Rudimenta linguae Oscae; ex inscriptionibus antiquis enodata

221쪽

Iguvinarum tabularum sextant septimamque illustram.

I. Illis quae in quarta labia continentur, exta post prima statim verba, utri que tabulae communia, tres addit sectiones, ad auguria spectantes, quae antea mihi candae sunt quam ceterarum Versionem de sacrificiis adjiciam.

Vorsio verbalis. Soctio prima. VI, b. . Este persei, areis seriater metur Isto in lustro ave auguriales indagator VI, b, I pares, rnase, dersva Pelgu, peica, meratu. parram, cornicem, dextras piCum picam, siuisuos. A ci . . VI, b, I sq. Poet angis aseriato inest eso trem serae Ibi ab aquila augurium datum est, in hoc termino secundam V1, b, 2 arsfertures, ehueltu stipio sericiae conjuncturam volvit lituo uorali: VI, b, 2 sq. pars a dersva, curnaco derava pesco merato, parra dextra cornice dextra pico sinistro, VI. a. petem mersia; mersti are ei. mersta angia. pie sinistra sinistris avibus, sinistris aquilis. VI, b, 3 sq. Esona arfertur es aristiplatu es serio: In auspicabili conjunctura id confirmat his auguriis rVI, b, 4. pars dersva, curnaco derara peic mersio, parra dextra cornice dextra pic sinistro, VI, b, 4 sq. pelea merata se merata aveis, mersis avias. pisi sinistra sinistris avibus, sinistris aquilis.

222쪽

ubi ab aquila augurium datum est, interim ne mussato, VI, b, s. nep arsi Graistu ners courtust, orsi neque amicis intercedito, nisi compleveris, prout

ab aquila augurium datum suerit: si mussatum fuerit, VI, b, 7. te uisi arsi an rarausi, dister alimust. aut siquidem amicis intercesseris, dictionibus secus erit. Sectio secunda.

Addictionem quando coniunctura tribuit areis piandae, VI, b, 8 sq. erae sta it eso luderato est angluto Mndomu, Interim terminatum illud irritum est in bono aquilae augurio, VI, b, s. porsei nesime devela est anglomersiquidem non simu omen acceptum est in aquilae augurior VI, b, 9 sq. mmo porsei sisti versus aviehelei est.

item siquidem non simul lavor est ex avium auspiciis.

Sino aquilae augurio, item lavente avium auspicio, prorsus irrita res est :VI, b, 10 sq. gluto hon mu asarne devela, eo uine luder, in bono aquilae augurio, omine accepto, prorsus irrita res est , VI, b, II. in toctes tu rus se post hpei seritu. nisi summis vitiis sit adoratione cautum. Sectio tertia. VI, b,42. Mem toteor versusto anteelirSummi vitii procuratio in avium auspiciis fit VI, b, 12 ebetrast serelame, pre soli e numis vastramme. prospero oscinum eantu solliatum pullorum tripudio. VI, b, I3. murrime tettome Miletinar, tertiam prae pracatarum, Purpurea veste Mileti tertia dibaphorum, VI. 43 sq. apermato anteeli curram vestine randem ruster: proeuratio in avium auspiciis fit in caede victimae colore rubrae:

223쪽

VI, b, IL teticime Noriar, testome Salier; araome Mier, pertome adetur. veste Virginia sanctae , veste Salii in med hostiae, paratu patellae.

VI, b, 15 mndra eato ludem, orae subra sereritorient, pars deroa, curnam dera cieritu: Deiano isti vitio, sicut supra scripti sunt ritua , parra dextra cornice dextra caveto: VI, b, 15 sq. εὐ- est rudem pereo merato, pete merata seritu. praeterea isti vitio pico sinistro, pica sinistra aveto VI. I sq. Sue anela procantirent, eo uremnu serae combiflatu, Si aquilae addixeAnt, in eo termino secunda combinato, VI, b, II. Osfertur nomne carritu parfa deroa, curnam derana, coniuncturarum nomine caedito parra dextra cornice dextra; VI, b, 17 sq. prim inerato, peie meerata mersis aveis, merat anela. pico sinistro, pica sinistra sinistris avibus, sinistris aquilis.

