장음표시 사용
291쪽
27O M. Τ. CICERONIS gniti, constituti λ Nullo igitur modo fieri potest, ut
quisquam tanti aestimet aequitatem et fidem Θ, ut ejus
conservandae Causa nullum Supplicium recuset, nisi iis rebus v assensus Sit V, quae sal Sae esse non poSSunt.
,4 Ipsa vero sapientia, Si Se ignorabit, sapientia sit, necne; quo modo primum obtinebit nomen sapientiae 3 deinde quo modo Suscipere aliquam rem, aut agere fidenter audebit, quum certi nihil erit, quod sequatur λ quum vero dubitabit quid sit η extremum et ultimum bonorum, ignorans quo omnia reserantur, qui poterit esse sapientia δῖ Atque otiam illud perspicuUm est, constitui necesse esse initium ., quod sapientia, quum quid agere incipiat 'β, Sequatur; idque initium esse naturae accommodatum. Nam aliter appetitio β eam enim esse volumus ιρ se), qua
prehendere est rem accurate; Percipere, Plene; cognoscere, Cum ratione, intelligere; constituere autem , e resic intellecta consilium capere . . G.
s. Ut quisquam tanti aestimet requitatem et staem. Nobile exemplum est de Ossic. I. r3, de Regulo, primo Punico bello a Poenis capto. Qui, quum
de captivis commutandis Romam mi sus esset, jurassetque Re rediturum: Primum, ut venit, captivos reddendos in aenatu non censuit; deinde, quum retineretur a Propinquis, et ab amicis , ad supplicium redire maluit,qnam fidem hosti datam sallere. Vid. Ibi Garvii notas. II. ro. Nisi iis rebus. GcerenE dat his
de more, Davisio Praeeunte. II. Assensus sit. Non displicet Gudiani ordo sit assevsns. At in eo hieidem cum Dr. et edd. vett. nonnullis, audiendus non est, quum in proximia possint praebet; quod natum est ex subjuncti. praecedentibus. G.
m. Quid sit extremum. Sit addidit
Davis. Ex qnatuor ficiis, meis omnibus idem comprobantibus : habent etiam Vien. Ven. I 494 , editaeque Plures. Desiderabis id . denique tua 1Potite , quum alias hiulca sat oratio. Non igitur attendit Ern. quum vulgRtam TePeteret. G. 13. Qui poterit esse svientia. I. E. - quo modo fieri poterit, ni vere ait sap. in Si aliter acceperis, mutanda erit umborum series. G. I 4. Constitui necesse esse initiam. Verbum de verbo vertit, αρ v : Infra S as, Mindicium vertis voratur. Sic
autem Seripsit, ut OPPOneretur in Extremo et ultimo honorum m. G.
r5. Quum quid agere inciPiat. I. E. re quum sapientia judicando quid aggressa sit x . Cf. Legg. I, 7, 2a : u Rati quum adolevit atqtae persecta est, nominatur rite sapientia n. Haec enim omnia sunt pura puta Stoica, Antiochea veste induta. G.
16. Ametitio. Intellige, quam Stoici λοπλου vocant, cf. Fin. V, 6,
292쪽
ACADEMIC. I, LIBER II, 8. 27 Iad agendum impellimur, et id appetimus, quod est
visum, moVeri non poteSt. Illud autem Τ, quod mo- , 5 Vet, prius oportet videri, eique credi: quod fieri non potest, si id, quod visum erit, discerni non poterita falso. Quo modo autem moveri animus ad appetendum potest, si id, quod videtur, non percipitur, ac
commodatumne naturae sit, an alienum p Itemque,
si, quid officii sui sit, non occurrit animo, nihil umquam omnino δ' aget, ad nullam rem umquam impelletur, numquam movebitur. Quod si aliquid aliquando acturus eSt, necesse est id ei verum 9, quod occurrit, videri. Quid, quod, si ista μ' Vera sunt, ratio omnis αε,
Lugd. Cic. eamdem alibi is animi quoque vel appetitum, vel motum m UOCat. Iata cρατ animus κωictra iisdem illis proprie dicitur. Inde iacilius, quae sequuntur, Patebunt. O. -- Vid. Cio.
