장음표시 사용
191쪽
.38 ARTICULUS III. CONTO VERSI A VII. glesiae uniuersalis Captit uisibile , Dei in terris mea rium , Discopum Disco'orum , et Pariarcham , denique B. Petri Successorem, a quo Ostolatus et PACUatus sumpserunt exordium , ac suρer quem Christus fundauit Ecclesiam , illi claves coeli tradens, cum infallibilitate sidet, quam non sine miraculo immotam
in ejus Successoribus perseverasse usque in hodie nam diem cernimus. Equidem Monita haec posti dum fuere suppressa ob desectus aliquos , quorum
Cardiualis Rupisucaldus in libello scio meminit, Pra cipue autem quod in his monitis continerentur quaedam, quae supremae Romanorum Pontificum in Ecelesiam authoritati derogare videbantur, utpote quibas soli Synodo provinciali Episcoporum causae ultimato dijudicandae relinquebantur. A. 16 1. Gallicani Episcopi LXXXV. ad Innocentium X. scripsere. Maiores Causas ad Sedem Apostolicam regerre , solemnis Ecclesiae missest ; quem Ades Petri nunquam desciens yeγetuo ret neri Pro jure suo postulat. E erta est nuster Bea titudo Vestra, quantum Ostolicae Sedis in gemini capitis errore prosigando patuerit authoritas. Continuo sedata est tempestas , atque ad Christi pocem uenti et mare obedierunt. Agmen claudat Gallicani Cleri illustrissimum sydus, Franciscus Fenelonius Salignae de lariolte , Archiepiscopus Cameracensis. Hic posteaquam cognovit librum suum de Placitis Sanctorum ab innocentio XII. Anno 1699. proscriptum fuisse, iudieio
Pontificis absolute pronoque animo acquievit continuo r pse librum suum edicto publico damnavit, neque umquam odiendit, ante Ecclesiae consensum reformabit
esse Romani Pontificis judicium. Qua singulari animi modestia aeternum nomen in Ecclesia fuit promeritus.
192쪽
DE INERRANTIA ROMANI POΝTIFICIS. a 89 CDXXXII. Probatur VI. Ex perpetuo usu et prinxi Ecclesiae. Ex univorsae Historiae Ecclesiasticae serie constat, Ecclesias omnes nobiliores, omnibus tempor hus , quotiescumque novae fidei controversiae exorta sunt, ad Sedem Apostolieam semper confugisse, et ejus responsa, tamquam Oracula coelo delapsa , reverenter suscepisse, ut nominatim de Gallicana Ecclesia testatae
S. Leo M. Epist. LXXXIX. ad Episcopos Provinciae
Viennensis. Aobiscum itaque pestra fraternitas agnoscat, Apostolicam Sedem Pro sui reoerentia a pestrae etiam Prouinciae Sacerdotibus innumeris relationibus esse consultam. Absurdum autem foret dicare, Romanum Pontificem tamquam juris peritum aut Doctorem privatum fuisse consultum , cujus sententiae stare, vel ulteriori examini subjicere liberum esset consulentibus. Praeterea vix haeresis ostendi potest, quam Romani Pomtifices vel soli, vel saltem primi non praedamnaverint. Aliquas ex multis enumerabimus. Saeculo I. Simonem Magum damnavit S. Petress. Turbas Corinthi exortas Epistola sua composuit S. Gemens. Saeo. II. Valentianum, Cerdonem, Marcionem damnavit S. Hyginus, te ste S. Irenaeo Lib. III. adv. Haer. Cap. 1V. Montanum, et Tertullianum S. Zephyrinus. Quartodecim nos , et Theo totum Byzantinam S. Victor. Saeculo III. Novatianos Cornelius. Bebaptizantes anathematis comminatione terruit S. Stephantia. Saeculo IV, Apollinarem , Timotheum et Vitalem proscripsit S. Damaaus, Iovinianum S. Siricius. Saeegio V. S. Anasta. ius I. Rufinum et Origenem , S. Innocentius I. et S. Zosimus Pelagianos, S. Coelestinus Nestorium, S. Leo I LEutychetem. Acacium , Petrum Moggum , et Fullonem S. Felix III. Saeculo VI. Anthiinum S. vetus. Sae-
193쪽
