장음표시 사용
121쪽
psalmodia, quique divinus cultus in quinto Ecclesiarum statu pS. I. 'r Icet Canonici Saeculo XΙ
a vivendi communione disressissent, psallendi tamen communionem retinuere; nisi quod desidia', quae communi vita abjecta, in Canonicorum animos irrepserat, eorumque medullis inhaeserat , ad hoc munus segniores admodum reddiderat. Itaque necesse fuit illos ad divinum cultum allicere crustulis, &bellariis, quae distributionum quotidi narum nomen sibi sumpserunt, quae e praesentibus darentur , absenti bus denegarentur. Harum distributionum exemplum habemus apud Ivonem Carnotensem Ep. 2I9, an . II Oo cum in pluribus canonicorum Ca O-
tensiimm desueoisset disciplinae regularis observantia, ut de negligentibus facerem diligentes, deliberavi apud me, ut darem iit emidiam Praeposituram ut inde fieret panis quotidianus, qu macciperent vidui, amitterent tardi, uera quas panis interni dulcedo non m Oebat , panis eorporei refectio provociret e quamvis eorum annua praebenda
S. II. Etsi vero Comprecatio apud
a Inter Clerieorum redditus numeranis tur etiam distributiones quotidianae, quae debentur Canonicis, qui Divinis ossietis in. tersunt. Nulla enim est vel Cathedralis, vel Collegiata Ecclesia, quae communem
aream non habeat, unde sumuntur haec prae
mia ; quae singulis diebus , atque horis adscripta sunt, ut Choro addicti facilius hac illecebra ducti, & frequentius ad illum eon
veniant. Non tamen nutus praesertim em
lumenti ratio, sed pietatis studium, & o
sequium in Deum ad chorum voeare unum quemque debet, neque effugeret simoniae labem , qui tantum distributionum utilitate
Synodus Tridentina distributiones approbat, atque eas in morem perduci iuber, ubi veteri instituto reteptae non essent. Propterea statuit, ut in cuntas cathedralibus , &eollegiatis Ecclesiis terita pars fructuum, aliorumque reddituum, qui ad CapItuli Dignitates, aut ad Canonicos pertinent, ata Episcopo, etiam tamquam Apostolicae Sed is delegato, in quotidianas distributiones convertatur . Concilium Tridentinum sesi xt cast. 3, de reform. Distributiones, quas absentes amittunt , capitulum nemini remittere, & condonare
potest: sed Ecclesiae sabricae , aliive pio loco Episcopi arbitrio adscribendae sunt distributiones eorum, qui reditus habent a Capituli mensa seiunctos; eorum vero, quibus ex eadem mensa communes sunt reditus , inter praesentes dividuntur. Sunt tamen qui iustis de eatas abesse coguntur, & hi distributiones acquirunt, perinde ac si praesentexessent , quales sunt vere, & graviter aegro ἀtantes , carceribus iniuria detenti, & absentes propter pestem, vel propter Ecclesiae
122쪽
Canonicos adhuc loco aliquo itaret, Concelebrario tamen in Latina
Ecclesia exoleverat, atque invetera.
verat, Canonicique Conventuali Mis. sae intererant, quin simul una eam concelebrarent. Missae privatae, quarum antea rarissimus usus , Saecaeo XII ubique jam increbruere, atque in quotidiana consuetudine esse coeperunt. Hoc enim tempore Christia
norum multitu uo adeo creverat, ut tantam hominum vim Sacrae aedes c,
tere non amplius possent. Nec puli ea Missa rem Christianam tam magnam suctae valebat. Opus igi- vide Saaresium ri .Relig. Lib. IVi de
Horis Canonicis cap. go, & Bened. XU
Coneilium Chalcedonense can. 6, Deleel.