neadea ullam esse artem . quae ipsa RSe proficisceretur: etenim semper illud extra est quod arte Comprehenditur. Est Perspicuum, nullam artem in se Versari, sed esse aliud artem ipsam, alluit quod Propositum sit arti n. H. 17. Illud autem . . . credi. Ad haec et sequentia CL est Stob. Eelog. Eth. II, P. 164. Πασας δε ορμας συ Pιατα-οεσεις stivαt, τας πρακτικας καὶ τὸκtv ὶτ ou περιεχερο. Ex his simul intelligitur, auctorem v. credi graecum ou κατατιθεσθαι exprimi voluisse. G. x8. Nihil umquam Omnino. Gud. inquam, quod h. l. non quadrat. Erl. Omnino timguram, qui ordo per se unice erus est. Praeponi enim omnino particulis, in ratamquam, umquam, usquam, non m , Certa quadam regula solet. Sed hoc Ioco in umquam repetite posita dubitamus, CL Parad. VI, 2, 2, in quam
abundantiam tu, quouiam numquam
aSsequere, numquam omnino es latuisma dives . . Sic scripti omnes, et septem quoque mei. Ratio videtur in soni relatione esse posita. In his certe caute circumspecieque vera ndum est. quum, vel probante regula, Peccaris. G.
riam . . . videri, de interna pariter, atque externa veritate intelligenda sunt. Notat igitur verum simul etiam in rectum , aequum , iustum M. Ait auistem animus, si judicat. G. ao. Quid, quod, si ista . . . Iumenque mitrae 8 lamenne. GoerenE dat r. Quid ρ quod si, si ista . . . lumenque vitae; tamenne m. Quem audiamus :Davis. quod in quum mutari jubet; Em.' vulgata verba defendit. Sed nou Prospero successu. Quis enim hane
strueturam seret, a Quid, quod tollitur Z tamenne sp Quod quum I ulsem. vidisset, hic, si in nisi motato, sic scripsit: hi videri.-Quid p quod, nisi
ista vera sunt, ratio Om. tollitur, quasi . . . vitael - Tamenne, etc. is Sed haec
multipliciter nihil sunt. Nam quid primo lineae, incisi signa, his in contextis pDeinde ista auctor ad Philonis sententiam relata vult, quae sie mire ad illam
293쪽
tollitur, quasi quaedam lux lumenque vitae p tamenne in ista pravitate perstabitis p Nam quaerendi initium 'ratio attulit; quae persecit virtutem, quum eSSet i PSa
ratio confirmata quaerendo. Quaestio autem eSt appetitio cognitionis; quaestionisque finis, inVentio. At nemo invenit falsa; nec e , quae incerta permanent, inVenta eSSe possunt: sed, quum ea, quae quaSi in-Voluta suerunt, aperta sunt, tum inventa dicuntur.
