장음표시 사용
371쪽
est : Discipuli autem abierunt in C Itatem nimbos emerent) nolui sic Dominum rem pauperum in publicam exactionem mittere, sed Omnipotenti virtute, quod utique pauperum non erat, de mari tollere & fisco reddere voluisse, ut formam daret discipulis , quam Ecclesiae commendarent. Iuxta quam formam statuerunt sacri canones modum res ecclesiasticas dispensandi; scilicet ut in alienis egenis, in sustentaniadis Clericis, in reparandis fabricis , atque in rectorum supplendis necessitatibus expenderentur ; prout sanctorum eXempla commendant, & usque ad proxima tempora custoditum esse non dubium est. Ex laci s denique non solum possessores sacrarum rerum , sed nec diLpensatores fieri permittunt. quin potitis ceco nomos de proprio Clero eligi praecipiuntur, Magros, VineaS, atque mancipia ad usum tribui, non nisi Clericis, monachis , peregrinisque concedunt. De qua re si quis diligentius vult agnoscere quid vel in quibus Conciliis dicatur, legendo & revolvendo cognoscat. X X. Verum quia sunt qui Gallicanos Canoanes aut aliarum regionum putent non recipiemdos , eo quod Legati Romani, seu Imperato ris . in eorum constitutione non interfuerint di restat ut etiam sanctorum clarissimorum Patrum doctrinas, & expositiones, diversosque tractatus, ut sunt Cypriani, Athanasij, Hilarij,
Hieronymi, Augustini, doceant non esse recipiendos r quia cum haec tractarent, vel exponerent , Legati Romani sive Imperatoris non adaerant. Melius mihi sentire videntur, qui secundunt Domini dictum, ubi duci vel tres in nomine
372쪽
DE DISPENSATIONE. 289mine Domini congregatos agnoscunt, Dominum quoque inter eos affuisse non dubitant, &cum qui Ecclesiam non audierit , sicut Ethni cum & Publicanum habendum credunt. Vbicunque enim catholici Ecclesiarum rectores pro Ecclesiarum utilitatibus cum Dei timorem eius nomine dc honore conVeniunt, quicquid iconsonanter sanctis Scripturis statuunt, nulli proculdubio spernenda, immo veneranda omnibus esse debent. quod illa quammaxime auctoritate fulcitur, quia bina per annos singulos Concilia fieri & Romani Pontifices decreverunt, & magna Concilia sollicite commendarunt. Rectius profecto facere videtur, qui ubi cunque magnarum synodorum statuta deficiunt , propter insuetas emergentes causas antia quorum statuta, quae merito reprehendenda non sunt , sequenda deliberat, quam qui ea quae ipse sentit, eorum sensibus anteponit. Fi missime omnino teneo qubd omnes orthodoxi rectores quibuscunque locis vel temporibus de rebus ecclesiasticis tractandis conservandis iave aliquid statuerunt, antecessorum statutis &divinarum litterarum auctoritati magnopere studuerint consonare. Iam vero de donandis
rebus & ordinandis Ecclesiis nihil unquam in synodis constitutum est, nihil a sanctis Patri bus publice praedicatum. Nulla enim compulit necessitas, fervente ubique religiosa devotione , & amore inlustrandi Ecclesias ultro
aestuante. Quem non ad haec accenderet dominicum illud fictum & dictum , quod Evange-uum refert, sedisse Dominum contra gazophVIacium, & aspexisse quomodo turba iactaret aes
373쪽
ado S. AGOBARDI LIBER in gazophrlacium , paupetemque viduam super omnes laudasse, quae duo tantum minuta jactaverat 3 Ecce ledens Dominus aspicit offerentes , ut beneplacitum sibi demonstret munus fidelium. Satis velo consequens est, ut asia piciens os urentes , despiciat auferelareS , laudans totum dantem , vituperet non dantem,
