장음표시 사용
411쪽
4ΛΗ ARTICULUS P. CONTROVERSIA UNICA. in precibus Sacerdotis , quae Domino Deo ad ejus ab tare funduntur , locum suum habet etiam commendatio mortuorum. Lib. IX. consess. cap. xl l I. Nunc Pro peccatis matris meae Monicae d Precor te , exaudi me her medicinam suluerum nostrorum quae ρε Penssit in ligno , et sedens ad dexteram tussin te interpellat pro nobis. Scio misericorditer Ueratam, et ex corde
dimisisse debita debitoribus suis. Dimitte illi et tu debita sua. - Quotquot haec legerint, meminerint ad altare tuum Nonicae famulae tuae Ut quod illa Pusscit extremum, uberius ei praestetur in multorum orationibus. Postulaverat autem Monica, ut ipse Augustinus i. c. refert, sui memoriam ad altare fieri post
DCXXXVII. Prob. III. Authoritate Conciliorum. Carthaginense lII. Λ. o97. Cap. XLIX. ita statuit : Ut Sacramenta altaris non nisi a jejunis hominitas celebrentur , exceρto uno die anniversario, quo Coena Domini celebratur. Iam si aliquorum pomeridiano tempore defunctorum, siue Discoporum , seu Clericorum, sive caeterorum, commendatio facienda est. solis oritionibus suι; si illi qui jaciunt, )am ρransi inveniantur. Carthuginense IV. A. o98. Capitulo LXX X. Fo nitentes , qui attente leges Poenitentiae exSequuntur, si casti in itInere uel in mari mortui fuerint . tibi eis Eubceniri non possit, memoria eorum et oblationibus et Orationibus commendetur. Graeci in professione fidei, quam obtulerunt B. Gregorio X. in Lugdunensi lΙ. Comcilio . quaequo opprobata sciit a concilii Patribus, di- Aere : Si sero poenitentes in charitate decesserint, antequam dignis Poenitentiae fructibus de commissis satisfecerint , et omissis, eorum animas in poenis PM
412쪽
DE PURGATORIO. 4o9gatorii post mortem purgari : et ad poenas huiusmodi releuandas prodesse eis fidelium piporum suffragia ,
missarum scilicet sacrificia, orationcs et eleemosynas,
et alia pietatis o cia, quae a Idelibus pro aliis I
libus seri consueverunt , secundum Ecclesiae instituta. Eadem fidei professio iterum approbata fuit, et dogma, de quo agimus, decisum in Concilio Florentino, eo sentientibus Graecis omnibus , praeter Marcam Ephe- sinum, Ecclesiae Orientalis turbinem illum et proce lam. Tridentinum pluribus locis veritatem hane Cath licam definivit et propugnavit. Sess. VI. can. X K. Si is post a Flum Iustiscationis gratiam . cuilibet peccatori stoenitenti ita ciamam rem ιttι, et reatum sto nae deleri dixerit, ut millus remaneat reatus Poenae temporalis exsolςendae ueι ιn hoc saeculo , uel in Iuturo in Purgatorio, antequam ad regna coelorum aditus ρ
tere ρυβSit ; anathema sit. Sess. XLII. Canone IV. deSaerifieio Missas. Si quis diserit, Missae Sacriscium - neque pro pipis et dejunctis, Pro Peccatis, menis, satio actionibus , et aliis necessitatibus offerri debere; anathema sit. Et Sessione XXV. in Decreto de Purgatorio : Cum Catholica Ecclesia Diritu Sancto edocta , exaueris litteris, et antiqua Patrum traditione in sacris Conciliis , et noui;sime in hae Oecumenica Synodo d Cuerit , Purgatorium esse, animasque ibi detentas,
delium suffragiis , potissimum uero acceρtabili altaris Sacri cla juvari, praec it Saneta Synodus Discopis, ut sanam de Purgatorio doctrinam, a Sanctis Patribus , et sacris Conciliis traditam a Christi Melibus lcredi, teneri, doceri, et ub que praedicari Lligenter studeant. Αρud rudem pero plebem dii iliores et sub- letiliores quaestiones, quaeque ad aediscationem nons l2 m. III. S
