장음표시 사용
111쪽
regulis, quibus. Canonicorum vita, agat. Id suspicionem mihi affert, o- . disciplina, ac Liturgia sancita fuit nus habendarum. Concionum. una cum i
serendum est, qui lacris expeditionibus implicati Divino. Ostitio eompendium statue. runt. Idem Radulphus ejusmodi compendium in Eeciem Lateranensi ab illis receptum temtur , qui Pontificum. Familiae cooptati plurimis negotiis distinetentur ; ae postremo a Nicolao ilI .ullis suilla omnes Urbis Ec-Hesias eodem compendio uti. Unde hodias xit Radulphus in Roma omnes Libri
funν novi , in Fraue cani . Hane sententiam veritati consentaneam
Cardinalis Bona ac Thomassinus amplexi sunt. Contrarium tamen ex epistola Apologetica Petri Abae lardi eontra S. Bernardum de prehenditur , quae data suit circa annum iii , hoc est centesimo anno priusquam Franciscanus ordo ab Honorio III confirmare rur. In illa igitur epistolα traditur Os.fixit Divini compendium per omnes Romae Ecclesias iam tum inductum, probatumque suisse ; ex quo latis con icitur Radulphumaveritate longe aberrasse, ut recte Franciscus
Sed eum Breviarium in Magno Cassinensi.
Monasterio servetur ab anno Goo, quod inferi bitur e Incipit Brευi pium , βυν ordo O iorum per totam anni decursionem , in quo ritus totius Ecclesiastici ostitit . . &pro ipsius recitatione, sacroque faciendo eaeis remoniae continentur, hine a veri Iate, non alienum videtur, quod Breviarii nomen ab hoe ordiar o loram di manaverit
Quod pertinet ad Horas Canonicas , eum fideles universi , ae praesertim Clerici continuis ad Deum preeibus occupari debeant, idoue ob naturae humanae infirmitatem, huiusque vitae negotia per fies nequeat, statis si item horis laudes Deo canendae praecipiuntur, ut hoc pacto per integrum diei cur. sum Deo preces osterre, & nunquam omnino eessare videamur.
Igitur statis ab Ecclesia temporibus horae Canonicae persolvendae sunt non solum a inedia nocte in alterius mediae noctis spatium, sed eo peculiari tempore, quot singulis horis recitandis indicitur. Cominem rati sane non potest sine animi terrore, Sod a B. . Petro Damiano , ac deinde a. ardinali Baronio ad annum Io 62 proditur, S. Severinum Coloniensem Episcopum Ecclesiae suae Clerico. subito, ante octalos admisiisse, cum flumen transiret, eui se purga torio addictum , & ue menter cruciatum, patefecit. Quia , inquit, dum tu Auia Regia constitiatur Impnialibus mo ea Miam
vehementer apprioi, Canoaleae lanariae Oθιia ρεν distincta εο -- Daria. non, persolυi. Mane quippe omnia eoacervanσ: Iimul, tota die negotiis 1 ingraentibus se cura libertato vacabam . Ob bane itaqων negligentiam horarum ardoris hujus fer
supplicium λId quidem ab aliquibus. in dubium revocatur. Certissima tamen est, ae manifesta
B. Petri Damiani sententia, qui debitis horis Divino officio vocandum amrmat,.nec inimunem eulpa, qui praeseripta temporis. intervalla neglistat, nee ullis . negotiis satis excusari , ut Thomassinus existimat. Sed eum nimiam. severitatem haud probemus , cum plurimorum etiam exempla suppetant, uti refert Thomassinus, qui legitimus ea uinsis impediti, non seruato horarum intervallo, Divino Cificio rite satisfecerunr , S. Thomae sententiam sidenter amplectimur rConsideranda ,. inquit, est intentio eius , qui prie υenit tempur ira Matutinis Meenia dis , vel in quibuscumque Horis Canonιcis. Si enim hoc facit propter Iaseisiam , diti seliaeet quietius somnolentia , in volupta isti vaeet, non est absque pereato . Si vero Me faciat ρον er necessitatem. Leitarum o tonestarum Oeevationum , puta, si Cle rieus , aut Magister deber vivere lectiones suas de nocte , vel propter aliquid huiusmodi , Iieiso pors fero dicere Matutinum,s in allis foris Canonicis 'tempus prae-υenire , sietit etiam Me io solemnibus: Messita sim quia melius est Deo aereumae. reddere, silleae G d bstas Iaudes, αγ- alia Musa ineia quam qMod per unum. aliisd impedi a tur iam
112쪽
animarum eura tarochialibus Pres- otium , vitamque umbratilem ani-byteris si non omnino, magna ta maxum curationibus , Doctrinaeque men ex parte relictum fuisse ; Epi se tradendae laboribus praetuli ila . Quo copos, ac canonicos domesticum lactinu est, ut Chiodogandi institu.
