장음표시 사용
131쪽
nonici, se ab iis omnibus muneribus, quae cum civili administratione
conjuncta erant, exturbati, institiitu Gque domesticus Episcopi Senatus, isque unus in Civilium rerum consuutatione , ac negotiorum gestione adhibitus fuit. g. II. Licet autem novi hi Consi
lia ii , atque Ministri ad politicas
tantum rationes explicandas, expediendasque acciti initio essent, tamen , quia Episcopo intimiores, proximiores , atque familiariores , ad Ecclesiasticarum etiam rerum gubernacula pedetentim adrepserunt, adeo-
que processer&nt, ut iam Capitussi potestas ad nihilum recidisse , Canonicorumque dignitates nomina sinere, umbrae sine corpore esse viderentur r haec res maximos inter Epist pum, & Capitulum motus concivit, turbas edidit, fluctus excitavit. Sed militum, satellitumque vis, qua nova
Felidalis Iurisdictio Episcopos arm
vir, Canonicorum collo, ac cervicibus impendens Capitulum silere jusi sit, Wixque illi id tandem datum, ut in rebus maximi momenti sententiae suae, consiliique copia licis causa facere Episcopo posse videretur
D larer domini, non qua DUe i . Capitulum tantum Episeopo coniungitur inti. me, quatenus ut Episcopuν agit, b. e. in ea is egetesia'ieis . Inde iusta dubitandi subnasci potuit ratio . an etiam in regalitim,& regiminis saecularis exeretrio, & inde dependentium iurium , ad capituli consenissum adstringatur Id quidem ut plurimum capitulum adstruere solet. Notum est, Epi eopos iam dudum ab imperatoribus de re. aaιι s investitos fuisse , quae superiorita-
stem tandem produxerunt. Interim alio olim
senatu haud erant infructi Episcopi, quam
eonfensu Heri cathedraiis . huius eum consilio omnist, maxime graviora , peragebant negotia, dulta etiam in his, quae regimen saecuιare concernunt. admitti desideravit capitulum , & admissum est. Verum postquam,
ut alii priueipra imperii eroprio , & politico quidem . senatu secretiori instructi suere , ad hunc causae regiminis publici ple. rumque delatae , & capitulum exclusum . naod tamen prout supra dixi. per capitulat/ὐnas postmoduin sibi prospexit, & ad capituli consensum in his quoque . quatenus capitulationibus determinata lunt Episcopos adstrinxit. In ejusmodi leges fidem tuam adis stingere debet Archiepiseop a Coloniensis
vigore. . - . de amo I sto relata a Thiae
166, & ab Antonio Fabro .... tam. VI, pag. 44. , ubi, Ort. II cavetur, ne hellum luteipiat absque tonsilio, & voluntate capi. tuli, ordinis equestris , & civitatum dicet Is Coloniensis ; art. Is, ne conscederationemineat absque scitu & voluntate capituli &ordinis equestris civitatumque; ara. 2I, u rapitulo integrum sit, Ordinem equestrem, A civitates patriae in causis ecclesiasticis vel saecularibus gravioribus, totam dioecesim eo niscernentibus, convocare; art. 24, ut diaetas Irovinciales convocandi jus non exereeλt
piscopus absque scitu & voluntate Capit li &c. Discopi Lubeeenses similiter solenni capituiatioue adstinguntur, quam resert Lunich eom. II oici . eccles p. . TI, In qua in plerisque negotiis, regimen publicum respicientibus, ad consensum capituli adstringuntur. Capitulationem Ois abrugensis ec. Aesae Idem .....- Archius P. spec contin. I, p. 24o, refert. Naum burgensis Episeopi
eapitulatio idem illustr4 apud Eundem cit. l. P. II, p. 7 δ. e Boeb. i. e. q. IV. Quamvis in causis gravioribus eo latum capituli necessarium st. consensus tamen capituli, qui ex maioris
132쪽
L IIL Hine inter caput, ac memolita factum divortium . Episcopus non amplius nativis suis membris uti , sed adstititiis, alios vicarios, alios jutores, alios Notarios, alios Administros fibL adjungere ; Canonici
non amplius naturale caput, sed ii stivum , non amplius Episcopum sed Praepositum, aut Decanum sui co poris caput habere, ita. ut Episco. pus, & Capitulum non amplius unum corpus, sed duo corpora jam esse videantur. Quinimmo inter Episcopum & Capitulum tantum factum es h dissidium, tantaque inde discordia-xum, dissensiorumque seges orta, ut necesse fuerit Capitulo immunitatex dari d , quae tanquam murus essent tranquillitatis.