iso ARTICULUS III. CONTROVERSIA Vu. aulo VII. Monothelitas S. Theodorus, S. Martinus, Θt S. Agatho. Saeculo VIII. Iconoclastas β'. Gregorius II. at S. Hadrianus L Saeculo IX. S. Nicolaus et Hadrianus II. Photium. Saec. XL. S. Leo m. Michaelem Cerularium. .L Leo IX. et S. Gregorius VII. Berengarium. Saec. XII. Innocentius II. Abaelardum. Eugenius III. Gilbertum Porretanum. Saec. XV. Sixtus ImPetrum de osma. Saeculo XVI. Leo X. I. ut herum. Mi-ehaelis Baii doctrinam S. Pius V., et Gregorius XIII. Saeculo XVII. Jansenti Ipransis Augustinum Urbanus VIII. Innocentius X., Alexander VII. Michaelem Molinos Innocentius XI. Saeculo XVIII., Paschasium Quesne,ium Clemens M. celeberrima Constitutione Unigenitus. CD XXXIII. Quamvis autem variae haereses fuerint etiam a variis Episcopis condemnatae, haec tamen Episcoporum sententia non erat dogmatica, et irresormabi-
Iis , sed doctrinalis tantum. Ηine S. Cyrillus Alexandrinus in Epistola ad Coelestinum Papam scribit: Quampis haec ita se habeant, non ρritis tamen Nestorii communionem confdenter deserere ausi fuimus, quam
haec ima pietati tuae indicaremus. Digneris proinde quid hic sentias, declarare. At vero i adicium Romani
Pontificis et Patres, et Canones dicunt esse ultimatum.
Hinc S. Innocentius I. Epistola ad Patres Concilii Carthaginensis scribit. Quidquid quampis de disjunctis , r
motisque propinciis ageretur non prius Patres ducerent
finiendum , nisi ad hujus Sedis Romanae notitiam
heroenitet , ut tota hujus authoritate , justa quae sue rit pronuntiatio Armaretur. Hinc S. Augustinus Serm. XXXI. alias II. de verbis Apostoli, ait: De hac causa duo Concilia missa sunt ad Sedem Aρostolicam :inde etiam rescri: ta penerunt: Causa Anita est; ut nam aliquando Iniatur error.
194쪽
DE INERRANTIA ROMANI PONTIFICIS. acta DXXXIV. Reponunt adversarii , lubricum atque infirmum esse hoc argumenti genus ex eo capite, quia Catholici aeque ac Haeretici non semper Romani Pontificis judicio acquievorant, ita ut causa dici potuerit sinita. B. Catholicos semper acquievisse iudicio Romani Pontificis in causa, quae revera ad fidem et mores per tinebat , aut saltem ab ipsis pertinere putabatur. Q odsi aliquando refragati sunt, id tactum fuit in re ad m-ram disciplinam pertinente, qualis erat temporibus s. Victoris, nempe ad finem saeculi II., causa Polycratis Ephesini : et Asiae minoris Episcoporum e vel saltem in re, quam ipsi per errorem non putabant ad G dei negotium pertinere, eoquod nondum satis eliquata esset, atque a Pontifice clare decisa, tamquam fide divina credenda; qualis erat saeculo III. causa Cypriani
et Firmiliani. Haereticorum pervichcia in repudiando Se- dis Λpostolicae judicio nihil obest Pontificum inerrantiae , nisi adversarii velint conciliorum etiam Oecumenicorum infallibilem authoritatem subrui. Constat enim ex Ecclesiastica Historia, vix ullam haeresin Conciliorum definitionibus ita protritam fuisse, ut caput amplius erigere ausa non fuerit. Nicaenum concilium Arianam haeresin damnavit, CPolitanum Macedonianam, Ephesinu in Nestorianam , Chalcedonense Eutychianam etc. Nullus tamen inde finis controversiarum secutus est; sed aeque ae prius haereses suos habuere defensores , immo pleraeque post Conciliorum damnationem majora adhuc sumpsere incrementa , ita quidem , ut quamvis repetitis Oecumenicis Conciliis proscriptae fuerint, nihilominus tamen obstinatis in errore Sectariorum meu tibus immotae quasi persistere visae sint. Quis autem
Catholicorum dicat, infallibilia non esse conciliorum
195쪽