Notis satis est tempus indicare , quod
iuxta Canonum sanctiones Matutinum unaeum Landibus persolvatur a quae sane coniunguntur, eum An alarius tradat se a M
pistris Romanis responsum 2rabuisse, nullum
inter Matutinum ae Laudes tempus inte cedere. Pro ipsorum recitatione ab initio Crepusculi Matutini ad ortum Solis communi omnium suffragio tempus designatur.
Nomen ipsum Matutini id clare offendit ,
di Aurorae mentio, quae in Laudibus inci.dit, rem magis comprobat. In pervigilio Natalis Domini Matutinum a Laudibus se. iungitur, ante quas sacrum peragitur. Cum enim ei rea mediam n detem Missae Saetificium celebrari debeat, nimis 'absone Laudes eo tempore canerentur . triduo ante Paschae celebritatem Matutino Laudes adjiciuntur , quod simul eum die absolvitur , ut Occa-Ias solis iustitiae , ac tenebrae Judaici populisgnificentur, qui Dominum non agnovit , eumque supplicio erucis assiecit. Inter anti. uos , Pii ita sentiunt, Amalarius , Rc Ru- Pertus, inter recentiores cardinatis Bellar-
Ab Auctoribus Theolog ae Moralis disce.ptatur, ut eum sine thgitima eausa Matutinum , & Laudes extra praescriptum tempus Tecitari valeant. Aliqui S. Thomae auctori. tate, quam ante protulimus, innixi siue Iavi eulpa id fieri non posse contendunt ,
Alli vero contrariam sententiam tuentor ,
T id legitima consuetudine iam firmetur . Nos igitur universos, qui ad Divinum OL filium obstringuntur, plurimum hortamur, ut statis horis illud pei solvant, neque Ma
tutinum, ac Laudes debito tempore prae termittant . Ut varo sintuli notoni perspectumque habeant Matutini tempus, quod privatim , s adsit legitima causa, recitari potest , hane Tabellam premulgamus , in qua id potissimum declaratur. Hea enimadvertimus in Romano Kalendario: Matu- inum 'diei proxime sequentis ex Theol εοrum Vinione omnium pononis probata,
reeitari privatim pores evacta jam renia pane diei , vel quod irim σὲ eum amoridie ad oecasum soliae dimidiam rem .poris esuxerit; Nam Vesperae diei rune in Ece Iesis iam persoluta exsimantur. Et In mi CVII, 6. I. Nemo ignorat Divinum ostietum a Clericis iacularibus, qui sacris Ordinibus initiati sunt, ringulis die. bus esse recitandum; idemque in diei Clericis Beneficio praeditis quam vix ad saeros ordines nondum asten erint. Quid autem
omeli Divini nomine intelliganir salis per .
Missaram , ubi hire habentur e Si Maturiis ni id Lauὸes etiam Omphelitur Primo, Tertia . I xtae, Npnae , Vesperae, completorii tempore nostrae servitutis ineia persolvamur . 'Canonici idem Beere iubenis
tui , hoe solum interposito diserimine , quod alii Clerici quocumdue in loco prrsolvere Divinum ostiatum po Tun t; Canoruci vero, it taeteri omne, , qui addicti sunt Eeelesae cathedrali, aut ullis Coiissatis, ad chorum eonvenire , & in fuis Ecclesiis idem officium
recitare omnino debent . Equidem Can. AIt. disines. p 2, apertissime decernitur, saee dotem, Diaconum, aliosque Cleriem alicui Ecelesiae adscriptos, si in civitate versantur,
aut quoquo loco, ubi ipsi Ecclesia posita est , ea Lege teneri, ut quotidie Divinum offetum in illa celebrent; si quis autemhaee iussa facere neglexerit, & monitus ab Episcopo non p3ruerit , deporiendus Iudica.tur. Porro dubitandum non est , quin hami ex Cithedrales, & Collegiatas riclesias comis prehendat . uri colligitur ex CIementina pνima de eeIebratione Missarum, ubi haec tradunt: In Cathedralibus, aut Collegiatis Eeclesiis. In eontroversia , qua disceptatur; num iure Divino, an Ecclesiastico officium reeitari debeat, opinionem veritati magi x eon. sentadeam protamus, quod nempe, ex iure Eo
113쪽
tum in multorum, ac praesertim Protestantium sermonem magnamque vituperationem inciderit se . i. III. Sunt qui ex XXII Chrodo-gandi regula: Si quis uni Sacerdoti pro Missa sua aliquid tu Eleemosynam
