장음표시 사용
291쪽
aq8 ARTICULUS I v. CONTROYERSIA Iv. dinaria, quae absque hominum ministerio immediatest a solo Deo. Atque hoc pacto vocati fuerunt in Lege veteri Moyses et Prophetae , in Lege Evangelica vero Apostoli. Missio extraordinaria evidenti aliquo miracu-IO , aut pluribus etiam, Si opus sit, confirmanda est: quemadmodum etiam in missione humana nulli Commissam aut Legato fides adhibetur , sine authentico testimonio eius a quo se missum perhibet. In veteri Lege Moyses , Elias ete . ut sacras paginae reserunt, innumeris miraculis extraordinariam suam missionem contestati sunt. In Lege Evangelica Apostoli i numeris linguis locuti sunt, daemonia Saepe eApulerunt,
mortuos ad vitam revocarunt , Omnia mortiorum genera
curarunt, ut Marci cap. XVI. digitur : Praedicauerunt ubique, Domino coορ erante, et sermonem confirmanterequentibus signis. Quod etiam speciatim de se testatur Apostolus ad Rom. XV. v. I9. eum ait, se Gentibus Evangelium persuasisse in uirtute signorum et Arodigi rum. Quin ipso Christus , ut Divinitatem et missionum suam Judaeis demonstraret, insolubile a miraeulis argumentum petiit. Joan. Cap. X. v. 3 a. Si non facio opera Patris mei, nolite credere mihi. Si autem facio, et si mihi non uultis credere, ορeribus credite. DXXVI H. Lutherus et Calvinus docuerunt , potestatem ordinandi Ministros Ecclesiae ad omnes fidolos , tam Pastores quam laicos, atque etiam Deminas pertiuere : manuum impositionem necessariam quidem non esse ; servandam tamen ob antiquissimum illius usum , ab Apostolis ad nos prosectum: atque huno ritum ese ternum peragendum esse, non a plebe , sed vitandae
confusionis gratia a solis Pastoribus , qui populi nomine et authori rate recens ordinato iurisdictionem tribuunt,
292쪽
DE VOCATIONE MINISTRORUM. aDae potestatem administrandi Sacramenta , et praedican cli Verbum Dei. Neque minus circa missio ciem ministrorum Ecclesiae ab illis erratum fuit. Lutherus , qaantumcumque feroX ob novum suum, si Superis placet, A postolutum, cum decimowAto defectionis suae anno visitationi Saxonicae se aecingeret, fassus est ad munera Episcopalia , visitationem. correctionem et c. se nubIam habere missionem, quae tamen omnino neces arta esset; atque ideo ad saecularem potestatem confugit, Dimirum ad Saxoniae Ducem , quum teneri dicebat ex charitate denominare Visitatores aliquos. Ita nempe a novo hoc Evangelista usurpatio indebitae potestatis vocabatur exercitium charitatis. idem Lutherus Commenti in Cap. l. Epistolae ad Galatas de certitudine vocati nis suae haec scribit: Cum autem Princeρs, seu alius mugistratus me vocat, tum certo et cum fiducia glori ri Possum, contra diabolum, et hostes Eoangelii, quod mandante Deo Per pocem hominis pocatus sum. Est
enim ibi mandatum Dei ρ r os Principis , quod me
certum reddit, pocationem meam esse peram et diui nam. Sumus igitur et nos diuina authoritate uocati,
non quidem immediate a Christo, ut Aροstoli, sed per hominem, Principem scilicet, vel Magistratum Saec
DXXIX. Conclusio T. Potestas ordinandi non se tinet ad Laicos , id est, populum et Optimates. Prob. I. Authoritate Seripturarum praecipue novi Testamenti, in quibus numquam legitur Laicos hane potestatem sibi arrogasse, aut usurpasse ; saepe vero in illis dicitur, Apostolos hane potestatem exercuisse. Sio soli Apostoli ordinarunt septem Diaconos x. dicunt enim multit adin L
fidelium Act. cap. VI. Considerate ergo fratres siros e Tom. III. N
293쪽
atio ARTICULUS IV. CONTROVERSIA VI. uobis boni testimonii septem , quos constituamus Suirer hoc opus : non dicunt, Quos constituatis. Act. Cap. XIV. Paulus et Barnabas per singulas Ecclesias Presbyteros
constituerunt. II. ad Timoth Cap. I. Apostolus testatur, Timotheum manuum suarum impositione a se ordinatum suisse Epimopum. II. Ex Traditione , ex qua hahemus populum fidelem ab Apostolorum temporibus ad Lutherum usque et Calvinum numquam hanc potestatem sibi arrogasse. III. Presbyteri ipsi non habent potestatem ordinandi Ministros Ecclesiae , ut sequenti controversia ostendemus. Ergo multo' minus eam habent Laici. DXXX. Dices I. Dici omnes sunt Sacerdotes. Ergo possunt Ministros Ecclesiae ordinare, P. A. II. ad Cor. Cop. III. dicitur: cientia nostra ex Deo est, qui et idoneos nos fecit ministros noci testamensi. II. ad Galat. Cap. III. v. 28. Non est serpus , neque liber, non est masculuε , neque foemina. Omnes enim posunum enis in Christo Iesu. Ergo nulla datur differentia inter Episcopum et laicum, virum et Deminam in ordine ad consecrationem ministrorum Ecclesiae. III. I. Petri Il. v. 9. Vos autem sentis elactum, regale Sacerdotium , gens sancta , Populus acquisisionis : ut virtutes annutietis utis. qui de tenetiis pos socauit in admirabile lumen suum. R. I. N. C. Quamvis daretur,