Antiochi traducuntur. Reliqua, ut signum interr. Post quid ρ hac in interpunct. et Tamenne Post punctum maximum, facile praeterimus. Nos quidem , duplici si posita, locum restituisse putamus. Si autem vel in plano contextu , ubi iterandum sit, excidero solere, notissimum est: sed h. l. aIteram scribae data opera delevisse
videntur, quippe qui ignorarent, quod si, sequente tamen, pro quod etsi Poni. Cons. Orat. 43, 148. Quid Zautem ob sequens ne, ne Marium, male duo meorum ignorant. Ceterum consulto non junctis vocibus, ut nunc
solet, in quod si is scribimus , quum alias re quod quoniam , quod quia ,
quod etsi in , quae plane eodem modo Ponuntur, aeque junctim scribenda so-rent. - I. V. Leciem a se Grerentii Correctionem Probari non posse declarat. 2I. Lux tamenque vis . GuerenEdat e . dux lumenque vitae m. Probamus, inquit, h. l. Hulsein. qui solam Benileii apud Davis. conjecturam nam
codd. et edd. omnes . Iux inmenque v. v in texta receperit. Sed rationem, cur haec prae.ceteris Probanda sit . . . possis enim etiam re lex numenque V.m suadere, quum numen sic translate dicatur ἔ idque maxime, quum ista stoice
disputentur , nobis ille reliquit.Voluit
autem auctor rationem ut ducem notare per noesis obseuritatem et tenebrastamine suo J Iam nobis praeluCentem. Vulgata contra putida est, quippe eNqua ratio nobis die noctuque, modo solis instar, modo lucernin, i. e. misera distinctione , luceret, es. Fin. III. 14,45:. It obscuratur et ossunditor luce solis lumen lucernae, ete . . Ita ero auctor tv δια δυοla saepissime; imprimis oratione Paullo commotiore. Hoc autem loco sic accipienda verba Sunt, ac si auctor scripsisset, ae ratio
vitae lumen praesertis, ut idem, egregio loco, pro Sulla, I 4 , 4Ο. I. N. g. initium . . . dicuntur. Haec adduntur, ut inde probetur, meSSe rati nem dacem si sic scripseris lumenque itae in. Sensus autem Ioel hic est: α Λratione primum quaerendi veri initIum. A quo initio haec prosecta, Persecta virtutis denique exemplum invenit, ex
quo ipsa sese sensim eX Oluisset quaerendo. Verum autem quaerere Per Se idem est, quod appetere cognitionem,
quaerendique sinis, quod quaeras , invenire. Iam salsa quae nihil sunt
inveniri non possunt, eodemque modo, quorum natura ea est, cit Semper incerta maneant. At ea in inventis ponuntur, quae, Olim recondita, nunc in lucem protracta , mens intuetur . . Repetiit auctor v. ratis, De Uerba, θια confrmata, ad virtutem appliearentur. G.
294쪽
Sic et initium quaerendi, et exitus percipiendi et
comprehendendi tenet 'δ. Itaque argia menti coraclusio ' , quae est graece ἀποδειξις, ita definitur : Ratio quae ex rebus perceptiS ad id, quod non percipiebatur, adducit β. IX. Quod si omnia Visa ejusmodi essent, qualia isti dicunt, ut ea vel sal Sa eSSe POSSent, neque ea posset ulla notio discernere : quo modo quempiam aut conclusisse aliquid, aut
23. Sic... tenet. supPl. ratio . Goer. dat : sic. . . tenetur. Vulgatur, inquit, tenet. Sed quum sic, ex Contextu III mis remoto, ratis cogitari deberet, VV.DD. hanc ipsam vocem addi jusserunt. Quomqne deinde exitus Pravo casu Doneretrae, Lamb. exitum correxit, robantibus Davis. et Em. Utrumqtae dederunt MetEel. et Hillse,. Sed nos quidem hanc eorrigendi rationem minime Probamus, qua quidvis aridere liceat, si quidquam cuiquam ad palatum non fuerit. Sequendus Benti. apud Davis. erat, qui scriptorum probatoriam auctoritate, nihil nisi emetur mutat. Idque o. DD. facile Ipsi vidi sent, si vel parum in hujus verbi usum
inquirere voluissent. re Tenere is enim
ii dicuntur, qui is rem defendendo idoneis argumentis evincunt ., cf. de Fato x6; ibid. ro, 21. Atqne ita saepe. Sensus hujus loci est : re Hoc eodem modo evinci potest, et initium quaerendi esse s ratione duce ), et exitum,
etc. m Tenetur autem Pro teneri potest poni, Vix est, ut moneamNS. 24. Argum. conclusio.
as. Ratio . . . adducit. Diog. Laert.