413쪽
4io ARTICULUs V. CONTROVERSIA UNICA. iunt, et ex quibus plerumque nulla sit pietatis accessio , a Popularibus concio ibus secluduntur. Incerta item pel quoe specie Ialu laborant, epulgari ac tractari non permittant. Ea ςero, quae ad curiositatem quamdam, aut superstitionem syectant, vel turm lucrum sapiunt; tum,
quom scandala , et Iidelium ossenescula prohibeant. DCXWVul. Prob. IV. ex antiquissimis Litumgiis. In Liturgia derosolymitana S. Iacobi dioitur. Fac
Domine, ut oblatio nostra grata et accepta 3it, Per Spiritum sanctificata in propitiationem peccatorum n atrorum, et eorum quae populus Per ignorantiam ammisit , et in requiem animarum earum , quae ante nos obdormierunt. In Liturgia Ecclesiae Romanno a S. Petro , ut sertar , scripta. Memento Domine famulorum . famulorumque tuarum, qui nos praece3serunt cum signo sidet, et dormiunt in somno pacis. Usis Domine, et omnibus in Christo quiescentibus locum refrigerii et pacis indulgeas de 'recamur. In Liturgia Ecclesiao
Mediolanen is, quae S. Barnabae tribuitur, pro defuncto Episcopo dicitur. Aeterne Deus , suppliciter δε- Precamur , ut 1hmulus tuus, cui dedisti Ecclesiae tuae gubernacula, nunc camis ergastulo liberatus, et Praesulibus Ayostolicae dignitatis consociatus , uitae aere nae Praemium consequi mereatur. In Liturgia S. Basilii pro Ecclesiis Cappadociae. Memento Domine omnium dormientium in spe resurrectionis sitae aeternae et
refrigera eos. In Liturgia S. Chrysostomi pro Euolosia CPolitana: Adhue oberrimus tibi rationabIle hoc obse- . quium pro fidelibus dormientibus, pro Ira tribus et sororibus nostris. In Liturgia Misaarabica, qua Euolesia Bi,pρnica iam ante S. Leandrum Hispalensem Episco-Pam utebatur , dicitur : Mox sit secundum memento stro
414쪽
tem facile concedam eum Honorato a S. Maria Lib. V. Animadversionum in regulas et usum Critices, Di sertat. Ill. , et I atali Alexandro in Hist. Eccles. Saeculi I. Cap. XII. Artic. 1 Ii., eas Liturgias authores non hahere S. Iacobum , S. Petram V aut S. Barnabam ; ne gari tamen nora potest, eas esse antiquissimas: ac proinclare et invicte ex illis ostenditur Praxis et conquet
do Ecclesiae Catholicae iam ab antiquis imis temporibus. DCXXX lX. Prob. V. Ratione Theologica in Scripturis su data. Ex una parte saepe fidelibus post mortem remittuntur peccata aliqua. nempe venialia: ex altera parte quamvis remissa sui sent omnia peceata a to mortem , si perest nihilominus poena temporalis pec eato oorrespondens , quam eam in hac vita non sustinuerint, divinae justitiae persolvere tenentur in alleva vita. Ergo consuetudo pro desunctis orandi est sancta, cum sit opus misericordiae. et Christianae charitatis. Prob. I. pars Antecedentis. Matth. Cap. XH. v. 32. ait
Christus. Quicumque dixerit oerbum contra Filium hominis , remittetur ei: qui autem dixerit contra Diritum Sanctum, non remittetur ei, neque in hoc saeculo , neque in futuro. Ergo in suturo, id est, in ali TO saeculo remittuntur peccata aliqua. Non mortalia: ergo 'venialia. : P. C. Si peccata aliqua non remitterem tur in futuro saeculo , Christris inepto locutus fuisset, quod vel cogitare impium est; sicut inepte quis dic ret : neque in hoc saeculo nubam, neque in futuro; quia in futuro saeculo nuptiae non erunt. Ergo. P. A.
