장음표시 사용
361쪽
Itaque effectus ille Eucharistiae, est inabdicabilis suscipiente Eucharistiam: nec illicite tantum saceret qui id tentaret, ut monstrat ratio proposita, sed etiam inualide, quia Deus non fecit homini potestatem sie prodigendi bona propria, quae ad Completum animae nitorem & remotionem ab iis quae Deo ipsi displicent, pertinere liquet. Accedit quod defunctus qui est in Purgatorio, non est capax huius effectus Eucharistiae ad se transferendi per si1-
perstites communicantes.Nam iuxta veriorem sententiam,peccata venialia hinc exportata, dimittuntur animabus iustis in puncto timortis extrinseco viae, ut tradunt D.Thomas, Bonaventura, Richam elus, in . d. 23.& bene Dur. ibidem d. 1; q. 1.n. s. Quare frustra superstites accedet ad Eucharistiam, vi remissionem venialium quoad maculam conci- .lient alicui defuncto , etiamsi effectus ille transfundi in alnim posset, qui adhuc sorderet venialibus labeculis. νNon a bstersio re artus.. 39. Restat effectus remittendi debitum poenae temporalis ex peccatis quoad culpam ablatis residuae, quod videntur maximε spectare, qui communionem pro defunctis suadent aut usurpant. In his enim alienis debitis ad se transferendis , quamuisquis non exoluatur propriis , durante vita & capa- 'citate eorum ante obitum dissoluendorum , potest exerceri charitas erga alium : & Deus eam trans- fusionem prudenter factam, cum inter vivos , tum inter vivos ac defunctos ratam habet, ut suppono ex doctrina longE communissima ,.qua recte praeter
362쪽
caeteros Iradu, Adrianus quodl.8. arti . .concIus 3. Quod ergo i circa translationem propriarum satisfactionuin, ique acto remissionem temporarij reatus, per easi obuenientem , passim conceditur; vse:
dentur iii, cur . Quibus disceptatariis existimasset aeque concedi p*ile, quoad transa tionem huius remissionis , per Eucharistiae perceptionem causabi-:iis. Versim aperta multiplex hallucin tio. In primi ςnim supponunt, ucharistiam prout
Sacramentum est, i. expungere debitum poenae temporalis. AI hoc negat D.Thom/s 3. p. '.79. artic. I. in corpore, ea ductus ratione, quod Eucharistia quatenus Sacramentum est , non sit ad satisfaciendum,& poenam obliterandam instituta. Ideoque Ioan-pes Turrpcremata, qui trach. de Sacramento Eu' char. cap. to esse l. quinto, visus erat concedere SamCramento Eucharistiae vim remittendi debitum poenae tempor is e peccatis ablatis residuae, tandem exponit se de remissione ex opere operantis, oba fectus conςomitantes Eucharistiae hisceptionem. Nec si Baptismus omne debitum poenis ex opere operato, relaxat, ut scite tradit S. Diadochus l. deperis h. cap.89, A S. Ambros l. de Salom. cap. s.&Dene ex ulu antiquo totum baptizatum intra lauacrum mergendi , . colligit Abelardus serm. de circuncis. Non inquam si Baptismi Sacramentum quod ignobilius .est, uiseistum illum praestati neceste est idem tribuere Eucharistiae quatenus Sacramentum est: cum aliud sit nobilitas & dignitas sacramenti, liud essicacit*s eius ad certum quendam effectum. . Eucharistia ergo ratione Christi in ea substantialiter contenti, lupra omnem comparationem prae-icellit quibusvis illis Sacramentis: quoad effectum
363쪽