Λuspicio prospero tot Iguvinae hoe in termino terminato, VI, b, I sq. Misco Gonei ametri pople anserene et oerer piharier, cum his auspiciis venerationis, popuIi Iustrandi et arcis piandae, VI, b, I9. perea armati habitu vasor vertam trebianiri

lituo admissionem habeto ritus per ferias trebianas.

Prout arcis piandae placamina offerenda sunt, id ipsum offerto; VI, b, 20 sq. puri pis uoto, Me di, sum Beriam tesonoeir, sum veriseo vinciri sicut piamen incensum, cremari jube sacra tum per serias issenaeas, tum per ferias vehias. 2. Accuratius in silia exponitur, quid in auguriis ante sacrificia expiatoria captam dia observandum ait, et prima quidem sectio, si fides habetur iis, quae in secunda huius operia particula g. 18 sq. monui, Saturniis composita est versibus, quorum primum ibidem g. 20. secundum in superioris particulae g. I sq. satis illustravi. Ut autem reliqua intelligamus, in memoriam revocanda sunt, quae in secundae particulae si M. de combinatis Umbrorum auguriis scripsi nullum scilicet apud Umbros ratum fuisse auspicium, nisi ante minorum avium observationes ex aquilis canesas captum esset augurium. Hinc verba mei nos 1 aseriato vi est, . . ubi ex aquilis auguratum s. augurium captum est, ceteris praecepti praemittuntur, quemadmodum Senecam P. II, 32 quaerit: Cur ergos aquilae his honor datus est, ut magnarum rerum faceret auspiciar. Nam apud Romanos quoque volatu aquilae, vina signum post Marium perticae Iongae infixum legiones in

agmine gestabant, e vulturia secundum Plut O. R. su in augurii habebatur omnium prosperrimus, quum TuaCi contra summam esse vim fulminum judicarent. De his enim

Seneca N. 2. II, 34 scripsit ustuicquid alia portendunt, interventus fulminia tollit quie-

224쪽

,quid ab hoc portenditur, fixtu est, nec alterina ostenti significatione minuitur quaequid, exta, quicquid aves minabuntur, secundo fulmine abolebitne quicquid fulmina denuntia-xtum est, nec extis, nec ave contraria refellitur. Umbri, neque fulmina coeli, neque exta animalium valde curantes, sed avium auguriis plurimum tribuentes, non quidem de aquila praedicabant, quod Tusci de fulmine aquilam tamen quam maxime observabant eamque aviam sive anelam, . . Iovis ministram ex Sabinorum lingua vocabant nec scio an Romani, qui augeratum quoque secundum Priscianum pam 554. d. Putach. pro seriat s. Meriato dicebant, Horatii C. IV, 4, I ministrum fulminis alitem ab anela potiusquam, ut Festus putabat, ab aquilo colore aquilam nominarint. 3. Puemadmodum apud Romanos augurata ros dicebatur, O qua rite captum erat augurium, sic apud Umbros seriato m) est pro augurium aptum erat scriptum videtur; ablativo tremn vero τρεπΦιενον τι, sicut ablativo term in Cortonensis arae inscriptione partic III g. 24 θερομενον τι, designari potuit h. e. terminus, qui, sicut τέω. Graec rum apud ammium, a verbo τρέπειν per melatheia derivandus est. Termini enim non sunt, ut Varro L. L. V, 4. scripsit, qui propter imitare iter maxime terantur, sed fines agrorum, quos etiam nostrates mende dicunt. Ouodsi es pro som positum putatur, es tremn vertendum est in hoc termino postpositum vero adjectivum aerae, quia non Goserse remnu, sicut es sorsu personum VI, a 28 3I. 35. legitur, ad sequens substantivum arsfertur reserendum mihi videtur, quod quum ab imperativo Meltu h. e. evolvit s. ἐξήλισσε dependeat, pro accusativo referturem in feminino genere primae declinationis accipiendum est. Sersum Umbros pro felici dixisse, jam in superioribus huius operis particulis professus sum quemadmodum enim sors pro socio dici solebat, sic fersus respondet Latino adjectivi seeundi tymo. Secus quidem et aequior apud recentiores Romanos in malam partem usurpantur, sed sequrater, ut secundus, in bonam partem e per sumitur. Hinc verba poei angi aseriato est, ea tremnu serae arsfertur Mneltu interpretor Ubi ab aquilis augurium datum est, in o rerum termino sive momento secundam eonjuncturam o minorum avium addictione evolvito. In sequentibus enim versibus non solum pos verba stipio seriat h. e. stipula augurali, quibus lituum designari puto, aves enumerantur cum aquilis, sed additur etiam, iisdem avibus et aqvilis confirmandam esse elicem

