장음표시 사용
371쪽
CONTROVE SI A VILLE VOTIS, PRAECIPUE MONASTICIS.
Stultis religiosus , seu regularis , a Catholicis Doetoribus communiter definiri solet , stabilis in commune vivendi modus fidelitam, ad Chri tianae charitatis perfectionem tendentium , editis tribus substantialibus v tis , Pauperiatis , Castitatis, et Obedientiae, ab Ecd Sia approbatus. Haec approbatio pertinebat olim ad Episcopos pro religiosis facie dioecesis. Sed haeretici Wa, denses, alias dicti Pauperes de Lugduno, qui superstitiosum vivendi modum tamquam religiosum secta Bantur, seque secundum Evangelicam doctrinam vivere iacta haut . occasionem de terunt Constitutioni Lateranensis IV. Concilii sub innocentio IIl. Ne quis de caetero nouam inueniat Religion m , scilicet absque speciali Sedis Apostolicae confirmatione. DXCV I. Votum est religiosa promissio de meliori hono, Deo facta libera voluntate. Dicitur promissio, quia includit obligationem hominis ad Leum, quae ex
solo propo*ito non nascitur, sed ex promissione. Religiosa, ut significetur spectare ad virtutem religionis, si consideretur quoad actionem formalem, quae est ipsa promissio rei; quamvis materia, circa quam votum versatur, ad aliam virtatem spectare possit. De meli νr bono , ita ut melius sit id facere, quam omittere, aut oppositum agere. Un te materia voti non sunt pe
372쪽
ea a , opera indisserentia , impossibilia, necessaria , aut etiam Opera bona, quae, majus bonum impediunt. Deo facta. Ac per hoc distinguitur votum a iurameuto :et i enim utrumque sit actus religionis, vota tametasunt Deo, iuramenta per Deum hominibus. Libera uoluntate. Cum enim votum sit quasi lex privata , non obligat nisi sponte ae libere consentientem; neanoquo censetur obligationem gravem sibi velle imponere, nisi eam cognoverit, et elegerit, contra ac fieri solet in lege communi quae invitum etiam ae nolentem obligat. DXCVlI. Origo religiosi status antilaissima est. In veteri Lege eumdem adumbratum deprehendimus in Na-Σtiraeis, Rechabitis, et filiis Prophetarum, praeci paeiti Elia , Eliseo, ac Ioanne Baptista, qaem S. Chrysostomus Hom. I. in Marcum, Princ em Monachorum voeat. In nova Lege a Christo, non praecipiente, sed consulente institutum fuisse patet ex eo, quia ad tria illa consilia Evangelica fideles hortatus eSt , ut paulo Post inserius ostendemus. Hinc de primis Chri,tianis, temporibus Apo,toloram , antequam illi provincias fidei Iumine illustrandas inter se partirentar, scribit B. Hi ronymus Lib. de Seripi. Ecclesiast. in Philone : I alis primo credentium fuit Ecclesia, quales nunc Monachi esse nituntur , et cuiunt; ut nihil cujusquam proprium sit, nucius inter eos dioes, nullus Pauster : patrimonia egentibus diuiduntur, orationi pacatur et Psalmis, d Ctrinaeque et continentiae. Q aae quidem de maliis pria
moram Chri,tianorum intelligenda sunt, non tame u do
omnibus, ut putet ex verbis S. Petri ad Auaniam Aet. Cap. V. Nonne munera tibi munebat et penumdatum in tua erat potestate t Quod Apostoli ipsi, atque alii etiam permulti eamdem vitae ratio in voti sacrumento firma-
373쪽
3-o ARTICULDS IV. CONTROVERSIA VII. verint, prodere videntur loquendi sermulae, quibus antiqui Scriptores utuntur. S. Augustinus Lib. XVII. de civitate Dei cap. IV. scribit de Apostolis : Dixerant enim potentes illi, Ecce nos dimisimus omnia , et secuti sumus te: hoc uotum potentissime voverant. Sed unde hoc eis, nisi ab illo, de quo dictum est, Dans potum poventi Τ Athenagoras in Apologia pro Christianis : Inuenies multos ex nostris, et piros , et foeminas , qui in coelibatu consenescunt, quod Deo coniunctiores se futuros Sρerent. Tertulliatius Lib. I. ad Uxorem Cap. VI. scribit: Quot sunt, qui statim a lapa-Cro carnem suam obsignant Τ Quot, qui consensu pari inter se matrimonii debitum tollunt 3 Porro haec vivendi ratio , quamvis primis statim temporibus post Christi ascensionem apud fideles viguerit, externi tamen Religiosorum ritus, Monasteriorum claustra, Regul rium sancita, praeseripta singularam actionum tempora saeculo IV. originem suam debent, quo Eeclesia gravissimis Caesarum persecutionibus agitata, pacem tamdem a Constautino obtinuit.
