장음표시 사용
201쪽
. purgamenta caiisa in quibuscumque saerificiis adhibentur, februa appellantur id vero, quod purgatur, dicitur februatumq. s. Censorin. D. N. 22. Angustin. C. D. VII, 7. Sabinos quidem Varro L. L. VI, . I 3. refert, purgamentum februum dixisse sed quum
Laurentius Lydus de mens Februario testetur ex onysio quodam Februum deum, nil trationum potens credebatur secundum Macrobium S. 1, 13. deum inferum sive Iuto-tiem secundum Isidorum Origg. V, 33, 4. Tuscorum lingua esse vocatum, februandi verbum equidem Umbris attribuo, et quod post sacra Tetra Joviae, quam deam Palem esse interpretatus sum, unus lebruarint, ad ejusmodi ovium lustrationem refero, qualem vidius F. IV, 73l in Parilibus sic descripsit: I, pete virginea, populus, summen ab ara: Vesta dabit; est ac munere purus eris. Sanguis equi summen erit vituliquε savillar
Tertia res durae culmen inane fabae. Pastor oves saturas ad prirna erepuscula Iustra: Unita prius spargat, virgaque errat humum. Frondibus et fixis decorentur ovilia ramis. Et tegat omatas longa corona fores.
Caerulo fiant vivo de sulfure sumi, Tacta quo fumant sulfure balet ovis. Juemadmodum his versibus stastare persondro descriptum legimus, sic orsale Fast. IV, 725 sqq. Certe ego de vitulo cinerem stipulasque fabal Saepe tuli plena februa casta manu. Certe ego transilui positas ter in ordine Udaque roratas laurea misit aquas. II. mos versus eo libentius laudavi, quia non solum monstrant, quale suerit stassare et sorsale persondrom, quibus ovibus februatum sit, sed etiam Testam Ioniam Palomilitelligendam esse probant. Nuid enim similius invenias ritibus sexti sacrificii nuστε Ἀσι ax gelu, ξερετ τεru, πελσαν vetes, Goma στενω πουνι petis, aci m tua αἶιπεθε θFις, quam hos versus Fast. IV, 74 sqq. Ure in aris rores, taedamque herbarin Sabinas, Et crepet in mediis laurus adusta socis; Libaque de milio milii scella sequaturi Rustica praecipue est hoc dea laeta cibo. dde dapes mulctramque suas dapibusque resectis Silvicolam tepido 1acts precare Palem.
202쪽
- I 8 Pro abac hic Iuvntur herba Sabinae, de quibus Plinius II. N. XXIV II. g. M.tsHerba Sabina, rata appellata a Graecis is multis in sumtus pro ture assumitura; ef Virgil. Cul. 402. Ovid. F. I, 343. Prop. IV, 3, 58. In sequentibus vero apud Ovidium
precibus inter multa illis, quae in septima tabula praecipiuntur, similia hi quoque versus leguntur ἔTu, dea, pro nobi sontes sontanaque placa
Numina tu sparsos per nemus o B deos.
Hinc Φυντλεὐ in nono sacrifiei do Fontinalibus accipere minime dubitavi, quod sola causa fuit, quod εουπινιε IV a 27. Robigalia desii nare putaverim Tὐ Σατ vero IV a 31. s. Traha Sahatu, VII, , 5 et 39. quia ac saecatum apud Umbros sic dici potuit, pro Sementivis seriis accipere vid. Partio. III g. 22. non amplius audeo. Etiam φυήει Σε ριι εγια si ατου res IV, a M. pro foro Semonia sacro accipere iam dubito,
quia res sacra potius quam locus sacer posci videtur nam verbis quoque FB κε κου Ιου Fluet v κου κυμ ε ὐετιες V, a I et . . cum soco Jovis et cum foco Curitis non tam aram quam sacra in ara facienda designata existimo. Praeterea ατ υτ numerus pluralis imperativi mihi esse videtur, ut--- antecedens, pro βαβετυ- scriptus, ut IV, a, II. κμ--δstu in i pro δικπιδει ago V, b, 27 sqq. exaratum est; tum Σεμιιενι αὐ dativus pluralis est, Semonias autem Penates interpretor, quos Virgilius quoque Aen. IX, 25 sq. cum Vesta s. ursa Iovis coniunxit foro m igitur psoo a debita sacra. I2. Reliquis omnibus, quae in ipsis sacrisciorum praecepti leguntur, jam satis inlustratis in superioribus particulis, nunc mihi explicanda sunt, quae post octavum Memficium IV, , 8 adjiciuntur. Ouum autem primum eorum vocabulum Fa που mihi non disseris videatur a septi, quod Volsca inscriptio Velitris reperia exhibet, cujus nihil adhuc praeter initium Deve Deetunecitatom, h. e. Divae Decluna sacrum, et nem: e seeosutis Ma Catasanies mediae risti aliens, h. e. ex se consumptismam Calasanius meddixsistici ait addicens , in tertia partieulari. II interpretatus sum, reliqua eiusdem inscriptionis praemittere liceat.
