장음표시 사용
601쪽
essecit β, circumque caelum aequaliter distribuit, ut hunc hac varietate distinctum bene Graeci κοσμω, NOS ita contem mundum Dominaremus. Dedit autem divinis duo geriera motus : unum, quod semper esset in eodem aeque, et idem in Omnibus, atque uno modo Celeraret; alterum, quod in anticam partem a converSiolae
ejusdem et similis pelleretur. Quinque autem reliquis
motibus si orbem eum esse voluit expertem, immo bilem, et Stantem. Ex quo genere ea sunt Sidera, quae infixa caelo Non moVentur loco, quae Sunt animantia, eaque divina; Ob eamque causam suis sedibus inhaeirent, et Per Pettio manent. Quae autem vaga et mutabili ratione labuntur, ita generata sunt, ut supra diximUS. Jam vero terram , altricem nostram, quae trajecto axe
S. Quam optima mentis effecit. Ea nonnihil hanc emendationem adju- Platovis opinio, quae mentem tribuit vat : nam pro eorum qui habet emrumque, quum Vera loetici sit eo mquce. Ρ. Maia . -- Cicero ipso declaravit quaiu obscura esset haec Platonis Sententia . qui Postquam Acad. II . 39, opinionem Hicetae, qui terram Aese movere Putabat, memora Uit, addit : α Atque hoc etiam Platonem in Timaeo dicere quidam arbitrantur. sed paullo Obscurius . . Nerupe vide.
tur Cicero in versione voluisse Con servare obscuritatem graecae Senten
tiae, quam supra retulimus. Proclus in Commentario suo, pag. 28 I, legit ἰλλομ.ευτ v, et Bekker. ει .cμευτ . Aristotelcs , Plutarchus , et Diogenes Laertius arbitrati sunt Platonem h. l. illam de terrae motu opinionem ad misisse, quam docuerat Ecpliautus. et Postea Heraclitus, Aristarchus et Seleucus tuiti sunt; quamquam huic opinioni idem Diato in ceteris suis Operibus adversetur. Vide Arist.
sideribus, a Tatiano et Origerae adoptata fuit, sed damnata ab Ecclesia, in Synod. V, anath. 6. 6. Reliquis motibus. Vide supra , cap. 6, et ibi notam s.
Iam vero terram ..... gui intrae ethran gignerentur. Graeca verba re
τετο, ε. Haec postrema verba in variis editionibus ninitum variant. Ex quihus apparet latinam Orationem. ita esse eorrigendam : M Jam vero terram , altricem MoStram , quae trajecto axe sustinetur, diei noctisque effectricem , ea rideinque cuStodem , primam et antiquissimam corporum voluit eMe eorum quae intra Caelum gignerenturis. Mas aeri liber
602쪽
sustinetur, diei noctisque effectricem, eamdemque custodem, antiquissimam deorum' voluit esse eorum, qui intra caelum gignerentur. Flexiones autem deorum, et inter ipsos deos concursiones, quaeque in orbibus
que inter Se paene contingant, eos, qui prope copulentur contraria regione, et pone quoS, aut ante labantur, quibusque temporibus a nostro adspectu oblitescant; rursiasque emersi terrorem incutiant rationis expertibus 9, si verbis explicare conemur, nullo posito sub oculis simulacro, earum rerum frustra SuScipiatur
XI. Sed haec satis sint dicta nobis; quae de deorum,
qui cernuntur. quique orti Sunt, natura praelati Sumus, habeant hunc terminum. ReliqMorum Rutem,
qui S Grieci δαμοvας appellant, nostri opinor) Lares ,
Euseh. Praep. Evang. X. 3. sed contra sentit Proclus , qui putat h. l. Platonis terram fingi immobilem , περt Tov αξοvα του παυτὸς ira, εται καε συσφὶIIεται, et longius refellit eos qui hunc Timaei locum eodem , qno Aristoteles, sensu intelligunt. Sic etiam apud antiquos de h. l. sensu dubitalia tnr. Ernest. jure dicit , ut
nobis videtiar, vocem axim Continere
motus indicationem , quin axiA is est ideo, ut quid circa erim volvatur.
