장음표시 사용
111쪽
ho3 ARTICULUS III. CONTROVERSIA RLeo M. Epist. L. ad Marcianum Augia Sanctum Clementiae pestrae studium , od ad reρarationem ρacis Ecclesiasticae Synodum haberi coluistis, adeo libenter accesti, ut etc. Immo non consentiente tautum, sed jubetite etiam Leone M. convocatam esse Calcedonensem S
nodum scribunt Episcopi secundae Moesiae in Epist. ad Leonem Imperatorem , Marciani successorem. In Chalcedonensi ciuitate multi Discosti conpenerunt ρer iussionem Leonis Romani Ponti cis , qui pers Cayut est iscoporum. Et S. Gelasius in Epistola ad Episcopos Dardaniae : Apostolica Sedes. Pro veritate ut 'nodus Chalcedonensis Feret, sola decrepit. Ubi haec vox Sola aliorum Patriarcharum, non vero Imperatoris interventam xcludit. CPOlilauiam II T. Synodum convoca
tam quidem a Basil io Ιm p. sed ab Hadriano II. cel brari jussam fuisse, manifestum est ex Epistola Hadriani II. ad Basilium ,. quae actioni I. CPolitani IV Con-eilii inserta est : Volumus autem yer pestrae Pietalis industriam CPoli merosiam celebrari Concilium : cui nostri quoque LVMi ρraesidentes, delictorum , hominumque discrimine persyecto , statim cuncta imhii Conciliabuli c Photiani exemplaria , ab iis , qui illa retinent , ablata , ignibus cremanda tradant. Verum multis opus non est.. Quod Romani Pontifices convocationi Conciliorum Oecumenteorum saltem eonsenserint, vel Oκ eo manifestum est, quod Legatos suos ast ea miserint.,
et per illos Synodis praesederint
CCCLX. Dices s.. Ipsi Pontifices saepius rogaruut Imperatores , αι Concilia Oecumenica convocarent. Ergo εν i Pontisces agnoverunt hoc ius Imperatorum. l. . Primis tribus saeculis nulla saerunt celebrata Concilia Odeum tua, auteqaura. Iideratores Christi fidem in
112쪽
DE CONVOCAT. ET PRAESIDENTIA CONCIL. a scepissent: et hoc ideo sactum est , quia Romani Pontifices sine Imperatore Christiatio nullam habebant a thoritatem illa indicendi. Ergo. R. ad I. C. A. N. C. Pontifices Romani variis gravibusque de causis pelierunt ab Imperatoribus , ut ipsi Oecumenica1n SSuo-
dum convocarent, vel Saltem convoeari paterentur. I.
Quia tunc vigebat Imperialis lex antiqua , qua frequentes hominum eonventus , absque Imperatoris aestior tate , metu seditionum aut conspirationis prohibebantur. II. Concilia commode fieri non poterant, nisi in urbe atrina Imperiali. Igitur sana ratio dictabat . comventum hunc fieri non debere absque consensu Domini illius Urbis. III. Haeretici et Schismatici, legitimae
Praesectorum Ecclesiasticorum auctoritati non satis subiecti , Imperatorum erant compescendi authoritate , quam
ipsi vix adhibuissent, nisi negotia in Synodis a sotadictis fuissent tractata. IV. Propter Ecclesiarum Pa Pertatem non potuisse. it Episcopi longa i tineri Mon fi c Te , praesertim ut ex universo orbe in unam locum ad celebrandum Conciliam Generale con urrerent, ni ivehicula publica, et sumptus necessurios pia Augustorum liberalitas subministrasset. Atqui hae rationes a pluribus jam saeculis' cessarunt. At II. N. A. Prii Dis saeculis id factum non est desecta auctoritatis , et i, ris in Pontifice. sed dρsecta opportaui talis; quia obsontinuas Christianorum insectatione; tulum non erat