f. IV. Hisce immunitatibus litem intulit Cardinalis Lothar sius in Con-eilio Tridentiso Pallavic. Hist. Conc.
Trid. I ib. 22,. cap. 3, n. s. clamitans , nullam pestem Ecclesiae esse ca- Pitatiorem , quam hasce immunitates,
partis suffragiis elicitur,. speciatim desidera.
tur in alienationibων rerum ecclesiastica ,rum. Provocant ut plurimum pontifices in suis epistolis ad decretum Leonis, quod Gratianus in c. sa, C. 12, q. 2,. refert. Sine ex cep ione, ait, Meernimur, ne quiν Difccpus de rebus Ecclesia Da qaidquam do a
nare, vel commutare , vel vendere audeat se
nisi forte aliquid lorum faciat, ωι melia. se prospiciat, oe cum totius eleri tracta-- arque consensu id eluat, qώod non sit dubiam profuturum ereIesia . Subiicitur porro ratio. Diseopar rebus eeelsa tanquam
commenda is, non tanquam Proyriis ura
tur. Irrita enim Episcoporum υouditio in commaetatio rei ecclesiastica absque conni. venti DUeriptione etericinam. Idem inculcatur in e. 3, C. to, qu. I, & e. I, h. t. decerniturque, irritam esse alienatio-
quae Canonicos ab Episcopi Iurisdia
ctione subtrahunt, quae membra ab suo capite distrahunt, atque diverulunt. Nar ἄσπιρον προπιρον. Nota enim
immunitates divortium Episcopi, de pituli pepererunt, sed divortium i m.
munitatum attulit necessitatem. Cur
non potius Loth ingius diein dixit Episcopis, quod Canonicos sua e testate nuriissent, suis juribus spoliassent, suis Magistratibus privassent , alium Senatum instituissent, atque in
hunc omnem sere Canonicorum potestatem, jura, & ossicia transtulissent pCur non tulit de domestico Episc porum Consilio tollendo, quod omnem Episcopi, & Capituli consoci tionem dissociavit, capitis ac membrorum copulationem dissolvit Cur non rogavit de Capitulis a, Epist pis spoliatis in integrum recit uem dis, deque eorum juribus integrandis Tunc enimvero , redintegrata prisca Episcopi & Canonicorum, capitis & membrorum conjunctione ,
nem , quae sit absque eollaudariouo G μμ fer ricino clericorum leu due sono sacer. dota l. In c. 7, & 8, X, h. t. Innocentius III itidem provocat ad decretum Leonis, &inde casum propositum decidit, declaratque, illud minime pertinere ad casum , quo, quae
detinentur a Dicis iniuste, ad Ecclesiam revocantur ν cum ita consulatur e esiae, sicut pupilli meliorem conditionem suam se. eere possunt sine tutoris auelarit. te, nouitem deteriorem. sufficit tamen , si ex post-sicto consensias capituli aecesserit; cum ra-ιihasitio eras eonsensum inducat, si modo in capitulo causa alienationis maturo examianara est iudicio . e. 3, & 3, Κ, h. t. d De Capitulorum exemptionibus Vid. Uan. Espen. I. E. U. Pati. III, Tit. XII, cap. IV, g. 62, pag. 216.