Sepia vitafius is velastrum facia saristro actim, aris vestiis initi amatitu; Siquis privatus piamen volantarium faciat focaria veneratione, in aris vasculis vino libato: sepis toti pHrtu ferom, pthom ratu. siquis magistratus umeset, a qua seria pium sto. Si quia dubitet de Volscorum, inter Osco et Latino quasi mediorum, origine ex gente Umbrica, convinci poterit hac inscriptione prorsus sere Umbriea licet in nonnullis Oseorum, in Hii Latinorum inguae propiore Sient in inscription Lerpirii vir dertier dieri h. e. duim eriles dieris pro dedit dicatis Diris positum invenimus, sic in Volsca cosuties pro onaumptis et aliena pro addixit scriptum es Sed propius etiam ad Umbrici
203쪽
sermonia indolem accedunt reliqua, in quibus, quia Paulinus ara Bartolomaeo in disserinlatione sua de Latina sermonis origine Rom. 802. cum Langio eo entit, is s. piamen pro dis a dias legendum, velastrom vero non pro Velitrarum Volsco nomine accipiendum, sed voluntarium interpretandum est, quippe quod a velle derivatum esse videtur, sicut Latini sequestrum a sequi deduxisse dicuntur Pisielestram igitur est piamen voIuntarium, quod alafius facia saristrom ebim, h. e. privatus saeta socari veneratione, oppositum
illi, quod totieu GDehris ferom, h. e. magistratus cumulet in seri s. ritu sollenni. Opponitur enim ala sis. αταγος magistratu a. am, qui olim s in scis inscriptionibus dicitur. 13. Sept etiam se pro siqvis dixerunt, unde se , ad ferom si refertur pro HὐΗφε V, a, sis verost VI a 4 positum, casus Iocalia est sebi vero, perperam in duo voeabula vivisum, respondet Umbrico σεF- IV, b, 5. a. seMm VI, b, M., quocum sari3trom, ab εξαμα, quod I, 27 ἐσmnia a foculum designat, derivandum, In eas Iocali constru tum est. Foearia veneratio, qualem Livius intellexit, II, 12, sub sin de Scaevola scribens isDextram aecens ad sacrificium oculo injicit , in Volsca inscriptione circumscripta est verbis asi Maelio visu arpatitu, quorum amatitu solum in Iguvinis tabulis non eritur. Neque tamen dubiis, quin hoo vocabulum, ex praepositione a pro ad et participio patitupro potato compositum, idem significet, quod libat apud Romanos vinum enim libari solebat auris, quae mihi ad ποτρωρος reserendae videntur, sicut κοατῆρες Craterae die bantur. Ipse Varro L. L. V 26, . Ira pateras ad pocula reseri, licet ab eo, quod paleant, dictas existime Pro poeulis in nostra inscriptione nesciis legimus, quibus vascula designantur in Iguvinis tabulis. Missis visu eum in ' His V, a 25 eomparandum sit, in dubium vocari potest, quia VI, a, M. as ab Onse distinguitur et aram designaro videtur. Apud Romanos quoquo aras Primum asas dictasmacrobius S. III, 2. ε Varronis divinarum Iibro V. testatur, quod esset necessarium a sacrificantibus eas teneri et Serv. ad Virg. Λ. IV, 2193 ansis autet teneri solero vasa. Puod si nom est vertantus pium esto, inscriptio similis est veteri illi Romanae apud ignor sm IIc epist. n. 30. ηSiquis hic ,hostia sacrum faxit, quod agmentum nec protollat, idcirco tamen probe factum estoa, h. e. ut Sigonius de antiq. ur provin II 6. a med interpretatur a ita sacrum secerit, ut exta pinguia et aucta non proferat, nihil tamen triste portendat, et Gru p. CCXXIX, col. 2. Oreli. 2489 sq. Facia pro facia dixerunt Volsci, quemadmodum Umbri a pro sit remo coneAris quoque pro cumulet, ut sta iro stet Iegitur in fine ejus inscriptionis, quam primam laci in inscriptionibus minoribus primae particulae. εσαυα κου Feὐτ V, a, 39. signiscar in ara cumulato, jam in seennda particula g. 34. ore monui.