coniuncturam.

4. sona arferturio et sona mehe a test, quod VI, , I 8 legitur, eodem modo interpretanda mihi videntur, quo Graecorum αισιο ορνις et ista τυχη h. e. secundi ominis auspicium et eventus Sunt autem nomina in casu locali posita, ut se os adverbium VI, a, 51. pro τεφε V, a Ia scriptum, quod in secunda quidem particula g. 34 recto feliciter interpretatus esse mihi videor, sed minus probabili sorsan conjectura cum verbo fraus h. e. bene eraserit comparavi. Anstiplatu est imperativus compositus, pro quo

225쪽

simplex stipiam s. oesrians, a inpla derivatus VI, M. et IV, a, Ia Iegitur. Daserio mihi pro eo s. eo asenos . . Aia avguriis, scriptum videtur, mei vero VI, b, 5 pro eme s. fame, ut ata et Maserite pro μά-η σταθωπῆ, quibus adjectivum aera additur cum clausula Dra senis h. e. siquidem au coeaserit. Erae pro interea dictum accipio,

fit ut nersa Ourius a. svortus verti potest in interea a donee eompleveris arsi contra

dativus pluralis esse videtur in adjectivi, quod in precibus ἄρσιον a. benevolum igni-sea Hinc et mugat nefarii andresistu interpretori neque mussalo, neque anacia interodito sive interlaqvitor Ad hoc praeceptum reserenda est protasis ave mutet a. --gato mumst, te pi os arat a Mersemat, pro quo perperam anderaesua legitur. Quem- sectionis Missus ex ali iustis alis stis contractum esse videtur. Quodsi alis adverbio aliter a. aecus respondet, dister vero dativus pluralis est nominia τι Mai. e. dictio, disseratinavit, icut Romanorum augurum obnuntiatio alio die stat Cic. Phil. II, 33. irrita dicit loquendo fieri auspicia. Hanc interpretationem confirmare videtur secunda sectio, in qua dicitur, quibus modis irrita fiant omnia, quemadmodum tertia sectio docet, quibus rata fiant. 5. Seeundae sectionis initium non intelligitur, nisi trabest, . . tribuit, praedicatum putes subjecti arefertur, versale vero . verbiae scilicet indicium obiectum, unde dependeant genitivi orere ei neris areis piandae. Tum pus s. quando et erae . interim sibi respondent, sicut Latinorum particula etsi et tamen verbale vero indicium, sicut argutum apud Ciceronem de divin. II, 2. a. adiutorium, quod certum aliquid eventurum indicat, opponitur muto. Quemadmodum enim Romani secundum Pa in Diaconum muta

exta appellabant, ex quibus nihil divinationi animadvertebant M. Ciα ad Div. XVI, IM; sic in fine tertiae tabulae υτ --- σι, et in fine septima tabulae arfertur motarains, . . conjuneturae mutae sint, legitur. tiam aliariato a terminatum atque fixum et luderato a vitiosum atque irritum, quasi tussitatum atque obtusum, eodem sero modo sibi opponuntur, quo umentum et silentium apud Bomanos. Quemadmodum enim seeundum Ciceronem de divin. II, 34 et Festum a. v. ainistrum et silentio surgere in auspiciis aikntium dicebatur, quod omni vitio careret; sic umentum in Auguralibus significabat interis ruptionem auspicii est autem numentum a timando dictum, unde rumor deducitur et ad amavit h. e. rumorem fecit sive commurmuratus est apud Paulum Diaconum et Isidorum.