133쪽
mque omni in pristinum locum restituta , jure Lotharingius Capitulorum immunitatibus nigrum theta praefixi L fit. Verum quandiu Episcopi seorsum a suis Capitulis res suas. sibi
habent , quamdiu aliorum utuntur consilio , opera ac ministerio, qualm diu Canonieorum spoliis incubant, non est, cur CapituIorum immunitχ.tes, ac privilegia tam moleste serant, tamque fastidiose stoinachentur . . N
que enim hae immunitates praeelare Patralius Canonicus Segoviensis in Concilio Tridentino Hilpaniensium Capitulorum. Legatus eo spectant, ut caput a membris abjungatur, id enim Episcoporum opera prius factum sed solummodo ut effrieni tapiscoporum impotentiae , atque in
Tyrannidem erumpenti frenum. Qi-
quod injiciatur. Diuili od by Corale
134쪽
'T Ullam ae facturam fecit Sacra Psalmodia, divinasque eustus in Sexto Ecelestarum flatu '
S. I. 'an Eudatis Iurisdictio, quaar Episcopi aucti fuerunt, multum sane Episcopali penori inerm
mentum attulit, at plurimum rei divinae detrimentum. Nam Episcopi , qui eo usque una cum suis Canonicis Canonicas horas, divinasque laudes celebraverant, psallentium ordianem duxerant, in divino ossicio publice per luendo aliis omnibus praei. verant , posthaee se se ab Eeclesia
subducere, ab quotidiana psalmodia
abesse , statisque horarum Canonie rum precibus deesse veriti non sunt. Itaque totum hoc pensum in .Ecclesian inac absolvunt a Canonici absque Episcopo, Episcopi que vicem supinplet Praepositus vel incanus, sedesque Episcopalis astat relicta. S. II. Quae res Episcopos ab E clesiastica Psalmodia abduxit, eadem etiam a Missarum solemniis avocavit, vixque celebrioribus anni diebus Sacrum facturi ad Ecclesiam prodeunt,
a Praeipnae Canoni eorum partes sunt, altari, ae divino cultui inservire, & vivi. num officium in templo persolvere, quod, ut inquit Synodus Tridentina, ficere per se ipsos debent, non per substitutos. Conei l. Trident. I . Eq, eap. 12, άe reform. S tis autem non est, quod Canoni. ei choro intersint; sed etiam debent elata voce ossicium canere. Benedictus XIV in Constit. Ioῖ, f. 24, p. 124, t. I eius Bul- Iar. & Const. praelara decora g. 6, in suin
Cui muneri ut satisfaciant debent Cano. ni ei in lais Ecelestis immorari; sed tamen iis quoquo anno datur spatium retum menissum , quo abem possunt ab Ecclesiis suis . Ultra tres Mensex abesse nequeunt, nis qua iusta causa eos procul esse cogat, veluti fiabsint curaturi res Ecelesiae, aut Episcopi , aut daturi operam in aliquo probato gym-ηasio factae Theologiae, saerisve Canonibus. Ex iustis eanfis absentes praebendae seuerus Percipiunt L non irem quotidianas distrinu. tiones, quae tantum in e ro praesentibus
Cap. ra. de CIerie. non resid. Cap. MD. d. Magistris, ConciI. Tridentiu. f r. 1, cap. I, de reform. In cap. 22, de praeben. nullum definitum est tempus, quo Canoniis
ei abesse possunt ab Ecclesiis suis in aliquo probato gymnaso, ut dent operam se. erae Theologiae, saerisve Canonibus ; verum in eap. s, de Magistris spatium quinque annorum eius rei gratia conceditur. IlIudmonendum est, quod cum integri Canoniis eatus fructus distributionibus constant, vel
tertiam earum pauem non attingunt, tunc
absentes, sive ut addiscant iseram Theolo. giam , faciosve Canones, duas tertias e ninsequuntur partes consectas ex fructibus praebendae, atque ex distributionibus, reliqua vero tertia pars praesentibus accrescit. Cap. tin. de C erici non resid. iv 6. Excipiuntur tamen illi, quos infirmitas, femiusta, o rationabitis ea oris neetistat , axa evidens Ecclesiae militas excusarest ,
135쪽
nec pauci numerantur, qui hisce et- S. III. Sub decimi tertii Sareuli
iam celebrioribus diebus conductorum. tempora contigit, ut , IdololatriREpiscoporum opera ad id utuntur . ex omnibus Latii finibus extrusa , Ac ne omne Sacerdotii ossicium, ac atoue deleta, Christianorum multi-
muniis defugere videantur, intra do- tum sitam esset adepta maturitatem
