장음표시 사용
411쪽
nis, ut fatetur ibidem cap. s. Ergo absolute non subest potestati hominis obtinere salutem. Ne que hic locus est sensui composito , aut nece si1-tati consequentici quia, ut dixi, antecedens illud de sequitur impotentia salutis, scilicet reprobatio, nunquam fuit in potestate hominis, quando aurem antecedens unde sequitur consequens non est absolute in potestate , nec conssequens esse potest quo algumento Suare ipse urget Thomistas in physica praedeterminatione. Unde ulterius tam parum intelligi videtur in hac quam in priori sententia,quomodo DCUS EX par te sua cupiat omnes salvos fieri. Neque ad K-vandam dissicutiatem quid am hic juvat scientia conditionalium , sed potius eam aggravat. Quod enim Deus sciat, si negem talem gratiam Pctro labetur in peccatum , facit tantum ut
Deiri ex vi decreti non eligendi , fiat jam quasi
certior de numero non elechorum , cum ciat
quas gratias negare debeat, ne illi quos non elegit ad salutem perveniant. Suare enim Cap. 7. circa finem, fitetur hanc causalem esse veram Deus permittit hunc peccare, negat auxilium quod noVit congruum , quia non eligit eum ad gloriam. Ergo scientia conditionalium tantum servit ad neganda auxilia congrua, ad quod determinatur Deus ex vi decreti quosdam non eligendi. Itaque ex haetenus dietis colligitur haae conclusio Eleetio ad gloriami reprobatio ab illa , ncque fit ante merita vel demerita ab lu- t. prie visa, nec simul, sine respectu ad ordinemas tuum divinoriim, Ergo necesse est illam fieri post merita absolute praevisa , modo hactenus
412쪽
INtermo flores Catholicos etiam hoc tempore variae Cras isti aeque controversiae agitantur dum rari e divina virtute, necessitate , sufficientia , filiaciainc Horum dogmata inter se non parum dissidentia necesse est a damnatis Ita reticorum erroribus accurate discernere , singulortam opinionum Authores ab unda nisent cognoster , ne contingat divini Verbi ministros, dum aut orthodoxos docent, aut heterodoxos oppugnant , aliquid de his imperite
Fuerunt hae de Gratia praesertim sufficientii efficaci controversiae inter celaberrimas quaesti De Coram Summis Pontificibus Romae disput las circa annum Isos in Articulo . 4. quae quindecim propositiones summa Disputantium Contentione eventilatas continebant, Fuerunt de his instaurata lites Baianae , aliaeque cum liticoncatenatae. Ne desunt de iisdem hodie acerrima plurium Scholarum certamina, qua in decursu distinctius proserenturi
Ouid st, ct quoiuplex Gratia Actualis , quales de ea errores Pelagi, c. G Italia actualis recte dicitur, domum natunae indebitum peculiariter conferens ad beatitudinem supernaturalem. Haec est commu
413쪽
3 4 P .ir Ccnt . . De Gratia divina. nis doctrina Theologorum,quamvis aliter nonnihil sensisse Batum infra patebit. Desiimitur illa notio gratiae ex Apostolo ad Romano:Cap. II. Si gratia iam non ex operibus , alioqui gratia jam nones gratia. Et confirmatum ratione milia sicut ipsa beatitudo, sive clara Dei visio , cst donum natura indebitum, ita necessc est ut gratia quae ad eam obtinendam naturae impotentiam tib levat , sit singulare donum quod natura vir
Dividitur haec gratia in operantem , COOpcrantem, excitantem, adjuVantem, prout Vario modo concurrit ad aetiam Voluntatis creator. Item in gratiam sufficientem, d cflicacem,quae infra exponentur.