DXCVIII. Primus, qui Monachos in Thebaidis
deserto Tabennensi, aecepta ab Angelo regula , congregavit , fuit S. Pachom ius, cujus exemplum secuti sunt S. Antonius in Aegypto , S. Hilarion in Syria et Ρ-laestina, S. Basilius in regione Pontica , fractu sane ube rimo , ut testatur S. Epiphanius ejusdem saeculi Scriptor Haer. LV ul: Sunt Eunuchi , qui se Usos castra erunt , pro 'ter regnum coelorum. Quinam illi esse
possunt , nisi egregii illi, primum Mostoli, tum ηο-nachi , ac reliqui Virginitatis custodes Τ Cujusmodi fuere
Ioannes et Jacobus Zebedaei Ilii, secundum quos infinita hominum millia, quae in hoc mundo Monasticam pia
374쪽
DE POTIS MONASTICIS. 3 1 am amplexa sunt in monasteriis, Virginumque in co nobiis , quae ejusdem certaminis decus ade 'ta sunt. DXCIX. Monasticum institutum ad Occidentem pervasit eo tempore, quo S. Athanasius Iulii Papae litteris evocatus Romam se contulit. Fortissimi Antistitis comites duo erant, Ammonius et Isidorus Monachi, quorum integra rerum periturarum abdicatio, serpetua ieiunia, assiduae orationes , constans corporis afflictatio ita quorumdam Romanoram animos rapiebant, ut Parem disciplinam colere inciperent. Et quamquam primo horror quidam de tam aspera et ignominiosa, ut Putabant , vita conueptus , plures a sequela retardaret; major tamen deinceps concursus lactus est, eκ quo Athanasius vitam S. Antonii Abbatis a se scriptam evulgaverat, ab Evagrio Antiocheno Presbytero Latina lingua donat m. S. Hieronymus fructuam, qui ex ista Somente enati sunt, testis et admirator fuit, cum circa A. 382. Romae per trienvium sub Damaso Papa viveret. Vidit ibi crebra Virginum Monasteria, Mouae horum innumerabilem multitudinem , purpuratos ConSulum Nepotes furva Religiosorum tunica pallatos, ut Pro frequentia servientium Deo, quod prius ignominiae saerat, esset postea gloriae. Vide Hadriani Daude Hiera chiam Ecclesiasticam. DC. Eodem saeculo IV. ejusmodi vivendi ratio etiam inter Clericos Ecclesiarum in urbibus introducta
fuit, ut rebus suis propriis sponte renantiantes , ad primitivae Ecclesiae Ierosolymitanae exemplum in commune viverent. Unde Canonicorum, seu regatariam ipsis nomen accessit. Auctores hujus instituti, seu potius restauratores vitae sub Apostolis actae perhibeatur S. E
sebius Vercellensis in Ecclesia sua Vercellensi, ut te-
375쪽
3dia ARTICULUS IV. CONTROVERSIA VΠ. statur S. Ambrosius Epist. XXV. ad Ecclesiam Veroe, Iensem , et S. Augustinus in Hipponensi, ut scribit
Possidius calamensis Episcopus in Vita S. Augustini , cap. XXV.
