장음표시 사용
371쪽
iudicio , eos non puduisset : sed conscientia integra,fncera cogitatione ct puris erga Deum ac simplici-hm animis, ea quae erant firmis rationibus Ur testimoniis asacris lueris depromptis confirmata , admodum approbassent. Merito autem singulatim celebrat ingenuitate,ac docilitatem eius qui caeterorum fueratantesignanus,cuius ob hanc causam elogiolum non
in praeteribo,quia perbelle cadit in rc nostram. Huim inquit in dostrina Princeps ct Dux Coracion, omniabus patribus qui aderant audientibus, palam confessus est , nobisque attenaim ; neque se velis deinceps quandoquidem aduersariis rationibus se pAtabat satis abunde conuictam,) illi dogmati animum adhibere,
neque de eo disserere, neque mentionem facere, neque aliquando illud usquam docere. Iure hanc mutandae sententiae comperta veritate facilitatem commendat Dionysius. Sicut enim laudabile est a vera semrentia non moueri, ita culpabile persistere in falsi
quam nunquam tenere prima iam est, secunda mutare e vi aut ex initio vera permaneat, aut mutata falsa verasuccedat. Iudicium est D. Augustini l. 3. conistra Cresconium cap. item 3'. A qi,m non abludit illud Cassiani l. r. de Incarn. cap. q. de Leporio ad. admiranda sit correntio illius, quam illasa multorum fides : quia primum est errorem penitus non incurrere, secundum bene repudiare. Hic igitur fuit sensi1s noster, audito quod columna una sententiae falsae,cui concertator initio adductus nitebatur, subduxisset se se. Placuit vero id non tacere, ut concertator, si forte necdum resipuit, secutus errantem, sequatur
emendatum; sanam mentem & palinodiam adducto. Θ-admonitus,a Deo emendatu3, ita male conceptampersuasionem , magnifice condemnauit, ut non minus pene
372쪽
emendatum ; nec ultra putet nos grauandos ea autoritate quam aduersum nos Vrgendam putauit. Quanquam erat ea autoritas huiuunodi. vis salua
illi esset, haud difficile fore videretur exolui ea sex cina , transsatis in rem nostram illis Hothoti verbis in I. q. 3. lite a EE ad 8. principale. Dico quod argumentum sat in pondere autoritatis N.Ideo videtur, quod facile est homini volanti illo snnno pondere seipsum deonerare, negare istam autoritatem.
Triplex adiorum essetium , praecluditur.
16. Nonnulli vero aduersariorum, ut hallucinationem anteriorem quoqu ...odo tegerent, perstarόtque fructus praesertim intentus ; nimirum . illiciendi plerosque, sed praesertim plerasque quarum teneriora pectora promptius hoc miserationis erga amictissimas animas 1ensu mulcentur ;) ad frequentem Eucharistiae usum tanquam animabus illis valde proficuum; Responderunt primo, idcirco laudate se & commendare communionem pro mortuis , quod oratio tempore communionis fusa, sit admodum feruens , ac proinde valde satisfactoria, qui fructus transferri potest in defunctos. Eo-dόinque reduci videtur quod nuper scripsit Ioannes Sanches disp. 21. selecta num. εχ. nempe animas Purgatorij non leuiter subleuari per Eucharistia perceptionem a fidelibus factam ; quia cogitare possiunt, quod fideles inde feruentes redditi, ipsas melius iuuare poterunt. Fuerunt secundδ alij intes aduersarios, qui adderent, communionem prodesse mortuis ob adiunctam communioni ex Pontificisponcessione indulgentiam plenam, vita functis per V s modum
373쪽
modum suffragij applicandam : professique sunt. .
aliud se nunquam intendisse hortando ad communionem pro mortuis , quam ut fideles per communionem optimc dispositi aptiores fierent ad iuuandos defunctos ea indulgentiae applicatione. Denique fuit tertio qui diceret eatenus communionem viventis posse esse defuncto fructuosam , quatenus sumptio Eucharistiae , & eius per os in stomachum traiectio siue manducatio , opus nostrum est: quod prout impetratorium & satisfactorium, in alterius commodum transferri potest ex voluntate operantis.