Nos in versione gallica Qui par
On moti venient de rotation aut ur
de I'axe dis monile, produit incessa In ment les ionrs et les nulls) sequuti sumus interpretationem Aristotelis, qui sane non ausus sui set hanc senistentiam magistro suo tribuere, si eam magistri sui fuisse pro certo non habuisset. I. V. L. 8. Antiquissimam deorum. Ex hoc patet Ciceronem in graeco legisse θεωv, Pro qua lectione pugnant Alcinous, Chalcidius, Proclus. et recentior Beλλ. Ceterae edd. Praebent σωματωv :quam Ioeticinum variationem explicat Mosheim in notis ad Systema intellectuale Angli Cud Orta , IV, 14.
9. RursMsque emersi terrorem incutiant me. e . Sio P. Manut. et Lamb. Alii vulgo errorem. Gallicus interpre utramque lectionem in versionerusnam intulit, u les terreurs , les Pria
pheties que letir retonr inspire a lascience humatnen. Agitur hic et dos lis lunaeque desectu , et de longis
stellarum peregrinationi hias. quae iu-terdiu sese ostendebant, et postquaut oculos es gerant, non nisi post multos annos iterum in caelo appare haut .
'optiis terrorem incutiebat stella quaedam quam appellabant Ach , quae
qnum cado SQ ost nil hal. Populis Perniciem et regibus letum nuntiabat. XI. . Lares. Eodem verbo utitur
603쪽
si modo hoc recte converSum videri potest, et' nosse, et enuntiare ortum eorum, m HS mi, quam ut profiteri scribere nos audeamus. Credendum nimirum est' veteribus et priscis Α, ut aiunt, Viris, qui Se progeniem deorum esse dicebant. Itaque eorum vocabula nobis prodiderunt. Nosse autem generatores SUOS
optime poterant; ac difficile iactu est, a diis ortis fidem
non habere : qttamquam nec argumentiS, nec rationibus Certis eorum oratio confirmatur; sed quia de
suis rebus V Dotis videntur loqui, veteri legi morique parendum est. Sic igitur, ut ab his est traditum , ho
rum deorum ortus habeatur, atque dicatur, ut Oceanum Salaciamque' Caeli satu, Τerraeque conceptu generatos editosque memoremus; ex his Ρhorcyn, Saturnum, et opem; deinceps Iovem atque Iunonem, reliquos, quos fratres inter Se , agnatoSque USurpare atque appellare 7 Videmus, et eorum, ut utamur Veteri verbo, ProS3Piam. Quando.igitur omnes, et qui mOVentur, Palamque ostenduntur, et qui eatenus nobis declarantur, qua
Varro, ut graeeum latine redindat. Vide Div. August. de civ. Dei,
VII , 6. Si plura velis de Larthna et Daemonibus , adi Lipsium . Physiol. Stoic. lib. I, Disserit. 38, 19, 2.42. Lego, et nosse , et nuntiare Orce Tum maius est. Lambitius corrigit:. ei nosse et enuntiare ortum , majus
3. Credendum nimirum est. Haec est ironia Soerati . Fnere qui haeo serio diei arbitrati sint, ut Vellei de Nat. Deorum , I, r2. Theodoret prima et tertia oratione, atque ideo Platonem, ut parum sibi constantem argu ut. In eumdem errorem ineidii Proclus in Tim. pag. 28 . sed recte sensit ironiam Eusebius, PraeP. Evang.
4. Nimirum est veteribus et priscis. Lambinus dedit . nimirum est veterihus et easeis . . SCH. s. Sed quia de suis rebus notis. Lambin. α sed quia de auia rebus aesibi notis in. SCH. 6. Me listir ut . . . Oceanum Salα- ciamque. Chalcidicis : . Sit igitur nostra quoque credulitas Comes RSseve rationi priscorum virorum, quod Terrae Caelique filii sint oceanua et Te. thysin. SCuis . Usurpare atque anellare. P. Μanui. et Lamh. a u1urPari atque appellari .. SCR.
604쪽
ipsi volunt, creati Sunt; tum ad deos is Deus, qui omnia genuit, fatur':
u Haec Vos, qui deorum Satu orti estis S, attendite. Quorum operum ego parenS essectorque sum quae per me factat, non sunt dissoluta δ', me invito: quamquam omne colligatum solvi potest; sed haudquaquam boni est, ratione vinctum velle dissolvere. Sed quoniam orti estis, immortales vos quidem eSSe, et indissolubiles non potestis : Deutiquam tamen dissolvemini nec vos ulla mortis sata periment, Nec
g. Deu3 , qui omnia genuis, fatur.
