장음표시 사용
91쪽
M ARTICULUS III. CONTROVERSIA III.
latis; nec a nobis excommunicatos in communionem ultra celitis exc*ere. Ne in sua Pr incia a comantinione suUensi, a tua Sanctitate Praeρrπere , pel indebite uideantur communioni restitui. Presbyterorum quoque, et sequentium Clericorum improba restigia, s cui te dignum est, remitat Sanctitas tua . IV. Temporibus S. Gregorii M. non Episcopi modo, se letiam inferiores clerici at Sedem A postol leam saepius appellarunt. Unde Sanctus hie Pontifex Lib. I. Epist. LXXXII. ad Hilarium Monachum, meminit appellationis ad suum tribunal Felicissimi, atque Vincentii Di: conorum Ecclesiae Lamighensis in Africa, et Lib. II. Epist. XXXVI. ad columbum Episcopum appellationis Constantii et Mustellae Diaconorum. In alis Ecclesiis tum Orientis , tum occidentis id frequentissime contigisso, testantur Epistolae S. ZOsimi , S. Coelestini, S. Leonis M. et S. Gregorii M.
CCCXLII Dices Q. Saltem ius appellationum ad
Sedem Romanam a Synodo Sardicensi institutum fuit. Ergo Romanus Pontifex ius illud non habet ex institutione Christi, et ratione sui Primatus. P. A. Os ius in Sardicensi ait ad Patres Coucilii Can. III. Si oestrae dilectioni uidetur, S. Petri A 'ostoli memoriam honoremus etc. Ergo per illa verba indicavit, se inusitatam quidpiam, et novum proponere. R. N. A. Jas illud a Sardicensi non institutum fuit, sed confirmatum , la datum , ae declaratum. Nam I. Romanus Pontifex lare divino est Caput Ecclesiae, jurisdictione Episcopis superior , et Vicarius Christi. Ergo cum aequitas naturalis persuadeat ab inseriorum judicum sententiis ad supremum judicem appellari posse , conse Fem eSt, jus appellationum natura sua pertinere ad Primatum Romani Pontificis. II. Hoe jus, nemine reelaruauto ,
92쪽
DE PRIMATU ROMANI PONTIFICIS. 89 jam diu ante Sardicensem Synodum ab Apostoli a Sede suit exercitam. Marcion Synopensis Episcopi filius , a Patre excommunicatus circa A. 138. Romam venit, petiitque rescindi Patris sui sententiam , et ad communionem Ecclesiae Romanae admitti, Sede per mortem Telesphori vacante , atque ante electionem ungini Pontificis. Saeculo III. Fortunatus Pseud Episcopus Carthaginensis, a S. Cypriano excommunicatas , ad Cornelium Papam appellavit, Romamque se contulit,
ut constat ex Epistola S. Cypriani LV. ad Cornelium. Basilides Hispanus, Episcopus libellaticus, a Syciodo dep situs , ad Stephanum Papam appellavit. Saeculo IU. S. Athanasius Alexandrinas, Asclepas Gazonsis , Paulus CPo- Iitanus, Marcellus Ancyranus etc. ad S. Iulium I. an lotempora Sardicensis Concilii appellaveruat. Ad probat. C. A. N. C. Nam I. mos est soIemnis veteribus Conciliis, cum antiquas Euclesiae consuetudines legesqae non scriptas renovant , illas proponere quasi de novo instituerent, et re in deliberationem vocata , ipsas communibus Patrum suffragiis firmare, observandasque decernere verbis futuri
temporis. Hoc modo prohibitiones Episcopis factae in Sardicensi Concilio, ne ex uno Episcopatu ad alium
migrarent, et ne Clericum ab alio Antistite excommunicatum in communionem susciperunt, Patribus Prop sitae sunt, ab iisque decretae, quamvis tunc primum institutae non sint, sed usu diuturno ab ipsis Apost Iorum temporibus in Ecclesia stabilitae sacrae illae leges, et in Nicaena Synodo confirmatae. II. Idem est asserere , appellationes Episcoporum ad Summum Pontificem esse deserendas , ut honoretur memoria S. Petri, ac dicere , ipsum esse S. Petri in totius Eeclesiae regimine Successorem, et ratioue istius successionis ac Primatus
93쪽
ius appellationum Episcopalium iu scandarum ipsi eo venire, ut Ecclesiae universae Capiti. Vile Natalem Alexandrum Dissert. XXVIII. in Hist. Eccles. Saeculi IV. Laurentium Atticotium in Summa Augustiniana Parte III. Quaest. l I. Artio. V. Cabassutium in Notitia Ecclesiastica. Gerardum Casteel in Controversiis Ecclesiastico-Historitas, Controversia XXXI.