Primum, de sota communicantis oratione, i addicta defunctis. γ
27. Hae responsiones hominum sunt dissicultate impeditorum , nec reuera rationes propositas elidunt,aut faciunt ad institutum,quod perspicuum erit, ubi discusierimus singulas, eodem ordine quo sunt adductae. Quod ergo oratio inter communicandum fusa de qua erat primum effugium,) posist defunctis esse fructuosa, extra controuersiam est. Sed ea oratio non est communio ; nec qui petorationem iuuat defunctum , dici idcirco potest illum iuuare per opus operatum Sacramenti, mer concomitanter se habens ad orationem. An Lexica omnia refingenda erunt, ut ab audientibuS comm . nionem, doceatur intelligendam orationem pBene de simili nominum interuersione Tertullia nus lib. . de carne Christi cap. I 3. Omma periclitabuntur aliter accipi quam sum, amittere quod sunt, iam aliter accipiumur ,s aliter quam sunt cognom -
374쪽
nantur. Ddre nominum, salis est proprietarum. Idem l. contra Praxeam cap. 9. Vtique omnia quod vocantur hoc erunt, ct quod erunt hoc vocabuntur: O per miscere se diuersitas vocabalorum non potest omnino, quia nec rerum quarum erunt vocabula. o, es; n non ; Nam quod amplius est, hoc a malo s. Itaque cum D. Basilio ficum ficum dicamus;orationem inquam ne vocemus, perceptionem Eucharima, sed quod reuera est, orationem. Falsum porro est, orationem esse leuamen omnium maximum,
quod animabus Purgatoxij impendere possimus:
cum sine controuersia sint alia longe potiora, ut postea attingam. Imponitur ergo simplicibus, cum iactatur, communionem, id est, orationem fusam in ter communicandum,esse omnium sebsidiorum quibus iuuare defunctos possimus, praestantissimum. χ8. Quidni vero posset aliquis similiter orare pro defunctis inter recipiendum aliud quodpiam Sacramentum 3V. g. cum quis recipit Confirmationem, aut Sacramentum ordinis , vel Matrimonij, nihil vetat eum interim orare pro mortuis. C igitur aduersarij sicut hortantur ad communicandum pro mortuis, id est, siuxta ipserum glossam, ad orandum pro eis inter percipiendam Eucharistiam, non similiter hortantur ad suscipiendam pro mortuis Confirmationem, vel Ordinem , aut M trimonium 3 Vel si horum Sacramentorum perceptio infrequentior est , cur non excitant poenitentes, ut accedant ad poenitentiae Sacramentum pro mortuis ; cum nihil vetet, hominem praemissis actu poenitentiae, orare pro defunctis, interim dum Sacramentum conficitur adhibitione formae per S
cerdotem impendentem abalutionis beneficium Liquere
375쪽
Liquere profecto videtur, quid sit pronunciandunt de adhortatione ad communicandum pro mortuis, id est ad orandum pro mortuis inter communicin-dum. Quod si obtenditur optimus tunc status hominis ad precandum , occurram facile esse , aeque bene ac feruenter orare alio tempore. Ac proinde praestabit absque his ambagibus, hortari ad feruentem dc undecunque dignam orationem pro
Non nego, opus operatum alicuius Sacramenti, assumi posse ad dignificandum opus operantis quo quis velit suifragari defuncto , v. g. orationem. Id enim fieri posse , recte concedit Soto in A. d. 4s. q. 2. artic. 3. colacius. I. g. eadem est . Tantum igitur dico,id non esse peculiare Sacramento Eucharistiae, ut proinde non sit cur potius satagatur pro inducenda frequentia huius Sacramenti ad dignificandam orationem pro defunctis,quam pro inducenda frequentia Sacramenti poenitentiae; de qua tamen in defunctorrum bonum hoc saltem modo usurpanda,altum est ubique silentium , aeque ac de usu caeterorum Sacramentorum in eum finem, dempta Euch aristia. Quodvis item bonum opus quod viro iusto gratiam auctiorem convehit,reddit illius precationem concomitanter fusam, digniorem ac meliorem ; sicut ipsa persona per talem actum,& bona quae homini inferi , manifestὸ fit dignior: Et tamen nemo eo ex capite urget fideles ad pia opera, v. g. ad actum charitatis in Deum , vel ad actum eximiae religionis erga Dei parari, aliosve caelites; ut ipsorum oratio dignior fiat, & aptior ad subleuandas animas in Hirgatorio laborantes. Quare perfugium' illud primum quod captabatur ad retinendum
376쪽
. we Communione pro mortuis. 349
nendum usum inductum communicandi pro mortuis, videtur esse plane intutum &inidoneum.
