장음표시 사용
121쪽
bis Oeeumenicis praesidet, eaque vel confirmat, ve rejicit : qui Conciliis imperat ; quem ipsa Oecumeni ea Concilia dicunt supremam habere in Ecclesia Dei potestatem , et a nemine posse iudicari. Atqui talis est Romanus Ponti sex. Ergo. Major propositio est evidens , nisi in re tanti momenti turpis fiat vocabulorum abusus. Mitior invicte probatur enumerando res gestas iuplerisque Conciliis Oecumenicis. Patres Nicaeni Concilii ad Sylvestrum Papam Acta Concilii transmiserunt ,
ejus assensa confirmanda et roboranda , ut testatur saeculo V. S. Felix ΙΙΙ. A. 485. Epist. IV. scribens: Eam
vocem sequentes Tu es Petrus , et super hanc petram etc. Trecenti decem et Octo SS. Patres, apud Nicaeam Congregati , confrmationem rerum , atque authoritatem Sacrae Romanae Ecclesiae detulerunt. Ρorro neutiquam disitandum est , Nicaenam Synodum a Sybvostro confirmatam fuisse, quamvis injuria temporum haec confirmatio a Sylvestro facta non amplias exstet;
ac disertum hoc S. Felicis III. testimonium praeserendum esse silentio Scriptorum Saeculi IV. et V. CCCLXXl I. Ad Ei hesim is Concilium Legatos misit S. Coelestinus, ut sententiam a se contra Nestoriam latam in pleno Concilio exequerentiis , et Concilii Decretis pondus Apostolicae authoritatis adderent; ut luo varie fortasse sentientiam Episcoporum suffragia per Suum judicium ad unitatem redigerent: ita enim ad Legatos suos loquitur in Commonitorio : Ad disceρtationem si fuerit depentum , pos de eorum sententiis dijudicare debetis, non subire certamen. Ipsi Ephesini Patrus , latam a Coelestino Nestorii depositionis sente etiam eAequentes, Actione l. dixerunt: Edocti itaque partim ex litteris ipsius, partim ex sermonibus, illum
122쪽
Nestorium impie sentire et praedicare: coacti per Smcros Cationes, et litteras Sanctissimi Patris Romani Di, scopi Coelestini, lacrymis suffusi, et pene inpiti ad lugubrem hanc sententiam urgemur.
CCCLXXIII. Chalcedonensis Concilii Patribus scribens S. Leo II. prohibet , ne ullam disputationem ii stituatit circa fidem a se jam expositam; verum ut simpliciter suam ad Flavianum Epistolam sequantur labet e de , Fratres charissirtii, rejecta penitus audacia dis tandi contra fidem dicinitus inspiratam, pana er rantium insidelitas conquiescat, nec liceat defendi , quod non licet credi; cum secundum Evangelicias authoritates, secundum Propheticas voces , Astostolicam doctrinam Plenissime et lucidissime per litteras , quas ad beatae memoriae Rapianum Discopum misimus, fuerit declaratum, quae sit de Sacramento Incarnatio nis D. N. I. C. ρia et sincera confesssio. Haec Epistola in publico Patrum consessu Iecta est, nullusque EO tradixit. Actione l. Paschasinus Episcopus , Leonis Legatus , ad Synodum dixit: Beatissimi atque Apostolici riri Papae Urbis Romae Praecepta habemus prae manibus , quibus Praeciρere dignatus est ejus Aρostolatus , ut Dioscorus Alexandrinorum Discoρus non se deiat in Concilio, sed audiendus intromittatur. Si ergo praecipit Vestra Magnescentia Judices, vel Conservatores Concilii alloquitur, qui nomine Imperatoris Synodo intererant. aut ille egrediatur, aut nos eximus. Statimque exposita a Lucentio , altero Leonis Legulo , causa, Dioscorus a Concilii Patribus, proprio relicto Ioco, in medium prodire jussus est, rei personam de im ps acturus. Actione XVI. Ρatres a Leone petunt Synodum confirmari: Rogamus igitur et tuis Decretis ua-
123쪽
ARTICULUS III. CONPROVERSIA VI.