dare voluerit, hoc Sacerdos a tribuente accipiat, ct inde quod voluerit , Deiat: colligere sibi poste videntur , privatarum Missarum usum illis tem. poribus jam invaluisse. I ambertin. de Ss. Misse Sacrific. Lib. III , caJy. XXI, n. s. Qui ita concludunt, il-
Eeesesiasti eo illud di manaverit, quemadmodum Mare 2 suse demonstrat. e) Boehem. I. E. P. Lib. III , Tit. I, ε. YIU. His X IV eapitibus absolvuntur famosae illa: regulae Chro gandi, ouibus Ee.clesia eathedralir clerum , admodum a re. gulis conciliorum deviantem , ad saniorem mentem reducere allaboravit. Illae ipsae t men apertissima doeumenta miseriae & har. hati ei illius temporis edunt, cum revera ni ahil in ipsis habeatur, quod ad proprium eleri eorum officium spectet. Hoc consistit in eo, ut gregem Dei pascant, & omnia ad aedificationem Ecclesiae seu plebis faciant, at. que ita officio boni pastoris sungantur. Sed Me sere intacta relinquuntur : Clerus ad inertiam, stupiditatem, monasticam Vitam ,& deblaterando psalmos ritu Romano obli-patur, instituiturque, quomodo ex sermula Chrodogandi edere, bibere, incedere, dormire, vigilare, sedere, legere, psallere Alc. debeat, quas , his observatis, satis suo fecerit officio, .& ad regulas Christi md res
fieio Lib. III, cap. XUI, g. I. . Excitatam nuperrime intelleximus quaestionem, an Sacerdotes Missam cum Epistopa celebrantes eleemosynam possint accipe te , Missam ei applicando qui eleemosynam praebet. Cardi. natis de Lugo tract. de Sacramentis dii pur. I9, sedi. 12, n. χta, di se ite docet: quod si auo Sacerdotes smuI consecrarent unam
lud etiam concludant neeesse est , Concelebrat ionis ritum apud Graecos penitus jam desiisse , cum jam iIli pro Missa sua eleemosynam accipiant. Quemadmodum igitur Orientalis Eoclesiae Presbyteri ex sua Missa, quam
una cum Episcopo etiamnum cori celebrant, pretium auferunt, ita &Decide utalis Ecclesiae Canonici ex Missa sua aliquid numulorum exprimere tum etiam potuerunt , cum concelcbrationis ritus adhuc vige
bat f . Nec quisquam miretur non
Huic sententiae subscribere videtur suare Elom. 3 in t par. D. Thon q. 33, art. I, disput. τρ, sere Ia, S. Hic vero potest .
P. la Croix tom. 1 Mir. Venetae ann. 172Σ,pλg. ἶ7, n. alst, postquam sententiam eo. rum exposuit, qui putant recens ordinatos
Missam juxta intentionem Episcopi , qui
celebrans est praecipuus, applicare debere ;ab hae discedit opinione, aitque ordinatum quidem non esse celebrantem praecipuum , sed tamen revera celebrare, nee ullam esse causam . quamobrem illi adimi possit auctoritas applicandi Missam, cui sibi libitum fuerit. Verum pag. 336, s. I, n. ZII1, rursus existimat, non licere Sacerdoti aceipere eleemosynam ; tum quia qui eleemosynam praebet, Missam solitam ad Altare postulat celebrari, tum quia in controversa postum est, an sacerdos concelebrans consecret , tum contingere possit, ut ultima Consecra. tionis verba pronunciet, postquam Episco. pus eadem verba Omnia pronunciaverit . Sed postremam hanc rationem nullius esse roboris dudum demonstiavimus. Primae ve. ro rationi similitudo inest aliqua veritatis , sed ex ea tamen inferri non potest , Sacerdotes in Ecclesia Graeca concelebrantes nota posse eleemosynam accipere, & Missam ei applicare, qui eleemosynam praebet, praeseristim vero si Sacerdotalibus induti vestibus integram recitent Missam, consecrent, &con
114쪽
Sacerdotibus pro Missa pecuniam ab Fidelibus datam fuisse ; nam postquam ad Clericorum familiam dividundam ventum est, Vid. si . qu. XIII, S. a. in mores abiit . ut &Fideles suas oblationes dividerent , ejusdemque Ecclesiae, ac Presbyter
rum Prent, quibus ostetebantur u .