CONTROVERSIA ImAN ELECTIO , VEL CONFIRMATIO ROMANI PONTIFICIS JURE PROPRIO AD IMPERATORES SPEcTET
Protestantes Seriptores; quos inter Goldastus , conri gius, Pullendorreus , Pseffingerus , Boehmerus , aliique ,
pertinaciter contendunt, jus eligendi, nominandi, ae go firmandi Romanum Pontificem jure proprio ad Imperatores spectare, eorumque Coronae adnexum esse. Eundem errorem ante Protestantes docuerant Marsilius Patav nus , notus Romanorum Pontificum hostis , et Galliebmus Ochamus, qui calamum Ludovico V. Imperatori adversus Pontifices vendiderant, ajebantque praetenso huic iuri ab Imperatoribus, qui Ludovicam Praeceswrant , renuntiari non potuisse ; quia potestas ordinandi Apostolicam Sedem ad jus publicum pertinet , cui derogari non potest per quamcunque Caesarum cessionem.
CCCXLIV. Conclusio. Jus nominandi, eligendi,
94쪽
DE RELIGIONE ROMANI PONTIFICIS.
aut eonfirmandi Pontificem Romanum jure proprio noneompetit Imperatoribus. Prob. Si hoc jus Coronae Caesareae iure proprio adnexum esset, potestas haee niteretur iure divino naturali, vel positivo, aut jure humano Ecclesiastico , vel politico. Atqui tithil horum dicip0test. Ergo. Maior propositio est certa, quia titulas alius excogitari nequit, vi cujus haec potestas Impera toribus competat. P. m. Non competit I. jure divino naturali , quia potestas politica toto coelo differt a potestato Sacerdotii , tam fine quam mediis: tam essectu quameausa. II. Neque jure divino positivo ; id enim ex nubio Scripturae loco, aut ex Verbo Dei tradito evinci potest ; alias sequeretur , Ecclesiam per plura Saeeula legitimis caruisse Pastoribus , praecipue Primis V. saeculis, quibus nullus Imperatorum tam Ethniuorum quam christianorum hanc potestatem sibi arrogavit. III. Non iure humano Ecclesiastico ; praeterquam enim, quod ex eo sequeretur, hano potestatem Imperatoribus non competere jure proprio, ut volunt Protestantes, sed alieno , nempe Ecclesiae; potuit hoc indultum ab Ecel si a Imperatoribus datum ad aedificationem, nimirum obseditionum pericula , Tusculanorum Comitum violentiam,
ac temporum acerbitatem, cessante causa, ab Ecclesia iterum revocari; praecipua eum illa animadverteret, indubin hoo abuti Imperatores, non ad actilifieationem, sed
Rd destructionem Ecclesiae. IV. Non iure humano politi- φο , per viam legitimae praescriptionis ; quia usurpatio vi et iniuria orta, nullum ius legitimum efficit : neque consuetudo valorem tribuit, quae gravissimus est busus, repaguaus priscis Euclesiae moritias, et San-etionibus.