DCI. Porro Monachorum, qui saeeulo IV. et V. ita Oriente potissimum floruerant , diversa saerunt genera, diverso vivendi modo inter se distincta. I. Anachoretarum , qui societatem hominum fugientes in eremo privatas cellulas incolebant. II. Coenobitarum, qai unum simul incolebant domicilium, et sub Abbate aciregula incommune viventes omnia habebant communia. III. Sarabolarum, qui hini, vel terni, nec multo plures simul habitabant suo arbitratu viventes. Hi mala Iaborabant fama apud rerum spiritualium peritos. IV. ropagorum , qui tota vita sua per diversas provi Cias , ternis aut quaternis diebus per diversorum cellas hospitabantur, seinper vagi, et nuti quam Stabiles. per omnia deteriores S..rabaFlis. V. Stylitarum, qui n- meu trahebant a singulari super columnam vivendi r tione, quam primuS invexit Simeon; paucos tamen habuit imitatores. VI. Acoemetarum, id est, in-nium , quod divina ossicia diu noctuque sine ulla intermissione peragerent, in tres scilicet coetus distributi, atque ita aliis stata hora succedentes. His celebre --
nasterium saeculo V. CPoli extruxit Flavius Stadius vir Consularis, Studium ab hoc fundatore appellatam , lindoque etiam Monachi illi Studitae dicti. Vide P. Franc Mςer. Zech. Bierarchiam Ecclesiasticam, Tit. XX MII.
DCH. Saeculo VI. circu annum 53o. S. Benedietas Italus, Monachorum in Occidente Patriarcha, regulam conscripsit, discretione ρraec uam , sermone luculentam , ut eam vocat S. Gregorias M. Lib. II. Di
376쪽
DE VOTIS MNASTICIS. 3 3Iog. Cap. XXXVI, quae antiquatis caeteris regulis monasticis celeriter per totum Occidentem propagata est,
adnuentibus Wilfrido Eboracen; i in Concilio Anglieano A. 7OI, S. Bonifacio Martyre in Concilio Germanico A. 42. aliisque Episcopis in Francosordiensi A. 794. in
Turonensi , Cabilonensi II. et Rhemensi II. A. 8io. in Aquisgranensi A. 8IT , ac caventibus , ne posthae Monachi alia uterentur . quam sola S. Benedicti regula. Saeculo X. et XI. quatuor alii religiosi ordines , subregula S Benedicti militantes , erecti sunt, Camald tensium , Cluniacensium , Vallis umbrosae, et Cister-
DCIII. Posterioribus temporibus providentissimum Numen Ecclesiam suam novo subsidio roboravit , novis nimirum Religiosis familiis , quas Iungam foret enumerare. Hae vel per contemplationem in Deum seruntur , eique inhaerent : vel per actionem Deo in mem-hris eius serviunt, ut pauperes alendo, aegrotis inse viendo : aut denique utrumque vitae institutum , eo templativum nempe et activum , felici foedere inter seiungunt ; idque vivendi genus mixtum sectantar illi, qui populo Sacramenta ministrant , qui ad Eongionem verba saciunt, aut juventutem litteris honisque moribus imbuunt. Quanta vero commoda ex Religio is it viil is in Ecclesiam universam redundarint, nemo est
qui ignoret, nisi qui in Ecclesiastica ac politica historia
peregrinus sit , aut iniquissimo partium studio laboret. Ex illis enim innumeri prodierunt viri, pietate et litteris illustrissimi, sanctissimi Episcopi, Heroes ad clades Haeresibus inserendas nati, Apostolico z. to et ch
ritate succensi , fortissimi Martyres , catholicis fidei
377쪽