Secundum Glossas veteres a vino et onmmo idem significant, quod φntit, s. vulgo, et rumigerulus idem quod θρυλμης hinc estua in Naevii versu Saturnior Simul alius saliunde rumitant inter se , verbum rumitant interpretatur rumigerant, quemadmodum Nonius Marcellus M. inrcer pag. 16 . in Plaut. Amphitri II, 46. rumiferant legit pro rumificant. In Iguvina tabula augurii vitium rude voeatur, et magnum quidem rodcomis

226쪽

ina stratus teste Laeo. XXVI, si ad M. meddi fulleus andiebat. Toderam quadem in casu Iocat positum esse videtur, ut angi me pro inglaro non mu quo honum amillae augurium ignificari puto se foci meis e genitivo e mror Oicor in tertiae sectioni initio et dativo pluralia oderi tu rus sub finem secundae alo respondet, quam loci me nominativi locum obtineat, ut vasetome his VI. 47. fuat. Celerem omnia tam obscura sunt, ut, quid in nor, indari nequeat, nisi seritu pro aerirem et in positum putemus, ut podrtihm ablativus sit inabitur. Sic eniim VI, b, 56 purinovit pro imperativo par nituis stuὐxuris verbi grDος--Ωπεω s. adoro legitur, et Romani quoquo O dicebant pro προ α ποτὶ in maritus, aut literam e sequenti consonae assimulabant in P a deo, polliceor, cet. nodis admittiis eme inter eo eome rude et roderi tuae a Graecae particulae Ἀη, nisi respondet, atque ante noui Latinae praepositioni sine nam F rus quoquo nes pro me positum dicit in lege dedicationis arae Dianae Aventinensis. Idem Festus Catonem nemur pro nisi etiam usum esse contendit, quod mihi ex notarus, ut ni ex nisi, eonisaerum esse viderur simulantem pro simul diei potuit, quemadmodum simitu saepius apud Plantnm teritur, et apud Νonium Mare. II μ14. e Lucilio. Hine in Iguvina tabula Maime post orari, etsi vocales iteras disserem a somo n. e. ἄμα s. --5, pro non simul scriptum interpretor Quodsi visa me a cum casu locali asa e deuria pro ἀδεῆ ditiis h. e. dia dimina a ominis acceptione,Dversus aviehelei vero, quia virpes aviehestiis aries VI, MAEI. vel μαε φεμ amaxis paIR a. 4. favente aviin auspicio significat, pro favore ex avrum tispiciis ocipitur, hie

fere sensus secundae semionis eruitur e tacet avium addictio aece erit bono aquilae au-vgurio, id tamen Missum est, nisi omen acceptum, summisque uitiis adoratione cauimn sitia V. Iam in tertia sectione Moemur, quibus rebus augurii vitium procuretur atque expietur vapersuaω m enim, is eram derivatum est quasi favoramentum a procurario mitti, quam s ad ablativum aviecti verbum est suppleatur, aequeu es Casu Iocales in me indieant. Hi vero non solum ipsi tam varii sunt significat , ut vix intelliga- et genere et aa lam

Ipsum pomoerium, quum Festo teste in inmentario iuris pontificalis prorimurium dioeretur,ia Livii I, 1 potius quam Gonsi lII, 34 et tu archi Bom definitionem Pectamus, E praepositione n a Pro eo magis Ompositum, quam quasi ν--erium, ut Festus Putavit, e Psalmoeriam, ut Varro V. M. I. I43 voluit, ductum esse videtur, quanquam, teste Quintiliano Iusti orat. IX, 4, is,po' meridi m dicebant antiqui, ipseque Cicero or. 47. pomeridiana quadrigas, quam p ta σωι anaa, libentius dixit.

