장음표시 사용
211쪽
III, a II sqq. pro habeas, et in precibus se pro audius, sed in tertia persona viles V, a, 18.
s. um I. II. Pro urat exaratum est.
23. Quemadmodum in istis subjunctivis litera finalis abiecta est, si etiam in indicativo IV, a IR αβ pro habet legitur, et IV, a, 8. αζε τειμι σε s. sit pro vasetome fustis fuerit VI, a, 47. Imo in praeteritis subjunctivi secunda et tertia persona adeo non soIet distingui, ut in utraque persona litera tuost a modo addatur, modo omittatur. Hine
VII, a, 43. urinnsius scribi potuit pro πωὐτιν ζεις IV, a, 33. ut pernis fuat proponis fusIV, a 40 sq. et σφι δε φήνω a. potius M' A pus IV a 20 sq. pro plurali forma ambrefurent VI, a, M. Quodsi accedunt ejusmodi literarum permutationes, ut εντελους imperativo εντεντ IV, a II. s. entelas VI, , 50. imperativo endendu respondeat quam maxima inde oritur verborum varietas. Sic enus VI, a, 53. pro μενες IV, a, 15 legitur, ut V, b, 27. tam ν πενες nam πελυς pro πελ so III, a II ab imperativo inretu II, 27. s. atimens II, 23. et havendu VII, a 27. nec solo, an που si του Fιες , b, 28. idem verbum sit, atque που si τι tu σV, a, R, pro quo etiam που ἐτιτι B IV, b, M. et purinnsus VI, a, M. a. purdis aius VII, a, 43. exaratum est. In Quaestoris atthabitione τιτιστε pro τε τε legimus at si τιτ in plurali numero pro singulariis e B V, b, 21. s. ειτs V, a 26. s. τε si του V, a, M. scriptum est, εστιζε quoque , a, 4. pro εστι κατου V, a 37. scriptum videri potest,
quemadmodum Mane i in precibus partic. I g. 7. De ut pietur interpretatus sum. Utrum fumant VII, a, o pro pusi φαγ IV, a I. ab imperativo fumat VI, a I . et VII,
a M. pro singulari numero subjunctivi accipiendum sit, an e pluralis numeri forma sum furent contractum, equidem dijudicare non ausim. Quiequid est, quod tatuas, tertiam ploralis numeri in quovis tempore in ne desiisse, dubitari nequit, quia VI, b, II. subra aeriaitor sent pro tue submiseriato est VII b, 3 sic scriptum est, ut VI, a, M. ape est Graicurent pro ope est dersicus VI, a, 63 nihilo secius VII b, 4. arfertur mota sis legitur pro singulari μοτυ αδφερτέψε σι III, b, 6 sq. et quemadmodum snpraliteram in στω εὐεν abiectam vidimus, si e contrario litora additur In porsi osten aendi I b, 20 ab imperativo O ten . His si addideris suboea subo , pro supplieavi et supplieo secundamque personam
pluralis numeri ovortuo, enum VI a M., cum imperativis in secunda particula . . illustratis, quia prima persona pluralis numeri nusquam legitur, omnes habes verborum sormas, ex quibus hae paradigmata eo stituere Ii L 'Sum. Habeo. Praesens indie. subjunct. Prael subiunct. Praes indie. subiunct. Praet subjunct.