aliquem Gram, qui fiant i. ordino Eeel
st vis, veι pagi , Ueι mari ris , υσι -- masterio is, qui redinatur, Eesignetur. Tor ἀνιem , qui abso ure ordinaχ tur, increvit L synodias irrιtam, ae λυasidam habενον- modi manaam impo*ionem, fsn m effercere , - operari posse aου ejus, qui ordinavis, inhriam . Eadem habet Contilium Franeolardiense van. 28, eoI. 'Ta4. eod. Deo. Aliquem abfotite ordinuo idem erat g qtae . inaνo Me risuis , hoe est nulla desiginta Eeclesia, cui permutuo addictus esse , atque inservire debere . omnes enim Cleriei in ordinatione certae adscribebantur Eeclesiae, quam deserere non solerant, nisi ab Episeopo dimissi fuissent, quo spectabant veteres Φιν rea dimissoria. Quare Ciericos, qui sine Episcopi venia a suis Ecclesiis discesserant, ad eas redire coingunt , & panis etiam coercent . s. Leo M. D. , cap. I, col. 39 , rom. I Opp. ed. Ballerin. Venet. l73 3 , I. Gregorius M. Iib. 9, F, os , col. 98l , tom. 2, M. Iias Canonicale Catholicoram .
ic o Ru M. ii tur fuit Missis privatis, quibus il interesse polleait, qui publicae Missae
adesse non potuissent. Haec privat, tum Missarum necessitas ingentem se. nestram paleiecit ad Presbyteros cre,andos, quin ulli Eccletiae addicereia,tur b , quam obstruere conati sunt Tridentini Patres; at rima reperta
est, qua Episcopi clabantur, nec piam desunt, qui horum Presbyte
rorum , quamvis innumerorum, Oz-dinationes necessinis, aut utilitatis nomine colorent. Sed si privatarum Missarum usus utopiensibus Presbyteris multiplicandis initium fuit na:
& hi quidem his sacellis erant addicti, ut emeri elefiet Gelesiis suis. Non desunt tamen exempla quorumdam, quorum ins-gnis pietas , atque doc cina , propter ouam Ecclesiae ani versae utiles videbantur, ab ripiscopis impetrare potuit, ut in ordinatione nulli certae Eeclesiae adseriberentur. Ita Paulinas Ep. 6 , p. et , ed. Versu. I7 6, de ordinatione, qua insignitus est a Lamis pio Barei nonensi, hibet haec e Ea randisia. ne in Barrinonensi Ecelesia consecrari ad . ductus sum , ut ipsi Met sia non aula. νεν in Saeerdotium tantia n Domni , noa etiam in foeam EeeIesiae drdiciatae . Ea. se dem
123쪽
d: ntopiensim postea Presbyterorum diunt ab nostrorum temporum heia multitudo privatarum Missarum sc) terodoxis, nec orthodoxorum omnia magnum extitit incrementum. serunt puncta. Uerum adsint dum hi S. m. Hae Missae privatae male au- Miisliturgi, paucis eos volo. Ne-
demque lete I Jeronymus a Paulino Episcopo Antiocheno ordinatus est. Erant tamen haec exempla praeter e mmunem c aiasuetudinem , a qua se recte discedere Epi. scopi putabant posse, ut morem gererent illis , quos Ecclesiae universae utiles sore pro- spieiebant. Verum ea disciplina , per quam
nemo ordinabatur, nisi certae adstriberetur Ecesesiae , generatim obtinuis , eaque vigebat adhue Saeculo XI, uti patet ex Conei-lio Placentino can. a, dist. Io , & Clara.
Eodem autem redibat Milesiae, ac Beneficii titulus I nam qui tertinadstribebatur Hesiae, ei de ipsius Ecclesiae reditibus ali menta praestabantur, quae praestationes initio beneficia suerunt. Patrimonii titulo oe. casionem dedisse videtur Alexander III , in cap. 4 , de prHeu. cum Episcopum , qui Clericum sine beneficio ordinaverat , liberata poenA eidem suppeditandi necessaria , do. nae Ecclesiasticum beneficium obtinuerit , is seu alere honeste possit I nis Drre ν is, qui ordinaιur, ea riι erit , qui de sua, υρι parerna hareditare subsidium vita possit hab re . si recte Alexandri mentem in. spiciamus, non hac profecto ipse patrimonii titulum instituit, sed tantum proponit ea sum, quo Epis opus ab ea poena liberetur. Uerumtamen C lion istae hoc steti decreto Alexandri indiscriminatim ordinari pularunt Clericos vel Beneficii, vel patrimonii titulo, sed Concilium Trident. DII et r.