tamen de quo agimus, cedit Baptismo: qui cum sits unda hominis natiuitas , & velut eductio primae diuina figlina,vt habetur ex D. Chrysostomo ho- mil. catechet. ad baptizandos , dignum fuit ut hominem plane nitentem & illimem redderet, nec tantum a peccati macula, sed etiam ab omnibus peccati consectariis cuiusmodi est reatus poenae temporariae, liberum redderet eum qui baptismo initiatur , etiamsi Eucharistia id non praestet. Videndus qui late in eam rem disserit Cabasilas l. . de vita in Christo. Imo cum baptismus sit initerabilis de primitias diuinae erga hominem largitatis
supernaturalis inferat animae ; non immerito ambiagi eur,an copiosiorem gratiam sanctificantem conferat quam Eucharistia, quae ad quotidianum usum est instituta, & anteriorem Dei beneficentiam iri baptisino explomptam supponit. ao. Esto verb ; demus Eucharistiam prout Sacramentum est , abstergere ex opere operato atque directe , reatum poenae temporariae peccatis ablatis debitae, quod teneri dicere qui ei tribuunt vim remittendi peccata , assirmat Vasques p. q. 79. ad articulum s. san recte, nunc non moror :) Hoc tametsi gratis dare placeat quoad ipsum communicantem, tamen negandum est eum fructum posse ad alios transfundi. Ea quippe duntaxat visiatisfactiva potest ad alios transferri, quae est germen operum nostrorum prout liberorum, & proprietas illis ex natura rei adnascens ; de qua proinde tanι quam domini possimus disponere : cuiusmodi non est vis remittendi reatum poenae temporariae eX opere operato. Quis enim unquam audiuit tentatum ab aliquo esti, etiamsi sub tempus martyrij, baptizaretur,
364쪽
De Communione pro mortuis. 337
baptizaretur , nec ob remissionem alij factain , tribulationem ipse passurus esset; ut vim uniuersalem baptismi ad abstergendum reatum poenae,transfunderet in alium λ .are essicacia illa, per Sacramenta quibus competit, non nisi immanenter exeritur, nec ex quantacunque voluntate eius qui Sacramentum suscipit, permanat ad alios. Nullus itaque est effectus Eucharistiae ut Sacramentum est. quem is qui Eucharistiam percipit, possit ad defunctos transferre: Atque adeo vanum est, ii eum finem communicare ut mortui subleuentur , vel ad eam benignitatem mortuis praestandam excitare superstites. '
Ratio altera nostrae sententia , ex deciali
a I. Argumenta hactenus proposita , pertinent ad generalem rationem Sacramenti, ex qua monstratur, inutile esse communicare pro defuncto , ad hoc ut ea perceptio iuuet defunctum ex opere operato. Nunc argumentandum est ex speciali ratione sacramenti Eucharistiae, ut initio recepi. Specialis itaque ratio Sacramenti Eucharistiae est esse cibum, non quidem corporis,sed animae, proptereaque exhibetur sub cibi specie:quem non dari ad alendum corpus, inde colligit Gelasius Cyzicenus lib. de duabus naturis,qubd non magna specierum nioles, sed perexigua confertur communicanti, Sc tamen ex tantula specierum quantitate saginari dicimur, a Tertulliano lib. de resurrect. carnis cap. 8. nempe quia non corpori, ad quod satiandum spectatur Y cibi
365쪽
cibi quantitas, sed animae quantitate destitutae, addicitur huiusmodi esca. Scite quoque Goffridus Vindocinensis serm. 8. inde colligit, Eucharistiam cibum esse non corporum,sed animarum, quod primum porre cha sit post corporalem coenam , saturis iam corporibus. .ia tamen cibat animas, merito instituta est si ib speciebus alimenti corporei. Cibat autem augendo & muniendo gratiam sanctificantem prae habitam, siue tantam redamandi Christimateriam ingerendo , ut philosopliatur S. Anselmus l. de corp. & sing. Dom. c.8.monstrans summum hic in nos Christi amorem, de quo item perpulchre Chryselog. hom. 4s. in Ioan. & hom. 1 F.