λαμCαvointvo v το ἀττ v καταλαμς ο - Ρεvcv παρtς τα. Ceterum seribit Gud. et Ven. 1494 , mutato ordine adducit, quod non percipiebatia . Quod hoc loco nihil est. G. IX. r. Ut ea vel falsa. Ern. qunm verbum discernere sequatur, contexta requirere judicat, ut legatur, ae et vera et falsa is; cuius lectionis vestigia codices eos servare dicit, qui is vel salsa vel vera is exhibent. Sed vir egregius h. l. non attendit. Philo enim statuebat, res, qua erae Putarentur, is vel salsas is eme posse , quum nulla esset veri a salso discernendi ratio. es. supra S 18. Ita Proximorum, re ne que ea posset ulla notio discernere νε, explicatio in Promptu est, si Cogitaris.
in verane sint, an salsa M. Scriptorum istorum autem varietas ita se clare
glossema prodit, ut inde conjectura duci nulla possit. Ne denique in du
plici ea in ut ea Vel L. . . neque ea m
onendas, ut prius abesse malis r saepe enim Cic. hoc pronomen, ad idem relatum, repetite Ponit. Cf. oss. r ; gg. I, 22, 57. Cf. Bremi ad lib. de Fato P. 64. G. a. Diceremus. Seripti mei omnes dicemus. Nec aliter Vin. et Oxon. V.
295쪽
quae esset conclusi argumenti fides λ Ipsa autem philosophia, quae rationibuS Progredi debet, quem habebit exitum Τὸ Sapientiae Vero quid futurum ost 4 qua, neque de se ipSa dubitare debet β, Deque de suis decretis , quae philosophi Vocant δογματα : quorum nullum sine scelere' prodi poterit. Quum enim decretum proditur, lex Veri rectique proditur. Quo ovitio et amicitiarum proditioneS, et rerum publicarum nasci solent. Nori potest igitur dubitari, quin decretum nullum sal Sum POSSit esse; sapientique satis
Sed vitium est, ex compendio uatum, neque inter haec imperes. locus suturo
3. QMem habebit exitum. Sic existis saepius, cf. orat. I, 2Ο, 92 ἔ Nat. Deor. 14, 35. G. - Vertit Castillandis Quel sera te fruit de la philosophie,
4. Sapientiar v. quid futurum est μEm. ex superioribus esseι requirit; sed in iterum mutata forma orationis ac quiescit. At Praecesserat modo habebit, post quod adeo vitiose auctor esset posui fiset. G. 5. Quin neque de so ipsa dubitiare debet. Ad haec compares supra S a 4 . G. 6. Sina scelere prodi. Infra cap. XXIV, IO9, u Quum Sapientis nullum decretum esse Possit, nisi comprehensum , PeruePtum, cognitum αἱ itaque tale, quod ratio verum et rectum plene agnoscat: desciscet a se ipse, qui eius. incidi decretum prodat, quod auctor in scelere ponit. Atque inde etiam aliae proditiones euascuntur, iamicitia , rei publicoP. G. r. Sapientique satis seu aest, non esse f. Prior Non in plerisque acriptis
abest, ut holet, si repetite Ponitur. Ita orat. 9, 32. Hoc loco prior abiecta est, quum POSteriorem delere, plane mente cassi fuisset. Ex nostris Unice D. eod. non illam servant. Sed notandumhOC est, sensum horum esse : a nullum omnino decretum salsum esse Posse raed in sapiente non aussieere, si decreta falsa non sint; debere ea in hoc ita stabilia, si , rata esse, ut labefactari nulla ratione possint n. G. - Nun et P. Fabrum audiamus : non magis,
inquit, hic addenda negatio fuit ante sit, quam in lib. I, de Fin. quum de Epicuro dicit: . Nihil generosum sapit,
atque magnificuin is: quod tamen ramis binus libentius addita negatione legerit.
Sed apud Maronem in fides fiat inversu potissimum , in his quae sunt in lib. VII: Mnec vestra seretur Fama levis. tantiquo abolescet gratia facti is, aut in his lib. III : .. Nee prolem Ausoniam et Lavinia respicit ama o; quis mutare quicquam aut velit, aut possit Quid antein lacilius quam hic repetere Degationem e proximo P Quod saepissime etiam et ita lingua g-ca , et in hebraeu a grammaticia vulgo obse a.
296쪽
ACADEMIC. I, LIBER II, 9. a sΤalia' autem neque esse, neque videri POSSunt eorum rationes, qui illa visa, e quibus omnia de- Creta sunt nata, negant quidquam a salsis interesse.