Itaque singulat Ecclesiae ac singula Altaria landos, agros, praedia , queis donabantur , tanquam sua possidere coeperunt, ex iisque fructus percipere, sumptus decernere, impensas facere, totaque pristina Episcopi administratio eo reciderat, ut vidua
lument. Diffcultas in eo tantum esse potest, an eleemosynam iIs liceat accipere, quiustatis induti 'inibus Missae tantummodo adsunt , & Eucharistia in aevi piunt, ut ex quodam Resporno intelligit ut Gregorii XII liquod commemorat P. Thomas a lesu iis Conversione omulum gentium prominenda Pag. 48s, 486, quo casu prohiberi non pos. unt ab eleemosyna aecipienda, modo eam non aecipiant ii talo applieationis Missae. In Ecclesia oecidentali quando Sacerdotes cum Episcopo celebrabant, oblationum eran participes ; oblationibus vero eum successerit eleemosyna, facile intelligi potest, ubi etiam. num vigeat ritus emeelibration s, non pos se concelabrantem privari iure suo ae vim. di eleemosynam pro Missa ei applicanda , qui eleemosynam praebet, quique Maesertim
probe est . conscius, Sacerdotem eo modo
Missam Episcopo concelebrare . Quod si aliis lex dieamus, Orientalis Eeclesiae Presbyteri
eleemosyna plerumque carebunt.
g) Ua Espen I. E. M. Part. II, Tir. XVIII, Cap. I, g. 8. At hibentibus saeculis disciplina Ecclesiae labescente ; nec non Epium porum, Umn morum, vel Archidi reonorum in rebus Ecclesiae dispensandis fidelitata, &integritate a pristino suo gradu declinante , Dequentissimae fuere dissensiones, & ffuere. lae inter Clericos, quibus proventus Eccle/siae diliribui debebant,& eos quibus dispen. sationis cura incumbebat. Hine Cleri ei, ut se a pratissis vexati nibus. & iniusta dispensatione eximerent , primo eceperunt finguli Presbyteri sibi arrogare oblationes in Ecclesia propria factas , quae antea ad Episcopum dividendae serti e .
Cum iam ius reeipiendi oblationes ea ira Jur Cano icale Carbolicorum . suis usibus applieandi ad singulos Presbyte. res esset devolutum , t ferri eriam eceperunt res Eeelesiasticae passirin dividi, atque singulis sua sortio fundorum, unde proventus ipsimet risi perent, assignari r quod quidem
non eodem tempore, nae ubique aut aliquo
Deereto Conei fiari introductum ς sed paula tim de una Ecclesia ad aliam itansiit. At illud notandum , quod sicuti praedia , quae Mnestiario iure a Principe data pesti,
d .hantur, mortua persona extinguebantur
Se ad Principem revertebantur; ita quoque primitus comparatum fuisse videtur, ut res Melesiae jure Beneficiario Clerieis concessise , t aptum ad eorum vitam censeremur datae
ipsasque possiderent non iure iraIi, sed tantum iure personali ; ut ita poli mortem iotaliter ad Episcopi dispositionem reverte.
Ulterius quemadmodum Plincipes sua b na jure Benefietaris dabant iis , qui servi. rium utile , alia ve obsequia praestarent, similitet Episcopi bona Ecclesiae possidenda vel utenda, seu potius ins pereipiendi . eo rum se uehus dab .nt Cleri eis, ut Ecclesiae militarent , seu om cium exhiberent, quisque juxta v ntionem suam. Hi ne illud vulga. tum approbatum per Boni aetum VIII. in eap. fim de Refer tia in 6. Benefeium δε- ναν propire metum; ubi Beneficium acet. pi pro iure percipiendi proventus, nemini dubium est. Cum vero ineommodum videretur, quod moriente Presbytero successor ejus ius per ei piendi proventus ab Episcopo , ejusque quis librealitate recipere denuo deberet, cinis petunt singulae Ecclesiae jus pereipiendi proventus intra limites suarum Ecclesiarum , Dis Presbyteris r independenter ab Episco.
115쪽
tarum Ecclesiarum , ac vacantium earumque possessionem Presbytecis bonorum procurationem haberet , s talaribus traderet b -
his, vindieare . invaluimue tandem Ousis axioma, quod Parochi habeant fundatam intentionem ad percipiendas decimas, oblationes aliolaue proventus intra fines sua. rum respective s Parochi tum provenien
Jus itaque fructus percipiendi νam non personis, ted Ecclesiis, seu titulix annecti coepit: ita ut qui titulum haberet, ius quoque fructus percipiendi ex bonis titulo annexis consequeretur: quae disciplin tandem universaliter obtinuit, de recepta suit. h Bobem. I. E. P. Lib. II, fit. R . s , Tom. II, pag. 298. Erant antiquitus Feuda, seu Beneficia Saeuiaria nihil aliud, quam si pendia, quae pro servitio, & fide.