. Authoritate Patrum, ε, i Sregor ii M. Lib. IV. Dialog S a
415쪽
4ia ARTICUMIs V. CONTROVERSIA ΓNI A. rum cap. XXXIX. S. Bernardi Sarm. LXVI. in CantIoa, et S. Augustini, qui Lih. XXI. de Civitate Dei Cap. t V. soribit: Neque enim de quibusdam oeraciter n.
ceretur , quia non eis remittatur neque in hoc saeculo , neque in futuro . nisi essent quibus . etsi non in isto, tamen remittetur in suturo. Prob. etiam II. pars
Antecedentis. Reatus eulpast est separabilis a reatu pomnae, ut conclusione I. solide ostendimus. Ergo saepi si me contingit, ut in hau vita per voluntaria poenitentiae opera, et christiana adversitatum tolerantiam, vel ex negligentia, vel ex desectu temporis, quando nem Pe pecca tor paulo ante mortem convertitur, reatus poe Bae ex integro non tollatur. Ergo persolvere debitas poenas tenebuntur illi in altera vita. Ergo sanota et sa-
Iuberrima est consuetudo orandi pro defunctis , eisque Deum per Sacrificia et orationes propitium reddendi. DCXL. Conclusio III. Animae in statu gratiae demeedentes , quibus aliquid luendum superest, in Purgatorii poenis detinentur. Conclusio haee necessaria DOnsecutione sequitur ex prioribus. Prob. I. Sancta ae salu-herrima est consuetudo orandi pro defunctis. Ergo datur purgatorium , in quo detinentur animae iustorum in hae vita nondum perfecte expiatae. P. C. Oratio illa fieri prudenter ae salubriter non potest pro damnatis, quibus extra spem misericordiae constituti A prodesse n
quit : Neque pro illis . qui iam coelesti selicitate donati
sunt; hi enim cum actu summa beatitudine perfruantur, nostris praecibus non indigent, ipsi pro nobis oraturi. Immo teste Angustino Serm. XVlI. do verhis Ap
stoli, oratio pro Sanetis facta, iniuriam illis infert. E go fieri tantum potest pro iustis , qui nondum o losunt recepti. Atqui tales sunt tantum illi qui in P a
416쪽
DE PURGATORIO. 4iagatorio detinentur. Ergo datur Purgatorium. II. Remis so peceato, non remittitur, ordinarie loquendo, poena temporalis peccato correspondens. Ergo cum saepissime homo moriatur, antequam Deo in hae vita plene satisfecerit, debet Deo satisfacere in altera vita. Atqui in eo Io Ioco beatitudinis, atque ad intuitivam Dei viqionem admissus, quae ex natura sua omnem poenam insensum, doIocis ex ladit, satisfacere non potest. Ergo in loco intermedio. Ergo datur Purgatorium. Verum opus non est pluri has rationum momeatis conelusionem hano communire. Facito enim concedet Purgatoriam dari , qui defunctos suffragiis vivorum juvari posse non inficiatur.