Ex hoc illud est Datum, quod postulabat Hortensius, a 3 ut id ipsum saltem perceptum a sapiente diceretis nihil posse percipi. Sed Antipatro hoc idem postulanti, quum diceret ', ei, qui affirmaret nihil posse
Percipi, consentaneum esse δ unum tamen illud dicere percipi posse, ut alia non possent, Carneades acutius resistebat. Nam tantum abesse dicebat, ut id
Con Sentaneum esset ' , Ut maxime etiam repugnaret.
Qui enim negaret quidquam esse, quod Perciperetur,
eum nihil excipere. Ita necesse esse, ne id ipsum quidem , quod excephum non esset, comprehendi et percipi ullo modo POSSE. . Antiochus ad istum locum pressius Videbatur 4 ac - α98. Talia. I. e. ustabilia, fixa, Tala, etc. m G. s. Eorum ratione. Intelliges po- sitra , vel accepta ἰ est enim nudus ablativus consequentiae, de quo suPraegimus S a. Nihil igitur est, ut ex
addi iam malis. G. Io. Postulanti, quum diceret, ei, gui. Sic Primus ex ingenio P. Manu - iras, quum scripti editique eique. Librarii nempe diceret et asyrmareti cinxerunt e qui eo magis h. I. Pecca-Γαnt , structuram , in Postulanti, quum diceret M , non assequuti , Ciceroni imprimis solemnem. De Antipatro vid. IO ius de Seripit. Hist. Phil. P. II. G.
II. Consentaneum esse, unum ιώ-
men illud disere percipi posse. Ita verissime vulgatur, licet complures seripti turbent. Erl. verba , consentaneum esse, Post posse reiicit, idque idem facit Gnd. modo quod etiam diceret peccat. Alii denique, ut Vin.
cum vetus editis compluribus, utroque loco eadem refert. Causa turbae est, quod, quum verba ianum . . . . Posses ut in Vrat. eernitur, excidissent, acribae steriores in margine Posita . diversisIOeis in texta receperunt. Contexta eum vulgata faciunt. G. II. Ut id consentaneum esset. Sic
scripti 4 apud Davis. pro id, ei. Atque ita etiam mei omnes, Vin . quoque et et edd. vett. pleraeque omnes. Equidem id ex correctione puto, quum iacile ex contextu intelligatur. Ei ex antecedd. additum est. Haec autem miserrima ratio, qua Davis. id ei suadet. Ferrem, si id rei vel rationi suasisset, quae ubique ad hoe adjeci. absolute Positum, cogitari debent. Si vero Cic. id dedisset, hoc voci consentaneum Postposui,set: sed gravius omittitur.
Cf. ΟΠ. I, 2o, 6; Fin. III, II, 58. G. I 3. Videbatur. Possit qnis vidcturmalle. Sed videbatur ad id tempus
297쪽
cedere. Quoniam enim id haberent academici decretum sentitis enim jam hoc me δο 73.α dicere nihil posse percipi; non debere eos in suo decreto,
sicut in ceteris rebus fluctuare, praesertim quum
in eo summa con Si Steret. Hanc enim esse regulam
totius philosophiae, constitutionem veri, salsi si, cogniti, incogniti; quam rationem quoniam SuSciperent I, docereque Vellent, quae a quoVis accipi oporteret, et quae repudiari, certe hoc ipsum, ex quo omne veri, salsique judicium esset, percipere eos d huisse. Etenim duo esse haec maxima ' in philosophia , judicium veri, et sinem bonorum 9; nec Sapientem po Sse eSse, qui aut cognoscendi esse initium 'referendum, quo Lucullus ipsum audierat. G.. Quoniam . . haberent. Recte :nam ubique auctor ex persona alterius vel mentem, vel orationem reserentis,
ad α quia , quoniam , quamquam . subiunetivum tempus addit. De quoniam cs. Nat. Deor. III, 27, 69 ἔ Sext.
