장음표시 사용
191쪽
adamistram lustras lapide eum precibus facito; pane facito. Ouum pro metia peregeris,
tum agnarum ineantationes dicito verbenis cumulato verbenis tacite precator. Seetio septima. io septimo sacriscio.
pane facito arvio immolatos aut preeator pro ardore arvigae. De octavo sacrificio.
λει uam Omnieneris cir lationem habeto inde niamen cum Ovatione intendito.
192쪽
Sectio nona. me non sacrificio.
pane facito tacens preeator pro ardore arrigae. Sectio undecima me undecimo sacriscio.
quum incantatione dixeris, bitumine auspicator Robigalibus ineantatione dicas: IV, a, 35 sq. νε δ αρτα κυπιναι εὐπ τεμ. - απιν- --δου κυμία --κὐε; inde cum laete sarea to auspieans in eantationes die . deinRobigalibus bitumine cumulato acernasi
193쪽
super aeeundo omine suffimenta eum turibus rematote.
Posthae debita Semoniis facitote; illis juvene abus tribus eum aerem facito ursae Ioviaer. IV. 43sq. αὐH --του πυνι φετου πεμια τετυ-πε ιιι ahεπε αὐεις. arviga immolato pane facito; purgatorii Deito taeens preeator pro ardore arrigae. Ratthabitio quaestoritia.
Ouaestoritia approbatione suetum vobis dicate diis. Rerum verborumque explicatio. I. Initium huius tabulae et in secunda particula f. 20. et in tertia si 16 iam sic explicatum egitur, ut nihil addendum videatur. De sacrificiis quoque nonnisi pauca illustranda restant, quibus generalia quaedam praemittere liceat luemadmodum tria semper distinguuntur in illis versibus, quos in tertia particula g. II inter se comparavi, et, quantum fieri a me potuit, illustravi, qua occasione, quibus victimis, cui numini sacra laclanda sint; si ex variis rebus, quae in sacrificiis fiunt, tres sunt omnibus illis communes, arvigae immolatio, panis oblatio et tacita precatio pro ardore arvigae. Haec tria tamen, in quovis sacrificio necessaria, non eodem semper ordine leguntur in quarta quidem tabula tacitae preces, quae secundam ea, quae in secunda particula f. I. monui, caute et compressis labris fiebant, extremo semper Ioeo praecipiuntur, sed pania oblatio in quarto sacrificio primum locum obtinet, atque in quinto septimoque sacrificio etiam arrigae Immolationi anteponitur. Multo magis ordo turbatur in sexta septimaque tabuIis, in quibus panis oblatio non modo ante arvisae immolationem VII, a, 4. 7 4I sq. sed extremo quoque loco Π, a, M. ponitur tacitae preces autem VI, b, 55. ante cetera omnia pra cipiuntur. Hic verbis ases perfnim semel additur vocabulum aevom, quod V, b, 5. ante
κυτεφ'-νιu scriptum est nusquam Vero in sexta septimaque tabuIis adduntur verbaaδεπε αὐεις, quae in quarta tabula omnium sacrificiorum praecepta claudunt, atque ad omen illud spectant, quo Cyrene apud Virgilium G. IV, 386 animum suum smabat, quoque emante IV, a, 7 sqq. sacrorum instauratio praecipitur. Semm in secunda particula
194쪽
g. 2 extri recte interpretatus esse mihi videor cum veneratione, sed Ohεπε αὐεις melina pro ardore quam pro stione arrigae vertitur, quia etiam secundum Virriti eclogam VIII, ita in flammis tremesis austum omen quaerebatur. Ceterum tacitas prema pro
ardore arvigae diversas esse ab illi preeibus, quas In superiore particula interpretatus
sum, docet praeceptum illud lases perfnim aevom VI, b, 55 sq. post preces triplices in seriis trebianis praescriptas, ad quas VI, b, 59. post praeceptum lases perarimu hisce verbis
respicitur auor naratu pus pre veri trebianir.
