장음표시 사용
81쪽
t f . Qui vero interesse non pote. rant, iis a Diaconis, vcl Αcolythis
Domum deserebatur . Semper vero
pro Viatico aliquid reservabatur.
terentatis iter morientes munirentur
Tertuli. l. ad inor. cap. s. J . .
Espencaeus in opere postumo de adorari ne Eueharisie, & Iob. Maldonatus in Traelatu de Caeremoniis disp. III, quaest.2ιι, par i7ρ, seqq. In Mabillonii praefationibus ad A cta SN. ord. Benedict. See III, P. I, pag. 33, seq. exstat observatio ἁo Euehaνsia manu verepta , de qua agit etiam Michael Amatus in Dissertationibus historico-dogmati eis an. E a8 editis , DissIV. Cautissime de hoe argumento legendi Protesantes , ut Auctor compendii Antiq. mele . a Walchio vulgati Lib. JI, eap. , & Ioaehim Hildebrandus in Riruati Eueharistia votoria Ecclesiae . Helm stadii 37iet. fi Vid. Martene Lib. , cap. I . Rrt. 2, Bonam lib. et, cap. a 7, g. , & s , Boldetum observ. Carmet Lib. I, cap. Idi. g Samuel Misagius Calvinianus homo
et, consuetudinem Eucharistiae in Ecclesia servandae recentiorem-asse arbitratur. Sed Balaagium solida, graviterque resutat Robertus Sala ad Bonam veri ἐiιArgia. ιM. ., c p. IT, s. o, Mor. 1, p g. g79, Oftff. rom. 3, edi . Tauria. II l, a qM h ius quidem religiosae consuetudinis antiquiis talem ipse etiam agnovit . haeretitus homo Iosephus Bingbamus origio. Neles lib. l S, ς p. 4, 6. II, par My, rom. 6, edit. Halae Magdebum. 37s4. Erat autem rec piaculam Diritaalis alimoniae . hoc est Eucharistiae, uti loquitur Ambrosius ep. 4 ad FeIie. Opp. pom. 3 , col. 792. VM ad instar columia 4 vel turris, ut plurimum, elaboratum, quod aut in praecipuo, aut peculiari altari tervabatur; Gregorius Turonensis de glor. martyr. eap. 86, col. 8Is, edis. Paris . T6pp. Concilium Conis stantinopolitanum sub Menna as. 3 , col. III st, lom. 2 eolle S. Harduini edit. Paris. Interdum etiam Eucharistia pone ma us at
descriptione unoen Episcopum sacris operantem inducit; at tota clamat antiquitas h Presbyteros una cum Episcopo concelebrasses simul una
oblationis preces recitasse, una Co secrationis verba pronunciasse, ot
tare ad summum Eeelesiae parietem ara non supposita, in vaseulo patente relinebatur . Paulinus ep. 71 - Sever. col. I97, edi Miaratorii Veronae in Baptisteriis supra sentes in pixide, uuae eolumbam repraesient bat, servatam docet Eucharistiam , quam recenter baptizati accipiebant. Consiue M billonium eomment. ad ordia. Roman. cap. ΣΟ , pag. II p, ro. 2, edit. Paris I 68ρ , Martentum ae Antiqv. Fectis ritib. Iib x, ς p. 1, MN. 3, Pet. 2 l, Chardonnium Hs. Saeramecl. Iib. I, cap. I R. Supra altare aurem Eucharistia non in ima. ginario ordine, sed fuserueis tituIo, ut inquit Synodus Turonensis II , can. 3, in Delect. actor. to. I, col. 367, nimirum non quovis lom, & euiusvis arbitrio, sed in medio altari, di sub crueis titulo pometa esse debebat 4 Sie enim interpretor hune canonem , qui eruditorum torquet ingenia, neque assentior doctisshmis viris Sirmonito,& Mabillonio, cui alias huius. canonis interpretationes ediderunt . Illud hoe io animadvertendum est, Euchariniam in Etaelestis non parochialibus sine , venia Sedis Apostolicae retineri non posse. Benedic
pag. 38 , Om. I, edit. Rom. δεώ κεπεν, I s4. Conser Cardinalem Petram in Con. sit. Apostolici ad Constit. I, Urbani IU,
pag. 2o . Publice olim sua Episcopi eum Epistopia, sive eum Episcopi et saeerdotes simul inlebrabant . unci antiquus ille in Ecelesiis consessus, episcopi quidem ad me. dium Apsidis postiea Altaris parte ; Sacerdotum vero hine inde ad latera, uti gra-hiee illum deseripsit Gregorius Narianae. imul enim eum Episcopo considebant Sacerdotes, assurgeb nt smul, saerificabant G
82쪽
sti communicasse , susdemque cu- Tona. XIV, pag. 94 , Menard. in not.jus Ese scopus Sacrificii participes ad Sacramentata S. Gregorii, Not. fuisse . Vide sis Morinum de Sac. 282, col. 337, opp. S. Greg. Tom. ordinat. pag. 3, exercit. 8, Cae. III, edit. Mauri n. Paris Iros. Hic II, & seq. Auctor. Apostol. Consti- mos concelebrandi non omnis in te tui. Lib. VIII, Cap. II, & seq. pag. riit , sed adhuc superstes est apud or, Amalata de Ecclesiast. Usticiis Graecos, spiratque adhuc apud lati
mul. Hine in Constitur. Aps. Lib. VIII, cap. XII, ubi Liturgicum ministerium de. scribitur, videas semper Presbyteros, Dia.