xr,46. Nihil igitur dicunt, qui in his
haerent. Quod hoe maxime loco monuimus, quum , si habebant posueris , his sententia, non Antiochi, sed Lu- eulli continebitur. G. IS. Λο μα dicere. Conserendus Henr. Steph. annoti. ad Sext. Emp. Pyrrh. ΗΤp. lib. I, 1. 2, ad vocem δοπλατ-ο P. 2Oo, ed. Fabric. Cicero decretum interpretatur; alii placitum , vel placita, τα αρέσκοvτα τοῖς *ΔοσοφοK. H. 16. Constitutionem veri, falsi, etc. I. E. M Constituere, quid verum, quid
salsum ; quid eognitum sit, quid minus .. Amat Cic. subsit . in io sic ponere : neque quisquam latinoruin ea magis frequentat. Hanc autem meram definitionem του κριτηρίου eve, nemo
non videt; de quo Paucis post. G.
II. Quam rationem quoniam susciperent. Peccant in his scripti. Gud. et Dresd. particulas transponunt, Erl.
guamquam . . . quam. . . SusciPerent,
Deiope tuenda ; ue saepe. G. I 8. Duo esse hinc maxima. Haec
pertinent ad Stoicorum dialecticam, et ethicam. - Maxima Plane graeco με ιτα respondet. G. I9. Iudicium vert,et em bonorum. κριτηρ inv ἀληθείας, καὶ τελος απαθωv.
Μultis autem modis auctor vo em
κρ ipietv vertit. Sic initium Vel quoerendi, vel cognoscendi , regulum
meri, et nude etiam, vel regulam, vel normam, vel judicium vocat. Circum. loquitur idem quoque, in id, quo omnia judicantur v. ex quo omne veri salsi que judicium pendet, etc. . G. ao. Cognoscendi esse iniritim. Davis. et Em. esse ex uno illius cod. sustulerunt, quum idem jam antea Lamb. ex conjectura secisset. Quod, nisi attendes , facile Probaris. Nam non satis esse, inquies, scire sapientem, e e veritatis κριτ plov ; sed ipsum illud cognitum perceptumque habere debere. At quamvis hoc sit verissimum,
298쪽
ignoret, aut extremum expetendi, ut, aut unde Proficiscatur, aut quo perveniendum Sit, neSciat. HaeCautem habere dubia, neque his ita confidere, Ut moveri non possint ' , abhorrere a Sapientia plurimum.
Hoc igitur modo potius erat ab his postulandum, ut hoc unum saltem, percipi nihil posse, perceptum esse
dicerent. Sed de inconstantia totius illorum sententiae, si ulla sententia cujusquam '' esse potest nihil approbantis, Sit, Ut opinor, dictum satis' .X. Sequitur disputatio copiosa illa quidem , sed 3o paullo abstrusior: habet enim aliquantum a physicis;
ut Verear, ne majorem largiar ei, qui contra dicturus est', libertatem et licentiam β. Nam quid eum factu-
tamen hoc loco cum iis res est, qui, esse κρvriptov, negant. Ad hos accommodate haec dicuntur. Hoc ut verissi mum agnoscent ii, qui verbi substantivi rationem, si in simplici enuntiato, praedicatoque praeposito, medium PO nitur, intellexerunt. Hinc etiam iactum
est, ut RuCtor verba, ut . . . dicerent,
adderet. G. 21. Ut moMeri non possint. Et iam
haec plane graece dicuntur: supra S a 7 et in stabile, fixum , ratum m dixit . quod
movere ratio nulla queat M. G. 22. Ulla sententia cujusquam. Onsendi t Ern. his in verbis, ut cujuFquam, tamquam vitio um, abesse malit. Sed quum vel nullus quisquam recte dicatur , nescio sane equidem, quid in cujusquam sit; quod ferri nequeat.
Addi potius quisquam in hujusmodi
Constructione cum enicacia solet. Chorat. II, 28 , 122. G. 2 3. Sit, ni vinor, dice. s. GCerengdat : . Sic , ut Op. d. s. in Scripti, inquit , Plerique aliorum', meique omnes, omnes etiam vetus editi, sit reserunt.