Iitate militari struebantur, ex quo etiam nomen fodi postea assumpserunt. Feudum enim juxta Speelmannum p. a Io, Diariiamo per trans Iationem praedii, quo ex ι noria gaudeν πσDalius. Feo euιm, pergit, θε o sis merces , stilendium , atque inde Dudum. Quae ita iure beneficii transferebantur in milites seu vastallos, in eorum patrimonio non erant, quia revocari pote rant . ad minimum morte bene eiarii ad dominum revertebantur. Erant olim apud Romanos etiam beaeseia quaedam, quando veteranis possessiones devictarum gentium in praemium assignabantur, quorum meminit Paulus in l. II, D. de eviet. Sed haec beneficia quodammodo in patrimonium veteranorum transibant, morte eorum non expi rabant, nee propter servitia certa daban. tur. Similia identitatem rei non inserunt .
Reneficium olim verum erat sipendium , vel suarium, quod ob ean m s.lvebaim. h. e. ob minisπium, Useiam , vel servi. tium . Romani officialibus salaria assignabant ex publico aerario. Germani olim aerario tali destituti erant, pecunia apud eos rara . praediis abundabant. Dederant ergo miluinstris suis & vGallis seu obnoxiis, quos Minbuere agros, Rivas , praedia, & quidem tamdiu . quamdiu officium gerebant. Eo re vocato , redibat praedium ad dominum. Si in militer extincto uagallo, stipendii causa quoque deficiebat, de beneficium reverti debebat ad dominum , qui iure proprietarii de eo disponere poterat. Beneseiarii fide ιν di cebantur . quia ministri potissimum se ad dem domino obstringant. Mores ecclesiasti- ei ad tae instituta sese paulatim accomm
datum, ut ante fusus Osensum . Data sanetlerieis certa praedia e eesesiastica iure bene.
feti. pro servitio eeetesiastico ad instar s latii & stipendii. quae ad Ecclesiam revertuntur officio per mortem vel alio modo finito . Inde sicuti postea in seudis, ita quo ad Mubeneficia investitura accessit, ut infra suci loco direm . Quae in seudum dabantur , iura quodam inua fructar possideri videbantur, ut docet diploma de anno o8s, apud
Aubertum Miraeum iu eod. Guar. piarie. 42. Fideli nostro Theodorico comiti, qMie- ρώιά nostro concessu hactenas in hones etiam νεηuit inter duo flumina, que vocantur Liora, oe Hisia, in prepνιum dedimur eum omnibus utensilibus, qua in eodem boeficio, regio concessu, per fructuarium MDm aure hac possedεν. Simili iure etiam
beneficia ecclesiasica possideri dicebantur.
116쪽
Idεm ibid. g. 33. Plura sunt exempla , quae indicant, Ecelesiastica Beneficia eodem modo collata suisse, uti saecularia, quae con . venientiam egregie ostendunt. Quid multa Sicuti ipsa seuda temporibus subsequentibus hanc novam induerunt naturam , ut fierent quodammodo terperea, & in haeredes , ad servitia militaria prastanda habiles, transito. ria ; ita quoque beneficia Ecclesiastica, quaeiaim ex nutu episcoporum dependebant, uo
cta sunt perpetua, officio certo reelesiastiectin perpetuum addicta, ut non amplius possent ab Episcopo fueratari denegati, sed euicunque, in officio tali laecedenti, toninserri deberent . Hine est, quod vulgo definiunt Beneficium ius perpetuum, percipienodi stinus ex bonis Ecclesiasti eis pruter OG filium seu ministerium ecclesiasticum , ctoritat. Ecclesiastica tonstitutum
117쪽
gandi resulas exacta Saeculo X vertente dissui coepit sa , quo tempore Ecclesiastica disciplina. denuo flue
re, ac retro referri visa est. Anno
iseo sunt verba Trithemii in Chron. Hirsang. an. . 977. moritur Theodori-
IlI, pag. 3 I. Ma chi non si, a quante vi cende sieno sottopos e te umane coli, eeome la natura nostra inclini at male t San. tamente instituita era la Remia de Canoni. ei, e cos: dilatata, che sorse in niuna Cit. mancava questo bel Pornamento, e un si nobil elimpio di risciplina Ecclesiastica , vivendo tuiti ne i Chiostro medesimo, e --eendo vita comune. Pure queda ςqncypi Dcen Ea, ehe giun se fovente ad alterare a in .stituto Mnehh rigido de ' Monaci, edncatin ella seuola delia virili, seppe ancora dictore, re i Canonici dat coris cost ben impresoper decoro della Chiela . Anai tanto piliquem che gli altri spinis ad abbracciar costumi non degni di persone consecrate a Dio, quanto meno em si accos avano alla perseita mani era di vivere de Monaei. Io, perciocchh non professa vano i Canonici lasevera Disciplina Monastica, nh una a flatu. ta po verta come dicem mo, e tutioehh vi. vessero in senae net Chiostro , pure non 3 inparisce, che interamente rinua Ei assero at Se .colo. Ent Q dunque sea loro l' interesse , it Lusso, ed anche la Lussuria, talmen teche in qualche luogo di peggior condietione si scor. geva la vita des Canonici, che quella de' Laici, e a poco a poco la lor comune abi laetione resto senza Abitatori.