omnes esse Saceydotes; ex eo tamen minime evincitur,
omnes idem ius habere , quod Episcopi, nimirum manus imponendi, ut sequenti controversia ostendemus. R. II. N. A. Ad I. probat. R. Apostolum l. c. non loqui de omnibus , sed de se aliisque Apostolis praedioationis sociis. Ad II. Loquitur ibi Paulus de gratia habenda , et gloria consequenda, non vero de gradu et potestate in Ecclesia Christi. Unde cum mulier possit
294쪽
DE vOCATIONE ΜINISTRORUM. x9x habere tantam gratiam, et tantam glayriam attingere, quantam potest habere vir; sequitur quod nulla sit diseserentia inter masculum et foeminarn , quantum ad gratiam et gloriam, non vero quantum ad ministerium exercendum in Ecclesia. Ad ili. S. Petras l. o. nota loquitarde quolibet fideli seorsim spectato, sed de toto coetu mdelium , in quo plures dant G Sacerdotes ; uegae enim omnes fideles sunt gens sancta , et populus acquisitionis.
Praeterea quilibet fidelis dici potest Sacerdos in aliquo
Sensa, nempe mFstico. l. Quia omnes fideles cum vero Sacerdote in Missae Sacrisicio Christam offerunt a terno Patri. II. Quia spirituales hostias offeraui, dum sacrificium laudis Deo iruiuolant corde contrito atque ii miliato, Deo gratias agendo pro acceptis beneficiis, extollendo ejus misericordiam e tu omnes itaque fideles sunt Reges et Sacerdotes, sed mystici, do quibus S. Leo M. Serm. III. in die anniversario Assumptionis suae ad Ponti fientum scribit: omnes in Christo regenerat0s Crucis signum e ncit Reges; Sancti pero Diritus unctio consecrat Sacerdotes. Quid enim tam regium, quam, subditum Deo animum cor 'Oris sui esse rectorem J Et quid tum sacerdotale, quam uouere Deo conscientiam
Puram , et immaculatas pietatis hostias de altari cordis
DXXXI. Dices II. Potest quis habere regiam p
testatem aute coronationem. Ergo etiam potest aliquis esse Sacerdos, quamvis non ordinetur ab Episcopo. II. Baptismus valide consertur a quocumque. Ergo etiam ordinatio. III. Episcopus excommunicatas et depositas
potest valide ordinare. Ergo multo magis id possunt fideles pii, quamvis laici; cum ineredibile sit in tali Episcopo plus potestatis esse in ordinandis Ecclesiae mi-N 2
295쪽
ARTICULUS IV. C0NTRO RAIA IV. 292nistris , quam in probis laicis. R. ad I. Populus potest P e estatem politicam , quam habet , transferre in Primcipem electivum etiam ante coronation m. Contra potestas Ordinis consertur ex voluntate Christi per id am manuum impositionem , vel collationem ordinum. Ad ΙΙ. Christuq liberrime voluit Sacramentum Baptismi a quo- Iibet valido, atque etiam licite in casu necessitatis comserri, adhibita legitima materia, forma et intentione, quia Sacramentum illud maxime necessarium est singulis ad salutem. Contra idem Christus noluit Sacramentum Ordinis a quocumque valido consent. Neque in iis rebus , quae a Sola voluntate Christi pendent, alia disparitas dari aut exigi potest. Ad III. R. iteram, C. Λ. N. C. eum ratione addita. Est Iesia, optima interpres voluntatis Christi, et incorrupta Traditionum divinarum depositaria, ordinationes saetas ab Episcopis exeomm nicatis et depositis habet pro validis quidem, sed tamen illicitis; eas vero , quae fiunt ab illis, qui characterem non habent Episcopalem , semper execrata est tamquam illicitas et omnino invalidas. DXXXII. Conclusio II. Vocatio , missio , seu col- Iatio Jarisdietionis spiritualis et Pastoralis , non pertinet ad Laicos , sive ad populum et Optimates. Prob. I. Ea
potestas a Christo tradita est solis Apostolis, eorumque Successoribus. Accii ite Spiritum Sanctum. Quorum re miseritis peccata , remittuntur eis r et quorum retinue ritis , retenta sunt. Joan. Cap. XX. Hancque soli Ap
stoli, eorumque successores semper exercuerunt. Ergo
populus non potest dare quod non habet. Il. Potestas vocandi, et conserendi Iurisdictionem spiritualem est stoote Ecclesiastica, atque indepecidens a potestate cim
296쪽
