장음표시 사용
421쪽
όῖ ais a Coiit; oν6. De Gratia Sassciciari. Admittenda est Gratia mere Susciens. P Robatur primo ex Scripturis , Matthaei i.
Si in Tyro, is Sidone facta fuissent virtutes qua in υobis, pridem in cilicio is cinere pauitentiam egissent.
Ubi Christus exprobrat Iudaeis quod non iterint conversi adjamitentiam cum illa gratia cum qua Tyris Sidoni , si eam habuissent paenitentiam egissctent. Atqui illa gratia fuit uia ficicns ad pamitendum , cum illa enim Tyri dc Sidoni actum paenitentiae licuis lant si iis concus is fuisset. Ergo illa talis est ut potuerit in Judatis effectum haberes, quem tamen sortita non fuit, alias contra eos iniqua fuisset Christi cxprobratio, sic Cum ea gratia actum paenitenti Clicere non potuissent. Sed, inquies, . Augustinus lib. 2. de bono persevcr. cap. I . de Tyriis .d Sidonis pronunciat: moniam ut crederent non erat eis datum etiam unde crederent est negatum. Respondeo S. Augustinum tantum negare Tyriis datam csse gratiam quam Deus prete vidit fore cificacem,sive qua erant adhu credituri non negat autem datam esse aliquam suificientem neque ait Credituros non fuisse si habuissent gratiam Julvis Concessam, cum Christus credituros diserte affir
Eodem spectat illud Proverbiorum cap. I.
Vocavι renuistis. Et ad Rom. Σ. An divitias bonitatis ejus, is patientia , benignitatis contemnitis
Atque alia non minus manifesta Scripturarum oracula, quae toties inculcant, peccantibus dari gratiam
422쪽
gratiam Cum qua poterant recte operari, nisi il- Iam propriae voluntatis arbitrio callam , cin- fructuosam reddidissent. His conirmia sunt Conciliorum decreta raCnovissime ridentini Sess. 6. cap. I. uia dum
docet, justos posse per Christum pie vivere , cproficere, si ibdit rationem , Deus enim semel justi scatos non deserit, nisi ab iis prius deseraturo Et cap. 13. docet justificatos in Dei auxilio firmissimam spem collocare deberes, Deus enim , inquit , nisi ipsi illius gratia defuerint, sicut capit opus bonum , ita perficiet. In quibus Concilium aperte hipponit justis praeberi gratiam suilicientem,& detectum bonae operationis in nostra tantum voluntate
Subscribit diserte S. Augustinus tum tam alibi, tum l. 8o trium quaestionem. q. 68. Nec illi, inquit, qui noluerunt venire debent alteri tribuere , sed tantum sibi , quoniam ut venirent vocati , erat in eorum libera potestate. Idem exprimit lib. I. ad Simplicianum . h. Idem fastus urget tradi. a. in Ioannem ubi docet Deum impertiri potestatem ut possimus fili Dei fieri per gratiam, hominem vero per liberum arbitrium gratiis obluctari. Poltremo,Verita hujus do strinae invicte pro b Hur , ex eo quod inter quinque propositiones Jansensi, haec ut haeretica damnatur : Interiori gratia in statu natura lapse nunquam re itiιr. Haec enim propositio in sensu authoriis asserit , ratiam semper habere omnem effectum quem hic nunc obtinere potest, dc ad quem a Deo con- Ceditur, licet non causet effectum ad quem actu non datur, aut quem in aliis circumstantiis o tinuisset. Itaque ex damnatione praedictae propositionis in sensu authoris , satis liquet definitum esse, interiori gratia aliquando resisti, sive
423쪽
384 Pars r. Contra v. PDe Gratia Stis renti.
eam non habere siccium quem hic Mnuno obtinere potest,in ad quem concedituri atque adeo dari gratiam mere sussicientem non enim recte dicitur resisti gratiae nis frustrando illam esse stu ad quem hicin nunc a Deo ordinatur. Obiiciunt Adversari contra gratiam merestricientem, Primb, Haec gratia sufficiens , est
illa gratia ossibilitatis a Pelagianis olim asserta Mab Augustino semper reprobata. Secund ,
Gratia sussiciens a natura requiritur ad non eccandum argo est naturae debitari s est de- ita ergo non est gratia. Tertio talis gratia sus ficiens nunquam sortitur effectum Ergo est aliquod inut1lein monstrosum genus gratiae qualis esset medicina quae nulli unquam prodesset. Ut haec, & his assini breviter dissoluantur. Respondeo ad primum , Duplicem dari possibilitatem bene operandi, aliam fundatam in solis viribus naturae, quam in Pelagianis Augustinus constanter oppugnabat lib. de natura gratia Cap. II. ct alibi Alia est possibilitas quaerantum habetur in natura per gratiam adjuta & haec includit gratiam sussicientem qua natura fit potens ut recte operetur , etiam pro eo tempore quo negligit gratim cooperari: hanc diserte tuetur Augustinus eodem lib. de nat.