ARTICULUS III. C0 TRovERSIA VII. 9a Oecumenicorum Decreta in causa fidei, quamvis haeretici illis non acquieverint 3 Ergo etiam haereticorum Pe vicacia in tuendo errore nihil derogat insallibilitati Potiti ficum Romanorum : et eausa illorum iudicio decisa , merito dici potest ac debet finita, quamvis Sectariorum errores non sint finiti. DXXXV. Prob. VII. Ratione Theologica. I. In quaestionibus Theologicis , praesertim iis quae ad Ius divitium spectare videntur, adhaerendam est communissimae atque antiquissimae sententiae. Talis est, quae Pontificiam inerrantiam propugnat. p. m. Hano Sententiam amplectuntur serme omnes Episcopi et Theologi , recentiores Gallos si excipias, nullasque in medium proferri potest alicujus nominis Scriptor, qui ante Pisani et Constantiensis Concilii tempora docuerit, Romanum Pontificem, tamquam publicam Doetorem , errare posse in materia fidei et moram. Asseruerunt hoaequidem Graeci Schismatici ; sed eorum nulla esse potest aut debet apud Catholicos authoritas. Ergo Sententia nostra est communissima et antiquissima , adversariorum vero singularis, ac nova vide Num. CCCLXXXV. immo doctrinae veteris Ecclesiae Gallicanae opposita, ad solidis rationibus destituta ut patebit ex solutionaobjectionum. II. Si Romanus Pontifex falli potest in quaestionibus fidei ac morum , Aeta Congiliorum ae definitiones non deberent a Papa confirmari; reetae enim rationi repugnat, ut sententia illius, qui errare non potest, confirmetur ab eo, qui errori est obnoxias. Atqui constans semper suit omnium Ecclesiae Patrum ac doctorum sente utia , Concilia , quantumvis numerosa , nec vim nec robur habere , nisi approbatione supremi
Ecclesiae capitis munita fuerint. Vide dicta Nam. CDX.
196쪽
cm III. Si Romanus Pontifex insallibilis non esset
in quaestionibus fidei et morum , Christus non sum- olenter providisset Ecclesiae suae. Si enim nova fidei quaestio exoriatur aut Papa ex Cathedra haeresin doceret , quisnam erit hujus controversiae insallibilis iudex Τ Ecclesia dispersa , an congregata Τ Non dispersa; praeterquam enim quod moraliter impossibile sit omnium, aut sero omnium toto orbe Christiano dispersorum Episcoporum consensum, aut suffragium rescire,
resque haec diuturno tempore iudigeat : plurimi te giversnrontur Episcopis dispersis plus deferre , quam soli Romano Pontifici, atque ita error interea invalesceret in Ecclesiae perniciem. Non congregata Eeclesia; concilia enim Oecumenica et difficillime an lente admodum congregantur , et saepissime variis de cau is congregari nequeunt. Praeterea si Papa haeresin ex si thedra doceret, cui Episcopi reclamarent, et pro qua extinguenda Cone ilium Oecumenicuin eonvocari pete rent, pronum est iudicare, quod Papa id sacere renueret. Quod si autem , illo invito, cogeretur Synodus Legatos suos nec mitteret, neque Acta Concilii confirmaret, plurimosque haberet Episcopos erroris sui sectatores , utpote quibus Persuasissimum esset, Papam in quaestionibus fidei et morum esse insallibilem. Quale autem esset hoc Concilium Oeeumenicum , et quam e Abguae ac nullius authoritatis , quod Papa non convocavit , cui nec per se , nec per Legatos praefuit , quod confirmare detrectavit , . cui magna Episcoporum pars subscribere noluit, quod a Capite suo sejunctum Ecclesiam non repraesentavit Τ Vide Bellarminum de Rom. Pont
fice Lib. IV. Gallum Cartier de Authoritate et In falli-hilitate Summorum Pontificum. Hondrati in Regali SM Tom. III. I
197쪽
,s4 ARTICULUS m. CONTROVERSIA HI.eerdotio Lib. III. Antonium Charias in Trasit. de LM, Bertatibus Ecelesiae Gallicanae Lib. X. Constari tinum Ron glia in Animadversionibus ad Diqsertat. XIV. Sae. li V. Hist. Ecclesiasticae Natalis Alexandri etc.
