장음표시 사용
611쪽
cumque contingere queunt, inducant: ita ut ambitus ipsi, uix sibi invicem connexi, serantur quidem, Sed Sine ratione serantur, tum contra, tum ex Obliquo, tum reSupina quadam dispositione: ceu si quis caput pro pedibus humi figat, pedes vero pro capite tollat in altum : tunc arbitror tam ejuS, qui Sic assectUS est, quam eorum, qui spectant, dexterae parteS Sinistrae, et contra sinistrae dexterae sibi invicem esse videntur: itaque quum hoc ipsum ceterave hujusmodi animi quoque ambitus maxime patiuntur, si tunc in extrinsectim aliquid eiusdem ipsius vel alterius generis inciderint,
falso, quid idem alicui sit quidve alterum ab aliquo, judicant :ideoque mendaces tunc dementeSque Sunt, nec ullus princeps et dux in eis tunc est circuitus : quumque extra positi sensus pulsavinrint animam VehementiuS, totamque eam possederint, tunc illi, subiugati quidem et servientes, dominari Videntur e quas oh res ab initio anima, quum mortalis corporis vinclis includitur, ametis e ficitur : at postquam nutritionis et augmenti rivus leniusque minusque fluit; animaeque circuitus tranquilliore motu iter suum peragunt, ProceSSuque temporis Sedatiores fiunt, et in figuram naturae suae congrUam restituuntur : tunc singulorum circulorum directae conversiones eiusdem et alterius naturam probe discernunt, hominemque sic institutum prudentem efficiunt: quod si quis edueationi rectaeque nutritioni disciplinam quoque et eruditionem convenientem adjunxerit, morbo gravissimo devitato sanus et integer prorsus evadet: sin autem negleXerit, claudum Vitae iter ingressus, tamquam mancus et omnino inutilis rursus ad inferos decidit: sed haec quidem POSt ortum contingunt : nunc vero de prima hominis compositione exactius diverendum, ac probabili ratione monstrandum , qua causa et ProVidentia Deorum singula membra corporis ad singula animae ossicia sint accommodata. Principio Dii figuram capitis ad rotunditatem mundi finxere, in eoque duos illos animae divinos circuitus Statuerunt : est autem caput membrum corporis divinissimum reliquorumque membrorum princeps : cui totum corpus connexum Dii SubeSSe et parere jusserunt: excogitaverunt enim motuum Omnium, quotcumque eSSe queant, com Pos. id fore: quum vero inaequalis et aspera ac partim quidem acclivis, partim declivis terra sit, si humi caput serperet perque term superficiem volveretur, hos anfractus sine offensione transire non posset : quod Sane malum ut vitaretur, procerum hunc habitum
corporis ad faciliorem progressum Dii pro vehiculo capiti subjecerunt : eorpori praeterea quatuor in longum porrecta et nexibilia
612쪽
momhra annexuerunt, quibus facile divina providentia moveretur, apprehenderet videlicet objecta quaeque, Staret et sisteret perque
omnia graderetur, caput superne bubstruens divinissimi sacratissimique habitaculum : hanc igitur ob cauSam nobis crura manusque dedere et anteriores autem Partes pOSterioribus praestantiores et ad imperandum aptiores arbitrati, in anteriorem quoque partem moveri nos ut plurimum voluerunt: Oportebat Porro anteriora discreta et dissimilia esse: quapropter primum globo capitis laciem adjecere, facietque instrumenta, quae adminicularentur omni animae providentiae, assignaverunt, decreveruntque naturale hominis imperium in hac parte anteriori priorique consistere: sed ex omnibus faciei partibus primi luciferi oculorum orbes coruscant, hac de Oausa dati: ignis certe illius , qui non urit quidem , sed illumi-Dando suaviter diem invehit mundo, participes oculorum orbes Dii secerunt: intimum siquidem nostri corporis ignem, hujus igniis
germanum Sincerumque, Per oculos emanare voluerunt, in quibus lenis congestusque ubique ignis hujusmodi sit, sed per eorum dumtaxat solidiorem angustamque medietatem ignis purior evolet, crassior vero cohibeatur : itaque quum diurnum lumen applicat se visus radio, tunc ea duo inter se similia concurrentia atque commixta , quo oculorum acies diriguntur, ibi in unius jam domestiet Corporis cohaerent speciem , ubicumque videlicet tam intimi quam externi luminis sit concursus : totum igitur hoc propter similitudi-uem passionem eamdem Sortitum, quum quid aliud tangit, vel ipsum ab alia tangitur, motum hujusmodi ad corpus omne perque id ad
