Jurisprudentiae ecclesiasticae uniuersae libri 9. Tomus primus nonus .. Jus canonicale catholicorum

91쪽

pristinam in Ecclesia Episcopali di-

initatem retinuisse: Quia eo die noriiscum convenire non possunt . Vid. infra Lib. VII, ubi denuo hunc Innocentii locum sub incndem revoca

rimnia vestigia adhuc habemus in Romanae Ecclesiae Cardinalibus , in quibus, & veteris Presbyterii, &prin

cor uin Parochorum expressam imagi.

dringenti, & viginti quinque omnino, prae

ter ostiarios centum .

Selvagius Lib. I, pag. 2ps, edit. Patav. et 8 o. Duo sunt observanda : primum nullos antiquitus Presbyteros, vel alios Cleri- eos ad peculiares in eadem Civitate, vel Dioecesi Ecclesias fuisse alligatos, at vero ad

harum Ministerium de Ecclesia Matri est, seu mihεdrali fuisse indiscriminatim adhibitos . Berard. I. E. U. Part. II, Dissi I, cap. x. observo opus tum fuisse , ut quidam Cle.

Hei, ain Diaconi causa oblationum , vel praediorum dioeceses lustrarent, aut Sacerdotes prout res incideret, fideles constitutos in vicis divinis Mysteriis recrearent, singuli tamen brevi ad Cathedralem Ecclesiam reis dituri: rem vero Clerici illi adhue adscripti dicebantur Cathedrali Ecclesiae, a qua non.

. nisi ex temporaria causa Rberant, propte- reaque eodem jure, quo caeteri in Cathedr li Ecclesia perpetuo residentes censebantur.

b Thomass. Vet. & Nov. Eccl. Discipi. P. I, Lib. III, cap. VII, pag. 3 I f. VIII.

Psaecipue autem antiquissimi illius Cleri, &hodiernorum C pitulorum discrimina erantistiusmodi. I Non constabat Clerus ille nisi Presbyteris, & Diaconis. a Presbyteri, &Diaconi hi, Parochi ipsi erant, .H Pastores omnium Civit ηs Ecclesiarum , aut s necdum essent divulis a Cathedrali Parochin, i in ea ipsa Parochorum munia omnia imple. bant. 3 Ipsa sua ordinatione hunc gradum,

c&. hanc dignitatem consequebantur. Nam Presbyteratus S. Di conatus, peraeque acaepiscopatus, Beneficia erant, non ordines tantum , & id genus erant Beneficia , qui. hus incumberet salutis animarum cura, proluo certe modo . 6 Clerus etiam nunc .ROAmanae Ecclesiae formam prae se fert splendidissimam expressissimamque ea us Cleri, quolim singulis in Cathedralibus Ecclesiis Epis.copo copulabatur. Constat enim Romani

Pontificis Clerus Presbrteris , Diaconisque Cardinalibus, seu Titularibus Ecclesiarum omnlitin Romae Parochiali uin Parochis, cum Pontifice , & sub Pontifice conspirantibus , & collaborantibus Romano in Consistorio, de negotiis omnibus, qiue in Pontificia spiaritali ditione, ex universo, inquam, Chri

stiano orbe Romam reseruntur.

Auctor est Socrates post obitum Attici Constan tinopoli tam Episcopi Presbyteros

Philippum, & Proclum studiis nobilium tubis nixos quidem illos fui se, & suffragiis, sed

Sisinnium, qui Presbyter erat, seu Parochus Ecclesiae in suburbio sitae, quo populus quotannis pergebat ad . Ascentionis Dominicae celebrationem, populi favore primas tulisse,

atque tu Episcopale conscendisse fastigium urbis Regiae. Ex quo puet, Sarochos CL vitatis Clero Episcopali accensos suisse, Presibyterisque Cathedralibus suas suisse Ecclesias in Civitate, quarum Parochi essent, tam

Constantinopolis, quam Romae. Sisinnius presister non in ulla Melesia i τra urbem ordinatus, .sed in fustirbis. Hilarius in primam Pauli Epistolam ad Timotheum . in unaquaque ta vitate esse debere ait Epit copum, septem Diaeo nos, i & Presbyteros eo numero, ut duo possint ad quam libit Ecclesiam delegari: Sepιem Diaconos, aliquantos Pretisteros, ur bini sine per Ee.

clesias. Augustini Valerii. Episcopi Hippo. nensis unus primo fuit Presbyter. Factus autem Episeopus novem in Clero suo Pre Ibyteros habuit. , prauer Diaconos.

92쪽

Effare aliquid de divina Psalmodia, de Missae saerifieis, deque

concionibus, qua habebantur in tertis Ecclesia. rum statu. I. I. 'T,Ivina psalmodia, quae tri-

υ bus prioribus saeculis la

tebras quaeritare, & noctis tenebrisse se tegere coacta fuit, tandem S culo IU, cum Ecclesia e servitutis fluctibus emersit , publica luce frui coepit, di noctumas antelucanasque horas cum antemeridianis, pomeridiani ue commutare , Sacrasque ΑΞ-des magnifico apparatu instructas &ornatas fessis solemnibusque vocibus eoinplere. Nec Ecclesia , libertate , Romanaque Civitate donata, sat habuit jura Civitatis cum Romanis habere communia, sed linguam etiam,

voces , sermonemque cum iis communem habere voluit. id. sup qu. X, S. 6. Tunc igitur sectum est , ut Platim , aliique sacrae Scripturae Iibri , precesque liturgicae latinitate auctae fuerint, eoque magis , quod Graecae linguae studium m Latio ad a 3 Coneil. Vasens. IT, evi praefuit S.