227쪽

- II differre vident , ut nihil certio ait affirmari. Nihilo seciva periculium interpretandi

faciam, ut viam aestim aperiam acutioribus ad rectius explicandum. Omo ad diversas nominum sexiones in ebetras o rectome, rea af - Miralome attinet, monendum est, se et me, pro quibua in quarta tabula etiam φεμ et fleas legimus, eodem cum arbitrio, quo implicea consonante Dei a , et abjici et addi potuisse Legimus enim IV, a s.

non neutrius generia, ut eaeιOm Das iam , sed feminini, ut rei pro areta amos , putanda sunt, etsi vastrata a Baalpe a Latinorum uiaticinio, ut Oaeres quasi scinio, mspondero videatur Tripudia auguralia enita, ad quae hic respae videbimus, non anni terriparia, ut Cicero censet de divin IV 34. sed quasi ἐκ τε nodo iam εν vatis a MFestua oscinum tripudium dixit, quod Paulo macon eat acinum Rugurium 8. Quam multiplex fuerit tripudium, dictum a sonando docet a totum triminum, quod seeundum Plinium II. N. XV, 22 nuces cadendo aciebant in nuptias, secundum

Appium Pulchrum apud Festum pula pullo quadrupedive ex ore excidens, secundum Movium denique ad Virg. . III, M. arbor ponte radicibus eadens es terra tremens Sieebetra OOaerela mihi eat εσεδοον oscinum tripudium, quod secundum Festum oria cantu

signiscat qua portendi, quum mimi corvus, cornix, - paraea, Picus opponitur uumd- ωνις, quem Hesychius interpretatur in olla αδσων οι--ν, - ευθε ν --, o

res secundum Aristot Hist anim. I. IX. lias a dissidentia dicebant ea, quae mutuo sibi infesta erunt, et συνεδρα s. eonsidentia, quae pacifica sed ἔφε o quoque dici potuisse subsidiarium augurium, nemo numbit, qui verpenderit, non ut mina, qui eventum quasi ex insidiis aucupabantur, verum subsidiario etiam milites vocatos esse ἐφέδρους. Apud Romanos omnes aves ex vetere augum deereis tripudium laeer potuerunt, ollistimum

varo, h. e. si superlativo rimatimum et dotamum apud Prisc. p. 60 sq. Feri et Non. Maro comparare licet, maxime solium et integrum, pulli, ad quo genitivum is ire eo magis refero, quod adiectium presum superlativo insuatim aeque respondet, a prae solidus apud Latino superlativo olidissimina. ccedit, quod numieris νυμενε et, uasi III, a I3. II. 9. 21. non magis disserat, quam νεω apud Graeco is νεοπιηνος et emiam pro νεωσα pullus Haec igitur omnia bene inter se cohaerent difficiliua multo inteII.

228쪽

- Ia lectu sunt sequentia, quibus tamen ex iis, quae IV a I5. et VI a 5I. leguntur, πεμανδαβετουτου πουνι rre a perea ponis later habituto, h. e. servate de coelo puniceati, lux quaedam aspergi posse videtur. s. Si Milesinam pro Mileto, ut Iguvinam pro Iguvio, dicebant Umbri, verbis amuraime et tome Miletina purpurea vestis Mileti parata designatur, qua inducti sacerdotes victimaban Laudat enim Virgilius G. III, 30 sq. ilesia veIIera Tyrios incocta rubores, ut G. IV, 334 sq. Milesia venera, hyali saturo fucata colore. Itaque amursime non est cum Graeco adjectivo σμυρνινο s. μυρσιν , sed cum Latino muriceus, ni et omecum texto comparandum, ut designetur fulgenti murice vestis Viri A IRAEI4 vel vestia Gaetulo murice tincta Horati piati II, 2, 18I. coit Carm. II, IKM . Quia vero ejusmodi vestis tertia pracvraeatarum dicitur, muraime et tome in seminino genere accipiendum videtur, ut timur texta apudiartiat. XI epio M. et saristrom ebim a focaria veneratione in inscriptione Volsca Ceterum verba tertiam praeo praeatarum addita puto, ut vestis auguralis designetur, quam Cicero ad Fam. II, 16. et adrat ΙΙ, s. dibaphum dicit, quia primum cocco, deinde purpura tingebatur. Ouum enim antiqui Graeci tingendi notionem non exprimerent verbo βάπτειν, quod apud Homerum Od. IX, 392 βα-zειν is mergere significat, sed verbo μειν a. μζειν, aeolio δγγιν, etsi Homerus II. IV, 14 l. ιιιώνειν dicere maluit quam ὐαίνειν, quo verbo in alii locis pro βρέχειν rigare, eonve gere utitur Umbri δraealtim vocasse videntur, quod colore tinerum erat, brumbracatam igitur vel praeum tam vestem bis murice tinctam. Sub tertia vero praevraea artim equidem trabeam intelligo, cujus tria genera fuisse docet Suetonina in libro de vestimentis apud Servium ad Virg. A. VII, 612. unum quod diis sacratum et totum purpureum fuit; alterum item purpureum, sed aliquid albi habens, quo reges utebantur tertium auorum proprium, purpura et cocco mixtum. Sic satis quidem illustrata puto tabulae nostrae verba sed quae de antiquo Graecorum usu verbi e αειν dixi, fusius nunc vincere liceat, ut inde explicentur alia parum adhuc intellecta.