similiter : is Deus stetit in synagoga Deorum M, PSalm. IHI, I; et u Ego dixi: Dii estis, et filii Excelsi omnes m. Ibid. vs. 6. I. V. L. s. Hinc vos, qui deorum satra orti estis. In graeco est θεοὶ θεωs; quod vertit I.V. L. Metix des disux , nempe quia homines sunt quasi dii inseriores; negatqtie se Volnisse Cic. versionem sequi, nec se Probare Dacier et tiaris uin, qui vertunt enfanti des di x declarat. Vid. Bossuet, sct . sur ἐ'Ascension , et Onfan. M Lo Tellier, in Pan . TLVI, IO; TXI , 5 , et Div. Ioannem Evang. x, 34 ν Μ heim in Cadworth. IV, t 4. Η- Platonis opinio, qua fingit numen supremum informandi hominis partem vocavisse
deos inseriores, viguit apud AEgyptios et Pythagoricos. Vide Philon. de mundi opificio. Eamdem Malebraneheresellit, Reeherche de la visite, lib.
'atelier est damne , dimit tin auire. pour avole si mal fait son Ou Page in. - Totam hanc percelebrem orationem fiaePe memoraverunt docti tum veteres tum recentiores , inter quos D. Instinus, ad Graec. Ea P. 2ος Au-gnstin. de Civit. Dei, x, cap. 51. tam totam vertit Deflandes, Histolaede a Philosophis, IV, 2Ο, I. I. V. L. Io. Non sunt dissoluta. Recte Lamb. ae non sunt dissolubiliain. Apud Platonem est ἁ δυ ἐμου rivo vα ἄλυτα. Chalcidicis is opera mea me tamen ita volente indissolubilia n. P. Μanutius corrigebat: a haec sunt indissolubilia me invito m. SCH. Ir. Et indis sol. non potestis r neul. t. dissoD. Vid. Timaeus Locr. I, Io ;Senec. Epist. 58; Arnob. II, et Dlvus Amhrosius de fide, lib. III: . Nee et Angelus immortalis est natura. liter, cujus immortalitas est In voluntate Creatoris in. Malebranche, Rech de la et rite, IV, re in DIeu aime Ies
subsistent que paree que Dieu les
605쪽
fraus valentior ', quam consilium meum; quod majus est vinculum ) ad perpetuitatem vestram, quam illa,
quibus estis tum, quum gignebamini, colligati. Quid
Sentiam igitur, cogri oscite. Tria nobis genera reliqua Sunt, eaque mortalia ; quibus priotermissis, casti absolutio persecta non erit. Omnia enim genera animalium complexu non tenebit 4; teneat autem oportebit, ut eodem ne quid absit. Quae a me ipso essecta Sint, quod deorum vitam possit adaequare β. Ut igitur mortali generentur conditione, Vos Suscipite, ut illa gignatis,
imitem inique vim meam, qua in V Stro ortu me USum
esse meministis : ita quibus qui tales creantur si, ut deorum immortalium quasi gentiles esse debeant, divini generis appellentur, terreantque omnium animantium principatum , vobisque jure et lege volentes pareant Τ : quorum vobis initium satusque traditur
Ia. Nec fraus valentior. Sine dubio legendum: unest sors valentioris. SCu. II. Quod majus est vinc. ad PerP. N. Similiter Fenelon, Max. des Satara, X, P. 85 z u. Les Promesses aur la vie
dius in intra eonseptum suum M. SCH. I S. Teneat aucem OPortebit. . . Pos sit a quare. Haec verba sic emendat P. Manutius e vi Teneat autem Oportebit, ut ex eo ne quid absit, sed quae
a me ipso effecta Sint, deorum vitam Possint adaequare n. Quam correctionem Probat I. V. L. Lambitatis vero sic : m Teneat autem oportet, ut ab eo
ne quid absit, quae si a me ipso emin
eta j, vitamque Consequuta sint, de rum vitam possint adaequare M.
16. In quibus qui tiales creantur. Lainb. α in quibus qui tales Creabun
tur . . SCH. - Haec correctio lucem
dat sententiar, quae notat : In quibus sciL inter haee animalia qnae singetis)creabilis aliqua animalia talia, etc. a . P Obisque iure et lege voLPar.
Lambi I. correx. α uobisque et juri ac legi Pareaut ae. Sc. l.