2. Etiam arriga, quam Paulus Diaconus ex esto interpretatur hostiam, cujus adhaerentia inspiciebantur exta, dissert a victimia in quovi sacrificio praescriptis etsi autem nescio, cur in quarta tabula pro arvis fetu semper αὐH a. αρμα ιστε - , sicut IV, b, IR Fεσμιζα μετου pro εστιzosti φιωτ IV, b, 29 et 32 scriptum sit, est tamen interpretati arvigae, quum de extispicina nihil reperiam in Iguvinis tabulis, mihi non arridet arvigam potius ex apposita fatua ferina in omnibus sacrificiis, in quibus neque
συπα, ιτ s, neque πΗστε μιαν φετου, neque rasiat φε ιν Iegitur ovem februationis causa libatam interpretor. Nam Poscit ovem fatum. Verbenas improba carpsit,stuas pia dis ruris ferre solebat anus Ovid. F. I, 38 sq. et Virg. G. IV, 646. Viuilius Aen. II, 170. etiam porcae, quae in foedere iungendo caedi solebat inen VIII, MI , intonsam bidentem addidit et quia idem I. I. cecinit:
Dant fruges manibus salsas, et tempora ferro Summa notant pecudum, paterisque altaria Iibant rarvicae oppositam puto saluam serinam tanquam carnem insessam, praesertim quum Varro L. L. V I9. q. 98. scripserit: Aries, quod eum dicebant gn' veteres nostri amiga, hinc sarnignus. Haec sunt, quarum in sacrificiis exta in olla, non in veru coeuntur, quas et
sAccius scribit et in pontificii libris videmusa Panis vero, quem Horatius Epist. I, Io, Il. libis et mellitia placentis opponit, apud Umbros, quibus deerant omnia voeabula ab litera incipientia, inter liba reserendus videtur, etsi non alia solum liborum nomina in tabulis Iguvini Ieguntur, sed is quoque liba dicuntur VI a 3 et 40. V, b, I et 13. Id tamen mirandum est, quod in primo, quinto, octavo sacrificio, sive in sacris, quae Iovi et Vosioni Grabovi et Hondo Sersio fiunt, pro simpliei pane vel vino et pane ct Partici III g. 3. Iegatur. Praeterea in octavo sacrificio additur τενξιτιιι αὐ του, quod secundum ea, quae in particula secunda g. 35 sq. monui, ad panem testitium . testuatium resero, do qno videndi sunt Cato R. R. 4 et Varro L. L. V, 22. . I06. Aliud tibi genus in quarto sacrificio IV, b, II. μετα dicitur, h. e. mara, eique additur notis, de qua nunc pluribus verbis mihi dicendum est. 3. Nomen εστις s. vestiria derivandum est ab illo verbo, injus participium
195쪽
- II orati s vesteis VI, a, 6. 25. et b, 22. ante preces cum Verbis so o perfnim a narais constructum legitur Ouum preces illae non ad mala averruncanda, sed ad oblatas res cum votis dicandas sani, verbum illud non tam vietimandi, sicut imperativum εστιζε V, a Lin particula tertia g. II interpretatua sum, quam libamdi vim habuisse puto, nec scio an vestio et εμιζώ ab στιαε Graecorum, unde Ephesi rex sacrorum, epulo, στιπιωρ dic batur, sicut Vestae nomen ab στψ, deduci possit. Hinc vestis is, quod VI, a 6 inter eo permis et estis legitur, litamen designat, sicut , a 34 sq. καπιμ visa DP ιε εμικατυ verti potest capide Hondae Jovia libato. Ouia vero pro εστιλ ιι φικτου IV, b, 29. 