장음표시 사용
201쪽
,AS ARTICULUS UI. CONTROPERSIA VII. Iirmauit assensu. Ergo ante acceptationem a Chalcedoue usi factam, non iudicavit Epistolam suam fuisse imfallibilem. P. C. In eadem Epistola scribit: Usa quoque ocritas et clarius renit scit, et fortius retinetur , di m qi e fides Pritis docuerit, haec postea examinatio confirmarit. Et Paulo post ait, Distolam suam α' niuersialis Sanctae Srnodi assensti si malam 1uisse. Ergo. R. C. A. N. C. S. Leo dum ad Theodoretum scripsit , iuimemor non fuit Epistolae, qua, ad Patres Chabeedonenses scν ipserat, qua quidquam di putari vetuit
quoad ea. fidei capita, guae in sua ad Flavianum Epistola definierat vide Num CD XXXVI. dieque uaquam existimare aut suspicari potuit, ea quae ipse Deus suo ministerio definierat , errori esse posse obn xia. Sub lit in ea lem Epistola a Theodoretam inventos esse qui de suis iudiciis ambigerent, set a diab Io fuisso iugitatos:. Aam ne aliarum Sedium ad eam,
quam caeteri& omnium. Dominus statuit praesidere, Consensus assentatio ςideretur, aut alia quaelibet su
resteret adversia suspicior menti prius sunt , qui de judiciis nostris ambigerent. Et dum non nulli a dissem sionum incitati aut hore, ad contradictiones et bella prosilitini, ad majus bonum, malo eius, Authore tu intius bunitatis dispensante, perpentum. est. Dum igitur quae definierat, irretractabili Concilii assensa firmata prouunciat, nil aliud intelligere potuit, nisi in eamdem secum sententiam. Concilium abiisse, eamque esse irretractabilem , quia dum sua capiti adhaeret,. errandi periculo obnoxiuin non est. Ad probat. N. iterum Comseq. Si enim fides docuit, quae postea examinatio. CDu-
firmavit, sane ipsi is definitionibuς nulla firmi ras , T hor nullum poterat deesse .. Quare S Leo non loquit
202쪽
DE INERRANTIA ROMANI PONTIFICIS. 199 ibi de intrinseca iudicii sui firmitate, sed de extrinseca duntaxat, qua maiori pompa et apparata Decreta promulgantur, ut eo lacilius et promptius ab haereticis suscipiantur, cum vident se consensu totius or- his damnatos eSSe.
CDXXXIX. Objieitur II. Authoritas Patrum. S..Ambrosius Lib Il l. de Sacramentis Cap. I. ait: in omnibus cupio sequi Ecclesiam Romanam, sed tamen et nos homines sensum habemus : ideo quod alibi r
Ctius non serpatur, et nos recte custodimus. II. S. A
gustinus Epist. XLIlI. alias CLXII. ad Glorium et GIeusum Cap. VII. scribit: Ecce putemus, illos Di scopos , qui Romae judicarunt sub Melchiade in ca sa Caeciliani non bonos judices Juisse. Restabat adhuc Plenarium Ecclesiae unipersae Concilium, tibi etiam cum ipsis judicibus causa posset agitari , ut , Si male judicasse convicti essent, eorum sententiae Salost nistur. Ergo S. Augustinus judicavit, judicium Melchiadis
Papae resormari potuisse a plenaria Synodo, adeoque insultibile non fuisse. R. ad 1. S. Ambrosium non loqui de fidei quaestionibus , sed de consuetudinibus particularibus , quae non omnibus Ecclesiis ubique erant praescriptae ; ut v. g. ablutio pedum post baptismum adultorum, de qua determinate ibi agit S. Doctor. Ad II. R. Temporo Melchiadis , Doncitistae non erant hae retici , sed schismatici tantam, qui sponte ab unitate Catholica se separaverunt: neque a Melchiade in Concilio Romatio pertractata fuit quaestio fidei, sed ineri facti, utrum nimirum, quod Donatistae acriter tuebantur , Felix Apiungitanus , qui Caecilianum Camthagine Episcopam consecraverat: saerit sacrorum Codicum traditor, et au ipse etiam caedilianus, cara
203쪽