Caesarins Arelatensis Episcopus ann. 329, a pud Harduin. Tom. II, pag. I Iod, rari. a. Hoc etiam pro aedifieatione omnium Eeclesiarum , 8t pro utilitate totius populi nobis placuit, ut non solum in civitatibus , sed etiam in omnibus parochiis verbum s alendi daremus presbyteris potestatem: ita

ductores redactum jam esset. Uid up. Lib. I, qu. XXII, S. 6. quae in occidentali Ecclesia divinae laudes non amplius Graeca , sed latina lingua. exaudiri coeperunt, non ea quia

dem latina lingua, quae hominibus. e vulgo arreptis, ac semellis usitata, sed φa, quae ab liberalibus ac ingenuis viris in scholis edisteba

tur.

S. II. Ad eonciones quod attinet. Episcopi videntur hisce temporibus Presbyteros in hujusce oneris societatem vocasse, vel , ut melius diticam , in pristinum suum ius eos re stituisse. Uid. su p. M. V. S. 2. --que solum iis Presbyteris , qui secundariis praeerant Ecclesiis, concionandi munus mandatum a , sed etiam iis, qui Episcopi lateri adhaerebant a datu inque , ut in ipsa C thedrali Ecclefia eorum ipso Epist

p ut fi presbyter aliqua infirmitate proh; n. te per se ipfiam non potuerit praedicare, Saxis ctorum Patrum homilia a diaconibus reeitentur . Si enim digni sunt diacones . quod Christus in Evangelia locutus est , legere ;quare indigni iudicentur, Sanctorum mirum expositiones publice reeitare λ

93쪽

prunum ad hoc munus acciri Prem teri coeperunt. Ac Chrysostomus, cum adhuc Presbuter esset Antioche.

nar Ecclesiae, dicitur nisse vices via scopi in praedicatione Verbi Dei; Ze Origenes luit. Lib. serm. testatur, se saepenumero jussiun fui illa ab Episto. po sermonem ad pepulum habere . In occidente Au gustinus primus fuit, qui adhuc Presbyter a Valerio Hyinponensi Episcopo dicendi provinciam accepit ic). g. III. Missae Sacrifitium non amplius , uti superioribus Saeculis , in una Episcopali Ecclesia peramim est, sed eciam in aliis minoribus Ecclesiis, ab iis tamen Presbyteris,

merebant; omne ite oblationes, quae a Fidelibus in minoribus hisce Ecclesiis fiebant , Epistopali. Ecclesiae obveniebant. Atque, ut publicum esset monumentum, quod testaretur, haste minores Ecclesias, P Fideles qui ad hasee Ecclesias ventitabant, de Presbyteros, qui in eis rem divinam faciebant, omnes Episeopalis

Ecclesiae partes este , ac membra , . unumque cum ea corpus conflare &dificere, quique Presbyteri in aliis Ecclesiis celebrabant, perindz cile , ac si cum Episcopo in Cathedrali

Ecclesia adhuc concelebrarent, Fer

mentum o , seu Eucharistia, quasi

quaeda re concelebrationis tessera ab. b Hieronym. ad Nepol. epist. a. Pessiamae tonsuetudinis in quibusdam Ecclesiis tacere Presbyteros, dc piaesentibus Episeopis non loqui , quasi aut invideant, aut non

d gnentur audire .

e Polyidius in vita Augustini. Eidem

presbytero potestatem dedit, coram se in Eeesesia Evangelium praedicandi, ac frequen. tissime traetandi contra usum & consuetu dinem Ecclesiarum Africanarum . Unde et-i; in ei nonnulli Episeopi detrahebant, sed ille vir venerabilis, ac providuet, in orientalibus Ecclesiis id ex more fieri sesens, utilitati Ecclesiae consesens obtrectatorum non curabat linguas , dummodo factitaretura presbytero, quod a se Episeopo impleri minime polle cernebat.

