장음표시 사용
391쪽
383 ARTICULUS IV. CONTROVERSIA VII. non praecipitur; Praeceptum enim non obligat, quat mis iudicat finem, sed solum quatenus praecipit medium , ut patet exemplo militum, qui obligari non possunt ad reserendam victoriam, sed solum ad strenuo pugnandum. II. Quia assimant, licet hoo praeceptum non possit in hac vita perfecto impleri , tamen non sacere Praevaricatores , si non impleatur, ut diserte asserit S. Augustinus I. o. Aeque enim, si esse non
dum potest tanta dilectio Dei , quanta illa cognitioni plenae persectaeque debetur, jam cujae deputandum
est. Si autem intensissima charitas proprio praeolpore- ur , pecearent quotquot eam non assequerentur; non faciendo enim quod facere tenemur, peccamus. Ergo si addimus altorum gradum amoris, amamus Plus quam tenemur , atque hou modo exhibemus Deo autum supererogationis et consilii. Proprio itaque no stricta loquondo infimus tantum charitatis et persectionis gradus praecipitur ; tertius vero, cujus in hau vita capaeos
DCX X. Diees II. Qui non intonsius amat, cum possit, gravissimum committit peccatum. Ergo quilibet tenetur Deum, quantum potest, amare. P. A. Qui Deum non intensius amat, eum possit, negat mum esse summum Bonum, et abutitur dono Dei; nam po
se plus diligere ost donum Dei. Co Armat. Qui abscondit talentum, a Deo punitus est. Ergo etiam ille punietur , qui . cum possit, Deum non intonuua diligit B. D. A. Si id faciat ex contemptu, vel ex superbia, quod se satis perseetum osse putet, vel in ne eo'sitate maiorem auaerem exigente, C. Seeus N. A. Ad probat. N. A. quoad utrumque membrum. Qui diligit Deum Fuper omnia, quamvis amore non persectissimo, aut
392쪽
DE VOTIS MONASTI Is. ' 389 maxime intenso, habet Deum pro summo Bono : ali qui semper essemus perplexi, Semperque Peccaremus. Quantumvis enim ardenter Deum diligamus, semper tamen videmur paulo ardentius posse diligere, si magis conemur. Sic etiam qui paratus est Dei dono uti, si nece qarium sit; etiamsi numquam fortassis eo utatur,
non dicitur abuti dono Dei ; nam ille cui Paulus dicit I. ad Cor. Cap. VII. Quod uult faciat , sine du-hio potuit continentiam servare; et tamen ei dicitur: Ἀon peccat, si nubat. Ad Confirmat. N. C. Servus illo praeceptum habebat negotiandi ; homo autem praeceptum non habet Deum perlaetissime amandi : neque ad id tenetur ex praecepto rigoroso , sed tantum ex decentia et congruentia. DCXX. Dices III. Opera nostra semper sunt im- Iersecta. Ergo legem numquam implemus. Ergo Deus nulla dedit consilia, qriae multo minus implere possumus. P. A. Apostolus ad Rotu. Cap. VII. v. 25. seriti it : Igitur ego ipse mente seroto legi Dei; carne at tem , legi peccati. II. Iob. Cap. IX. Verebar omnia Opera mea. IV. Isaias Cap. LXIV. vocat justitias nostras Panniam menstruatae. IV. Psal. CXLII. Non intres in judicium cum seruo tuo : quia non justi cubi- tur in conspectu tuo omnis picens. R. D. A. Opera n stra semper sunt impersecta , hoc est, non habent ora vem Perfectionem , quum possent habere , sicque sunt negative impersecta . C. A. Sunt semper imperfecta PO-
sitive, N. A. Ad l. R. Apostolum id loqui de motibus involuntariis concupiscentiae, qui a peccato quidem tamquam a radice proveniunt; ipsi tamen non sunt peccatum , Sed poena peccati. Ad II. Si Iob metuebat, putabat vitari posse malum; alias non metaisset, Sect
393쪽
35. ARTICULUS IV. CONTROVERSIA VII. desperasset se illud vitare posse. A l III. R. cum S. Hiero mo in hunc locum, Isaiam loqui in persona gra vissimorum peccatorum, qui opera bona inquinant ab mixtione multorum criminum. At IV. R. neminem
porseole iustificari coram Deo; quia nullus est, qui saltem venialiter non deliquerit: et quia justitia Dei
tam sublimis egi, ut ejus comparatione omnis hominem ut Angelorum justitia, injustitia videatur, sicut eau-
deIa accensa coram sole , non lucere , sed umbram sa-eere videtur.