Ad secundum , Negatur ultima ConsequCntiaci Sic homini justo debetur gloria , haec tamen vera est gratia.Quia igitur gratia sussiciens
debetur naturae, non prout est in se, sed tantum naturae supernaturaliter elevatae , hinc vera est gracia dc naturae secundum se spectatae omnino indebita. Ad tertium, Negandaest etiam consequentia:
Fatentur enim adversartigratiam pure sufficien
424쪽
Pars: Controp. s. De Gratia Suscienti. 33stem in Angelis non ui1se monstrosiam , etsi eorum virio non fuerit sertiata effectum idem ergo de nostra admittendum est, quia quantum est ex parte in Virtute gratiae , potest equi erafectus,& de facto alia gratia huic omnino sim Iis actum bonum aliquando operatur.Monstro 1a igitur tantum esset illa medicina , aut gratia, vi cujus nullus ab lute curari, aut inuari possit. Plura de hujus gratiae natura , necessitate , distinctione a gratia ciscaci, ex dicendis magis
excacatis facientibus quod in se est
visibus natura. ΘDE his quaestionibus varia sunt Doctorum
etiam Catholicorum sententiae. Negat Ar minensis, contra communiorem , dari gratiam1ussicientem Infidelibus quibus Christus non in notuit, quales erant Philosophi gentiles, Plato, Aristoteles,&c. Quoad obduratos, Bellarmi nus SuareZ, Ripalda, Hericeinc asserunt hanc gratiam etiam Concedi obduratis,i excaxatas. Infantibus sine Baptismo morientibus non tribu sussicientia remedia ad salutem docet riminensis Sotus, VasqueΣ,, quidam ali aErmat SuareZ Lessius,merice, alij plures. Pro harum quaestionum resolutione. Dico prim , Datur omnibus auxilium aliquod suiliciens saltem ad non peccandum, dum actum peccaminosum formaliter exercent.Haec thesis est certa,contra CalVinum,ac Lutheruina nec
425쪽
386 Pars 2. Controv. s. De GratIa Sufficienti. nec non adversus an senium lib. a. de gratia Christi cap. I; qui id negat de infidelibus , obcaxatis, pluribus Judaeis, d aliquibus justis.
Probatur, Quia si homo,dum formaliter peccat, careret omni auxilio sussicienti tam ordinis naturalis, quam supernaturalis ad non peccandum, Deus praeciperet illi rem impossibilem, nempe servare praxepta quae nequeunt sine gratia sufficienti impleri Atqui hoc repugnat Tridentino Sess. s. c. II. Deus impossibilia non j bet, sed jubendo monetis facere quod possis , is petere quod non possis , adjuvat ut possis. Hinc damnata est Bai Prop. 4. Homo peccat etiam damnabiliter in eo quod necessario facit. De hac doctrina , quam ipsum rationis dictamen aversari Videtur, plura diximus supra pari. i. tracti 2 contra propositionem primam ex s. damnariS.
Dico secundo. Nulli adulto, etiam obdurato, aut excaecato , statuit Deus denegare gratiam
sussicientem ad conversionem in salutem , sed paratus est eam omnibus dare , si vel ipsi, vel ali ponerent eas circumstantias in quibus sistet Deus gratiam praebere , quales sunt privdicatio
Evangelij, exempla majorum, cc. Ita cum D. Thoma docet Alensis, tus,Vega alij que Contra Medinam, Roffensem,in quosdam alios,qui volunt Deum statuisse quibutilam, ob enormia peccata, conVersionis gratiam negare sicut potera illis in eo statu sine spe veniae vitam au-
Pr alti nostra assertio. Quia Deus Scripturis passim, sine exceptione inVirat omneSpeccatores ad poenitentiam , ut Ezechielis I 8. Nolo
mortem peccatoris , sed magis ut convertatur se vivat
Et x. Petri c. s. olens aliquos perire, sed omnes adhenirentiam conυerti. Et de ipsis etiam in scelere obdu-
426쪽
Paνs 2. Controp. s. De Gratia Suscienti. 38 obduratis id indicat Apostolus ad Rom. x asserens , Divitias bonitatis Dei concedi iis, qui secundum duritiem, ct impaenitens cor thesaurietant sib iram in die
ira Non esset satis sincera ista omnium invitatio, si Deus positive decrevisset quibusdam gratiam ad amitendum sussicientem denegare. Hinc Concit.Senonense in decreto fidei cap.r Deus, inquit, semper in promptu est, is nec momentum praeterit in quo nonstet ad ostium, is pulset.
