장음표시 사용
121쪽
33 S. A c o B A R D t LIBER' est hanc eandem notam non gestare in spiritu mea per naturam anima mea. Item proprium mihi est Hagam verbi, id est ,sermonem dμrum gestare in
mente mea per naturam anima mea, σ proprium mihi est eandem plagam non portare ιn corpore meo per naturam carnis mea. Et cum sit mihi utrumque proprium; ct corpora, ct anima mea, utrumque alιenum; quia nec corpus durum latum ve sermonem intelligιt, nec anima sagelli vulnere livescit. Utrumque tamen commune est ιn δε- metipso, ct anima ct corpori meo: quia nec anι- ma extra corpus, a quo essentire proprium fuerat ,sentit; nec corpus citra animae consortium plagarum indicia gestavit. suod ergo proprium mihi in Fingulis, ct alienum est singulis, id commune est in me js singulis, quod proprium estsingulis. Et
tamen ego Vse unμs sum in utrisque, in meimo communibus f ct ego ipse unus sum in singulis mihimetipsi propriis. ua cum ita sint, series nobis dιvinarum percurrenda est litterarum,s plurima testimonia congreganda , quibus demons turquam sit impium acrilegum, ea qsia sunt ρ pria carnis Christi, ad naturam Verbi proprietate referre , ct quae sunt propria Verbi proprietate natura carnis adscribere: ct quam sit nihilominuου impium, ea qua funt propria carnis per excepti nem proprietatis alienare a Verbo, ct quae funt propria Verbi, eadem exceptionis lege alienare acarne ; ckm sit eis in Christo utrumque commune, O Christus sit utrumque. XXXI. Felix in sola humanitate dicit Dominum Apostolum & Pontificem fuisse. Beatus autem Cyrillus contra hoc ita docet, dicens: Scriptura namque divinitm D irata Deum nobis
122쪽
AB v su S PELIez M. 3s humanatum praedicant Emmanuel, participamque earne re sanguine proxime nobis Dei σ atris affirmant Verbumfactum, hoc est , homi- - , non per conversionem ineu mutationem, sed iniue instabilis unitatis. Ideoque ct unum diciam Dominum Iesum Christum, un questem, unum sanctum baptisma. sui autem a dogma-bin sic retiis recedunt, ct contra sacrad littera urum atque superbum obiciunt sensum , ct hos dum quod bene se habere arbitrantur inspiciunt, ominem vero assumptum a Deo Verbo dicunt. cundum illud puto quod per unum sanctorum ictum est prophetarum , Non eram Prophetas equestim Prophetae,sed caupo eram sticans μα- ina , ct assumpsit me ex ovibu , ct sicut ait bea-us David, fuscipiens mansuetos Domanus. Ferabitum quippe ct familiaritatem spiritalem.
ιrnquam in voluntate oe gratia Nanctificatione,icut ct nos ipsi adhaerentes Domino, unus spiritus kmus, secundum quod iptum est. Sed non est,oc humanari Dominum , sed neque proxime πο- is carne ct sanguine participare, sed magis promum facere hominem , ct non fecundum alium nodum quem dici poterit Trophetas ct Apostolos st alios sanctos omnes. Puta ne sanctus Paulus educebat sanctificatos per fidem aperissime di-
ens de unigenito, quia cum esset dives, pauper est actus propter nos 3 Absit. Vere namque dicit ominiam veritatis praeco, qui est dives. Et quomodo=auper factus est Z Etiam nunc sermo hic a nobis xaminetur. Siquidem, sicut oe sapere ct direre si praesumunt, homo assumptu a Deo est, quomodo pauper est factus qni assumptus est, ct ultra
saturam dignitatibus declaratus. Glorificatus est
123쪽
o S. A G o B A R D I LIBER enim 1, aut si non est hoc verum, derogabitur ab e assumptioni tanquam deportanti ad minorem par tem , ct inhonestiorem mensuram humanitatis. Sed ita sapere dissonum est. Ergo non est pauperfadfu/, qui assumptus est. Restat enim dicere, quia Elus est in paupertate nostra, qui dives est tanquam Dem. Et iterum et Respicienda itaque sunt non illorum multiloquia, sed recta ct immaculata fides evangelica atque apostolica sanctionis. Devis in carne ct in sanguine , humanitatisque men- - DP 33 suram per ea q ua humana sunt cognoscimus. Mi
strant ei, ct sacram ejuι sedem circumstant Ser phim. uia vero facilus est homo, appellatusque
summus Sacerdos, non tanquam majora Deo ost
rens acrificium, sed sibimet oe Patri, fidei nostra
