장음표시 사용
291쪽
ego tibi ' vinearum diligens sessor assirmo , nullam
pluviam esse tam magnam, quae terram ultra decem
pedes in altitudinem madefaciat. Omnis humo D intra
dum Diogen. Lagri. II. 4, 3. Ita sensit Aristoteles , M leorol. II, 3, cuius haec verba huc imprimis pertinent : Φαυεoως αεὶ το ἀναχθὲ, ομοῦμεν
παμμυ πάλιν εις υδωρ et cui, post nonnulla , ingeniose subiicii non debere quemquam de rei verilate Propterea dubitare, quod non videat mare amplius fieri tot numinibus; aquam enim, si e cyatho in mensam diffusa sit, multo citius exsiccari quam si manserit in poculo. Videtur etiam ex infra dictis, c. 3 ι, έ Theophrastus statuisse ita estici, ubi tamen conser notam. Ita denique eredidisse etiam Metrodorum Epieureum e Pluistarch. Plac. Phil. cap. 36, patet, qui hoc sine dubio Epicuro debebat quod prodere videtur Lucretius, Natura Rerum, lib. V , v. 653. Auctores huius sententiae plures antiquioresque saei lius inveniri posse quam illius alterius mirandum est, quippe quae prior a Seneca posita propter maiorem antiquitatem videri possit,
quorum tarnen, nobis quidem noto-xum, vel ustissimus Plato esse vide.
τε παντες Oe ποτααον καt παλιv ἐκρέουσι. Hanc' seritentiam , etsi sibi bene notain , suam non fecisse Aristotelem ostendunt verba e Tυυς ποταμους, o μογον εἰς θάλατταυ, αλλα aetat ἀκταυτης τινάς ρῖ ' δι θουαενο ν γαρ γι- νεσθαι τo ἁλμυρογ πουμ v , e non nullis interiectis, eto diis et πιλω γι- γραμμένον περί τι ποται' v και τῆς Σαλασσης αδυνατόυ ἐττι. Epicurus ambas sententias admisisse videtur , quae inter se bene Possunt construe. Illam enim altius a primis natarum litterarum temporibus repetere, et
eam in Orphei hvmno XXI, et in Homeri locis ubi Vceanum iacit patrem nympharum l. e. scintium acnuviorum invenire, esset temporis
oblivisci, et aetati heroicae id iribuere, quod ei nou competit. Quod quidem iam IIeynius sensit ad IIesiodi Theogon. 337. Verum ex hac
fabula utique manifestum est, nexum mare inter et fluvios sentesque rectis
procum stelluuinque tam a tempora.
bus creditum fuisse antiquissimisi quod firmat quoque locus prophetae biblici, quem laudat origenes de Recta Fide V, P. 378, t. Iv, Ο προ καιδευμευος εύδωρ τnς Θα
detur huic hunaantialis ira fataliae potius Succurri S se, quam Prior, quae quanquatri loco hoc prior, posterior tempore suisse videtur; quippe quae nec tam proclivis quam altera illa ei multo ma3is Leeoudi a est visa ei
292쪽
Primam Crustam Consumitur, nec in inferiora descendit. Quomodo ergo potest imber suggerere amni hus vires, qui summam humum tingit 7 Pars maior eius per stuminum alveos in mare aufertur. Exiguum est quod sorbet terra, nec id servat. Aut enim avida est, et absumit quidquid in se su um est: aut satiata, si
alioqui adversari naturae. Quo magis mirum, in hane Senecam ivisse. In
ventum lanien est recentioribus temporibus , iis polissimum quibus nisus
aeris et vis elastica cognita sunt, hoe systematis esse rerum naturae, quidquid obloquatur Aristoteles, valde
consentaneum. Auctor sectae recenis
tiens , saltem hanc sententiam non reiicietis, in eam invectus non est.
Quod ad primum allinet quod obii .cit Seneca, non reputavit, mullas esse in terrae superficie fissuras, rimam Venulas, alveolos, sive natura sint ;sive fiant vi, per quae aqua pluvia delapsa in receptacula colligatur, ne que vero omnes fontes soli pluviae originem suam debent, quum humiliores plantae , .mu Sci Potissimum , attraclis et eoactis ex aere aquosis aporibus, mullum aquae stappedi-dent. Acceίit, quos orvum putri solo humorem mullo tacilius imbibit,
quam inculla et squalida terra, per quam facilius rimae eiustnodi agi iissuraeque fieri possunt, quaeque tum demum, quum imbre satiata est, humorem suum in illa deliquatura est. K. - Non ultra deo. P A. etc. Vera quidem res sorte fuit de Annaeanis vineis. Pluvialis quippe B qua D uomne solum pervadi: ultra pedes de- eam , sed ut ex Koeleri alia nota iam nosti, saepe in interiore terra sissuras quoque invenit et venulas. Per has avide descendit in ima, donee infictilem terram evadat unde prorum. Eit statim, ac strata , quae liquorem ducunt, aliud terrae intercipi . Quod Praeterea eonstat experientiis. Quis enim nescit post imbres aquam insontibus turbatam et coeno insectam Quis puteos arido eaelo vel minui vel exstetari Quis quosdam sontes modo millere aquas, interdum non millere, prout liquantur nives statisne chriis dieit horis p Quibus nrgu metitis id areedit quod sontes omnessere in montihus porro in montibus crebrius depluere eonstat , sint siti.