animam usque dissundons, sensum efficit, qui visus vocatur : at postquam in noctem discesserit cognatus ignis, visionis radius ovanescit : nam in aerem sibi dissimilem erumpens permutatur atque exstinguitur, quum nullam habeat cum proximo aere, utpote ignis Splendore carente, naturae communionem: idcirco videre desinit, somnumque inducit: etenim salubre palpebrarum tegmen Dii oculis machinati sunt, quibus obductis vis illa ignis intimi conniventia
tegminis coercetur, compressaque interiores motus perfundit et mulcet e quibus relaxatis atque mollitis quies oritur: si profundus ob multam quietem motuum nos occupat SOPOr, exigua Sequuntur
insomnia: sin vehementiores aliqui motus quasi vigiliarum reliquiae relicti sint, quales quidem et qualibus ex locis haustae reliquiae
Sunt, talia somniorum simulacra nascuntur, eorumque nobis ex*pergefactiis restat memoria. J
613쪽
XIV. Iam vero eartim imaginum, quae finguntur et redduntur in Speculis, eorumque, quae Splendida et laevia sunt, rationem perspicere, haud difficile est. Nam ex ignis utriusque externi atque interni communione iriter ipsos, quum unus per Singulas Partes effectus, et multis modis concors et aptus redditus, in laevore consedit sed si in splendore consediti : tum vel eadem species, vel interdum immutata redditur; omniaque hujusmodi necessario in speetalo referuntur, quum ignis oculorum cum eo igne, qui est ob os offusus, in re loeri et splendida, se confudit et
contulit'. Dextra autem Videntur, qUR: lae Va Sunt, quia contrariis partibus oculorum contrarias Partes attingunt, pi Pter morem Usitatum adjectionis et commissura . ReSpondent autem dextra dextris, laeva la Vis, con Vel Sione traminum , quum ea inter se Inoni cohaerescunt. Id sit, quum Speculorum laevitas hinc illiticque altitudinem assumpsit, et ita dextra detrusit in laevam partem oculorum , lolvaque in dextram. Supina etiam Ora cernuntur depulsione luminum; quae convertens inferiora reddit, quae Stant superiora. Ab quo haec omnia eX eo genere Sunt, qUae rerum adjuvant causaS : quibuS utitur ministeriis Deus , quum
optimi speciem , quoad fieri potest, efficit. Sed Oxistimant plerique, non haec adjuVantia causarum , sed has ipSas eSSe omnium causas, quae vim habeant fri-
3. non hinc adisoantia Causarum. Legia in non haec adjumenta camarum.
et ex Massaei libro, et ex Platonis verbo; quod eniin ille dixit ξυvαitta.
reete vertit Cicero α adjumenta Cau-rum . . P. Μ N.
XIV. r. Sed si in splendore cons odit. Lambiri. Conj. ω sed si in laevore Consedit . . sca. - Νihil deest in his omnibus; quaedam contra abundarentauisesturn est; ita ut nonnullae voces sint includendae. I. V. L. . a. Quiam ignis oculorum etim eo igne ... se confudis et contulit. Non nihil dee. t. Nam in Platone sie r
614쪽
goris et caloris, concretionis et liquoriS, careant autem omni intelligentia atque ratione, quae, nisi in animo, nulla alia in natura reperiantur. Animus autem sensum omnem effugit oculorum. At ignis, otaqua, et terra, et aer, Corpora Sunt, eaqUe Cernuntur. Illum autem, qui intelligentiae Sapientiaeque Se amatorem profitetur, necesse est, intelligentis Sapientisque naturae primas CauSaS Conquirere; deinde secundas
causaS rerum earum, quae neceSSario moVent alias
quum ipsae ab aliis moventur. Quocirca nobis sic cerno esse faciendum, ut de utroque nos quidem dicamus genere cauSarum , Separatim autem de iis, quae cum intelligentia sunt efficientes pulcherrimarum rerum . atque optimarum; et de iiS, quae vacantes prudentia, inconstantia perturbataque efficiunt. Ac de oculorum quidem CauSis, ut haberent eam vim, quam lautic habent, Satis serme esse dictum puto. Maxima autem eorum utilitas donata humano generi deorum munere deinceps explicetur. Rerum enim optimarum cognitiones nobis oculi attulerunt. Nam haec, quae est habita de Universitate Oratio a nobis, haud umquam esSet inventa, Si neque Sidera, neque sol, neque caelum Sub oculorum adSpectum cadere potuissent. Nunc Vero dies noctesque oculis cognitae,
tum mensium annorumque CouVersiones ad numerum machivatae Sunt, et Spatium temporis demensae sunt, et ad quaestionem totius uaturae impulerunt r
quibus ex rebus philosophiam adepti Sumus; quo
bono nullum optabilius, nullum PraeStantiuS, neque datum est mortalium generi deorum Concessu atque munere, neque dabitur 4.