ydii ARTICELCS IV. c TROVERSIA VII. DCIV. Verissimum esse Magni Antonii essalum, ut refert S. Athanasius in ejus Vita , Omnes quidem Christianos diabolus odit; sed Probas Monachos , Christique Virgines tolerare nullo modo Potest, satis oste dit inueteratum illud odium, quo haeretici , et profligatae conscientiae homines religiosas familias sempersunt prosecuti. Iulianus Apostata Imperator in Monachos detonabat, velut homines Cynicos ac nequiqsimos. Calumniis supplicia adjecit , dum hanc innocuam tam Lam , et praesertim Virgines Deo sacras infestare , aes dissimis modis in illas grassari non desinebat: quineam rabiem tandem abreptus est, ut , facto Diis suis sacramento , ultimum Monachis omnibus exterminium intentarit Circumcelliones , Donatistica progenies in Α- frica , pari surore grassati sunt in Monachos. Valens Imperator Arianus jussit, ut religiosas leges pro sessi C: pitalibus poenis ad militiam adigerentur, aliisque dirisnnimadversionibus divexarentur. Constantinas Copronymus Imperator Iconomachus nullum atrocitatis genus praetermisit , nullumque cruciatum, quo Monachis interne inam cladem asserret. Populum CPolitanum iureiurando super Evangelia, et Sanctam Crucem , ac divinam Eucharistiam concepto adstrinxit, quo promitteret, se Monachis numquam communicaturum, Obviosque lapidibus appetiturum. DCV. Doctrina Novatorum de votis Monasticis θdiametro opposita est doctrinae catholicae. Waldenses docebant , religiones mendicantium esse malorum daemonum inventum. Gerardi Segarelli Parmensis, et Dulcini Novariensis sectatores vota monastica ut humanae ibbertati contraria reijciebant, sociosque erroris habuere
Arnoldum Villanovanum , et Joannem Wic Iehum , ut
378쪽
DE VOTIS MOX STICIS. 3s patet ex eius Articalis a Constantiensi Concilio damnatis. XX. Conferens eleemosynam Fratribus , est excommianicatus eo facto. XXI. Si allauis ingreditur religionem Prioatam qualemcumque , tam possessionatorum , quam mendicantium, redditur inhabilior ad obseruationem mandatorum Dei. XXII. Samcti instituentes religiones yrioatas , sic instituendo Pe cauerunt. XXul. Religiosi uiuentes in religionibus pria patis ; non sunt de Religione Christiana. XXXI. Pe cant 1undantes claustra, et ingredientes sunt piri diabolici. XLIV. Augustinus , Benedictus, et Bernardus damnati sunt, nisi poenituerit de hoc , quod habuerunt
possessiones , et instituerunt. et intraverunt religiones reet sic a Papa usque ad ultimum religiosum , omnes sunt haeretici. XLV. Omnes religiones indi ferenter in-rrodructae sunt a diabolo. Lutherus, excucullatus Monachus, ut iure se a religioso ordine defecisse ostenueret, effreni licentiae ac surore in omne Monasticum nomen hacchhtus est, praecipue in libro de Votis Mon sticis, in quo ita scribit turpissimus apostata: Irata monastica sunt imρia , Gentilia , Iudaica , sacrilega, mendacia , erronea , h ocrita , vostatica , etiam Sanctorum exemplis aduersantia. Quare cum fiducia recocanda , et deserenda sunt , etiamsi pia et- seria OPinione emissa fuerint. Eodem libro inhumanum , immo suriosum suum desiderium prodit : Cuρio eradica- ω , extincta , et abolita omnis nonasteria , qtiae utinam Deus igne , et sit hure coelesti, ad exemplum Sodomae et Gomorrhae demergat; adeo ut ne memoria quidem illarum sui resit: neque enim satis fuerit illis anathema imyrecari.