conos. atque Hypodiaconos una cum Epis. eopo ministrantes, a quo etiam communio
nem accipiebant ; quod tradit idem Auelota ibid. Martene Lib. I, Cap. III; Art. VIII, 3. Σ. Presisteri eum Episcopo simul eole,
Et quidem quod spectat ad orientalem , illum in primis videre est in Constitutioni,hus Apostolorum, quae toto sere libro 8,
Episcopum sacris operantem. cum presbyteris simul offerentibus describunt, sed capite praesertim io, unde & sanitus Athanasius Apologia a pro suga sua Ischyrae calumnia. tori suo exprobrat, quod numquam cum apis presbyteris D naxim secerit; & Patres concilii Ephesini in Relatione sua Ad Coele-ninum Papm inter alia ad propositum no mum. re scribunt Fratribus itaque nonris, & comministris , Cyrillo, & Memn ni, quos contumelia affecerunt Nestoriani communicamus omnes, & post temerariam illorum sentensam una cum ipsis sacris o.
γ . In Concilio etiam malcedonensi, Aff. XI, Bassianus modum exponens quo expulsus fuerat ex ecclesia E.
phesina ab Episcopis, christiana, inquit ,
die missas celabravimus Omnes smμι, &post missas manus iniicientes incluserunt trie &e. Et iesia de Stephano . in sedem suam intruso sermonem habens dicit: Stephanus presbyter meus fuit: quatuor annis
mecum missas celebrabat , mecum com
municabat , & eommunicabat mihi tanquam episcopo . Egregium vero hujeste consuetu-dmis exemplum nobIs suppeditat Evagrii
Iur Canoni ea e Catholicorum . Historia Ecclesiastica . Nam lib. I . cap. II, narrat quod cum Domnus, qui Antioche. nae civitatis episcopatum administrabat, ad Simeonem Stylitem venisset, & eius vivindi rationem admiratus esset. ambo simul convenerant, at cum immaculatum Corpus sacrificassent, viviscam communionem sibi mutuo impertierunt. γ Sic etiam imperante
Basilio Porphyrogenito, Agapius archiepis eo pus seleuciae in Syria factus Ierololymorum patriarcha , cum Constantinopolim ve/nisset, ni uarum solemnia celebravit una cum
patriarcha Constantinopolitano Nicolao , de eum sacra synodo ut legitur in lib. I ris Graec Romani pag. 2p4. Denique Io, lannes VIII , in fiae ori vae Synodi ad Pho.
tium scribens, suos apocrisarios excusat , quod cum ipso Photio minime consecrare voluerint. Haec inter JOAnnis epistolis est ait. Qui locus non pro orientali tantum etclesia, sed inlaper pro Occidentali probht. SEd ampliora pro Ecclesia occidentali pso. serenda sunt argumenta. Insgae nobis exhibet Uranius in Vita S. Paulini episcopi
Nolani, ubi narrat quod cum ante triduum, quam de hoc mundo ad coeleste ha - . bitaculum vocat tur . . , duo ad eum Epis.'eopi vi standi studio convenissent , id est Symimachus, & Benedictus, & Hiacinthi
trils . . . . quas profecturus ad Dominum, jussit si hi ante lectum suum sacra mysteria exhibere, scilicet tit Mna eum sanctis episevis oblata Deriseio animam suam Deo commendaret . Aliud habemus apud Gregorium Magnum lib. 6, Epist. gi ad Ale. xandrinum Antiochenumque patriarchas delegatis Constantinopolitanis ita scribentem : Eosdem vero responsales, quia hoc omnino humiliter precabantur, missarum sollem. nia mecum celebrare seci . Idem habet
83쪽
epist. ro, ad Mauricium Imperatorem. Signantius vero hunc ritum Eeclesiae Romanae attribuit Amalarius in libro x, cap. II.c Mos est, inquit, Romanae Eeelesie, ut in consectiona immolationis Christi adsint presbyteri. & simul eum pontifice verbis &manu conficiant. Quae verba etiam extant
in antiquo MS. Pontifieali eeelesiae Bellova. eensis, S in alio ricissat Rotomagensis, in ordine observando in Coena Domini edito a Menardo in Notis ad Sacramentarium S. Gregorii pap. 8ι. Idemque praescribitur in ML Pontificali insignis Ecelesiae Senonen.
sis, cuius caracter trecentos non superat annos. In antiquo etiam Rituali a Morino e.