Episcoporum multitudinem in aliquo loco convenire. CCCLXI. Objieitur II. Contra II. Conclusionem, Infirmitas argumenti. Os ius non praesedit Concilio ut Iaegatus Sylvestri; sed quia vel ab ipsa Synodo Nicamna i vel ab Imperatore Constantino constitutus fati Ρra ses. Ergo ex eo facto nihil probatur. P. A. Ouia, his
113쪽
ARTICULUS III. CONTROVERΝΙΑ. T. Proverbis subscrip ii r Osius Discopus Ciuitatis Cordube sis procinctae Hlvaniae dixit, ita credo, sicut sit 'eritis scr*tum est, nulla sacta Legationis mentione, cujus tamen meminerunt Vitas et Vincentias. Confirm. Theodoretus Libo I. Histo Eccles. Capo VII. Socrates Lib. I. Cap. V. Sozomenας Lib. I. Cap. XVI. scribunt duos tantum Legatos, Vitum et Vincentium a B. Sylvestro Nicaeam missos fuisse o Ergo Osius Legatus non erat SIlvestri. R- N. Ao Osius mediocris civitatis Ilispaniarum Episcopus , nec a Synodo ,i nee ab Imperatore contra Ecclesiastieas regulas praehabitus fuisset Episcopis Alexandrino, et Antiocheno, caeterisque G raecorum Exarchis au Metropolitis , nisi Sylvestri Legatum ea in Synodo egisseto Ad Probat. N. Co Hoc ipso, quod primo loco subscripserit ante omnes Orientales , satis ostendit Legatum se fuisse Romani Pontificis: Vitus et Vincentias, cum Episcopi non essent, et per se suffragii iuroe carerent, mentionem Legationis suae pro Sylvestro saciunt. Ad Consi mat. N. C. Duo tantum Roma missi sunt ad Concilium se Vitus et V nee tius ; quibus tamen mandarum fuit , ut Legationis s cium assumerent Osiam se doctrinae et rerum gestarum fama celeberrimum , qui tunc apud Constautinum Im
CCCLXIIo Objicitur III. Aliorum praesidentia in
Synodis. Photius Lib. de Synodis testatur, ChalcedOBensi praesedisse Anatolium CPolitanum Patriarcham. II. CPolitano Ιl. praesedit Eutychius C Politanus. III. Ephesiuo II. Dioscorus Alexandrinus , ex mandato Theodosii junioris. R. Ad Io Photium Schismaticum han iure, contra omnium Historicoram fidem se splendidissime mentiri, ut vel ex subscristionibus chalcedoneum
114쪽
DE CONVOCAT. ET PRAESIDENTIA CONCIL. a
sis patet : Paschasinus Episcopus , Vicarius Domini mei Beatissimi , atque Aoostolici Unioersalis Ecclesiae iscopi Pas ae Urbis Romae Lqonis, Synodo Pracsidens , statui et subscripsi. Ad II. R. Eutychium CPolitano II. praesedisse, quia Vigilius interesse ac praesidere Concilio , aut vices suas alteri demandaro noluit. Ad IlI. R. Ephesinum II. non fuisse Concilium, sellatrocinium, ab universa Ecclesia Dei reprobatam; iaeoque in Chalcedonensi Dioscorum Episcopatu suo MIexandrino privatum fuisse , substituto in locum ejus S. Proteri O
CCCLXIII. Dices L Aquileiensi Concilio praesedit Valerianus Aquileiensis Episcopus : Carthagiue usi