Καθ' inrtροοὶπου de more suo Annaeus e nam, etsi magna e nimbis in amnes et fluvios aquarum vis defertur, maiorem tamen imbrium partem in eos cadere salsum esse facile patet ' Vera tamen phrasis ista expressisset, si quod Nostro forsan in mente fuit clare enunciatum foret, plus imbrium in fluvios et mare eaeolitu/ depluere. Namque plus spatii in
Orbe terrarum a mari occupatum esse
quam ab ipsis terris et illi norunt qui σραψαν, ita vocant, . considerave runt, neque ii etiam ignorant qui geographiesin plane rudes sunt. Alctui omisit Seneca τό mare quod ad com
plendum sensum necessarium Din riino est. Bouil.
293쪽
quid supra desiderium cecidit, excludit. Et ideo pri
mis imbribus non augentur arrines; quia totos in se is sitiens terra trahit. Quid, quod quaedam numina erumpunt saxis et montibus 7 His quid conserent pluviae, quae per nudas rupes desertimur, nec habent terram cui insideant 7 Adiice, luod in siccis-ssimis locis putei in altum acti, per du Cenum aut trecenum pedum Spatia, inve uni aquarum Uberes venas , in ea altitudine , in quam aqua non penetret: ut scias illic non caelestem esse , nec flectitium humorem, sed quod dici solet, vivam aquam. Illo quO- .
Moutibus. Exempla fluminum, sed non multorum, erumpentium e saxis et antris collegit υan Goetis in Dissert. I Omer. e. II, P. XXXIII. ROM. Quid, quod . . . insideant ' Quem Noster sequitur, Aristoteles Meteorol. I, 33, hac ipsa ratione usus est 'ad istam sententiam refellendam O recentiores haud pauci idein amplexi sunt, utrumque iungentes CL Gela ad voc. Qiaeue sontem . MM.
ViMiam aquam. I. e. naturalem. Ideo
qui puleus aquam vivam habet , eleganter a Cicerone iugis puteus dicitur: iligis enim quae perennis, Viva, naturalis, opponiturque a Sallustio
pluviae in Iugurthino. CL Cisiacius in observ. II, 3, ei I. H. Voss ad Virgilii Georg. l. IV, p. 287 sq. R.
Irmno, nil vetuit Senecana aetate quin crederetur , precaria quide inside . media terra aquosa vel aquile plena. Nam quo quis allius in ter in rarum intima viscera ipsasque me. dullas aggreditur penetrare , vim aquae maiorem Daelus stupet. Quodia metalli dinis prope omni btra nunquam non fit; item in scandinaviae et Polonorum sodinis allissimis quas ad eruendum salem ad mille et du.
centos pedes usque promoverunt. Sed vἰd. cap. 9. Bottil. - Adiice quod, in siccissimis, ete. Recte vereque Seneca. usus hoc' docuit. Ioramo enim
et Iosaphato regibus, iussu Elisaei, in deserto 1 odientibus conligit invenire aquam , ut Iosephus resert Antiq. Iud. IX, 3 , 2. Huius rei bene gnarus Alexander mi Os ot Portunis locis in aridis Persidis oris fieri me-eψit , quibus ingenti dulci aqua in- Mensa, Babi iam redis, Iustino narro ule, XII, η υ. Item, quasi illum in hoc iit in aliis imitaretur, Caesar sciens omnis eruendi finem undam esse, et, ut repetit Seneca, infra cap. 30, 2, Puteis fissis aquam descena re. Periri ρ se astirmans, haud salsus
fuit; nam magna una nocte χ'is aquae
inDenta est vide Beli. Alex. c. 8, 9 , quanquarn in loco plano prope mare hoe fiebat. Pluribus saeculis post nccidit adeo. ut, sessoribus, qui in exer-eiis Belisarii contra Vandalos erant, aliud, a geralibus sons emicaret. Vid.