dito in lib. de Saeris ordinationibus parter, Exercit. 8, cap. I, num. 4, extat hie titulus de diis ἐν Dere dotibus super aenam σώIatam estIebrantibus. Eiusdem ritus testis est Iaeobus a Uitriaeo in Historiae Occiden- talis cap. 38. Consueverunt presbyteri cardinales Summo Pontifiei in sacramento al- raris assistere, & eum eo pariter telebrare Idem docet Innocentius III, lib. 4 de My- seriis Misse eap. 2s v ubi ait, consueville presbyteros eardinales Romanum circumsta. re Pontifieem, & eum eo pariter celebrare, eumque consummatum est sacrificium, de manu eius communionem accipere. Deni. que Durandus Mimatensis episcopus, qui Ianoeentio diu supervixit, in Rationalis libro 4, cap. 4I, baec habet: Verum cum . nterdum uni pontifici multi sacerdotes conis
celebrant . . . . Si sorte non simul omnes tonsecratoria verba pronuncient; quaeritur
an ille solus conficiat, qui primus illa pro- nuneiat. Et paulo post, Innocentii verbis mox citatis in medium adductis, addit: A.
gnificantes apostolos, qui eum Domino pariter discumbentes sacram de manu ejus Eucharistiam acceperunt, & in eo quod concelebrant , ostendunt, apostolos tunc a D
mino ritum huius saerincii didicisse. Idem. que asserit lib. 6, cap. 74. Eumdem morem adhue hodie vicere apud Maronitas auctor est scriptor Gallicus Historiae Criticae' cap. 33, quod est de fide, & ritibus Maronit,
Amalarius i. I de ostic. cap. I 2: Ut ineonsectione immolationis Christi adsint pre byteri , & simul cum Pontisca verbis &
Innoci III, lib. 4 de mysteriis Mime, ea
as : Consueverunt Presisteri Cardae Romanum circumstare Pontificem, o cum eo
pariter celabrare , quumque consumatum
s Derificium, do manu eius communi nem recipere, significantes ABGaIos Ge. Scripsit haec Ianoeent. See. XII spirante, priusquam Pontifex fieret anno Ityg. ordines Romani I, Ee apud Mabillo Mus tom; a, sol. ra, & 18. Unus Quem
ADare 1, primηx iar media, deinde pεν oris' Ainem se. Ea ordine s , D . 67. Dueanx Episcopum ad Ahare , aecedantque Pre brui offerentes se Constitutiones vulgo Apostolicae nuncu. 'patae lib. 8, per ton & praesertim cap. Io, . ritum Episcopi eum Presbyteris celebrantis distincte praescribunt. Ad eum ritum ad lusit Bassianus Eliseopus Ephesinus in Cone.
Chahedonens. undecima, quum ad versus stephanum in eius Sedem intrusum diis . xit: Si banus Prexbmer meus fuit: quatuor anuis mecum Musas celebrabat , me eum communicabat In quae verbἱ te. gendus Lupus in appendice ad Synod. Chal. cedonensem are Q, tom. a opp. ses. 28ν. .edit. Venet. Vide locum Simeon . Thessa Ionie. adnot. seq. Hunc ritum & 'in Giae
cis Melchitis adprobat Benedict. xIU Const. 8 , tom. et Bullarii sui g. p. In caeteris a tem orientalibus Ecclesiis, ubi adhue vis get, non modo adprobat, sed custodire praeiscipit const. 47, to. f. 38. Notandum hla discrimen , quod intercessi inter Ecclesiam Graecim , & Romanam . In Eccles Romana quicumque Pontifici concelebrabant, sive Episcopi, sive Presbyteri, eucharistiam sub specie panis ab eo re. cipiebant, utrique porro in manibus, sed 'Episcopi stantes, Presbyteri vero genibus
flexis, sanguine vero mutuo porrecto cali ince potabantur. Hunc ritum breviter exponit Mabili. lix comm. praevis ad ordd. Rom. fol. 18. Eruitur autem ex ordinibus ord. I,
sol. 13. Accedunt primo Episcopi ad S
84쪽
steri tribuis, donee omnes confirmet. Uide
etiam ord. 6, sol. 7s, ubi & Diaconi mani. hus aecipiunt, Subdiaconi vem ore. Sed quo ad ritum henua flectendit, quum Pre Lbyteri communicant, is recentior esse videtur . Innuitur dumtaxat primum in ordine
14 Card Iacobi Caietani, qui pertinet ad lacui. 14. Ibi enim sel. Ita, & 3II, quum
agitur de eommunione Presbyterorum , vel Episcoporum , qui ordinati concelebrant , ponitur hoc discrimen. Et quidem dubitat Card. Bona 3, liturgic. In au. 8, an stan . res fideles omnes olim Eucharistiam recipe. rent in Ecclesia incidentali. Id certum a Monachis occidentalibus ita suisse receptam, ut Marten ius observat ad regulam S. Beneis dicti cap. 3s, qui tamen I de ritib. c3 p. Α,
art. Io, nu. generatim docet, flexis genibus communicasse Presbyteros .
At in Ecelesia Graeca sive Laici, si ve Clerici , sive concelebrantes , sive non , Omnes quidem stantes, sed proni, curvique, atque in manibus corpus accipiebant, concelebrantes vero sub utraque specie sta vicissim podirigebant .