II Concit. pag. Ioi 6. sanctus M liniades constituit . ut oblationes consecratae per Ecclesias ex Consecratu Episcopi dirigerentur, quod declaratur fermentum. sanctus Stricius constituit, αδ nutius Presister m gar ceIebraret per omnem hεό- domadam , nisi consecratum Diseopi I.eid si ιηuii Iose peret declaratum , quod n minatμν FERMENTUM. Innocentius in Epis . ad Decentium cap. s , apud eumdem Labisti in pag. I 247. Dὸ fermento , inquit, quod die Domiuica perti=ulos mittimus. Ise perfiMe nos eonsulere voluisti , cum o moes Edessae nostrie intra Ciυitarem sist eo Uirtitae. Quartim P rsisteri , quia die ipsa propter plebem sibi

creditam nobiseum estuυenire nou possunt, idcirco FERMENTUM a nobis confectum per Acobibor accipitaat . Me se a nostra 'commvuι oue , maxime Hia die . non μου .cent separatos . Quod per paroehias fi xi desere nou p-to, quia nee Ionge portanda. sunt sacramenta: nec nos per eaem NeriadHema eonstitutis Presisterit destinamus, o Presisteri est m eoAfieiendaνα- jus habent atque Iieeuriam. De sensu atque, intelligenti x horum trium decretorum M l.

ehiadis, Siricii, atque Innocentii inter Scriptores summa dissensio est Sunt, quibus videatur Fremeati voce de. nari Eucharistiam , ut Claudio Espen o De adoratione Eucharistiae lib. 2 , cap. 4 , Sit mondo in Dila uisitione. De azymo cap. s , Ioanni Card. Bonae lib. I Rer. Liturgie. cap. 2I, S. I 6, ubi tamen Frementaem su. linit pro sermentato, dissentiens a Sit montido, qui scribit, Eucharasiam Fermentum ex eo dιctam, non quod ex pane esseι feris

94쪽

Calliedrali ad alias minores Ecclesias mittebatur, cujus participes fie

De Fermento verba sunt S. Innocentii I. quod die Dominica per titulos inittimus, superflue nos eo tere νο- sti, cum omnes Ecclesiiae nostrie imtra Civitatem ut constitutae , quarum Presbyteri, quia die ipsa propter pi bem sibi ereditam nobiscum convenirementato, sed ruod ipsa quocumque ex pinno fieνει. Feetesiir, ad quas mittebatur, Feν monti vicem praestare e qua unionis inter se υineuiuis eisis, Due Formen is Masib, evit eommiscerur. Sirmondo prorsus aeeedit Christianus Lupas. in dissertat. De S. Leonis IX Aetis, cap. st, accedit &Mabillonius ici dissertat. De Azymo cap. Io, sed vult alia de eantia Eucharis iam ap.

pellatam Fermenti vocabulo , nimirum ων nomino obscuro profanis retaretur e ruin

sterium: euius sententiae eit etiam Sehel. stratus de disciplina Arcani cap. 7, arr. y. Viia laudatum Mahillonium Commentarii. in indinem Romanum eap. 6, pag. 38. Non pauci arbitrantur, Fementum ilis lud esse Eulogias , seu panem benedictum. ia his. Anselmus Episcopus Havel bergensis, qui lib. 3 Dialom cap. Is , ait , Cou. Ririarum hoc Romanorum Pont eum Melisebiadis, m Sirisii non de Fermentata hostia , Dd G Eulogiis portur intaIlige dum videri, quae ρεν singulor Domioteordios per SeeιUias distiabui jώι-uν. Con sentit Baronius ad an. xly, g. 49, Nic laus Card..Cusanus, Binius, Theopsitus Ray. naudus, Franciscus Macedo, Antonius D dinus Altaserra , de Ioannes Cabassivius is Scriptorum , quos hactenus nominavi ,. electos focos, & verba ipsa recitat Joannes Clampinus , de perpetuo aetymorum usu in Ecclesia Latina cap. 4; & eap. y, assere novam expositionem Iosephi Mariat.Th masti ex stranantis. Formenrum nihil aliud fuisse , quam EMebisrificum panem , ριο

Domini-m corpus , quod metiebatur m

non posent, idcirco fermentum a nobis confectum per Acobibos accipiunt, ut se A NOSTRA COMMUNIONE MAXIME ILLA DIE NON. IUDACE NT SEPAR.ATOS. Miraris E

eam fuisse λ omnem admirationem tibi adimet S. Ioannes Damascenus, qui de S. Tarsicio Molytho lutc ce,

ut etiam hodie in Catieem Sanctum par νicula seu fragmentum injicitων . AtqMe Mne opinandi modum ea Ilegisse se ait espreverum ordino Metesiastico innasteriis. Galli. Petrux Coust r. tom. 1 Epist. Rom. Pont. pag. IV. Hine Eueharistia sie m D ear Fermenti nomine donara fit, satis

intelligitur. Permen ei quippe vicem ger kaν , quatenux Lee esias , ad quas mirae batur, sicur fermentum massam, cui comis misertur, cum Disevo Itis in ano Chri Iti corpore copulabast atque uniebar. Porro Uam oblationis ab Episcopis consurata particulam a Presbaeris in calicem tunc

mist .m esse , eum in Miga dieeba p, Pax Domini sit semper vobiscum, hoe est est a tempoνe, Po eriam nune hostiis coπ- feeratae minor partieula in calicem is

Prosisteris demittitur , ex antiquist G j fis io Deer tales a MabiIIonio uostro se Analed . rum. Φ, pag. 6o, citatis comperι-

Novam quoque interpretationem affirHonoratus a S. Maria rom. 2 Animadv. ii num in Regulas & usum Critices lib. 4. dissertat. 4, art. r. Dicit enim , Fermenti nomine non Eucharistiam , sed potius En.ieharistiae materiam intelligendam esse, panem scilicet, vinum. 3e luminaria, quae necεssaria sunt ad Missam celebrandam . D eit hane coniecturam ex Decreto IoannivIII , Et Gregorii III.