P. 3. sevi,sendi sina furent habenti habianti aburent.
212쪽
ab imperativo πεντ a pendu ab imperativo vFεὐτε s. overis. S. 2 et 3. enus, emist, ενες, πενα πευες. ovortua, murtuat, κου ἔτους. P. a. niuo a. βενήεντ. III. 25 sqq. portum. ab imperativis au ερτου, ambretuto, ab imperativi permitim s. e r mimu, s. --ὐιτου II, I 4. --ὐιhus V, a, 42 erantiamum s. Hr animum VII, a M. S. ti εσυ υκ Pl ambrefurent. S. pe nanis fus ι VI, a M. 40.4I. 24. Dualem numerum, quippe quo nomina carent, in quibus etiam duo τυμ, ut tria rota, dicuntur, nemo quidem in verbis desiderabit magis mirandum est, quod praeter deponentium sormas, quales non solum in imperauuis atMamu, ehemia, novihimu, perinthina et perfnihimumo, sed in subjunctivis quoque permis fusi, ati εφου et ambrefurent, agnoscimus, nihil exstet passivi generis, nisi periphrastica conjugatio. Quemadmodum enim
in praeterito tempore dicebatur, Ηἐτιτ ει α φειστ IV, a, M., ascin verbis καῆ πιε αξ φειστ IV. I. praesens tempus mona pietur circumscriptum puto; Massem autem in precibus pro imperativo fac, ut pietur, activum est compositum, ut parucipium Dufer s. Dufe n s h. e. Duefaeiens in Lerpirii inscriptione Parciα IV g. I2. . Uno nestum e bum Umbricum praeter inunisivum, ut far pro facere III b, Iu 15. inis exiret, nisi raro scribi esset solitum, ut fons si paeerisi pro fovens ais, Paeatu ais VI, a, 7 et uir forfonfer pro cui vis D n, Dost n)s in Lerpirii inscriptione. In hac quidem inscriptione alitera tam frequenter inis transiit, ut etiam atrii in fine ejus pro aiatena positum putem; alias vero a neque in mediis vocibus, neque ante consonantem literam inis mutari solet: unde em et esu diversa sunt pronomina, atque in praeteritis subjunctivi, etsi tertia persona pluralis in rent exit, nunquam tamen uri, ari, eri pro uat, ει, est, si cur pro us as ea scriptum es Ablativus pluralis, quotiescumque praepositio eo postponitur, in a desinit, ut τε ἐώνεσκου IV. I9; εσουνεσκου III, a II pem risco VI, a, M. verisco VI. a 44 46. eL, unde VI, b, I 8 esiaco sonet aeneis, ut in sequentibus versibus veriseo trebianis, verise tesonoeir, veriae vetiei exaratum est. Praeposicio a in compositis saepe a seribitur, ut αὐFειτου V, a 6 pro arsuritu VI, 46. sed ετο IRMIT proetur VI, a, 5a ob eam modo cansam scriptum videtur, quia sequens verbum στα titi ab litora, incipiti S pro , si δεπες pro flore et ιτιπες III, MI I4. pro ιτιπερ exceperis, nonnisi in ejusmodi vocabulis invenitur, quae apud Romano quoque antiquitus cum a dicebantur, ut a VLb, s. pro ara, ruam VII, a, 8 sq. 23. pro ruri Ceterum I vina tabulas in permutatione literarum, et a adeo disserunt, ut in tertia tabula, sicut in Lerpirii inscriptione, nulla vox in a desinat, nisi ει-ες σις, επυδ δε φρατήεκς, dimaas, homonus, Casilos in prima secunda, quinta vero, sicut in Volsca et ortonensi inferir
213쪽
4u-εὐ πιι et praepositiones πιή, --φ, αντεθ. 25. Isto discrimine tertiam labulam agnosci novissimam, inde intelligitur, quod sexta septimagno tabulae, Inrinibus tamen nondum πῆ ρουβια pro πρεβαμα vel επουῆος
