장음표시 사용
321쪽
ARTICuLUS I . COATROVERSIA V. PoteStatem concesserit, quam Presbyteris. Mihi multo probabilius videtur, a B. Hieronymo praeminentiam J risdictionis Episcopalis assertam fuisse ex ipsius etiam
Christi institutione. Ratio id dicendi petitur I. ex Epist. LXXXV. ad Evagrium , in qua scribit S. Doctor: Ut sciamus Traditiones Apostolicas sumρtas de reteri Testamento, quod Aaron et filii ejus, atque Leottae in
mylo fuerunt, hoc sibi Discoρi, et Presbteri et
Liaeoni uindicant in Ecclesia. Ergo cum Episeopos Comparμt cum Aurone , Presbyteros cum filiis Aaron, et Liaconos cum Levitis , et Aaron jure divino fuerit illis superior potestate iurisdictionis, idem omnino affirmare videtur etiam de Episcopis. II. Comment. iu Cap. III. Epistoloe ad Titum ait, Episcopum similem esse Noysi, Presbyteros LXX. Seoioribus : In Epistola vero ad Marcellum : Apud nos Apostolorum locum Episcoρitenent. Atqui Moyses et Apostoli iure divino erant superiores. Ergo etiam Episcopi. DLlV. His praemis, i q. R. ad Ι. B. Hieronymi textum , eumdem esse Presbyterum , qui et Episcopus , non quoad characterem et Ordinem , sed quoal functio uem administrandae et gubernandae Eeclesiae. Etenim in prismordiis Ecclesiae Presbyterorum Collegium, ex Episcopi consensu et voluntate, au potestate communi ata,
Ecclesiam gubernabat, legeq decretaque sanciebat, Poenas infligebat; ita ut nemo utriis suopte nomine, et a thoritate illa praestaret, sed in commaue Omnia, deque totius Collegii sententia fierent. Hane autem sotestatem non habebant Presbyteri vi ordinationis suae , sicat eam Episcopus habet, sed ex mera delegatione , et libera voluntate Episcoporum. A l l l. R. verbi A illis id solum tonuit Hieronymus, Episcopos partim institutione divina
322쪽
DE SPPERIORITATE EPISCOPORUM. 3ism.iores esse Presbyteris, scilicet quoal primariam et radicalem institutionem Iurisdictionis Episcopalis, quae ex
ratione sua tendit ad regendos fideles : partim ex con- 4etudine Ecclesiae , quae ad tollenda schismata muta- λι disciplinam , decrevitque , ut deinceps ad solum Epi- cosum , excluso Presbyterorum Collegio, Ecclesiae e ra Pertineret. Recole dicta priore diamero. A l III. R. Comparationem a S. Doctore non in titui circa ritum inaugurationis Episcopi, et Archidiaconi , vel Imperatoris , sed circa ipsam electionem. Sicat nimirum eX militibus Imperator , ex Diaconis Archidiaconus : ita olim ex solo ordine Presbyterorum assumebatur a Presbyteris, qui conseeraretur in Episcopum. Caeterum quod B. Hieronymus agnoverit, Presbyterum in Episcopam
electum indigere nova consecratione , putet eκ eadem
Epistola LXXXV. ad Evagrium , in qua agnoscit in Episcopo potestatem ordinandi Sacerdotes , et Ecclesiae mi, nistros , quam non habet Presbyter: ad quam proinde obtinendam non sufficit consecratio Presbyteralis, sed requiritur alia a Christo instituta, ni miram Episcopalis, sine qua non potest aliis communicari potestas confiuic di corpus et sanguinem Domini, et absolvendi a peccatis. Ad IV. R. sicut ad I. Nimirum Presbyteros fai se Episcopos, non quoad characterem , sed nuneupatione et regimine, quamvis fons et origo regiminis in solo esset Episcopo. Ea quippe moderatio primis Euci siae temporibus in Episcopis erat, ut in commune bonum omnia cum Sacerdotum coetu gererent, neque his inconsultis Praesules quidquam aggrederentur. Eadem responsione solvuntur, quae Bion tellus, aliique novatores nobis opponunt ex Primasio, Sedulio, S. Isidoro, Ven. Beda, Aleuiuo , Amalario, et Hincmaro.