e Deserebant Aeolythi Eutharisti, man sacculis, ut notat extiri us Mabillonius ad eiuvetia Octavi. ordinis Romani , ubi Acoly ibos Meepisse legitur face uiam supra pt -

95쪽

. ' ta ferentem

cum malesaaa manus peteret vulga

re prophanis,. Ipse animam potius voluit dimittere

caesux, Prodere quam sanibia rabidis coelestia membra.

ueram. Quamvis opinari liceat saeculos non fui se immediatum continens. Eucharistiae, sed eamdem prius vasculis quibusdam inci sim, in laeeulos inde immissam fuisse, nis ragmenta disperderentur. Quati hodiarna et iam Graecorum consuetudo est, Allatio te. sta Ep. I ad Morinum de Templ. recent.

Graeci, & Audiore operis inserimi: Petapetuitέ de la sol &e. Lib. III. f Cyrillus Hierosolymitanus eateehesi

mystagogiea, quae est de sacra Liturgia, m dum ritusque suscipientium Eucharis iam ita

riseribit. Aeeodeus aAlem ad communia nem non expansis manuum votis aerede,

uti fedom quandam esse ias de Herae qua paulum regem fusceptura est . . conea

mana IQcipe Corpων Chrsi, dieatis A. --. Idem decretum tulit Sexta Synodus, di Paulus Paclaudius Hagiothecium edidit, in quo S. Maria KRyptiaca eo modo stefigura exprimitur, Corporis & Sanguinis Christi vivifica dona a Losimo Abbate exiscipiens . Nuda etiam manu fuisse exceptam ex viti cuiusdam Bela a Cypriano mem rato constat; nam ille quum se idolothytis prius maeulavisset, ad sumendam Euchari. stiam postea accessit, apertisque inde mani. bus praeter cineres nihil invenit. Sanctam

Atqui ii Patres, qui hoc modo sanxeruntreeipiendam esse Eucharistiam , nihil ad ver. sum stabilivisse dicendi sunt lummae illi r verentiae , qua erga Eucharistiam iugiter as. secti suerunt primi Christiani . Nostis, aiebat Origenes, qui divinis miseriis inte.

νε sio consuavistis , quia eum suscipitis Cam

Is nimirum priscis temporibus vigebat, mos, ut non solum Presbyteri ,& Diaconi, sed etiam minores Clerici, quin immo & Laici ipsi, flve viti , live is minae SS. Eucharistiam nudis suis manibus exciperent f

ae sumerent.. Vid. qu. X, mim. 6, prope calcem

. cidat, ne effuseror muneν s ali a d dia labatiar. Eadem innuunt Graecorum, MLatinorum Ueterum Liturgiae , quae ex perpetuis, & vetustis Ecclesiae utriusque tradulionibus manaverunt. Ac quidem ut nuda manu Eucharistia sumeretur, congruum Patribus visum est , . qui hae ratione Christia-n caedibus, ab idolorum. cultu, a rapi-nis, aliisque steteribus a voeare, atque Ebsterrere nitebantur, verissima oratione Christianos saepe admonendo, ne qui manibuSattrectarent Sacro. sanctam Eucharistiam, iisdem postea ad scelera abuterentur. Cogita bant etiam manum hominis, ad Dei immonem iam, cuivis esse corporeae materiae , . aut instrumento praeserendam . Quo momen- . to persuasi Trullanae Synodi Patres quorum. dam divitum, & hominum ambitiosorum Vinventa perstrinxerunt, qui Eucharistiam inretiosis receptaculis accipiebant . Si quiae , . inquiunt, imma uti Comoris .. ouaxim temporis esse tamiceps, s orit, oe σε νε θ

Forans se accedat, o gratia communia

uom accipiat. ειν enim qui ex η auro, vetasia. materia, quaedam ioco mauu reeepta

mus , Ri qu/ iuauιmatam subiectamque Hmatariam Dei imagini referant. Quae iam ratione ductus Lucianus Martyr, serem haud ingratam Deo facturum eredidit,s in earcere altari mensaque earens, supra , proprium pectus consecraret Eucharistiam . ure constans & perpetua orientalium diseiplina fuit, ut scilicet nudas manus ad re ei piendum panem Eucharisticum extende rent. In occidente primis saeculis variam.

disti plinam de hae re extitisse plerisque per suasum est ex quibusdam Conciliorum, ia

96쪽

praeisl Patrum deeretis , quibus iubentur seminae cum Dominicati seu velo albo ad EO Hesiam accedere , subiritisque eidem mani.

bus communionem accipere. Sed haec re. centiora sunt, quam ut disciplinam veterem monstrare possint, tum varia rerum earum.

