장음표시 사용
251쪽
Doeu Mxu Tuuquitq; captu, in corpore eonst tuentes summum hominis bonum. Ec carnalium seditiosorum turbas concitant, inter quos Epicurei apud ine; vina multitudinear excellentiore authoritate viguerunt. Da fitem, qui cito videat, animum quoque ipsum non suo bono beatum esse . cum beatus est, alioquin nunquam esset miseridi recederetur a quaerendo. utrum in animo sit summum illud, atque, ut ira dixe rim, beatificum bonum, vel al qua pars
eius. Nam cum seipso sibi quas suo bono
animus gaudet, superbus est. Cum veris perspicit se esse mutabilem, vel hoe uno Ditem, quod de stulto sapiens efficitur, sapientianaque esse incommutab lem cernit, smul oporter, cernat, in illam supra libam naturam, eiu que participatione ato lque illustratiorie se uber u dc certius gari odere, quam se pso e Ma cessaris atque detumescens a nctatione atque inflatione
propria, inserere DSO , atque ab illo incommutabili refici de reformari nititur,. quo esse iam capit non sistum omnem 'sbeciem retum omnium, sive quae felici 'eorporis, sive quae inteli gentia mentis tringuntur, sed etiam ipsam capacitatem formationis ante Armationem , eum vel
informe aliquid diuitur, qui d formarit 9 nimis se esse stabi
252쪽
Docu MEN Tu M XXIV. 3 IIem sentit, quanto minus haeret Deo quissimae E est. Et ideo illum summὶ esse. ruia nulla mutabilitate proficit, seu de-cit: sibi autem illam commutationem expedire, qua proficit, ut perseeu illi cohaereat, eam vero commutationem, quae
in desectu est, esse vitiosam, omnem au tem desectum ad interitum vergere: qub utrum aliqua res perveniat, tametsi non appareat, tamen apparere omnibus, ebducere interitum, ut non sit, quod erat.
unde colligit non ob al: ud res deficere, vel posse de ficere, n si quod ex nihilo factae sunt, ut quod in eis est, quod sunt &manent, εc pro desectibus etiam suis ad universitatis complexum ordinantur, ad ejus bonitatem omnipotentiamque re tineat, qui summe est&conditor, qui potens est etiam ex nihilo, non tantum aliquid , sed etiam magnum at quid facere. Primum autem pectatum, hoc est primu voluntarium de fictum esse , gaudere ad propriam potestatem. Ad ininus enimi gaudet, quam si ad potestatem Dei gau- . dear, quae utique maiore st. Ηoe non viis dentes, dc potentias intuentes animi humani, magnamque pulchritudinem fas mP rum atque dictorum, etiam si in corpore puduit ponere summum bonum, in ipso tamen animo sonentes, insta utique po- sutrina,
253쪽
suerunt , quam ubi syncerissima ratione . Poneydum est. Inter hos, qui ita sentiunt apud Giaecos philosophos, & numero Se disputandi subtilitate Stoici praevalue-Tunt, qui tamen in naturalibus corporea omnia esse arb trantes, magis a carne, quis a corpore animum avertere potue-Iunt, Inter eos autem, qui fruendum
Deo . a quo & nos oc omnia facta sunt. unum atque summum bonum nostrum esse clicunt, apud illos eminuerunt Platoni, , qui minimmetriis ad ossi itim suum pertinere arbitrati sunt, Stoicis de Epit re s maximὲ ec proph solis omnino resistere. Iidem quippe Academisi , qui Platonici, quod docet auditorum ipsa inccesso. Aichesilas enim , qui primus occultata sentent a sua. nil, I alnid istos quare, refellere statui , quaere cui successerit. Polemonem invenies ; Quaere cui Polemon, cenocratem; Xenocrati aver m di Icipulo 'A ademiam scholam suam reliquit Plato-Quantum igitur pertinet ad quaestronem de summo hominis bono . remn ve personas hominum , atque ipsam disceptatio. rum constitue, prosectb reperies duos e rores inter se adversa fronte collidi .. Una
const tuentem in corpore, alium constituentem in animo summum bonum. M. γ 'onem autem veritatis , quas summum bonum
254쪽
DcxcvMEN Tu M XXIV. bonum nostriam , Deus esse intelligitur. uiuiueresistere, sed non prius docentem Vera, quam prava dedocentem. Id ipsium
rurium adiunctis personis constitue, reperies Epicureos & stoicos inter se acerrime dimicantes. Eorum vero litem conantes diiudicare Platoniem, occultantes sententiam veritatis, di illorum vanam in fallitate fiduciam convincentes & redar- .guentes. Sed non sicut illi errorum iu rum , ita Platonici verae rationis perso nam implere potuerunt. o naibus enim desu. t divinae humilitatis exemplum, quod opportunissimo tempore per D minum nostrum Iesum Christum illustra tum est: eui uni exemplo in cuiusvis antismo ferociter arrogantis, omnis superbia cedit, & frangitur, & emoritur. Idc6q,
non valentes illi autoritate turbaa terren rum rerum delect itione caecatas ad invisibilium fidem ducere, cum eas viderent Epicureis maximE contentionibus commoveri, non solum ad hauriendam. quo ultro ferebantur, sed etiam ad defensitandam corporis voluptatem, ut in ea summum; num hominis constitueretur: eos autem , qui adversis hane voluptatem, virtutis laude move enetur, mi nlis
diffleuiter eam eontemplari in animis lici.