ad pop. A tanto autem amore extorquetur red matio, unde charitatis nutritio : Siue accretione gratiae, atque adeo etiam charitatis, & collatione
iuris ad auxilia fouentia charitatem dc eius velut igni tabula. 22. In hanc rem , diuine plane philosephatur Autor sermonis de coena Domini apud CyprIanum. Panis iRe communis, sinquit, in in carnem Os uinem mutatus, procurat vitam ct incrementum corporibus et ideoque ex consueto rerum essectu , fidei
stra adiuta infirmiti . sensibili argumento edocta est,uisibilibus Sacramentis inesse vita aeterna essetitum, ct non tam corporali quam spiritali transitione , Christo nos uniri. Ipse enim ct panis , ct caro, ct sanguis, idem cibus f f.b tantia 9 vita factus est Ecclesia suae, quam corpm suum appestat, ἁans ei participati nem spiritus. Et paulo Panis itaque hic adymus, cibus verus ct θncerus per Jeciem ct sacramentum, - nos tactu sanctificat, De illuminat , veritate Chri Dconformat. Et sicut Ianis communis quem quotidie
366쪽
we communione pro mortuis. 339
edimm, vita est corporis ; ira panis iste supersubctantialis , vita est anima, ct sanitas mentis. Nec istum effectum inferius abrogat huic Sacrameto, & fidei, vel Christi verbis tribuit, cum ait. Potm ct Om ad
eandem pertinent rationem, qui bin sicut corporea nutritur16b Tantia ct uiuit 2 incolumis perseuerat, ita vita spiritus hoc proprio alimento nηtritur ; cir quod est esca carni, hoc animae est fides e quod cibis3 corpori, hoc verbum spiritui ; excellentiori virtute peragens
aeternaliter, quod agunt alimenta carnalia, temporaliter ct finaliter Non inquam ista addens hic autor, fidei sumentis vel verbo Christi Eucharistiam instituentis, tribuit effectum illum cibandi animam, quem merito anterius assignarat Sacramento : sed tantum indicat,unde haec efficacia cibandi animam, speciebus Christum continentibus aduenerit; nempe ex Christi institutione verbis Eupngelicis expres Ia: Ιt ADque cuiusimodi dispositionem ad huius Sacramenti percenionem adhibere quisque teneatur , ut eo refici ac cibari quoad animam possit: Nempe fidem vitiam , qua si quis sciens volens destitueretur dum sacras species ori & stomacho infert, animae fames non depelleretur , ob infidelitatis vel mortalis peccati obicem , gratiae fontes
obstruentem. Autor ergo quem protulimus, specialem rationem Sacramcnti Eucharistiae cibatione animae coim tentam, rite expressit, consentanee ad vel ba Christi , qui ut accurate prosequitur Henriques lib. 8. cap. proprium huius Sacramenti munus , frequenter exponit per analogiam ad cibum corporeum : qui sicut non confert primo vitam, sed eam in praesuppositam fouet auget extensi uc, ira Y 1 cibus
367쪽
cibus Eucliaristicus vitam animae primo non confert , s saltem per se & vi suae institutionis;) eam
tamen auget ac fouet. Vnde sicut cibus corporeus, metonymice dicitur vita hominis ita etiam scriptura, Eucharistiam vitam noniram, aliquandor nominat. Et eodem spe stantes Punici teste D. Augustinol. I. de peccas. merit .cap. 24. sicut absolute absque addito,baptismum vocabant salutem ; ita Eucharistiam vocabant , ita ut accessurus ad sacram mensem,non diceret,eo sacram Inax lan vel communionem sed eo ad vitam.Eoque allusit idem D. August. serm. I. de tempor. cum agens de accesturo ad Eucharistiam in qua vita nos tra consistit,addit: uret ergo vitam , qui vult accipere vitam. Nam si non mutet vitam, ad iudicium accipiet vitam. 23. Eandem specialem rationem Sacramenti Eucharistiae per analogiam ad cibum corpore Im, agninterrunt & egregie exposuerunt antiqui Patres, quorum nonnullos adducit Turrianus lib. i. de Euchar. cap. IT. Nec praetereundus D. Augustinus qui l .i7. Ciuit. cap. 1 o. illud Prouerb. 9. Derelinquite in sipientiam, ut vittatis,ct eritarite prudentiam, ut habeatis vitam, de cibo Eucharistico, quo animae Vita propagatur, aeque ac cibo corporeo fouetur Sc propagatur vita corporum ; subdit, ad eandem animae cibationem per Eucharistiam, spectare illud Ecclesiast. s. Non est bonum homini, nisi quod manducabit re bibet. Quod enim sapiens ad epulas corporum non respexerit, monstrat Augustinus prolatis locis ex cap. . Ecclesiastis,quibus carnales epulae depreciantur edicitiirque insipientium elle ad tales epulas cor apponere : Tantum abest, ut de tali cibo dicatur non esse bonum homini
368쪽
Communione pro mortu . 3 Ihomini ni si quod manducauerit biberitve. Nec dissimiliter Olympiod. in cap. s. Ecclesiastae, de hoc
cibo accipiendum docet, quod ibi ait Salomon, ut iam ex Augustino retulimus. Spicndide inter posteriores Scriptores , specialem hanc Sacramenti Eucharistiae rationem in spirituali cibatione animae ac supernaturali nutritione sitam , exponunt Gulielmus Paris. tradi. de Sacram Euchar. cap. I. & 3. a Nicolaus Cabasilas l. i.& . de vita in Christo , &Interpretes passim ad illud Ioan. 6. Caro mea vere est cibis. item Scholastici unanimiter in A. d. I 2 Bene quoque Albertus Magnus sermone 6. ex triginta duobus de Eucharistia. Ipse enim est autor, ut hoc obiter moneam, in maleque illud opus adscriptum est Diuo Thomae , numeratumque inter opuscula , ordine quinquagesimum octauum , &distinctum capitibus triginta duobus; cum tamen cuiuslibet capitis initium, & thematis prae laxio, euincat esse conciones, non capita libri cuiuspiam. Vidit Trithemius quod dico , & Alberto recte inscripsit eos sermones , adducto initio prologi iis praefixi, De sacrosancito corpore Domini, quod initium seu prologus legitur in nostro Codice satis antiquo, Alberti Magni nomine praenotato.
