장음표시 사용
461쪽
'Liui TR s xcvNDvs. i,to talentumst erogandum, nullus tamen nisi specialiter iussus, aut missus debet pridicationis talentum impertiri. Hoc enim ustirpationis ac temeritatis esset. Ad haec si propter praedicati nis talentu non posset is, qui religioni aptus es religionem solitaria profiteri,ea de ratione fit rati viri, qui monasticam vita professi sunt, deberent ii suis claustris gratia predicationis exire. Eadem enim utrobiq; ratio este videtur,scilicet abscodendi talenti periculsi. Hoc aut est filium, cum pro e5muni sententia) n5 teneantur egredi pro fraterna correctione facienda, de qua e presius praeceptum habetur. Insuper si hoc non liceret, nulli docti viri possent solitudinem adiare. Itaque soli ignari essent in solitudine recipuendi. Hoc autem quam sit absurdum, quis non videt ' Si enim docti a solitaria vita excluderentur,quis simplices fratres doceret quis varias hostis insidias aperire 'quis visitationes saceret quis demum errores decenter castigare posset' Adde
conuentu unum tam dignum esse viri docti pr sentia ac industria, quam dignus putatur unius parceciet seu vilis popellus: cui cu vir doctus pri- est,caeci oblocutores tacent, factumq; probant. Cur etia non probant, cu vir doctus claustrii s
litariu cui utilis plurimum esse potest ingred, Hr ' Deniq; si vir doctus praedicationis talento passim uti debeiat,no propterea Oreusana vitam suscipere prohiberetur. In ea siquide sunt
cociones modo Latina,modo vernacula lingua. Fratres enim laicos seu conuersos habet ordo Cariusianus, quib' praedicatioties necessaris,ut Habet & alios domesticos ac familiares,qui prῖ- dicationi adesse possunt. vitataque doctus pra
'dicationique aptus illis materiam inuenit susi
462쪽
DE UT A CARYvs IANAeteruein. ceo quod vir doctus sermone alta que utilia scripta reponendo praedicit, securii: quidem ac utilita quam hi,qui vocales prsdici tiones faciunt. Denique si praedicationi atque regimini planE idoneus sit, non dimittetur sub modio,sed super cand labrum ponetur, quido lopus erit. Curant enim Patres ordinis, quando huiusmodi viros habere possunt, tepore opor Iuno dominicam ouiu Pastores emcere. mod inis do munus adepti, liberius possunt, imo tenentur regem praedicationi incumbere. Debent enim Prae si gregem ubi commissum praedicationis, exho rationisqalimento pascere. Siquidem comminationes illae,quae sacris in literis ac Doctorib' sanctis contra mutos praedicatores comperiun tur,ad praelatos maximὸ mectant.Sed iam ratio nibus breuiter exempla subnectamus, quiω tu culenter constat, viris doctis etiam curam ali nam gerentibus licere solitariam vitam arripe re. Legimus ti quidem D. xlieronymum, etiam
Papatii dignissimum, dimisso seculo heremum adluisse. Legimus Gregorium Nazianzonum ipsius Hiςronymi Praeceptorem, dimissa Episc pati sarcina, o litariam vitam egisse. Legimus &Brunon miGuigonem, Hugon , Ludolph' aliosque innumerabiles viros admodum liter tos, mis secul',in Cariusiana' iblitudinem se recepisse. sed& qqod sori an magis mirabere multi Reges tm,dimisso praedicationis ossicio, traduntur Car tusianam vitam petiisse : no' dubitantes destituta prae ι cationis sarcina Cartusanam 'itam conte plationi peraptam eligere. Cesset igitur vanus oblocutor subsiliis insanisque verbis ignarum
463쪽
petentibus detrahere solet. At quoni obiectiones quaedain contra factae sunt, tandem
eas di luere opus est,ut plenitas nostris lingu cibus pessulum obdamus.
issoluuntur O tectiones, superi ori capite proba
reridebuntur, ire docto non licere caris.