255쪽
344 Do cuMEN Tu M XXIV. cunq; poterant iudicare, procederent: simul videbant. si eis conarentur insinuare aliquam rem divinam, & super omnia i commutabilem, quae nullo attingeretur corporis sensu, sed sola mente intelligeretur, quae tame etiam naturam ipsius me tis excederet, eumque esse Deum propositum animo humano ad fruendum, purgatum ab omni labe humanarum cupiditatum , in quo uno acquiesceret omnis beatitudinis appetitus, & in quo nobis uno bonorum omnium finis esset, non eos intellecturos, sed repugnantibus vel Epieureis, vel stoicis multo , quam sibi, facilius palmam daturos: ita ut vera salubrisque sententia, quod perniciosissimum est generi humano, imperitorum populorum irrisione sordesceret. de hoc in
moralibus. In naturalibus autem quaestionibus si isti dicerent esse ilicem omniunaturarum esse incorpoream sapientiam: illi autem a corpore nusquam discederent, cum alii atomis, alii quatuor elementis, in quibus ad efficienda omnia ignis praevaleret, principia rerum darent, quis non videret, stultorum abundantiam corpori
deditam , ciun incorpoream potentiam conditricem rerum nequaquam valeret
intuer , in quorum potius suffragium -- Uret ut Restabat pars rationalium quae-
256쪽
cu MEN Tu M XX V. 34sstionum. Nosti enim , quicquid propter adipiscendam sapientiam quaeritur, aut de
moribus, aut de natura, aut de ratione quaestionem habere. Cum ergo Epicurei nunquam sensus eorporis falli dicerent. Stoici autem falli aliquando concederent,
utrique tamen regulam comprehendendae veritatis in sensibus ponerent, quis istis eontradicentibus audiret Platonicos tQuis non modo in sapientium, sed omnino in hominum numero habendos putaret, si ab eis prompth diceretur, non solum esse aliquid. quod neque tactu corporis, neque olfactu vel gustatu . neq; his auribus, aut oculis percipi possit, neque omnino talium rerum, quae ita sentirentur aliqua imaginatione cogitarii sed id solum verF esse, atque id intum posse percipi, quia incommutabile de sempiternuin est: percipi autem sola intelligentia, qua
una veritas, quo modo attingi potest, a tingituri Cum ergo talia sentirent Platonici, quae neque doeerent carni deditos homines, neque tanta essent autoritate apud populos. ut credenda persuaderent, donee ad eum habitum perduceretur animus, quo ista capiuntur, elegerunt occulistare sententiam suam, & contra eos disserere , qui verum se invenisse iactarent, cum iuventionem ipsam veri in carnis
257쪽
sensibus ponerent i dc eorum quidem . consilium quale fuerit , quid attinet quaerere 3 divinum cert e , vel divina aliqua autoritate praeditum non fuit. Tantum
illud attende, quoniam plato a Cicerone multis modis apertissimh ostenditur. in sapientia non humana, sed planὸ divina,
unde humana quodam modo accender c tur, in illa utique sapientia prorsus in anu abili , atque eodem modo semper se habente, veritatem constituisse. & finem boni, de ea usas rerum, de ratiocinandi fi- .duciam; oppugnatos autem esse nomine Epicureorum di stoieorum a Platonicia. .em , qui in corporis, vel in animi natura rnerent di finem boni, Bc causas rerum, ratiocinandi fidueiam; eo rem sirecen
Mone temporum esse devolutam, ut cum Christanae etiam aetatis exordio, rerum
silvisbilium atque aeternarum fides per risibilia miracula salubciter praedicaretura ominibus, . qui nec videre, nec togitare aliquid praeter corpora poterant, beat
opostolo Paulo. qui eandem fidem genistibus praeseminabat, iidem ipsi Epicurei S Stoici in Actibus Apostolorum contra-
dixisse inveniantur. Qua in re saris mihi. videtur demor stratum esse. errores gemitum, sive de moribu , sive de natura rerum, sueuς ratione in restigandae verit ii
258쪽