immo quippiam fraudantem, sive aliquid ra
XXI. Sed & illud. quod jubet & reddere quae sunt Caesaris Caesari, & quae Dei Deo,
tanto quisque attentius penset, quanto devotius curat. Quod vere praeceptum &Apostolus commendat implendum dicens : Reddite
omnibus debita ; cui tributum tributum, cui vectigal vectigal, cuι timorem timorem, cuι honorem honorem. Neque enim timorem debemus hominibus , cum praecipiatur nobis per Prophetam : Nolite timere opprobrium homι- num, ct blathemivi eorum ne metuatis. ItCmque scriptum sit : Qui timet hominem , cito corrBet. Et : Nolite timere eos quι occidunt corpus. Sed timorem utique debemus Deo, sthonorem autem Deo , ac domui, omnibusnque membris ejus ε, sicut Scriptura , quis sit justus demonstrans , dicit: Ad nihilum dedu- tus est in conspestu ejus malignus, timentet autem Dominus glorificat. Et exhibendus ergo est Deo timor, ne offendatur moribus; & exhibendus honor, ut glorificetur oblationibus. Sic nempe a Patribus intelligitur quod dictum est, Reddite qua sunt Caesaris Caesari, id est, tributa, ac vectigalia. Uua autem sunt Dei Deo, id est, decimas, primitias , ceteraque donaria,
374쪽
ham vota , quam spontanea. Nam Sc astertio Iudaica idcirco putabat inlicitum esse tributum solvere Caesari, quia supradicta Deo solvere jussi erant. Commendat autem Dominus haec facienda, ubi ait : Vae vobis Scribae ct Pharia Mere f. tr. Di hypocritae , qui decimatis mentiam , cT anethum , ct cuminum, oe omne olim; er relinquitis qua graviora sunt legis, judicium misericordiam, ct fidem ; cum ilico subj ungit, Hac oportuit facere, ct illa non om ttere.
XXII. Oportet ergo, & semper oportebit , quod Dominus oportuille testatur; neque parvipendendum fuit aut erit unquam quod Dominus vel fieri jussit, vel factum facientis devotione commendavit. Certe lex non vetuit subj ectos aut vinum bibere, aut in domibus h hilaro . Et tamen Ionadab filius Recab filiis sisn 3 . suis , exhortando , interdixit utrumque. Qui post multa annorum curricula compulsi ab hostibus ingredi civitatem ad manendum nullatenus compelli potuerunt, ne a Propheta quidem, ad bibendum vinum; dc idcirco laudati sunt a Domino pro obedientia , promittente etiam quod non esset defecturus vir stirpis Ionadab de conspectu Domini. Si quod unus homo praecepit posteris, tam attente tam religi se custoditum est usque in longinquum, ut la de etiam dignum Dei haberetur; quod utique non ex legis sanctione , sed ex religionis fervore praeceperat ) quid de nostri temporis hominibus aestimandum est, quibus omnipotens Deus & generalis Ecclesia sub nomine patris ac matris praecipere non desinit , nisi ut e sum comparatione obj urgemur, sicut&Iu-
375쪽
192 S. Aco BARDI LIBER daicus populus, Domino dicente: Praevaluerunt sermones Ionadabyermonibus meis, dc cetera λ E contrario autem credendum est quod in regimine Praelatus quilibet, sine damno ino bedientiae , praecipiens, contemni non potest; sicut apertissime apparet in gestis Saulis. Nam cum filius ejus Ionathas, fide ac virtute protectoris armatus , perrexisset ad stationem Philistinorum, castraque eorum turbarentur 9 Videns ille cim sociis insecutus est inimicos, persequens atque prost emens ; cernensque quod res prospere cederet, contestatus est populum, dicens: A faledictus qui comederit panem hodie, donec ulciscar de inimicis meis. quod ignorans
Ionathas , sumpto melle gustavit paululum.