DCXLI. Objicitur L contra I. Conclusionem , Authoritas Scripturarum. Eaechielis Cap. XVIII. ait Deus : Si autem impius egerit poenitentiam ab omnibus
peccatis Suis, quae Omratias est, uita pioet , et non morietur. Omnium iniquitatum ejus , quas os ratus est, non recordabor. Et Cap. XL Ili. Impietas impii non nocebit ei, in quacumque die conuersus juerit ab impietate sua. - - Omnia Peccata ejus, quae peccavit , non imputabuntur ei. l I. Psalmo x xl. dicitur : Beatus Uir , cui non imρutabit Dominus ρeccatum. III. ad Rom. Cap. Vtil. nihil damnationis est iis , qui sunt in Christo Iesu. Ergo remissa culpa , remittitur etiam Poena. Confirm. christus dum remisit peccata Paralytico et Mag lulenae , atque etiam ad alter e , nullam iis poenam injunxit. Ergo nulla poeua luenda remanet ju ti-siuatis. R. C. A. N. C. Deus apud Eaeobielem ait, Pod-
417쪽
4,4 ARTICULUS V. CONTROVERSIA UNICA. nitenti peceata non imputanda ad aeternam damnationem . Deumque non recordaturam peccata , ita ut Pr ptet illa hominem odio habeat, ipsique aeternas Poenas iussi gat.' At vero remissionem poenae temporalis Deus
poenitenti nulli bi pollicitus est, nisi ipse per debitos poenitentiae labores divinae iustitiae pleno satis secerit. A que legitimum esse citati textus sensum , manifeste d ducitur ex po na Adami , Moysis , et Davidis , de qua in probatione diximus. Acce lit, quod Deus apud Ezechielem loquatur de peccatore, qui perfectissimam agit poenitentiam ab omnibus peccatis suis , et custodit omnia praecepta Dei, saciens omnem iustitiam et judicium, quique hac ratione divinae iustitiae in hac vita plene
satisfacere conatur. At II. R. et illam merito beatum diei , cui Deus precatum non imputat at mortem aeter-Nam , quamvis luenda reman at poena temporalis. Ad IlI. R. Apostolam velle, quod iustificatas per gratiam Christi noli amplius obnoxias sit damnationi aeternae quamvis non eximatur a poeua temporali, quae vocari nequit damnatio, sed exercitatio patientiae, et oecasio novi meriti , si in hae vita patienter persolvatur. Ad confirmat. R. I. Magdalenae probabilius, ob magnita disnem dilectionis, et culpam et poenam Omnem remisvim suisse et ad alterae vero et Paralytico quamvis Christus nullum iniunxerit, minimo sequitur omnem Poenam temporalem illis condonatam sui ase R. II. N. C. Christus ad maiorem excellentiae suae commendationem potuit illis ci culpam et poenam omnem remittere e noluit tamen hoc privilegium extendere ad omnes Poenitentes, quibus culpam remittit. DCXLll. Objicitur II. Parilas. Deus aduItis in Baptisino cum culpa remi tit toram Poenam teinpora-
418쪽
DE PURGATORIO.4a Iem , plurimis ac gravissimis criminibus debitam. Ergo illam remittit etiam peccatoribus , quando illi post s scopium Baptismam iustificantor. R. c. A. N. C. Disparitatem assignat Concilium Tridentinum Seqs. xl V. cap. II. de Sacramento Poenitentiae. Alius est Ba tis mi , alius Poenitentiae fructus. Per Bulismum enim Christum induentes , nopa prorsus in illo e icimur 'creatura , ylenam et integram Peccatorum omnium remissionem consequentes : ad quam tamen nooitatem et integritatem ρer Sacramentum Poenitentiae, sine magnis Itibus et laboribus, diuina id exigente justitia , ye
venire nequaquam. Possumus : ut merito Poenitentia laboriosus quidam butismus a sanctis Patribus dictus fuerit. Et Cap. Vt II. Diuinae justitiae ratio exigere pi- detur , ut aliter ab eo in gratiam rec*iamur , qui ante Baptismum per ignorantiam deliquerunt : aliter Mero, qui semel a peccati et daemonis seruitute liberati , et accepto Diritus Sancti dono , scienter temρlum
Dei uiolare, et Diritum Sanctum contristare non Hrmidaverint. DCXLIII. Dices. Ne aio fictam et spata iiii eis ima la minis cum inimico reuoue iliationem non judicaret, si post condo alitionem injuriae et amicitiae sponsionem , aliquod malum aut damnum ipsi in serret. Ergo a pari , si Deus a iustis poenas exigeret in Pargutorio ob peccata , quae ipsis dimisit, ip os vere ac sincere suam in amicitiam recepisse non diceretur. R. N. C. et Parit te m. Longe alia ratio est reconciliationi hominis caminimico, et Dei cum poenitente. illa siquidem externis tantum inuolescere testimoniis potest, proindeque 'mer to suspecta eqset fraudis, si grave aliquod malum et
damnum inferret inimico, qui se dimisisse iniaria in P
419쪽
4, 6 ARTICULUS V. Cat RctvERSIA UNICA.hliee :ic palam suisset contestatus. Praeterea malum i tui . quo amneretur inimicus, ad expiationem iniuriae quam prius inflixisset niteri , vel ad amicitiae confirmationem conserret nihil. Dei autem cum poenitente reconciliatio interior est: ne praeterea Poenae , quas hic vel in Purgatorio exsoIvit justus , ad resarciendum honorem Deo ablatum , et violata priori peceato iustiti e simul et miserieordiae jura quodammodo reparanda infliguntur. Suum quippe ius exercet misericordia , eum peccatum con lonate suum iustitia, cum poenas satis-sactorias exigit. Nee enim Deuq instar privati cujusdam eogit in tris est, qui De qum iniuriam , set et poenam omnem injuriae debitam. remittere debet inimico, qu m su 'm in gratiam recipit ; sed instar Iudicis , qui ordinom iuris servare debet.