95쪽
sa ARTICULUS m. CONTROUERSIA III d
CCCXLV. Objicitur L Jus Imperatorum Occidemtis. Imperatores, et Beges Italiae a Constantino M. ad Justinianum usque usi sunt hoc iure. Ergo. P. A. Ι. Valentinianus I. Anno 366. Ursicinum Anti papam Roma expulit, et Damasum constituit. II. Honorius Imp. Anno 418. Bonifacium et Eulalium, contendentes de Popatu, Ravennam accersivit , et Pontificatum Bouisa eio detulit. III. Theodoricus Italiae Rex sententiam tu
Iit in causa Symmachi et Laurentii: ius eligendi ad confirmandi Romanum Pontificem sibi attribuit, et post obitum Joannis I. Felicem IV. Pontificem constituit A no 526. Ergo. R. I. Violentia et injuria nullum jusaonstituunt. R. II. N. A. Ad I. Patres in Synodo Romana congregati, Valentiniani et Gratiani caesarum
opem implorarunt adversus Ursicinum Schismatis authorem , quem ValentinianΠs, nequaquam jus eIectionis sibi arrogans, sed rogatus a Patribus, et seditionis impediendae causa, Roma expulit, Gratianus vero PO-stea in Gallias relegavit. Ad 11. Cain SImmachus Ur- his Praesectus Honorio Imperatori seris, isset, Eulaliam Archidiaconum legitime fuisse electum, Bonifacium vero in Sedem Romanam se intrusisse; Uonorius hac mendaci relatione deceptas rescripsit, ordinationem E lalii esse legitimam, Bonifacium aut coercendam , uulsi acquiescere nollet, ex Urbe pellendum. Verum postea a Ciero Romano rei seriem edoctus , utrumque e- e tum Ravennam accersivit , atque hanc controversiam
in Synodo Episcoporum jussit dijudicari. Eulalius intorsa morae impatiens , Urbem ingressas , Seditionem in
96쪽
DE ELECT IONE ROMANI PONTIFIcIS. s3giq accendit e unde jussu Imperatoris Roma exire iussus est, et causa Bonifacio adiudicata, decretumque ab Honorio , postulante id Bonifacio , ut si duo deinceps per ambitum electi fuissent, ille solus in Sede Apost
Eca Pe maneret, quem ex numero Clericorum, riopa
ordinatione diuinum iudicium , et unipersitatis consensus elegisset. Ad III. Theodoricus Rex , quamvis Aricinus, in causa SImmachi et Laurentii sententiam non tulit, sed Romae jussit convocari Synodum , cui signis scavit, in unodali esse arbitrio in tanto negotio sequenda praescribere, nec aliquid ad se , praeter reperentiam , de Ecclesiasticis negotiis pertinere : seque
tantum pelle , ut propisione Concilii pax in ciuitate Romana Christianis omnibus redderetur. His litteris acceptis, Laurentius Antipapa a Patribus conellii damnatus est, Symmachus vero innocens declaratus est.
Theodoricus proposuit quidem post obitum Ioannis , Felicem IV. Clero , Senatui, Populoque Romano ; sed diu illi restitere, donec ea tandem lege res composita est, ut more pristino Clerus Pontificem eligeret, quem
tamen Rex assensu suo confirmaret, certa Meuniae summa Pro confirmatione imperata, non Romano Pontifici tam tum . sed etiam omnibus Episcopis qui sub Gothorum clitione in Italia gemebant, ut constat ex Edicto Ath Iorici, qui Theodorico successit: qua in re Theodoricus , ejusque successores, iustitiae et putestatis suae limites transgressi sunt. Quod si Constantium Imperatorem objicias, qui Liberium Pupam Roma expulit, substituto et Felice II. B. Constantium hac re injuste omniuο ad perfide egisse, nee ipsi Protestantes tu fietabum tur, qui Nicaenam Synodam venerantur, ob euias de-suosionem exulare iussus fuit Liberius.
