장음표시 사용
461쪽
inpIieiter potuit non esse in se ipso,nor tamen potuit non esse, prout substabat diuinae praescientiae . Praeterquamquodi christus est per se tantum bonum, ut ii cet ex vi praesentis decreti, fuerit volitiis in ordine ad aliud, potuerit tamen ex vi alterius decreti, esse simpliciter per se volitus, ut probauimus disp 2. ar. 3. Ob q Etiamsi Adam non peccassees
adhuc erat necessarius eius aduentus, veoostra merita elevaretur ad aequalitatem cum praemio heatitudinis. Ergo etiam
ex vi praesentis decreti, non fuit Christus praedest inatus ex praeuisione peccati;quia adhuc illa non posita, fuisset motivum suffciens ad Christum praedestinandum. Nego consequentiam . Quamuis enim ad hunc finem potu i siet valde conducere aduentus Christi , quia tamen hic finis
pon fuit debitus naturae intellectuali creat , ideo non fuisset conueniens, ad illum promouendum, Verbum incarnari , eo quia Deus ex infinita sua bonitate, potuisset conferre talem dignitatem creatis meritis, ut acquirerent ius , licet imperinsectar iustitiae, sufficiens tamen ex eius ac eeptatione gratuita, ad gloriam eons
quendam . Dispar est ratio de peccato, quod eum priuet Deum honore sibi de bito,dat illi ius rigorcsu, vi s hi perfecte
satisfiat, quod cum non posset praesta raper ullam puram creaturam , diuina misericordia substituit diuinum Verbum sui pro nomiaibus plene satisfaceret , nc
462쪽
6α Disp. XIII Art. II. omnes homines soluendo imperes , perirent in aeternum
Ob.s In creaturarum molitione, Deus non habet abum finem, nisi suam gloria, quae illi resultat ex communicatione, Mostensone suae bonitatis. Sed hic finis magis promouetur in Christo,quam in ominibus aliis. Ergo non potuit illum veIIepropter alia; aliter voluisset quod est fini propinquius, ut medium ad id, quod est remotius fini, quod non conuenit agenti, ordinatissime operanti. Nego consequentiam . Primo quia si esset vera, Christus posito mundovmi Dset simpliciter necessarius, nec Deus P tuisset nolle , Verbum incarnari, quod est erroneum, eo quia incarnatio non
fuisset opus misericordiae, sed iustitiae naturalis , exigentis fieri id , sine quo
Deus non esset agens perfectissimum is .
Deinde quia finis non debet considerari, ut e st talis simpliciter in se, sed ut cadit in agentis intentionem, cum plerumque agens velit finem, non per id, quod est il-ἐi propinquius secundum se , sed per id quod magis illi accedit, secundum suam
intentionem. Quia ergo noluit se Com municare creaturis, persectissimo modo sibi possibili, ariter debuisset facere creaturas persectiores, & persectiores in in finitum, ideo elegit fibi hunc ordinem is
Creaturarum, in quo non contineretur
ordo bypostaticus, qui solum fuit volitus occasione peccati, ut sibi fieret restituti
463쪽
Da predest. Christia 463 ablati honoris, per satisfactionem aequalem . Ergo quia Christus , non posito peccato , non potuit ad hunc finem appropinquari, qui in tali hypothesi non suisset intentus, ideo illi fuit solum appropinquatus in eo ordine, qui fuit constitutus ex peccato,per cuius positionem,
Deus acquisiuit ius,ad satisfactionem sibi debitam, quod prius non posita offensa, ton habtrasset,& per consequens non Pr concepi sset hunc finem , ad quem Chri-fius redderetur necessarius , tamquam V nicum medium, ad restituendum Deq a' blatum, & faciendam cum illo aequalita
Au Christus fuerit praedestinatus ex
praescientia suorum meritorum. V Idetur non fuisse. Primo quia veI e stsermo de praedestinatione ad gratiam, vel de praedestinatione ad gloriam Sed Christus neutram meruit. Ergo non potuit ex meritorum . praescientia ad iulas praedestinari. Minor probatur, nam vel loquimur de gratia unionis, stet de habituali Non primum, quia fuit omni no gratuita. Neque secundum, quia cum fuerit data Christo, in primo conceptionis instanti, prς cessit omne eius meritum. Meritum autem debet esse prius tempo' V 4 Ies
464쪽
re, quam praemium. Ergo neutram promeruit. Idem dicetadum de gloria animae
essentiali quae titulo Connaturalitatis,resultantis ex unione cum Uerbo, debebatur eius animae. Ergo non meruit ad gloriam praedestinari . a. Vel meruissiet per actus procedentes a gratia habituali, vel per actus illam praecedentes t Non primum, quia principium meriti non potest esse praemiuin eorum actuum , qui ab illo derivant, aliter esset causa, & effectus eiusdem, quod repugnat. Neque secundum , quia erroneum est dicere, animam Christi fit me aliquo tempore ante uniorum hyposta- iticam, & spoliatam gratia habitu II . iErgo nullis actibus i Ilas mereri potuit. Pro resolutione pIura , eaque grauibfima deberet examinari, nempe an Chrissus potuerit sibi mereri, vel meritis tem pore, seu natura antecedentibus, vel saltem concomitantibus gratiam Maionis
Σ- An sibi meruerit g Ioriam essentialem 3. An glorificationem animae, & corporis p q. An gratiam habitualem p Et alia huiusmodi, quae longam exigunt disputationum indaginem . Quia tamen haec abunde tractauimus disputationiblis prae cedentibus, ne eadem repetamuS,hiC tan
uim pauca subnectemus. Conclusio, Luamius Christas fuerit pra
desinatus ad gloriam sui corporis, exaltationem sui nominis, ex praescientia suorum meritorum, non tamen ad gloriam essentialem
465쪽
aninia, gratiam habitualem, o inionem b- ο uaticam.