32. sive uestista fetu IV, b, I8. εστιλ --του, sicut paullo antea αὐHu μεντε , scriptumeat, exta praeeipue intelligenda sunt, quae secundum Varronem R. R. I, 29 extri deis cumdabant, porrirere dicebant Romani, vel θυηλa Hom. JLIX, 220. a. αργυατα d. XIV, 446iimo, quum carome vestirier VI, b, 13 sq. non aliter quam aede viet imae vertero sciam, ipsa victima vestitia dicta esse videtur. Puemadmodum autem , a 34 sq. amsi Furia rara δεστικατου Πετέφυνιαπερ, νατινε ὐαέου τιιεί in scriptum est, sic IV, b, I8 legimus: εστιλ-στου; ιι ι τετλ-κήπιε Φισιου per καπιὸ capis s. apida s. capedo, deminutive eapula, vidula capeduneula, caprunculum quoque, si recte legitur apud Festum, sicut apita et vituli de vasculis agnoscit o Lydus de magistr. Rom. Ι, 46 p. 8., secundum Arruntium apud Priscianum VI, p. 708 ed. Pulaeli vasis genus eat pontificalis, unde Deci itis pnd Livium X, 7. inter insignia pontificalia atque auguralia refert, si pontifex conspiciatur cum capide, capite velato victimam caedens, augur cum lituo, angurium ex arce capiens et Cic. de rep. apud Non. Marc. a. v. Samium Samias dixerat Laelius, tanquam testeas, capedines sive capedunculas in illa aureola oratiuncula, ad quam Cieero N. D. III, 17 respicit unde Varro L. L. V, 26. g. I 2I.: Minores capulae, a capiendo, dictae, vid. Paul. Dia f. V. Capio , quod an satae, ut prehendi possent, i. e. vi. Harnmsfiguras in vasis sacris ligneas ac fictilia antiquas etiam nunc videmna es de vita pop. R. xl. I. apud Non. Mam s. v. Armilium , atque Cicero in Parad. II. r Quid a NumasPompilio minusne gratas diis immortalibus capedines a fictiles urnulas fuisse, quamsfilicata aliorum pateras arbitramur 7. Numae Pompilio capidas eum iure sacerdotum tribuit etiam Lucilius in apud Priae pag. 708. in hexametro sHinc ancilia ab hoc, apb
4. απιδ ablativus singularis est pro καπιδ IV, b, 33. scriptus, ut in IV, a, M. v. pro eam VII, ,39. 45 nam pluralia in v desinit, ut I, 5 sq. απι θους Detivis, Fasων πuρrusHr h. e. capidibus Pomonae et Feroniae libato. Si π του ti, pro puse ritu VI, b, 56. scriptum, a me Dei VI, b, D. h. e. προ eo j derivandum est καπι πή- τιταφ IV, b, Is inpide propinata verti potest, etsi πανσιταφ plerumque idem fere significat quod σακδε p. Pro σακῆες, quod per ablativum tertiae declinationis sacri reddendum 2.
196쪽
ficat, cognatum esse videtur, quum non solum VI a 25. viro subotu, h. e. cum capido supplicato, sed etiam VI, a M. evrrae perso satu, h. e. cum capide preces orato acri
tum sit, quocum conferre licet Homeri versus Il. XXIII, 196. πολλα δἐ καὶ σπω- χε - σέ p δεπαὶ λιτανευεν et Jl. XXIV, 287 σπεισον ι πατρὶ καὶ εἴχεο cet. Sic apud Virgilium G. IV, 381 Cyrene Oceano libemus, ait simu ipsa precatur. Notandum est autem, quod quum in sexta tabula mesa spes Fisonis VI, a s et I . eriper Diu, totve υ
vina sacrum sat, in quarta exta eum maga vovi pro monte Hai porriciantur, cum
capide libetur pro tota Iguvina in septima contra tabula VII, a M. exta et a spissa dentur isovi Samio pro populo totius Iguvinae pro tota Iovisa. Prymonis isto et tota Iguvina in sexta tabula sex priora sacriscia sunt, ut in septima tabula sex posteriora sacrificia pro populo totius Iguvinae, pro tota Igmvina; sed in quarta tabula quatuor postremis sacrificii nihil ejusmodi additum est, et sicut verbo purdito fust, VI. 42. h. e. rite sacrificatum ait, quod etiam IV, a 39. ante duodecimum sacrificium Ieritur, sex priora sacrificia secernuntur a reliquis, sic post octavum sacrificium IV, a T. Ierimus: νου εικα πιδα φωστ, quod mihi inde mona iamdus erit vertendum videtur, quia VI a 46 sq. eno ea pthos fust scriptum est, cujus genitivus VI, b, 19. oerer pinane legitur. Quemadmodum ibidem genitivus pople ansere neradditus est, aio IV, a, id legitur πεινε πιι ηι φεμιι εριες et VI, a, M. pone poplo astro heries, post quod verba Rc αννήιατου του περμια ν, πιπιτναια vel avis Meriato tu,