DCXLI. Objicitur ΙΙ. contra II. Conclusionem , Authoritas Scriptararum. Omnis cultus, quem Deus non Praecipit, Deo placere non potest. Ergo votam de re a Deo noti praecepta non est caltus Dei. P. A. ad Coloss.. cap. II. scribit Apostolas : Ne tetigeritis, neque gusta-ςeritis , neque cintrectaueritis: quae sunt omnia in i teritum ipso usu, secundum Praecestia et doctrinas hominum : quae sunt rationem quidem habentia svientiae in Myerstitione. In Graeco texta dicitur , In poluntario cultu. Ergo Apostolas damnat omnem culta.n Deo non praescriptum. II. Ad Rom. cap. XIV. dicitur. Omne, quod non est ex fide peccatum est. Atqai cultus arbitrarius non est ex fide. Ergo III. I. ad Cor. Cap. VII. v. 3B. Hoc ad utilitatem pestram dico, non ut laqueum uobis injiciam. IV. ll. Cor. Cap. IX. v. 7. Unu quisque prout destinapit in corde suo. non ex tristiatia , aut ex necessitate : hilarem enim datorem diligit Deus. Et ad Philemonem ν. I.. Ne selut ex neceSSit te bonum tuum esset, sed uoluntarium. Ergo Apostolas reprobat ea quae fiunt ex voto , tamquam neeeSSitatu aliqaa extorta. R. Ν. Α. Αl probat. R. l. Protestantes coutra Auabaptistas asserant, licitam esse christianis
394쪽
39 iuramento se obstringere, justa et rationabili ex causa : qaod absque dubio est aetus religionis quamvis id in nullo novi Testamenti libro dicatar. R. II. N. C.
Apostolus I. o. refutat Simonem magum, eiusque asseclas , qui Angelos praeserebant Christo , docebantque per
eos patere accessum ad Deum , ae propterea ad eos confugiendum esse : sicque Novam et Chri qtianae contrariam religionem commenti , suos abstinere jubebant a vino , carnium esu, et legitimo coniugio. Ita Clemens Alexandrinus Lib. III. Stromatam. S. meronymus in Epist. ad Algasiam etc. Ad II. R. Persidem, iuxta communissimam tam veterum quam recentiorum, intelligi conscientiam, ita ut sensus sit: Id omne , quod fit contra conscientiae dictamen , est peccatum. Atqui vota religiosa non emittuntur contra , sed jaxta dictamen consolentiae ex intentione Deum colendi. Ad III. V tum non est laqueus re bene Perpensa , sed temere et inconsiderate voventi. Ad IV. N. C. Apostolus loquitur de necessitate, quam Pudor vel respectas humanas in faciendis bonis operibus ; non autem de illa necessitate , quam charitas indagit, ex qua vota fiant. DCLXlΙ. Objicitur III. infirmitas argumenti nostri. Quamvis Scriptura veteris Testamenti commendet vota, non tamen ea laudantur in Scripturis novi foed ris. Ergo vota sunt caeremoniae veteris Legis, quae non magis ad Christianos pertinent , quam circamoisio et Iudaeoram sacrificia. Confirm. I. Christus in Lege nova libertate nos donavit. Ergo vota Christianoram Deo placere non possvat. Confrm. II. Vota Suppouaut, uos per professionem Evangelii, quam in Baptismo emittimus noti esse persectissimo vinculo Deo obstrictos ; quot tamen veritati non est couseutaueam. R. I. N. C. Q aMn-
395쪽
ARTICULUS Iv. CoΝTROVERSIA VII. 39avis in Scripturis novi Te tamenti nulla votorum mentio fieret , mini ne ta nen seq ieretur ea Christianis prohiberi F. II. N. A. In Evangelio commendatur votum B. Ma riae. Quoniam ςirum non cognosco Lueae Cap. I. IuAulibus Apostolorum Iaa lautur primi fi letes Jerosolymis degentes , qui communem vitam agebant , voti Saer mento firmatam, ut verba B. Petri indieant at Ananiam Act. V. Nonne mirnens tibi manebat, et penumdatum in tua ρotestate 3 et Patres luterpretantur , mero-vmus in Epist. at Demetriadem, S. Chrysostomus Hom.