negotiatus confessionem. Et iterum: Intuere siquidem eum immolantem quidem secundum humanitatem , assidentem vero sicut Deum. uid enimmbr. l. O s. an beatus Paulus Z Talem Pontificem habemin, qui sedet in dextera sedis majestatis in excelsis. Scientes igitur quia cum Deus esset, facitus est homo, est autem unus atque idem filius, ipse omnia tribuimus tanquam unἱ 9 dioensationis non st-noravimus modos , sensuum virtutem artificiose atque prudenter in ejus femper convertentes obe
XXX II. Felix soli divinitati tribuit vivificationem , dicens Dominum secundum divinitatem vivificantem quos vult ; & non recordans quod & caro vivificatoris Verbi, vivificatrix credenda est, beato Cyrillo docente ita : Pro-yrium ergo corpus facitum dicimus Verbi, ct non hominis alicujus seorsum, er separalim alterius
124쪽
A DVERSUS FELICEM. Iσιt cum qui intelligitur Christus oestim. Sieui Mutem proprium nostrum uniuscujusque dicitur comi seorsum ejus cujus est, ct in uno Christo intelligendum utique existens nostris corporibus cogmatum sive confusantiale. Facitum enim ex mu-ἐ3ere proprium ejus, sic ut dixi intelligitur oe dicitur. Uuoniam vero secundum naturam est ex Deo Patre Verbum, viviscatricem ostenditsuam
carnem ; idcirco facita est nobis benedictio. Viv eans denique dicebat Christus: Amen dico vobis. Ego sum panis vivus qui de coelo descendi, ct vi
tam dedi mundo. ct rursus: Panu autem quem ego dedero, caro mea est pro mundi vita. O iterum e Gui manducat meam carnem , ct bibit meum sanguinem , in me manet, ego in eo.
Item beatus Cyrillus: Vti ne videar ego foliis
Verba corpus proprium nominare,etiam sanctorum 'Fatrum volui ponere testimonιa, uisciant adver-Dry quia inaniter nos inclamant sequentes ubique
allorum voces. Ait itaque famosissimus noster paters Episcopus Athanasius in libro de sancta Trin:-tate: Et apparebat quia non erat fantasia, sed
vere habebat corpus. Decebat enim Chr istum induentem humanam carnem , hanc cum prop*s passionibus ejus indui totam ut scut totam proprium ejus dicimus esse corpus, ita ct corporis passiones propria solum ejus dicantur, lιcet non contingerent secundum divinitatem ejus. X X X III. Interrogat Felix dicens: Recur- νηηι propria nomina ad accedentia,seu accidentia ad propria, άnnon t Respondet, recurrunt. Intem rogat quo ordine i Respondet: Fropter singularitatem personae, in qua divinitas sit 3 Deι cum humanitate sua communes habent actionet, qua ex
125쪽
-- S. Act BARB I LIBT . Musa aliquando ea qua dιvina βιηι referuntur ad humana, or ea qua humana sum, ιnterdum ascribuntur ad divina, ct hoc ordine aliquando Dei
Flius in hominis filio filius hominis appellari dignatur, O hominis filius in Θει filia filius Dei nuncupatur. Hic ammoneo lectorem ut istum Felicis recursum nominum conferat cum relatione
Nestorij, & perpendat ne forte similia sint. Si - μὰ rast. ν. - enun supra posuimus verba Nestorij, diei
ille, Iimi inseparabilem a divina natura habens copulationem relatione Dei ct intelligent/a omni creatura adorationem evhibente s ct usque duos Flius dicimus, neque duos Dominos. Et post aliqua iterum Nestorius ait: Sed solus pracsuum habens Me quod ad Dei Verbi rapulataonem adoptione ct dominatione partisipans, auferens quidem omnem suspimonem dualitatis filiorum re Dominosem, praestito vero nobis in copulatione ad Meum Verbum, omnem haberet ιρsius fidem σintelligentιam σ theoriam, pro quibus re adora- . tionem pro relatione Dea ab omni suscepit creatura. Ecce Nestorius dicit Dominum relatione Dei theoriam suscepisse, id est, Deitatem &adorationem. Felix vero dicit recurrere nomina, propter unitatem personae, & propterea appellari Dei filium hominis filium, & hominis filium Dei filium nuncupari. Videtur namque mihi, quia licet utriusque, Nestorij videlicet
atque Felicis, nova & inusitata atque confusa sint Verba, unus tamen eorum aut similis in hoc Ioco est sensius. Deinde diligenter considerandum est hoc quod Felix dicit, Aliquando Dei selius in hominis filio filias hominis appellari dignatur. Quid est hoc Numquid aliquando, & non