A Fidεlibus stantibus aeceptam fuisse Eucharistiam in Ecclesia intentali eonstat ex Sia Cyrillo Hierosel. eataehes. S. Chrysost.
homilia in Encamia, aliisque veterrimis monumentis , ut abunde demonstrant Haberi ad Pontis Graecoria pag. 27, Ualesius ad Euseb. lib. I, cap. ν, & novissime Thier sin dissertat. de altaribus. Vide etiam Cham donium tem. I hist. Sacrament. lib- a,
Alter ritus recipiendi in manibus Eucharistiam in utraque Ecclesa olim vulgatissimus erat. Vide Card. Bona loe. laud. adisDOl. II, num. ῖ, Martentum ibid. cita n.
8, & Chardonium eod. loe. tap. I. Diserte de hae diseiplina in Eeclesia Graeca canon. ior Trullan . in quem vide Lupum tom. 3opp. & Simeon. Thessalonie. in lib. de Tem. pl.& Minagogis prope finem. Da huius ritus mutatione in Ecclesia occidentali eoa.sule Mori n. de sac. ordinat. p. I , e Lercit. Ia, cap. 3, & Martentum loc. cit. Huusortasse speetabant Dominicalia, seu linteamina Mulierum, sine quibus non lieere itilis communionem recipere jussit Coneil. An. timodorense can. 4a , quod illis can. ῖο , nuda manu accipere Eucharistiam prohibu rat. Putantur enim linteamina fuisse, in quibus illae Corpus Dominicum inter ulnas accipiebant, qui tamen mos can. Trullano non videtur probatus. At Baluatus vela potius capiti obvoluta fuisse arbitratur in notis ad can. Is ,-, q. 3 , Gratiani sol. 33, edit. Neapolit. t do, ex varia illius
canon. lectione ex alio C. tamquam ex Conc. Matisconensi, quae habet: Dominica te fura caput, di ita legitur etiam in ve. teri Poenitentiali. Cangius V. Dominiealia. Conciliari tamen utraque sententia poterit,
ubi eapitalis veli parte aliqua mulieris palma tegeretur in Melasia Gallicana. Nam in sermone S. Caesario tributo , qui esta 29, in append. Maurina opp. S. Augum
stini, sic legitur: Omner visa, quando ad Altare aecessuri fuast, Iaυant manus suaν , in omnes mulieres nitiaea exbiben3 linteamina, ubi Corpus Christi aeeipiunt ε, &in Serm. Isa de rem p. inter Opp. ejusdem S. Augustin. Mulieres quomodo nitidum exhibent linteoliam , ubi Comas Christaeeipiunt , se Corpus casum , s eor miam dum exhibeant. Nihil horum apud Graecos
ex Can. Trullano, qui nudam manum cui. v s materiae, etiam auro praefert. Quamobrem hune ritum ab orientalibus hodieque servari testatur Thevenotius in atineri iniens. cap. 77, apud Lebrum tom. a, Uiurg. dissio, art. 6, illumque haud recte inter erro. res Georgianorum numeravit Petrus A vita.
bilis Theatinus in litteris ad Uman. VIII,
quas refert Petrus Galanus in reconciliae. Eccl. Armenae cum Romana apud Bona,
85쪽
nos in ordinationibus Presbytero- Sacrificio intererant, sua Dona DIMrum, atque Episcoporum ci . conorum manibus Altari offerenteg. S. V. Constitutiones Apostolicae , eaque Sacerdotum precibus nobis exhibent singulos Fideles, qui Deo dicantes . S. Iustinus nos mo-
Lib. III , cap. XVI. In Pontificali Roma.no , ubi agitur de ordinatione Presbyteri, praescribitur Episcopo, ut lente & voce
paullulum sublata recitet Secretas, ut iv, qui initiandus est, eadem verba cum Episcopo proserat, praesertim verba Consecra. tionis, qua dici debent eodem momentopis Ονdinator , quo dicuntur per Pontificem. Postquam vero Episcopus sum fit Cor. pus , & Sanguinem , Sacerdoti recens oris dinato p bet Corpus: & in eodem Pontificali, nbi agitur da Consecratione electi in Epistopum, pra cribitur, ut Episcopus consecrans duas Hostias consecret, quarum al-- eram ipse sumit, alteram praebet Episcopo
consecrando , qui Consecrationis verba eodem tempore profert, quo Episcopus consecrans , a quo luscipit Hostiam , atque etiam partem Sanguinis, qui est in C lice. Apud Graecos in iis Civitatibus, in quibus
est unum dumtaxat templum, Sacerdotes, - quotcumque ii sint, circumstant Episcopum
consecrantem, cum eo omnem recitant Misse
sam, & ab eo accipiunt Eucharistiam sub
utraque specie, quam consuetudinem Mori. nus lib. de occl nat. Ecclesiastic. pari. 7, exercit. 8 , resert ad tempora Concilii Ni. cami. Idem MorinuS loc. cit. n. 7 , Ri , verba Consecrationis solum a principali Celebrante recitari ; quod quidem admitti potest , si intelligat, prine ipalem celebrantem esse solum , qui elata voce Consecrationis verba proierat, minime tamen, si intelligat, a caeteris Concelebrantibus non pro . nunciari. Quamobrem Iuveni n. de Sacramentis differt. s de Euchar. Sacrific. qu. q, art. 3, proposita quaestione: An plures Presbyteri Eucharistiam in ut consecrare posisint : Res ondet affirmando, idque probatooducta Graecorum consuetudine, quae et iamnum viger, quamque describit his verbis : In Urbibus, ubi unum. dumtaxat est Templum i Sacerdoter, quantus sit eorum numerus, Discopum celebrantem hi r,.s inde cingunt , unaque cum ipso totam
Liturgiam recitant , ae tandem Commmnionem sub utraque specie ab ipso recia
λὶ Benedict. XIV de M. Missae Sacrificio Lib. III, Cap. XXI. Mos fuit in Ec
clesia, plurium saeculorum intervallo sanis cte retentus , ut quotquot ad Missi rum solemnia convenirent Fideles, suam unusquis. que sacrificii partem, hoe est panem, & vinum consecrandum offerrent: ad quem at ludens Cyprianus lib. de Oper. o eisemos. divitem foeminam hoc nomine increpat , quod nihil offerens alienae o,ationis partem sumeret. Locuples inquit dives e ,
s dominicum ceIebrare te credi , suae ira.dominierem sine sacrifieio venis , quae partem de sacrificio, quod pauper obrutιt fremis. Eumdemque respexit Augustinus seu quilquis est Auctor sermonis olim 2i s de
2. dicens: Erubescere debet homo ido.