quam ob causiam Dominus indignarus est, ita ut respondere nollet quod populus agere deberet; ac nisi eum transacta bona eripuissent, sorte de prehensius absq; retractatione moreretur. Qua
in re cum omni timore considerandum ei quod eum ignorantia excusare non potuerit, nec tantae fidei virtus indignationem divinam averterit, quousque ad horam moriendi ven
tum est. ubi adhuc mirari possemus, nisi aliqui viderent, quod mel comedit, non panem. verum quia, more sacri eloquij, in pane, qui quid comedi potest, accipitur; pensandum est quam attente Dominus custodiri velit qui quid non inreligiose Praelatus quisque praeceperit, cum Saulis jussa a nesciente transgressa, sine aliqua vindicta transire non passiis sit. Quis est hodie qui se culpae obnoxium esse crederet, si praecipientis injuncta non audiret λ Et tamen ex interna regula judiciorum Dei. videmus
376쪽
BE DISPENSATIONE. 2' peccata subtilius & acerbius inquiri, quam nos praecavere aut formidare valeamus. X X III. Haec dicta sint, ut prudentitis onferatur occasio diligentius considerandi, si tam fructuose unus auditur a multis tam noxius Omnibus , unus inobediens esticitur inscius, quanto merito retributionis boni vel mali ob cliens , aut contemptor efficitur consonanter
I raecipientibus plurimis ; maxime cum non so-is Apostolis , sed omnibus his qui docendi ministerium in Ecclosia sortiuntur, dixisse Dominus intelligatur : si vos audit, me qudit; fu, qui vos spernit, me spernit, Illud quoque A naniae & Saphirat factum occultum, tam sublimiater inventum, tam atrociter vindicatum, quis digne exaggerare prae valeat, unde contractum est tam immane crimen, ut tentasse Spiritum sanctum & mentiti Deo conuicti sint, cum tan tum de pretio agri, quod adhuc in illorum erat potestate, servare sibi matutile referanturr Certe necdum fuerat ante pedes Apostolorum positum, necdum in communionem fraternitatis
redactum. Qua severitate iudicaretur, si qui de loculis apostoscis &omni Ecclesiae jam oblatis aliquid praesumpsissiet, si sic judicatus est qui praesumpsit ex his quae adhuc erant Omerenda Si cuicunque homini de rebus humanis furatus aliquid fuisset, praecepto legis dupli aut quadrupli restitutione multaretur. Quia vero de sacris rebus , sanctis praedicatoribus sanctisque pauperibus deputatis , vel potius deputandis,
fraudavit, morte multatus est. quam mortem non intulit gladius , non exercuerunt ossicialium manus, sed sacri sermonis virtus inflixit
377쪽
2 S. Acon ARDI LIn ERSic fraus prima in Ecclesia de rebus ecclesiasti cis perpetrata punita est. Tali poenitentia dam natus Adam in paradiso, vetitum contingendo morti obnoxius, & habitatione Paradisi indignus effectus est. Ananias cum uxore sua fraudem in Ecclesia faciendo, 3c societate ecclesia stica & habitatione mundana privatus est. Dixerat Dominus : Si tis pejectus esse, vade, veπ' de omnia qua habes , π da pauperibio. Hinc perfectionem arripientes, & vendentes omnia
quae habebant, rerum suarum pretia non aliis pauperibus quam sanctis credentibus distribue bant , maximeque praedicatoribus sanctis di stribuenda pauperibus offerebant. Tales enim pauperes in verbis Domini intellexerant. Sic& beatus Paulus, cum dextras sibi & Barnabae ceteri darent, ut illi in Circumcisione, ipsi v ro in Gentibus evangelizarent,testatur se etiam
hujus quoque ministerij curam suscepisse, di
cenS : Tantum ut pauperum memores essemus.
XXIV. H is ergo sacri canones concordantes, res ecclesiasticas, res etiam pauperum et Ievoluerunt. Nam & Dominus ordinavit ut hi qui Evangelium annuntiant, de Evangelio vivant. Ex his itaque inter fideles coeptus est si cratissimus & Iaudabilis usus , ut Ecclesiae dita rentur: quatenus ipsa Ecclesia de tuo pascat predicatores suos, & choros ministrorum, turbanque pauperum, ac multitudinem confluentium peregrinorum. Erga quas res quanta reverentia , quantaque fides, & custodia adhibenda sit, demonstravit voluntas Dei per multitudinem miraculorum quae gesta sunt in universo mun
do pζr singulas regiones, loca, atque Ecclesias;
378쪽
DE DII PENSATIONE. 29scum jam non unus Ananias cum Saphira uxore
propter fraudem in rebus sacris perpetratam morte multati sunt, sed innumerabiles & pqne mille alij, qui infirmitate percussi, daemonibus
vexati, coecitate damnati. de quibus si ea quae scripta sunt, studiosus aliquis in unum congregare voluisset, aut valuisset, enormia volumina confecisset. inanto magis ea quae facta sunt, δc divulgata, ac tradita, nec tamen scri- pta , eo quod fuerint nimiai XXV. Haec idcirco dicimus, non quod divinam percussionem omnibus temerantibus temporaliter comminemur ; sed magis ut ad curam Dei earum custodiam atque diligentiam pertinere monstremus: qui tantis miraculis per tot tempora terruit improbos, non solum incredulos , sed Sc credentes , ne facile adversus facra loca, inlicita auderent perpetrare dc ut eos saltem percussio tanquam bruta animalia
cohiberet a praesumptione, quos ratio vel executio divinorum mandatorum nequicquam v lut homines compescebat. Debuerant etenim nosse, utpote rationales a Deo conditi, quia si non licet concupiscere rem proximi, multo ma- εδε - δμgis Domini.