dEm l .ctio est apud diversos scri plores. Sana Dominicalis nullum vestigium adparet in vetustissimo Hagiotheeio, nee illius ullam mentionem fecit Auctor . Constitutionum Apostoli earum eum ordinem praestri, psit communionis, monuitque solum mu.lieres ne operto capise , At ordinem Oarum decet, acre ηι. Quod velum non subtileelse debebat, quale quarumdam virginumerat, quas reprehendit Tertullianus, quia illis o I sirinir, G aeuir curiositatem propias videndi subcandicantem sub eo

ctitem . censemus proinde virorum iuxta aemulierum parem fuisse in resplenda Emeharistia consuetudinem primis temporibus :quae postea vero de Dominicali faeminarum inducia sunt, aut de velo, quo auxta Ainpostoli mandatum velare caput suum mulieres debent, esse intelligenda, aut si alicubi Dominicali receperunt Eucharistiam, serius

id fuisse mandatum, nec universalem, re. zeptamque ostendere consuetudinem Ecclei starum . Lavilla autem manus suas Christia. nos omnes antequam communicarent Chia.. ni Corpori non est pluribus ostendendum. Nam qui antequam orationem inciperent id in more positum habebant, neglexisssnefas erit dicere cum Eucharis iam manibus attrem rent . Altius illorum eordibus , quam caeterorum illud erat inditum Hesiodi , u. Iotis manibus sacra tractare nefas est . Sacerdotum apud Iudaeos mos abluendi ma.

nus antequam lacra contingerent, Deo i bente commendatus, notiuimus est . Idem antequam sacra sua sed profana attreelarent Ethnici sacere consueverant. Plurima exemis

pia prostant apud Theophrastum. Maer bium, Homerum, Persium, Iuvenalem. Plautum, Sophoclem, & Virgilium, apud quem aeneas nefas esse profitetur tractite lacra, quum primum e bello tum venisse', donec se stumine abluetit. T. Genitor eve sacra manu, patrios

Extructis Eeclesiis amplissimis, & compa

ratis iis omnibus , quae congrua erant ac

necessaria primorum temporum disciplinae, vascula iniam ante earumdem sores in atriis eo locata sunt, quibus se purgare Christian possent, antequam in Sanctuarium ingrede rentur. Meminere huiusce moris Tottulli nus, Socrates, Eusebius , Sozomenus, synesius, & Paulinus, qui Cambari nomen hisce fontibus inditum significavit. cum ita seripsit :Sancta niteo famulis intoIMit atria

Quare autem Mesesia primis saeculis laἰ, eis concesserit manibus aecipere Euchariastiam, numquam vero iisdem permiserit sacrorum Talarum contactum, quae Sacrificio inserviebant, rationem exhibet Morinus satis probabilem , & congruentem Corpus nimirum Christi rem esse sacrifieatam, Mctionem vero, per quan panis fit Corpus Christi, esse Sacrifieium . At vero de ra tione sacrificiorum est, si demas holocas.sium, ut Acrificio adsidentes illius fiant pa ticipes , ut ex sacris litteris habemus . Christi igitur corpus, qηod eli omnium sacri Melorum veritas, Ac persectio, ab omnibus partiri pari debet, & ideo contingi. Deinde Christi Corpus, sive Eucharistiae Sacramenis tum est veritas , euius figura erat apud Imdaeos agnus paschalis, quem unaquaeque sa- milia comedere tenebatur. Denique iubet Christus in Missae institutione omnes acti. pere, consequentet & conting re. Corpus igitur coatingi a fidelibus absolutae est neiseessitatis 2 inamo ideo fit panis corpus Christi maximo eum miraeuis, ut contingatur a nobis, & contactu suo nos sanctificer . atque disponat ad immortalitatem. Eadem

erit ceu sequentiae vis, si Corpus Christi in

97쪽

praediorum , possessionum accessione

auctae g j sunt, quarum omnium

rerum cura , & administratio e

rat penes Episcopum, qui Ecclesia

rem per taconomos tuta custodia septam tenebat, nec Presbyterio in

consulto in Ecclesiastici aerarii disipensatione quidquam extra ordinem tibi licere audebat. Ordo autem hic erat, ut ea Cathedralis Ecclesiae aera-

rio, in quod aliarum etiam Ecclesiarum pecuniae & fructus inserebantur, sinssulis diebus, aut mensibus sua omnibus cunetarum Ecclesiarum

Administris stipendia penderentur , egestate deperditis vitae subsidia mit

terentur, quaeque culmi divino necessaria erant, compararentur. Ue

rum fides suspicione laborare coepit,

sacramento consideretur , quatenari scilicet a narum nostrarum medela, & Φαρωακον

est,. prorsuS contactus est necessarius, &eam participatio . Sed vasorum longe disparratio est: nulla est laicis imposita necessitas ea contrectandi . Nihil est illis cum vasis commune: nulla cum iis participationis &unionis realis utilitas . Nulla figurarum cum veritate relatio. Quapropter iure potuit huiusmodi contactus prohiberi. Populus e ca nibus sacrificiorum partici har, vasa tamen sacra tangere prohibebatur. Vasorum mini steriis deputati erant Levitae; populi subsidio nihil erat opus . Verum concesso parem esse utrobique rationem, quod esse non potest; in iis quae sunt institutionis Ecesesiasticae, alterum colligi non potest esse prohibitum ex alterius prohibitione; potissima enim ratio huiusmoui prohibitionum est pe-nhs voluntatem & arbitrium instituentis . Sufficere debet legem de uno latam esse , de altero nullam. Quae Morini momenta satis causas indicant, ob quas antiquitus laicis attrectare manibus Eucharistiam eon. cessit Ecclesia , hodieque etiam iisdem in os immittit panem Eucharisticum, quin tamen unquam sacrorum vasorum contactum ipsis

concesserit, aut putaverit concedendum .

