장음표시 사용
181쪽
Galeno x Avicenna monuit Codronchus l. I. de Christ. & tuta medendi ratio. cap. is. Sed aliud monere in re tam graui esse lente festinandum , de cum omnia sunt paria , multisque experimentis perspecta remedia suppetunt, praestare illis insist re, nec noua planeque incomperta usurpare; quod meritis hi Medicorum proceres commendant: aliud
verb est, contendere recens excogitatum reme
dium , quod efficaci ratione probatur fore utilius; non posse adhiberi aegro; quod a veritate prorsiis abhorret, dc praesertim si lumma aegri necessitas qui alio quouis remedio destituatur , ad istud experiendum compellat. Itaque cum summa necessitas, & corporea & spiritualis, adegerit ad usurpandam sectionein Caesaream, quam potens rario in desperatione partus naturalis utilem fore suadEbat, parum refert, quod nullum eius experimentum antecessisset.
Si matris mel prolis salus per flectionem sit
moraliter certa, sed cum alterivi certo mel dubio exitio coniuncta, an alterutrivi, in cuivi vita praeferenda.
r. ONTINGIT interdum eam esse dispositionem corpoream alterius e duabus per- sinis. ad hoc negotium interuenientibus ; matris inquam
182쪽
inquam aut prolis,ut adhibita sectione possit unius bono prospici,sed cum damno alterius. Seruabitur enim proles, sed cum exitio matris; vel e contrario proles livinatura, aut ab imperito sectore mal εaffecta, peribit, matre incolumi. Quid in ea implexitate facto sit opus, discutiendum est. Haec enim unica lis superest de sectione, matre & prole superis stitibus adhibenda, ex sola necessitate intrinseca;id est spectato selo bono matris,aut prolis, vel utrius
que, nec attenta necessitate extrinseca boni com
Hatre meiprole peritura, neutram Iuuandam, qaorundam sententia.
2. Sunt qui in hae difficultate comparativa neutri opitulandum censeant, atque adeo statuam non esse usurpandam sectionem. Rationem petunt ex illis P. Ambrosi verbis offiei cap.9. quae Gratianus descripsit 34. q.f. cap. denique. Si non potest alteri subueniri nisi alter ladatur, commodius est neutrum iuuari; quam grauari alterum. Et agit quidem D. Ambrosius de causis praesertim pecuniariis; n gatque, Sacerdotes cum Testamento condendo interueniunt, debere compendia aliis vel debita xel parata auertere, ut aliis bene sit, cum potios Sace dolum sit prodesse velle omnibus, obesse nemini. Tameh sundamentum ex quo D. Ambrosus ita st tuit de causis pecuniariis , generale est, multoque magis urget circa bona corporis quae pretiosiora sunt,& maiore dispendio violantur. Proinde paulo
post, ipse S. Ambrosius , ex eodem principio philosophatur in causa sanguinis, grauiter vetans die sacerdos
183쪽
sacerdos cuipiam officiat; utique etiamsi benhail Ateri futurum esset ex ea unius laesione. Itaque variiDD. huie doctrinae S. Ambrosj innitentes, ci agitur de pharmacis aut matri praefinanti incommodaturis cum bono sobolis , aut e contrarios boli nocituris cum' matris utilitate, statuunt neutri opitulandum esse cum alterius damno. Ita Linpes I. p. instructor. c. si autem dicens in hoe concordare communiter Doctores. Idem videtur velle Ludov. Mercatus lib. . de mulier. affectioniabus cap. . sub finem. Similiter igitur statuendum esse in speciali dissicultate de sectione Caesarea, dicturi videntur iidem autores. Est enim ipsa quo que remedium aliquod. Reiicitur. 3. Veram haec doctrina, nimis dura videtur. vequid enim duos ruere in exitium sinas , cum alierum possis eripereὶ Quam in rem valet quod S.Au- ustinus epist. sq. per aliam occasionem dixit de
uobiis in domo ruitura conclusis, quorum alterrenuat educi & eximi oppressione. Praestat enim unum saltem liberare iuxta D. Augustini eo loco stlatenriam, quam utrunque eadem ruina inuolui
sinere. Quid quod potest dari obligatio iuuandi
Vnum , q tantumcunque alteri praeter intentionem inferatur damnum 3 Tunc igitur monemur neutrum
iuuare,cum alterum laesuri sumus; si laesio sit culpabilis , & coniuncta cum iniuria in laesum admissa. At si obligatio sit iuuandi virum e duobus, & desit iniuria erga alterum, quod in re nostra contingere postea patebit ;) a ratione alienissim uin esta, seriari,