cos. 2, de re forna. statuit: ne quis eleri. eur saecuIaris ad sacros ordine1 Promovea. sur nisi prius letirime conster , eum bene
aer ordinari posthac non possint, nisi iι- Ii , quos Dij copus iudicaυ eriι assum eo. dos pro nee Istate, veι commodirare Ee- eis aναm suarum. Quibus ex verbis mani. Festum est , recte definitum a Sacra Congregatione Concilii apud Fagnanum in eam
4 , de praebend. num. 24, ex sententia Synodi Tridentinae beneficii titulum Legisl-mum , atque ordisariam esse , titulum ve. ro patrimonii, ac pensionis extraordinis rium , ae veluti ex dioe arioae admitti . cum nimirum Episcopus pro Ecclesiae utilitate, aut necessitate aliquem ordinandum esse iudicaverit.
e Lutherani,& Calviniani improbant morem dandi pecuniam Sacerdoti rem diri. am acturo, quas ea pretium saetificii sit.
Sed hane ealumniam lampridem anteverterat L Thomas a, a, σε es. Icio, κrt. I, MAx, inviens: Sacerdos non aeeipis per-nιam . quasi pretium consecrationis EM e orsia, aus Musa decantandae , loc enim
ι ouem, inquit, de Missa celerianda, in simoniacum semper. Si tamen non fiabor alios DN3ns, m non νeneeur ex incis Midam cantare , po es accipere denarios , si ii conducti Sacerdores fae .e ; nom
ών. inquit, secun .um omnem iegem esse ..dueit Apostolua I ad Corinth. s , suam ψMi Irario defertiit, de altario in visast. Haec eadem, quae a D. Thoma, aliisque pietate, ac domina praestantibus viris do honorario Missarum adversus hae raticos animadversa sunt, quadrant etiam in libellum
Neapoli editumi tui titulus Disserta et ionesu ι' Onoraria de Ie Messe , de quo libello judicium ediderunt veniatis, ac sapien
124쪽
que vero totam antiquitatem excutio d , ut privatarum Missarum exempla congeram; in ea ipsa, quam tanto ere nobis praedicant, Concelebratione omnia illarum lineamen-
tiae plenum scriptores Annalἰum Trivulti. ensium ad menso Ianaarii m FAruariian. 174s. In hoc , ibello eadem pene ducuntur , quae eontra Missarum honorarium dicta, & a pluribus resutata sunt, tum p tissimum recensentur mala, & incomm da, quae ex eo propter sacerdotum avaritiam Oriri dicunt Or. Sed hese rei satis provisum est a Synodo Tridentina, fessi as, in δε- eret. do obfer n. o mitan. in celebr. - , eum sancivit, ut Episeopi mitisυis Reneris mereodum conditiones, pacta es quidsuid pro missi novis eelebrandis da.