XII. in Aeta Apost. S Augustinus Ser. XXVII. de verbis Apostoli , et Serm. CXLVIII. S. Gregorius M. Lib. I. Epist. XXXIII. at Venantium etc. Apostolas I. ad Timith. Cap. V. scribit: Adolescentiores uiduas de- , pila. Cum enim luxuriatae fuerint in Christo , nub re o alunt, habentes damnationem, quia ρrimam Idem
irritam fecerunt. Ubi per primam fidem intelligi continentiae votam a serant Patreq maximo eouSensa , Turtulliantis Lib. de Monogamia circa finem , S. Basillus Lib. de Virginitat, , S. Hieronymus Lib. I. contra Iovinianum , S. Dii hanius liner. XLVlII., S. Augustinus Lib. de Sancta Virginitate , Cap. x li I. S. Fulgentius Epi t. l. S. Innocentius Epist. Il. Cap. XIII. S. Gelasius Epist. l. Cap. x xlii. . S. Chrysostomus, Th. Odoretus, Theoρhilacitis , et Oecumenius in hane locum , Cartha inense IV. Concilian Can. Cl V. et Toletanum
IV. C pit. LV. A l I. confirmat. R. Libertatem Evangelicaui, quam Christas nobis asseruit, esse libertate in apeccato, et servitate legis veteris, non vero a quae amque caeremonia; alias ipήi P rotes tau te ς nee diem Do-iniuicam ob ervare , nec Sacramenta Baptismi et Coenae
Totiuere deberent. At II. coasimn .rt. R. Nos in Bapti-
396쪽
smo obstrigi quidem Deo, non tamen modo omnium persectissimo. Si autem persectioni legis novae , quam in Baptismo amplexi sumus , vota superaddere non liceret , nee Iudaeis olim licuisset vovere ; cum etiam illis in Lege dictum fuerit. Deuteron. Cap. VI. v. 5. Diliges Dominum Deum tuum ex toto Corde tuo, ex tota anima tua , et ex tota fortitudine tua. Ac nihi- Iominus non imperiti tantum, sed sapientissimi etiam
DCXXIII. Objicitur IV. Ratio. Votum minuit
libertatem operantis, quia imponit necessitatem. Ergo minuit etiam illius meritum. Ergo praestat non FOUere. R. N. A. Q aemadmodum votum libere emittitur,
ita etiam libere servatur. Ergo sicut Ithere implentur praecepta, ita etiam libero implentur vota. Fateor equidem , libertatem hominis , si ea consideretur ut est facultas ad utrumlibet , et non ut est libertas Christiana ad serviendum nempe iustitiae , aliquo modo minui per obligationem voti; quatenus nempe BCtus aliquis ita difficilis redditur, ut jam sine Pec aliari peccato non possit poni , cum antea posset. Sed tamen hoo modo etiam minuitur libertas per obligationem matrimonii, et aliorum contractuum humanorum,
quam tamen obligationem nemo propterea censebit pa-gnare cum libertate Christiana. Praeterea haec di in in tio libertatis per votum non fit secundum id , quod est persectionis in libertate humana, nimirum feeundum facultatem, quam habemus , recte operandi , et Consequendi beatitudinem, quae finis est nostrae libertatis; haec enim facultas potia promovetur et perficitur per votum: sed fit ea qualiscumque diminatio secundum id, quod est imperfectionis in libertate , nempe Seg-dum Proclivitatera ad malum. R S
397쪽
394 ARTICULUS Iv. CONTROVERSIA VII. DCXXIV. Dices L Quodlibet votum exponit hominem periculo peccandi, praecipue votum continentiae,ia ob concupiscentiae stimulos , et humanam fragilitatem. Ergo omne votum est temerarium. Confrmat. Expediatissima via ad salutem est, observare Evangelium eodem modo, quo nobis traditum est. Sed admissis v tis , Evangelium non observatur eodem modo quo DO- his traditum est; quia per votum evadunt praecepta, quae in Evangelio sunt tantum consilia. Ergo. R. D.