DCXLlV. Objicitur III. Seque a. Si satisfactio nostra , remisso iam Peccato , foret necessaria , sequeretur, Christi satisfactionem pro nobis sufficρntem non fuisse. Atqui Christus pro nobis abunde satisfecit, cum illius passio suerit valoris infiniti. Ergo. Confirm. Sati factis nostra saltem derogat meritis christi. Ergo non datur obligatio satisfacie udi. R. N. M. Ex eo, quod homo , remisso etiam peccato originali , morti aliisque hujus vitae miseriis obnoxius sit, inferri non potest, satisfactionem Christi plenam et abundantem non fuisse , ut ipsi lateri coguntur Protestantes. Ergo id neque ex eo inferri potest, quod remisso mecato personali ,
remane it poena tempol alis nobis luenda. Ni intrum quamvis Christus pro nobis satisfecerit, ejus tamen satissuetio ad rem Issionem omuis poenae temporalis nobis ordinarie non applicatur , nisi per satisfacti senes nostras ,
quae quidem non requiruntur ad supplendam insuffi-
420쪽
DE PURGAI ORI . 43 eientiam satisfactionis Christi, sed tantum ad eiusde applicationem. Ad co Armat. N. A. Satisfactiones nostrae totam vim merendi et satisfaciendi habent a meritis Christi , sine quibus illae nobis nihil prodessent. Ut enim Tridentinum ait Sess. XIV. cap. VIII. Omnis gloriatio nostra in Christo est, in quo uiuimus , in quo meremur, in quo satisfacimus , facientes fructus dignos poenitentiae, qui ex illo uim habent, ab illo U-
feruntur Patri, et per illum acceptantur a Patre. DCXLV. Obiieitur IV . Ratio. Poena temporalis,
quae remisso peccato luenda remanet, non infligitur a Deo in vindictam, seu punitionem peccati praeteriti , sed ad cautelam et emendationem in tutarum , ad maiorem utilitatem nostrum spiritualem. Ergo cum post mortem hic finis obtineri neqaeat, nulla remanet poena in altera vita luenda. P. A. Authoritate Patrum. S. Augustinus Lib. II. de peceat. meritis et romiss. Cap. XXXl V. scribit, miserias hujus vitae ante remisesionem esse supplicia peccatorum, post remissionem a tem easdem esse certamina, exercitationesque iustorum.
S. Chrysostomus Hom . de Poenitentia ait : Proyter hoc imponit nobis poenam, non de Peccatis sumens s PIAcium , sed adjutura nos corrigens. S. Ambrosius in Caput X lI. Lucae ait: Lacrymas Petri lego, satisVacti nem non lego. R. N. A. Deus in hae . ita poenas innis git tum ad cautelam et emendationem in futuram , tum etiam in vindictam peccati praeteriti , ut satis colligita ex verbis Scripturae in probatione citatis. Gen. Cap. III. Quia audisti pocem uxoris tuae , et com disti de ligno -- maledicta terra in ostere tuo etc. Deuteron. Cap. X xl I. Quia stramaricati estis contra me - - ςidebis terram, et non ingredietis in eam. Prosecto Mo3ses ad cautelam et