aururo stipiatu, usi erer inane ceti aliorum sacrificiorum ad pomi expiationem spe tantium initium indicant. 5. Quatuor extrema saeristia ad populi expiationem maxime spectare, praeter alia infra demonstranda preces docent, quae in sexta septimaque tabulis ad mala averrun-
eanda sunt atque ex his quartum si, πανε πεπιλε στεμ φυστ IV, a, 40. sive pane opis dira fusi VII, a, 46. h. e. quando popuIo indictum fueriti His enim verbis cum iis
comparatis, quae modo Iaudavi, non solum πεινε et πανε eaedem sere coniunctiones, sed etiam πε ritu et,imus iidem insus locales agnoscuntur. Hinc ατε a nomen substantivum esse videtur, indictionem designans, et quemadmodum τεμ pro andira scriptur est, sicat εὐουι a. fero pro anserom, quod, quia Merener eandem sere vim habuisse videtur, quam pihaner, lustrando vertendum putavi. ine inferum vinum scripsit Paulus Diaconus pro vino inferi in libandi formula apud Catonem R. R. 132. 134. Iupiter mete viso
197쪽
genti VII, pag. 236. d. Umenti lustrabatur quasi tota vindemia, ne vinum omne omnino, squod i cellia atque apotheeis esset conditum esse sacram inciperet et ex usibus erip fretur humanis. Addito ergo, inquit Trebatius, hoe verbo, solum erat, quod inferretur, psamum, ne religione obligabatur ceterum . εὐ- satisfeceris esse vertendum, facile probabitur ex iis, quae in particula III g. a. monui sed in populi expiatione, ad quam spectant sequentia verba IV, a I2. λαρτιιιεμ εντεντου h. e. piamen cum ovatione intendito, maximi momenti fuisse πῆινυμ- sive sussimenta, verba ante nonum sacrificium IV, a 23. repetita docent εὐαρ- μα ι tu erant πήινυμτως, pro quibus in ne sextae tabulae scriptum est erason via pora beniuo. In his εὐαρ- et erason adverbia sunt a pronomine em derivata atque Latinia adverbiis ita et itaque respondentia hinc autem praeceptum H erret ιν&μτυς, s. bene agitore suffimenta , enuntiationi via ora rauso, a bene igni operati eritis, respondet. Benus enim secundam personam pluralis numeri esse, singulari enus VI, a M. s. βενους V, b, 16. respondentem, quemadmodum ovortuso VI, a, M. singulari oportus VII, a 39. s. κουμήτους V, a II. respondet, verborum contextus indieat cur autem hoc verbum operati fueritis vertam, sequentia docebunt. 6. IIDe s. πένομαι apud Homerum atque Hesiodum non solum laborandi, sed saepius etiam perficiendi vim habeti Sic in II. I, 3I8. ubi sermo est de peracto sacrificio, quo Graeci lustrabantur nidorque hostiarum cum fumo in eoeIum abibat, egitur β οἱ μεν τὰ πένοντο κατὰ στρατον, . . sic hi ea sedulo peruebant in castris. Idem signiscabat Umbricum verbum beno, unde μενες quoque V a I5. pro benus VI, , 53. derivandum est hine imperativus havendu VII, a 27 vel prevendu VII, a II., quem in superiore particula g. 24. cum Latinis imperativis subvenit et supernemio vel Graecis sup αινε et moίβαινε comparavi, potius cum imperativis ἀμφιπένου et περιπένου comparandus estim ut apud Arnobium adv. gen IV. egimus: Flora, illa genitrix et sancta, bene curat, ut arva florescant sic Homerus Il. XVI, 28. ecinit τους iis, ureo πολtπαρμακοι διιφιπένον-ι, λώ κειψανοι, . . atque hos maidem medici, multis medicamentis usi, curant vulnera sanantes. Ut igitur erason vis ora enus idem significet, quod