4. In quarta nidem tabula IV, a, s. εὐυφε sie βλαν κυμῆτου verti ferias erebianas instauratos sed si a 3 sapa non differt a fero in Volsca inscriptione, ad quod,
204쪽
quia repti post epis repetitum pronominia indefini locum oblinet, OuM supplendum est, vertendum proprie fuit feriarum trebianarum ritu iterumhcumulato. instaurationem autem sacrorum speetat ablauu Ῥεστ ec pro resilis a repositis, de cuiuis usu apud Vim
otium videas uneri uuaest. XXXI. ad Virg. G. III, 527. Sic Troes Aen. VII, 46.,
postquam Aenea vina reponi mensis iusserat, v. 134. Certatim instaurant epulas, atque omine magno Crateras laesi statuunt, et vina coronant.
Hic quidem propter laetum augurium instaurantur epulae, sed propter dirum omen Aen. III, 231. et quia tunc pulchrum fuit, ut Statii verbis utar heb. II, M.
Instaurare diem festasque reponere mensas,
in quarta iisque tabula praecipitur στεφ εσίνου φειτε h. e. repostis omen facito, Finu ci-μισε h. e. si quo cessatum siti Sententia huius loci clara mihi videtur, neruat vero singulorum verborum interpretatio. αζετε μισε quidem, us VI, a, 47. valetomesus scribitur, cum subjunctivo a pro M u compositum agnoscitur; sed ignoratur, Cur non Merom fuat a Fa τ uti σι exaratum sit, quemadmodum in precibus vaselom est pro vacatum est scribi soletionis et e casus Iocalis est, ut Gome pro σε ue in Me ut in vaeato scriptum sit pro essano Tum si his cptis a pilos D t recte explicatuπpiandus fuerit, αντε ὐ Faκαξε s. ander vacos interpretandum videri posait inter vacanda. Α Φικα πι αξ a. ear pilos in genitivo VI, a, 48. oerer pihaneri non cre pia e scribitur hine 'εὐ ακαρ ver inter vacantia, quemadmodum in Sabu ep. I. sub fin.
Forsitan ante dapes interque vacantia vina, h. e. nondum in mensam illata. Ultoris pharetris uiale tempus erit. Sum s. rara Graecae coniunc ni auro si qua respondere potest; 'πις certe IV, a I8. pro iuris est positum; σε νε vero . oesono significare αἴσιον et a secundum omen, jam in Itera particula g. 33. monui. Tali omine igitur cessante, ut sacra instaurarentur, auguria quoque repetenda erant quod vero omen inteIligendum sit, discimu e Virgil. G. IV, 386. ubi Cyrene i Ter liquido ardentem perfudit nectare Vestam ... 3.