97쪽
M ARTICULUS III. CONTROVERsIA III. CCCXLVI. Objicitur II. Ius Imperatorum Oriem talium. Idem jus, quod Reges Gothorum in Italia,
exactis per Belisarium et Narsetem Gothis, exercuerunt etiam Imperatores Orientales a Iustiniano usque ad C rolum Juvgnum. Praeterquam enim, quod a quolibet Pontifice pecunia numeranda fuerit pro confirmatione , ut mirum XX. librae auri, Electus comsecrari non poterat , antequam consensus Imperatoris Politam accederet. R. a Justiniano ejusque Successoribus haec perperam, et cum violentia atque injuria acta fuisse, Ecclesia id , cum impedire non posset , ad evitanda tamen majora mala dissimulante. Certe de hoc penso pecuniario questus est S. Gregorius M. , aut quicunque demum fuerit Commentarii illius author in Psaltu. V. scribens: Domina Gentium , et Regina proo nciarum Ecclesia saeta est sub tributo. Constantinus Pogonatus Imperator Anno 685. servitutem illam sustulit, dum abroguto Euthronistico praecepit
etiam . ut absque mora post electionem consecraretur
Potiti sex. Iustinianus I l. Pogonati Filius, ad existim tum jus respectans, volait ut Electionis Pontificiae approbatio saltem ab Exarchis Ravennatensibus peter tur. Quare Λnno 686. Cononis Papae electionem ad Theodoricum Exarchum missam fuisse legimus. Saeo Io tamen VII l. post mortem Gregorii III. , cum tune, lyraevalentibus ubique Longobardis, Exarchi Eutychii
penitus exiluisset auctoritas, Zacharias Anno 7. I. statim electas, et consecratus fuit, absque ullo ad Examehum recnrsa ; idemque postea in electionibus Sacoessorum Zachariae observatum fuit.
CCCXLVII. Objicitur III. Privilegium Uad iani.
Hadrianus I. coneessit carolo Magno privilegium est
98쪽
DE ELECTIONE ROMANI PONTFICIS. s gendi Pontificem, ut constat ex Sigeberis Gemblacensi in suo Chronico ad Annum 773. Carolo M. ita serihil : SModum constituit cum Hadriano Pasta, alii
que CLIII. religiosis Episcopis, et Abbatibus , in qua Hadrianus Papa cum uniuersali Synodo dedit ei jus eligendi Pontocem, et ordinandi Apostolicam Sedem,
dignitatem quoque Patritiatus : insuper Archiepiscopos et Episcopos per Singulas prοςincias ab eo investituram acciapere doniςit, et ut nisi a Rege laudetur et investiatur
iscopus , a nemine consecretur : omnesque huic Decreto rebelles anathematizauit, et nisi res is cerent, eorum
bona publicari jussit. Hoc ipsum privilegium exhibet
Gratianas in Decreto Cap. Hadrianus Dist. LXIII. Em go. R. I. Ergo Carolus Magnus non imo proprio hanc potestatem habuit, sed jure delegato , atque ex indulto Pontificis. R. II. N. A. Sigebertum Gembi
censem Anno III 2. haec scripsisse mirandum non fore
cum Enrico V. Imperatori Schismatico saverit, qui ripiscoporum investituras sibi adversus Paschalem II. d Poscebat : quamquam non desint, qui ab interpolatore Schismatico haec Sigeherto addita suisse contendunt. Privblegium hoc supposititium esse invictis rationibus oste dunt Baronius, Bellarminus, Pagius, Greuerus, Thomas-
sinus , Natalis Alexander, Puebrochius, Sigismundus Calles, Ηοndratus , Sandinus, etc. I. Quia apud ubriburdum, alio que synchronos Scriptores altum est hae de re si leutium. 11. In illa universali Synodo perperam dicitur uadriassus dedisse Carolo dignitatem Patritiatus, quam tamen jure haereditario acceperat ah avo suo Carolo Mar- tello, cui Patritiatum contulerat Gregor i us III. eumque Sti's,hanus 1 l. confirmaverat Pipino , et Filiis eius Carolomauno et Carolo. Quare Paulus I. et Stophauus tu.