mesticos parietes clam populum alia Quamobrem Ecclesiastica. disciplina quantillam rebus divinis operam prae- Ecclesiasticae proceritati aptanda fuit. bent. Illud autem Canonicis. dedunt In id isitur res redierat, ut nece se negotii, ut in conventu. populi, eon- se fuerit, extra Missarum solemnia
spectuque alternis, vicibus μ) divinam Christianos Eucharistiae participes fie- hostiam litent.Verum ad alia pergamus, .ri c , eosque unius tantum quae in Qxto Ecclesiarum stacii evenere. speciei d contentos ede, nimirum ἀ
pa- qui absentes etiam qciotidianas distributiones accipiunt. n Martene de antiq. Eceles..riti b. Lib. I. Cap. III, Art. VIII, 3. 3. y3g. O. Nuac vero in insignioribus Eeelesiis omnes Presbyteri Canonici hebdomadatim solemnem, seu uti vocant, majorem Musam celebrant, Episcopus vero in praecipuis tantum solemnitatibus. e Celebris multis ab hine annis exarsit
controversia, num scilieet recte administretur Euchari ilia ex praeconsecratis , an omnino ex saetifi eici cum praesentibus communicandum sit. Nam anno IIII, cum Cremae
Episcopatum teneret Carianalis Catinus, Iosephus Guerrerius Cathedralis Ecclesiae C .nonicus contendere ecepit, Fideles in ip Missa' post Sacerdotem Eucharistiam accipere
oportere, improbandam autem esse consuetudinem ex praeconsecratis . Ut omnis ha econtroversia dirimeretur, a Benedicto XIV die ir ωυembrix, anni 17 2, edita eli Censtitatio C rtiores ε rom. I ejus BAI. lariι pag. II p, edit. Rom. seu Venet. I7sq. In ea declarat Pontifex , quod pridem ex ' presserat Synodus Tridentina, optandum quidem esse ; ur in si alis Missa Fideles ad. flantes non solum spirituali assectu , sed
foeramentali etiam Eucharisia perceptio. ne eam nicaνent, quo ad eos Ianctus mihisius saerifieii fracius tiberiar pe eniret ἔstatuit tamen. nullam esse necessitatem , qua Sacerdotes Missam .celebrantes Sacram Eu
charistiam omnibus petentibus infra ipsam
actionem ministrare eogantur, neque impro bari posse consuetudinem mmmunieandi ex Cetonsecratis, cum id pro tempora, loco, personis opportunum iudicetur. Nihil tamen minus Michael Maria Naanaronius Dominicanus anno ino Neapoli catechisemum edidit, quo Guerterii sententiam defendere conatus est, sed eum resutavit D minicanus alter Iosephus Maria Elephantes, edita Neapoli anno i 74.de hoc argumenti genere peculiari dissertatione. Nannar nius tandem rediit in bonam mentem; sed . adhuc adversus eoo suetudinem distribuendi Fidelibus Eucharistiam praeconsecratam anno 177ς Patavii diaettarionem edidit de imeruenti noυa Ietis sacrificii eommonisue Carolus M. Traversarius ex Ord. Serv. B.M. U. Hanc Tta versarii disteriationem, MNannaronii catechismum damnavit Sacra In dicis Congregatio. Consule. Franciscum de
d Antiquitus Chri ilianos, ut plurimum, sub utraque specte Eueharistiam accepissit -- tet ex Mosiolo I ad Corintb. XI, 26, ses. Iustino Martyre Ioci est. Cypriari γ p. 37, Pet. III, ed. Amsνω mi,
136쪽
κ T II o apanis, eiusdemque Azymi e utpote magis idonei, qui aucti populi gratia in plurimas tenuissimas , subtilissimasque particulas Posset TO-
compluribus. Ut plurimum, inquam, nam saepe sub una 'tantum specie Eueharistiam . datam constat, unde intelligitur id semper Ecclesiam ratum habuisse, qud nullum sit Praeceptum, quo laici, & elerici saerificium non conficientes Eutharistiam sub utraque sprete accipere compellantur. Revera ad aegrotos in lecto decumbentes sub una tan . tum specie Eucharistia plerumque desereb gur, atque ita eam Serapionem, & Ambi sum accepi re tradunt Dionysus Alexandri. nus apud Eusebium historiiseetis lib. 6,σV, 44 , Pu. 3I8 ,rediν. V Iesia G.ta. brig. r ra. & Paulitrus in vit. Ambros M. AT , Ora. Ambras'rom. 4, ποι. AHI, edtr. Vener. indie. Similiter pueris insantibus , ut plurimum sub una specie dabatur sacramentum , & Fideles, qui, ethnicis do ν minantibus, Eucharistiam domi servabant, solum accipiebant panem, quem unum me morant Patres , ac nominatim Tertullianus ιμ. et, cap. , ad uxori pag. Iost , edit. Rigati ii Paris. Ius , non autem vinum , quod facile corrumpitur. Quin etiam in publicis conventibus diu fideles sob una panis specie Eucharistiam suscepisse die Para.