ARUCULES III. CONTROVERSIA VII. adhuc Diaconus esset Ecclesiae Carthaginensis, saeviente perseeutione Diocletiani , saeros codices Idololatris tradiderit, focis sacrilegis concremandos, et variis fa forum numinum simulacris thas a loleverit. Atqui nos
ipsi satemur, Romanum Pontificem in ejusmodi quaestio Dibuq meri lacti, cum jure non connexi, fallibilem esse. Erso frustra nobi, hic Augustini locus objicitur. CV XL. Objicitur III. Authoritas Romanorum Pontificum. Quidquid Papa docet ut Papa , juxta nos insultibiliti r verum est. Atqui aliquis Papa docuit ut Papa, Pupam esse saltibilem. Ergo iutallibiliter ve-Tum O,l, Papam esse fallibilem , etiam qaando loquitur ut Ptipa. P. m. nadrianas V1. ante papatum, cum adhue Doctor Lovaniensis esset , docuit Romanum Potitificem es,e fallibilem : posteaquam vero ad Pontificatum a ,sumptus fuit , confirmavit hanc suam doctrinum , et quidem ex Cathedra locatus. Ergo. P. A. Typis inaudavit Romam Samma. a suam Theologicam, suo nomine eam divulgavit, universae Ecclesiae sua dogmata sugges it. Ergo ex Cathedra hanc doctrinam definivit. Argumento hoc tamquam decretorio mire sibi
plaudit Illastrissimus Gilbertus de Choyseul du Ples- tW - Prusiain, Episcopus Tornacensis , praeci paus f tiricator Declarationis Cleri Gallicani A. 1682. in Epistola de potestate Ecclesiastica ad Martinum Steyae lium Doctorem Lovaniensem. Subjungit Illustrissimus.
Si hac ratiocinatione non demonstratur nostrae Sententiae peritas, missam Iiacis Dialecticum; eamque non disserendi artem dixero, sed fallendi. II. InnocentiasI1I. Serm. Ill. de Consecratione Ponti f. scribit: In tantum mihi Ides necessaria est , ut cum de caeteris
peccatis solum Deum judicem habeam, Propter solum
204쪽
DE INERRANTIA ROMANI POXTIFICIS. aea peccatum , quod in fide committitur , possem ab Ecclesia iudicari. Ergo Innocentius agnovit se saltibilem esse. R. ad Ι. Enimvero nemo satis mirari poterit , quod illustrissimus Tornacensis tantam vim ae robur inesse hale argumento putaverit. Quare C. M. N. m. Ad probat. N. A. Ad hujus probat. iterum N. A, et Conseq. Illud quidem certum est, Summam Hadriani Romae secundo editam fuisse sub ejus Pontificatu : qaod vero Pontifex illam confirmaverit, imprimi, ac divulgari praeceperit : om uino incertum est , immo probabilius falsum, I. Quia impressor, vel editor nullam pro sus hujus Ρontificii mandati, aut etiam consenSus me tionem facit, quod certe negligere non debuisset, ad conciliandam operi majorem authoritatem. II. Quia liber Episcopo Lonsentino dicatus est; cum tamen ipsi Hadriatio dicari debuisse videatur, si quidem ipse Pontifex imprimi mandasset, aut impressioni consensisSet.
Verum transmisso etiam autecedente , N. Conseq. Pomtifex tunc lautum ex Cathedra loquitur , quando tam quam Supremus Pastor et Caput, universum Ecclesium
obligat ad aliquid fide divitia credendam , vel quavilo omnibus fidelibus aliquid praecipit sub poena anathemati, ullas incurrendi. Juvi vero quandonam praecipit uingauin Hadrianas , ut otiiues fideles ea omnia inviolabiliter teneant ac defendant, quae in Summa Badri ni continentur , aut quando contraria sentientibus anathema minatas est 3 Prosecto si argumentam Tornacensis vim aliquam haberet, sequeretur non tantum omnia, quae in jure canonico continentur, Pontificu in responsa ad varias Fidelium consultationes esse in falli-hilia veram etiam inerrantiae donum tribuendum esse
v. g. nomitiis Clementis xl. , librisque Benedicti xi11.