Circa annum Christi quadringentesimum emersit Pelagius , qui pro ressione dicitur monachus,in natione. Scotus. I tempore S. Augustini acerrimus Gratiae impugnator fuit 2 Contra illum strenue dimi cavit idem Augustinus fueruntque ejus mores damnati a Concilio Palestino is ab aliis in Africa 4 in Gallia a Concilio Arausicano, variisque Pontificibus. Docuit Pelagius primo nullum dari peccatum original , dc infantcs csse in eo statu quo
fuit Adamus ante praeVaricationem , quem Voluit nihil nocuisse posteris , nisi solo peccandi
Secundo an sentes non Baptizatos habituros vitam,in faelicitatem quandam aeternam,sed in regnum criorum non admittendos. Tcrtio, Homines posse per solas vires naturae legem Dei implero, cognitis praeceptis , sine adjutorio gratiae Salvatoris ad eam perfeci ionem perVenire , ut non sit necessarium dicere Dimisi nobis debita nostra. Post-
414쪽
Pars 1 Controvo . De Gratia dixi, a 3 sPostvuam haem pestifera haeres ab Ecclesia reprobara est , non ita potuit penitu aboleri, quin aliqua ex ea Reliquiae subtilio i vcneno plurimos inficerent , ii dicti sit ni Semipelagiani. Itaque Semipelagiani , admissi, peccato ori ginal 1, imbecillitato naturae,qua integra fuerat in Adam , docuerunt aliquam gratiam Christi ad salutem esse necessariam , sed cam subesse voluntatis nostrae arbitrio, eo quod per initium viribus naturae credendi 'maerendi&c. cam postinus obtinere. Et proba nilius cst cos hanc gratiam intellexisse non tantum de illuminatione supernaturali intellectili, sed etiam de Corroboratione voluntatis. De his S. Augustianus lib. de grat. lib. arbit cap. I . sic loquitur ut asserat convietos esse illos Insatores line ri arbitrij, quod Gratia divina non tantum it Dei scientia, latura, sed faciat ut lex impleatur, cistos ad hoc se convertere , quod gratia secundum merita nostra detur. Docuerunt secundo multis prcedicari vangelium mere ob conditionate praecognitam bonam corum voluntatem , quinin infantes aliquos ideo obtinere Baptismum, alios vero Baintismo destitui, quia nempe praecognovit Deus si Viverent recte usuros bona olivitate , atque ita habituros ex se initium credendi, alios vero non recte usuros, ideoque caelo excluses .Patent
haec ex Epist. Prosperi ad S. Augustinum , ubi ita concludit Novo absurditatis genere,& non agenda praescita sunt praescita nqn acta. Quod nempe infantes dicerentur praesciri meritorie actum ex viribus naturi , Cum tamen sine gratia nemo possit meritorie operari, nec infantas illi, unquam fuerint actu operaturi.
415쪽
Π Pur 2 Contriv. q. De Gratia divina. DOCVerunt tertio , Perseverantiam in bonis operibus Sc iustitia , ac tandem lectionem ad gloriam maxime fi dari in viribus naturae: credebant enim Persevcrantiam non esse peculiare donum gratiar, sed hominem per Vires natura persistcndo in fide desiderio salutis,posse illam promereri, ac ipsam praedestinationem ad gloriam, quam nolebant a peculiari Dei beneplacito depender , ne alias foret acceptor per senarum. Ita haber Epist. Hilari ad Augustinum δε ipse August. lib. de bono perseu. cap. 7. Neque refert quod Semipelagiani , ad perscVerandum in adimplendis praeceptis Dei gratiam
requirerent,quia eam Volebant dependere a naturali permanentia in si de in desiderio salutis tanquam meriro. Et hoc tantum sensu sepe damnatum est, gratiam ancillari Voluntati,cam subsequi non autem praevenire&C. Quae Omnia solerter annotanda, ut natura gratiae, do strina Catholica rite percipiatur. Ubi ad extremum adverte, modernos Sectarios hos quidem crrores aversari , sed insipientium more in altero extremo, soli gratiae omnia attribuendo , in gravissimas haereses prolabi dum docent cum Calvin , Quidquid fit sine gratia multis modis contaminarici gratiam non consistere cum libertate a necessitate , sed tantum cum libertate a coaciliones neminem a s Iute excidere posse post acceptam gratiam conversonis, alia errorum monstra quae in Coi troversiis de gratia: praedestinatione supra n