tum putandum est; π*- τους vero sussamenta designare atque erMetu imperativum pluralis numeri pro singulari ετ a. agito esse, iam in secunda particula g. 31 sq. docui. ιιικquum simo scriptum sit VI, a, 65 et VII, a I. casus localis est nominis, idem sere significantis, quod dur VI. M. Dur antem VII, a, 46 pro G IV, a 4 I. scriptum e casu instrumentati v n abbreviatum est atque turibus vertendum, quemadmodum V, a 26. τυρες ετ πυῆε, h. e. turibus et igne, pro com prinuati peracris aeris VI, a M. legitur. Hine simo mihi pro thymo vel thymiamate positum videtur erat enim lymiama, triaceta
198쪽
παρο-πα apud Sophocl. Electr. 627. genus summenti odorati ex variis aromatibus compositum, quod ad sumtus incendebatur Romani scriptores plerumque tus et odores conjungunti Sed omnibus odoribus praeserebatur secundum Plinium II. N. XII, 25 54 halsamum, uni terrarum Iudaeae concessum, quod voce πεχσαν IV, b, 27 designari jam in secunda particula g. 23. monui, ubi simul alia purgatoria περωή, ut me in sulfur , πειστε σιανε bitumen Asianum verbenae s. sagmina illustrata sunt. Secundum Plinium II. N. XXII, 2 extr enim verbenae vel sagmina utroque nomine idem signiue tur gramen ex arce cum sua terra evulsum in remediis publicis uere, h. e. vel ornandis deorum, quos placatos volebant, aris, vel lustrandis ac purgandis domibus, unde vene1ua
apud Virgilium Ecl. VIII, 65 sqq. praecipit:
Verbenas adole pinguis et mascula tura: Coniugis ut magicis sanos avertere sacris
7. Ne repetam, quae ex superioribus hujus operis particulis jam satis nota sunt, omissis omnibus, quae in sex primis sacrificiis memorantur, ad lustrationem post sextum sacrificium instituenda in statim progredior. In hac tres sunt periodi, quarum protaris ab iisdem verbis me s. --πειρωεις incipit, apodosis contra particulis εμι vel emis. Revera quidem IV, a, M. περ ἐτιτ a exaratum est in tabula; sed quia VI a 23. et M. pum dinos scriptuni legitur, ut IV, a M. περμιν ις, in illa scriptione mihi erratum esse id tur, ut IV, b, 32. in σταφλτιου'pro σταφλτι , εστι raci pro εμιωu, κὐιπε prosv πεφ, κου νπα pro κουμνα. Ira s. απι που ἡ τ ειυς proprie, ut mina ruerινζους IV, a, M., postquam consecraveris significat; sed etiam, ut που του φvo Iria, M., quum peregeris verti potest, quoniam inserti ablativi δαβινα σ), εἰ λ ε), 9 39φ, ad antecedentia respiciun Ouod pro βαβινα s. δαπινον IV, b, 25 Latine agnabus scripserim, nemo mirahitur, qui hoc legerit apud Sosipatrum Charisium p. 39. d. Pntsin.: Dativus et ablativus spe is exeunt ut ... tabulis nisi quod nonnunquam ratio ista auctoritate ves necessitata,eorrumpitur velut quum dicitur his deabus et libertabus liabusque quod jurisperitisinstituerunt, ambiguitatis secernenda Milicet gratia, ob quam multa