4. Neque datum est mori. generi I, 2Ο, transtulit. Vide etiam Epist. deor. cons. atque munere, neque diabi- ad Div. XV, 4, ad Catonem, et Tusc. tur. Hane sententiam Cicero in Acad. I, 26 : in Philosophia vero, omnium
615쪽
Hoc igitur maximum oculorum heneficium esse dico : minora
alia praetereo, quibus, qui a philosophia alieni sunt, orbati si que
rantur, frustra querentur : nobis vero asserendum est ob hanc potissimum rationem Deum oculos genuisse, ut mentiS circuitus, qui in caelo peraguntur, intuiti in usum redigamuS nostrae mentis, cogitationisque nostrae discursiones illis cognatas, sed Perturbatas quodammodo ad illorum temperiem revocomus et et quum illos agnoVerimuS, et recta ratione secundum naturam praediti singulorum ordinem Perceperimus, conversiones Dei, quae sine ullo errore aguntur, imitemur, atque ad earum exemplum discursiones nostrae cogitationis Vagas et erraticas componamus. Vocem quoquuauditumque ejusdem rei gratia Deos dedisse nobis existimo : nam ad haec ipsa sermo pertinet, plurimumque conducit; omnisque
musicae vocis usus harmoniae gratia est tributus : atqui et harmonia, quae motiones habet animae nostrae discursionibus congruas atque cognatas, homini prudenter Musis utenti non ad voluptatem ratiOniS eXPertem, ut nunc videtur, ost utilis : sod a Musis ideo data est, ut Per eam diSSOnantem circuitum animae componamus ot ad
concentum sibi congruum redigamus : rhythmus quoque ad hoc videtur esse tributus, ut habitum in nobis immoderatum gratiaque
carentem aptiSSime tem Per mus. Hactenus OPera mentis, Paucis exceptis, tractavimuS: OPOrtet autem de his quoque, quae necessitas invehit, dicere: mundi enim hujus generatio ex necessitatis mentisque coetu mixta est: nam quum mens necessitati dominaretur, propterea quod Persuadendo eam ad optimos ut plurimum rerum eventus induceret, ipsaque hac ratione cedens Sapienti persuasioni pareret, mundi hujus exordia constiterunt : Oportet igitur eum, qui mundi constitutionem vere narraturus erit, erraticae quoque causae speciem pro naturae ipsius instinctu miscere : quod ita Commodo fiet, si horum ipsorum convenienti principio sumpto, Sic de
mater artium, quid est aliud, nisi, ut Plato ait, donuin, ut ego, iuventum deorum p. - Ex his colligere potes hanc esse , quantum intelligi potest, eosmo-goniam Platonis: Deo volente gignuntur anima mundi, tempus, terra, planetae, stellae sxae, genii, et denique homines, quem genii ex immortali animo a Deo ipso suppeditata finxerunt. Sed si nos Uomure, Quest. surrEno es. an. Platon, interroget, in LeDieu de Platon estiat dans la mattere, en est-il separe Z Ο vous qui avex lu
ques galetas de t Europe, si jama isces questions viennent jusqu'a votis, te uous supplie d'y repondre is et talis solvendae quaestionia curam aliis relinquemna. I. V. L.