Nec refert quod Deus quovis instanti possit juste peccatorem, sine spe paenitentiae,as barathrum deturbare. Quia quamdiu vult illum relinquere viatorem dc praeceptis subiiceres, statuit etiam illi dare auxilia sufficientia , ut possit reconciliari ali 1 ad hoc tantum viveret ut sine spe salutis possit sibi Deccata, laetam accumulare, in quo esset iplis damnatis selicior. Obiicies primo, Varia Scripturi loca,in quibus dicuntur quidam esse a Deo excaecati, o durati,i dari in reprobum sensum , nec posse Credere , aut sanari. Quo modo saepe etiam Io quitur Augustinus,ideoque asserit Pharaonio
Respondeo,haec intelligenda de excaecatione, dc obduratione tantum permissiva, Mimpossi-hilitate morali conversionis Deus enim e mittit aliquando magnos peccatores obdurari
S perire , non negando illis adjutorium si1F- ciens , se subtrahendo speciale auxilium cum quo prievidet ad paenitentiam movendos si illo instructi fuissent citem permittendo aliquas
Peccandi occasiones, ac tentationes iis obveni xc cum quibus dissicillima redditur eorum conversio sine majori gratia, qua se indignos reddi dcrunt. Et de hac majori, Messicaci gratia, non vero de sussicienti, intelligendus est S. Augusti-
427쪽
388 Pars 2. Controv. s. De Gratia Susscienti. nus, aliique, dum aliquando afferunt induratos gratia destitui, Obiicies secundo, Status obdurationis in peccato, opponitur statui confirmationis ingratra. Atqui sic confirmari nequeunt peccare. Ergo consentaneum est ut obdurati descet gratiae
Respondeo, dissimulato antecedentes, negando consequentiam : facilius enim Deu concedit favorem compatibilem cum libera tendentia ad gloriam , quam instigat paenam cuna illa tendentia non consistentem Satis itaque statui confirmationis opponitur status obdurationis, per moralem impotentiam conVersonis , qua obdurati a spe gloriae multum removentur, etsi non penitn excludantur. Obiicies tertio , Peccatores multi, inpaenam peccati admissi, a Deo subita morte puniuntur imo aliquando in saganti delicto dum peccante vita abripiuntur. Atqui non apparet quomodo tunc paratus sit Deus his largiri suffcientum gratiam qua possint converti : Ergo ca aliquibus negatur. Respondeo negando minorem. Nam cum istiusmodi obitu repentino bene consistet, quod Deus ex parte sua fuerit paratus suppeditare praciam, si paenitendi occafio occurrisset, V. g. aliquis peccatorem ante mortem admonuisset,
nut ipse de periculo mortis cogitasset priusquam ipso peccandi exercitio se constituit in illo statu,
.cum quo usus gratiae non consistit. Non enim dicimus quemlibet omni momento , dum dormit,aut nulla incidit salutaris cogitatio,gratiam proxime susscientem in promptu habere , sed dum adest praesens occasio se determinandi ad bene aut male agendum.