i u defimm gaudeant de vivorum
i'. Quod ver 5 ad calcem primi illius responsi
reserebatur ex Ioanne Sanches, friuolum omnino est , praeterquam quod ad rem non pertinet. Nec enim autor ille qui disp. 3 3.-fine, notat se a Diana vocari doctissimum ct acutissimum, adeo doctrina sita δc acumine excidit,ut censiaerit communionem mortuis prodesse ex opere operato , quod in praesenti disputatione exagitandum suscepimus : sed tantum, voluit, selatium animabus Purgatorij accrescere, ex eo quod fideles superstites,etiamsi non Cogitantes de mortuis , accedant ad Eucharistiam: eo quod piae illae animae , agnoscunt viatores fideles ab Eucharistiae usu feruorem & auctiorem charitatem adeptos , facile erupturos in opera satisfactoria, quibus ignes Purgatori j ipsis mitescant, vel
etiam extinguantur: Itemque eo quod animae Pur .gatorij, agnoscunt in communione repraesentari
passi6nem Christi, quam sunt expertae tam in hac vita quam in alia.
Haec autor ille,quae vides a scopo praesentis coia-trouersiae aliena esse. Addo autem nec esse vera,vel admittenda. Nam animae Purgatorij, iuxta veram sententiam alibi stabilitam , nullius formalis consolationis sunt capaces , ob praeoccupatam summis cruciatibus eortamque sensu , uniuersam voluntatis capacitatem. Deinde quamuis essent alicuius Cn-
solationis capaces, quomodo eam possent haurire
377쪽
ex fidelium communione quam ignoramὶvt autem Angeli dicantur reuelare animabus Purgatorij omnes communiones fidelium viatorum, incredibile est, cum sint tam multae & locis & temporibus disiiunctissimae. Itaque cum non possit dari ratio , cur hanc potius quam illam communionem revelent,c tam multis quae quotidie fiunt absque directione formali & in actu signato ad leuandas has animas,
unde tamen consolationem eis accedere censet Sanches ; existimandum potius est , si alia causa non
urgeat, nullam reuelari .Quare totum illud solatium animarum Purgatorij ex communione viatorum fidelium, evanescit.
3o. Nec fulcitur per agnitam ab his animabus
repraesentationem pastionis in communione. Nam
communio non repraesentat Christi passionem, sed secrificatio,qua Christus exhibetur specie agni immolati ; sepositis ab inuicem quantum esset ex viverborum, corpore & sanguine. Vnde quae S. Cyrillus Epistola ultima ad Nestorium a medio, habet de Eucharistia repraesentante mortem Christi.Item quae Eucherius homi l. s. de Pasch. sub initium, de Ru pertus l. 3. de operibus Spir. sancti cap. 2o. pie disierunt de ingeniosissimo diuinae sapientiae inuento in Eucharistia instituenda, ut perpetuaretur exhibitio passionis & mortis Christi; quae item Damascenus epistola de corpore Christi non ita pridem edita, adducit de analogia Sacramenti Eucharistiae cum cruce & passione Christi, & huius per illud repraesentatione, non sunt accipienda devsu Eucharistiat,sive de communione.Quin etiam si agatur de plena exhibitione 3c repraesentatione,
non debent accipi de ipsemet Eucharistia, prout in
378쪽
we communione pris mortuis. 3 si
sommunione extra sacrificium porrigitur sub unica specie, sed tantum de Eucharistia, prout est sacrificium in facto este,& vi consecrationis Christus subduplici specie in itatu immolati proponitur. Qua-Ienus amem communio utcunque exhibet clausi
iam passionis Christi, silue sepulturam , ut piissime
attigit Nyssonus orat. i. de resurr. & August. l. I. qq. Euang. q.7. aequo id verum est de communione sacrilega, ac de religiosa & sancta. At nemo finxerit, accedere animabus Purgatorij solatium,ex communione sacrilega. Quid denique idem A utor voluerit, cum ait, ammm Purgator' gaudere de repraesentata passione Chrim , quam sunt experta , tam in hac vita , quam in alia Z fateor me non percipere. Suspicor irrepsisse lacunam. Primum igitur effugium propositum,valide praeclusum est.