323쪽
3 ab ARTICULUS. IV CONTROUERSIA V. D . Dices. I. S. Hieronymus Epist. LXXXV. id Evagrium arguit superbiam Diaconorum Ecclesiae Romanae sui temporis , aitque Presb teros sui temporis praes nendos e , se Diaeonis, eoquod Presbyteri non tantam iaprimitiva Ecelesia . sed etiam aetate Hieronymi sint Enscii pi. Ergo. II. Presbyteros esse Episcopos probat ex eo, quo i in primitiva Ecclesia non alius ad Episcopatum Pro motus fuerit, quam ex ordine Preshyterorum. Ergo exci sit u Presbytero in Episcopum electo necessitatem novacteonsecrationis ; alias etiam Diaconi vocari posse ne Episco pi . quia quandoque ex ordine Diaconorum eveeti sunt ad Episcopalem Cathedram , ut v. g. S. Athanasius Alexandrinus. 1ll. Episcoporum institutionem , nit in Comment. in Cap. I. Epist. ad Titum, factam fuisse ad sedandas turbas tempore schismatis Corinthiaci. Ergo iuxta Hieronymum institutio Episcoporum non est juris divini , sed Ecclesiastici. Ergo Episcopi non jure divino, sed
Ecclesiastico sunt Presbyteris superiores. R. ad I. D.
A. Eoquod Presbyteri si ut Episcopi quoad characterem , N. A. Quoad potestatem jurisdictionis, si haec ip is ab
Episcopo communicetur, prout olim factum erat, C. A. N. C. Aa II. N. C. Idcirco Presbyteri vocabantur Episcopi , quia cum Episcopo gubernabant Ecclesiam communi consilio ; non vi ordinationis suae , sed vi potestatis libere communicatae, et ab Episcopo dependentis , in quo solo erat mus pote talis : et quia, mortuo Episcopo, jus habebant elige udi Episcopum. Contra vero Diaconi, cum fuerint in ordine Ministrorum, hoo jure carebunt, nec Ecclesiam cum Episcopo gaberna-hant. At Ili. N. A. nieronymus nusquam Scripsit, Episcopos fuisse ab Apostoli, institutos occasione schismatis Lorinthiaci . sea lautam oecasione iIlius caram
324쪽
DE SUPERIORITATE EPISCOPORUM. 3ua Ecclesiae totam solis Episcopis demandatam laisse. Opti me enim noverat, ante schisma illud Corinthiacum , Jacobum Fratrem Domini Ierosolymorum Episcopum cre tum fuisse, Petrum Antiochiae Sedisse, et antequam discederet , Evodium suum in ea Sede Sumessorem ordinasse , Marcum Alexandriae Episcopum fuisse et . DLVI. Objicitur IV . Authoritas aliorum Patrum. S. Ambrosius Comment. in Cap. IV Epistolae ad Ephesios scribit : Timotheum PresbFterum a Se creatum ,
Episco 'um vocat ; quia ρrimum Presbyteri Discopi
sociabantur , ut recedente uno , seque ris ei Succederet. D
nique apud Aegyptum Pres teri consignant, si praesens non sit Discopus. II. S. Chrysostomus IIom. XI. in Caput III. I. ad Timotheum: Inter Discορum atque Presbyterum interest ferme nihil. Qu*ρe et Presbteris Ecclesiae cura permissa est, et quae de Discopis dixit , ea etiam Presbteris congruunt: sola qui 'heordinatione superiores illi sunt , atque hoc tantum ρlus quam Presbyteri habcre pidentur. Ergo iuxta S. Chrysostomum Episcopi sola potestate ordinis , non vero I. risdictionis sunt Episcopis superiores. III. S. Augustinus Epist. LXXXII. alias XIX. ad S. Hieronymum scribit: Quamuis enim secundum honorum pocabula, quae jam Ecclesiae usus obtinuit, Discopatus Presbyterio major sit: in multis rebus tamen Augustinus Hieronymo minor est. Ergo consaeta line tantum Eeulesiae Epiquopus maior est Presbytero. Confirm. Michael Medina Theologus Catholicus Lib. I. de sacrorum hominam Origine et continentia, Cap. V. fatetur, Hieronymam, Ambrosium, Augustinum, Sedulium, Primasium, Chrysostomum, T ophi lactum , Oecume uiam etc. idem ca aerio sensisse. R. aci I. Autli0rem co mentarii illias non
325쪽