sordide ab auctoris, a dicta videntur habere rationem. Namque Gellius in secundo Deabus, inquit, suppi seans et in eodem Multitudo uerorum jam erat e raptabus et in tertior Capite eum,aliis paueabus consilium; et in quinto mellabus et in septimo Pro duabus pudieabus rsquae, ut dixi, sexus ostendendi causa defendi possunt. At quum nulla causa cogento quid viale dicitur, tunc nimirum confitendum est de errore, ut dem Gellius in nonagesimo saeptimo Portabus, et mox, oleabus, et Plautus in Curculione IV, 2,20. hibus, et Ennius,in Protreplicor anni a quae notanda videntur . Plurchnius generis exempla proferre possem, sed ista satis probant, apud antiquos Romanos, qui secundum Paulum, s. v. alim
199쪽
- Is euam ni pro nobis dicebant,ranas ablativi pluralia species in usu sui me, sicut apud Umbros του ἡ φ et οὐ e pro turibus, uaque terminationem ortam esse e Graeca φι, addita alitera, quae pluralem numerum indicare solebat. Nam bus pro bis esse. positum, cognoscitur e nctis et vobis, quibus dativi singularis numeri tibi et sibi si respondent, ut dualea
Graecorum νω et σφω Latinorum pluralibus nos et vos, vel accusativi singularis in am, em in , Om, In Pro αν, Γν, ἔν ον, ' exeuntes accusativis pluralis, qui in a nis, e n)s Kn 'o n)s, is a desinunt. Umbri autem oro a ponentes etiam in nominativo pluralis anclaret aramor, ut φρατῆ ε pro fratres, dixerunti pro δε- , II. Is scriptum videtur, quod, sicut πυμιτελε , b, 25.
Iativi casus Iocum obtinet ejus nominis, cujus accusativus pluralis VI, a,25. crus scribitur. Quod quidem nomen, si ad πεμα antecedens respicit, preces designat unde Ι, 37 sqq. Perani uisus sors et erus iratu synonyma esse videntur. Sed sicut apud Graecos εὐχώ, ταὶ ἀωὶ trium diversarum precum nomina fuerunt, sic non omnes preces erus dici potuisse, inde colligo, quod I, 27 sqq. legitur: εδυς ορε τεδτου ιμμε κυμαλ- έκαν παναλ ιατες πέπιιβtis.
erus tacens dicito, inde cumulato, arcane anilo, tacite precator.
emadmodum hic κανε- ad ea carmina reserendum est, quorum Virgili ael. VIII, 67 sqq. meminit sic εως εὐ- ad anci sive incantationes expiatorias Hinc VI, a re peratim erus ditu legitur, ubi perstim pro persim, . . cum lustratione et purgatione, scriptum videtur refertur enim ad persiis s. lustrationem in verbis quartae tabulae πεὁ καπιι επεδ ι φει- h. e. lustrum apide cum precibus lacito, memoratam. Notandum antem est, quod in quarta tabula hae sibi primum respondeant rIV, b. 28. απε asty ιν που =τιιυς, σουδε ι πεσ-τω τετο:IV, b, 3 l. απιδεῆελ ωτιιους, νου σου. v ι πεσουοὐ peres Mo pist : Indo vero dicatur I b, 34. σπι σου sitic πυρτα ς ε νυ ραπιν σῆ ερεις τιτ N. Ouod si rabo amba πεβ ι νειτ et εὐελ s. siv τι- synonyma sunt, agnarum incantationes ter dicendae fuerunt, et ante, et post duo μμ πεσυντρα, quorum alterum σταφλτιμ ιι s. stabulativum vocatur. In sexta tabula VI, a, 40. ρο- ο m stastare opponiturpes dro oraulem e , sicut paulo supra vestistam atassarem oppositam egimus vestiriaraorsalin h. e. exta stabularia extis socialibus. In his tamen plura notanda sunt primum enim IV, b, 34. απι -δω - ιυς scriptum est, sicut VI, a, 37 pus soram, sed VI, a, 40. pora pesondriae habus legitur, sicut VI, a, 37 veis Ondro purinnsus, nasi sorsum et permndrum synonyma sint. At in singulari numero sorsum simpliciter dicitur permndromillud, quod stabulari opponitur. Est igitur sorsum adjectivum pro sorsali, ut apud Bom nos otium pro ociali, positum etsi enim IV, b, 3I. πεσέρντι πιι στω τιFO0ι etiam σουδηι