DCVI. Luthero subscribunt calvinus, Melaneh
379쪽
3IS ARTIcULUS Iv. CONTROVERSIA VII. ton , centuriatores Magdeburgici, Pomeranus, Oechinus, caeterique Protestantes, qui docent communitersum Luthero et Calvino haec tria. I. Vota ad cole adum Deum non posse fieri, nisi de rebus praeceptis; ideoque unum esse fidelium omnium votum in Baptismo emissum. II. Vota de rebus a Deo non praeceptis posse fieri, non quidem ad colendam Deum, aut satisfaciendum pro peccatis, sed ad negotia huius vitae expeditius peragenda, aut vitanda peccata, vel al alios fines honos. III. Vota Monachorum impia, irrita, et omnino solvenda esse, quod fiant cum intentione co-Iendi Deum, et satisfaciendi pro peccatis; eam tame illa vota non sint de rebus a Deo praeceptis, aut a Christo commendatis. DCVII. Conclusio L Paupertas, Castitas, et Obedientia sunt Consilia Evangelica. Conclusio haec est tam contra Protestantes, qui nullum admittunt dari consilium Evangelicum : tum contra antiquiores haeret leo; Iovinianum , Vigilantium , et Lampetianos. Jovinianus ejusdem meriti esse ajebat Virgines, et conjugatas. Vigilantius idem asserebat de paupertate. Lampetiani Monachos in Coenobiis liberos esse debere contendebant, nec pendere
e Praepositi alicujus arbitrio. Prob. Conclusio. Illud est consilium Evangelicum , quod Christus Dominus iaEvangelio non quidem praecepit, sed commendavit tamquam persectius. Atqui ejusmodi sunt Castitas , Paupertas , et obedientia. Ergo. Probo minor. I. Authoritate Scripturarum. De Castitate. Matth. Cap. XIX. Dicunt ei Disc*uli eius: si ita est causa hominis cum uxore, non e edit nubere. Qui dixit illis: Ion omnes ca-k nt uerbum istud, sed quibus datum est. Sunt enim eunuchi, qui de matris utero sic nati εunt: et sunt eu-
380쪽
auichi, qui facti sunt ab hominibus: et sunt eunuchi,
qui sc*sos castraperunt Proρter regnum coelorum. Qui potest cvere, cuiat. Ubi per illa verba, Non omnes capiunt uerbum istud. El. Qui potest capere , cuiat, denotatur consilium non praeceptum e quia de praeceptis iustitiae non dicitur , qui potest facere, faciat. Porro per regnum coelorum non ibi intelligitur praedicatio Evangelii, ut inepte quidam cum Petro Vesemilio contendunt; sed aeterna in coelis felicitas , ut passim Patres interpretantur , S. Θρrianus Lib. de habitu Virginum, S. Chrysostomus in hune locum, S. Hieroumus Lib. I. contra Jovinianum, et S. A gustinus Lib. de Sancta Virginitate Cap. XXIV. Christo laudanti eos , qui se ipsos castraverunt , non Pro Pter hoc saecidum, sed pruter regnum coelorum , Christiantis contradicat. Usirmans hoc praesenti pitae esse utile , non futurae 3 Aperte nobis suffragatur Ap stolus I. ad Cor. Cap. VII. v. 25. scribens : De sirginibus Praeculum Domini non habeo, consilium autem do. Et v. 27. Solutus est ab uxore 3 noli quaerere in
xorem. Si autem acceperis uxorem, non peccasti. E
go continentia non est a Christo et Apostolis praecepta, sed commendata tamquam aliquid melius. XCVIlI. De Paupertate. Matth. cap. XIX. F. 21. Christus ait adolescenti, qui praecepta se a iuventute sua diligenter custodivisse asserebat : Si pis perfectus esse,pade, pende quae habes, et da paveribus : et habebis thesaurum in corio. Id est, si non es contentas ubia aeterna, quam observatione mandatorum promereri
poteris ; sed ad excellentem gradum gloriae in coelis adspiras , vade, vende quae habes, et da pauperibas. Ita Christus respondit Iuveni illi, non tentanti, se