Optima erit primorum .isculorum discipli na, sed consequenti tempore iussis aequisque de causis aliam longe diversam indv-xit Ecclesia propter summam, ac legitimam , quam hisce in rebus habet , potestatem . g Ecclesam etiam ante Constantinum fundos possedisse, haec suadent . Euseb. de vii a Constantini lib. 2, cap. 29: Omnia ergo, qγα ad Eeelsar recte vi v I ηι pertinere, sive Domur, ae possessio sit , sive agri , si υo horti , Itae quaecumque tia, restitui iMbemus. Idem Eusebius lib.

VI narrat, cum Paulus Samosa renus morem gerere detrectaret decreto Concilii Antiocheni , nec DOMO ECCLESIE excedere velet, iussisse Aurelianum Imperatorem illi eam dandam esse, ad quem Episcopi Italiae, & Romanus Episcopus rescripsisset: iis

demum tradi praeeipiens, quibus Italiel Chrissianae Religionis Antistites, ta Ro.

mantis Pontifex feriberent .

G.iudentius Aufinii Episcopus non simoniacas modo ordinationes secerat plures, sed

ne praescriptas quidem regulas servaverat triredituum Ecclesiae communitim distributio. ne. Certior f.Hiis est rei Pontifex, Severum Episcopum delegavit , ut quarta tantum parte proventuum gaudere sineret ripiscopum, quartam pariem alteram addiceret Clero , reliquas duas partes consimiles pauperibus & reparationibus desponsas onagro Presbytero committeret , sub periculo sui ordinis eas administraturo . Simiat etiam de reditibus EeeIs , vel oblatione fide. lium quid deceat nescienti, nihil licere permittat , sed sola ei ex his quarta portio re mittatur ε; de Ecclesiasticis Fabricis, & erogationi peregrinorum, & pauperum pro suturae , ab onagro Presbytero sub perico. io tui ordinis ministrentur, ultima inter leClericis pro singulorum meritis dividatur. Eam Constitotionem quadripartitae sectionis innovavit Gelasius, ubi Episcopis praecepit, ut quartam proventuum Clero adauis dic

98쪽

ae Ieoninam olere incietatem. Quapropter Saeculo V non amplius unum,

bus Ecclesiis aeraria esse decretum fuit. Primum Episcopo victum &cultum suppedizabat; Alterum Ecclesiarum impensar, sustentabat; Tertium .Cericorurn sumptus tolerabat; Qitar-rum denique egentissimorum homi-I CI M. 8snum egestatibus prospiciebat. Horum omnium AErariorum administrationian sit penes Episcopum ejusque taco isnomos, ita tamen ut quodlibet AE- ratium se a onera ferre deberet. At neque hoc semper res stetere loco, Nam Saeculo se to ea irrolescere coepit consuetudo, ut 'Clericis praeclare de Eccletia meritis praediola

quae dicarent: Sieut durim ν rion ab Uror νβάecretum e vetitoque Clero, ne quid nitra sibi arrogaret: si e Clertis ultra deIegatamsbi Dmmam nihiI inolester πουeril m. perendum . Non reditus tantum certi, sed& quotidianae oblationes ita distribuebantur. Tam de re irae , quam Ee oblatioue fide. Iiam. Sed illud hie vel maxime observanis cum in hae Gelasi Epistola , quod eum G. bricarum de pan perum portiones Episcopo permittantur dispensandae, arbitro uno Deo di iudice: admonetur ille tamen Tam eos. pie uas & omnibus obvias esse debere eius erogationes in egenos, & Ecclesiarum reis Parationes , ut & maledicentissimi quique

ob murescere costantur . Ea vero , quae Ee-

eIesiastieis aedifieiis attributa suur, bute

operi veraciter praerogara Destrum doeear insati ratio manιfesta sanctorum , quia ne-

convertat. Inam nisi Iominaes adscriptam auteribur portionem , quamvis dioinis ratιon bus Io dispensasse monstrarum ν ego videatur , tamen tota quod seriptώm est, ut videant opera vestra bona , m glorifi- cem Patrem vestrum qui in caelie es, o. portet etiam praesenti.resificatione praedι. ri bonae fama praeconiis non risceri. Simillimum ergo veri est lotum non suis.

se quadripuitiat illi distributioni, nisi qum. to demum iaculo. In Conciliis & Ponii fi . eum prioribus Epistolis de ea verbum fit

nullum .