Inde, quum hoc vere nihil sit, hac inconstructione , dedit Davis. sicut. Sed vellem Iocum attulisset, ubi auctor sicut opinor scribat; equidem talem prorsus ignoro. Semper enim Cic. ut opinor. Quod idem sensisse Em. vid tur, qui ex uno Davisiano est, dedit. At sic scribae non peccant. Nos quidem rectius secisse nobis videmur, quum sic, ut, distinctis vocibus, excudi
X. r. Copiosa illa quidem. Veti. 1494 , - copiosa . dicta illa quidem is
exhibet; sed vulgata recte se habet, hoc sensu, in quae licet copiose disseratur, tamen est abstriasior is : sic ut haec ex oppositione intelligantur. G.
2. Ne majorem . . . qui contra dicturus est. Μalim, is ne majorem inde, etc.-Nota enim res est inde cum in ex
compendio permutari s es. Spalding , ad Quintil. Institi. Orali. Procem. S4 .
In verbis autem , i. qui contra dicturus est in , Lucullus Ciceronem innuit. CLinfra c. I9, tot. Nam etiam Pridie, i. . e. in Catulo, suas sibi partes sum Pserat Cicero, vid. Introduci. spart. I , atque tum Constitutum erat, ut ipso Lucullo responderet. Cf. infra. G. 3. Libertatem et licentiam. Sauu
299쪽
rum putem de abditis rebus, et obScuris, qui lucem eripere conetur λ Sed id disputari poterat si subtiliter quanto quasi artificio natura fabricata esset primum
animal omne; deinde hominem maxime; quae Vis esset in sensibus; quemadmodum primo Visa nos pellerent β; deinde appetitio ab his pulsa sequeretur; tum
tit sensus ad res percipiendas intenderemus. Mens enim ipsa, qllae Sen Suum
vv. et licentiam glossematis Interpolati speciem reserunt. Qui enim haec opposita copula iunguntur ρ Lucullus urbane libertatem posuisse putari possit, ne graviore, licentia, raterotur. Tameri equidem vulgatam veram judico. Nam Lucullus primo per totam librum soristius loquitur; deinde et nonnumquam quasi in correctione dicitur, ut vel potius notet. G. 4. Qui lucem eripere conetur. Recte haec defendit Ern. Passeratio aliisque
oppositionem ex vitio maneam Putantibas. Conjecit igitur hic vi in rebus
clarissimis is et Hillsem. Contra, Bntem conetur is, in claris is addidit. Utrumque h. l. nihil est. Sensus est, re qui ea eripere conetur, qriar Claritate sua in is Cem aequantis. Cetertim etiam h. l. mouendum, auctorem Platonis, atqrie etiam Homeri exemplo, ComParata cum comparandis eleganter quasi confundere. CL Seneci. 2, 5; ibid. II, 36, 19, IO, Tt, etc. G. S. Sed id disputari poterat. G cererizdat: vi sed disp. P. . Meorum quoque duo, inquit, si, post Sed, cum navisti pluribus. addunt, Prout edd.
vett. nonntillae, in quibus est Ven.
a 494. Inde ieiune Davis. id elieit. Sed
si inculcari a scribis, docuimus ad Legg. II, Is, 47. Hoc autem loco ex compendio vocis scilicet natam Putaturis, quod in si, et se, depravari solet. Λt vel haec vox h. l. aperte scribis
debebitur, nisi sed delebis, quod sine
sic primus Lamb. licet scripti omnes, nostri etiam , et vetus editi prima exhibeant. Sed si idem ille non nos sed eos conjicit, in eo nihil dieit.
Nam visa pellunt, et sensuum instrumenta, et animum, igitur nos totos.
Ceterum similitudinem verbi fidibus esse desumptam, quae proprio pelli, pro impelli, dicuntur, euiqne notum esse debet, cf. Drahenti. ad Liv. ΙΙΙ,3o, 4, et Bremi de Fato, I9. P. 75. G.