fanumviram suscipere. Gitur ad authoritates, primam lita inaleata cimus qui abscondit frumcestum in populis, resp5demus primum, eum esse maledicium, qui materialis frumentum tempore necessitatis' extrem* prorsus indigentibus abscondit . Non' imini hibet ille viscera pietatis.Deinde dicimus eum maledictum,qui frumentum spiritale, hoc' est,gratiam doctrinae sibi datam, proximis scondst,quando salubriter accommodὶ inipe - tiris 'test certaq; necesilas,cui millo alio in do consuli potest, hoc ipsium flagitat. His enim ζ4imul eoeuntibus, tenetur 'vir doctus doctrina impcndere, si maledictionem euade re cupist. erum ex hoc nihil consi tur virum praedici tioni aditum debere pastri, quantum est ex pa te docui, populo praedicare. Noli conficitur,' inquam, quin p. sit libelrὸ Cariusianum asperi tatem subire. inandoquidem mundus in aedi- catoribus plenus est,suit liue penὸ scindies: que de re non videnturilla omitia . quae divinui . ἡ- sulariter concurrere 'hissi qui viruiti litet tum,ciii animarum cura pisculiarites citatrii 5i est, ad praeditariduar astrinoant: maximE chin nemo se ingerere teneatur, nisi superioris alic- ivi,scilicςt Dci,vel hominis iussu, id saciat
alterim quoque authoritate re ondenius, Oam
accipi deber non des mine prolis, sedit irit
464쪽
si Da VITA CARTusIANAlb operis,& quidem generaliter, ut sit sensiis: h:3- QSisquis bona opera quae spiritales proles sunt) ρ non secerit,maledictioni obnoxius erit. Itaque non hangit selum doctos viros haec authoritas, sed generaliter omnes desides, qui inerti otio Vacare malunt,quam spiritalia opera vel sibi,vel alsis profutura, efficere. Non igitur proposito nostro aduersatur. Ad aliam vero authoritatem de Ecclesiastico sumptam, respondemus inprimis de thesauro pecuniario, si ita inuisus sit, ut nulli prorsus mortalium compertus habeatur, nihil utilitatis afferre. At vero si prudenter re Mia. conditus sit ab ijs, quibus thesaurizare concessum est,ut apto tempore proseratur in luce,inu, tilem non esse.Bona enim in futuros usus non uarὶ,superfluhaut dissidenter recondita, sed fideliter reseruata , no debent inutilia censeri. De thesauro autem sapientis non prorsus simile est. Habenti enim prodest, etiam si caeteris absco datur. Cur enim vera sapientia quaeritur ab homine,nisi ut Deum noscat,noscendo timeri, timendo me amando colat, venereturq; Vt tam
roras dem eo perfruatur. Hic est enim proprius verae sapientiae finisataq; suapte natura ut uno verbo consequar habenti prodest sapientia, quantum in ad actus vitae coni latiuae. Quod ergo innuitur sapientum absconditam utilem non esse,intelliugendum est , eam proximis quo ad exteriora vitae activae opera,non prodesse.Ita enim interpro latur Lyritanus. Sed quaeras, an sit habe inoxia, qui eam caeteris abscondit' Dicimus, sapientiam nunquam per se ut scholasticis verbis utar sed interdum per accidens noxiam esse: quando scr- ἐlicet manifestanda est. Manifestari autem p test verbi, scriptis,ac operibus ipsis.Carpitur e
465쪽
Lia E s E C V N D v s. . 6q7. iniuria, qui sapientiam absconssit, quando eam . , docere tenetur. Verum ex hoe nullo pacto se quitur,doctos viros taxados esse, si claustralem solitudine adeant, quippe qui sapientia vera iantur, eamq; proximis exemplo declarent. Ad aliam quoque authoritatem dicitur, per eam taxari eos,qui tenentur paruulos hoc est,simplices, ac ignaros docere,nec tamen docent. Ciniusmodi sunt, qui alienam curam susceperunt, cui respondere vel nequeunt propter agnoranti ,Vel nolunt propter desidiam, vel non sat
sunt propter aliam,quae non excusat,occupatio. num .Sunt enim quidam Velut canes muti,latrare
non valentes. Sunt alii, qui turpi otio indulgere imalunt,quam necessarium Lborem subire.Sunt
lenique multi, qui mundialibus negotiis ita se
prorsus implicant, tamq; avide tractant, ut nullam de spiritalibus curem habere videantur. Hos ergo prae ip*ὶ taxat praefata authoritas.N5 negauerim t en etiam reprchendi eos, qui nullo urgenti negotio occupati, nu ii querati
nabili impedimento deuincti , possent salubii, θ'