Ter flamma ad summum tecu subjecta reluxiti conserantur, quae anpra g. I. sub sn dixi.
s. aeriatu VI, a, 47. non eodem modo explicandum esse, quo α ξεὐι- a. aseriato VI, 2, 48. ante et is, sed seriatu pro imperativo, seriato pro accusativo accipiendum, ut ξεὐι mutamen idem significet, quod αν εὐιατ ετου h. e. augurium evito, in aecunda particula g. 20. monui. Ouod autem idem bis praecipiatur, mirari possemus, nisi verba πυ-
205쪽
sero, sed, ut Caesar B. C. III, 46 his rebus completis scripsit, Postouam compleveris verio. Illa enim, quae proxime sequuntur, etsi paullo post ad auguria sermo redit, ad alios tamen sacrorum ritus spectant, quos ut recte intelligamus, similia quaedam, quinta tabula proferre liceat, ubi V, b, 27 sqq. sic scriptum legimus r
Dii ιιι ει f. titi, h. e. ευ&σφιεῖ . t χιιι , ἰυ ει ad dextram fiebat Anovihim imperativum jam in seeunda hujus operis particula g. l. Ova jubila, interpretatus sum; quia vero Casus localis afri ιει cum πιο εντενι s. piamen intendito munera suppleae tende, petens pacem, apud Virg. G. IV, 534 sq. etra De δὴ σὴ θυιι αγ γ πonoυσά ιO II κanσι, νακrιτι δ' et o λυι QPἰους Enχὰς νάσχον δειμάrto O νιν εχω apud Sophocl. l. 63 sqq. unde corrigendum est, quod in particula II g. 30 scripsi constructum est, circulationem illam
non tam more Graecorum interpretor, apud quos κυκλιοι ono circum Bacchi aram celebrari solebant, quam mors Romanorum, quorum sacrum ainburbium ad Urbem lustrandam quotannis actum Lucanus I, 92 sqq. descripsit. Nam in hoc quoque, ut in ambarvali sacro, Carinina Cantata esse, Vopiscus testatur in Aurelian. c. 20. 16. Quemadmodum V, b, 27 tam πελ Mς, quam ν πενες, ab imperativo o τενru II, 27. s. itori II, 23. deducitur, si εντελιρ ab ντε'u imperativus στε πλ&τ veros stipiat pro firmato positum est, quemadmodum Symmachus I, 1l scripsit: Sponsionem vatipulat h. e. firmat, assectio a Puemadmodum porro apud Virgilium G. IV, 386 Cyrene
omine sonat animum, sic in nostra tabula piamen firmatur auguriis haec enim inlicari nominibus παθφαι τε GF ia in casu locali positis, versus in anitio sextae tabulae docet rParsa, curnase, de va Pelou Peica, meratu. In hoc versu dersva et mersi adjectiva esse, quorum illud et ad parea et ad curnase, hoc et ad peiqu et ad peica, appositum sit, cognoscitur ex sequentibus pars dersva, curnacoderata peic mersio, eica, rata eodenique modo Plautua sin nr. II, I, II sq. scripsit: Impetritum, inauguratumst quovis admittuu aves. Picus, Cornix est ab laeva corvus, parra ab dextera.
Nam eos, qui hoc loco porro legunt, refellit rudentius in Synianach II, 570 sqq. quaerens:
206쪽
Cur Cremerae in campis omise Ves oscine parea Nemo delim monuit perituro Marte sinistra Ter centum Fabios, vix stirpe superstite in uno Puemadmodum hic cornice vel oscine parra sinistra tristo, sic apud Plautum corvo et parra ab dextera laetum datur augurium Umbrorumque πα pri τε aia esse Plauti parram dexteram, in dubium vocari nequi. Quia secundum Ciceronem de div. II, 38. aliis a laeva, aliis a dextra datum est avibus, ut ratum auspicium sacero possint, in Iguvinis
tabulis, ut apud Plautum, duae aves dextrae, duae laevae vocantur, ut in nominibus avium disserentia quaedam agnoscitur. Supra quidem dextram manum apud Umbros destram, non derream a desvam trishae apud Uiulam , sinistram nertram, non meratam, appellatam vidimus; sed Umbri inter dera m et destram, interque meralom et notrom sic distinxisse videntur, ut Graeci antiqui inter δεξιον atque δεξιτεnori interque λαῶν s. -ον
atque ἀοι-εοῖν quum apud Homerum Od. XXIV, 311 sq. o ἐσθλοὶ -ναγες non δεξιτεροὶ, sed δεξιοι vocentur, cs. l. XXIV, 294. 312 320. d. XV Iso. IM. 525.53I.