416쪽
Pars 2. Centrov. q. De Gratia dirina. 37
An sibilesii hominem condi in statu pura natura
absque dono supernaturali gratia. STatus purae naturae est,in quo homo tantum
sortiatur perlectiones naturae debitas, d Ordinetur ad beatitudinem naturalem distinctam a clara Dei vilione. Hunc statum prorsus impossibilem esse, post Bajum , ita defendit Iansenius
Iprensis lib. 1. Mi de statu pura nat ut possibilitatis istius assertores proclamet reos est Pelagianismi, doctrinae Augustinianae corruptores,d divinae ustitiae ac providentiae eversores. Unde ulterius docet, sine justitia o bona voluntate creaturam rationalem a Deo condi non posses, neque creaturae innocenti sine injustitia beatitudinem supernaturalem negari , neque posse morti ac miseriis obnoxiam relinqui. Ex quibus aperte sequitur gratiam divinam non esse donum naturae indebitum. At contra, omnino dicendum est, possibilem
esse statum purae naturae Estque haec comm nis Theologorum doctrina cum . Thoma. I. Pari quaest. s. art. x in alibi equenter.Co lenti Scotus in h. dist. 13. quaest unica Nomi nates, aliique Doctores, ac Patres,qui ex illo ad Roman . . Charitas Dei dist . a est in cordibus no-sris per Spiritum Sanctum qui datus est nobis , dedu-Cunt gratiam actualem ac veram justitiam esse singulare donum nobis indebitum ergo natura non potest illam gratiam , quae at justitiam Charitatem ordinatur, ita sibi vindicare, ut non possit sine illa creari. Idque confirmatur X S.
417쪽
3 8 . Pars 2. C tin. 4. De Gratia divina. Augustino tum alibi, tum lib. . contra Maximum cap. I s. Homo ad Deismilitudinem factus, non
est erus situs, ct ideo si gratia filius quia non est,
Probatur 2 ex Decreto trium Pontificum contra Michaelis Bai propositionem 16. Integritas prima creationis non fuit indebita humana natura exaltatio, sed naturalis ejus condities Et prop. L . Deus non potuisset ab initio talem creare hominem qu
sis nunc nascitur. Ergo ex sensu Ecclesiae doctrinae BaJana opposito , potuit homo ab initio creari quali nunc nascitur absque sanci itate, &dono integritatis , qui esset status purae natura . Et vero ratio ipsa docet,dona quibus constituitur status innocentiae , neque esse proprietates naturae humanae per se spectatae , neque ea ex meriti illi deberi, cum hominis creatio nullum meritum praesupponat, ac proinde nihil obesse quo minus possit in statu purae naturae donis illis orbata creari obnoxia concupiscentiae in morti miseriis statum hominis naturalem consequentibus munienda tamen fuisset tunc natura humana praesidiis ordinis naturalis 'ubbus possit peccata eVitare. Obiicies primori S Augustinus tib g. de peccat meritis cap. h. passim in opere impe Delo in alibi agens contra Pelagiano urget, frustra Baptizari infantes , quia innocentiae naturali annexa est sanctitas 3 gratia. Hoc vero argumentum nullius fore ronoris si possibilis
Respondeo primo , hoc argumento nimitam probarici inde enim sequeretur quod Augustinus plis attribuerit naturae siccundum se, quam ipse Pelagi ac quia hic negabat naturae parVU-irum etiam innocenti debitam esse adoptiO
418쪽
Pars 2. Contrον. 4. De Gratia divina. 3 9 nem in filios Dei, ad veram sanctitatem, gloriam, ideoque in ordine ad haec dona Obtinenda asserebat Baptismum esse necessarium quod si S. Augustinus vellet dona ista sic debita esse naturie ut non possit sine illis creari, in efferen da natura longe Pelagium antecederet , quod nemo admiserit. Respondeo igitur secundo, dum asserit S. Augustinus, si abesset originale, innocentiae natu rali nnexam ire Samnitatem Wgratiam , illum procedere ex lippositione providentia su-Pernaturalis jam a Deo constitutae et promista de justitia in f indenda ubi non esset obex pec- Cati Cum enim eo nunc supposito non detur status medius inter statum justiti: dc peccati, recte arguit contra Pelagianos, si dicant infantes esse sine peccato originali, illos esse in statu justitiae , adeoque fiustra Baptizari ad justitiam