ter ac commode sine ullo discrimine, paruulos doctrinam ab eis lxpetentes erudire: quod nu .hilominus,inerti otio delectati, laboremq; sactilem pertaeir, facere prorsus negligunt. ales ram'. sum Doctores nonnulli contemplationis subii. res vii mitati inepti, qui suis in cameris semper latitat:
quos si rogaueris,cur interdum non c*ncione M. . tu mox tibi diccnt,se vel otio literarioincium bere etsi praedicationi satis idoneos non esse. - νSed cur obsecro tanto tempore missio n0n ne-
cessario,nulliq; profuturo incubum ' Cur, intineruos no intediuit ad illa apthudine habendi. quam excusanti Noui doctissimos Theolog ,
466쪽
qui principio parum apti videbantur, per diuti
num usum tandem famosissim s Praedicatores euasisse. An pudet paucos inprimis auditor
haberet Christum duodecim tantum sequeban tur,clim omnis populus doctrinae Pharissorum appl uderet. Haec dixerim in eos potis limum, qui quoddam aptitudinis specimen, natura vitidentur habere,nec tamen sui periculum facere, seipsosque exercere curant. De his autem, qui
non propter otium, fugam que laboris, sed iusta de causa a praedicatione abstinent,secus sentiendum est, ut satis iam diximus. Iam vero ad a thoritates noui testamenti respondeamus,dic tes inprimis,ad eam, quae de lucerna metionem facit,de Praelatis intelligi eam debere Loqui a tur enim ibi Christus Apostolis, eorum ti su cetaribus,quos sali,lucique comparat. Vt enim secundum Chrysostomum, Prietati propter b nam con ersationem sunt sal, quo populus comditur: ita propter verbum dotirinae sunt lux, qua ignorantes illuminantur. Q sod ii dealbuoque literatis praedicationi aptis intellio
am illam similitudinem contenderis, respondemus eos taxari, qui propter temporalia commoda,seu causam aliam non satis iustam publi doctrinae non incumbunt. Vt enim ait Augustinus:Sub modio lucernam ponit,quisquis luceri doctrinae bons commodis temporalibus obscurat&tegit. Cui astipulatur Chrysostomus per Matthaeum dicens: modius verburi Dei tenet absconditu,quando propter aliquati causam terrenam verbum Dei non est ausus p lam proloqui, nec fidei veritatem. Verum ex his nihil conficitur cotra eos, quibus proximi rum cura imposita non est iu de causa pradica
467쪽
La v v N D S. dicationi non intendunt.Eito enim,sint Luce natumine doctri nae accensa, non tamen adhuc supra candelabi an positi sunt, eaque de re pos sunt ad melioris vitae frugem se conueriere As . . aliam vero a thoritatem quae de talento agitin Hrespondemus, eam eneratim loqui de omni- Maii. isbus his, qui diuina beneficia seu gratias acceperunt,nec eis quoad proximos utuntur, quando tenentur. Talenti enim nomine cui Hieronymus &Gregorius innuunt) gratia omnis, quae vel habenti, vel alijs utilis esse potest, accipitur. Ipse si quidem Gregorius homilia . ita inquit: Sciendum vero est, quod nullus piger ab hac t lenii acceptione securus est . Nullus namque est, inqui veraciter dica talentum minime accepi, noest unde rationes ponere cogar. Talenti eniat res, nomine cuilibet pauperi etiam hoc ipsum repu .bmis tabitur,quod vel minimum accepit. Aliusnamque accepit intelligentiam praedicationis, min, sterium debet ex talento . Alius terrenam substantiam accepit, erogationem talenti debet ex rebus. Alius laetanternorum intelligentia, nec rerum affluentiam accepit sed tamen didicit tem qua pascitur,ipsa ars ei tali acceptione res tatur. Alius nihil horumassecutus est, sed tamen . sertasse Limiliaritatis locum apud diuitem in c mxuit,talentum profecto familiaritatis accepit. Si 'ergo nihil ei pro indigentibus loquitur, pro talenti retentione damnatur. Habens ergo inte lectum, ret omnino ne taceat. Haben e um
468쪽
s: Da Vir A CARTu IANAs cum valet o5 apud eum ero pauperibus
cibus intercedat.Tantum quippe ab unoquoq4 nostrum venturus iudex exig)t, quantum ded Haec Gregorius. Quem vides per talentum, entiam,ope ,artem, miliarit te d nique omnem gratiam geperati 'intelligere Cui sa tis cocordat glosia, dices parabolam h nc indu- ci contraeque, qui non solum pecuniis, sed nec vel bo, nec alio modo prodesse proximis voluti sed 'amaria occultant. itaq; sentetia huiuscem