3ar ARTICULUS Iv. CONTROVERSIA Resse S. Ambrosium, sed Hilarium Diaconum Luciferi num , aut certe alium ignoti nominis, qui Ambrosiaster communiter appellatur, hominem nullius prorsus in Ecclesia authoritatis , cuius libri scatent erroribus A lII N. C. Excitatis verbis clare diguoscitur, S. Chrysostomum loqui de ea potestate, ita qua Episcopi necessario et essentialiter superiores sunt Presbyteris, et quast nullo modo simplici Sacerdoti potest communicari, qualis est sola potestas ordinaudi Diaconos , Presbyteros et Episcopos . At vero potestas jurisdictionis tam pro sorointerno quam externo, non est ita agglutinata Epis- scopatui , ut communicari nequeat Presbyteris secundi
ordinis, et saepe ab Episcopis, vel Romano Pontifico illis non communicetur. Atque ita explicandi sunt The philactus et Oecumenius , qui idem dicunt , quod Chrysostomus Ad III. N. C S Augustinax non ait, cha-Tacterem Episcopalem, sed nomen Episcopi ex usu Ecclesiae evasisse honoris titulam , cum ante Ciuristiana tempora apud Gentiles nomen Episcopi fuerit tantum n men officii, non autem honoris et dignitatis, sicut m eo in Ecclesia. Ad Constrin. R hane Medi nae assertiouem fuisse inconsideratam, ne temerariam , maleque illum id circo audire apud Catholicos Doctores, Valeutiam , Bellarminum , Petavium , Cabassutiam ete
LLVII. Objicitur Q. Silentium Tridentini , quoRSess. XXIII. Cati VII. de Sacramento Orditiis , definivit quidem Episcopos Presbyteris superiores esse , expresso tamen decidere noluit , quamvis complures ex Patribus id optarent, an Episcopi Presbyteris sint superiores iure divino. Ergo Concilium putavit eam superioritatem oriri ex iure tantum Eccle, iastico. R c. A. N C. Tridentinum satis mentem suam prodidit,
326쪽
DE SUPERIORITATE EPISCOPORUM. dum canone VI. Anathema dixit illis, qui negaverint in Ecclesia Catholica esse Hierarchiam divina orai
natione institutam, quae constat ex Episcopis, Pres 'teris, et ministris. Si enim Episcopi non essent jure div superiores Presbyteris , Hierarchia Ecclesiae non foret divina , sed Ecclesiastica ordinatione instituta. Caeterum Can ne VII. noluit Concilium definire expresse , Episcopos Presbyteris superiores esse jure divino , I. ne disputatio de jure residendi iteram suscitaretur, an nimirum Epibseopi praecepto divino, vel Ecclesiastico teneantur residere in suis EcgIesiis. II. Ne videretur aliquibus per hoc definire , quod Episcopis potestas iurisdictionis co
seratur immediate a Christo , non autem, ut communior tenet sententia, immediate a Romano Pontifice
Vide Cardinalem Pallavicinum in Hist. Cone. Trident ni Lib. XVII1. Cap. XII. Quamvis vero hoc a Tride
tino expresse definitum non fuisse fateamur, si non de fide, certa tamen et fidei proxima est ea sententia , quae docet Episcopos potestate ordinis et Iarisdietionis esse iure divino Presbyteris superiores , ut satis oste dant ratio aes , qua, in probatione gelinae Couelasionis adduximus. ε
dinationis saue habent potestatem remittendi peccata ,sive solvendi et ligandi. Ergo potestiate Jarisdictionis non sunt inferiores Episcopis. R D. A. Habent potestatem re- inittendi peccata radicalem , C- proxime expeditam N.A. et Conseq. Ut Presbyteri licite et valido remittere possint peccata in Sauramento Poenitentiae , requiritur cipprobatio Episcopi. Contra vero Episcopus vi ordinam. hionis suae acquirit potestatet regeudi et gubernatali
Ecclesiam, cui Praeficitar, et quidem Proxime expedi
327쪽
3α4 ARTICULUS IV. C0NTROUERSIA V. tam: potestque reservare sibi graviora quae iam crimina, a quibus nullus Presbyter, quamvis ab Episcopo approhatus , absolvere potest, nisi specialem ab illo id faciendi facultatem obtinuerit. Ergo Episcopus superior est qu Iibet Presbytero potestato iurisdictionis pro soro interno. Praeterea Episcopus iurisdictionem etiam externam exemcet, leges serendo Ecclesiasticas, excommunicando, et ἀquam simplex Sacerdos non habet, nisi delegatam a suo Episcopo , vel Romano Pontifice.