Probatur, Christus non potuit praedestinari ad aliquid, ex prescientia merito rum, ad quod non extenduntur eius merita. Sed merita Christi extendutur quidem ad g Iosiam sui corporis,& sui nominis exaltationem, non tamen ad gloriam animae essentialem, & unionem hypostasticam. Ergo non potuit ex tali prescientia, nisi ad iIIa duo praedestinari. Consequentia est ealdens. Maior patet, siquidemerita, ut stant in diuina praescientia,non habent maiorem vim, quam habeant vesunt in se. Ergo si ut sunt in se, non e X- tenduntur ad gloriam essentralem, unionem hypostaticam , & gratiam habitu a- Iem, neque exeenduntur,ut sit in diuina praescientia. Μinor, in qua est tota difficultas , Probatur quoad primam parte affirmaticiam,contra Caluinum negante,
Christum sibi aliquid meruisse; Christus defaeto sibi meruit gloriam sui corporis,& sui nominis exaltationem . Ergo fuit ad illas praedestinatus ex praescientia meritorum. Consequentia est euidens, cum Deus nihil eonferat in tempore, quod ab sterno non statuerit se conferre , e modo, &ord me , quo confert. Sed i a tempore Christo contulit haec , propter
eius merita. Ergo ab aeterno e X eorum spraescientia, ad haec Christum praedestinauit. Antecedens probatur
466쪽
466 Disp. XIII. Art. III. sonem mortis, glor a , ho ora coronatum Et Lucae et q. Nonne oportuit, pati Chrsum, Θ ita intrare ingloriam suam p Et ad Philipp. 2. Humiliavit semetipsum, factus obes diens usque ad mortem, propter quod Θ Deus exaltavit trium, donauit illi nomen quod est super omne nomen, ut in nomine Iesu Omne genu flectatur, tarrestrium , calesium , ct infernorum, oec. Et psal. IO9. De torrente
in via bibet hoc est de calice passionis
propterea exaltabit illum. Quibus adhaerens Aug. tra c. I Qq. ill IO : ait, Humilitas et vitatis meritum, claritas humilitatis est pra-mium. Ergo Chxistus meruit sui corporis gloriam, & nominis claritatem.
1. Qui suis aetionibus se reddit dignua liquo praemio, illud meretur. Sed Chri .ssus stiis actionibus se reddidit dignum,
ut eius corpus glorificaretur, & nomen exaltaretur, ut dicitur Apoc. s. Dignus est agnus , qui occisus ect, accipere virtutem, diuinitatem, sapientiam, fortitudinem, Lonorem, gloriam, benedictionem. Quod autem haec dignitas illi conueniat ratione mortis , & operum, dicitur ibidem ante allata verba ; Dignus es Domine acci pera librum , γ aperire signacula eius , quo 'niam occisus es. Ergo meruit utramque. Probatur secunda pars, omne meritum est ad obtinendum id, quod non babetur, cum nemo dicatur mereri id, quod iam habet; aliter posset homo mereri sua in animam, & suam vitam, quod est absur
dum. Sed Christus a primo instanti suae
467쪽
Da Prgila'. Chriai. 667 conceptionis, habuit unionem hypostaticam cum Verbo, visionem beatificam,&plenitudinem gratiae habitualis, & numquam fuit sub earum priuatione. Ergo illas non meruit, sed habuit a Deo, titulo conuaturalitatis , ut docet D. Τhomas, & nos probavimus disp. s. ar. Pr terea, omne eius meritum fuit ex unione, & gratia habituali. Ergo unio,&ipsa gratia habitualis , ut spectant ad principium meriti,non potuerunt cadere sub merito, operationum ab ipsis deri-
Vnde patet responsio ad obiecta . Ee haec dieta sussiciant pro hac quaestione , quam se e , & pro dignitate tractauimus
An Christus nobis meruerit praedestinationem ad gratiam , gloriamῖVIdetur non meruisse, ut docent Scotistae, cum suo magistro in 3. do 19. unica f. in AEa quεstione, qui omnes dic ut, executionem quidem utriusque praedesinationis, cadere sub meritum Christi, quia per Christum datum est nobis,quidquid gratiae, di gloriae datum est, tam quam per causam meritoriam, non ramo praedestinationes ad gratiam,& gloriam, quae suerunt a pura , & liberali Dei vo-
468쪽