205쪽
uox ARTICULUS III. CONTROVERSIA VN. et xlv. , quos ut Cardinales adhuc conscripSere, cum sub illorum Pontificatu Romae recusi fuerint: quod tamen Catholicorum nemini in mentem venit Quinetiamsi Hadrianus, quae privatus Doctor scripserat, PO tifex confirinasset, nihil inde contra inerrantiam Romani Pontificis evinceretur Nam vel voluisset ea quae docuerat, fide divina esse credenda; atque ita pri,tinam sententiam revocans se in falli hilem existimasset: vel noluisset fido divina esse credenda: et sic non fuisset locutas ex Cathedra Caetorum quod Summa Hadriani Romao recusa fuerit, quin aliquid tu illa immutaretur , id temporix angustiix tribuendum esse ce seo. Cum enim ejes Pontificatus ultra annum et menses octo protractus non fuerit, ingens negotiorum m
Ies , qua toto illo spatio vix noti oppressus fuit Hadrianus , impedimento Laisse videtur, quominus ille I gubrationes suas limare potuerit. Vide Antonii Charias observationes in Epistolam Illustrissimi Tornacensis Ad II N. C. Innocetitias agnovit se, tamquam PerS nam privatam , fallibilem : tamquam personam pubi Cam vero, et ex Cathedra loquentem, insallitatem se professus est Serm. H. de Consecrat. Pontificis, quem Iocum superius exhibuimus Num. CDXXV circa finem . CDXLI. Objicitur IV . Necessitas Conciliorum. Si Pontifex se solo quaestiones fidei absquo periculo erro- roris definire pote t, frustra, immo male Generalia Comcilia convocarentur, frustra immensi sumptus fierent, atque Ecclesiae Pastoribus suis quandoque ad plures a
nos spoliarentur etc. Atqui id dici nequit. Ergo. R. I Betorquendo. Si Ecclesia dispersa est insallibilis, quod utique ab omnibus Catholicis admittitur, Dastra convocantur cvncilia Generalia ete. II. N. A. Concilia si
206쪽
DE INERRANTIA ROYANI PONI IFICIs. ao3 non ne essaria, saltem maxime utilia sunt ad Dange dam haereticorum pertinaciam, qui si Conciliis inter- Sint , vel convertantur, vel confanduntur, et a Chri-Sti grege separantur, ne alios secum in ruinam trahant. II. Ut levius sit subjectionis et obedientiae jugum , communi concordiae ac regimitiis suavitati expedit, ut Rectores quae propria authoritate efficere possent, communi subditorum consilio perficiant. Nil igitur mirum, si in Christi familia, in qua pax summa, et demissio animi tanto profundior , quanto quis altiori eminet *gnitate , vigere debet, Romanus Pontifex cum fratria Bus suis communi sententia , quoties et quantum eOmmode potest, graviora Ecclesiae negotia gerere stadeat, etiamsi solus posset. III. Frequenter non do dogmate
ipso , sed de hominibus seren inm est nh Ecclesia taliae tum , et ne qua supersit in justitiae vel errati suspicio
aut obtentus , examinanda est illorum doctrina , audie dae rationes, colligenda suffragia ; ut et procedendi ratio , et Senatorum numerus , ac Senatas dignitas et majestas Obstruant os loquentium iniqua. Cuius dilige tiae tune major est neces itas , cum haeretici v l se-Ωtatorum numero, vel potentia saeculari, vel alia quapiam authoritate pollent. In dogmate quoque , qaan tum vis certo, aliqua interdum utendum est oeconomia, ut libentius recipiatur; quae quatenuq adhibenda sit, tu plurimoram coeta, atque adeo in Concilio GeneraIi facilius agnoscitur.