strum honora iudicium , et sicut nos Capiti in bonis
ad ocimus consonantiam : sic et summitas tua filiis , quod decet, adimi leat. Passi in vero in Actis Patres Chal- celi nenses vocant S. Leonem Ecclesiae Unicersalis Ponti cena , Caput Unicersalis Ecclesiae , unioersae vineae custodem. Cationem XXVIII., quamvis omnium Orien-tolium, adeo luc totius Synodi consensa roboratum , ir-xitum pronii uti avit S. Leo : neque ullis Marciani et ali rum Episcoporum precibus permoveri potuit, ut assensum illi praestaret. Qua in re majorem esse suam Potestatem ostendit, quam totius Synodi Oecumenicae. CCCLXXIV. Synodus Oecumenica V. seu CP litana II. in causa trium Capitulorum, cum pene ab omnibus Occidentalibus rejecta esset, tandem curantibus Pelagio I., Pelagio II. , t et S. Gregorio Maguo, ea tantum ratione Oecumenicae dignitatem obtinuit,
quod a Vigilio Papa confirmata fuisset. S. Agatho Pa pa Patribus C Politani lil. Concilii certam praescripsit
regulum fit et , suam nimirum consessionem ; ait enim Epistola ad Synodum. Personas autem de nostrae humilitatis ordine praevidimus dirigere ad sestrae Jortii tudinis cestigia, quae omnium nostrum Suggestionem , in qua et Aρostolicae Iidei nostrae confessisnem Prae libavimus, oberre debeant ; non tamen tanquam de incertis contendere, sed ut certa atque immutabilia compendissa donitione proferre, simρliciter obsecrantes, ut haec eadem omnibus praedicari , atque aseudomnes obtinere jubeatis Qui pero haec consteri noluerint, ut injestss Catholicae atque Apostolicae confessi ni ρ 'γetuae condemniationis reos esse censemus. Syriodum hanc ad instantiam Patrum , et Constautini P0gouuti Imperatoris ratam habuit S. Leo II.
124쪽
CCCLXXV. CPolitanum IV . Can. XIII. statuit est quis tanta esserata audacia, quemadmodum Photius
et Dioscorus, stoe scr*to, sipe non scri 'to , insanias quasdam contra Cathedram Cor,haei Apostolorum Petri audeat jactare, eamdem atque illi damnationis sententiam accipiat. Si qua pero, Oecumenica Synodo collecta, de Romana etiam Ecclesia contropersia extiterit, licebit eam decenti reperentia de ρrῬosita qua stione Percunctari, revonSumque admittere, pel utilit
rem admittere. oel dare . non tamen audacter contra
Senioris Romae Pontisices sententiam dicere. Eadem S nodus Epistola ad Hadrianum II. confirmationem petiit his verbis : Ergo libenter o nido , et gratanter, imita
trice Dei Sanctitate pestra, omnium nostrum Conpe
tum et Unipersalis hujus atque Catholicae Synodi comsensum et consonantiam rec*iente ; ρraedica eam magis, ac uelati ρrορriam , et sollicitius confrma coangelicis praeceptionibus , et admonitionibus oestris, ut per sa--entissimum magisterium pestrum etiam aliis unipersis Ecclesiis personet, ut Suscistiatur seritatis perbum, et
j ustitiae decretum. CCCLXXVI. Lateranense III. can. X. statuit, ne ille sibi Romani Pontificis assumat honorem , qui RPaue1oribus quam a duabus partibus Cardinalium fuerit electus. Ex hoc tamen , addit Synodus , nullum Canonicis constitutionibus , et 'liis Ecclesiasticis Praejudicium generetur , in quibus ma oris et sanioris partis debet sententiam Praevalere: quia quod in eis dubium uenerit, Suherioris poterit judicio deinniri. In Romana pero E ciesia aliquid speciale constituitur, quia non Potest re-