neus, si de aliena οὐlatione communica-υeris atque inde etiam fictuna est , ut Tertullianus lib. de exbor. castis e. cap. 7 omnes Christianos , Sacerdotes dixerit, non quod omnes potestatem haberent consecranis
ei, sed quia omnes, panem , & vinum ad Dei aliare offerebant, sicuti egregie explicat Petavius in diatriba de potestate consecrandi ov. I. rom. 4 The I. DUm. Tanta porro illius ritus fuit apud Majores nostros religio, ut tum Patres Concilii Ma. tisconensis II, anni sps deprehendissent,
eum pedetentim obsoleseere, statim restitui curaverint , can. 4 decernentes.' Residen.tibus nobis in sancto Conritis, ela σουt-mus quosdam Chsistianos , reGcto Fratriam coetu , a mandato Dei aliquibus Ioeis de . viasse', itaAt nullus eorum IVitimo ob ecundationis parere velit ossieto Deitatir drem faexis altaribus nullam admoυent hostiam. Propterea decernimus , ut Ometi-
86쪽
c AT II 'O Enet hie Fidelium dona apud Episcopum deposita Bisse, eaque partim in egentes erogata, partim sin-
has Dominieis diebus altaris oblatio ab omnibus υiris , s mMlieribus offeratur tam panis, quam vini: At per has immo. Iationet, oe peceatorum Dortim fascibare areant, oe cum Abel, vel eaeteris iusse
ferentibur promereantur esse eonfortes. Omnes autem, qui definitiones nostras per inobedientiam eυaeuare contendunt. aua. rhemate percella tur . ccouect. Hard. to m.
, col. 46 i. J Neque vero quod a singulis idelibus oti erebatur, modi eum quid erat panis, & vini, quae postoa per Sicerdotem consecrata , atque in Christi Corpus, & Sanguinem conversa, ipsi met offerentes percio perent , sed quilibet, pro sua saeuitate, plures offerebat panes, cum larga vini amphora, quorum exigua pars consecraretur. &reliqua m)ssa Sacerdotibus, & Clericis cederet , quemadmodum, pluribus allatis m numentis , ostendit Christianus Lupus di sert. 2 procem. ad decret. & Canon. Concit. tom. 3 primae edit. p3g. 38 I. Praeter panem ,.& vinum, quae Letificio usui erant ; aliud ad altare offerre prohibuit canouas Apostolorum : Si quia Episcopus aut presister, praeter ordinationem Do. miui, alia quaedam in Sacrificio offerar super Altare, idest mel, aut Iac, aur pro
υι no siceram , aut confecta quaedam , auxvolatilia, aut animaIia aliqua, aut te. gumina , contra Constitutionem Domiai facienx , conouo tempore deponatur . Et
quamvis sequens canon ejusmodi prohibitionem Iemperans, offerri etiam permittat olsum , incensum , novas spicas , & uvas Icaetetos tame a fructus . non ad Altare offer.