Diationes, alia xo ε umori , qua a si moniaca Iabo, vel certo a turpi quaestumau Iongo abstin/ , omnino probibeaηι ; lque a Summis Pontificibus, praesertim Benedicto XIV , eurus praeclara ea de re est Cons ιιuris ax, pag. 34, rom. 1 ejuν BM. Hii odis. Romin seri μου. ars . Si qui sunt Sacerdotes , qui saluberrimrs hi ea legibus non obtemperant, non ideo tollendum est Missarum honorarium, uti nemo tollenda dicat beneficia, quoniam interdum siminniae causam praebent; itemque caetera bona, quoniam iis saepe hominum vitia. λu un
m. 38o . l. 4. Cardinalis Bona uno quo-uam capite satagit demonstrare Missam s litariam novitatem esse , antiquae ecclesiae in. cognitam, & ipsi tenori praesentis eanonis Romani contrariam . Et capite proxime se quenti probare nihilo secius ad la rat, mi Lsam privatam sine communieantibus anti. quissimam esse, Ze laudabilem tonsuetudinem. Primo loco dicit Ab initio se sacrificium . . principaliter institutum fuisse ut publiceis ae istemnii et fi ret, clero & populo ad-ri stante, offerente ae eo π municante, ipse is renor mi sse & veteris Eecles ae praxis e-
I C O RU M. Ista deprehendo. Quid enim aliud erat concelebratio, quam plures Mi Dis uno in loco et uno eodemque tempore celebratae ἰ Vid. tap. qu. XIVS. III , N. e Quid igitur si lue
plinis vineinit. Omnes enim orationes, atque , , ipsa. canonis verba in plurali numero , is tamqu3m plurium nomine proferuntur .is Hine Saeerdos ponarum invitat ad ora ,, timem, dicens, Oremus: & quum eulmis dem silutat , ait, Domiuuν vobiscum .is Tum moniti fideles, ut eorda erigant adiis Deum, respondent : mM-us ad Domi. ri num. Hinc etiam in Canone collectaeis plebis nomine semper orat, ut quinn di-- eit, supplicer rogamus, ta era mus : Naucis oblatιonem exucta famitia ruae ofertinis mus praeclara maiestati stua r ων quot. is quos ex hae atiaris stanteipatione fati crofanctum filii tui corpus oe svaimem, fum erimus: Nob ν quoque 'eccatoribus is & alia huiusmodi multa. Ex quibus h. - quet. nihil aliud esse missam, quam l4-- cerdotis, ti totius caetus amonem , euis plures ei reum stetisse indieant illa verbx :is cir omnium cireumstantirem , -κm tibiis fidos eunita est, or nota d ostio, quae is a io detorqueri non possisnt. Ad com I. nionem vero adstantium ea spectant , is quibus Sacerdos Deum precatur, fieri eo se pus, & sanguinem Domini omnibus struis mentibus in vitam aeternam . Et post eoi - ,, munionem ait cQuod ore fumpsimul, tω-n ra merae eagiamus: fatiasti familiam is tuam munerisas Iaerit: suntque serenni ,, nes ejusdem tenoris orationes , quae per 'h cta communione reeiramur; quia nimi , , rum illi dumtaxat intererant missae, qui , possent offerre & de Sacramento parti ei se pare. Haec demenstrat e Cypriano , Leone pontifice Romano, canonibus aposto-Ii eis & Concilio Antiochona. Qui hus Adindit testimonia Mierologi Adonis Camer incensis, & Stephani Eduensis, de eadem pri. mitivae Ecclesae praxi, quam diversam ei efarentur a temporum suorum traxi, quan- eo missae solitariae a rnonychis inventae sunt.
Imrvo vero subiungit, missas solitarias a diu P a versis
125쪽
fures Milsar non uno in loco, non clesiis, in quibus plura tale Astarta. uno eo eroque tempore celebrentur e plures Sacerdotes tino eodemque te Num ideo verae M Hlae non habendae3 poris momento, singulos in singuIis. Finge animo, in nostris. modo Eo Altaribus rea non caret exemploe
versis eon iliis, & eanonibus Intred rus suis.