pro versus, licet Prestote pro φεστατε, esenoei pro τε νακεe, piis pro βαξ est eos pro inare, scribitur, eodem usu literae, disserant a quarta tabula, quae, quia in νυ ὐφα Iitera ct adhuc utitur, ut prima in πvoruri I, 20. sed Iκ9Fιν plerumque scribit pro ιMFιν II, 24.30. omnium agnoscitur antiquissima. In quarta tabula praeter praepositiones πεί=, 'εὐ συπεο, et substantiva πιή, αδφερτουὐ Σεβιιενιαὐ nulla vox in Gin sexta vero septimaque tabulis, quatenus quartas aspondent, praeter meis, erua, abrons, fieries, purilinos et Hos pro βαζ, lases pro cicilli nulla in a desini At in aliis quoque eaedem tabulae disserunt, ex quibus varia variis temporibus indoles sermonis Umbrici cognoscitur. Si quarta tabula literas, et a sexta septimaque vero mos e non raro a ia
VI, a, 46 sq. pro ιν , in ecce Praeterea in sexta septima. tabuli velis geminatur, ut ponne VI, a Q. pro' e ennom VI a 5I. pro inutiεκ Vetra inter vocales geminatas Inseritur, ut Troa Saliate VII, a, I pro sex me, peroram VII, a Q. pro πεσνιυα Interdum tamen contrarium quoque animadvertitur, ut aia πήε ετ IV a 23. pro α-- IV, a 20. s. ambretuso et u πῆες Ηους ibidem pro ambrefus s. ambrefurent enem vel enom Tria Sahatam VII, a 41 sq. pro σε Πα αρτα vel ou creatiε. 26. axime memorabile videtur, quod dativus et ablativus casus D in quarta tabula in e et coeunt, in sexta septimaque tabulis in o desinant, ut rebo VI, b, 58. pro VUM is VI a 3 pro Φισε, armo pro σὐFι et natu pro inti . Verumtamen in sexta quoque tabula est perses pro esto eraclome, et este sono pro esto sonome VI, b, Iet 56 sq. legitur, neque minus memorabilis est vocalium , , ei et te permutatio luemadmodum enim VI a I sq. Aerie pro εὐι s. εὐις exaratum est, sic in dativo casu pro Mino' modo Graboves, modo Graborie, et in ablativo IV, a 27. Ἀπινι pro Rubine scriptum egimus. Etsi in his cuna syllaba pronuntiandum videtur, aliud tamen docet nominum ratio, quae ex praecepti duodecim sacriseiorum collecta jam comparabimus.
214쪽
In his dativos nominum ob eam ausam primo loco posui, quo magis perspiceretur duplex eorum ratio in iis enim, quae Tuscis literis scripta sunt, priua quodque nomen in , posterius in i vel te exit et in te quidem desinunt dearum iit, meepto clis, deorum nomina. Iam videamus causam.
27. Proprie quidem dativus singularis per omnia declinationum genera inis exibat, sed pro te scribi poterat i utrum per apocopen, an per contractionem, nos lateret,
nisi Grabone pro Grabovis scriptum doceret, φαπυ F extremam syllaba productam habere. Quamvis igitur pro εφM DR Latinis literis Teste Iovi scriptum ait, diversa tamen nominum est ratio: Teste enim est sola varietas pro εφφε,' ut Trebo s. Tristis oeundum Gruterum pro Φεβε, et is pro Φισε sed Iovi contractum est e Iovis, ut
diversum esse nomen a Iuve, e diversa jam vocali primae 3Ilabae discitur neque dubitandum est, posterius quodque nomen, si masculinum est, in tur, a femininum, in is desis nere. Grabonius igitur, minus et 'Sersius nobis scribendum est, ut Martius et Mnsius a Sancius, quod nomen inscriptio Veronensis apud Massej IIus Veri 90, 2 apud DreII. I859. exhibe Prius quodque nomen, si semininum est, in a solum exit, ut Treba, Testa, Tursa, restata a. Prestota, etsi Triviam dixerunt Romani a masculinum est secundae deelinationis, in us ut ima et Semus, etsi Fidiim et Silvium dixere Romanii une, Morie Fosione ad tertiam declinationem referenda esse videntur; Dovi vero I. a. et ΦιιsF IV, b, 18 sortasse nomen adjectivum est, ut Kραπου F s. rabonei. De ablativissilis, quos in praeceptis duodecim sacrificiorum supra collecti cum imperativo eo ton et ingularia et pluralis numeri ablativi, colligere liceat omnes alios, in quarta tabula cum τω et similibus imperativi coniunctos.