laeves ex ordine Romano manifestum est. Fuis, ae diligenter ea de re contra Proteo
stantes disserit Bossuetus duobus libellis ,
quorum alteri titulus est ile comma mane
mum in Ecclesiarum inores inducti,
sed qui antea ab Apostolicis usque
. temporibus nonnunquam adhibebam
mis autem consulendus est doctissimus Car. dinalis Garam pius, qui in egregio opero, eui titulus Meminio doIIa R. Chiara di
quotidianae communionis, tum de Euchari.
stiae sub utraque specie accipiendae usu copiose, & praeesare disputat.
e De usu azymi, atque sermenini magna est inter eruditos disputatio, eum certo statui non posse videatur, num Latini sem. per mymo, Graeci autem sermentato pane semper usi sint . Antiquiores Theologi Sehol, si iei putarunt, Latinam Ecclesiam ab initio
azymum panem adhibuisse usque adhaeresin. Ehionitarum , quae anna Cb. 74 erupit, sed eum ipsi Ebionitae antiqua legalia simul eum Evangelio servanda esse contenderent, Eeelesiam ne haereticos imitari videretur, reiectis au mis, fermentum instituisse, ea vero extincta haeresi, ad agymum rediisse. Ira nimirum sentiunt Ioannes Scotius in 4, dis. Ii , aurit. 3, Alexander Alenss quaest. 32, membri r , ad Dis. o Par. 4 , ae sacram.
3, S. Bonaventura tu , dip. O , ara. 2 , a st. I, S. Thomas ibid. quaest. E , ara. a. Verum haec opinio nullum habet idoneum suadamentum, quo niti Posse videatur, ne. que eius rei verbum uoum est apud antiis quos Scriptores, qui per decem priora sae- eula res Eeclesiae scriptis illustrarunt. NE.chites Archiepiscopus Nicomediae apud An-lelmum H vel bergensem Diat. lib. I, cita , Ptellegii Dacherii tom. I , pag. acio, edit. Paris i χῖ, tradit, Meles ta deni , ac si ieium Pomrfices sermentum apud Latiis nos instituisse; verum haec sententia educti
est ex libro Pontificili Damasi Pontificis .euius, ut omnes norunt, suspecta fides est . Ex reeentioribus tres potissimum ea de re doctorum hominum sententiae circumserunis
tur, nimirum Iacobi Sirmon di, Ioannis Ma billonii, Joannis Bonae Cardinalis . Conten
137쪽
tur, postea res ipsa Christiana valia
de admodum aucta admonuit , ut numquam non adhiberentur. Contra
vero in Orientalibus Regionibus, in quibus , Idololatria nondum exterminata, Mahumetica superilitio illo
rum populorum mentes oppleverat , nunquam Christianorum numerus adeo excrevit, ut necesse iserit hasce opportunitates ad omnes illas Ecclesias propagari. Itaque Orient Ics adhuc Concelebrationis ritum se
vant, Vid. sup. qu. X, g. q, N. n. 3 adhuc sub utraque specie Eucharistiam Laicis participant, communicantque , atque , si M-
imos ab initio sermentum eoniserasse usque ad Saeculum IX , deinceps vera medio illo empore, quod excucurrit inter Photianum schisma, & Michaelem Cerularium, hoc eliinter annum circiter 867 , & Ios , azy mum adhibere coepisse. Contra vero Mabit Ionius praefat. I ad saee. III Benedictin. num. 6 , pag. 28, edit. Fenet. 173 , oedissert. do a mo . fermenrat. perpetuum in Ecclesia Latina azymorum usum ab ipsa Apostolorum aetate fuisse arb'tratur. Quae eadem sententia est Ioannis Catamitii iis notis. Eeeles. De. E, dissert. Ia, Christia. ni Lupi schol. in canon. eonei I. dissert. devictis Leonis IX, cap. s , o Ieq. p. tom.