99쪽
36 ARTIC CLUS III. CONTROVERSIA III. Hadriani praedecessores, litteras Carolo Romanorum P triti o inscripserunt. III. Florus Magister Lib. de Electione Episcoporum Cap. VI. scripsit circa Annum 8ao. In Romana Ecclesia usque in praesentem diem ce nimias absque interrogatione Princ is , solo dispositio
nis divinae judicis , et Id. lium su ragio legitime
Ponti cos consecrari. Luρus Ferrariensis, qui in aula I fidovici Pii Imperutoris versabatur, Epist. LXΚΚΙ. di serens de jure Regum in electionibus Epsicoporum , se unice fundat in concessione Zachariae Pipino facta , Non omissurus utique privilegium ab Hadriano in Romana Synodo Carolo M. collatum, si quod exstitisset. IV. Carolo M. desideranti , ut Episcopi Ravennatis
electio non fieret ahqque Missorum suorum interventu , Hadri unus A. 787. respondit, id nunquam lactum ; sed morem istam observatum fuisse etiam temporibus Pi-
pini Regis , ut decreto Cleri et plebis ad Sedem Apostolicam perlato, proprium sibi Antistitem consecrandum Bavennates petereul. Multo minus ergo concessi
set Chroto ius eligendi Romanum Pontificem. V. Car Ius M. post mortem Hadriani usus non sciit hoc privis legio a si quidem, te te Anastasio Bibliothecurio Leo III. eadem die qua obiit Hadrianus , electus est a Ciero, S Datu, et Populo Romano unanimi suffragio , et seque ii die coti ecratus. VI. Henricas uterque , t V. et V . tot annis cum Pontificibus de Episcoporum invest i luris digladiautes , se suuinque hoc jus nunquam privilegio Hadriani lutati sunt. CCCXLVIII. Diees. Pa chali; Ι. statim post ei cti One in suam per Legatos apud Ludovicum Pium Ια-
Peralorem se excusavit, quod sine Imperatori ψ authori-
tale Pontificatum iniisset, ut satis indicare videtur Egi-
100쪽
DE ELECTIONE ROMANI PONTIFICI'.
nahrdus in Annalibus scribens : Stephano Paschalis sum cessor datus est, qui ροst completam solemniter ordinationem suam , et munera et excusatoriam ad Imperatorem misit epistolam , in qua sibi non solum no-Ienti , sed etiam plurimum renitenti Pontiscatus honorem selut impactum asseςerat. Ergo. R. N. A. Pascha- Iis Legatos misit ad Ludovicum , ut purgaret se deam hi tione sibi impacta , non autem de eo , quod absque praesentia Legatorum Imperatoris ordinatus fuerit. De hoc certe nullum adhuc extubat de retum, et Eugeatius etiam, Paschalis successor, nullo Caesareo Legato praesente ordinatus fati. Caeterum Eugenius II. A. 825. ad praecavendas turbas decrevit, ut consecrationi Romani Pontificis Legati Imperiales interessent. Camque nihilominus Romani A. 844. Sergium II. inconsulto Loth
rio Imperatore , ordinassent is Ludovicum Filium suum , magno ut scribit Anastasius Bibliothecarius , cum Fra coram ego rcitu Romam direxit, ad defensionem juris sui, et electionem Sergii confimandam. Sergio defuncto, cum propter Mauros et Saracenos Italiam propulantes , Legati imperatoris Romam proficisci tuto non possent, siue corum praesentia ordinatus quidem est Leo IV.. sub hae tamen Proto statione , quod ea in re nequaquam Romani laesam velint fidem , et honorem Imperatori debitam. B oc decretum Eugenii in reliquis deinceps Mectioni-Lus Observatam, tandem ab Hadriano III. A. 88.. ab rogatum fuit, ut refert Sigonitis Lib. V. de Regno Italiae. Hinc Stephanum V. Hadriani III. Successorem, ordinatum suisse legimus, antequam Imperator Carolus Crassus Legatos suos mitteret, qui eius Ordinationi interessent. V ide L eonardum Grebnerum Tractata de sta