CDXLlI. Dices. Episcopi in Conciliis sunt judices
fidei. Ergo liberum debet illi esse amplecti sententiam Pontificis Romani, vel eam rejicere. R. C. A. N. C. Alias probaretur, Episcopos, cum iudices sint, posse etiam veritates in Suristaris conteutas, aut a conciliis
207쪽
244 ARTICULUS III. Co TROVERSIA TII. Oecumeni eis olim iam definitas rei ieere. Episcopi igitur in Conciliis Iudieum partes implent, sed subordinatorum, qui videlicet Pontificis definitionem incunctanter
sequantur, et exequantur, et quorum consensus signum
et argumentum sit dumtaxat velut a posteriori quo h jusmodi Pontificia definitio fidom Eeclesiae continere , ac ut talis ab omnibus agnoscenda et admittenda desit Dratur; idque ut rebellium pervicacia omnino confundatur, quibus adeo invidiosa semper fuit suprema Sedis Apostolicae authoritas : non quasi ab ea acceptatione et consensu Papae Decretum robur , et inconcussam authoritatem accipiat, quippe quam Romani Pontifices immediate a Christo acceperunt. - CDXLVI. Objiciuntur Q. Variae ratiunculae. I. Absque necessitate multiplicantur miracula ; fieri enim naturalibus viribus nequit, ut Papa ex Cathedra loquens veritatem semper assequatur praecipue si intas et in animo esset haereticus , quem casum possibilem esse non diffitemur. II. Repugnat sanae rationi , teneri nos credere murum albam esse nigram , si id Papa definiret; aut errorem esse veritatem Catholicam. lII. Papa potest errare in quaestionibus meri facti. Ergo etiam in quaestione iuris. IV. Papa potest in alia peccata incidere , v. g. superbiae , avaritiae , luxuriae. Ergo etiam in haeresin. v. Malia a Pontificibus stalaunt ut tanquam magis probabilia. Ergo non ideo sunt certa, quaen Pontificibus definiuntur, sed tantum magis probabilia. VI. Si solus Pontifex e set insallibilis, Euclesiae Non satis consaltum laret. Ergo. P. A. casu , quo Ponti fide extincto perniciosus error disseminaretur, cui celeriter obviam eundum esset, si sorte Generale Conc liam congregaretur, illitas Decreta, juxta nostram Se
208쪽
DE INERRANUA ROYANI PONTIFICIS. Iouetenti am, non essent instilli bilis authoritatis, quia Conciliam hoc a Papa nec convocatum, nee Coufirmatum
foret, sicque haeresis irreparabili Ecclesiae damno in v .lesceret. V11. Certo nobis non constat, Pontificem, qui dogma aliquod definivit, habere omnia essentialiter requisita ad Papatum, aut debitam diligentiam impendisse in examinanda veritate. Ergo. CDXLIV. R. ad Ι. N. A. Sive solum Romanum Pontificem, sive omnes, aut majore in partem Pastorum congregatorum aut dispersorum dicas infallibilem , miraculum non evitatur; cum siue peculiari Dei assiste tia fieri nequeat, ut veritatem in omnibus quaestionibus fidei et morum semper assequantur. Immo magis multiplicare videntur adversarii miracula absque necessitate , qui privilegium inerrantiae, quod nos soli Romano Pontifici concedimus, ipsi liberaliter aliis etiam Episcopis largiuntur. Ad Il. R. I. Nos tantum loqui
de quaestioni hns fidei et morum, quas inter certe Io-Cum non haberet, quod murus albas sit niger. R. II. N. suppositum, quod Papa possit ex Cathedra definire , errorem fidei adversantem habendum esse pro veritate Catholica. Ad ΙΙΙ. C. A. N. C. In quaestionibus puri facti immediate a Deo non revelati, nee cum jure con nexi , Papa errare potest absque notabili damno Ecclesiae : Neque Christus oravit pro Petro, ejusque sucseMSoribus , ne in aliqua quaestione meri facti errarent ; sed tantum ut eorum fides nanquam deficiat. Contra si in quaestione fidei et morum erraret Papa, evacuaretur oratio Christi, ac maximae perturbationes ti eessario orirentur in Ecclesia: quae deficiente capite , insallibilis esse dc sineret. Praeterea hoe ipsam solvere