184쪽
feriari, ac neutri subuenire. Diuus vero Ambrosius in eo velliti effato quod relatum est, cum mandat utrumque dimittendum si alter sit laedendus, non agit nisi de causa pecuniaria , nec nisi quoad sacerdotes, quos par est non se immiscere laicorum disisidiis circa huiusmodi materias cum partis alterutrius offensione. Postea autem cum venit ad causam sanguinis , tantum ait grauem noxam fore , si sacerdos qui iuuare solum debet, aliquem cruento iudicio subiiciat,& neci dedendum curet,quod non pertinet ad rem praesentem. Quare merito dixisse videmur, doctrinam illam qua in euentu de quo disputamns, & mater &boles dicuntur dimittendae, ne dum uni prospicitur,alia laedatur,nimis duram esse. Nec reticendum est, DD. in simili dissicultate comparativa, patris& matris aeque laborantium , vel patris & uxoris,
aut patris & iiiij ad extrema deductorum , cui potius subueniendum sit si ambobus subueniri non
possit; nunquam recurrere ad proportionalem resolutionem: id est nunquam dicere neutri opitulandum , ne alter cum alterius damno iuuetur: sed scrutari rationes maioris alicuius coniunctionis cum vno, ut statuant ei potius elle sebueniendum,
dimissis altero qui simul iuuari non potest. Satius enim est mala minuere quam multiplicare, quod fieret utroque dimista. Idem ergo dicendum est in Ie praesenti.
Si alterutri pereundumst,matris salutem orideri praeferendam,qua suadeant.
4. His ita constitutis, & seclusis euentu in quo
185쪽
bonum publicum proli potius opitulandum ferat,
de quo euentu nunc non agimus, in fuerunt qui praeserendam potius matris vitam censerent. Videntur enim potiora esse matris iura, quippe causaea qua proles habet ut sit. At par non est, beneficentiam in alium , conserenti noxiam fieri: & ut effectus seruetur, causam perire. Ipse sane ef istus si rationis usu polleret, non posset absque insigni
ingratitudine indemnitatem suam cum causae ruina captare. Eoque nomine pessime audit viperae foetus, quod in exitu ad hanc lucem , parenti in f rat exitium. Vnde ingratos & bruti genii homines, mala pro bonis rependentes, genimina viperarum vocari solent. Non praesto huius exempli veritatem. Nam contrarium tradit apud Philostratum Apollonius, & Brodarus l. 3. misceli. cap. 28. ac D
le hampius in io. Plinii cap. 61. qui alios praeterea adducit. Sed quicquid sit de exempli veritate, usu recretum est, ita loqui & sentire ut dixi. Quod e go foetui praeeligendum esset, si ratione uteretur,& in sua esset potestate situm ; si per alios fiat, cur improbetur 3 Ac proinde si matri aut Retui si ne-eestarid pereundum ni sectio adhibeatur, ea vero adhibita foetus extinguendus sit vi sectionis, mater autem sit euasura incolumis; pereat sime foetus, de ad matrem summo discrimine eximendam,adhibeatur sectio. Ita aliqui. s. Suntque haud dubie in ea sententia Medici illi, qui ad vitam matri seruandam autores sunt,ut
suetus intra uterum obteratur , si aliter prodire , dc matrem indemnem seruare nequeat. Ita Nicolaus Rocherus l. de morbis mulier. cur. cap. 18. in sine,
ubi est , si foetus habeat nimis grande caput, ita Vi
186쪽
Ilatri an prosi consilendum. is '
non possit consileto modo exire salua matre, veniendum elle ad , id est ad obtritionem infantis uiui,ut mater sit salua. Similiter Rodericiis a Castro libro A. de morbis mulier. c. 3. sum dixisset sectionem Caesaream usurpandam ecte ex parte infantis, si infans aded ex morbo intumuerit, vi exitus ei per locum consuetum non pateat, subdit ; tametsi hoc caD ,srcipe potius conterendus est, ut ore uteri per partu exeat. Et quanquam eodem libro cap. 6. ad finem, videtur ab hoc placito sito alienus, tamen adducit pro eo Actium , Moschionem , & Avicennam ; qui in partu dissicili Staduersus omnem Medicorum & obstetricum operam perIinaci, autores sunt,ut ad matris vitam retinendam , obteratur intra uterum & dissecetur iactus vivus. Id quod etiam proptςr bonam famam retinendam, vel ad fortunae honae usuram, licitum censuisse . tium, & Aben scenum, tς statur Moxius l. 1. de venae sect. in morb. acu t. c. I S. 6. Alios Medicos idem pro ture da matris vita opinatos, refert iisd ADque subscribere videtur Te tullianus l. de anima cap. 11. sic enim seribit. quin ct in ipso adhuc uterq , infans trucidatur necessaria crudelitate , cum in exitu obliquatus denegat fartum , matricida ni moriturus. Ita lue ct inter arma M. dicorum ct organa est,quo prius patescere sc--