ens Arehiepiscopus Trevirensis, subqu Cavonici. Maioris Ecclesiae ibidem abj cta vita communi , quam hucusque tu
eadem Ecclesia Maiores eorum continua
verant , desierunt esse sub regula, in 'facti sunt omine , oe eonversatione sae-
culares. Quorum exemplo malo Canoni- .
ci quoque S. Paulini Trevirenses, σ S.
Cardinalis Garampius Diss. IX da Uit. ea
nonic. g. O, pag. Σορ. Questo generale ritas lamento .della Uita Canonica proveniva talis volta da vi Ei .e delicate ZZa dei Clero, tal-volta dalia poca vigilan Za de Pastori , e tauvolta ancora da violenaa di guerre, . o di :pubblici o privati infortuni, di sorte chedi persi una volt a i Canonici, anche senta loro ..colpa, dat chiostro, non piu ebbero pol basi in te 2 elyta per tornar a v I iunir si in se me , . tapoῖ E aueano gustati i eo modi delia vita privata e secolaresca. NE questo ri lassamen. t to A. fece tutio in una Volta; ma s incoinmincib fino da' tempi det Concilio Aquis.
volta si sospese per mancaoga di suffcientirendite la Uita Comune, alia quale pol rit ornare, cessato it bisogn , pareva troppona alage vole cola. E cosi molle Canoniche, di RMOIari , chymna, divennero a poc a poco Seeolari. Non per questo perh erano sciolte dat convitio claustrale, che a Canonici Se colari da tuiti 1 Canoni eraingiunto . in anche questi incomin clarono per te stes e regioni a lasciare tal volta it eo. mune Resertorio, ii quale at piu s. riserbb. sottanto per ale uni tempi o Solennita mag-giori det Panno. Dat comune Dormitorio sipasib alte proprie, celle . Dalla pernottarione e reside neta conti nova personate net chio.
118쪽
castoris in confluentia Moguntinenses, in Vormatienses, ct complures aliarum Ecclesiarum diversis quidem temporiabus, sed uno impietatis spiritu eommunem vitam a iecerunt.
S. II. Vitae communis dissolutio aliam peperit bonorum divisionem b). Non amplius Canonicis una Ios Mensa, una Domus una Arca, sed singuli suam Mensam, suam Domum, sitam Arcam sibi habere; quin immo
ipsos i Ecclesiue fundos, quI communem victym, ac cultum Canonicis eo
usque suggesserant, inter se partiri, singulique suos agros possiderei quos
Praebendas dixerunt . e , iisque suo
stro, si ven ne a dispensa me per qualche me se deli' anno ; fincla a poto a poco decadendo Ia Disciplina, ora in un conto, ora ne ii altro; si h giunto finalinente a 'perdere astatio Ogni vestigio di quella Canonica Vitae Claustralita, che con tanto profitto dei Claro gih si osservava . 'A nostri glomi dove iussiste ancora I editicio deli' antico estostro, ferve tuitavia per privata abitaetione di quat.che Canonico, ma senΣa quella comune conventualita , che per lyaddietro si prattea. ata. Fuoti d Italia perb conservasi in vari ophi l'antica Dileiplina , eo me nella Chie. sa ui Chalon , dove Mons gnor Francesto Biracbini maxime admiratur est summam Cleri Di Utinam, praeeipiae in Ecclesa
Metropoltra fresidentis, qui ad Matuti. num media nacte quotidie Iurgunt.
b Antonius Matthei Lib. II de nobil.