DXXXVI. Obiicitur L Authoritas conciliorum. Epistola S. Leonis M. ad Flavianum in Concilio Chalcidonensi: non nisi sacto examine , praemissaque discussione fuit approbata. Ergo Chalcedonense non putavit, judicium solius Romani Pomtificis, in quaestio-stione fidei esse irreformabile. P. A. Actione I l. posteaquam lecta fuerunt Symbola, Nicaeuum et CPolitanum cum Epistola S. Cyrilli ad Nestorium , Gloriosissimi Iudices, et amplissimus Senatus dixerunt: Recitetur et Epistola Deo dignissimi ArchieρAcopi regiae et senioris Romae Leonis. Et Actione IV. ii lem Synodum ita allocuti sunt : Quoniam sacra Eoangelia posita a reperentia pestra pervicimus, singuli Reuerendissimi scopi , qui convenerunt , doceant, si e ositio trecentorum decem et octo Sanctorum Patrum , qui olim in in Nicaea collecti sunt, et post haec centum quinquaginta , qui in regia congregati sunt cipitate, consonat Epistolae Reperendissimi Papae Leonis. Ergo praemissa fuit discussio. R. N. A. Nam I. Epistola S. Leonis habita fuit tamquam regula fidei antequam in Concilio legeretur. Cum enim Actione I. de fido S. Flaviani quaereretur, Epistola S. Leonis velut lapis lydius fuit, ad quem probata est illius fidei sinceritas. Rogantibus itaque Iudicibus, an Flavianus exponens fidem , salvasset religionem catholicam, aut in ea erras-
198쪽
DE INERRANTIA ROMANI PONTIFICIS. 193set, respondit Paschasinus: Sancte , et integre, et catholice expost It beatae recordationis Flacianus siquiadem ejus fidei expositio cum beatissimi, atque Αρο-- stoliei uiri Papae Romani Epistola concordat. In eam-dem iverunt sententiam Maximus Antiochenus, et alii. II. Iam ante Concilium chalcedonense Epistolae S. Leonis plerique Episcopi orientales subscripserant. Actione II. antequam illa in Concilio legeretur, Cecropius Se-hastopolitanus Episcopus dixit. Emerserunt , quae ad Eudichem pertinobant , et super iis forma data est a Sanctissimo Archiepiscopo Romanae Urbis , et sequimur eum , et Epistolae omnes subscri 'simus. Reverendissimi Episcopi clamaverunt: omnes Ista dicimus. Et in eadem Actione lectis Symbolo Nicaeno et C politano, ac gemina S. Cyrilli Epistola ad Nestorium una, altera ad Ioannem Antiochenum, antequam Praelegeretur Pu tilice Epistola S. Leonis , Reverendissimi Episcopi clamaverunt : Omnes sic Credimus, Paρa Leo sic cre
dit. Leo Archimiscopus sic fas it, ita credit, ita scripsit. III. Ipse S. Leo in Epistola ad Patres Concilii data disputari quidquam vetuit quoad ea fidei capita, quae in sua ad Flavianum Epistola definierat, vel qui quam defendere, quod eidem adversaretur : Nunc in Nicariis meis adsum, qui dudum ἰn fidei Catholicae praedicatione non desum: ut qui non potestis ignorare quid ex antiqua traditione credamus , non possitis dubitare quid cuρiamus. Unde fratres charissimi , rejecta Penitus audacia disputandi contra fidem diuinitus invi tam , paria errandi insidelitas conquiescat. P onticeat clefendi, quod non licet credi. Cum secundum Epam Iicas authoritates , secundum pro 'heticas soces stolicamque doctrinam, plenissime et lucidissime per ii