creta coguntur tortili temperamento , cum annulo cul-trato quo intus membra caeduntur anxio arbitrio , ct hebete unco , quo totMm pecvi attrahitur violento
puerperio. Est etiam aκeum spiculum , quo iμgulario ipsa dirigitnr carco latrocinio : ἐμ υορέκβαν appellant, de infanticidi' scis , utique viventis infantu perem
ptorium. Hac ct Hippocrates habuit, ct Asclepiadi
187쪽
est ErasiΠraim, ct maiorum quoque profector μ' philus , ct nratior ipse Soransu ; certi animal esse conceptum, atque ita miserati in licissima hui modi
infantia ut prius occidatur ne viva lanietur. De ervissceleru necessi ate , nec dubitabit eredo Hicesim Quanquam una de altera vox subindicare videatur. Tertullianum ab hac infantis obtritione abhorrere ex mente sua, tvocat enim coecum latrocinium Moeliis, hanc infantis obtritionem :ὶ ideoque Pa- melius ibi num. 3 3 i. contendat , Tertullianum ex illorum di intaxat Ethnicorum Medicorum sententia, non ex sua locutum: Tamen suspicionem Comiraris in Tertulliano sensus , mouet quod eam dicat esse crudelirarem necessariam e & quod addat, Mesceim ex necessitate suscipi. Neque enim si veres eius esset, posset ex ulla necessitate patrari: sed nomen scelem adhibuit, quod tanta matris nececsitate ingruente, necessario atque adeδ absque culpa . fiat quod alioqui scelus esset, & quidem ho
Tendum. Nam noutam non est , ut eidem materialiter actioni, tametsi mutatis circunstantiis culpa Vacanti, eadem appellatio remaneat. Sicut Oseasi ullus est a Deo facere filios fornicationum, quia ex uxore quondam fornicaria, liberos suscipere iubebatur, non quidem per fornicationem, sed ex muliere alias fornicaria, & eodem materialiter
. Non est igitur inuerisimile , Tertullianum ex suamet sententia loquentem , placito proposito
pro quo tot Medicos retulit esse sitffragatum. Medicis illis antiquis quos Tertullianus referebat, annumerandus est Theodorus Priscianus,cuius haec sint vιrba in opere Gynaeciorum. Abiniuum da , nulli
188쪽
matri an proli consilendum. I 6 1
realtu conscientia, Medecorum innocens osscitim non decet maculari. Sed qMando matricis vitio , aut diaris propria , frequenter parim euenire foemina peraesitentur,expeditpraegnantibus invita discrimine connia tutis , unim parim saepe iactura, salutιm mercari cem tissimam sicut arboribus aνescenutim rara r m a Commodatur abscissio,ct nauci pressa orrere,cκm gram tempestate iactantur , solum hiabent ex damno 1 emeaeihm. Idem tradiderunt Marianus Socinus in cap. si aliquis. de homicid. & Simon de Brixia ad Cle. ment. i. de homicid. Sunt etiam qui idem tribuant
Felino ad illud cap. si aliquis. Ibi tamen , adducto Mariano, qui id allerit, affirmansst hoc dissutasci
Felinus non subscribit sententiae Mariani ; qtrinpotius contrarium sibi arridere innuit, addens haec Verba , sed tu cogita. Marianus ergo & Simon de Brixia, existimarunt si matri praegnanti mors a se tu immineat, fas esse illum hausto poculo ad foetus caedem idoneo vita spoliare, atque abigere, vel cem re aliter. At quomodo aliter, ni si per foetus obtritionem , ut matris vita sit salua Ac proinde si sectio, esset unus ex illis aliis modis. quibus vita foetus aduersans vitae matris posset elidi, non ambigerent posse secari matrem , ut extracto ea rationes cetu , v icet sectionis cmorituro, imatri, sa-
luti prospiceretur. Quamuis auteis solius poculii 'teritum proli aduehentis mentionem Reislodi Marianus & Simon de Brixia , non dubium quin censendi essent amplexari placitum illud delicito usu obtritionis scelus & sectionis maternae , ad creandum foetui exitium & saluandam matrem. Quid enim in genere moris &
189쪽
ad infanticidii diuerstatem specificam moralem
refert, serro an poculo eneces, dummodo eneces Itaque qui genus unum mortis infanti irrogandae honestum ducit, aeque alterum ratum habet, &erimine purgat.