229쪽

πολλέα βαπτὰ, υπὸ H ιαύων, unde in Gudiano quoque Elymologico corrigendum est αλλοι δε Φῆγος τὸ βαπτὸν παλλίον Γλερον ejusdem sonus eas cloeet Latinorum ricas et ric

las, Ticinos . recinos ricinia a recinia, de quibus, ut alia omittam, Paulus Diae. t Rieae

se riculae vocantur parva ricinia, ut palliola ad usum capitis saeta Non. Μare. XIV, 33. .memium, quod nune Masurtis dieitur, paniolum semineum brevea. Etiam in Glossar. Isidor legitur: Masortes, operimentum capitum mulierum sed Servius ad Virg. A. I, 286. Togas, ait, autem etiam seminas habuisse, cycladum et recini usus ostendit recina mautem dicitur ab eo, quod post tergum ejicitur quod vulgo Mavorte dicunta Mavortia

a Mavortii nomen fortassa derivandum est a Martis herba, de qua Laurentina Lydus,

pravus alioquin etymologus, in excerptis apud Roether par 26 aio scripsit Tectβαία δε- νται εύς-εὶ - στος ἐκ τριιον ra ἀποτέλεῖται χρωμώων, mo*ύρας, κουκκου, καὶ τῆς λεγομέν ς ἰσήτιδος βοτάννὶς ῆτις ἐστιν Ἀρεος ceterum videantur, quae Nepos Cornelius de purpurae usu scripsit, apud Plinitimi. N. IX, 39 6M.

I . Graeeus augur, pallio candido velatus Umber et Romanus, trahea purpurea amictus, captabat auguria eiusdemque coloris vestia erat sacerdotis, qui caedebat victimam, quae et Ipsa rubra dicitur in nostra tabula Caraome enim vestister vertendum esse

eaede victimae, ut, αὐετου IV, a, M. inedito, jam in superiore particula g. 3. monui randem autem, a citos s. habes derivatum, tincturam atque coloris induetionem designare potuit. Sed non in vietima solum, colore rubra, verum etiam In Lostia caedenda sacerdos Indutus erat vestia purpureae specie. Aliter enim verba sequentia interpretari nescio. Quemadmodum genitivo Salier sacerdos Salius, sic genitivo Nonis mihi Nonna Hieronymi in epist ad ustoch. 22 o. s. h. e. o Myr a virgo Vestalia designari videtur, etsi in i scriptione Romana apud Oreli. 2815. nonna pro nutrice a ipitur, quemadmodum in inseriptione Pisaurena apud Orest. 46 0. masculino genere legitur: D. M. S. Aureliae Ju- .stinae Humna ferunt nonni sui . Apud Romanos quidem Vestales Mida seripsit alba veste usas, nec floribus variegata, sed Iimbo tamen purpureo, unde Ambrosius Vestalium insignia praeter vitta dixit purpuratarum vestium murierat Saliis autem Plutarctua in Numa propter εὐγένειαν tunicam pictam vel purpuream, Virgilius A. VII, M. trabeam tribuit. In sequentibus verbis pertome parilla paratus patellae facile agnoscitur, de quo Varro apud Non. Marc. M. Merc. p. 544. scripsit inportet bonum civem leobna parere,et deos olere, in patellam dare ιιικρον κρεας . Hinc horam iam κρεάων interpretor, mitia hymnus Homer inmercurium V Ias meminit, vel ipsam ostiam, cum verbo hostire