616쪽
his, quemadmodum de superioribus, ab ipsa rursus origine disseramus: naturam ergo et passioues igniS, aquae, aeriis atque terrae, generationem caeli praecedentes , consideremus : nullus profecto ad hoc usque tempus eorum generationem ostendit: sed quasi notum sit, quid sit ignis et reliqua, sic de illis verba lacimus, eaque mundi primordia constituimus, quum nec Syllabarum quidem, n dum elementorum, vicem totiere apud homines mentis quoquo modo compotes debeant : nos vero in praesenti nihil de principio uniVersorum, siVe Principiis, sive quomodocumque aliter id appelletur, dicendum putamus: cui quidem disputationi nihil aliud impedimento est, nisi quod difficile sit praesenti disputandi modo,
quae de his videntur, exprimere : neque igitur vos id exspectabitis, neque ego mihi persuadebo recte me tantum opus aggredi posse quod autem ab initio dixi, verisimilitudinis vim Servabimus, studebimusque in rationibus verisimilibus circa haec assignandis nulli cedere: atque ita singula et universa a Principio exponemus : deum igitur etiam nunc, disputationis servatorem, in primis oremus, ut nos ex admirabili et insolita expositione ad verisimilem doctrinam traducat: atque ita instituti disputationem exordiamur. . Sed hanc de universo disputationem ab ampliori divisione, quam supra, ducamus: tunc enim duas in Species facta divisio est nunc tertium genus addendum: duo enim in superioribus sufficiebant, unum quidem exemplaris loco, semper idem solaque intelligentia comprehendendum : alterum simulacrum ab hoc exemplari deductum , generationi oculisque subjectum : quum Vero duo haec sufficere putaremus, tertium non adjunximus: nunc autem cogere nos ratio videtur, ut dissicilem et obseuram Speciem declarare conemur: quam igitur vim, quamve naturam habere Putandum p hanc utique , generationis horum omnium receptaculum et quasi nutricem esse : quod quamvis Vere dicatur, Paullo tamen apertius ost dicendum : arduum id quidem, eo maxime, quod ad hujus rei demonstrationem dubitare prius necesse est, et inquirere de igni et reliquis, quae elementa vocantur, quid iStorum aquam Potius quam ignem, aut aerem potius quam terram, aut certum aliquid unum magis quam cuncta vocare oporteat: difficile Sane certum aliquid et firmum de istis asserere et quonam igitur pacto , et qua ratione p et
quid probat,ile in hujusmodi inquisitione dicemus p principio id
corpus, quod modo aquam nominaVimuS, quando in solidam concrescit materiam, lapis et terra fieri videtur : quando vero liquescit et diffluit, spiritus atque aer: item aer exustus ignis efficitur: ignis
617쪽
exstinctus et corpulPntior factus acrem creat: rtimus crassior factus
aer in nebulas nubesque concrescit : his etiam magis compressis pluviae defluunt: ex aqua rursus terra lapidesque gignuntur: atque ita videmus haec omnia circuitu quodam sibi invicem vices somentaque generationis vicissim tribuere: quae quum numquain eadem appareant permanere , quiSnam Sine rubore redargutionisque suspicione poterit istorum aliquid unum potius quam aliud certe et firmiter appellare 3 nemo certe : quare tutissimus in his hic erit loquendi modus: hoc, quod semper alias aliter sormatum videtur,
et plerumque juxta ignis effigiem , non est utique ignis hoc aliquid , sed talo, id est, igneum quiddam; nec aqua hoc aliquid , sed tale quid , id est, aqueum ; nec aliud quidquam, velut
ullam habens stabilitatem: denique nec pronominibus quidem ullis haec signanda sunt, quibus in rei cujuslibet demonstratione , quum hoc vel istud dicimus, uti solemus : fugiunt enim , nec exspectant vel eam demonstrationem, quae hoc et hujus et huic designat, vel appellationem, quae de his tamquam de exsistentibus et stabilibus habeatur : igitur hujusmodi omnia neque hoc neque istud, scd talo potius aut tale Propter similitudinem aliquam appellare debemus: et ignem quidem ubique talo, ac de ceteris, quae gignuntur, Oodem pacto : at vero illud , in quo scri singula haec videntur ac deinde dissolvi, solum iis pronominibus, quibus hoc vel istud signamus. appellandum Puto : qualo Vero quodammodo, calidum scilicet vel album, vel aliquid tale contrariorum, vel ex contrariis, illud minime appellandum : Sed apertius, quod Volumus, Oxponamus : si quis enim cunctas figuras, ex una eademque auri materia fictas, continue in alias et alias resormet, doque una quadam illarum praesens aliquis, quid sit, quaerat, Vere admodum et tutissime respoudores possumus aurum illud esse : triangulum vero osse aut-aliam figuram earum, quae imPrDSSae in eo Sunt Et continuo permutantur, quasi revera sint, non licet dicere : sola quippe illa responsione, tamquam tutissima, contenti esse debemus : eadem de illa natura, quae cuncta recipit corpora, ratio eSt: idem semper esse dicenda est, siquidem ex Propria Potentia recedit numquam : Sus
