장음표시 사용
61쪽
R3 ARTICULUS III. CONTROVERSIA Iit. put orbis effecta, latius praesideres religione Loina , quam dominatione terrena. S. Prospor in carmine dctingratis. Sedes Roma Petri - quidquid non possidet armis, religione tenet Author Libror de Vocatione Gentium Libo II. Cap. XVI. do Urbe Romana ait: Quae tamen per Ostolici Sacerdotii Principatum amplior facta est arce Religionis , quam solio potestatis. At vero falsissima haec forent, si Romanus Ρontifex I risdictionem non haberet in omnes totius orbis Ecclesias. Agmen claudat S. Bernardus ; quem nemo dixerit Pontificum adulatorem Misse. Hio Epist. CXXXI. ad Mediolanenses scribit : Plenitudo siquidem poetestatis super uniuersas orbis Ecclesias singulari praerogatipa Apostolicae Sedi donata est. Et Lib. II. do Consideratione ad Eugenium cap. VIII. Age, indagemus adhuc diligentius qui sis, quam geras uidelicet pro tem 'ore Personam in Ecclesia Dei. Quis es Τ Sacerdos magnus , Summus Pontifex. Tu princeps Discoporum; tu haeres 'ostolorum ; tu primam Abel, gubernat eme, Patriarchatu Abraham , Ordine Melchisedech . dignitate Aaron, authoritate Moses, judicatu Samuel.
potestate Petrus, unctione Christus. Tu es, cui cla pes raditae, cui opes creditae sunt. Sunt quidem et alii coeli ianitores, et gregum Pastores et sed tu tanto.
gloriosus , quanto et di erentius prae illis nomen haereditasti Habent illi assignatos greges, singuli ελ
Ios : tibi uniuersi erediti, uni unus. Nec modo orium, sed et Pastorum omnium tu unus Pastor Nihil his. verbis disertius . nihil luculentum magis CCCXVIII. Prob. II Authoritato Constitiorum
Nicaenum. L Can. VI. ut eum nemine contradiuento
62쪽
DE PRIMATU ROM XI PONTIFICIs. 59nis M. Legatus, ita statuit: MesesIa Romana senuere habuit Primatum. Patres Sardicensis Concilii in Epist la Synodica ad Iulium Pont. Rom. scribunt: Hoc οutiamum, et patri congruentissimum esse uidebatur, si ad
Caput, id est, ad Petri Mostoli Sedem, de singulis quibusque propinciis referant Domini Sacerdotes. Ια Ephesino Aet. III. Philippus Coelestini Legatuq ad Co
eilii Patres dixit, nemine omnium reclamante : Nulli dubium , immo saeculis omnibus notum est, quod Sanctus , beatissimusque Petrus ostolorum Princeρs et Cuut , sdeique columna, et Ecclesiae catholicae fundamentum a Domino nostro Iesu Christo, Saloatore humani generis ac Redemptore, clases regni accepit, soloendique ac ligandi peccata potestas ipsi data est, qui ad hoe usque temptis, et Semper in suis Successoribus uiuit, et judicium exercet. In Chalcedonensi Act. XVI. gloriosissimi Iudice; dixerunt : Ex his, quae gesta sunt, et ab unoquoque deposita , perρendimus omnem qu dem Primatum , et honorem Praecimum , Secundum canones antiquae Romae Dei amantissimo Archimi copo conservari. Nicaenum II. Aet. II. recepit et probauit Epistolam Hadriani I. Pontifici , in qua ille sorbpserat : Cujus Sedes B. Petri per totum orbem terrarum Primatum obtinens lucet, omnium c Ecclesiarum Dei Captit existit ; unde et ψω B. Petrus 'ostolus Dei jussu Ecclesiam pascens, nihil omnino Praetermia sit, sed ubique Princ*atum obtinuit, et obtinet Lateranense IV. ait ' Romana Ecclesia, divonente Domiano , suster omnes alias ordinariae potestatis obtinet Princimium , utpote Mater ianioersorum Christi d lium, et magistra. Florentinum consentientibus Graecis
et Latinis, sic in Definitione. Fidei pronuntiat: DG-
63쪽
ARTICULUs III. CONTROVERSIA III.