17. Graecorum augures septentrionem versus spectasse, ex Hom. n. XII, 239 sq. intelligimus; sed Romanum augurem Cicero de div. I, II ad meridiem spectantem constitisse diviti Hinc idem de div. II, 36 alia aliis sinistra fuisse scripsit, ni quaedam essent etiam contraria ipse Plautus Aulul. IV, 3 sibi contradicit scribendor Non temere est, quod comus cantat mihi nunc ab larea manu: Semel radebat pedibus terram, et voce crocibat sua.
Continuo meum cor coepit artem facere ludicram.
Non igitur mirandum est, quod in Iguvinis tabulis parsa, urnase, eram peio, pereu,
meratu, laetum fiat augurium, apud Plautum contra in Asinaria dicatur pieus, ornix est ab laeva corvus, parra ab dextera. Etsi enim Cicero de div. I, 39. cum Plauto consentit, quaerendo cur a dextra corvus, a sinistra cornix faciat ratum Horatius tamen C. III. 27. in illo carmine, cujus initium est: vImpios parrae recinentis omen ducata, V s sqq. cecinit: Antequani stantia repetat paludes Imbrium divina avis eomiae imminentem, oscinem corvum prece suscitabo Solis ab ortu.
Si licet selix, ubicumque maris,
Et memor nostri, Galatea, i as: Teque ne laevus velet ire picus,
Nevi vaga cornix. Ibi laevus picus cum vaga cornice triste facit augurium, osce corvus vero suscitatur solis ab ortu, h. e. a parte sinistra auguris, Romanorum more meridiem speetanus, ut triste
207쪽
cornacis augurium laetum reddat neque haec disserentia inde potest explicari, quod Semvius ad Virg. A. IV, 462. annotavit, oscines bonas praepetes alites malas fuisse et contra, quum in hoc quoque non consentiant populi. Nostris majoribus dextera meliora visa esse, Grimmius in Gemanorum mythologia p. 57 sq. monuit nihilo secius in Appendice pag. XXXVIU Iegitur: Dum iter aliquod faciunt, si cornicula ex sinistra eorum in dexteram,illis cantaverit vo volaverit a Virg. cI. IX, 14 sq. , inde se sperant habere pro-
18. Bene Cicero de div. II, M., quum dixit: Nobis sinistra videntur, Graiis etsbarbaria dextra, meliora , addidite quanquam haud ignoro, quae bona sint, ainistra nos,dicere, etianis dextra sint; sed certe nostri sinistrem nominaverunt, externique dextrum,mqnia plerumque melius id videbatur . Umbros quoque, ut Romanos, sinistra dixisse hona,
e verbis merata fὶ vel f , merata s angis f VI, , a sq. intelligitur, in quibus oscines
aves, Hiles vero angiae s. aquilae dici videntur. Secundum Festum vincines aves App.,Claudius esse ait, quae ore canentes faciant auspicium, ut corvus, cornix, noctua stites, smae alis ac volatu, ut buteo sanqualis aquila immissulus vulturius picus autem Marinxtius Feroninsque et parra et in oscinibus et in alitibus habenturo. Idem Festus tamen scripsit oscinum tripudium est, quod oris cantu significat quid portendi, eum cecinit comvus, cornix, noctua, parra, Picus 3 atque Horatius i. I. cum pico agam cornicem conjunxit, de noctua tanquam nocturna avi prorsus tacuit. Inter alites distinguebantur etiam praepetes a. οἰωνοὶ et πτέρυγες Hom. JI XII, 237. et inferae, Gell. N. A. VI, 6. et Serv. ad Virg. A. III, 359 quarum praepetes easdem esse puto, quas App. Claudin alites dixit, inferas vero avea, quae et in oscinibus et in alitibus habebantur. In