215쪽
IV. 4. εστεε εσουν φειτου; IV, a Id. Reκλα εσυνουαε em VI, a, 47. reste esono fessu; VI a 52. inela sonome tuto. 28. Quemadmodum in his pro φε ι του alii quoque imperativi leguntur, sic non omnia vocabula pro ablativis anni accipienda quos, ut discernamus a, aliis casibus, per singulas declinationes recensebo. Ad primam declinationem reserendos esse ablativos Foero is natue s. natu ferine, ut ac Ra vel m=Hu, arxiga, saepius jam monui: ad eandem vero reterendi sunt ablativi ruo μιανε et wrct, ruosia, etsi VI, a, 5. εγο,
postro et VII a 8 aupo, postro pro QVa III a 20 legitur. Etiam πελσαν et πει μια Iativi primae deolinationis sunt, etsi persae s. persata VII, a T. quum VI, et VI, a, 3 persae seriptum sit, ad pluralem numerum relaxendum esse videtur pro persata a. persam, ut ρει εφ s. aerae, θεστεφ s. reste, et σαπφεφ IV, b, I8sq. pro σακῆ IV, a,23.
AFμπλα, quia cum et construitur, accusativus est, ut ανξεὐιατου IV, a, Io. a. seriato et
quia Latinis literis acersontem scriptum est, casus localis esse videtur, ela IV, a I 6. -εὐονιαueu quoque pro resoniam exaratum est heri vero pro εὐι a. εὐιε est conjunctio disjunctiva, cum ablativo secunda declinationis visu et tertiae declinationis Pon constructa. His nominibus similiter cadunt accusativi σουν et πειθι illud enim in aecusativo casu esse positum, ab localicis inciti diversum, docet sono in , non in ti desinens, unde σtit Buπεσυντύου ιι σταφλτιF quoque, Latinis iter pesοndro sorsom scriptum, accusativi esse videntur, quanquam casus localis rasi rara perso similiter exit. Πεῆ κωτι ὁ πεί via a Persi eapirae perso, si recte verti lustrum vide eum precibus, diversi casus ejusdem declinationis tertiae sunt Καπι si enim Latinis literis spirae a. spirs VI, a, 24 sq. ablativum sincularis numeri esse nominis capis, cuius instrumentalia IV I9. a 29. καπει vel καπι,
VI, a, 18. VII, a, 39. vi scribitur, dubitari nequit; πει ι πει πιι φειτ vero eodem modo
interpretandum puto, quo πι atrιυε er ova a IT, ubi πιθ est accusativus neutrius generia nominis piris pia VI a M. M., ut τε si seminini generis nominis per a para VII, b, 2. a F τι ueti, denique casus localis quarta declinationis, ut πει via tertiae pro
216쪽
29. Quemadmodum instrumentalia nominia eam vel eam s. om vel κωrtὁbitur, sic a nomine tu deducitur velisus IV, a, I. vel in VII a 46 Est autem isto instrumentalia dueernendus ab ablativo pluralis numeri κωτι Λεις I, 5 et susim IV, a 20., ut abro VII, a 3 pro πτύους IV, a, M. M. ab abrona VII, a, 43. pro urtignia luanquam ex utroque casu derivantur adverbia--εφ etistitiret o s. eomati pro a I s. asea, h. e. taeens, atque pus abros facino VII, a G. scribitur, sicut rus comΦενι ιγκήεντ IV. 33 sq. eum praepositionibus lamen nonnisi is casus construitur, qui in a s. r exit, ut in σωο μμ τὐεπλανα, τεσσακες, εμιας . pre post verse i trebian Hir irae cir vehis et om prinuati peracria aeris VI, a M., λαμ-εὐ τιubra ς , μι re ει α τις II, 23 sq. 28 sq. et εὐυνεσκου V, a I9. siseo soneis meis, verisco trebianiri tes ocis, ne fideir, VI, b, 18 sqq. Ab accusativo pluralis Iste ablativus diversis plerumque vocalibus distinguitur, ut prinuasi in quarta declinatione ab accusativo prinuatur VI, a M. 65. VII, a I. s. πὐινεν Faτου ς IV, a I5 19. 23. eodemque modo in singulari numero ablativus mani VI, a, M. et si που τρατι III, a I2. ut το ενιπε II, 25. 30. sed accusativus κατερ aras et ετ ατ TU, 20 sqq. s. eatemhamo et elat VI, a, 56. m. scribitur. Ex his intelliscitur, τ&τα ad ιν ατ τὐιφε IV. J6. s. totam Tarsinatem tris VI, a, M. pro casu Iocauesse accipiendum, praeserum cum sequatur αδινα , Tu σκctu, αβαδκει νε timetimus uia sum: . Tarsinatem, Tusco Nahareum, abus m nome luemadmodum hic nome pro nomem . Omnem scriptum esse videtur, sic IV, a M. Tὐ Σαετα pro