e , ubi obtinere coeperint. Inter quost suspra memoratum canonem eoncilii Nann
tensis & Conei lium Mogunti m sub Leo. ne rerito e. XLII , & castulare regum Franciae eollectam a Benedicto Levita, lib. V , e. XCIIt , di, eastitu ara. Theodulphi Aurelianensis. e. VII, Et missoιam Unovi mi id therii episcopi intronainr, a Dacherio DieiLeg. rum IL publieatam , &Synotam Parisiensem sub Gregorro IV, an OCCLXXIT hsett ia Cujus ultimo loco ad legatae Synodi verba notatu admodum di. gna sunt, utpote ex quibus & origo da sun. damen Ia ac rationesconspiciuntur, qu e hau corruptionem invexerunt Irrepsit, inquit Synodus, in pl- -- uris, partim in
quamdam dehonMationem irrogare videtur, .mnibus nobis in commune infum est: --
tunieliam vocat prolestantes 3 aliquando prooει bitam fuisse, numquam poterans Minoa Iraro. Quod tamen ipis satisi abunda in eo . tum gratiam dein Mistravit: Iam vero cori trario evincaedi sibi lumiT. privatam mi iasam, quocumque seu sis accipiatur , numquanae
noti in Mesesa obtiauisse. Sive enim cinἀ- quit γ dicatur privata a lom, . quita in mavato aliqua oratorio agitur 2 sive a ter
D pore, quia non fessis, sed privatis di
A lius fit : si va a, adsistentibus, qui is viam unus dumta Ri ,. vel paucii ei intersitne ris si v en eo, quod' lotus Sacerdo; in ea: is communicet I si,e alia quacumque ex is catus . : temper eam lici rem temperque in
is inir suisse probatissimis vererum patrunm,, testimoniis & exemplis demonstraho. At vero quando ad demonstrationem venit ,. ne ullum quidem exemplum hujusmodi privatae missae adist, in qua saeerdos solus ii ut rarit , populo non praesento, quae dieitur M lia solitaria, Gianis eam approbetri
126쪽
. t tum, qui in Altari tmjore Sacris operatur, populum Euchari ille par
ticipem fieri. In hac facti specie
eamdem secine Concelebrationem haberemus , quae olim viguit in Eccle
sia incidentali, quaeque etiam nunc in Ecclesiis Orientalibus viret. Haec enim loci mutatio Sacrificii na
turam non mutat , nec rem ipsambet, nec quidquam dicit, quod faciat pro istiusmodi privata Missa, in qua Saeterdos
participat, nullis 3 liis communicantibus etsi omni populo prὰ sente sed urget tantummodo locum quemdam male intellectum Chrysostomi , quem iam ante ipsum urserant Rob. Bellar minus & Io. Hirdin pus , vindieavit autem Dan. Cham ierus r ubi ait: Fνustra eg quopidianum sacrifieiae m. Fru.stra adfla-ων anaeri, nemo or, qui par aieipis . Quasi Chrvsostomus nee presbyte-Fum . nec diaconum , nec quempiam depopula habuisset, qui secum communicas lat, praeter semel per annum, in magnis Ecelesiis Antiaeὁiae vel Constanι inopoli,
quia multi ita negligentes erant, ut freque - tuu nota communiearent; quos ille iuste
reprehendit hyperbolieo utens dicendi genere, quod non eo interpretandum est , quasi per te ipse sesus p rticiparit, sed quod mul. ti magnae neglectionis rei fuerint, dum alii, uti ipse Chrysostomus adfirmat, magis asinsidui essent maiorique Telo serverento Et tamen de probavissi s testimoniis est, quod est omnem demonstrationis iactantiam adisrre Bona potest. Quae res ostendit, tan-xum et negotium sacessitum in defendenda eausa , quae defendi non potest, quantum Innocentio tertio, quando in respondendo ad objectionem, quae hoe argumento urgetur e Quo pacto lacerdos dicere possit, αrare pro me Darres; videns se lotum adesese, nemine circumstante dicere coe tur , pie credendum esse, quod angeli. Det comites adsistant orantibus . Quod respontum
nodum nota solvit . Licet enim adsint angeli , non adsunt tamen tamquam comminiacantes ad manducandum , & bibendum
I c O RI 1f. 4 i 7 tollit. Finge etiam, illos sacerdotes
Consecrationis verba, alia 'ile preces non uno eodemque temporis puncto recitare. Neque haec temporis mutatio tanti est, ut non e .Ldein vis
sacrificio insit. Finge demum non omnes hollias in Altari nojote, sed singulas in singulis Altaribus collocari. Neque diversa li*c li ostiarunt collocatio Sacrificii integritatem i
torpus ae sanguinem Christi . Neque Saeeris dos iudieandus est dicere posse angelis , Aeeipite, edite, hoc eorpus meum est; ex mandato Christi . Igitur sine ulla cIntroversis palam est, quod, sive consideremus institutione in ipsam , sive praxim apostoloruin& Eeelesiae inimitivae, sive tenorem omnium veterum liturgiarum, quas lector in Dalr.