di oes desides malosq; seruos respicit, qui gratiis
a D smino datis p ta utuntur,quando tenonim
Non tangit aute eum, qui vult contemplatio i acare. Alias ita faciliter dicer etiar, si, quis ponendis libris operam non daret, carp*ndi esse quippe qui gratia huius m di non uteretur. Sed quoniam par bota huius 'di arpit vi Mi Moctos & iud 'ctos,passim ius atlcgari scitet coim trρ eos,qui praedicationis gratiam, vel ingen uino Tulduun uod unius talenti nomine pro sententia Hii 'ri s ronymi &Gregorii signatur in acceperunt, nae praedicationi incumbunt idcirco iter respon emus dicentes, eos talentum abscondςre, qui lucrum animarum non quaerunt. rhec pub do ripae inserui unt, quindo i nentur. Tenui enim ad praedicat 'eprsceptum est,quod licet sempei,no tamen pro somper cstholasticis verbi, ut iis astringi'. Lige idae sunt authoritates de hac re lψquentes, v Ap 0sto a mihi, inon Euangelizaver
o rigenes. Et illa origeri s si videris aliquem, qui virtu E
469쪽
terdum ad arguendii in adducta soli: Et deni- q 'uae sonant viros literatos ali m . naeque eruditiani aptos, de absconsione talenti dampando , si sibi datum prox is non impendant, interpretandae sunt, quando tenentur. 2 V po ἡ quando discret)iubentur ab eo, cui pa- rere tenentur, vel libi ex officio incumbi vel
demum suscepta ali eis gratia hoc flagitat, quod
nonnullis simul conuenientibus fieri debere si pra ostensum est. Itaque cum haec satis discussa ita videantur,ad rationes dissoluendas traiis eamus. ' Ad primam igitur , fatemur inprimis, eleem - synam corpora fieri ecbere ab eo, uisac talem habet,quado vel urget, vel cliam per ce proximis imminet extrema necessitas, i cui nullus alius aut vult, aut potest succurrere, i modo nec ipse, nec ij, quorum clara gerere is niet, sim ili detrimento premantur. Si enim pro merentur pri is illis consulendum esset. Dici mus insuper, extra casum his uscemodi, esse ' 'ficiendam eloemosynam de his, quae ad deccn- tiam sta ii; neccssaria sunt, hoc est, sine qmbin non posset decenter quis vinere, seu operibus, quae suus status flagitat, incumbere. Dicimus is inique de bonis superfluis,&quae nec ad conse uati'nem sui, nec Dorum, nec adllatus suid centiam necessaria sunt, xtra casum necessita extremR non modb consultum ess utpote lau- . dabile, magnique meriti indigentibus pauperibus eleemosynam impertibi, sed etiani peri- lo proximum es nun tribuere, quin do
Ius adest,qui auxili turi& ind cnt a pauper' v ulta est. Dicere a hem, eum. qui ii ius mo perstua habet nec ta hoc cassi ribuit
470쪽
uel Da VITA C Rrvsi AN A cludigentibus, laetaliter peccare, durius mul videtur Et tamen hoc ipsim ut diximus pei
Auddam culo proximum est. iapropter diuites praesese
duinei tim Ecclesiastici qui muli in huiusmodi supe
fluorum copiam habentes, non curant paupei , bus eleemosynam tribuere, si ando praesertim '. a eos norunt erubcscere palam mendicare, eaque
de re indigentiam multam perpeti, cui nullum . consulere velle vident, graui periculose expinnunt, grandi peccato immunes non videntur. De ijs autem qui pro consuetudine os utim mendicini,secus sentiendum est,quando pol si istinum grauis notabilis penuriae signum minis apparet. De spiritali autem eleemosyna,h e . eis, diuini verbi praedicatione, dicimus eam terdum sub praecepto mandatam esse, quod si Praedica ti, supra disieruimus. ireuiter tamen hiares u ltisqμῆ ρ uentes,dicimus praeceptuin illud omnibus id Qq neis impositum, qui salubriter i pendere pq sunt,quando postulat necessitas, quae perali certitud aliter, vel verisimiliter releuari no potest. Dicimus quoq; ipterdum eam essς p 'D.r hibitam. Nam ut ait D.Thomas in qu rio:N licet alicui Praedicare, nisi Praelationis os 5 ci habeat, nisi authorit e licuius Praelatione habentis hoc faciat. Peculiariter autem quinque M ominum genera passim prohibentur , scilicrapueri,mulier , laici, monachi,& clerici nosti ερω cerdotes. Dicimus insuper, praedicati nem terdum esse supererogationis, ac consilii. His
enim qui salubi er ac decenter eam quando utilli quidem sedio necessaria est impendere