rorissae ab Lila derivatum. Non enim audiendus est Ovidius, quum in risus L 335 sq.

230쪽

- I rictima, quae dextra cecidit vietrire, vocaturr Hostibus a motis ab domitis hostia nomen habeti Unde Servius ad Virg. A. I, 33S s Hostiae dicuntur sacrificia, quae ab his sunt, D ins hostem pergunt victimae vero sacrificia, quae post victoriam fiunt. Inter victimam sane atque hostiam idem discrimen fuisse puto, quod inter vestiriam atque Aoiam, sed aliud guam Vulgo putatur. 12. Ela Virgilio in Georgicia II, Isi maxima taurea victima dicitur, Paulusque Diaeonus e Festi libris excerpsit, maraniant hostiam ovilli pecoria esse appellatam, non tamen o Plauti verbis in Pseudolo I, 3, M. Nolo victimas, agninis me extis placari vola, colligi potest, victimam de magnis, Matiam de parvis animalibus dici. Helima potius, si quid recte intelligo, nonnisi acrificandi, hoatia piandi causa caedebatur. Certe apud Livium VIII, Is piaculum hosti caedi scriptum est, sicut paullo post suovetavirilibus pia tum geri et apud Ciceronem de legibus II, 22 porco mina piaeulum pati. Quemadmodum ineundum Paulum Diaconum Romani piacularia auspicia appellabant, quae sacrificantibus tristia portendebant, quum aut hostia ab ara effugisset effugia dicta Servio ad Virg. A. II, 40. , aut percussa mugitum dedisset, aut in aliam partem orporis, quam oporteret, cecidisset sic apud Varronem L. L. V 4. g. 30 praetor imprudens die necasto at ,

pia lari hostia facta latur. Hinc hostiam antiqui secundum Paulum Diaconum agoniam vocabant, non ah gendo, aedis agonibus a ludis piaculi gratia D Iehratiar nec victimae, sed hostiae dicuntur ambarvales, amburbialea bidentes duidentea et ambidentes, aviarea,

praecidaneae et aueeidaneae. Hostii quoque, non istimis, piari solant prodigia apud Livium et acitum, atque humanis quoque hostiis, non victimis, itare fas habebant non modo Germani M. G. s. aliique barbari Plin. . . VIII, 22. sed Romani etiam, et quidem sine sanguine fuso, iis XXII, M. Trebatius quidem secundum Macrobium S. III, 5. cf. Serv. ad Virg. A. III, 23I. et IV, 56. libro primo de religionibus docuerat, hoatiarum genera Basa duo: num, in quo voluntas Dei per exta disquirebatur eonsultorium ;alterum, in quo sola anima Deo sacrabatur, unde etiam haruspicea animale has hosti vocabant; sed utroque genere litabatur, quod a viscat sacrificio facto placare numen.

Praeterea secundum Macrobium et Servium solutae fuerunt hostiae, quia piacurum erat In sacrificio aliquid sae religatum metima vero apud Festviri etiam vincis ad aItate ducitur. Hostia diis soli sacra est; tetima etiam homini a victum praebet. 13. Redeo jam ad Iguvinam tabulam, ubi opposita ibi verba Mndra est rudem --ritu, et subra est luciero iseritu, interimus illis, quae supra leguntuae, pars der RCurnae derrea, et prim inerato, pete merata, unde praemissa sunt verba Oraei a ra acreohitor rent h. e. sieut supra seripti sunt, propriam laciunt periodum. In illa subra duplicem