606쪽
a me '; vos ad id, quod erit immortale, partem attexi-tote mortalem. Ita orientur animantes, quos et Vi VOS alatis, et con Sumptos sinu recipiati S. BXII. Haec ille dixit. Deinde ad temperationem Superiorem revertit, in qua omnem animum UniverMenatu e temperans permiscebat, SuperioriSque permixtionis reliquias fundens aequabat, eodem modo serme, nisi quod non ita incorrupta, ut ea, qUM Semper idem, sed ab iis secundum sumebat, atque tertium'. Toto igitur omnino constituto, sideribus parem numerum distribuit animorum, et singulos adjunxit ad singula, atque ita quasi in currum universitatis
imposuit', commonstravitque leges satales ac neces- SariaS ; et ostendit, primum ortum unum fore omnibuS, eumque moderatum atque constantem, nec ab
ullo imminutum; satis autem, et quasi sparsi S animi S, re, uti certis temporum intervallis oriretur animal, quod esset ad cultum deorum aptissimum. Sed quum duplex eSSet natura generis humani, sic se res habe-I8. Quor. vobis in . scit. tradis a me. Ovid. Μetam. I, 76 : in Sanctius his animal, mentisque capacius aItae Deerat adhuc, et quod dominari in cetera Posset. Natus homo est: sive hune divino semine iacit Ille opifex rerum, mundi melioris origo. . . Pronaque quum speCtent animalia cetera terram, os homini sublime dedit. cete Iumque tueri Iussit, et erecto ad sidera tollere vultuS B. XII. I. Ut ea, quin semper idem. sed ab iis secundum. SchiitΣ. in Aed adiis a. P. Manut. is ut ea, quae SemPer idem , sed a diis secundaa xumebat, atque tertias . . Lambirius: u ut ea, quae semper ideiu, sed ab iis secunda suis
inebat, utque tertia M. a. Sed. . . Atimebuc, a. cc ιιum. Nobis
facilior intellectu videtur tota haec sententia in Ficini versione, quae talis est : ω Haec satus, in eodem rursus cratere, in quo mundi totius animam Permiscens temperaverat. snperioris temperationis reliquias miscendo Perfudit, modo quodam serme eodem; non tamen persectas similiter . sed et secundo et tertio gradu a primis desicientes . . I. V. L. Parum exacto ad verbum, sed bene ad sensnm: in Maisi'essenoe creatrice n'etait plus entiere; elle etait dein ou trois sols moinx divine ma3. . Atque ita quasi in currum vn Dersitatis imposuit. Graeca sunt :ἐμcto ασας ως εις Οχημα sed videtur legisse εἰς τού παvToc . Triv*ὐσtu Ficinus vertil : . Eisque
607쪽
bant, Ut praestantius genus esset eorum, qui ESSent futuri viri. Quum autem animis Corpora Cum DeceS-
Sitate insevisset, quumque ad corpora in ecessitate l
ium accessio fieret, tum abscesSio : neceSSE Erat, Sen- Sum eXSiStere unum communemque omnium, Vehementiore motu excitato, conjunctoque naturae e de-
indo voluptate et molestia β mixtum amorem; poStiram, et metum, et reliquos motus animi, comites Superiorum, et his etiam contrarios dissidentes': quos
qui ratione rexerit, juste vixerit; qui autem his se dediderit, injuste. Atque ille, qui recte et honeste
curriculum vivendi a natura datum consecerit, ad illud aStrum, quocum aptus fuerit revertetur; qui autem immoderate et intemperate vixerit, eum Secundus ortus in figuram muliebrem transferet'. Et, si ne
tum quidem finem vitiorum faciet, gravius etiam jactabitur, et in suis moribus simillimas figuras pecudum
tamquam vehiculo Impositis monstravit universi naturamis. Vide de hac imagine, quam alias Plato usurpavit, Origen. de Princip. I, g; contra Cela. Π, 6o. I. . L.
eum necessitata inserissee, guumque. .. conjunctoque naturae. P. Nanusina
oomparato Platonia loco, ei adjuvantibus partim ΜSS , sic corrigen
s. Volupri et molestia mixt. a. Catuli. LM tri, I : in non est dea nescia nostri , Quae dulcem euris mi-acet amaritiem M. 6. Contrarios dissidentes. Lambin . . contrarie dimidenteam.