428쪽
Par 2. Controv. s. De Gratia Susicientἰ 389 Extcndi porcst haec doctrina ad Infantes sine Baptismo extinctos, quibus Deus quantum est ex parte sua , prospectum cupit de Baptismo
tanquat remedio ad salutem uilicienti Asserit enim Apostolus I. ad Timoth. r. cum Velle omnes hominos filvos fieri is merita Christi ex partesio, d in actu primo tam late se extendere ad omnes salvandos , quam peccatum Adami ad omnes perdendos. Et quamVis non raro CVeniat aliquos infantes interire absque Baptismo id per accidens contingit , ex eo quod eorum parentes ad ea loca se contulerint , aut causas naturales aliqui libere posuerint ex quibus infantes in lucem edi, aut certe Baptistaeius illis applicari non potuerit 'quorum libertatc ob alias causas contra cursum Communem naturae Deus impedire noluit. Quod non ossicit sincerae Voluntati qua Deus ex parte sua media infantibus ad salutem necessaria praeparavit , quae hominibus ordinario modo applicanda Commi
sit sicuti sincere cupit pauperi s abvenires, qui eleemosynam famulo distribuendam tradit,licet hic pro sua libertate aliquibus cam elargiri prae
Dico tertio Probabile est , homini facientiquod in se est viribus natura , Deum non dent gare gratiam primam , qua possit creJere', salutem operarici modo per hoc non intelligas operibus ex viribus solius naturae factis per mo- dum positiva dispositionis, aut merit , gratiam primam in fallibiliter annexam esse, sed ex solo beneplacito Dei, decernentis omnibus obicem non ponentibus suam gratiam praebere. Est Communior sententia Theologorum apud Sua-TET. I. pari. l. 2. de praedest cap. I 8. quam etiam
429쪽
39 Par 2. Contro s. De Gratia Suscienti. censuret Alvare de auxiliis disp. 6. n. Q. alios habeat adversariOS. Ratio retecipua est , quod id videatur congruum divinae benignirati , quae omnibus unia 'exsim praeparavit gratiam iissicientem,ut eam in fallibiliter conferat singulis non ponentibus obicem. Cum enim Deus saepe non deneget auxilia sua gentilibus, qui per continuata pecC
ta se praebent positive uadignos isto beneficio
congruum est, ut eam gratiam iis conserat qui observando legem naturae removent illud gratiae impedimentum, saltem se reddunt physice capace , Ut comiam ne illud Dei beneficium ad se extendatur atque ita non desit ex parte Dei illustratio S auxilium supernaturale , quo saltem possint ad salutarem Dei notitiam in inde ad salutem pervenire. Dices, Huic doctrinae repugnat Concit. Araulicanum damnans Semipelagianos, quod assererent initium fidei esse ex nobis .ssive ex bonis Operibus viribus natura factis, quibus ad gratiam fidei percipiendam disponimur. Respondeo , hanc doctrinam toto caeso a Semipelagianis distare. Docebant illi primo , nos
per merita naturalia absolute promereri primam gratiam ad credendum , haec Vero sententia id omnino pernegat,in gratiam, naturae legem servantibus conferendam, non refundit inmerita istorum operum , sed in meram Dei benignitatem Secundo , asserebant Semipelagiani, solis habentibus merita naturalia lege ordinaria a Deo gratiam inuidem effcacem conserri, quod haec opinio penitus abhorret. Unde perperam docebant illi, propter hujusmodi merita etiam conditio nata intiantes Baptietari , callos ob corum de fictum Baptismi beneficio priVari.
430쪽
Pars L. Controv. s. De Gratia Sitificienti. 39 et privari. Haec igitur doctrina nullo istorum errore inficitur . nec aliud apparet quo minus possit inter opiniones in Scholis probabiles merito .reputati.
Ex quibus porro facile est perspicere hanc opinionem non tantum ab errore , sed etiam ado fhcna Semipelagianorum longissime recede re. Et sane quod supra in as Oertione probabile diximus, Deum sic facienti quod in se est , non denegare primam gratiam ad credendum , ipse Doeti Angelicus non probabile . sed certissimum dicere videtur, De verit. quaest. I .de fide a. II. alci . his verbis micendum; quod non sequitur iaconveniens, posito quod quilibet teneatur aliqlid explicite credere , si in sylvis, Vel inter Bruti animalia nutriatur. Hoc enim ad divinamproVidentiam pertinet , ut cuilibet provideatne necessariis ad salutem , dummod expam ejus non impediatur. Si enim aliquis tali ter utritus ductum naturalis rationis sequereturi appetitu boni. fuga mali, certissime est teneadum , quod ei Deus vel per internam i spiri tionem revelaret ea , quae sunt ad creden dum necessaria, vel aliquem fidei praedicatorem adripum dirigeret. Rursus, in a. sient. s. 28. q. I. ara . ad . Dicendum, quod etian ad fidem habet dam aliquis se praeparare potest per id quod naturali ratione est. Unde dicitur quod si aliqiis in Barbaris natus nationibus , quod se est aetat, Deus sibi revelabit illud quod ne-eessarii in est ad salutem , vel inspirando , Vel Docto em mittendo hactenus S. Doctor Docetero Q atis constat , quod ipsa conversio ad Deum sua talis credere actu incipit, non sit jam ex Viribis naturi , sed ex Dei adjutori supernaturali ante conversionem vero ad primam