ti, sed ad Episcopum mitti iubet, Presbu teris, Diaconis, & Clericis distribuendos :ω liceat autem aliquid ad Altare offerre , praeter novas spicas, est uυas, in oleum .d luminaria, oe t miama tempore , quo sancta celesrat αν ablatio . Omnis autem alias fructus domum mittatur primitia Episcopo, Prasisteris. Clarum antem
gulis mensibus in singulos Clericos ex Episcopi , Presbyterorumque sententia distributa suisse. Hinc disi Ἀ-
eonis, s Cleritas distribuunt. Concilium vero Carthaginense III, anni 797 , ca . 24, qui est 37, in Codice Canonum Ecclesiae Africanae clom. t collect. H rd. col. 88φ. mel, & lae offerri permittit in die Pasc lis sellivitatis , quo solemne Baptisma celebrari , & egressis a sacro sonte mel, & laedari consueverat, de quo ritu plura Cardi. nxiis Bona reri liturg. lib. I, cap. 6,nu. 3. Ur in Sacramentit ait et r. Conci. lium ) corporis , sanguinis Domini nihil amplius octieratur, quam quod ipse Dominus tradidit, hoe est. panir , ω υinum aqua mixtum. Primitia vero , seu
Iac, . mei, quod tiηο dio stimulo moin infantAm. steria solet offerri, quam vis in altari octierantur, fuam tam era ha beant propriam benedictι ouem , ut a Saacramento Dominici eorporis, in sangui nis di/nguantur : nee amplius in primiariis om/ratMr , quam de uυis , ω frameu ris . Verum polleriori aetate uiua obtinuit, ut nihil quidem , praeter panem , & vinum, iuxta prisca Patrum decreta , offertorii tem,pore exhiberetur, sed velὼante Missam, aut ante Eum gelium , sive statim post Evangelium, liceret Fidelibus, quidquid vel . lent in Sacerdotum commodum ad Altareo ferre , quod ex Reginone lib. i de Ee-e Iesias. di eo l. recte colligit Martene, de antiquis seel. risib. tom. I , ιι b. I , cap. , art. 6. Duo pariter oblationum genera commemorant C pitularia Caroli Magni lib. 6, cap. los , & magis aperte antiqui sitima Liturgia X.thiopum, quam ad hune ritu in comprobandum adducit Honoratus a Sanct i Maria in suis animadυers. in re. e utar , ω nsum Critior rom. a , lib. 4 , dissert. 4, art. 6, oblationes sectas ante Onertorium ab illis distinguit, quae fiebant, dum Onertorium canebatur. Sed num inier caetera , etiam pecunia sive ante MisIam, sive ante Oisertorium prioribus taculis ad Altare offerri isteret, ignoramus . scimus en in ro ab Ecclesiae incin
87쪽
ss ilia mensurine, quarum meminit ι Cyprianus, quaeque tunc temporis eumdem in Ecclesia locum tendibant, quem nostris temporibus B neficia Ecclesiastica. Qui modo nomi
nantur stirici. Beneficiarii, tum voca. bantur Fratres Sportulantes ; quaeque
nunc dicitur suspensio a Beneficio , tunc appellabatur Suspensio a Divise ne Mensurna. Vid. sit pra. qu. VI,
S. V. S. VI Magna est opinio, Aposto.
los in re divina facienda , vulgari popularique lingua usos esse, proindeque Hierosolymis Hebraicum, An
tiochiae atque Alexandriae Grarem, Romae Latinum sermonem. usiirpavim
se m a Apostolorum vero Succeiatores ab eo, quod ab Apostolis fa
ctum erat, ne latum quidem unguenti discedere ausos, easdem postea linguas in suis liturgiis semper retinuisse. At inquam ego: In toto terr
rum orbe, quem Apostoli praedici.
tione lustravere, nulla ne alia vernacula lingua, quam Hebraica, Graeca, Latina λ Aut si plures aliae linguae vernaculae, cur non & plurium aliarum linguarum Liturgiae pCur vero illas in medium non proseis
nabulis in singulis Christianorum risesis expositam fuisse Aream , quam Baronius adan. 44, n. 6s, Gatu, laeιum appellat, in quam pecuniae a Fidelibus inserebantur: ejusmodi areae meminit Tertullianus A L p. ς' , inquiens: Si qiad areae genus est, neu de aiamaria al. honoraria summa quas redempta religionis congregamr, m dieam aenostiisque sipem mensima dio, veι eum vetit, G si modo vesi/, si modo possit , apponit: nam nemo eompelliis tur , sed Iλοπιν eonfert. Et Iustinus Apolog. I ad Antoninum Pium n. 67 , quasi rationem reddens pecuniae, quae in Ecclesiae Gaetophylacium eoniiciebatur, ait Qui a tindant, oe volunt, Da arbierio, quod qui aeo vult, Iargiuutur, oe quod eoIIigituν apud eum, ' qui praes , deponitur, ac ipse δεμ nit pupillis , s viduis , ediiir , qui veI ob morbum, vel aliam ob
Causam egent, tum e iam iis , qui in inmeuiis fiant, i adυenientibus peregre hospitibus; uno υerso, omnium indigentium
ram fuseipit . Ubi indigenιium nomine etiam Ecclesiae Ministros Iustinum comprehendisse minime dubitamus. Illi siquidem ex Fidelium oblationibus alebantur, & in-eredibile videtur, quod ex solo pane, &vino. ad Altare oblatis potuerint omnia sibi ad vitae substentationem neeessaria compara re . Eumdem morem deponendi me uni min Gazophylacio commemorant Augustinus sem. 336, om. s Oeν. uum. II, ω Paulinus Epist. 34, με sermone de Gazophylacio, quorum proinde testimonio coninstat, labente laeeulo I v, & decurrente U , . illum perseverasse.