. . Quocum veras fuerit. Sio optime vertit Cle. αστρου ξυ, ὀμου. Qua versione Lambinus contentus esse debui Set, nee nobis intrudere in cap. r Introd. Alcinoi , tibi haee Platonis verba vertit) glossam hane ridioniam :In astra a ietate quadam pabnti sibi conjuncta. I. V. L. 8. In Muram m. transferet. I. V. L. addit in versione galliea : u to 2Pres mille ans Pourront ehoisir legenre de vie doni iis votidront heriter, et tu condition malane des ani
608쪽
et iararum transferetur 9: neque malorum terminum
prius adspiciet, quam illam sequi coeperit conversi nem , quam habebat in se ipse, ejusdem et unius , simul innatam et insitam : quod tum eveniet, quum illa, quae ex igne, aere, aqua, atque terra, turbulenta et rationis expertia insederint, denique ratione depulerit, et ad primam atque optimam assectionem animi pervenerit.
XIII. Quae quum ita designasset, seseque, Si quid
postea fraudis, aut vitii evenisset, extra omnem Culpam caurumque posuisset : alios in terra, alios in luna , alios in reliquas mundi partes, quae Sunt ad spatiorum temporis significationem notae constitutae, Spargens quaSi Serebat. Post autem sationem eam diis,
ut ita dicam, junioribus permisit, ut corpora mortalia effingerent, quantumque esset reliquum ex humano animo, quod deberet accedere, id omne, et quae Sequentia essent, perpolirent et absolverent; deinde ut huic animanti principes se, ducesque Praeberent, Vi tamque ejus pulcherrime regerent et gubernarent:
nisi quatenus ipse bene iactus sua culpa sibi aliquid
manssi lent fima Permises. Haec, inquit, aententia, quam Cicero non vertit, abeat etiam a Chalcidio et aliquibus ΜM et edd. vett. Nec apparet in ρ versione Ficini. Hano omisit recentior editor Behher. Hricis sensum reperies in lib. X de Rep unde forsan desum. pta est, et huic loco intrusa. Chaliseidius, in Tim. c. 26, Omnia quae 2
quuntur Per metaphoram et aensu
figurato diei a Platone arbitratur: aednihil eat in textu , quo talia explicatio niti possit. In Timaeo Plato, 'thaingor a disciplinas sequutus, ingenio
suo indulsit, neque vel maxime mi rabilia et fabulosa quae suae menti occurrerent exprimere dubitavit. I. . L. s. Et in suis mor. sim. ΛΝ. P. Mf. transst. Via. Timaeus Loer. VI, 1 2 ἔorigen. de Princip. lib. II; Alcinous, cap. x6; Plotin. Ennead. III, 4, 2 δ Claudian. in Rufinum, II. Vs. 482. XIII. r. Alios in terra, alios in
una. Recte Lambin. in alios in soleta, alios in lunam .. Apud Platonem est: τους sev εἰς Gluv, τους εἰς σελπι vastu. SCn. - Vertit I. V. L. secundum taeeronis textum quamquam existimat melius seribendum esse . alios in terram , alios in lunam .. Notandum
est Ciceronem in Platone legisse τῆς inis εις ritu, ut legitur etiam in
609쪽
miseriae quaereret'. Atque is quidem, qUi cuncta com- POSVit , constanter in suo manebat' statu : qui autem erant ab eo creati, quum parentis ordinem cognΟ-ViSSent, hun C sequebantur. Itaque qUUm accepiSSentim mortale principium mortalis animantis, imitantes genitorem et essectorem sui, particulas ignis, et terrae, et aqUae, et aeris a mundo, quaS rurSUS redderent, mutuabantur, easque inter se copulabant, haud iisdem
Vinculis, quibus ipsi erant colligati, sed talibus, quae
cerni non possent propter parvitatem, crebriS quaSi cuneolis injectis, unum efficiebant ex omnibuS CorpUS;
Picit. Quaest. Plat. VII; In Proclo, in Tim. pag. 33a, in Clialcidio , et inversione Ficini. His sane motus au toritatihus edidit nuper Behker. τιυς α veic v, τοφυς δ' εἰς σελxvrv. Forsan altera lectio εις vio, ab iis introisducta est, qui putabant sequentia verba, εἰς τα αλλα οσα ΟρI αvou, notare quamdam terrae mobilitatem : et quum ii interprotes Degarent vel terram moveri, vel Platonem in Timaeo terram ut mobilem re-PraeSentavisse, maluerunt textum corrum Pere, quam verba pati quibus opiniones suae refellebantur. Sed nimirum ii errabant: nam vel quum terra immobilis putetur, nihilominus, ut Plutarchus observat, dici potest in-Strumentum notandi temporis 2 et certe Proclus, qui terram a Platone mobilem dici negat, eamdem ac Cic.