VI. Aurelius Carthaginensis , quamvis praesentes essent Legati Romani Pontificis Ergo multo minus Legati Pontificis praesederunt conciliis Oecumenicis. R. N. C.. Concilia Provincialia, aut etiam Nationalia, non repraesentant universam Ecclesiam , ideoque illis Areb episcopi Primates praesident.. Praeterea Legati a Zosi mo missi non fuerunt, ut praesiderent Concilio Afri
cano ; sed ut observationem urgerent Nicaeuorum , aut Potius Sardicensium Canonum Contra vero Oecumen, ca Concilia, universam Ecclesiam repraesentant, atque
ad illa mittuntur Roma Legati , ut vices Pontificis agant, ejusque nomine praesint. CCCLXIV. Dices II. Ip i Imperatores Orient ales prae sederunt Concili is in Oriente Eelebratis, et subscripserunt. Ergo falsum est Legatos Potitificios praesedisse .. R. N. Aia Sederunt illi primo loco , honoris
causa , ut Caesares; non tamen praefoderunt ut Iudi-ees testanto Marciano in Chalcedonensi, se venisse
ad confirmandam, non ad explicandam fidem. Sabsor
115쪽
ARTICULUS III. CONTROVERSIA V. pserunt illi, non more Episcoporum defnientes, set consentientes: et quidem Constantinus Magnus, Marcianus , Constantinus POgonatus , Post omnes Patriarchas et Episcopos : Basilius vero post Legatos Romani Pontificis et Patriarchas, ante Episcopos tamen; quia, ut isse ait, tali eum honore Episcopi afficere voluerunt
CONTROVERSIA VI AN ROMANUS PONTIFEX SIT SUPRA CONCILIA , ETIAM OECUMENICA
Quaeritur hie an Romanus Ponti sex indubitatus cυ-jus electio certo legitima fuit initio, aut qui saltem
postea ob universali Ecclesia, absque notabili aut probabili contradictione, acceptatus suit, supremum hutient in Ecclesia Dei authoritatem, ita ut a conciliis etiam Oecumenicis judicari non pos,it , deponi aut suspendi ob quamcumquc causam, praeterquam ob hue Febiu, in qua tanquam persona privata animum Ob firmaret Τ Omnes enim admittunt in his duobus casib αβ Romanum Pontificem Concilio Oecumenico subiici. I. Stati te rationabili dubio de valore Electionis, aut subta sequente acceptatione Ecclesiac, v. g. Si duo electi eb-sent Pontifices in discordia Cardiu ullum, ita ut prudenter dubitari posset de electione utriusque. Etenim Si in tali casu concilium Ueeumenicum dubio Pontifice
superius non esset, Ecclesiae non fuisset bene provis iam a Christo , quae nullam haberet me diam tolle arcu Sciasina iguoraretque cujus potis niuali sente iam.
116쪽
DE SUPREMA AU OBIT. R0M. PONTIF. rasin rebus fidei ac morum sequi debeat. II. Si Pontifex ut persona Privata, eAlerius et palam cum pertinaciuiueretur errorem in fide ; quia hoc ipso desineret esse membrum, multoque magis Caput Ecclesiae ; sicque Conciliorum authoritati , non secus ae alii haeretici subjicieretur. Dixi, ut persona prioata; ut publica enim persona, atque ex Cathedra loquens , ob promisesiones Christi Petro ejusque successoribus factas, haε
resin docere non potest, negamusque casum esSe POS-
sibilem. An vero ut persona privata errorem fidei a mversum cum pertinacia tueri possit, multi eontrove tunt. Certum est id nunquam hactenus contigisse, Certoque confidimus id nunquam eventurum. CCCLXVI. Extra geminum hanc Casum , Omnes.