126쪽
imperὶNumquid appellari & non esse3 Deindet, ct hominis filius in Dei filiositus Dei nuη
XXXIV. Sed quia scio horum verborum uandam similitudinem esse in dictis beati Hisinymi, quae iste in prima sua contentione pra-3 sensu efferre solebat , videamus, si ab illo ius sensus & verba non discrepant. Ait nam-ue beatus Hieronymus: Hic filius hominia per ei filium, Dei esse filius in Deifilio promeretur. Omi a iacce beatus Hieronymus dicit esse promeretur. 'e' elix dicit appellatur,& nuncupatur. Certe mulinim disteri inter esse promeretur, & appellatur, at nuneupatur. Filius, inquit, hominis in Dei 'io filius Dei esse promeretur. Certe sic cuncta hristi Ecclesia catholica credit & confitetur.3ui esse promeretur,vere & proprie esse coepit: uia, ut jam supra dictum est, ex quo esse coepit. νn aliud coepit esse quam vel filius ι & hoc uni-ιs. Qui autem appellantur & nuncupantur, Firitum adoptionis acceperunt, ut fith Dei vo- irentur: quia ex quo esse coeperunt esse fili,
ili ; & dum ista essent, praevenit eos miserico a Dei antequam illi ulla bona velle aut eligere sient; & sicut eos praescivit & praedestinavit Ephes r. ite mundi constitutionem & vocavit temporenstituto, ac justificavit per adoptionem &re . 7' mptionem animarum, deinde glorificaturust per adoptionem & redemptionem corpo-m in ultima resurrectione. Haec fiunt in illisti per gratiam adoptionis filij essiciuntur &pellantur Dei, per illum qui ante secula na-
127쪽
S. Aso BARDI LIBER turaliter natus,& in seculo naturaliter factus est unicus filius Dei, qui nascendo est filius Dei, non renascendo, cui nomen filii generatio de dit, non regeneratio, qui ex illa lubstantia qua. esse coepit, ex quo es. ccepit, non aliquando nuncupatur filius Dei, ut Felix vult, sed semperest, ut catholici credunt. Ita nos , sicut beatus Hieronymus ait, Deum hominemque jungentes , & filium hominis in Iesu, dc filium Dei tenemus in Christo. Hic sapientia Vertetur, ut Apocalypsis ait. Hic promissae antidoti aperienda virtus. Hic Manichaeorum virus, terrestre germen Arrianorum , divino, si dici fas est, semine superandum est. XXXV. Memoratur item Felix dicti Do- quo ait: Nemo ascendit in caelum nisi qui descendii de caelo, filius hominis qui est in coelo. de subjungit dicens : Certe quando haec loquebatur , nondum erat filius hominis in coelo per natu ram insus p ente se, hoc est, in filio Dei. Sed q uia ego in haec verba advertere non possum quid diacere Voluerit, aut quid senserit, ista indiscussa praetermittenda dc ad alia ejus transeundum est; maxime quia praedicta Dominica verba exposita verbis beati Augustini supra posuimus. XXXVI. Item Felix: Certe, ait, Catholicasdes credit quod non proprius Deι filius, qui de substantia Patris oenitus est. ct per omnia Patra semitis, pro nobis traditus sit, sed homo assumptus ab eo. Haec Felix. Nos autem dicimus: Absit, absit, ut ita catholica fides credat, quae sine in ter issione decantat, dicens: Credo in ae eum Paιrem omnipotentem, ct in Iesum Christum '
um ejus unicum Dominum nostrum, natum de
128쪽
ADVERsus FELICF M. ΜSpiritu sancto ct Maria virgine , passum sub VPontio Pilato , crucifixum ct sepultum. Ita enim catholica fides credit, quod ipse qui filius Dei Patris Omnipotentis est, & natus est de Spiritu sancto & Virgine, ipse sit pro nobis traditus , ipse passiis, ipse crucifixus, mortuus, &sepultus , ipseque resurrexerit, ascenderit ad coelos , dc ledeat nunc ad dexteram Patris , &inde , hos est, de dextera Patris, venturus sit ad judicandos vivos & mortuos. Sed quia, ut sup xius verbis beati Hieronymi dictum est , haec cogitasse, vixisse est, haec meditatio, partus est animae, in haec relabi vel recurrere, cum Domino jungi est, & cum ipso per haec humiliari est, cum ipso pati est, cum ipio mori est , cum ipso est etiam suscitari, bonum & j ocundum est de