cipit enim semper omnia; nec ullam umquam iis similem ullo pacto sibi formam contrahit: omnis sane naturae fictioni subjecta est : agitataque ab ingredientibus et figurata quodammodo, alias
aliter se habere Videtur : quae Vero ingrediuntur et exeunt, VPre ac semper exSistentium remm simulacra sunt, miro et vix cxplicabili modo ab ipsis rebus, quae vere sunt, figurata, quemadmo
618쪽
dum deinceps narrahimus et tria in praesenti genera sumenda sunt; unum, quod gignitur : aliud, in quo gignitur: aliud, a quo similitudinem trahit, quod nascitur: idcirco comparare haec ita decol: quod recipit, matri: unde rccipit, patri: naturam istorum mediam proli rsed ita intelligendum est, quod quum esse debeat effigies rerum omni formarum varietate distincta, numquam illud ipsum sormationis hujus gremium bene erit praeparatum, nisi informe sit, et
suapte natura omnibus formis, quas recepturum est, careat: nam si
erit alicujus eorum, quae in se recipit, simile, quum contrariam ejus, cujus simile est, naturam aut aliam prorsus SuScipiet, nequaquam ejus similitudinem et effigiem exprimet, quum prae se tulerit suam,
quo sit, ut nullam sibi propriam habeat speciem, quod ost Omnia
genera Suscepturum : ut qui unguenta suaviter redolentia consecturi sunt, humidam materiam, quam certo condire odore volunt,
ita praeparant, ut odorem nullum proprium habeat; et qui materiis mollibus impressionique cedentibus figuras imprimere aliquas volunt, nullam omnino priorem in eis siguram apparere patiuntur, sed exactissima quadam laevigatione eas poliunt: ita illud , quod in
Omnibus Passim aeternorum omnium simulacris recte figurandum est, his omnibus formis natura sua curere necesSE PSt: quamobrem universi, quod et genitum est et sensibus omnibus manifestum, matrem ipsam receptaculumque, neque terram, neque aerem, neque ignem, neque aquam esse dicamus, neque rursus ex his aliquid constitutum aut aliqua, ex quibus propria haec ipsa subsistunt ;sed invisibilem potius speciem quamdam et informem Sinum Omnium capacem , qui modo quodam ambiguo et vix explicabili di vinae et intelligibilis naturae sit particeps : ipse quidem comprehendi per se nullo pacto potest: scd quantum ex supra dictis
naturam ejus altingere licet, sic utique recte possumus dicere; ignem quidem partum ejus ignitam videri r humesactam vero partem aquam : terram quoque aeremque similiter, quatenus ipsorum simulacra suscipit : sed de his ita distinguentes ratione considerare debemus : sitne ignis aliquis seorsum a materia ipse permanens in se ipso, ut cetera , quae Saepe dicimus per se ipsa manere 3 an haec Sola sunt, quae Corporis Sensu percipimus, et talem in se continent veritatem; nec ullo pacto praeter haec ulla sunt uspiam, scd frustra intelligibilem uniuscujusque speciem aliquam ponere Solemus, nec aliud haec sunt quam verba : quod quidem neque ita vel aliter se habere, temere et Sine examinatione asserendum, neque ad Proesentem disputationem natura sua prolixam alia quoque prolixa et
619쪽
ad rem minime pertinens addenda vidctur: ea vero circumscriptio, quae brevibus magns comprehendat, admodum opportuna videbitur : ita igitur ipse meam hac de re sententiam seram: si intellectus et vera opinio duo genera sunt, necesse est hujusmodi species esse, quae per se ipsae sint, et intelligentia Potius quam sensibus comprehendantur : sin autem, ut quibusdam videtur, Vera opinio ab intellectu nihilo dissert, omnia. quae corporis Sensus attingit, certe habenda sunt: sed opinor duo esse dicenda, quia seorsum sunt sacta et dissimilia sunt: quippe quorum alterum doctrina nobis insinuat, alterum persuasio: et illud quidem semper cum ratione vera, hoc autem sine ratione : illud nulla persuasione mutabile, hoc contra huic mutationi subjectum : Verae quidem opinionis virquilibet particeps : intelligentiae vero Dii quidem omnes, homines vero pauci admodum participes sunt: quae quum ita se habeant,