Σαταιι v. 38. . , a ni Sahatam VII, a, 44 sq. in eas locali positum est; sed δωΣατε IV, a, 3I. s. Traha Sahat in ablativo casu eodemque modo γε πενιε IV, 27. s. Rubine VII, a, 6 distinguendiis a casu Ioeali ' πιναu IV, a, 35 sq. a. ubinam VII, a, 43 sq. Hinc etiam Φουντλεῆ IV, a M. a. o lire VII, , a compositum videtur ex ablativis Fontili re, quorum re unum exemplum est quintae declinationis, praeterquam
quod si legitur III, a, 4sq. et reper h. e. pro re VII, b, 2.
217쪽
EX INSCRIPTIONIBUS ANTIQUIS NODATA. PARTICULA UL
219쪽
I xpositis nominum verborumque Umbricorum sexionibus, nihil sera
explicandum restat, nisi particularum usus, quem quidem iam saepius atligi, sed latius ostendere licet ex iis, qua in sexta septimaque tabulis quarias praeceptis addita sun His igitur illustrandis plurimam equidem dedi operam, qua si non omnia ad liquidum perduci potuerunt, minim est mirandum, quum et res, de quibus agitur, et verba, quibus res designantur, pari obscuritate laborenti Besenim pertinent ad auguriorum sacrorumque ritus, quos, quum omnes Romanorum libri rituales interierint, nemo scriptorum veterum satis docuit, vel, si quis Romanos ritus docuisset, vix satis intelligeremias Umbricos propter inguarum et morum quoque discrepantiam. Da auguriis allimus rebus aeris quam multa ipsi Romani non intellexerint, testes sunt Festus et Arnobius, quorum ille alites quidem sanqualem et immissulum sive immussulum, quos augures Romanos magnae quaestionis habuisse minius Η profitetur, interpretari conatus est, im- mussulum tamen quasi sanquali similiorem ab immissulo distinxisse videtur.
Apud undem legitur: Marapedia sive sine, litera mapedis in precatione so- si urilium quid significat, ns Messalla quidem augur in explanations auguriorum freperire se potuisse ait; apud Arnobium autem adversus gent L. VII. Quid
220쪽
ssi hi reliqua has volunt magorum cohaerentia disciplinis 3 quid, inquam, sibi vhaec volunt apexabo, hirciae, silicernia, longabo quae sunt nomina et sarci-vminum genera, hirquin alia sanguine, comminutis alia inculcata pulmonibus 's quid fritillo, quid frumen, quid africia, quid gratilla, catumeum, On ο- Mium, cubias ex quibus duo, quae prima sunt, pultum nomina, sed genere etvqualitate diversa, series vero, quas sequitur, liborum significantias continet, et vipsis non est una eademque formatio. Non enim placet carnem stre Iam nomi-vnare, quas taurorum o coxendicibus demitur, pulpamenta non assa, quae invVerubus exta sunt, animata prius et torrefacta carbonibus, non salsamina denioque, qua sunt una commixtio quadrimis copulata de frugibus, mon magmenta,
non augmina, non mille species vel sarciminum vel fritillarum, quibus nomina sindidistis obscura, vulgoque ut assent augustiora focistis. Quas si Romanis obscura suerunt, quid nobis eventurum speremus in explicandis gurinis tabulis, in quibus leguntur similia Nihilo secius periculum aliquod faciendum est, ut ea, quae intelligi possunt enodemus.