rsus ad Siveriorem haberi. Posset autem recursus ad
Superiorem haberi, si concilium Oecumenicum foret B Tom. III. F
125쪽
,- ARTICULUS III. CONTROUERSIA VI. mano Pontifice superius. In Lugdunensi II. a Legatis Michaelis Palaeologi CPolitant Imperatoris inter alia fidei capita , quae publice professi sunt, Act. IV. lecta suere , et a Concilio prohata etiam ista : θsa quoque sancta R manu Ecclesia summum et Plenum Primatum , ac stri c*atum super uniuersam Ecclesiam Catholicam obtinet ; quam se ab ipso Domino in B. Petro Apostolorum Princim , sive pertice , cuius Romanus Ponti ex est Successor , cum Potestatis plenitudine recepisse peraciter et humiliter recognoscit. Et sicut prae caeteris tenetur
fidei ueritatem dejendere , sic et quae de Ade subortae fuerint quaestiones, suo debent iudicio de iri. Ad quam
Potest grapatus quilibet super negotiis ad Ecclesiasticum Iorum pertinentibus anellare : et in omnibus causis ad examen E lesiasticum ρertinentibus, ad ipsius potest i dicium recurri, et eidem omnes Ecclesiae sunt subj-etae , ipsarumque Praelati obedientiam, et reverentιam sibi dant. Apud hanc autem sic potestatis plenitudo Comsistit , quod Ecclesias caeteras ad sollicitudinis partem admittit. CCCLXXVII. Quoniam apud Gallos maxima e ,t P sani et Constantiensis authoritas, in Pisano cum Patres deponere vellent Gregorium XII, et Benedictum X lii ,
eos prius notorios esse haereticos et schismaticos declararunt : quod etiam a Constantieusibus factam est, quuωdo Ioannem XXIII., et Benedictum XII l. in ordinem redegerunt, non alia certe de causa, nisi quia censebant, Pontificem deponi non posse, nisi in uasa haeresis. IPSum Constantiense, ut testatur Ioannes Card. Turreur
mala, testis de visu, Lib. II. Sammae de Ecclesia Cap. LXCIX. Postquam Papa Uartinus fuit creatus, morem obserςando antiquorum Conciliorum, humiliter ρetiςit
126쪽
DE SUPREMA AUTHORIT. ROM. PONTIF. so eo confrmationem, et roborationem omnium, quae fecerat. At confirmare et roborare, ad Superiorem pertinet. In eodem Constantiensi Martinus V., Sacro approbante
Concilio , in Constitutione , cujus initiam. Inter cunctos, postquam damnavit XLV. Articulos Wichlessi , et XXX.
Joannis Hus, praescribit interrogatoria per Episcopos et Inquisitores a suspectis exigenda. Interrogatorium XXIII. non ita formatum est: Utrum credat, quodlibet Concilium Oecumenicum sustremam authoritatem habeat in Ecclesia Dei Τ sed , Utrum credat , teneat, et asserat, quod Papa canonice electus, qui pro ten ore fuerit , eius nomine Promio expresso, sit successor B. Petri, habens premam authoritatem in Ecclesia Dei 3 In hoc Inte rogatorio poni non poterat , Sura Ecclesiam Dei; alias Papa deberet authoritatem habere supra se ipsum, cum ipse sit pars Ecclesiae nobilior, nimirum Caput.