68 Disp. XIII. Art. 2ITIuntate , qui nullis praecedentibus meri. tis, siue Christi, siue nostris, ordine intentionis, statuit nobis dare gratiam , Segloriam, non tamen CXeculiue Conferendas , nisi per merita Christi. Eorum fundamenta sunt. I. In sacris paginis praedestinatio, siue ad gratiam, siue ad gloriam , appellatur opus liberalitatis, & misericordiar, ut ad
Ephes I. Pradestinauit nos secundism propositum voluntatis sua,ιn laudem gloria gratia sua. Et ad Rom. 6. Non volentis, neque currentis, sed miserentis Deι. Ergo non
opus iustitiae. Sed si Christus iIIam meruisset, cum eius merita sint infiniti valoris, esset opus iustitiae. Ergo illam non
a. Christus suit purus executor pater norum decretorum, ut dicitur Io: II. R Pgo pro eis, quos dedisti mihi , m. Pater sancte, serua eos, quos dedicti aniώι,θc.Ωuos de disti mihi, ego eustodiui, o nemo ex eis perjt , nisistius perditionis . Ergo sicut nore meruit primam acquisitionem electo ru, . ita neque meruit eorum elestionem, sed solam custodiam,quae spectat ad ordinem executionis. Et ideo ibid. antea dixerat, manifectaui nomen tuum hominibus, quos de disti mihi. Tui erant, ct mihi eos deast, ct
sermonem tuum seruauerunt. Nunc cogno
uerunt, quia omnia , qua dedisti mihi, abstrsunt. Quomodo autem sunt a Patre, nisi quia ab illo est eorum electio, & praede
469쪽
De pradest. Christi. g 693. Praedestinatio nostra fuit facta, ante praeuisum Adae peccatum, Ergo non fuit ex meritis Christi. Probatur consequentia, Christus non fuit praedestinatus, nisiaci reparandum Adae peccatum. Ergo eius praedestinatio non potuit fieri,ante praeuisionem talis peccati. Sed causa debet praecedere suum effectum. Ergo praedestinatio Christi non potuit influere in nostram praedestinationem . Antecedens supponitur ut certum ab omnibus illis, qui tenent praedestinationem illam arbitrariam, antecedentem omnem prascientiam meritorum , ut oppositam reprobationi negatiuae.
q. Adς peccatum impediebat diuinam prς destinationem ad gloriam, ne consequeretur suum effectum . Ergo Christus non ivit prς destinatus, ut nos pr destiis
naret , seu mereretur , nos prςdestinari,
sed ut tolleret obiicem peccati, quod spectat ad ordinem executionis. s. Merita Christi non sunt a Deό -- Iita, nisi ut media ad nostram salutem , Ego supponunt efficacem , & absolutam uoluntatem talis finis. Consequentia patet, quia qui ordinate vult, prius vult sinem, quam media . Antecedens probatur, ideo enim Deus voluit reparari peccatum Adae, quia voIebat emcaciter eorum salutem, quos ab qterno pr destinauerat. Ergo merita Christi fuerunt volita vemedia . Sed medium est quidem causa finis in ordine executionis, non quiem in
470쪽
47o Dis . XIII Art. IZ ordine intentionis. Ergo in tali ordine nofuerunt causa nostr pr destinationis , sed potius eius essedius.
6. Pr destinatio Christi fuit exemplar nostret predestinationis, ut docet Aug. c. I . de pridestinat. SS. Sed praedestinatio Christi nullam habuit causam ex parte ipsius , ut dictum est ariet Ergo neque nostra. At si Christus nobis illam
promeruisset,haberet causam ex parte nostri, eo quod nobis Christus contulisset, ius ad illam. Ergo nobis illa non meruit.
Conclusio, Christus meruit nobis omnις tra sinationis Ufectus, fior est gratiam , gloriam, adeoque i nam prs estiuationem, non quoad entιtatem materialem actus diuini , sed q&oad aius terminationem ad extrinse ea.
Est communis inter Thom istas , quibus accedunt D. Bonau; Molina , Va'. Valentia, & a It i.
Probatur 1 Dicitur Io . f. De plenaeu-dine eius nos omnes accepimus , & gratiam
pro gratia , hoc est non sollim ipsam gratiam, sed etiam omnia bona supernaturalia, ut exponit Aug trac. 3. in Io: Et iadeo subditur, quia lex per Moysen data est, gratia, o meritas, per Iesum Christum facta est, ut ostenderet Apostolus, Christum is non fuisse tantum promulgatorem , &dispensatorem grati , sicut fuit Moyses legis, sed etiam factorem,in genere cauis meritoriae; & ideo no dicitur, gratia data est, std facta est. Et haec est ratio, cur Paulus ad Ephes. I. dicat, Benedictus Deus,