Catholici Doctores supremam supra omnia Concilia, atque instilli bilem Romani Pontificis authoritatem pro- Pugnarunt usque ad tempora magni Suhismatis , tribus eodem tempore, nempe initio saeculi XV, Gregorio XII, Joanne XXIII, et Benedicto XIII. de Ρapatu contendentibas. Tum demum inventi fuerant Theologi quidam , eaeIeris tamen et numero, et dignitate , et doctrina longe interiores, qui novam , et toti retro untiquitati igito tam opinionem in Orbem Catholicum , Ecclesiamque Latinam inveherent, docerentque , BOm num Pontificem, quamvis legitimum, se solo fallit,ilem esse et Concilio Oecumenico inferiorem. Ante deploranda illa tempora nullus Patrum, nullus Theolog rum Graecos Schismaticos post tempora Photii et C Tularii , aliosque haereticos excipio, quorum authoritas hau in re Omnino nulla est ab adversariis tu medium proferri potest, qui docuerit, publicas, et e NCu inedia loquentium Summorum Pontificari de fide
117쪽
O4 ARTICULUS III. CONTROPERSIA VI definitiones errori esse obnoxias, ipsosque Pontificos quibuscunque Conciliis etiam Oeeumenicis esse subjectos : verum quotquot de Pontificum Romanorum
auctoritate tradiaverunt, eam et supremam esse et in-
fallibilem sona per testati sunt. Immo u que ait A. IMI, quo nempe authoritati Pontificiue in sta illa Conventus Cleri Gallicani decIaratio lucem aspexit, nulli bi hac de re sortiora et apertiora testimonia edita suere, quam in Ecclesia Gallicana; adeo ut mirum cuilibet videri debeat , quod Conventus illius Antistites antiquam suae Ecclesiae, et Majorum suorum doctrinam deser re voluerint, ut Ioannis Gersonil novitiam opinionem
CCCLXVII. Iacobus Benignus Bossuetus, Episcopus Meldensis, vir caeteroquin doctissimus , in sua defensione Declarationis Cleri Gallicani, Parte II. Lib. X. cap. XIX. scribere non est veritus , nihil obstare , quominus illa sententia, quae adstruit supremam et infallibilem Romani Ponti cis authoritatem , sit haeretica ; et quod qui eam Prορυgnant, an ab haeresi se satis purgatos Putent, ipsorum sit sidere : a notagrapi certe immunes esse non posse. Enimvero totius ferme orbis Catholici Antistites , Universitates , Theologi et Doctores, si Gallos quosdam excipias, inter haereticos numerandi forent. At longo aequias hac dere judicium tulisse videtur nobis Melchior Canus C, nariensis Episcopus, Lib. VI de locis Theolog. Cap. VII. Illud assero , ac sidenter quidem assero , Pestem eos Ecclesiae ac perniciem a erre, qui aut negant Romanum Pontificem Petro in fidei doctrinaeque authoi itate succedere , aut certe adstruunt, Summum Ecclesiae Pa3torem, quicunque tandem ille sit, er-
118쪽
rare in Idei judicio μοsse se Quam ob rem non quidem intelligo , quonam consilio indeles quidam haer ticorum , quam Catholicorum o 'inionibus fauere malint. Nos autem communem Catholicorum sententiam sequamur e tuto enim sequimur , quoniam communis Catholicorum est. Praeterquam quod ea sentiunt , quae Sacrarum etiam litterarum testimonia confrmant, Pontiscum Decreta Iniunt, Veterum Sanctorum Chortis concinit, Conciliorum Patres apir-munt , Apostolorum traditio probat, Per 'etuus Ecclesiae usus obserςat.