Chami ero collectas reperiet una tam patrum in hanc rem testimoniis , sive ipsum teno
rem ipsus Romanae Missis p sive opp5sitione in huic eorruptioni in primo ortu suo 'statim Lel in ; Eucharistia non desinata suserit, ut Sacrificium a solo facerdote offerendum in angulo , nullis communieantibus vel prasentibus, vel ex intellione aut sumtu personae euiusdam particusaris pretium is
veniis.sed pro communione torius eceserisae, quemadmodum ecelesia primitiva, semia per ea usa est ἱ neque ullum exemplum eontrariae praxis reperiti poteritisce In exequiis Philippi Augusti Fixnee
rum regis eontigisse narrat Rigordus in ea sVita , Oe Anonymus in Mabillonii Anal-ctorum tomo x, pam. 6o6, nimirum : M sum exsequialem celebrarune simul Portueri sis episcopus , & Remensis archiepisen rus una voce ad duo aliaria propinqua, te Hri episeopis eum eleficis D moa aenis, suorum aderat innumera multi indo, asIistentibuς, &eis respondentibus sicut uni .
Benedict. XIV. De Sacris Missae Lib. III, Cap. XVI. l. r. Apud Grareos in ii
Civitatibus, in quibus uunm est Alra ' , cerdotes, quineumque ii sint, circumst ni
Episcopum consecrantem , enm eo ore nemrecitant Missam, & ab eo acet iunt Euci,aristiam sub utraque specie , quam consuetu. dinem
127쪽
sicit, Bit numiit. Quod si igitur te portam, locorumque adjuncta non a D
ierunt Sacrificio aliquid, quod eius vim tollat aut minuat fg , si prin
ter haec temporum locorumque adjuncta nihil omnino interest Inter umterem Concelebrationem, & privaxas nostrorum temporum, Mistas simul una sumptas, Ecquid causae est, cur
nostris privatis Missis tantopere irascaris atque succenseas λ At ubi, in. quies , nunc in vestris hisce privatis Missis Fideles Eucharistiae participes
Quorsum eae preces: Quod oro sumpsimus Domine σe. a singulis pre
byterti in singulis. Missis recitantur
si praeter Sacerdotem nemo alius si mitλ At hae preces non solum eos ω qui adsunt, atque audiunt, sed eos omnes complectuntur , qui in cumctis ejusdem Dioecestos Ecclesiis e dem die Eucharistiam conficiunt , quique eam participant , non secusae si etiam modo te celebrarent , pc singulae Diceceses etiam nunc, ut olim singulas haberent Ecclesias. ,. nec aucto populo plures Ecclesiae multiplicibusque Stibus multiplex e
iam mammarum multitudo necessa.
S. IV. Qui solitariis Missis b eo nomine dicam scribunt, quod abs
innem Morinus lib. da Ordinar. Erethsiastie. infr- 3 , exercitia η , resert ad tempora Gn.eilii Nicaeni.
ax, eau. 8, ω eap. 6 . de Saorise. Masae, Benedictum XIV. i. COU. Cressiorex ε , P g. Is . νο- I ei a BMIIar. edit. Roma seu Vmaeon. I s . Et sane gravis est in s ma, atque error Lutheri e aliorumque harureticorum , qui privatas Mis ,. atque eas, in quibus solus Sacerdos sacrame maliter communicat , abrogandas censuerunt. Nam etiam privata Missa quamquam careat exta no illo solemni ritu, qui intimam eius na turam non attingit , verum est saetificium ;atque in ea similiter, sicut in Missa solem. ni, verum Christi corpus, & finguis tonisse eratur. Atque hae quoque Misis, ut recte inquit synodus Tridemina Ast. et . vere communes censeri debent . partνm quod in iis popa a Diνitualiter communisten, pamrim vero quis a pablico Melesia minissis ustu pro D stantum, sed pro omnibur ibas qui αδ Co us C ενιμ pertiuene, ee- Iebrentών . Perpetuum ea de re Eeesesiae usum, pluribus collectis eccle fiasticis mon mentis , sule de inon strant Card. Bona reri itae Uie. lib. I , cap. l. f. I , in Ieg. Ibique Iala δε πον. pag. 276 , o seq. tom. i , Namis Alexander histor. MeIG. De.