obtinendam , aut peccatum expiandum. Hoc itaque dichinna.Augustini juxta praesentem re rum statum, nihil facit contra statum pura n turae possibilem. Obiicies Secundo I. Augustinus lib. de Spiritui littera es. 1 . contendit hominum natu raliter esse Dei imaginem 4 statum gratiae illi, esse naturaleminc. Hoc , inquit , agit Spiritus,gratiae ut imaginem Dei , in qua naturaliter, facti sumus, in nobis restauret Et lib. . de li-,bero arbit cap. I 8 ait, errare, torqueri c. non ,est natura instituti hominis, sed paena damnari. Ergo status innocentiae fuit Adaivo naturaliter debitus , adeoque status pluas naturae impossibilis. Respondeo neg. consequentiam. Sed ideo tantum tradit nos in imagine Dei naturaliter Conditos,quia ipsa natura secundum e conside
419쪽
3S Par 2. Controv. De Gratia divina. rata , est quaedam Dei imago multo magis prout fuit in Adamo cum Sanctitate de sacto creata. Hoc igitur modo recte dicitur, quodi
rare , aut torqueri, non sit secundum naturam
instituti hominis prout scilicet cum singularibus Dei donis de facto condita fuit. Hines naturali-rer, non sumitur ibi prout opponitur statui si pernaturali, sed illi qui est contra naturam , morales defeetus qui eam comitantur. Et hac ratione solvuntur dicta quaedam aliorum Patrum , dum asserunt dignitatem illam Adamo fuisse naturalem tantum enim volunt eam fuis. se Adamo concreatam , sicut dicimns illum na- nasci cum jure ad regni coronam , quamVis ab-Ωlute sine isto jure nasci potuerit.
An δ' ualis detur Gratia Sufficiens.
Exponitur status Controversia. Ratia suffciens sumi potest prout opponitur insufficient , quae ad certum effectum V. . ad alaetiorem Dei nec proxime , nec rem te suffcit Gratia vero sussiciens huic opposita talis est, ut possit vel proxi irae, Vel remote certumaci una V. g. Dci amorem inferre , proxime quidem, si praeter cam alia gratia non requiratur
remote vero si non sufficiat per se ad amorem cliciendum , possit tamen sussicere ad actum fidei Vel alium, per quem obtinebitur gratia uia terior ad Dei amorem requisita. turalem esse haerede
420쪽
Pars 1 Contrον. s. De Gratia Susicienti. 381 Sed counmunius Gratia sussiciens accipitur pro ea, quae opponitur gratiis etficaci , estque talis
quem conceditur, de facto tamen eam non ex
ercet, haec dicitur gratia mere sufficiens nam gratia cisca non tantum est sufficiens , sed etiam semper cum adhu cpnnexa. De gratia ergo mere sufficienti hic quaerimus, an am in statu naturae lapsae talis detur , quae effectum suum non sortitur megat primo Calvinus lib. 2. instit. v. g. asserens omnem gratiam internam es te seriam efficacem , dari tamen Vocationem externam aliquando inefficacem , cui dum Voluntas non obtemperat peccatum admittit , tametsi ad obtemperandum gratia interna destituatur.
Secundo , docet Jansenius lib. a. de gratia Christi cap. I. etsi data fuerit Adamo,in Angelis . nullum tamen jam in statu naturae lapsae Concedi gratiam sufficientem quin simul sit ess- X. .g nunquam dari gratiam , proxime sum cientem ad amandum Deum , quin amor ille a voluntate eliciatur. Hinc istam gratiam vocat perniciosam, inutilem lapsorum reparationi,&monstrum quoddam singulare gratiae, noV-que genus Augustino, Patribus in D. Thomae incognitum,in a Pelagianis excogitatum Asse rit quoque secum sentire Alvare , ume , alios Thomistas Certum ero est illos in terminis docere dari de facto gratiam vere sufficientem, Momnino conari ut eam Componant cum
physica praedeterminatione, quam Munt ad omnes aetus requiri. ut possit voluntas cum