CCCLXXVHI. In Florentino, ut diximus Nam. CCCXVlu. definitum est, Romano Pontifici in B. Ρωtro pascendi , regendi, et gubernandi universalem E elesiam a Domino nostro Iesu Christo plenam potestatem truditam esse. Quomodo autem Pontifici plena potestasircidita est, siquidem Concilio Oecumenico subjicitur
An Bex , qui Statibus sui regni subjicitur , plenam dici
potest habere potestatem regnum gubernandi Τ Porro notandum est, per verba illa Florentini, Quemadmodum etiam in gestis Oecumenicorum Conciliorum, et in sacris Carionibus continetur, Authoritati Pontificiae non figi cem vis limites, ut Galli contendunt, neque modum praescribi, quo Papa Ecclesiam regere , et Canonibus subjeetus esse deheat: sed quod posita sint a Patrihus, ut Florentini definitio circa plenam Pontificis potestatem in universam Ecclesiam magis confirmaretur , utque designarentur son-
127쪽
xx4 ARTICULUS III. CONTROVERSIA FLtes, eX quibus exemplum hujus Pontificiae potestatἰs
CCCLXXIX. In Lateranensi M. Leo X. Sess. XI. Constitutionem edidit, Sacro approbante Concilio, in
qua dicitur : Cum solum Romanum Pontifcem pro tem-Pore existentem , tanquam authoritatem suρer omnia Concilia habentem , Conciliorum , indicendorum, transferendorum , ac dissoloendorum Heniam ius et potestatem habere, nedum ex Sacrae Scr*turae test monio, dictis
Sanctorum Petrum , ac aliorum Romanorum Ponti cum, etiam Praedecessorum nostrorum, Sacrorumque Canonum decretis, sed propria eorumdem etiam Conciliorum confessione mani este constet. Praelecta fuit Coneilii Patribus haeo Constitutio, quaesitumque num Patribus
haec placerent Τ Et omnibus ylacuerunt simpliciter inquiunt Acta excepto Reuerendo Domino Discopo Temdonensi, qui dixit, quod non placebat sibi reuocatio illorum , quae habuerint originem a Basileensi , et Biti ricensi Conciliis , seu Conrenticulis. Ergo in Latera uensi
. si non definitum, saltem sancitum et declaratum est, quod Papa authoritatem supra omata Concilia etiam O eumenica habeat. Atque hoc decretorium esse mihi videtur argumentum, quod nulla solida responsione enervari Potest. Hoc emin. concilium fuit vere Oecumenicum, eonvocatum ab habente legitimam potestatem, nimirum
Iulio Il.: praesederunt ipsi Pontifices Iulius V., eoque d mortuo , Leo X : invitati sunt omnes Episcopi totius O his r sufficiens Patrum numerus huic Concilio subscripsit , praeter Abbates et Generales ordinum , cardinales et Episcopi CXIV. qui Basileensiam Episcoporum numerum Ionge exaedebant: Acceptatum fuit ab universa Ecclesia , atque etiam a Ludovico XII. Galliarum Rege, tamquam v
128쪽
DE SUPREMA A THORIT. ROM. PONTIF. t Srum, unicum, legitimum et Oecumenicum , abiecto Pis no conciliabulo schismatteo, ut manifestum est ex Session
VIII. in qua publice lectum, et in Concilii commentaria relatum est mandatum Ludovici XII. Francorum Regis, per ipsi as Legatos Cardinalem Sanseverinum , Claudium Seisellum Episcopam Mas illeusem , ae Ludovicam Fourbinum, Synodo exhibitum. Ipsi Galli renuntiarunt in hoo conellio appellationi factae tempore Iulii II. ab hoc ad aliud concilium , tamquam omnino illegitimae CCCLXXX. Probatur III. Testimoniis Romanorum.
Pontificum , quorum eximia vitae sanctimonia , ae pra
stans doctrina suspieari non sinit, illos in jura et privilegia involasse , quae sibi nullo pacto competere agnovissent. Praeter testimonia illa, quae Num. CCCXXXVI. adduximus, S. Innocentius Epist. ad Patres Conditii Carthaginensis , quae inter Augustinianas est CLXXXI. scrihil: Patrum instituta Sacerdotali custodientes o cio non censetis esse calcanda , quod illi non humana, sed dioina decreuere sententia , ut quidquid , quamuis in disjunctis remotisque propinciis ageretur, non Prius ducerent Aniendum , nisi ad huius Sedis notitiam pem peniret; ut tota hujus auctoritate iusta quae fuerit ρr
niantiatio Irmaretur , indeque sumerent caeterae Ecclesiae , pelut de natali fonte aquae cunctae Procederent,