nimus sanctum ostolicam Sedem , et Romanum Fontisicem in uniuersum orbem tenere Primatum, et ipsum Pontificem Romanum Successorem esse B. Pe tri Principis Apostolorum, et verum Christi Victarium, totiusque Ecclesiae Caput , et omnium Christianorum Patrem et Doctorem existere; et Usi in B. Petro ρο- scendi, regendi et gubernandi uniuersalem Ecclesiam a Domino nostro Jesu Christo plenam potestatem traditam esse, quemadmodum etiam in gestis Oecumenicorum Conciliorum, et in sacris Carionibus continetur. CCCXIX. Prob. III. Ex antiquissima et Munquam interrupta praxi, qua Romani Pontifices , nemine contradicente , Primatum suum exercuerunt. Nam Ι. Co cilia Oecumenica non nisi imperante , vel saltem consentiente Romano Pontifice, indieta sunt et celebrata; ide que Dioscorus Alexandrinus in Chalcedonensi Synodo damnatus fuit, quod ut Lueentius Leonis Legatus ait, Synodum Ephesinam II. ausus est facere sine auctoritate Sedis Apostodicae, quod nunquam licuit, numquam factum est. II. Romani Pontifices per se , vel Legatos suos Conciliis Oecumenicis semper praesederunt , praeterquam CPolitano I., quod se sola spectatam, ra-gione convocationis nota erat Oecumenteum , et CPoli-
ano II., cui interesse noluit iustis de causis Vigilius tunc C tali praesens quamvis perhumaniter invitatuq sa xit a Graecis Patriarchis, et Metropolitis. Vide dicenda Controversia V. II1. Maiores eausae semper delatae fuerunt ad Sedem Apostolicam. Assertionis veritas p tet ex eo , quia Arius, Macedonias , Eutyches, Nest xi as, Pelagias, Monothelitae etc. iam ante ad Romanos Pontifices delabi, ab iisque damnati erant, quam ita uelliis Oecumenteis illaram causa agitaretur. Eine
64쪽
DE PRIMATU ROMANI PONTIFICIS. . 6a Innocentius I. Epist. a i Patres Concilii Mileuitani fori. hit: Praesertim quoties in ei ratio uentilatur, arbitror omnes fratres et Coepi κοροs nostros, non nisi ad Petrum, id est, sui numinis et honoris auctorem referre debere, pelut nunc retulit oestra dilectio. Et Epist.1 U. ad Felicem Nucerinum: Mirari non possumus , db lectionem tuam sequi instituta majorum ; omniaque quae Ossoni recipere aliquam dubitationem, ad nos quasi ad Ca ut, atque ad vicem Discορatus, rejerre, ut constilla Videlicet Sedes ostolica, ex ψsis rebus dubiis , certum aliquid faciendum pronuntiet. Ipse Socrates , quamvis secta Novatianus, Lib. II. Hist. Eccles. cap. V. de Concilio Antiocheno, in quo S. Assianasias damnatus suit Arianorum Episcoporum opera, seribit: Nec Iulius Romae Discuus ad uit, neque quemquam , qui ejus locum suρρleret, eo misit e cum utique Ecclesiasticus Canon jubeat , non ostortere absque Romani Discopi sententia decreta acclesiis sancire CCCXX. IV. Pontifices Romani admiserunt appelIationes Episeoporum ad Sedem Apostolicam, caus
que de novo cognita sententiam tulere, suisque se libas
restituerunt, quos Orientales expulerant Episcopi. Saoculo IV. S. Athanasius Λlexandrinus. Paulus C Politanus , Marcellus Ancyranus, Asclepas Gazensis, Lucitas Adrianopolitanus sedibus suis ab Arianis Episcopis exputii, ad Iulium Rom. Pontificem appellarant, qao eum illo Nieaenae fidei cotisentientes reperisset , algaea eriminibus , quorum aestu abantar, liberos , in communionem suam receptos pristinae restituit dignitati , datisque ad Orientales Episcopos litteris, eos incusavit, quod inconsulto ac temere de hisco viris i indicassent, Ecclesiasque perturbassent. Ita testantur Socrates Lib.