1 . Proposui & illustraui specialem rationem sacramenti Eucharistiae, in eo sitam quod sit nutrimentum ac cibus animae quoad vitam supernaturalem ; quia inde suppeditatur argumentum efficax, ad probandum Eucharistiam prout Sacramentum
est, soli sumenti prodesse ; nec eius fructum polle
369쪽
ad defunctos transsui i. Nam nutritio est a stus vitalis, atque adeo prodit a principio intrinseco, nec potest prosilire extra subiectum cui cibus applicatur. ciuis enim manducat pro alio a se prorsus abiuncto 3 Atqui Eucharistiae Sacramentum,est alimentum, institutum ad fidelium animas in spiritualem vitam nutriendas. Igitur Eucharistia prout est cibus Sacramentalis,non potest habere effectum suum extra communicantem, quantumcunque ipse id intendat, cupiatque cibationem qua fruitur,nutrire alterum.
Et quamuis fieri posset, ut qui adhuc superest
aleretur ac nutriretur , alio a quo plane abi uiristus corpore sit, assumente cibum : Tamen in praesenti negotio, siue respectu defunctorum,est specialis ratio ob quam id dici nulla ratione potest. Nimirum quia defuncti, sicut corpore non aluntur aut nutriuntur , eo quod cellet in eis cibationis & nutritionis necessitas : Ita neque egent spirituali cibatione, cum vita eorum, non vltra periclitetur ex resolutione & deperditione calidi in nati: cum inquam non impendeat ultra periculum charitati de gratiae, a rota natiuitatis nostrae inflammata a gehenna. Monet sapiens, Ecclesii 4. non esse apud inferos inuenire cibum ; quod ad animarum cibum spectare, nemo non videt. Non inuenitur autem animarum cibus apud inferos, quia non est ibi l cus spirituali cremento, aut fomento vitae supernaturalis, quae in eo statu cellat imperi a contrariis: unde non eget cibo suffulciente & instaurante quaevis inimica depasta fuerit: qui sint effectus gratiae de nouo partae, adiunctorumve ei auxiliorum, pr
portionales effectibus quos cibus praestat corpori ad
370쪽
ad quod alendum adhibetur. Non minus itaque insulsus haberi debet ivsus communicandi pro defunctis, quam abusus antiquus alicubi olim receptus, communicandi ipsos defunctos, ut videre est can. 6 . Trullano , & can. 12. Concilij Antistiod. ac can. 6. tertii Concili j Carthasinensis; quem abusum praedicta Concilia repressere , eo nominatim
argumento, quod mortui nequeant comedere.Vere autem addere possumus, neque per mansum ab aliis
cibum nutriri, vilisve cibi effectibus potiri posse.
Ac proinde qui pro mortuis coitimunicant, si solius operis operati rationem habeant , operant
Laudata,vmus ex Aduersariis subductio.
1s: . Auditis his nostris argumentis, unus eorum quorum autoritate grauatam primum Opinationem nostram de inutili pro mortuis communione retulimus , sentenuam retexuisse, seque ab eius placiti absurditate subduxisse dicitur, ea operis sui editione quam postea adornauit Librum quarto vel quin to refectum ἱ atque adeo non iam secundis, sed quaternis vel quinis curis hac nominatim in parte, emendatum,ipse non vidi: sed qui vidEre testes locupletes ac fide digni, sic retulerunt. Laudo dociditatem , ex qua etiam Dionysius Alexandrinus eo fiasmento quod ex eius priore libro de promissis descriptum est ab Eusebio l.7. histor. c. I9.alias 22. Commendat Nepotianos , quod audita Dionyse distulatione aduersus ipserum errores, non adhaesissent mordicus anterioribus placitis,sed ubi posce-ιat ratio ,sementiam mutare ct docentis adsentire