Presbyterii honorem designasse nos illis iam. sciatis, ut & sportulis iisdem eum presbyteris honorentur, & divisiones mensarnas aequa tis quantitatibus partiantur g &e. ν. D. LXVI, at. L. p. I p. edit eis. Quae nune ratio, & forma in elero tenetur, ut qui in Melina domini Ordin tione elerici promoventur, in nullo ab administratione divina avocentur, nec molestiis di negotiis saecularibus adligentur, sed di in honore sportu antium 'as rum, tam quam decimas ex fructibus accipientes , ab altari, & saerificiis non recedant &e.
i. Interim D a divisione mensurua tan iram eongineant, non quasi a ministerio ee-elesiastico privati esse videantur, sed ut integris omnibus ad nostram praesentiam dis.
m Cardinat. Bona de reb. Liturg. Lib.. I, cap. s , 3. 4. Asserendam videtur , A
postolos , eorumque Successores eo Id tomais re in fingulis regionibus usos , quod tunc illis commune, ae vernaenium erat, di ita
Hieroselymis Chaldaicae, Antiochiae & lexandriae, & tu aliis Graecorum Civit tibus
88쪽
is,8 cur aliquod saltem ex tot ,
tamque multis fragmentum non e
Illud igitur statuendum nobis est, Ecclesiam , quamdiu unos Iudaeos sim suo exceperat, tamdiu Hebraicam tantum linguam in Mysteriis . celebrandis adhibuisse a postquam veru Ethnicos etiam complexa fuit , tum & Graeciam sermonem ad divinorum Mysteriorum celebrationem
attulisse, t Vide sup . qu. VI, S. Hs.
nec antea Romanorum lingua Sacris
I e M. - Tyoperatam esse, qnam publica libertate, ac Romana Civitate donata suit. Qui Romanam, occidentalem-ιpie Ecclesiam initio statim divinum cultum latine persolvisse contendunt, asserant illi Liti iam aliquam latinam, quae primi, aut seeundi laculi latinitatem redoleat. Nam quae circumlaruntur Vulgata antiquiores, artatem Hieronymo, aut Hilario haud multo majorem sapiunt. Qui contra sentiant, aut latinae linguae gustum non habent, aut communi rationis
sensulibus Graece; Romae vero, & in toto inocidente Latine celebrasse. NitItur ine mea assertio antiquissimae, di immemorabili Eeelesiae consuetudini. In occidente enim non inveniuntur antiquae Liturgiae nisi Latinae . In oriente vero , quamvis multae diuersarum linguarum na-lliones sunt, quae Christiana professione eensentur, veteres tamen Liturgias non ha. hent, nis Graeea, qua Graeci, di Melchitae, Δ Chaldaiea Lingua, qua Maronitae Ne poriani, di Iambitae per varias provincias dispersi utuntur. Vid. Robertum Sala innot. ad hunc Bonae iocum not. 6 , pag. 8s n obite; unt , Antoni iam Abbatem, teste Arba asio in pias Vis . licet litterarum rudem, ae tantum patrium sermonem i. e. Kgyptiaeuin callentem , audito tamen Evangelio, suis divenditis, in solitudinem secessi ste; tum S. Niceta , ae Srnnia: Archi. mandri in exemplum producunt, qui erna. eulis linguis an suis Monasset iis peragi Li. turgias sciverunt . Uerum quis sibi persu deat Aleatandriae rhgyptiaco idiomate sacram-ν celebratam fuisse, eum contrais Hum sexcentis in locis innuat Athanasius,
ae expressius Hieronymus Hesepione in Paratip. dieat Codices Lxx virorum per Hesychium emendatos legisse Alexandrinoa Quare ut iam non dicam Graecum sermo mem Alexandriae, .ut Romanum Africae Is ne vulgarem suisse quod omnes norunt profecto Iesu Christi praereptum de honorum in
pauperes erogatione saltem per saeros ἐν εὐνατὰ. Inrerpretes audire potuit Antonius, quos Alexandriae praesertim iuisse , qui Graeca Coptice redderent e suggestis, testatur vetus Glossarium Coprietim apud Renaudotium ια. eis. Ad exemplum autem Meetae , ae S. Sabae Archimandritae , distinguendum censeo inter Missam Catechumenorum, &Missam Fidelium. 4lla Plecibus, Orationibus, ac Psalmodia constabat, haec Evange liorum lectione, ac των πιτω ν άχα νηπιάαν Fide tum, augustique lacris eii Immolati ne . Porro priorem Missam, i. e. Hymnos, ae Psalmos ut patrio sermone decantarent Monachi, Theodositum , ae Sabam indulsu se non diffitemur, uti nunc quoque aliquot in Ecclesiis saeras preces vulgo effundi comis pertum est, at alteram, i. e. Missam Ridelium non item. od expresse sub caiunt tam Theodorus Petraeorum Episcopus, sui, S. Nicetae , quam Cyrilliu Se thopo litanos, qui S. Sabae exempla seriptis, pindidere. Ille enimvero in ea ' Epistola
ergo, ac prece Omnes longe' entium Mo. naehi in Magnam Graecorum.riclesiam eon. venistin
89쪽
sensu sunt expertes. Quid quod La- si Petrus, & Paulus In Sacris Belat tinorum Missa adhuc griecissat Ο ὶ dis apud Romanos latina dictione
Nonne ab illis vocibus Κύριε ἐλεησιν usi sunt, cur non & in Epistolis ad initium facit Nonne Romae etiam. Romanos scribendis latina seriptio- nunc solemnioribus anni diebus E- ne λ Cur vero illae Graecis litteris pistola , atque Evangelium Graece exaratae fuerunt λ Cur S. Irenaeus Lumconcinuntur, non tam ad Ecclesia- dunensis Episcopus ad Victorem --rum consociationem alendam, ut manum Pontificem: Graecam episto- quidam putant, nam ad id non tam dedite Cur non latinam λ Conia solum sermo Latinus ac Graecus, sed cludendum igitur est, Romanam Ii- etiam Hebraicus necesse esset quam turgiam primis Ecclesiae Saeculis non ad quamdam pristini moris memo- Latinorum, sed Graecormn ore esse. riam retinendam Uerum enimvero locutam. m. M.