CCCLXVIII. Caeterum ne cui mira videatur Crisis Bossueti , viri alias doetissimi et perquam modesti,
sciendum est complures litteratos viros vehementer dubitare , an Defensio illa declarationis Gallicanae genu, nus sit Meldensis foetus. I. Q aia XXV l. annis post mortem Meldensis primum edita est, nimirum A. 37So. Lux emburgi. II. Quia antilogiae satis frequentes eo in lihro occurrunt, testimonia Patrutti et Conciliorum mala fide et oscitanter prolata, detruncata , a nativo et proprio sensu in alienum et improbum detorta: item iniuriae et convicia in quosvis pietato et doctrina comspicuos viros iacta. III. Quia plures libri sub emcntito Melden is nomine editi sunt a Bossueto iuniore , Episcopo Trecensi, Meldensis Nepote, Iansentanis pa tibus perquam addicto , qui quod Jamenianum Pus olerent, a compluribus Galliarum Episcopis damnati
sunt. Certum est autem De sensionem illam vulgatum fuisse, curante BOssueto Trecensi. Ergo merito dabitatur , an illa Meldensem habuerit authorem , vel annon saltem Jansentanorum perfidia, as solitis artibus
119쪽
16 ARTICULUS III. CONTROPERSIA VI. CCCLXIX. Conclusio. Romanus PontilaX Supremam habet in Ecclesia Dei authoritatem , omnibusque Conciliis, etiam Oecumenicis , superior est. Prob. I. Authoritate Scripturarum. Mutth XV l. ait Christus ad
Petrum Tu es Petrus , et suρer hanc Petram aedi cabo Ecclesiam meam. Ergo Petrus est fundamentum Omnium Ecclesiarum , seu totius universalis Ecclesiae Christi. Ergo multo magis est fundamentum Concilii Oe eumenici , quod solummodo repraesentat universalem EC
clesiam. Ergo idem dicendum est de Romano Ρontifice qui latentibus Gallis , B. Petro succedit in Primatu Atqui si Papa est fundamentum, est etiam superior Conciliis Oecumenicis, quia fundamentum in domo idem est, quod caput in corpore, Princeps in Rep Blica. Confr. Illa verba, Super hanc Petram aedi c bo Ecclesiam meam, vel dicta fuerunt Petro, ut ab Ecclesia distincto , vel ut Ecclesiam rapraesentau-Ii , ita ut promissio tota ad Ecclesiam dirigatur. Si primum ; ergo Petrus independenter ab Ecclesia ratfundamentum, et Concilium a Papa separatum tantum valebit, quantum domus a sandamento divilia : si secundum ; ridiculus et nugatorius esset sensus : idem enim est, ac si Christus dixisset: Fundabo Eccles am meam sus er Ecclesiam, nam Petrus FePraesentans Ecclesiam
nil aliud est , quam Ecclesia in Petro repraeseritata. Quod si dicas, Petrae nomine noti intelligi B. Petrum sed ipsum Christum : respondimus Nam. CCCVIII. et
CCCLXX. Alterum argumentum petitur ex eodem Cap. XVI. S. Matthaei ubi Christus dixit ad Petrum rTibi dabo claues regni coelorum. Quamvis Christas clMves regia coeloruin tradiderit reliquis etiam Apostolis ,
120쪽
DE SUPREMA AUTII IT. ROM. POΝTIF. 11Ieas tamen peculiari modo promisit et tradidit B. Petro quo eas Apostolis non concessit, nimirum absqae Omni subordinatione et dependentia ab homine. Ergo etiam Romani Pontifices, B. Petri successores, habent aperiendi et claudendi potestatem supremam, atque a Solo Deo dependentem, quam nec Apostoli habebant, neo Cone ilium Generale a Deo accepit. Ergo Papa est S .
perior Concilio. Denique Ioannis Cap. XXI. Christus ait Petro : Pasce ooes meas. Quibus verbis, ut ipsi Gtilli fateri cogutitur, qui Primatum Romani Pontificis adversus Novatores defendunt, Suocessores etiam B. Petri constitati Pastores universae Ecclesiae, totiusquo ovilis sui caram illis commisit. Ergo quemadmodum Pastor superior est ovibuΝ, easque Pascit, non pascitur; ita etiam Romanus Pontifex superior est ovibus suis. Noque dicas, Petro fuisse omnes oves distributive sumptas a Christo eommissas, non vero collective : et RO- manum Pontificem esse super omneq Episcopos siogili tim no distributive, non vero collective sumptos. Praeterquam enim, quod haec responsio sit prorsus novR, et ante tempora magni Schismatis in Ecclesia Dei ina dita , authoritati Suripturarum ae Patrum, et sanae rationi adversatur. Certe Pastor omnibus ovibus tam collective quam distributive sumptis est superior: alioquin dicendum etiam foret, Episeopum singulis quidem suae
Dioecesis Presbyteris superiorem eqse , non tamen Omnibus collectim fremptis, ideoque illum Synodo Dioecesanae subiacere: Imperatorem quolibet duce, aut milite superiorem esse , non tamen toto Exercitα simul