a. Nisi quatenus ipse bene factus sua eu*a sibi aliquid mis. qu aereret. Lamhini et Mich. Bruti opera ex veteribus libris sic oditum : re uisi quatenus ipse heuesiciis ana culpa sibi aliquid miseriae quaereret .. iam hin. beneficiis ut glossema delendum putabat. Nec demit, qui tentavel a hora sicli sui
nus ipse beneficio scio sibi aliquid miseriae quaereret M. Nimirum verbis bene is stio adseripla suit ad oraui explanatio : in id est, culpa sua n ἰ unde hoc glossema in textum irrepsit. Bene iam enirn interdum usitatum fuit Pro opera et culpa. Sic Ulpian. l. ex damno , XL D. damn . in . M COnwquens est, inquit, detrimentum hoc quod beneficio rins contingit M. Anm . Sehoit. Nodor. Ciceronian. III, 9. At P. Manutius malebat : α nisi si ipse sua culpa sibi aliquid miseria quaereret m. Apud Platonem igitur :οτι μη κακωv αυτο ἐαυτω Tirvoiτο
Egregie vertit Cic. Platonis verba :μευεv lv τυ, ἐπιτου κατα τρ π v χθει. Barthelem, in F vnge d' Anacharsis. cap. 69 , Platonem sequi debuisset . nec dicere , rimnauatile rentre datis Aon repOR is. Sic enim Tertulliano assensus est, qui contra Hermogenem capite ult. scribit: - Noli ita Deo adulari , ut velis illum solo visu substantias protulisse οῦ enixus viribus totam hoc condidit. Major est gloria ejuS , si laboravit is. In Platoni
610쪽
itemque in eo influente atque emuente animo divino ambitus illigabant . Itaque illi in flumen si immersi,
neque tenebant, neque tenebantur; sed vi magna tum ferebant , tum serebantur. Ita totum animal movebatur illud quidem, sed immoderate, et fortuitu, ut
sex motibus veheretur. Nam et ante, et Pone, ad laevam , et ad dextram, et SurSUm, et deorsum, modo huc, modo illuc, Sex oras regiori eSque VerSUS erran SProcedebat β.
Quum vero plurimus inundaret fluctus atque deflueret, unde animal nutriretur, multo etiam major a passionibus cxtrinsecus illatis turba sequebatur, quum corpus aliquod ignis exterioris incurrisset offensionem, vel a terrae soliditate, aut aquae humore, aut aeris natu laesum esset: porro ab iis omnibuS Por COPPUS motus usque ad animam transcutit, qui Propterea et initio et nunc sensus eo ominati sunt: hi quidem ab initio continuo multos et maximos motus cient, rivo illo jugitor sinente, atque his fluctibus vehementer anima circuitus quatiunt: ct circuitum quidem illum ejusdem Similisque naturae in ipso cursu prorsus impediunt; alterius vcro circuitum distrahunt, usque adeo, ut dupla illa ct tripla utrimque disposita intervalla tria, medictatosque et colligationeS, Sesqui- turtia, Sesquialtera, sesqui octava ratione interiectas, quae dissolvia Dullo, nisi ab eo, qui conjunxit, possunt, omni revolutionis
genere torqueant, onmesque anfractus Et varietates Orbium, quot
textu nulla est motus significatio. quod praeclare probat Proetus; et Tertullianus hac in re non iideIiter interpretatua est Genesin II , vers. 2, qui quidem Tertull. non magna inter philosophos fido dignus est, quum sibi Detim ipsum eorporalem reprae sentet. Quem vide adversus Prax. P. I. I. V. L. 4. Animo dioino ambitus illigab. Chalcidius pro eo scribit: . itaqne apparatae materiae circuitus immortalis animae circumligabant irriguo fluidoque corporiis. Ipse Plato : τας τῆς αθαvατου ilηιχ γic evεδου, εἰς πιρὲ-οv σωμα, και ἀπειρ υτov. Unde Gaiaherus ad Antoninum. lib. X, suspicatur, vel aliam scripturam sequutum fuisse Tullium, vel quod magis autumat apud hunc vitiata esse verba ; legendumque . animi divini is. Vere ad Platonem, sed potuit Tullius dativo pro genitivo usus suisse ut
mox in Arateis : a Huic non una Inodo lcaput ornans stella relucetis; pro hujus. GR N. . .
S. Illi in stamen immersi. Lambin. volebat, . illi in flumen ingens Immersi .. SCH. ι6. Procedebat. Quae desunt, ex Ficini versione supplemus, ut Servari possit sententiarum tonsecutio.