Iguvinis tabulis contra distinguuntur aves pernata et posmaiaris priores et posteriores, quod discrimen equidem, num loci ratione habita dextera et sinistrae aves distinguantur, propter augmriorum combinatione ad tempus reserendum puto. Ceterum allitur Lutatius, qui ad lib. III. Thebaidos annotavit, infelices aves dici seminino genere, elices masculinor in Iguvinis certe tabulis pietis et pica pari sunt honore. Illa pica autem, quum corvi Iocum obtineat, cujus rudentius pariter ac Plautus et Horatius meminit, ortasse non est picanaria, garrulitate sua infamis, sed pie glain ria Plinii a. orvus armeataetra innaei, κίσσα Graecorum Imperativum κειμπι φιατ IV, a I4. iam in secunda particula j M., ut τεφε τυτε κου Fινε g. 34. explicare conatus sum. An ea, quod in superiore pamticnta4. 24. sicut supra g. ., cum Graeco adverbIo e comparavi, tanquam neutrum pluralis numeri ad ciHεκα referendum sit dijudicare nescio; Fιεκλ vero avium auguria interpretor, ut απεφει αFιεκλ97 favente avium augurio, atque si a Fιεκλα aga augurium apito significat, ε εσυνω με bona omine explicari potesti.I9. ΠρινυFa τε s. prinuatur summenta designare in secunda partieula g. 3I.
208쪽
probavi sed si quaeritur, cur verba cum hoc nomine construeta, ut imperativi era τυIV. 23. et του σε τουτου IV, a 41. et subiunctivus στω εὐεν τὶ IV, a II., in plurali numero Iegantur, hoc mihi indicare videtur, suffimenta non ab uno homine, sed ab omni populo agi atque nescio, an Osru, Uoum et pro tertia quoque persona pluresis numeri accipienda sint, sicut σταρελν τ . Iuralis quidem numeri est etiam nominativus που νιζατε s. ponisister VI a 5I. pro puniceas a purpurati; sed quare omnes e populo, tanquam augures purpura induti πεὐκ ad h. e. lituis de coelo servare debuerint, equidem non dispicio. um plures augures intelligendi sunt, quia in sequentibus tota adinas tribus in quatuor nomina dividitur Sequitur tamen singularia numerus πεινε ιενες pro veramus VI, II sq. quod supra g. s. iam interpretatus sum, et ετ ut σταε μου, pro quo VI, a, M. etur aliam, VI, a, M. Metur aiaham scriptum est. Si στa ρει imperativus est verbi deponentis στασμι, hetur, sicut prinuatur, pro accusativo pluralis numeri in qnarta declinatione accipiendum est, et sicut Miso VII b, 2, pro quo V, b, 8. II. Fειε τυ Iegitur ovatus a. ovationes significat, ita ut τυ μαρμου, sicut ε'ιετου MFακνι - του, veri possit παιανα στασο s. paeanem sacrum dicito. Sic Homerus de Graecis cecinit
λῖν ἀείδοντες παικονα, κουροι inara ν. Quemadmodum paean late differt ab iratis, ala ετυρ ab αρτιυε ti, et imperativus fietur staham ab a viaimu VI, a, 49. Ceterum a=τι rati eandem flexionem habet, quam κε 19-νια uati, pro quo IV, a M. κε νι legitur differt autem uti εὐ- quod prima mutera in nomine radicalis es Verumtamen eminationem ιει non magia diversam puto a terminatione, quam φεμ o in verbis απεφει ιεκλου IV, a I4. Est igitura κε fis νιαμει easus localis nominis κε inret, quod quum ad Gι-Frer a summenta reserendum sit, turificationem de acerra designare videtur. Sic etiam Aeneas apud Virg. Λ. V, 744sq.
Pergameumque Larem et anae penetralia Vestae Farro pio et plena supplex veneratur aeerra.