hac re Patrum quoque hic sententias subnectere. Beatus Augustinus de hoc ita dicit: C uso nativitatem futuram secundum carnem , ct mortem, orresurrectionem, atque ascensionem in caelis, L ex 2 Propheta praenuntiare nunquam
destiterunt, prout ipse praecipiebat, obedientes Oeterbis cst factis. Nam sir sacrifici s carnalium victimarum, qua sibι ipsa sancta Trinitas, qua unus est Deus Novi ct Veteris Testamenti, a Patribus nostris praecipiebat offerri, illius sacra
μθ significabatur gratissimum munus, quod pro nobis se ipsum solus Deus filius secundum carnem
esset misericorditer oblaturus. Ipse enim secundum apostolicam doctrinam obtulit semetipsum pro nobis oblationem cr hostiam Deo in odorem suavitatis. Ipse verus Deus, or verus Pontifex, qui pro nobis, non in sanguino taurorum oe hircorum , sed in sanguine suo semel introiυit in
129쪽
46 S. A G o B A R. D I LI sancta. quod tunc Pontifex ille significabat, qu cum sanguine in sancta sanctorum per annos sin gulas introibat. Iste igitur est qui in se uno tantum exhibuit quod esse necessarium ad redemptionis nostra sciebat essentum. Idem sacerdos st, sacrificium , idem Deus er homo. sacerdos, per quem fumus reconciliati; sacrificium , quo reconciliati s Templum, in quo reconciliari ι Deus, eus reconciliati. Solus tamen sacerdos, sacri simum , ct templum ; quia hac omnιa Deus secundum formam servi. Non autem solus Deus, quιa
hoc cum Patre ct Spiritu sancto fecundum formam Dei. Reconciliati igitur fumus per solum filium secundum carnem , fednonfoli filio secun Uigiliis M. f. dlim divinitatem. Beatus quoque Vigilius: Ita: verbum Dei iure dicimus passionis iniurias pertulisse, non tamen passionem ullo modo sensisse. Dicam adhuc manifestius. confixa es divinitas clavis; sed ipsa penetrari non potuit, sicut caro
ejus potuit. Siquidem vulneri locum caro patefacta aperuit. Nam Deitas indivisibilis atque impenetrabilis mansit. Ita ergosuscipiendo passiones, O earum non cedendo esseditibus , apparet Dei
Verbum impassibiliterpa sum. Sed quia caro ejus hac omnia non solum pertulit, sed cr sensit, Ocessit, jure ac merito dicimus Deum his omnibus
passionum conditionibus sensibiliter assentum l. carne sua, sine sensu vel mutatione divinitatis fua. Vide ergo: perferre passionem , natura est utriusque , sed cedere passioni, non est utriusque natur a, cum sis unius eiusdem quepersona. Beatus quoque Athanasius ita dicit: Et onensum euomnibus, qura non corpus erat Verbum , sed com pus erat morbi; σhoc palpavit Thomaιponquam
130쪽
ADYERs Is FELICEM. eum resurrexisse vidit a mortuis, ct vidit in eo u ι clavorum quaου pertulit, ipsum Verbum in suo corpore dum crucifigeretur siciens; ct
cum posset prohibere , non prohibuit, sed etiam
propria sua faciebat qua erant proprιa corporis, tanquamsua, Verbum incorporale, denique eas corpore a minimo, sicut V e patiens dicebat: Dorsum meum dedi ad verbera, aciem meam m. non averti a confusione stulorum. sua emm humanitin patiebatur Verbi, hae inhabitans Verbum adse referebat, ut nos deitatis Verbi partiacipes esse possemus. Et erat admirabile, quia ipserat patiens oe non patiens s patiens quidem, quoniam proprium ejus corpus patiebatur ; ct in Us qui patiebatur erat non patiens, propterea quia natura Deus manens Verbum est impassibile ; ct ipse quidem incorporalis erat in corpore passibiles corpus autem habebat infe Verbum impasibile, de uens infirmitates ipsius corporis.
XXXVII. Felix dicit: Ita divina scriptura loquitur , ut ea qua capitis sunt, id est, Chrsti, referantur ad corpus, id est, Ecclesiam, O ea qua corporis sint , adscribantur capiti. Hoc ex Farte verum esse potest. Sed verius diceret , si dixisset: Aliquando ex voce corporis loquitur caput, sicut est illud, Saulo Saule, quid Metiri me persequeris' &, Esurivi, ct dedistis mihi δε
manducare. & cetera hujusmodi. Ceterum ea
quae propriὸ excellentiae capitis sunt, non sic referuntur ad corpus, ut iste dicit: quoniam ista Communio capitis & corporis magis est in vocibus scripturarum, quam in actibus & rebus, sicut est illud in Psalmo: Longe a salute mea ver