A. Quodlibet votum exponit hominem periculo proximo peccandi, et per se, N. A. Periculo remoto, et per accidens, C. A. N. C. Voti obligatio per se minati potius periculum peccandi, quatenus per se firmat magis
voluntatem in bono. Periculum atatem remotum se ea di contra materiam voti, quod per accidens imminet, non debet deterrere sapientem a vovendo, cum id perieulum , Deo iuvante, sagile possit superari. Α' con- Irmat. R. I. Ergo nullae leges Ecclesiastione, vel etiam politicae debebunt admitti, praeter Evangelium 3 R. II
D. M. Expeditissima via ad salutom est observare Eva gelium eodem modo quo institutum est, circa ea quae omnibus ad salutem sunt necessaria, C. M. Circa ea , quae Christus libera esse voluit, prout spectatis cireumstantiis temporum , locorum , et personarum, fidelibas visum suerit, N. M. Et sic dist minore N. C. Etiam qui matrimoniam init, absolute obligatur ad reddendum uxori conjugale debitum, eique fidem servandam: sicquo non observat Evangelium eodem modo , qao nobis tradistum est; cum matrimonium in Evangelio non praecipi tur, sed liberum relinquatur
DCXXV. Dices II. Qui vovet rem non praecePtam iniuriam savit Deo. Ergo eum non colit. P. A. Arguit
398쪽
Daum vel insipientiae . quod non sciverit ei tam bene Prospicere, ut ipse sibi per votum provexit: vel inv diae, quod majorem illam perfectionem voventi inviderit. Ergo injuriam Deit Deo. R. N. A. Ad probat. iterum N.A. Deus multa nobis libera esse voluit, ut quisque ad quod vellet, se obligaret titulo pietatis et gratita lini . Nec propterea Deus insipientiae aut invidiae argui potest ; Deo enim suadente, illustrante, et corroborante, maiorem illam persectionem edito voto appetimus. DCXXVI. Objicitur Q. contra III. Conclusionem Ratio. Vota Monastica sunt superstitiosa. Ergo nota Tecte voventur. P. A. Monachi docent, quod vota monet stica mereantur justificationem, et remissionem peccat rum, ad quod longe meliora sint Baptismo. Ergo. II. Quamvis religiosa vota essent Deo grata , non sequitur tumen ea recte ao prudenter voveri posse. Ergo. P. A. Gratias Deo esset, si abstineremus ab omni peccato veniali; qua- Ie tamen votum non recte ac prudenter emitteretur , ut ipsi Catholici latentur Ergo potest aliquid Deo esse gratissimum , quin sit materia voti R. N. A. Ad probat. N.A. Protestantes ad conssundam Monachis invidiam , hano eis doctrinam a fingunt. Catholici itaque docent 1. Vota monastica de se esse boua, meritoria vitae aeternae, etsi in stata gratiae fiant, plurimum coulacere ad satisfactionem pro peccatis. II. Vota inter religiosa et B ptismum , intercedere tantum aliquam similitudinem; quod nempe sicut in Baptismo Chri tianus renuntiat dia-holo, et novam incipit vitam: ita religio us per m nasticam professionem renuntiet saeculo, ac novam inebpiat vitam, Deo gratiorem. Et sie ut in Baptismo remibtuntur perfecte omnia peccata quoad culpam et poenam:
ita per professionem religiosam , debita tutentione sa- :
399쪽
396 ARTICULUS IV. CONTROVERSIA VII. clam , pie greditur remitti, nod quidem culpa , sicut in Baptismo , sed poena tantum temporalis, pro qua ali