DE COELIBATU MINISTRORUM ECCLESIAE
DLIX. Ρrtini contra coelibatum clericorum vexillum extulere Iovinianus Monachus Mediolanensis, ad finem IV, et Vigilantius Presbyter Gallus ad initium V. saeculi. Jovinianus , praeter alios errores, asserebat Virginitatem non praestare Matrimonio , ideoque fas esse , etiam post emissum castitatis votum , ad nuptias convolare :ipse Limen , teste S. Augustino Lib. de Haeres. Cap. LXXXII. uxorem ducere noluit e non quod majus se apud Deum meritum habitarum inde speraret , sed ne nuptiarum pateretur molestias. Vigilantius docuit, Ct Ticos ordinandos non esse, nisi Prius uxorem duxerint,
ut constat ex B. Hieronymo, qui initio Libri contra Vigilan tam scribit: Proh nefas i Discoροs sui sceleris dicitur habere consortes : at tamen Discopi nominandi
328쪽
DE COELIBATU CLERICORUM. 3a 5 sunt , qui non ordinant Diaconos, nisi prius uxores duxerint: nulli coelibi credentes pudicίtiam , immo ostendentes quam sancte pipant , qui male de omnibus suspicantur : et nisi Praegnantes uxores viderint Clericorum , infantes de u Inis matrum pagientes , Christi S cramenta non tribuunt. Saegulo XIV. Ioannes Wieklessus docere non erubuit, legem perpetuae continentiae Iuri naturali, ac divino positivo contrariam esse: quem
errorem Novatores saeculi XVI. adoptarunt, ad nuptias passim adhinnientes adeo , ut, quemadmodum observavit Erasmus Roterodamus , totam reformationis negotium ideo susceptum fuisse videatur , ut excucullentur
Monachi quidam disciplinae religiosae impatientes , et matrimonio jungantur Sacerdotes : qui alias Comoediarum solet esse epilogus. Primus Sacerdotum uxorem p
tilice ausus fuit ducere Andreas Carolostadius Archidi conus . Vittembergensis , Lutheri discipulus , cuius sacrilegas nuptias Vittembergenses Luthera ni proprio Missae officio prosecuti sunt hanc enim Lutherus nondum abrogaverat quod impietatis et lasciviae impudentissimae monumentum ae trophaeum iure dixeris. In Missae illius Introitu , ut referunt Ioannes Cochlaeus ita Ith. de actis et seriptis Lutheri, et Horimundus Rae mundus in Hist. de orta ae progressa Haereseon Saec. XVI. Lib. II. Cap. VII. verba haeo decantata fuere :Dixit Dominus Deus, non est bonum hominem esse solum. Faciamus ei adjutorium simile sibi. Oratio autem
sive Collecta, ait haec : Deus , qui post tam longam
et imρium Sacerdotum tuorum coecitatem , Eeatum Andream Carolostadium ea gratia donare dignatus es,
ut primus , nulla habita Papistici juris ratione , uxorem ducere ausus fuerit : da quaesum. , ut omnes Sacerdos
329쪽
3as ARTICULUS I v. CONTROVERSIA VI. res, receρta sana mente , eius oestigia sequentes , eie-etis concubinis, aut eisdem ductis, ad legitimi consor tium thori conpertantur. Per Dominum nostrum I. α Filium tuum etc. DLX. Paulo post, Anno I 525. DiscipuIum strenuo sedulas est Magister , Martinus Lutherus, annorum jam XLV, et uxorem duxit, Monachus MontaIem Catharinam Boraeam ex Nimigensi Monasterio Profugam . qu pum, accinente Hymenaeum Marte rustico, sacrilegas nuptias celebravit. Quae mens fuerit Lutheri do continentia Clericorum, et sacta ostendunt, et libri ab eo scripti abunde testaniar. Libro de servo arbitrio ait :Quid carnalius, immo quid magis imi tum . sacrilegum et blasohemum dici potest , quam id, quod Hieron