65쪽
ARTICULUS III. CONTROVERSIA III. II. Ilist. Cap. XI. et Soromenus Lib. III. Hist. EceI Cap. VII. Liberius Papa Eustathium Sebaqtenum a Cappadociae Episcopis in Melitinensi Synodo damnatum . Sedemque Apostolicam appellantem, restituit e nequcthuic restitutioni obsistere ausa est Tyanensis Synodus , quamvis qua ratione Liberius illum sedi suae restituisset, eidem Srnodo clam esset, ut scribit S. i Basilius Epist. LXXIV. Quae uero sint illi a beatissimo Episcopo Liberio proposita, et ad quae consenserit , nobis clam est; nisi quod Distolam attulit, per quam restitueretur. Eam ubi Tyanae unodo exhibuit , in suum locum restitutus est. Saeculo V. S. Chrysostomus ad Innocentium I. appellavit, petiitque ab ibIo, ut rescinderet depositionis sententiam in se latam a TheophiIo Alexandrino, aliisque Episcopis, in Synodo ad Quercum congregatis. Hine S Gelasius Epist ad Episeopos Dardaniae de hac causa scribit: Sed nee i Iud praeterimus, quod ostolica Sedes frequenter, more maiorum, etiam flae ulla Synodo Praecedente , et absoluendi quos Synodus inique damnarerat , et damnandi , nulla existente unodo , quos oportuit, habuerit facultatem. Sanctae memoriae nihilominus Joannem CPolitanum Chrysostomum Synodus etiam Catholicorum Praesulum certe damnarat, quem sim χῖ modo Sedes Apostolica etiam sola , quia non consensit , absolyit. Et Theodoretas Lib. V. Hist Meles Cap. XXXIV. Discopi Occidentis non prius cum se scopis Aeg ti, et Orientis, et Bosphori, atque Thraciae communkare saltierunt, quam nomen illius Sametissimi Viri Chrysostomi in tabulas, in quibus nomina Episcoporum mortuorum continebantur, retuli Mnt ; atque Arsacium ejus Successorem ne salutare qui-
66쪽
DE PRIM TU ROIDNI PONTIFICIS. 63dem dignati sunt. Theodoretus Cyri Episcopus a Dioscoro Alexandricio Episcopatu suo spoliatus ad Leonem appellavit. Huius appetationes Theodoretus ipse est testis in Epistola ad Leonem data : Oro atque obtestor Sanctitatem tuam, ut rectum ac iustum tribunae restrum inoocanti Uem ferat, iubeatque ad Oos venire, et doctrinam meam Αρostolicis sestigiis inhaerentem ostenderE. Vestram sententiam expector quod si in iudicatis manere me iusseritis , manebo , neque ulli hominum deinceps molestus ero, sed rectum Dei Salcatorisque nostri iudicium expectabo. Pari modo S. Flavi nus a Dioscoro, et praedatoria Synodo Ephesina, Joannes Alexanorinus a Petro Moggo , S. Ignatius C Polit nus a Photio invasore , ejusque Episcopali factione ad Sedem Apostolicam appellarunt. Quin S. Gregorius Ma gnus Lib. II. Epist. XLV. Ioannem Episcopum primae I ustinianae communione sua ad tempus privavit, quod Hadrianum Thebanum Episcopum damnasset, postquam is ad Sedem Apostolicam appellaverat. Ipsa Sardicensis Synodus Oecumenica, ad quam CCC. faeile Episcopi ex XXXVI. provinciis orbis Christiani connax Tunt , canoni VII. statuit, summam de appellationibus iudicandi potestatem recto competere Romano Pontifici: Placuit autem, ut sῖ Discoms accusatus fuerit, et i di serint congregati Discui regionis ψsius, et de grata eum dejecerint: si appellaςerit, qui dejectus est, et confugerit ad Discopum Romanae Ecclesiae, et νω uerit se audiri: si justum putaverit, ut renopetur iudicium , MI scussionis examen , scribere his Dis ρIs dignetur , qui in Mitima et propinqua moὐincia sunt, ut ipsi diligenter omnia reqtiirant, et juxta indem p ritatis doniant. Quod si is qui rogat causam suam
67쪽
ARTICULUS m. coNTROVERSIA III.