199쪽
196 ARTICULUS III. CONTROUERSIA VII.
teras, quas ad beatae memoriae Flavianum Discopum misimus , fuerit declaratum , quae sit de Sacramento Incarnationis Domini nostri Jesu Christi pia et sincera congessio. Ergo credibile non est Chalcedonenses Patres dogmaticam Leonis ad Flavianum Epistolam , contra Apostolica mandata , stricto examini subjecisse , ac do illius inerrantia dubitasse , et quidem t uentibus ac non reclamantibus Apostolicis Legatis, qui perquam diligenter adlaborarunt, ut ea Omnia executioni mandarentur . quae Leo ipsis praescripserat. Adprobat. c. A. N. C. vel D. C. Ergo praemissa fuit discussio rigorosa , quin Patres Epistolam S. Leonis habuerint pro infallibili regula fidei, N. C. Discus,io minus
rigor Osa , ad frangendam magis pertinaciam Eutrchianorum, ne illi quocumque praetextu authoritatem Chabcedonensis SJ nodi in dubium vocarent, eoquon Leonem coecs secuta fuerit, C. c. Judices id petierunt a Patribus Cone illi, ut Eutychiani qui Leouem aversabantur clare intelligerent , ex omnium Antistitum sententia in
Epistola S. Leonis nihil aliud contineri quam ipsissimam fidem Symboli Nicaeni et CPolitani. Et quamvis Patres tanquam insallibilem fidei regulam, ut S. Leo praescripserat , illius Epistolam haberent, obesse inmen id non potuit , quo minus libere judicium suum interponerent : sicut insultibilitas Sacrae Scripturae , vel consilii Generalis noa impedit, quo in iuus Episoopi de rebus in hac vel illo contentis iudicent. Haeo tamen
libertas non in eo posita est , quasi veritati contradio re possint; sed potius ut eam agDoseant, lubenter a plectantur, et suo judicio atque authoritate confirment
adversus haereticos, et male sentientes.cDXXXVII. Dices I. Actione II. posteaquam Prae-
200쪽
Iecta fuit Epistola S. Leonis. Episcopi Illyrici Oeten
talis et Palaestinae petierunt inducias a Patribus , ut examinarent Epistolam S. Leonis, quas facile a Concilio impetrarunt. Immo in privata congressu AnatOIius CPolitanus, et Legati Sedis Apostolicae se sum Epistolae illis declararunt. Ergo dubitabant, an recte et catholice in citata Epistola fides exponeretur. R. paucorum Episcoporum , qui Eutychianae haeresis suspicione laborabant, quos certum est personae E Uchetis nimium favisse , qualemcumque dubitationem adscribi nee posse nec debere concilio Oecumenico Chalcedonensi. Reliqui Episcopi omnes, praeter memoratos, Clamaverunt: Nos ita credimus: sicut Leo ita credimus : nostrum nullus dubitat; nos jam subscri 'simus. Induvius tameia quinque dierum ill3ricianis et Palaestitiis dedit Conciliam ex indulgetitia et sapienti Oeconomia, ut, si fieri posset, instructi, ad saniorem mentem redirent. Quinque diebus elapsis iidem Il-Iyrteiani et Palaestini Episcopi Actione IV. publice professi sunt ambiguitatem omnem, quae ex linguae L tinae vocibus oriri videbatur, sibi a Legatis ademptam, ideoque se Epistolae s scripsisse. Summe Orthodoxum esse, inquiebant, Sanctissimum Patrem nostrum A chiepiscopum Leonem perfectissime nopimus. Factum est autem nobis certum de Distola missa ab ipsius
Beatitudinis a Sanctissimis Discoρis Paschasino et Lucentio , qui locum tenent A 'ostolicae Sedis, qui n
bis dilucidauerunt, quae obscuritas linguae secernere sui notabat. Ruic Epistolae consensimus et subscripsimus.
CDXXXV111. Dices II. ipse S. Leo st. LXlII. ad Theodoretum scribit: Quae nostro prius ministeriod Anierat Deus unipersae fraternitatis irretractabili