20. Verbis Fεπις αβ VI, a M. additur me popli, h. e. in hoc populo, unde dubitari nequit, επις αμε, etsi VI, a M. vir habe exaratum est, si quis habet
esse vertendum πυήτa τυλ ver VI, M. duobus verbis portatu ulo redditur, quorum hoc ullum s. aliquid significare potest, illud vel portatum vel idem fere quod πω τιτla IV, a M. h. e. consecratum diisque dicatum. apy fortasse indicativus est, . vero, cum πεδε ιι ed εστ h. e. prout aurare est cl. particuIa IV, g. 4. , sicut imperativus φειτου- που sugeses h. e. ubi a quando salutare eat, coniungendum, subjunctima tirat: nam
Latinis quoque literis VI, a M. urti aeriptum legitur Στα δεφεν pro ra=εὐ- ..
209쪽
stiterin seriptum esse, imperativus statim VI a M. docet; εὐιινεσκου vero, pro quo VI, a, 53. 55 57. singularis termnum legitur, secundum ea, quae in tertia particula g. 24. dixi, eum ammis veriendum esti Pro ac ua ν κατε si retia apud Dempsterum quidem VI, a, 56. arimaham cate humo scriptum est, sed Gruterus armaham exhibuit quia vero apud utrumque ritu antecedit, verba illa pro accusativis accipienda sunt, ab imperativo deitus dicito dependentibus. Hinc siti αν κατεφctu rectius scriptum et αρυενον καθαμον s. gratam expiationem designari puto: τατ vero IV a 2 l. ante quod VI, a M. idem imperativus ritu suppletur, fient o91 IV a I6 paeanem sive potius παι-ιμὸν significare videtur. κ9Fιν IV, a, is sicut Maelo I b, 54. pro genitivo pluralis numeri accipi posset, nisi VI, a M. Iovinu scriptum esset, sicut VI, a, M. Duinur, pro quo IV, a, 21 et 22. κAFινως exaratum legitur. Num igitur . cum imperativo expiatorium armen et paeanem dicito accusativus est constructus, quasi simplex verbum esset positum παιανι ci Reliqua jam supra g. 5 et in secunda particula g. 31 sq. satis illustrata sunt, ut ad ea progredi possim, quae post undecimum sacrificium adduntur. x illo loco vero, quem saepina jam audavi, Virg. G. IV, 379. ad verba arrὐετ Η Ηφες ετ α usi consere liceat dietionemr Panchaeis adolescunt ignibus araeq. Ouemadmodum ibi libatio cum preeibus aeqvitur, sic in nostra tabula praecipitur: τὐαπιτε aurr ετου, τὐει-ε πεσνι ιου, θιιουπερ
2I. In ritibus purgatoriis per nonum et decimum et undecimum sacrificium obsoria vandis duo prima vocabula τεινε πυφτιν ζεις pro in mψτιιυς nobis iam nota sunt tertium vero καA ετ imperativum ut Latinorum caedito interpretor Sequentia ad rit per tria modo vicis sacrificia observandos spectare, triplex docet Verborum siti τε ha, h. e. ineantasiones dieas, repetitio post Verba προ e insitic φωωρεν scit. Φουντλεὐε, απι--με, Π Σαρτα in his autem tria vocabnia dupliciter scripta leguntur, quae bene distinguenda ann Primum που pa tortire, quorum illud idem casus instrumentalia pronominis relativi esse videtur, qui am=9φ, hoc alias sicut significat, hoc loco correlata sunt, quas που ξε eousque a per totum illud tempus, atque που σε vano s. ex quo interpretanis dum si Deinde τε si praesens, τε sitis praeteritum tempus subjunctivi est, tim φιατ uimperativus Ombinato, es πιφιαι adiectivum ad V Σαμα tralatum, eodem tamen modo, ut combinatione secunda designentur auspicia, interpretandum. νε et εν prooeti et ori casu Iocati posita sunt pronominis e ruri et inde significant notandum autem, quod πειστο a, bis cum PDπιν- coniunctum, post Ua a se et, quod idem signis LMταιιε, omissum sit. Praeterea post 'Pwαν- πειστο κουμ τυ αντ-μ, -- πεσνιum legitur: εν κωτι -- -- μωλυ eo; sed post ματαμ κυμμου - σου συνου, quae quid significent, supra jam expositum es Πουστε si ι facile agnoscitur e mo et τεμιas post et tertio compositum; at πανε τεῆ φ τ . pane andum fus VII, a, 46. non