Ecclesiae orientalis Concilia & Patres de istiusmodi partitione meminere nusquam ;nee ulla ibi Episcopis lex imminere visa ,

quam suae iplorum abstinentiae , temporalium Ius CanomcaD GιAlieomm . conterriptionis, Tapientias, di charitatis . G-'nones Antiocheni Episcopo eopiam facium, ut de pro Mnribus Ecclesiae tantum delibeti,qnantum sibi opus erit , si vere egeat, non ut quartam eorum partem in suos traducatulus. Unde nee aliam ei delineant retulam. nm ut Ge consito Presbyterorum. 8c Diaconorum omnia temperet. Ex eandestit Itadorus Pelusiota in Presbyteros, de in Episeeonum, avaritiae sim sordibus, o rapiniς infamem, sed nihil hie sonat de canonica 'portione, vel pauperum , vel aliorum η u. rum vis . Epit Palladius non semel in viis Chrysolio mi de coercitis ab eo rerum)Ee. etesiae profusionibus; sed nee canonicarum

Episcopi providentiae eommittit , & lapies t ξει charitati, ut Ceri pauperumque ne cessitatibus prospiciat. Non solius autem Eeelesiae Cathedralis tuae res ti proventus dispensabat Episcopus per Diaconos, vel γ onomos suos, sed do omnium Parochiarum urbis & raris toti uvDiarceseos suae. Qui etiam supra laudati sunt. Apostonci, Ancyrani, & An iocheni Ci-nones, nullos limites objiciunt potestati Episcopi in dispensandis oblationibus, rediti-bas,& bonis Ecelesiae, sive ruri , siue in urbi obus; totqm ei subiiciunt, quidquid illud est.

rei temporalis, totum ab eo volunt per Pres byteros , & Diaconos adgubernari . Vide excipi polle, tum editos esse Apostoliccs,& Ancyranos Canones, cum nullae dum essent rurist Parochiae, eum una esset tota

Dicere sis Cathedralis Ecelesia . At in dubium est Antiocheni Contilii tempore plures iam& Civitatis , & urbium , & ruris Parochias fuisse . cum huius tamen Concilii Canones

99쪽

quaedam ad tempus fruenda trade- Iooo , Tom. et Coll. Concit. Ηardui- rentur i , quo tempore elapso, ni, Aurelianense I, can. 23, Col. ea praedia ad Ecclesiam redibant, ac IMI, ibid. Symmaehus P. Epi. s ad in pristinum alveum revolvebantur, Caesar. Arelatens. Cap. I, col. qa non amplius inde egressura, nisi a- T . s Concit. Labb. odit. Ven. αliud nova Ecclesiae utilitas, 'aut ne- can. 6I, C. I 6, q. I. En tibi Be

eessitas poposcisset. Concit. Agathen- neficiorum lineamenta: quibus se can. 7, & Can. zz, col. 999, & Postea inducti colores, additae iam.

omnium prorsus dispensationem uni Epis

copo committant.

Conjici boc ipsum posset ex Peeretis , quibus bonorum partitio praescripta est. Illa enim aperte declarant, Episcopi iam id

muneris sore, ut reditus proventusque omnes in quatuor partes scindat omnium prorsus Dioeceseos suae Ecclesiarum. Nec usquam

enim mentio fit partitionis spe aialis Par ctiarum 'agrestium, vel urbis, si quae in urbe essent a Cathedrali sejunctae i Synodus Agathens. an. s. 6,' CA'.

VII. Minuscular vero res aut Ecclesie minus utitis peregrinis , υeI EI eri eis, sal. vo iura Eceletiae , in usum praestari peνmisti. mus . Et Can. XXI f. Presisteri , υeι Clerici,

falυο jυνε Ecelesiae rem Ecessise , sicut per

mi erunt Dilcopi , teneant , vendere auι em, aut donare penitur nou praestimant. Tum

Synod. Aureliam I , Lau. XXIII. Si nih

eoptis humanitatis intuitu vinestas , vel terrulas Ciericiέ, veI Monachis praestito. νir excolendar, vel pro tempore tenenis

v Duaraηus De Sacris Ecclesiae Ministeriis , a Benes iis Lib. II , Cap. I, ad

calcem . Dispensatio facultatum Ecclesiastiearum Episcopo commissa fuit. Verum ob cupiditatem quamdam parum recte. ac sin.

cere administrantium, canones veteres m

dum mijonemque dispensandi ipsis praescri.

pserunt , Nempe ut quatuor partes tam Oblationum quam aliarum quarumcumque ob ventionum sint et quarum una pauperibus distribuatur: altera Clericis: tertia in aedificatione templi impendatur: quartam episcopos retineat hospitalitatis exercendae cau. ti . Sed, ut est rerum humanarum condi. ito in eodem. ilatu numquam Permanen

tium , haec communium rerum distributio ad extremum antiquata prorsus, & sublata est , ac singulis ministeriis certi reditus adiniuncti & assignati, quibus ministri, tau quam re propria fruantur, eosque ipsi arbitrio suo dispensent , atque. administrent sine ullius aut Diaconi opera, aut Episcopi auctoritate: & hos reditus ministeriis attria butos hodie vulgo Beneficia appellamus reuius vel bi significatio & origo plenius in sta discutietur. Quam partem abstulerint pauperes in hoc, ut ita dicam, familiae herciscundae iudicio, mihi nondum plane comis pertum est, tametsi quid ipsis hie aceiderit.& quam humaniter accepti sint, satis suspicor. Sed hac de re alias erit opportuniot . dicendi locus. De Origine facultatum ecclesiasticarum . . admirabilique earum incremento & ut pos