νε sagrament. lib. s , ναμ p d pre σ-- eamdemque rem agunt D petitis ex liturgiis argumentis, Muratorius dissere. δε timet. Roman. cap. I 6. Dy . & Alumanus .is. di Dor. eod. Heurire. 6A. ε, para. 7, δν ω misi. δεμ a, art. I, a, r. Videndus est etiam Emanuel schelectratus in act: me in. ris R. conre. LM Eeram. eap. I. δε Mississpri t. in Eretis Gmee. oere. M. ubi naris rantur conatus Lutheranorum, qui ut O iantaIes ad suam sententiam perducerent , ad Hieremiam Constantinopolitanum Patriis arebam miserunt Augustanam consessionem
in qua privatae Missae tolluntur. Sed reL pontum est, ab otientalibus, sient ab ore dentalibus damnari pravum morem illorum , . qui improba oblinendae e emosynae cupiritistate ad altare accedunt, non autem illo ,.qui ea, qua decet pietare, & religione privatas Missas celebrant , ut Deo saetificium
h Missa privata di fieri a falitaria sequam nimirum solus Sacerdos, ministrante, ac praesente nemine celebrat . Id Missae misnus prῖmum instituerunt Monachi Saeeum IX , deinde etiam seculares Presbyteri arripuerunt . Uerum hane Missam vetuerunt f
eri canones, quod praesertim abiurdum asse ein
128쪽
mtim sit dicere Dominus vobiseum ubi nemo unus praesens adest, ii i &privatis Mitiis, que is non plures , ted unus tantum interest Minister , diem dicere videntur. Non igitur in
hac sacerdotis voce Dominus vobiscum , quae Fideles, omnes etiam eos,
qui praesentiam sui non faciunt, Deo
Kommendat , quaerenda est censura
Milsarum solitariarum; sed in iisNLnistri verbis O eum spiritu tuo, cum rogantis de respondentis debeat esse
distinctio, quae in Missis privatis facile perspicitur, in solitariis vero ne intelligi quidem potest. S. V. Nihil amplius dico de se
monibus, Concionabusque. Hae per plura saecula in Liturgiae partem num
Tatae sunt , proindeque ab ipsis Li- turgis nabitae temper fuerunt . Vid. svp. v. V, IX, XII, S. 2. At postquam inertia, ignavia, desi
dia , d1vinarumque rerum inscitia Liturgorum animos occupavit, non amplius conciones tu Liturgiae partem vocatae, sed extra vagari, ac
mercedulaque adducere coaree sunt,
qui illius Ecclesiae, Civitatis, ac po.
puli, apud quem verba faciunt,m res, vitamque non norunt, qui quae vitia dominentur, quae contagio se pat, quibus remediis opus ut, ponitus ignorant , quique satis suci m
neri secisse sibi videntur, partesque suas cumulatissime explevisse, si dictionem suam flosculis, pigmentis , ac suco illinant, si verborum lan ciniis, sententiarum illecebris, gratiarum , ac venerum concentu audientium aures demulceant , deli. niant, atque titillent. Ita fit, ut evangelica veritas, quam veteres Eoelesiae Patres puram, sinceram, simplicem, gravem tanto ubique cum structu Christianorum animis instillabant, nunc a vanis hisce hominibus, ummisque capitibus plerumque mulis briter compta, calamistrata, cerussi ta in Templa , ceu saltatricula in Theatra producatur. N. HII.
in ea Sacerdotem dieere Dominus vobiscum, sumam eorda, grario agamus, Θrem X. Concilium Moguntinum anω 8Iῖ, can. γ, col. Iois, Parisiense vi, lib. i, cap. 48, col. II 24, rom. 4 eotiere. Hardaei ni, Nannetense apud Ivonem par. 3, cap. 7, CAE'. 6I, de eooseoar. dist. I, qui eanon saeculor X antiquior non est, & ideo male Sotero, aut Anacteto attribuitur. Vid. Natal. Alexand. Tom. XVI, pag.