satori oportet osse Speciem, quae semper eadem sit, sine ortu atque
interitu : quae nec in se accipiat quidquam aliud aliunde, nec ipsa procedat ad aliud quidquam; sensuque corporis nullo percipiatur: atque hoc est, quod ad solam intelligentiam pertinet, ejusque intentionis est proprium : sed est aliquid post hoc, quod cum ipso
non ratione, sed nomine convenit, ejusque similitudinem gerit, genitum , Sensibus manifestum, quod fertur et sustentatur ab alio semper, et in aliquo loco gignitur, rursusque inde recidit, opinione per sensus comprehendendum et tertium genus locus est, qui interit quidem numquam, Sed omnibus, quae gignuntur, sedem exhibet: hic sine tangentis sensu tangitur, adulteri a quadam ratione vix opinabilis : denique quum ad hunc animo respicimus, somniamus quodammodo, neceMariumque putamus, ut, quidquid est, in aliquo sit loco positum regionemque obtineat aliquam; et quod neque in terra, neque in caelo Sit, minime esse credimus: atque has omnes et similes passiones a pervigili Vereque exsistente natura, ipsi hujusmodi somniis occupati, secernere non valemus:
ideoque nec discernere id etiam possumus, quod imagini quidem,
postquam id ipsum, in quo facta eSt, non ipsius est, Sed ea SeIn- per alterius fertur simulacrum, non injuria convenit, ut in alio quodam sit, atque ita quodammodo essentiae fiat particeps, aliter vero esse nullo modo possit: ei autem, quod vero est, vera haec et exquisita ratio suffragatur, docens quod, dum res ita se habet, ut hoe quidem aliud sit et illud aliud, neutrum in neutro umquam factum unum simul idem et duo sient: haec tandem meae mentis summatim Sententia sit, esse et ante caeli ortum ratione triplici
620쪽
suisse tria haec, exsistens, locum et generationem: generationis vero nutricem, ignitam et humefactam, terrae item et aeris sormas suscipientem, passionesque horum pedissequas Perpetientein, omniformem aspectu videri: Verum quia nec similibus, neque ad pondus exaequatis viribus reserta est, nulla ex parte aequilibrem esse, Sed inaequaliter undique vergentem declinantemque ab illis quidem, quae diximus, agitari, rursusque ipsam commotam eadem agitare: quo pulsu concita in diversa raptari atque discerni, perinde ut quae in frumenti purgatione pistoriis instrumentis jactata
atque excussa discerni videmus, atque alio solida graviaque, alio rara et levia serri. Sic illa tunc quatuor genera ab ipso eorum receptaculo, instrumenti illius pistorii instar, tumultuante et discernente commota , dissimillima quaeque a dissimillimis longe se- Parabantur, simillima vero rursus coibant: atque idcirco etiam ante mundi exornationem sedibus divisa erant: sed neque his ratio inerat nequo modus: at vero ubi cuncta redigi ad modum placuit, Deus ignem primo ac terram, aeremque et aquam, quae quidem elementorum praeserebant vestigia, sed ita erant assecta, ut Par est illa, a quibus Deus abest, distinctis figuris, speciebus ot numeris exornavit: ea vero apud nos sententia semper rata indubiaque praeceteris habeatur, quod Deus illa, quum talia non eSsent, quam pulcherrime optimeque fieri poterat, ordinavit: nunc jam dispositionem genituramque ipsorum sigillatim demonstrari convenit, novo quidem et inusitato demonstrationis genere, sed vobis, qui omnes eruditionis ingenuae vias peragravistis, Plano atque Perspicuo. Principio, quod ignis et terra, aqua et aer corpora sint, nemo utique dubitahit: omnis autem corporis speciess profunditatem habet : prosunditatem vero Planis constare necessarium est: rectitudo porro planae basis ex triangulis constituitur : atque trianguli omnes ex duobus initium hahent, habentibus utrisque rectum angulum unum, acutos duos : quorum alter utrimque anguli recti partem obtinet, aequalibus distincti lateribus; sed in altero ina qualibus inaequalia distribuuntur : igitur per rationes probabiles necessitati conjunctas incedentes, ignis ceterorumque Corporum hujusmodi ponamus exordium : superiora vero his horum princi-Pia Deo nota sunt atque ei, qui Dei sit amicus : videamus igitur, qua Potissimum ratione quatuor corpora pulcherrima fiant: dissimilia quidem inter se, sed quae in sc invicem dissolvantur, et ex Se invicem generentur: si id comprehenderimus, veritatem ipsam degeneratione ignis terraeque et eorum, quae competenti ratione Ser-