Secundum mugium, de captata tantum assecutione indulgentiae , pro defunctis. 3 r. Nec magis firmum est quod secundo loco
proponebatur ; nimirum inuitari fideles ad communicandum pro mortuis, ut eis prosint interuenis tu indulgentiae quam consequentur fundendo certas preces post perceptam Eucharistiam, quo tempore maxime sunt apti ad opitulandum defunctis per indulgentiae applicationem. Hoc inquam eisu fgium, aeque infirmum est ac primum , & eodem modo praecluditur. Lucrari enim indulgentiam defuncto, non est communicare pro eo. Vt quid igi- . rur aduersari j hortamur fideles ad communicanis
dum pro defunctis, non autem ad applicandas illis Indulgentias λ Deinde cuiuis communioni non est adiumstum
379쪽
adiunctum Indulgentiae beneficium nec quoties sit potestas communicantibus , adipiscendi indulugentiam, conceditur eo ipse ut talem indulgentiam lucrentur defunctis. Imo Sixtus IV. & Leo X. aliique Pontifices, quorum declaratione ratum est inter Catholicos Indulgentias posse defunctis prodeste, disertissime tradiderunt, nullas Indulgentias defunctis prodeste,nisi quς ad illos expresse fuerint
extensae a concedente : quae facultatis ad iuuandos per Indulgentiam defunctos porrectio, non in adeo multas Indulgentias cadit. Fere autem obtingit tantum,interuentu icuncularum sacrarum,uel rosa- Tiorum, aut granorum piacularium, quibus Pontia ficia largitas defunctis applicabilis annectatur. At pauci communicant tu, huiusmodi Pontificiae concessionis tesseras habent. Et tamen aduersarij, omnes indiscriminatim hortantur ad communionem Pro mortuis, proposita spe sybleuationis eoriam, per huiusmodi medium. 3 Quod vero aiunt, tempus communionis esse maxime aptum ad subleuandos defunctos per Indulgentiam , ob optimum tunc statum hominis, quippe quem carbo de altari acceptus purgarit;nouam aduersariorum hallucinationem continet,quatenus fructum Indulgentiae ad mortuos per Pontificem extenta , bona dispositione lucrantis Indulgentiam metiuntur. Eaque ratione produnt, se non satis dispexiste naturam & rationem Indulgentia-zum, quas in defunctorum bonum consequi datur.
Ratum quippe est apud Theologos , Indulgentias non prodeste defunctis per modum absolutionis, . seu per modum iudicij ; sed tantum per modum suffragij, sue selutionis. Hoc est , Ecclesiam per potestatem
380쪽
we communione pro mortu M. 333
potestatem diuinitus acceptam circa erogationem communis thesami promere ex eo ςommuni depositorio, tantum fatisfactionum,quantum necesse est, ut misera anima in Purgatorio obaerata , exoluatur debitis, & reatus in ea residuus amoueatur. Solutionem illam e communi thesauro petitam, Ecclesia in pretium iustum debitorum ac poenarum a
defuncto fideli subeundarum, exhibet Deo ; qui ea oblatione & exhibitione pretii facta, remissionem reatus residui concedit per seipsum. Aliter vero
contingit, cum reatus temporalis residuus remittitur viventibus , beneficio Indulgentiar. Nam tunc loquor regulariter, & attento Vsu recepto , non
moratus quod post et a Pontifice de absoluta, ut ita dicam , potentia fieri; in Tunc inquam dispensator Ecclesiasticus , nomine Dei cuius vice fungitur &participata autoritate potitur, remittit reatum homini sibi subdito ; non absque pretio quidem, illud enim exhibet ex communi thesauro ;) sed tamen interueniente sententia δί absolutione lata per hominem iudicem , in cum circa quem pollet iurisdictione quoad illud quoque negoti Um. Hinc porro fit, ut quia Indulgentia viventibus confertur per modum iudici, Jc ab sollitionis , neceste sit eos elle in gratia cum indulgentiam lucrantur ; & quo molius affecti ac nitentiores iunt; eo sint ad percipiendam Indulgentiam accommodatiores ; quia re inissio poenae,ut habeat subiectum aptum, praeexigit nitorem a culpa S macular cuius reatus abstergendus est, lepulsonem. At Indulgentiae quam vivens defuncto lucratur, longe alia est ratio.Nam quia tali viventi indulgentiam defuncto lucranti, nullus reatus remittitur ; propteIea non