soa, Tom. XVIII, pag. 77 . f. s. i Selvao. Antiquit. Christian. Instituti Lib. II, Part. II, App. I, 6. Io. Ad Mi
sis vero Solirarias, quod spectat, rectriis sentire videntur, qui eas esse di eunt , in quibus unus Presb1ter, nemine, ministriste eelebrat, atque eommunieat. Harum poris
vestigia per VIII, ae IX, Erelesiae Saeculum obtinui me eolligas ex Act. Ordia. Bonodis. ubi t. Vir. s. Renebaldi Abbatis Heiden-
hei mensis, Presbyteii evjusdam mentio occurrit, qui eum summo mane eelebrans pergratum odorem sacra mysteria emare sensis. ut, eπιυis inde ad eonforrem mi cisti imis veniendum . quod in assum Deitat. si ministrans quisquam adfuisset. Rursus eadem Acta Eremite cujusdam meminere ab latro. nibus intersecti, interea dum solus sacris operam dabat. Caeterum subinde inhibitae se runt per Concilia Missae Solitariae.
130쪽
Explana nobis sextum , atque ultimum C Gnicorum flatum. S. I. ςExtus restat, atque ulti- natu instructi erant, quam canonia o mus Ecclesiarum status . corum. Horum consilio, atque ope Neminem ignorare arbitror, Episco- ra utebantur non solum in iis, quae
pos jam inde usque a Saeculo X Fea- Ecclesiat regimen, sed in illis etiam, dati Iurisdictione adauctos fuisse 9 . quae Civitatis gubernationem attin- Initio statim Episcopi non alio se- gebam b . Uerum postea ab Feuda-
aucatur, comitar usque in er alia regalia accepere, atqae ex eo per vice dominos Ioasivirisdictionεm ω merum imperium exeris erunt . Et eredibile est , exemplum Bru- non ir, viri ob mores fetentiamqxe Iau . Uimi, plurimum pratuisse , ut nec vereromνur dare prineipes, nec recipere praelari, quod tantur υiν habuisset. Quidam tuo.
rem potestatem negant, tangum primus omnium Otro metuur eam centulerit . Sed
bebant, quibus terras in bruinetiam dede-rροι, aut a qώibus dominium dι rectum, νeddito utili, aeceperant, quod fere moblatum vocamur. Aliquot enim rosicorum
I re colondram millia aliquando IM, Da Ius Cananieati Catholicorum. dialons habebant , quot eomestre potuismixti imperit fare non dub/es , nee de eo minus dubitandum, postquam ipsa jurisdi. etio nobilium patrimonialis, qaam in rusticos iure dominicae potestatis olim exerceobant, inde uniee derivanda est Dd iurisdictionem in liberos homin s t quae nunc infima nobilitas ant meram imperiam tu quo eumque habuisse, aevm apparet, donec ipsi eo mitatu ν, ducar que, aut aequiυa. Iretem eis potestatem in sua quisque di. tione aecepere. Hoc primur foνte in Melis dente Episeopur Romanus istinait Pipi. Qi, & Caroli Magni liberalitate. Ducis etiam jus Herbipotensi in Francia orientali antistiti antiquitus suisse, ait Adamus Bremensis;&Wormaliam ducis potestati exemtam episcopoque attributam , narrat Dit marus. Bru-none autem in Germania taeteris viam ape.
ruisse , notavit chronicon Germanicum Wi mi ilagini m deburgensis.
b Melim. I. E. P. Lib. III, Tit. X,
g. 6. sunt praeterea hodie Canonici domini erritorii, a Caesare de regalibus investiuntur , & ita superioritatem territoria time ercent, rem sane arduam & magni momenti . Quae partes capituli in hujus admi. nistratione sint, non adeo planum est , . quidem eam exerceat, qua principes , qua