tenentur Galli , si diuatur, conellia Oecumenica passo
209쪽
ARTICULUS III. CONTR0VERSIA VII. errare in quaestionibus facti, adeoque etiam Iuris. Ad IV. C. A. D. C. Ergo Papa potest etiam incidere iahaeresin , ut persona privata , T. c. Ut persona publica , et Caput Ecclesiae , quando ex Cathedra loquitur,
N. C. Rationem paulo ante assignavimus ; quia nempe innumerae perturbationes in Ecclesia orirentur . si Papa ex Cathedra loquens haeresin doceret. Ad V. C. A. D. C. Non ideo sunt certa, si a Pontifice dicantur tantummodo esse magis probabilia, C. C. Si definiantur pertinere ad fidem Catholicam, N. C. Cum Pontifices aliquid do finiunt pertinere ad fidem Catholicam , aut
anathema dicunt contrarium sentientibus; aut ea volunt firmiter a fidelibus credi, certam est, illud non tam tum magis probabile , sed omnino exploratum et Ceditissimum esse, cam fides sit de certo veris. Quae vero in Pontificum Decretis adducuntur explicandi tantum causa, vel ad objecta respondendo, vel rationes aliquas asserendo, vel incidenter tantum, et praeter causam principalem asserendo , haec ad filem non pertinent; sunt tamen maximae authoritatis, nisi manifeste sals tas pateat, quod quandoque contingere potest . dum Iesmeri facti, v. g. historiae narrantur. A' II. N. A. AI probat. dico, Ecclesiam in hoo casa mediis non dest tui ad comprimendam haeresia. Deberet enim ante omnia Decreta eligi Pontifex legitimus qui Concilio vel per
se , vel per Legatos praeesset, et Concilii sanctiones ae Decreta authoritate sua firmaret. Sie in Constantiensi Cardinales et Nationes excepta Germanica quae etiam
Postea consensit, ante Decreta reformationis voluerunt
procedi ad electionem certi et indubitati Romani Pomtificis, ne Concilium diutius acephalum esset, ej usqueautnoritas impugnari possit. Ad Vii. jam respondiinas in hoc Traul. de Ecclesia. Num. CLXXXI.
210쪽
DE IΝERRANTIA ROMA NI PONTIFICIS. ao CDXLV. Modo de praeteusis Romanorum Ponti eum erroribus agendum est. Cum autem hic Gallorum potissimum sententia impugnetur, iadeoque cum ipsis Catholicis nobis sermo sit , mi ,sa facimus ea , quae vel supina Ecclesiasticae Historiae ignoratione. aut ex sola calumniandi libidine Proteuantes nobis obiiciunt neque ea etiam inutili labore repetero volumus, quae in prioribus Controversiis a nobis sunt complanata. Quare ea solam ad lugentur quae communiter a Gallis in m dium proferri solent, quibusque ad constabiliendam se tentiam suam non param roboris inesse putant. Quamvis pleraque ac sere omnia unica interrogatione enervari possint, quaerendo nimirum, an Pontifex ille , quem errasse contendunt , errorem illum ex Cathedra doca xit , omnesque fidelas ad credendum errorem illum obligarit 3 Id nisi invictis rationibus probent, frustra sunt Galli, cum id unum propugnemus , iudicium Romani Pontificis ex Cathedra loquentis in quaestione fidei et morum esso insallibile. CDLVI. Objicitur VI. Lapsus Zephyrini et Stephani. Zephyrinus, ut testatur Tertullianus Lib. advers. Praxeam Cap. I. approbavit prophetias Montani , Priscae et Maximillae , et Ecclesiae pacem Montanistis restituit; Iicet statim litteras pacis , agente PraXea , revocliverit. II. S. Stephantis I. in oppositum Cypriano errorem I Psus est, docens indiscriminatim , omnem Haereticorum haptismum validum esse , qaihuqcunque verbis cousecraretur. Verba Decreti sunt: Siquis ergo a quacumque
haeresi uenerit ad nos; nihil innovetur , nisi quod traditum , ut manus illi imρonatur in poenitentiam. R ad I. Tertulliano in iis, quae res Montarii spectant, fidem adhibendam non esse, cam professus fuerit Mo