, pq. 3Ia, seq. edit. Venet. Et mundi mitenti de antiq. eecies rit. ιib. I, cap. 3 . - - 7 , S , o Dq. pag. I I 4 ,rmn. x, edit. Antuem. seu Venet. II 3, Animnii sandinii dfert. Ii de perpetuo α mori usia in Eccles Latio. Ac Joannis Cia inispini de avsu. , ω fermentat. conjectur. qui tamen a Mabillonio dissentit, quod Apostolis findiscriminatim utriusque panis usum tribuere videtur. Sed Ioannes Bona rer. ιi. eum. lib. I, cap. 2I, per νον. pag. II , . seq. eom. E, ediν. Taurin. 2749 , quati inediam sequitur viam inter has istas sit. mondi, & Mabillonii opiniones. Nimirum late demonstrat Latinos per novem , aut
octo saltem Ecclesiae iacula nullum potuisse
discrimen inter azymum, atque sermentatum, sed modo unum . modo alterum panem sane delectu eonsecrare solitos fuisse. Senten. tia haee caeteris probabilior esse videtur, e quae firmissimis nititur argumentis, quae late ab ipso Bona tic. cit. exponuntur. Eam vero, praeter caeteros, sequuntur Graveso. nius Hi flor. EecI. rom. 3, edit. Rom. est. IOP. 3, in M. Gurnelius Pralea. Theo-Ag. rom. 8. in , de sacram. Euchar. ΨΜ. 4, απ. S concI. 3, Iuvenio ius de S cram. dioert. - , quU. 2 , cap. 1 , art. 4,f. s , Drouventus de re saerament. lib. 4,quo. a, ς p. I , f. r. Armenii, & M
ronitae Latinorum more azymum conse
crant ; sed a caeteris orientalibus sermentum adhibetur . Michael Cerularius Patriarcha Constantinopolitanus duabus litteris, qu rum alteram dedit ad Ioannem Tranen sein in Apulia Episeopum, alteram ad Petrum Patriarcham Antiochenum, Latinos increpare ausus es , quod azymo uterentur, ε nullam esse eorum eonsecrationem demon- lirare tonatus est. Sed insanum , atque impium hominem resutarunt Leo IX praeclarα Epistola, & Cardinalis Humbertus Silvae C,ndidae Episcopus egregio Dialogo, quae , quique extat rom. I7 Annalium Baronii pag. sa, & seq. edit. Lucae. Vid. Coacit. Florent. Leon. x in Constit. quae incipit: Aee pimur, & Clement. VII in eoostit. Pνουisionis uora
apud Guerram Pontificiar. Constit. epitom. rom. 2, pag. 3 6. Conser Leonem Allatium adnot. I, de Eeoles Occident. atque Orient. eonfens. Ze Areudium concord. Oeeidene. in Oriens. Πι. φ, cap. q. Italo. Graecis haec consuetudo integra relinqui
138쪽
Maronitas exceperis sementato pane utuntur h . consecrandum adhue
Iaeota, quod tribuitur Ioanni Maroni, cap. x6 hare habet . Ad tutia aurem , quod
. Concit. Florent. in ineret. E
139쪽
aribus nune frumitur iuribus canonici, Sede
S. I. . ' Uemadmodum navis ad scopulos allisa nunquam ita mergitur, ut non aliquae saltem tabulae, . disjestiesue reliquiar ad lit
tus ejiciantur; ita Canonicorum jura non ita procellarum fluctibus Ob- ruta interierunt, ut non eorum ali qua ex naufragio enatavesint. In rit igitur haec frusta , a tque fragmenta colligere, eaque rino in conspectu ponere
LII. Cum olim Episcopi in rebus
omnibus suorum presis .erovum sententiam rogare, &seqHi t nerentur,