mus scribit: Viginitas coelum, conjugium terram implet. Tomo V. Editionis Vittembergensis in Sermone de Matrimonio, quem Vittembergae habuit. Ut non est in meis uiribus situm , inquit, tit pis non sim , tam non est etiam mei iuris, ut absque muliere sim. Rursum, ut in tua manu non est, ut Demina non Sis, sic nec in te est, ut absque piro degas. Nec enim libera est electio aut consilium, sed res natura necessaria, ut marem Ioeminae, Deminam mari sociari ορOrteat. Membum enim hoc, quo Deus ait : Crescite et multiρlicamini , non est praeculum , Sed Plus quam Praeceptum dicinum, Puta opus, quod non est nostrarum uirium uel ut impediatur, pel ut omittatur, sed tam est necessarium , quam edere, bibere, Purgare , mucum emungere , Somno et excubiis intentum esse. Et in Epist. ad Card. Albertum Archiepiscopum Mogantinam : AAsi Deus miraculum fuciat , et ex viro Angelum, non
video quomodo sine odissema et ira Dei possit manere
330쪽
DE COELIBATU CLERICORUM. 3a sine coniuge. Et horribile est, si absque uxore inuentatur in morte. Quid enim reNondebit Deo interroganti. Ego te creavi marem, qui non solus, sed cum uxore debet esse: ubi tua uxor 3 Ita spurcissimus hic et salacissimus Evangelista. Ioan . Calvinus Lib. IV. Institui. Cap. XlΙ coelibatum Sacordotum vocat Sanctitatem foetidam , et prohibitiovem Matrimonii Sacerdotibus factam, impiam tyrannidem , non modo contra Dei Verbum, sid etiam contra omnem aequitatem. Sanctum Hieronymum ait, nimis luculentam perversi ingenii specimen edidisse , quod virginitatem matrimonio anteposueritia Ut praesens de Coelibata Clericorum materia magis eliquetur, sex statuemus Conclusiones, quarum dual ultimae dumtaxat ad dogma pertinent, quatuor autem Priores inter ipsos Catholicos patronos habent, et oPPugnatores .
DLXI. Conclusio I. Coelibatu iure divino non
est adnexux sacris Ordinibus. Ita communissima The Iogorum et canonistarum contra Joan. Major, Turri γnum , Thomam Waldensem. Prob. l. argumento negativo , quia id neque ex Verbo scripto , neque ex ver-ho tradito sussicienter probari potest. II. positive. Si eoelibatus jure divino esset adnexus sacris Ordinibus, Ecclesia iustis de causis non posset dispensare, aut immutaro coelibatus disciplinam. Atqui hoc est falsum, cum Ecclesia permittat Presbyteris et Diaconis Graecis usum matrimonii ante ordinationem sacram contracti. III. Concilium Tridentinum prohibitionem Matrimonii Clericis factam non a jure divino, sed Ecclesiastico repetit, dum Canone IX. de Matrimonio anath madidit illi, qui asseruerit , clericos in sacris Ordin