cap. 22. Bonorum eo pia, qua Capitula Sat. tulo X abundabant, ad deserenaam vitam communem Canonicos inducebat, ut seorsim habitarent, & snguli separato victu ute rentur . Domus eorum circa Ecclesiam construebantur, & ani quo nomine retento passim Claustrales vocabantur, ner aliis, quam Canonicis assignabantur . e. as de l)raee. &dignit. Actum hoc fuisse ex conniventia Epi Leoporum docent statuta Ecelesiae Maioris Ultra; ctinae, quae se habent. Ex inllitato
re de communi , sed eae di pensatione E. pis oram hoc lactenus sientium , O to.
mes in domibus eIau ratibus. Votatae eliam hae domus sunt Curiae , qux appellatione hodie gaudent. Hae separatione secta, notae..ivat ex antiquis discibutio albus amplius vivere : lautior & hilarior vita placebat, quae uberiores reditus desiderabat . Inde origo
Cardinalis Garampius Ioe. cit. g. XXVI, mg- rea questi tempi , ei e net Iara, anahe i Canonici Ferra resi si divisero sta diloro r heni, Ant. med. aevi Tome U, pag.
a 3o. e questa divisione sui fine di questonetis secoso io Ia vedo satia quasi in initii Capitoli d Italia. onde in vari libri di Decime raecolle dalla Camera Appostolica solio it Pontificaro di Bonificio VIII re vo, the i Canonici di Sutri, Nepi, Natani, Orte, Amelia , Soana, Bagno rea, oris vieto, Ametto, Volterra, Pisa , Prato, Hrenete, e Flesole paga vano Ognuno separat mente quella rata, ehe compete va alia loro Prebenda . o Canonica porZione.
e viatius in Laneelotti Institur. ad Tuul. de i Praebend. & Dignit. Beneficium generale. nomen est , quo aliquando Dignutares etiam continentur: Praebenda Beneficii species. Urrumque vocabulum promiscue non rato uturpatur; atque a prosina militia ad
sacram est traductum. Et initio quidem in armata militia Beuseia dieinantur, stipendia ob rem praeclare gestam beneficio Dueis aucta , unde Ducum Beneficiarii milites leruntur apud Caesarem non uno loco. Postea Praedia, quorum usus huelus miliIibus . e demque more in Ecclesiam invecto Clericis permittebatur, Beneficii nonaen aeceperunt,
ut videre est m Cau. hujusmodi r, X, P. a, qui canon desumptus est .ex L iubemus14, I. γ, Cad. de faerofanes. Eeelef. Qua
notione accipitur etiam Beneficium iu Can.
119쪽
arbitratu fim. ublumint . Hinc ava- ritia, hinc luxuria, hinc ambitio,. 'hinc desidia, hinc tota vitiorum cohors in Canonicorum ordinem exum darit. Quae , ct quanta vitia orta
sint, atque quotidie oriantur inquit Dionysius Carthusianus de vii. C
nonic. art. Π. ex relaxatione illa viata communis, Dormitoriique eiusdem,
evertentia potius docuit, quam lingua possit explicare. Quid non defignat licentia pro lubitu vivendi, boniseque. Eeclasiasticis ad ingenium uten
g. III. Huic pesti tam exitiali me,
deri omni ope , omnique studio a re nisi sunt viri pietate , & doctrina eximii.; nec ullum remedium potius μμ praesentius visum fuit, quam si aut Monachi in Canonicorum locum
subrogarentur d γ, aut Canonici
Monachorum compedibus constrit
gerentur. Rem totam narrat Gerardus Dubois inst. Eccl. Paris. Lib. XI, Pag. 78S: M Cum ineunte Saeculo M XI viri aliquot, quos pietas, ac si religio afficiebat, a Clericis peris spicerent non custodiri praecepta
pus Ir, ibid. ex Concilio Lateranen fi I, aliique. Progressu temporis, Benefieia dicta suerunt in utraque militia, quae deinde Eeuda barbaro vocabulo appellata, nisi quod
illa temporaria erant, aut certe ι ad tempus vitae concedebantur . haee in perpetuum danis tur , δι transmittuntur ad successores . Nomiis ne autem Praebendaram sigilificabantur sal, Iigna , caeteraque ad annonam pertinentia,
quae Magistratibus , Legatis publice missis , militibus etiam , hospitii causa de more ero. gabantur, de quibus Aerore, aliique Interis pretes Horatii lib. I Serm. sat. I; sive quicquid exercitui prabendaem, conducebatur, ut loquitur Ulpianus in I. inviti tyD. do istb. Cassiodorus Praebendarum v cabulo in hae re usus est lib. 3 Uar. Epist. a , m lib. s, Epist. yy. Nono tandem , aut decimo Saeculo Beuoteli γ Habenda vocabula pro ilipendio Clericis ex rebus Et-clesiae debito uturpari eceperunt. Si e sane accipiuntur ean. si quis dulor. ΣΟΙ , quaest. I , quamvis eadem ratione praebendos sinisgulis Clericis centum solidos dixerat diu an. tea S. Gregorius lib. p, D. M. Plerum. que tamen distinguitur Bene fietum a Prae.