- Primo visa. . . deinde Greetitio ...tum, etc. Hio minus videtur ordo, quem sequuntur Stoici, servatus esse;
quem servabit ipse infra, quo in loco visum primum ponit, deinde assensum, Postremo ametitionem. Et sic Alexander Aphrodis. cui non minus videntur Stoicorum, quam Aristotelis suisse decreta cognita. lib. I. de animo'. μεται sev cus τη ιραυτασία συ κατάθε mς, ωσπερ cυv και est ira καταθέσri ὁρ- . Sed Plutarchus ta Colotem euin-- dem ordinem posuit Cum Cicerone:
καταθετικου. Quae postea hoc eodem ordine omnia persequitur, quod ita conjuncte fiant posteriores hi duo motus, assensus et appetitio rat ratione quadam magis, quam temΡore distinguantur. Ρ. FABl R.
300쪽
Sensus eSty, naturalem vim habet, quam intendit ad ea, quibus movetur. Itaque alia visa Sic arripit, Ut his statim utatur; aliqua recondit β; e quibuS me moria oritur 9. Cetera autem similitudinibus constituit ' : ex quibus efficiuntur notitiae rerum; quaS
Graeci tum δ εvvοιας, tum προχ εις vocant. Eo quum accessit ratio, argumentique conclusio δ', rer Um-
. Atque etiam ipsa sensus est. Frustra tentat Ern. ψse : de sensu enim, qui interior vocatur S ao. Atque etiam pro vel adeo etiam dicitur. G. g. Aligna recondit. Davis. et Ern. suadent alia r sed hi meram glossam Pro vera voce venditant. Plus enim ,
quam quinquaginta e Cicerone loca collegimus, in quibus aliquis vel simpliciter pro alius, vel pro alius aliquis, ponitur. Sed dudum hoc abunde do-euit Brein. ad de Fato c. I 4 , P. 56, et ad Fin. II, I9. Ante recondit scripti, ni fallor, omnes sic addunt. Quam Part. facile, P. Μanusii suasu, in sibi mutari POSSE, non nego; sic enim dicitur . sibi suscipere , sibi desiderare o :aeque bene etiam P. Faber quasi legendum commendat: sed h. l. remansisse in scribae auribus pari. illa ex praecedd. videtur, ut et in plane multis codicum locis observare licet, et iusta S 83 , initia idem exemplum recurrit. G. 9. E quibris memoria oritur. Quod ex reconditis illis visis memoriam oriri dicit, idem paene eisdem verbis docet Alexander Aphrodis. De illo viso, et quasi nota it ressa, quae in animo relinquitur , τυπον riv supra Stoicos appellare diximus. Et sic Platarchus
apud Stoicos ait, uta .. t αttac, ἱμο ς, καὶ σχε-ὰς τυπώσεκ. FABER.r . Simiaitudinibus constituit. Non inepta est Iectio codd. meorum omnium , construit; cujus loco Lamh. conseiauit reposuit. Sic enim ρecunia construitur Agrar. I, 5,I4, et similia. At vero quum toties illud, ex COmpendio, in hoc mutatum reperiatur;
quumque constituere, i. e. Comst ne c.
eum simili Ioeo oss. I, 4, 3 , ubi do
eadem re , similitudines comparat . rectius conveniat; haec etiam verba alibi iunctim ponantur : vulgata vernjudicanda est. G. - Similitudinibus eonstituit. An inductionibus, i. e. ἐπαγρο α43 Ex singularibus similibras, generalia colligit ἔ hic olor est albus; ille etiam albus est; et alius hic albus; ergo omnis olor albus. Haec inductio est ex partibus similibus, totum quodammodo constituens, quod μοtα,
et πρόληςnc Stoicis de quibus videnot. 1eq. . Vid. Plui. de Placit. lib.
Goerena dat: Quum O. tum πρ. consentientibus tribus suis. Neque sine causa , inquit, quum evγοια, communis Ox, προλη lv et καταλτ' tu complectatur; lex autem certa sit, hac in relatione quum . . . . tum Ponendum
esse. De προλ mi vide ad Legg. I, 9, 26. - svvονα ecti mera notio, Seu notitia ; προληψις est anticipatio, antecepta animo rei quaedam informatio , Praenotio, Praesumptio. Vid. Topio. c. I, Nat. Deor. I, Ir ; Tiedemanu