dicitur, in sexta tamen tabula Gondro m sors- VI a 2L et perandro stassare VI,
200쪽
atastare. s. Persondrom a perra derivatum sine dubio purgationis genus significat, quod sorsum dicitur, quatenus pro sociis operum sit inter socios operum vero Cato R. R. c. 14I. non pastores solum, sed pecua quoquo refert, quemadmodum etiam in ora pers seu,
Testali pilaeis VI a 32 et 34. preces pro viro, equo, sun Itaque πεσυντ ιι Magia τι sit etiam συι πιι dici p8tuit, quanquam in illo ν εὐτέ=Ηκ fit Iustratio, quae τεστ φου κου fit in σοι πιι α νέου. εὐτή uti pro sinistro quasi σνεμή dixisse Umbros, jam in secunda
particula g. 24. monui: hinc νελ - - τω κου adverbium est cum praepositione κω μι compositum. Ceterum lustrationes plerumque fiebant circumlatione taedae vel aqua vel sulfuris vel victimae circa eos, qui expiabantur, Virg. A. VI, 22s atque in agris urbeque Iustrandis circumagebantur suovitaurilia, Cat. R. R. 14I. Virg. G. I, 345. Lucan. I, 605., unde ambarvales et amburbiales hostiae dicuntur apud Festum et Servium ad Virg. M. III, T. V, 75. tiam in adorando dexteram ad osculum reserebant, totumque corpus es cumagebant, quod in laevum fecisse Galli religiosius credebant, Plin. H. N. XXVIII, 2 5 . Sue Vitell. 2. Nihilo minus orporis circumactio a sinistra in dextram dextrationem vocat Solinus e. 45 47 a med atque apud Plautum Curcul. I, I, 70 Phaedromo, quo me porta m nescio, dicenti Palinurus respondet: Si deos salutas, dextrovorsum censeoa. no- modo autem in quarta nostra tabula τεστήουκ et νεμωκ intelligendum sit, sexta tabula docet, in qua post evirae pero satu, h. e. cum capide preces orato, VI, a, 24 sq. egitur r eam mani nerim enitu, h. e. eam manu sinistra teneto, etsi pauno antea destrum persi fetu, h. e. ad dextram lustrum facito, scriptum est nos isti et νενέ- igitur adverbia, etsi eum praepositione via composita sunt, dextrorsus tamen et sinistrorsus significant, breviataque, in his pariter differt ab κουti in intiκsu, h. e. cum foco IV, a I M., atque a litera, casibus Iocalibus pronominum esur et mur addita, σιιι IV, b, 29 32. pro σπιιε IV, a, 8. et νB IV, b, 36. s. νυ IV, a, 7 pro εν ιε IV, a II. e s. ιν I, 23. quorum adverbiorum hoc nonnisi apodosin protast, illud vero novam enuntiationem
antecedentibus additi Πὐe F quidem sic verti, quasi adverbium sit; sed quia III, a, 18sqq. σέεμή, τουπλεὐ υιπλεὐ sibi opponuntur, adjectivum esse mihi videtur, ad εστι ζαμ
I0. In praeceptis de septimo et octavo sacrificio nihi amplius obscurum est, nisi subiunetivus puὐφα pro fumant VI, a, 43. quem in tertia persona pluralis numer positum ab eodem verbo deduco, cujus imperativus fumat VI, a II et VII, a 38 legitur, et sortasse idem significat, quod φεφΗὐ φετου , a, 4. h. e. februa facito s.februato. uuam varia fuerint Romanorum februa Ovidius cecinit Fas Π, I9 sqq. eadem sero in fine addens, quae Paulus Diac. s. v. Februarius e Festo excerpsit ustuaecumque denique