videantur a pruca discis ima penitas discessisse, atque veterib us Canonibus prorsus valedixisse, quaedam est excogitata distinctio inter Consilium , &consens , quae ea tueri possit, quae nunc Episcopi agunt, quibusque Canonici minime astentiuntur . Non aedepol recte, mea quidem sententia. Nam si priscos Canones consissimus, consiliunt, ae conserisum eamdem ser-
me noli istationem habui ire deprehendimus , ii md maior vis' tausi toinerat, quam C sensui, εο quod qua connensim praebcbant, nil NIM' Egium serebant, i qui vero cunίlium,iIi .suffragium suum rationum m gatio dicta luit consensus, cieri vcro sententia Consilii nomine donata. Ad id υero sunt verba S. Cypriani Ep. XIV. quod scripserunt mihi Compresisteri nostri Donatur oe Fortunatus Novatur σ Gordias , solus rescribere tabitilotui, quando a primordis
Epistopatus mei autuerim nihil sine confidio vestro, oe sine consensu plebis
mea sententia gerere. Verum rece
etiores Canis ista Consilium & Consensum aliter tint interpretati, interpretationemque suam in Iustinianea lege g. 6 'pit. Mand. venati sunt. Nam cum Iustinianus cuidam petenti , an qui consilium dedit, mandati
actione teneretur, rescripserit, consilium nullam obligationem Parere, hoc reonsum sumpsere ad concIudendum, Consilium non esse obligatorium, proindeque Episcopos Canonicorum Consilium sequi minime teneri; nec cogitarunt, quanti intersit,
inter illum , qui privatim consilii sui copiam sacere rogatur, & inter
illum, qui publici Consilii particeps sententiam suam ab legibus dicere
S. I H. Ex hac interim Canoni sta- Tu in regula. illud sequutum est, . Epi- sinpos , odie) Hὸ canonicorum mn- filio binina admodum sollicitos esse, i, ec de eortus sententia niagnoperclx rarς, ac in iis tantum Canoni cocum Sustragia eblandiri, quae Ca
140쪽
c T N O Z I c O RU M. nones inita esse jubent a , nisi aparum motum eorum juruun, qut. Canonicorum Contensus accesserit . bus nunc fruuntur itanonici Sede E- Atque haec tandem est summa tam piscopali plena
- αὶ Ex iis, quae Episcopus non advocato Capitulo agere nequit, praecipua sunt, Synodum Diaeceianam celebrare, in eaque Iudices , &fExaminatores creare , tum &Constitutiones ederer Trident. SUI. XXIV, de Ref. cap. 18, o f . XXV, eav. Io: Bona Ecclesiae alienare: rap. I, g, s dema, qxa fisust a Praelatis sne cons. ea pit. Ecclesas, vel beneficia unire: CIem. ων. de Resua Eeel. non alienandis: Cau. ias omnes, quae ad iura Capituli pertineant, terminare riuid. Op. fin. Reliqua vide apud Fagnanum in cap. Quum ex injuncto Novi operis nuneiatione Caeterum attendendae sunt locorum consuetudines. Tridentini Patres sanxerunt, sine praesentia Canonicorum, aut Clericorum non seriindinationes, sess. χν, de res cap. 8, sine illorum consso indulgentias . non publicari sess. 1r, de ref eap. 9 , non institui Seminaria, eorumdemve iura firmari sessar, de res cap. ig, non designari, quo quisque ex Canonicis ordine insignitus esse debeat, sess. 24 , de res eam is, & pias voluntates nota commutari, se T as , de res cap. 18.