viti. Ergo laici non habent hane potestatem. Vide dicta. rium. CCXLI. DXXXIII. Conclusio III. Missio Lutheri et Calvi-ni , omniumque Ministrorum Ecclesiae Protestant igne nouest legitima. Prob. speciatim de missione Lutheri. Missio Luthori neque fuit ordinaria, neque extraordinaria , neque partim ordinaria et partim extraordinaria. Ergo nullo modo est legitima. P. A. quoad I. partem. Si
suit ordinaria , vel collata illi fuit a populo et Principibus saecularibus, vel a Pastori bas Ecclesiae , praecipue quando Sacerdotio inauguratus est. Atqui haec potestas collata illi non fuit a populo aut Principibus saecularibus; quia nemo potest dare quod non habet :neque etiam collata illi suit ab Episcopo , vel primariis Ecclesiae Pastoribus. P. m. I. Ipse Lutherus Lib. de imst tuendis Ministris Ecclesiae ad Senatum Pragensem,
ait, Sacerdotium Papistieam non esse verum Sacerdotium , sed larvam et figmentum. Ergo ex tali Sacerdotio Lutherus evincere nequit, missionem suam suisse Iegitimam. I i. Juxta Lutherum ei usque sectatores , Eeclesia Catholica saeculo XVI. non erat vera Ecclesia Christi. Ergo non habuit potestatem mittendi veros misnistros , quia haec potestas non nisi verae Eeclesiae data est. III. Quamvis Lutheras ah Episcopo Catholico itiordinatione sua acceperit potestatem consecrandi, et a solvendi a peccatis, numquam tamen accepit potestatem
exercendi illud ministerium , quod post desectionem suam a fide Catholica exercuit , nimirum impugnandi Ecclesiam Catholicam , abrogandi Missam , complura Sacramenta abolendi, tollendi jejuvia, et vota Mon stica. Ergo hanc potestatem non habuit, vel si habest, a quo eam aecepit
297쪽
4 ARTICULUS Iv. C0ΝΤR VERSIA IV Prob. quoad II. partem. Quicumque hactenus veI
in veteri, vel in novo Testamento a Deo immediate et e traordinarie missi sunt, missionem suam piarimis miraculis comprobarunt, ut Moyses , Elias , Prophetae , Apostoli etc. et qui id facere non poterant, pro impo storibum habebantur. At vero Lutherus nullo prors ostento missionem hanc suam umquam confirmavit. Em go pro imposiore habendus est Quod si Protestantes objiciant, Ioannem Baptistam extraordinario a Deo missum fuisse ad baptizandum et praedicandum, quin ille missionem suam aliquo miraculo confirmarit; R. Tametsi sanctissimus Christi Praecursor nullum iniraculam edidisse legatur; Deus tamen multis ostentis illias sauctitatem , vocationem et missionem testatas est. Apparuit enim Angelus , anInuntiavitque Zachariae prodigiosam illius conceptionem : repletus fuit Baptista Spiritu Sancto ab utero Matris , in quo exultavit adveniente Virgine: Pater ejus, lintea mutus, nato Puero vi Favoce prophetavit , multaque ulla contigere, ob quae vieini stupore defixi dicebant Lucae Cap. I. v. 66. Quis,
Putas, Puer iste erit 3 Accedebat summa vitae sanetitas , et austeritas toti Judeae nota I accedebant miractata
Christi, quae commendabant eum , qui Christo testimonium perhibuerat, dicens: Ecce Agnus Dei. Prob. quoad 3.tiam partem Non potest dici, quod Lutheri missio fuerit partim ordinaria, partim e X traOrdinaria. Superius enim ostendimus. . Lutherum neque ab hominibus legitimam potestatem habentibus, neque ab ipso Deo vocatum fuisse ad reformandam Ecclesiam. Quare unus fuerit ex illis: necesso est de quibus Jeremiae cap. XXllIis v aic dicitur : Non mittebam
298쪽
DE voCΑΤΙΟΝΕ ΜΙΝIsTRORUM. 29spro 'hetas , et ipsi currebant: non loquebar ad eos, et ipsi Prophetabant. DXXXIV. Quod de Luthero diximus , aliisque Protestantibus , qui ante defectionem suam a fido Catholica citi Episcopo catholico Sacerdotio inaugurati sunt, multo magis dicendum est da illis, qui non fuere ab Episcopo Catholico legitimo ordinati ν et de Calvino, qui gloriatur foetido Papistarum oleo se inquinatum
non fuisse : nimirum illorum vocationem nec extraor dinariam esse, quia ea ur nullo evidenti signo ac miraculo possunt comprobare: nec ordinariam , quia eam non accrepere a Praelatis Ecclesiae , penes quos solos r
sidet tamquam in sonte Iurisdictio Ecclesiastica , et a quibus solis communicari potest. Ideoque quid de Prot stanticae Ecclesiae ministris sentiendum sit, ex verbis
Christi perspicue dignoscitur Ioannis cap. X. v. 1. A men , amen dico vobis :. qui non intrat per ostium in ovile oςium , sed ascendit aliunde, ille fur est, et latro. Vide Martisum Becanum in Manuali controversiarum Lib. I. cap. XII.