iterum audiri, deprecatione sua morerit Episeo m. Romanum, ut de latere suo Presisterum mittat; erit
in potestate Discopi Romani quid uelit, et quid aestimet. Et si decreuerit mittendos esse, qui ρraesentes eum Discopis judicent, habentes eius auctoritatem a quo destinati sunt; erit in suo arbitrio. Si uero crediderit Discoρ os suo re , ut negotio terminum imponant, faciet quod sulentissimo suo consilio iudicaς rit. Atque ita huno canonem legit saeculo VI. Dio : sius Exiguus, qui in Epistola ad Stephanam Salonit num Sardi censes Canones a Patribus primum Latine
editos suisse doeet. Merito itaque S. Gelasius in Epist. ad Episcopos Dardaniae scripsit: Ad illam Sedem Ap stolicam de qualibet mundi mrte canones ameliari soluerunt ; ab illa autem nemo est areollare Permissus. CCCXXI. V. Romam Pontifices condemnarunt pravas quasdam consuetudines aliarum Ecclesiarum , Ρ triarchis etiam vel Marchis Orientalibus subditarum :celebrationem Conciliorum praeceperunt; exortas lites pro authoritate sua composuerant et refraetariis non lantum in materia fidei , sed etiam disciplinae anathema quandoque minati sunt, quandoque etiam dixere. Saeculo I. S. Clemens Ι. Epist. I. Ad Corinthios, qui Se opum Suum cum Presbyteris deposuerant, declaravit Episcopos et Presbyteros semel Iegitime institutos, non pos,e a populo deponi aut abdicari, Praesertim ex ea sa frivola qualis tune a Corinthiis obtendebattar: ussitque sub comminatione aeternae damnationis, et an stematis , Episcopum et Presbyteros iterum recipi. Sa
eulo II. S. Vicetor Pont. Romanus Theophilii Caesariensi Episcopo praecepit, ut conciliam Episcoporum Palaest uae augeret in causa Pasthatis celebrandi. Polycratena
68쪽
DE PRIMATU ROMAM PONTIFICIS. 65 Ephesinum , aliosque Asiae minoris Episcopos, Iudaico
more decima quarta Luna Pascha pertinaciter celebrantes, ab Ecclesiae communione removit, aut saltem auath
ma iIlis minatas est. Saeculo III. S. Stephantis I. Cypriano et Firmiliano , qui baptiΣatos ab haereticis rebaptizabant , a sententia sua recedere nolentibus anathema minatus est, eorumque Legatos ad alloquium non
admisit, immo recipi illos vetuit a Fidelibus Romae. S. Dionysius Pa'a , datis ad Dionysium Alexandrini Ii teris , quem clerici Alexandrini haeresis accusarant , ias. sit eum explicare, quae contra Sabellium scripserat, ut testatur S. Athanasius Lib. de Synodis. Alexandrinus Pomtificis Romani iussis obtemperans , quatuor libros Romam transmisit, quibus Catholice mentem suam explicabat , ideoque a Romano Pontifice absolutus e t. Saeculo lv. S. Iulius Athanasium Alexandrinum , Paulum CPolit num , aliosque Episeopos ab Arianis sedibus suis eie-atos : Liberius Eustathium Sebastenum , cogesta causa , athoritate sua pristinae dignitati restituerunt. Saeculo V. In Ephesino Concilio S. Coelestinus Nestorium privari ius sit Episcopatu : in Chalcedonensi S. Leo M. Dioscorum : quin etiam ex codicibus Ecclesiasticis expungi et eradi imperavit Canonem XXVIII. Chalcedonensem, quis Primus locus post Romanum Pontificem tribuebatur Episcopo CPolitano. S. Simρlicitis Papa rogatas a Zenone 1 Peratore permisit, ut Stephanus Antiochenus Patriarcha Pacis gratia ordinaretur L Poli ab Acacio Patriarcha CP litano, quod Nicaenis Canoni has adversabatur, decedinentibus , ut Antiochenas Patriarcha ab Orientali Synodo ordinetur. Anno M.. S. Felix III. Acacium CP litanum Ecclesiastica oommunione privatum deposuit; ne que prius Romana Ecclesia pacem iniit eam CPolitana
69쪽
66 ARTICULUS m. CONTROUERSIA III. quam Anno 5 I9. Acacii nomen e sacris tabulis expunctum atque erasum fuisset. Saeculo VI. Anno 536. petus Papa Anthimum CPolitanum , Euth3chianis faventem , Sacerdotio et Christiana commanione privavit, eiusque Ioco Mennam Patriarcham constituit, suisque manibus CPoli in Basilica S. Mariae consecravit, frendente nequidquam Theodora Augusta, Instiniani uxore. Verum infinitus forem, si ea omnia recensere constitui insem . quibus Romani Pontifices Primatum suum comprobarunt.