quin satisfaciendum esset. Idque non certo asserunt, set
pie credunt, ducti authoritate Hieronymi Epist. XXV. de obita Blesillae, S. Bernardi Lib. de praecepto et dispensatione, et Sermone XXX. in Cantica , ac S. Thomae II. II. Q aaest. vlt. Artic. in responsione ad II l. Ad II. R. N. A. Ad probat. D. A. Non Potest recte ac prudenter emitti votum abstinendi ab omni peccato veniali deliberato. N. A. Ah omni peccato veniali semideliberato et subreptilio , C A. N. C. et paritatem. Sine speciali atque extraordinario Dei auxilio , quale nullas sibi prodenter polliceri potest, stricte moraliter impossibile est
Titare omnia prorsus venialia semideliberata et subreptilia in hac naturae nostrae fragilitate : contra vero religiosa vota, Deo auxiliante , sacile servari Possunt, saltem qu ad substantiam, ita ut quis contra votam gragiter non delinquat. Ergo fuga omnis peccati venialis etiam subreptilii, cum nobis moraliter non sit possibilis , non est materia voti: sunt autem voIuutaria Paupertas, Castitas , et Obedientia.
DCXXVII. Objicitur VI. speciatim difficultas continentiae. Nemo debet vovere uisi id, quod certe scit se posse praestare ; alioquin se exponit periculo violandi votum. Sed nemo scire potest, an continentiam possit perpetuo Servare ; cum scire nequeat , an habeat illud donum, et an semper illud sit habituras. Ergo
nemo vovere potest perpetuam continentiam. R. I. quaerendo , an qui matrimoniam init , certas sit se fi .em uxori servatarum , praecipue absenti vel aegrotanti 3 Cum etiam conjugali continentia et fides sit magnum Dei donum. Si certus est; ergo Pari mo-
400쪽
, DE VOTIS Μ0NASTICI s. 3,σdo qui castitatem vovet, certas dici poterit de voto
servando: quod si certus non sit, temere dabit fidem ori, et ineundo matrimonium exponet se periculo datam fidem violandi. R. II. C. M. N. m. Qui castitatem v
vel , non equidem certuS est , se votum suam perpetuo servaturum , cum voventes non Sint Prophetae ; certus tamen est se posse Perpetuo continentiam servare 3 eum
Deus omnibus det auxilia vere sufficientia , quibus si cooperentur, facile salutem aeternam consequi, fidemque Deo datam servare poterunt. Continentia itaque est magnum Dei donum , non ex eorum numero, quae De ris confert absque cooperatione hominis et electione , ut v. g. Sanitas , donum prophetiae , gratia miraculorum etc. ; sed eX illorum numero , quae a Deo conseruutur accedente cooperatione hominis. Quod si vero, qui castitatem vovere desiderat, stimulos carnis sentiat, persuadere sibi idcirco non debet, se hoc douo desti- tutum esse : neque enim ad perpetuum continentiae si tum requiritur numquam experiri rebellionem carnis , ac mentis perturbationem; sed tantum illi non consem tire , ut aperte nos suo exemplo docuit Apostolus, cui liberationem a stimulis carnis petenti ter a Domino r
Sponsum est. II. ad Cor. Cap. XII. it tibi gratia mea, qua scilicet consensam cohibeas. Vide Card. Beb. Iarminum: toto Libro II. de Membris Ecclesiae militantis , et Gregorium de Valentia, Libro de stata et votis Religiosorum hominum.