299쪽
AN EPISCOPI JURE DIVINO SINT PRESBYTERIS SUPERIORES 3
Contra Aerium , Waldenses , Wichlessum ,
DXXXV. Aberius Arianus Presbyter , testibus S. Augustino Lib.
de Haeresibus Cap. Lu I. et S. D hanio Haer. LXXV, dolens , se praeterito , alium electum fuisse Episcopum, se ipsum solaturus . Arianae impietati aliam addidit. docens , nullum discrimen esse Presbyterum inter et Episcopum, paremque esse amborum dignitatem et honorem. Eamdem insaniam insanierunt Waldenses , Petri Waldonis Mercatoris Lugdunensis sectatores, et Joannes Wickleisus Anglus Presbyter, Episcopali authoritati pedi quam insensus , quo Vigorniensem in Anglia Episcopatum consecutus non fuerit. Hinc furor ille, quo in Episcopos bacchatus est, asserens, Confirmationem J venum , Clericorum ordinationem , locorum consecrationem reservari Papae et Episcopis propter cupidi temIucri temporalis, cum omnia haec etiam a Presbyteris praestari possent. Wichleni errorem ratum habuit Lutherus , qui in libello contra falsa nomina ita scribit: Episcopi sunt introductae laroae Fastales, quae S lum ad peritatem opprimoniam ereatae sunt, sicut et creator ψsorum. Ideo deleri debet Episcoporum regimen , et depastari Discopatus. Et Lib. de captivit. Baulon. Omnes quotquot baptizati sumus, et quilibet
300쪽
DE SUPERIORITATE EPISCOPORUM. α' laicus potest Ecclesias consecrare , Pueros confrmare etc. Neque intra verba tantum stetit Lutherus , sed etiam inaudito ausu aggressus est Nicolaum Ambsdorf-fium discipulam suum ordinare Episcopum Naumhur gensem in Saxonia , donans illi, virtute missionis suae extraordinariae , characterem quem ipse non habebat. Joannes Calvinus Lib. IV. Institui. Cap. IV. Parilor negat , Episcopam dignitate , honore et potestate mai rem esse Presbyteris. Eamdem sententiam totis viribus
propugnat improba et seditiosa Paritanorum colluvies in Anglia , cui tum in civilium communitatum Principes , tum in Ecclesiasticos Magistratus , id est, Episcopos, inveteratum et implacabile insitam est odium, quod saturari non videtur posse, nisi iis penitas ex tinctis. Haereticam hanc insaniam libris editis confirmare conati sunt duo prae reliquis celebres Calviniani , David Bion tellus , et Claudius Salmasius sab ementito Messalini Wallonis nomine , quem tamen luculenter omnino confutavit Dogmaticae Thelogiae parens ille , Dionysius Petuςius Aurelianensis , quinque libris de E elesiastica Hierarchia. Caeterum Aerii errorem , a No 'vatoribus Saeculi XVI. ab inseris denuo exstitatum, solem Di Decreto proscripsit Tridentina Synodus , quae Sess. XXIII. Can. VI. de Sacramento Ordinis ita statuit: Si quis dixerit, in Ecclesia Catholica non esse mera chiam, diςina ordinatione institutam, quae constat ex iscπis , Presbyteris, et ministris ; anathema sit. Et Can. VI l. Si quis dixerit, Discuos non esse Presb-teris siveriores , oel non habere potestatem cons mandi , et ordinandi ; uel eam , quam habent , illis esse