210쪽
confundendum est cum απε τεὁ9M IV a 34. etsi πανε idem quod πουν significare via tur, sed vertendum quando populo indictum fuerit s. potius, indieta fuerit, quia στεμ in seminino genere scriptum est. ει τρα- λο ra adurebium est, ut εν s. νυ posthac significans reliqua jam satis illustrata sunt. Cur in rati bitione quaestoritia, in margine quintae tabulae repetita, τιτιστε pro rara s. dicate exaratum sit, pariter ignoro, atque utrum MFζις nobis an aliter interpretandum sit: Fεσυ μ tamen pro sueto dici potuisse puto, quemadmodum in inscriptione Lerpirii farer s. aris pro factis positum inve nimus, atque υσαι audientiam s. approbationem interpretatus sum, quia os in precibus pro audias egimus. ειε pro deis s. diis seriptum esse, ut in Scipionum monumentis miris pro meis, minimo dubito Umbrica enim litera, etiam pro, poni solebat. 22. Quamvis non omnia sic perspexerim, ut ceris sit interpretatio, ex illis tamen, quae satis certo perspecta sunt, varias nominum verborumque flexiones addiscimus, quas nunc colligere liceat. De verbis quidem tam pauca leguntur, ut ne dici quidem possit, qualem flexionem prima persona pluralis numeri habuerit coniugationem tamen quadruplicem fuisse, sicut apud Romanos, ex imperativis cognoscitur, ut στεπλατο, α'ετου τικτου et τει- s. φετου, νω; taham s. sta QVI a 53 55. aehem s. aemu VI a I6.36. ano-vihim VI a M. et perinthis , pers nisu. Character vero coniugationis haud raro mutatur vel abjicitur, ut non solum stahit et stafiituto VI, a, 53. 56 pro aiaham et aut
comoltu et u ιι αλτυ pro cumulato, seritu pro servato, et overtu conferrito legatur:
unde arpatitu quoque pro appotato in Volsca inscriptione scribi potuit. In participiis dirsans s. dirsa a III, b, 8. II. 3.16. pro dieans, ases s. iasis VI, a M. 23. et ταζε IV, a 26 30 44. pro taeens, aliens pro addietas in Volsca inscriptione, perfnis denique s. e nis VI, a, 39 sqq. discernitur quidem quadruplex conjugatio; sed pro βαξ IV, a, 7 etiam pikos VI, a, 47. scriptum est, ut conmos omnem VI, a, 5.16. VII, a 37 pro κου νικαζI, 5.18. 20. s. conieans h. e. κονίπτων a. κονι ori atque in Lerpirii inscriptione uir fori fonfer, sirtir, pro duens fovens, fonefaciens, sistens, ut in precibus Umbricis os s. fons pro fove is, egitur: imo vestris VI, b, 22 pro vestis VI a 25 exaratum ost. Hinc non mirandum, quod etiam στα εὐεν IV, a I9. pro stafiarent, haburent contra VII, a M. pro haberent, ut habus VI, a, 40. pro habies VI, a, 50 legatur, quodque terminatio praesentium temporum iisdem varietur vocalibus, quae in mediis quoque syllabis permutantur. Quemadmodum enim pane et V VII, a M. 52 pro rem et Irinpe, vel πιθε βμβια III, a I2. pro πρ εραβια III a 4 et uti αλτου I, 28 V, a, 9 sq. I. pro κουα ιλτου IV, b, 35 scriptum est, sic in Volsca inscriptione tam oves 4r eonfercia quam Dei pro faciat, inuo in inscriptione Upi inter Bastiam et Assisium reperti stafia pro te legitur eademque cum varietate in secunda persona τε ὁ IV, a, 34 sqq. s. dersa VII, a, 43sq. pro dieas, αβια