CCCXXII. Quae paulo ante sustus dicta sunt, ita
Pugnum contrahimus. Ille Primatum exercet in Ecclesia
Dei, qui Generalia Concilia indicit, iisque praesidet:
qui causa de novo cognita, Episcoporum sententias ve approbat vel rescindit: qui justa de causa conquetud nes Ecclesiarum totius orbis abrogare potest. Qui lites in Ecclesia Dei exortas pro authoritate sua componit equi Canonum observantiam ubique locorum urget, et quandoque legitimis de causis eorum obligationem relaxat : qui refractarios quoscunque a communione Ee- clesiae separat: ad quem referri debent majores causae: ad quem denique fideles, dum se Episcoporum sententia oppressos existimant, appellare possunt. Sed talis est Romanus Pontifex. Ergo homanas PontifeX e ercet, Rosemper exercuit Primatum in Ecclesia CCCXXIII. Conclusio III. Romanus Pontifex non jure humano, sed divino succedit B. Petro in Prima- tu. Prob. I. authoritate Patrum et Conciliorum, praecipue Lateranensis IV. et Florentini superius adducta. II.
ratione in Seripturis et Traditione fundata. Eodem iuro Successor Petri habet Primatam in Ecclesia Dei, quo
illum habuit B. Petrus. Atqui B. Petrus illum habuit
70쪽
DR PRIMATU ROMANI PNNTIFICIS. Diure divino, et successor B. Petri est Romanus Pontifex. Ergo. P. M. Christus contulit B. Petro Primatum, non in illius eommodum , sed in honam Ecclesiae ; cum Pontifex sit propter Ecclesiam, non vero Ecclesia propter Pontificem. Ergo cum sci 4 Christus, B. Petrum
non esse immortalem, atque Ecclesiae necessarium esse post mortem B. Petri Pastorem universalem, officium
ordinarium Supremi capitis et Pastoris suarum ovium voluit ut perduraret in Successoribus Petri, quibus, iuxta interpretationem Patram et conciliorum, officiam hoc implicite demandavit, quando Petro dixit. Pasce Opes meas. Sumr hane Petram aedi cabo Ecclesiam meam : et tibi dabo clapes regni coelorum. Prob. etiam minor. Nullus unquam habitus fuit pro Successore B. Petri quam Episcopus Romanus, et Antiochetius; cum B. Petrus nullius alterius Ecclesiae Episcopus fuerit paditicularis. Atqui Antiochenus non successit B. Petro in Pontificata, sive Episcopatu Universalis Ecclesiae ; P etrus enim adhuc vivens Episcopatum particularem E elesiae Antiochenae transtulit in Evodium discipulum suum: neque unquam Antiochenus aliquis Praesul S premum Pontificatum sibi vindicaro conatus est. Ergo Romanus Episcopus successit B. Petro in praefectura mniversalis Ecelesiae; cum B. Petrus ad mortem usque eonstanter retinuerit Episcopatum universalem, et Par ticularem Ecclesiae Romanae. .
CCCXXIV. Itaque jure divino , et ex institutione
christi factum est, ut aliquis semper succedat B. Petro
in Primatu, quia Christus Principatum in Ecclesiam
iversam, usque ad consummationem saeculi darat
rum instituit. Atque hoc fide divina credendum est. S militer eadem fide tenendum est, Romanum Pontificem