veniebant, ibique graeeae Liturgiae, quam. vis eaus ignari intererant . Eadem reperies an cit. loco CHilia Soroσοι. in Vit. T. Sabae, nempe Armenos Monachos tempore oblationis divinae eum Hellenistis eonvenisse, & divina participasse Mysteria. 3 o Benedict. XI Vι de Meris Missae Lib. II , Cap. II ,3. D. Et sane dubitari non potest , morem olim iuisse, ut in Misiis Evangelium , Prophetiae itidem & Epi. Bolae duabus legerentur linguis. Certe in
Di in quibusdam diebus propheis
vae, Epistolae & Evangelia Graeca & Latina legebantur, ut videre est apud Martenephri ;ς - . qti3m nunc , Romano ς-QΑi '' . celebrante , recitatue Epistola primum latine a Latino, deinde graece acta eo Subdiaeono, & Evcnrillum latine a Latino, subinde graece a Graeca Diamno cantatur vide Thomastinum tom
90쪽
c-Υ H O L I c O RU M. SI U. XI. Quid affers de tertio cononiorum statue 'S. I. 'et Inis saeculi III initium at-s' tulit tertio Ecclesiarum statui. Vertente saeculo III, in singulis Dicectabus Christianorum nu.
merus adeo creverat, ut unius Templi angvlhiae eos capere non amplius pollent. In id igitur res redierat,
ut iacccste suetit Ecclesiarum numerum augeri. Quamobrcin non amplius in singulis Dioecesibus singulae Ecclesiae, Vid. sti pr. Lib. IV, Parti ΠΙ, qu. VI. sed in Ma, eademque
Dioecesi, atque adeo in una eademque Urbe plures Ecclesiae extrui coeperunt, quae tamen Cathedrali obsequentes essent, ac secnndas agerent. Ut autem essent, qui in secundis hi Dce Ecclesiis rem divinam peragerent, verbum Dei explanarent, sacra ad ininistrarent, ab Ecclesia Cathedrali
missitabantur Presbyteri, qui hisce
muneribus fungerentur, quin tamensulam Iocum, dignitatem , & rem in Ecclesia Cathedrali amitterent Q. f. II. Innocentius I, an. qo . in ea quam ad Decentium Lugubinum scriptit Epistola rem hanc planissime, & apertissime illustrat: De fermento, quod die Dominica per titulos mattimur, superflue nos consulere voluisti, CUM OMREs ECCLESI. 2 2, O-sTR mTMA CIUIT ATEM SIVrCORSTITUTUE, quarum Fresbyteri,
quia die isto propter plebem sebi cre
ditam nobiscum eonvenire non possunt , ideo fermentum a nobis te ectum per Acolytbos accipiunt, ni se a nostra communione maxime illa die non jud cent separatos. Ep. I, cap. 3,' apud Labaeum Conci L Tom. II, pag. IzqT. γEx hisce Innocentii verbis tria intelligimus . I Romae tunc temporis plures secundarum partium extitisse Ecclesias: Cum omnes Ecesesiae nostrae intra civitatem sint constitata. II Illas in Presbyterorum fidem ac curam concessisse: Propter plebem sebi credistam . III Hosce Presbuteros suam
privi a Thomast. Part. I, Lib. III, eap. IX. yag. I98, . II. venio ad Eesesiis Grae. c. s, ubi illud primum edocet Iustinianus in Novellis, Constantinopoli unam primo dumtaxat fuisse Ecclesiam, cui postquam tres aliae accesserunt, tum prioris illius min, stos in h. s per vices missi tari solitos, ut
divina ibi munia obirent . Quouiam quι dem non proprior CIeritor , neque uua quidem harum trium habeor Basilicariam, sed commMnes Due, Saoctissimae majo- as Canoni a te CatιοIic strum .ris Eeelsiae ct earam, oe omuer eirca mineunter , seu udiam quemda- ordinem , oeci rexm ministeria in elo celebrant . In ea
autem Novella praefinit Imperator , quo esse debeant numero Clerici eui sque ordinis in Ezelesia mi toti , a quibus & in Ecesesiis quoque aliis saera impleantur per vices mi. nii letia . Nimirum Presbyteri sexaginta , Diaaconi centum, quadi ginta Diaconissae, sub. diaconi nonaginta, Lectores centum, Can. totes viginti quinque. atque ita Cleriei qua . L drinis