venda, quod illud generaliter signifieet jus percipiendi reditus olficio cuivis spirituali in qualibet Eeelesia assignatos , quomodo Nicolaus Papa usurpasse videtur in ean. m. dear 39, in fis dist. f., ubi tamen si quis id nomiais pro quodam precariae sedere ac
.cipi contendat, me non admodum repugnantem habuerit. Praebenda varo specialius smmitur pro eo iure, quod Canonicis ferme competit, redituum, rerum ve Capituli sui portionem aliquam sibi vindicandi ratione odieti Diuini in Melesia sua obeundi . d Uid. Ioann. Mabillon. Annal. Bene die . Tom. U, pag. 386, & Opp. post--- humorum Tom. II, pag. Ioa , III in liot Histoire des ordes Tom. II, p g. 14. Plurimae etiam variis locis de hae Canoni corum emendatione charta leguntur in Gaulia CMiltiana,Monae tum Bened timo.
Cardinalis Garamplus loe..eir. g. VIII, pag. 27r. I Vestori pili zelanti non soloeeereavano di ridurre i sues Canonici archiostro , - ben tonostendo, eri difficilis
mente pote vasi mantenere la tomane abita iallione net chiostro, quando si permeaeva a Canonici la proprieta, e quando non si seia sero legati col ii retto voto det Pubbidienaea , preserivean loro I osse ruanta della Remiadi S. Agostino. Peres, Pietro Ues vo di Nireta ridusse alla medesima i suoi Canoniuci, siccome appariste da una Bolla d Inno. teneto II. Ugnelli Tom. IU, MF. I 47.ὶ Gli erano aneora suelli di S. Genesio in Tostana, a' quili Celestino III eonferme, Vita Canonicae ordinem, quem est proo
120쪽
is nonicorum Observatione longe deri siexisse, inquirere inter se coepes, runt, qua ratione haec damna re ,, pararent , & quomodo salubria ma. M lis grassantibus adhiberens reme.
dia . Inquisitum est imprimis in
is causas grassantis mali: proclivem is animum in malum esse invenerunt, is euntemque saepius , non quo rvri tiO, S: aequum eum ducerent, sedes quo praeceps impetus eum rape. , ret, quo immoderati affectus eum is pertranerent , saepius eo ruere , M quo habendi cupiditas, honorum, ,, Voluptatumque libido eum impel-M lerent ἰ ea vero tamquam stenis ,, coercenda esse: quapropter re ac- ,s curate Perpensa, di diligenter diri scussa, in hanc discesserunt se tentiam, Clericos esse quibusdam vinculis constringendos, ne extra recte rationis limites evaderent,
A sed potius religionis Christianae
is severiora instituta inviolate custo. ,, direm. Visium est igitur . habendiis vehementius desiderium volunta- ,, ria paupertatis sponsione esse re. is stamandum, honorum ac dignitari tum ambitum votiva rerum secuisse larium abrenuntiatione esse coer. ,, cendum, libidinem ditiasque caecas. is cupiditates , castitatis, & eontiis nentiae devotione esse propellenis das; &, ne caecae volantatis imis petus in transversum eam ageret, is censuerunt eam arctiore obedienis tiae vinculo esse constringendam.
Sed morbus altiores radices, stirpe que egerat, quam ut elidi, evellique omnes penitus possent. Quamobrem mali vis sedata potius quam sublata; ac non multo post tempore Canonicorum disciplina gravius decubuit , eaque quae jam consanuisse videbantur, aegrius recruduerunt ε
cos. Cos erano i Canonici di Citra di Castello, i Lateranensi, e quelli di Ieru Ela, come in appresso partit mente M ve. dia. Anche nella Chiela di S. Maria in Uillage mini ora unita alta Cattia tale. di Perugia , ossetvisas la Remia di S. Ag sino , siccome ho vedulo in una Bolla Gi
genio III, in data dei 4 Decembre delianno xsso. Delta Bolla esiste nella Caniseellaria Capitolare di Perugia E piis altrismili elampi possono osservarsi nelle storie
det Pennotio, e in molle attre particolaridi Citt1 e Luoqhi d .Italia. Uid. ibid. f. IX, X , XI, XII, ubi acerrimi iudicii vie plura ad hane rem Ritu dignissima in tuis