rismatum divinorum largitio, vel remissio peccatorum, ac donum regni coelestis non sint concupiscenda 1, quae utique res domini sunt. Sed quoniam nobis de sacris rebus Ecclesiarum sermo est , secundum illud nunc loquimur quod
Dominus in Lege praecepit, dicens: Non loqua- εx. . so. ris contra proximum tuumfalsum testimonium. Non concupisces μXorem proximi tui , non do
379쪽
mum, non agrum, non servum, non ancillam, non
bovem, non asin m , ct universa qua illim sunt. In quibus verbis summopere est considerandum , quia si contra quemlibet proximum , ob
quamcunque rem, falsum existere vel adhibe re testem non oportet; multo minus licet contra Dominum, ob illius Ecclesiae facultates ejus nomini consecratas simili quoque modo, si domus, aut ager, servus, aut ancilla, dc cetera quae sunt proximi, concupisci non debent; multo itaque magis ea quae ad sustentationem pauperum Domino sunt tradita, non sunt concupiscenda. XXVII- Apparet autem in hujuscemodi rebus multitudo miserationum Dei,qui gratanter ab homine dignatur recipere quae ipse dedit. Hinc denique est quod ei David fideliter con fitetur dicens: Tua sunt enim omnia ;&qsa de
manu tua accepimus, dedimus tibi. Nequaquam
igitur consecrata Deo concupisci vel auferri debent; quin potius tali mente penseri, atqUCita inlibata & ab omni usu communi seposita custodiri ut ipse Dominus in Deuteronomio insinuat, ita dicens : Loqueris in eonspectu Tomι ni Dei tui : EAttuli quod fandii sicatum est de domo mea, ct dedi illud Levitae , ct advena, O.
ιπι mandata tua , nec sum oblitus imperis. Non comedι ex eis in luctu meo, ne eparavi in qualibet immunditia mea , nec expendι ex iis quicquam in re funebri. Obedivi voci Tomini Dei mei, ct feci omnia sicut praeceptin mihi. Respice de sanctuario tuo, ct de excelso caelorum habit culo , ct benedic populo tuo, oe ιerra, quam de-
380쪽
disti nobis. Tali itaque, ut dictum est, nobiscordis devotione primitivae vel decimae considerandae sunt, tanta veneratione inlaetie servandae, & cum hujusmodi confessionis puritate Domino offerendae ; quatinus Dei de excelso coelorum respectus , & populi ac terrae benedictio , possuat facilios promereri. XXVIII. Huic confessioni a Domino injunctae fidelibus illa quoque Apostoli sententia Congruenter valet adjungi, qua fideli discipulo praecepit, dicens : Si quis fidelis , vel si quin mdelis, habet viduas , subministret illis, oe non
Dravetur Ecclesia, ut his qua vere vidua sunt, sufficiat. cui bene praesunt Pres'teri, duplici honore digni habeantur,maxime qui laborant in verbo ct doctrina. Dicit enim Scriptura: Non instanabis os bovi trituranti. Et: Dignus est opemrius mercede sua. In quibus verbis id praecipue arbitror considerandum ; quia si vidua cujus ibet fidelis , ab illo est sustentanda, ne gravetur Ecclesia ; multo magis aliunde siubministrandum est canibus & cavallis , ceterisque tam hominumquam animantium ministris, quae vel ad delicias , vel ad pompas, turpesque jocos, a divitibus possidentur. Et hoc ideo, ne Ecclesiam Dei
non solum gravent, verum etiam vastent, funditusque praedentur. Id namque nimis esse i nia licitum non hac sola sententia ostenditur , sed multifarie in toto Scripturae divinar corpore demonstratur: ubi non soli1m praevaricantium poe- nq,sed remunerationes fideliter tractantium res Domino consecratas, multis modis descributur. XXIX. Quicunque autem opus hoc lectione &consideratione dignum duxerit, noverit