et Mer dioersas totius mundi regiones puri latices Capitis incorrupti manarent, quid μraec*erent, quos a luerent, quos pelut coeno inemundabili sordidatos mum dis digna corporibus unda Oitaret. S. Zosimas in Epist. an Carthaginenses Patres : Quamvis Patrum traditio Αρα- stolicae Sedi authoritatem tantam tribuerit, ut de ejus judicio disceptare nullus auderet , idque Per canones semper reSulusque serpauerit; et currens adhuc suis i
129쪽
ARTICULUs III. CONTROVERSIA VI. gibus Melesiastica disciplina Petri nomine, a quo ima quoque descendit, reperentiam quam debet exsoluat e tantam enim huic Apostolo Canonica antiquitas ρer sententias omnium uoluit esse Potentiam, ex ψsa quoque Christi Dei nostri ρromissione , ut et ligata sol-peret , et soluta pinciret; ρar ρotestatis data conditio in eos , qui Sedis haereditatem imo annuente meruissent. Habet enim ψse eum omnium Ecclesiarum, tum hujus maxime, uti sederat, curam; nec patitur aliquid privilegii, aut aliqua titubare aura sententiae, cui iosa sui nominis firma , et nullius hebetata motibus constituit fundamenta , et quae sime periculo temere nullius incesset. S. Bonifacius I. Epist XIII. ad Rufum The salonicensem : Talia scripta direximus; quibus unioe si Fratres intelligant, de nostro non esse judicio retractandum. Nunquam enim licuit de eo rursus , quod semel statutum est ab A 'ostodica Sede , tractari. Et in Epist. XV. ad Illyrici Orientalis Episcopos : Nemo umquam Apostolico culmini, de cujus judicio non licet retractari, manus Obςias audacter intulit ;. nemo in hoc rebellis extitit, nisi qui de se uoluit jussicari. S. Gelasius I. Epist. ad Episcopos Dardaniae : Non reticemus a tem, quod cuncta ρer mundum nOpit Ecclesia, quoniam quorumlibri sententiis ligata Pontisicum Sedes B. Petri Apostoli ius habet resoloendi, utpote quod de omni Ecclesia jus habeat judicandi , neque cuiquam de ejus liceat iudicare judicio ; siquidem ad illam de
qualibet mundi parte Cianones api ellari potuerint , ab illa autem nemo ' stellare sit μermissus Sed nec illa praeterimus , quod ostolica Sedes frequenter, ut dictum est , more Majorem , etiam sine ulla Synodo praecedente , et absolvendi quos Synodus inique damu
130쪽
DE SUPREMA AUTΗ0RIT. ROM. PONTIF. astruerat, et damnandi nulla Synodo existente , quos ορο tuerit , habuerit facultatem. Luculentissimum de suprema Romani Pontificis supra omnia concilia authoritate extat testimoniam in Epistola VIII. S. Nicolai L alad Michaelem Imperatorem, quae lecta fuit, summeque dilaudata Patribas CPolitanae IV. Synodi Oecumenidae, ita ut S. Nicolaum vocaverit organum hiritus
Sancti. In ea Pontifex Imperatorem ita alloquitur. Non ergo Ξcatis , non eguisse pos in causa pietatis Romanae Ecclesiae, quae collecta Concilia sua auctoritata firmat; sua moderatione custodit. Unde quaedam e rum , quia consensum Romani Pontificis non habuerunt , ualetudinem perdiderunt. - - Quoniam cum secundum Canones, ubi est major auctoritas , iudicium
inferiorum sit dejerendum , ad dissoloendum scilicet , uel ad roborandum : patet Profecto Sedis Apostolicae, cu jus auctoritate major non est, judicium a nemine fore retractandum , neque cuiquam licere de ejus jud
eare jussicio. Siquidem ad illam de qualibet mundi
Parte Canones anellari potuerunt, ab illa autem nemo sit amellare permissus. Iuxta quod et Bonifacius , atque Gelasius Sanctissimi Praesules, non suis adin uentionibus , sed Ecclesiae Romanae consuetudinem non ignorantes dicunt etc. Atqui certo falsa serent . quae hia S. Nicolaus memorat, siquidem Romanus Pontifex Oec ruenicis Conciliis esset inserior.
CCCLXXXI. Prob. IV. Testimoniis Conciliora particularium. Initio saeculi VI. Ennodius Diaconus in sua Apologia pro Symmacho scribit: Aliorum forte ho.
minum causas Deus potuit homines terminare ; sed Sedis istius Praesulis, suo sine quaestione serς it a Litrio juluit B. Petri Successores coelo tantum cli .