sessiones omnes ac reditus, qui Ante com

munes erant, divisi si hi, di certis ministeriis assignati, satis de inonstrasse videmur superiori capite. Cur autem Beneficium appelletur certa illa reditum portio, quae cui que ministerio obtigit, videndum est. Nimserique hanc vocem ut barbaram omnincit ineptam refugiunt, & Sacerdotia malunt, . quam beneficia hos reditus appellare . Ue tum nisi fallor, sacerdotiam pro munere', ae dignitate magis, quam pro reditu aut obventione accipi videtur apud Latinos auctores . Et constat haec sacra stipendia non lautum sacerdotibus. sed aliis etiam mini. stris concedi. Animadvertendum igitur est, moris suisse veteribus praedia quaedam , ac possessiones militibus tribuere , ut hoc beneficio devincti animosiores ad Remp. t tandam redderemur. Id factum ab Alexandro Severo testis e st Lampridius, quem, &

100쪽

ut ex eorum constitutionibus apparet. Me- Mitas, ut eam Missimulare nemo bonus posio in montis vox κs vocat. Quibus perquam reis accedere loleant , quatuo itillior nac d

assinia sunt ea, quae ob fidem & obsequium re sutura est bonorum virorum querela fruenda conceduntur, moribus non Longo- Hoc autem ideo He adiicere volui, ut oster bardorum modo, a quibus hoc praediorum de rem , veteres eanones se n.inisteriis I fruendorum . genus manasse ad nos videt ut , quentes, quamvis aetatem, ut ita dixerim, sed etiam nostris, & omnium prope totius . non ierant, & magna ex parte antiqvati Europae populorum, ac gentium. Et haec sint , tamen ad hane disputatione ni de be quidem praedia non inepte bendificia a qui- nensis plerumque trahi posse . Hi ne natae

busdam appellata sunt, & .benefietarii, qui sunt illae theles: Qui potest ordinare, potest ea possident. Nam & beneficiariotum mili. beneficium conferre. Qui potest ordinari, tum, mentio est apud Caesarem in Comment. potest beneficium capere, oc contra. Qui sensu haud omnino dissimili. ia apud ple- non potes ordinare, non potest beneficium

rosque alios auctores , quorum pura Uti ...,conserta. Qui non potest ordinari, non po-naque est oratio. Hunc uero morem qui-ι test . neficium. pere . Ordinationem vero in re us proianis receptus erat, imitati sunt, hic, ite accipimus, pro quaeumque ad saecclesiastici viri, ει praedia postallonesque crum ministerium aliquod . aut munus e ob ministerium Ecesesar singulis miniuiis . clesia sticum Promolione, lut ante explicarum adscriptas Beneficia vocaverunt, quae uti- fuit.

nam beneficia plerisque hodie non sint quia Ll Ex MS. Anon. Beneficium Eccle- post eam, de qua iam diximus, divisonem salticum ita definitur: Ius perpetuum peris hi reditus Ecelεsiastici magnam eum illis cipiendi fiuctus ex bonis Ecclεsasticis pro- militaribus, prophanisque beneficiis assinit a. per aliquod officium spirituale , personae Ec-tem habere credebant ut a id quod alio in clesiae, auctoritate Ecclesiae institulum. Cu- Ioco ostenturus lum. Itaque non tantum jusmodi des nitio nobis aperit quinque qua- de ministeriis, sed etiam de beneficiis ec. litates, quae omnes ita concurrunt ad conis clesia sticis hoc nostrum σο,6 iis inscribere stituendum beneficium, ut si vel una dest. voluimus, ut veterem simul & novam lo. bene scit Eccles astici ratio cesset. Prima est, quendi conluetudinem in Ecclesia titulus in . Lt beneficium sit auctoritate Ecesesiae , seu dicaret. Nam ita hoc argumentum apud Episcopi institulunt. Quare Cipellamae, quae veteres tractatum ostendimus, ut ministerii quandoque nulla interveniente auctorita: εkre mentio fiat, non proventus aut stipen- Ecclesiae eriguntur, dicendae sunt piae Di dii alicujus. At postquam honos non onus nationes, vel legata pia, non autem bene-

affectari coepit, Ze quaestus est habita ratio filia Ecclesiastica , & Lait lilius portos quam

magis, quam muneriv arque officii, una Ecclesiasticis rebus sunt adnuine tandae. Seis eum molibus hominum mutata est loquen- eunda ut detur propter aliquod officium spl-di ratio . Ut exempli grλtia e solebant ita riinale , quemadmodum dari solet Parocho disputare ontiquiores, ut quaerere nr, qui ad exercendam curlim animarum , vel C Ecclesiae ni in istium ordinare, & quis ordinari nonico ad decantandas divinas laudes. Te deberet . Recentio M vero suaestiones hae Iia , ut conseratur ab homine Ecclesiastico , primarium ae praecipuum merito habebatur sit praesentare ad beneficium :non tamen quondam , i 1 nuae accessionis cuiusdam lo- potest ben scium conserre. Quarta, ut d