, . . Limitationes suaedam. ' 8. Autorum tamen maxima pars alio concedit, de eam prolis lanienam l interemptionem, quin cunque modo ex directa intentione patraram auri sata V concedit dunt xat , fas elis usurpare remedia directo &i per se tendentia ad matris salutem tuendam , praeco nito quidem prolis exitio , sed non11isi indire sto dc per accidens volito. Ita Laymani. 3ε s F, tr cit. b. p. . cap. . num. 4., Comitolus i. respons q. I s. num. 6. . Naidus V. abortus num. . Diana p. 3. trach. s. resolui. I P. AZor tom O. . l. LMU 3. R. zi. Fernandus dei M ure p. 4. cap. D, nurn. 6. Sanches l. 9. de Marr. disp. 1 . num. quo allegantur Corduba, Petrus a Nauarra, Rod ricus, Lopes, Vega, Bannes, Henriques, Benzonisue, Sa, Atagoni u .Inter Medicos idem late tradit Mo-aius i. . 2...de venae sech. in m Oib. acu t. cap. l . f
hor 3 IDoctorum sententia , sectio Caesarea repd dianda: videtur in illis euentibus , in. quibus com modare potest matri cum praecognito infantis e i ii O i. quia punc sectio tundere videtur per se de di rectc ad insentis . cladem , nec esse per se curatium atrissolius. 9. Sunt tamen alij autores , qui haec ipsa remi
dia assismi posse a matre negent , sed tantum ti concedam usum phlebotomiae, ouae sola cibi absti'
190쪽
Dentia multabit prolem : nam qiuaecunque eam positive male assiciunt, usurpari poste a matre negant.
Ratio disparitatis assignatur, quod sanguis cum sit alimentum , per se primo spectet ad matrem , quae
quamuis tenetur filium alere ex eius superfluo, tamen si illud sibimet nocivum esse agnoseat, non tenetur illud sit perfluum retinere. Ita Baslius Pon- Cius i. IO. de Matr. cap. ι . num. 6. professis redigere se in compendium fusiorem ea de re disputationem Gabrielis Vasque s opusc. de restit. cap. 2. g. l. dub. 7. num. 28. & c. 3. g. 6. dub. 6. &c. I. g. 2.dub. 6. a n. 3 3. ann tritque Ioannes Sanches disp. 21. selecta num. 3 3. allegato Petro a Nauarra l. 2. de restitui. cap. 3. num. I 31. Ab his autoribus, multo certius quam a prioribus, repudianda videtur sectio Caesarea , in euentu de quo agimus: hoc est cum praeuidetur foetum sectione adhibita esse moriturum vi illius, quia intelligi vix potest , quomodo id posset contingere , nisi per positivam alterationem & aistionem circa iactum , quam hi autores prorsus repudiant cum illi adiungitur foetus
Tandem alij autores,ita censent cum primis , licitum esse praegnanti remedia ad solam sui cura-rionem per se facientia usurpare, ut tamen negent fas esse reliquis illa adhibere . v. g. Medico, Chirurgo, obstetrici. Ita aliqui referente Corduba I. F.q 3 8. dub. 3. qui apertissime in ea erunt sententim, ut sectio in clientu de quo agimus, praetermittenda sit: quia non potest adhiberi matri , nisi ab alio. Haec igitur sunt, quae varii autores pronunciaru*t in quaestione comparativa quam agitamus, partim potiora ducentes iura matris , partim iura foetus L 1 praeferentes.