Docu MEN Tu xl xxiv. 3ένυ, qui quamvis essent inulti, atque mul-thlices, in his tamen maxime duabus seocts eminebant, expugnantibua doctis, Helaita disserendi subtilitate atque copialesvertentibus, durasse tamen usque in teirpora Christiana. Quosiam eerth n stra etate sie obmutuisse conspicimus, ut vix iam in scholis Rhetorum commemoretur tantum, quae fuerint illorum sente tiae, certamina tamen etiam de loquacis simis Graeeorum gymnasiis eradicat almcompreissa iant, ita ut si qua nune erroris secta contra veritatem, hoe est, contra
Ecclesiam Christi emerserit, nisi nomine cooperta christiano. ad pugnandum pr silire non audeat. Ex quo intelligitur ipses quoque Platonicae gentis philosopho , paucis mutatis. quae Christiana
probat disciplina, invict flamo uni reo
Christo pias eervices oportere submittere, de intelligere verbum Dei homine indutum, qui jussit, oe creditum est, quod illi vel proferre metuebant. Huic te, mi Dioscore, ut toti pietate subdas velim, nee aliam tisi ad capesstndam de obtinendam veritatem viam munias, quam quae munita est ab illo, qui greinum nostr rum, tanquam Deus, v det infirmitatem. Ea est autem prima humilitas, secunda humilitas, tertia humilitas, dc quoties iα-L terr
259쪽
3 Docu MEN Tu M XXIV. terrogares , hoe dicerem, non quod ali non sint praecepta, quae dicantur. sed nishumilitas omnia, quaecunque benefac mus, & praecesserit, & comitetur, & coi- secuta fuerit, di proposita, quam intumur, dc apposita, cui adhaereamus, & i Posita, qua reprimamur, iam nobis d-liquo bono facio gaudentibus, totui, ex torquet de manu superbia. Vitia qlippe caetera in peccatis, superbia vero etiam in recth factis timenda est, ne ixa quae laudabiliter sunt, ipsius lauilis cupidita re amittantur. Itaque sicut Rhetor nobilissimus cum interrogitus esset,
quid ei primum videretur in Eloquentiae
Praeceptis observari oportere, pron-H i Em dicitur respondisset cum quaereretur, quid secundo, eandem pronuntia-Donem : quid tertio, nihil aliud , quam renuntiationem dixisse ; si interrogarendi quoties interrogares de praeceptis Christianae religionis . nihil me aliud reis spondere, nisi humilitatem liberet, etsi
forte dc ara dicere necessitas cogeret. Huie humilitati saluberrimae, quam Do minus noster Iesus Christus ut docerer, humiliatus est. huie , inquam, maximi adversatur quaedam, ut ita dicam, imp xitissima scientia, dum nos scire gaud
muti quid Anaximeam , quid Anaxago ras,
260쪽
Docu MaNτuM XxlV. 3 9ras, quid Pythagoras. quid Democritus senserit, dc eaeteri huiusmodi, ut docti
eruditique videamur, cum hoc a vera do
ctrina de eruditione longe absit. Qui enim didicerit Deum non distendi atq; diffundi per locos, neque sinitos, neque infinitos. quasi in aliqua parte major sit, in aliqua minor. sed totum ub que esse praesentem, sicut veritatem. cuius nemo λbrih dicit partem esse in isto loco, & partem in illo, qoniam veritas utique Deus est , nequaquam eum movisit, quod de in sinito ae e sensit, quicunque sensit, qudd ipse Deus esset. .id ad illum, si nesciat qua dicant isti corporis formam t eam quippe dicunt, quae undique finita sit: & utrum
refellendi causa, tanquam Academicus, Anaximeni Cicero objecerit, formam depuLhritudinem Deum habere oportere. quasi corpoream speciem cogitans, quia ille eorporeum Deum esse dixerat aerenim eorpus est : an ipse sentiebat esse formam de pulchritudinem incorpoream veritati, qua ipse animus informatur, de
per quam omnia sapientis facta pulchra esse iudicamus : ut non tantum refellendi gratia, sed etiam verissimh dixerit, quod
Deum pulcherrima specie deceat est, quia nihil est pulchrius ipsa intelligi , atque incommutabili veritate. Quosi au-