Procopium, Beli. Vandal. I, 35, p. 370, ed. Venet. t. I. Ita ut probabile. stat, quod Plutarchus, Quaest. Nat. V, p. 6, t. XIII , dixit : Τηv θάλατταs
294쪽
que argumento haec opinio refellitur, quod quidam
sontes in summo montis caCumine redundant. Apparet ergo, illos sursum agi, aut ibi concipi, quum omnis aqua pluvialis decurrat. VIII. Quidam existimant, quemadmodum in exte-
rixato G αχυτω ναι μη διυγαιτο γεγ- quem secures conser in liheo de vii. aere alieno, e. i. pag. 207. t. Xll, ovoctilos habentem supra ei lato, Plato. His locos. In eadem Aegxpira sub monte oridae regionis monachus pu- etim mille pedes et amplἱus altum hahe Lal . a uel ore Sulpieio Severo in Dial. I, 7. Cotis Xenophoniis Oeeon.
Nitim Geogr. Gener. pag. 46. Mel. Quidam fontes in summo moni scacumine re Andiam. Consentit Plinius , II. N. II. 66 siet Aquis etiam in stimmis itigis erumpente, quum plurimi fontes infra cacumen o lianis rur , quod testantur Aristoteles Me. porol. I, 43, Geopon. II, 6. et ali;. Quae rei ratio non partim moment; addi i hi, argumentis quorum ope illi qui siemaot senistitiam , sontes mari per terram sursum ducunt. Naee autem a profunditate , copia , qualitate , vehementia . climale et perennitate aquarum e terra prcirumpen tium peii solent. Ad hane tamen sententiam sustinendam perinde atque ad alteram illum rimae sumantur aut hialus necesse est, in argilla. eeI, illis fleatis, ad quae puteum so-dientes semper fere deveniunt, quaeinque defluentem aquam eohibent, quod non ignorabant veteres. Med. - Caeterum in ipso cacumine monis . tum noli credere ullum amnem emergere, ni sorte de his montibus
acceperis quἱ alterutri laterἱ et ui echniee orographi dictitans, Hrsum)ineum hunt, fastigii princἰpἰs alii iti-dini nequaquam pares. Fastigium ἰδsummum quod linea vulgo dieitue quanquam latituditie saeim imprimisti labili, aquas ill aiunt partit a nil ergo ex ipso aquae esuit, sed laeva dextraque inseritis. Botia. Omuis aqua ριwiae, de rem. Non pluvialἰ, distilaxat, sed omnis, qua-li,eumqne illa demum est, ne marinam quidem excIpias. Id e lege gravitalis , quae in attraelionem reeidit, et euius eausa vis eentripeta h. e. centrum petens cui in liquidis nota sal obstitἱt per se vis eentrifuga, ita ut . dum caetera quaeque es gἰunt per tangentem eireuli ἀποδιδραο,ομευωυ διατηυ τού κυκλου θιγούσαυτων αDων , aqua per obliquam viam
deseratur, donee infusa inspersa νε aliis eorporibus. horum firmamen loretineatur. R il. III. Aga. Aquae dialees sub terra. Ex hae Opinione recentiores quidam liserati esse videntur ad suam , quaelati illa haud mulsum abhorret, aedi. sicandam, v. e. IVDod ord: in quo resulundo mulius est Ditae, libro de Almosphaera I. RUi . Quidam Missimori. Tertium hoe Midam eum prcillime sequentibus illis. non re, aed sorma tantum ae modo , dimere vi/etur : alterutrum
enim eorum sun ero opus erit. ant
quam hoe admittatur, quum recepta eula haee vasta, sive inferne a mari, sive superne a pluvia, r plenda sint Peiores illae sententiae statuebant. aquam non si dignantem alicubi aut
295쪽
viore parte terrarum vastae paludes iacent, magni et navigabiles lacus, quemadmodum ingenti spatio terrae maria porrecta sunt, infusa vallibus; sic interiora terrarum abundare aquis dulcibus, nec minus illas Stagnare, quam apud nos Oceanum, et sinus eius: immo eo latius quo plus terra in altum patet. Ergo ex illa prolanda copia isti amnes egeruntur: quos quid miraris si terra detractos non sentiat, quum adiectos maria non sentiant2 IX. Quibusdam haec placet causa. Aiunt habere
tolleetam semper moveri, sive surinatim, sive deorsum, iugiter mananistem. Haee aquam quasi interquiescere iubet; aut pol Ius haee receptacula omnino a mari separat. Qui hieprae ivere Senecae, non Omnes quἱ-dem sunt notii inter eos tamen suisse Aristotelem eolligi licet os eius Ne .loorol. I, 33. tibi: Tu σάλλεχθa, . ait, cur8 τού η λυ ύδωρ παλιου uourvovαθροισθε, ριι, υπο γν. v ἐκ voia lac u -
αὶ se το συλλεχθευ ἐκ του χειμώνος ad τὰς τοιαυτας υποδοχὰς . Stagilites hie ei in sequentibus clarius quam Seneca pronuneiat pluvia repleri illare placula. Quorum si quod icilius terrae annuam pluviam eapere lingatur, eius molem aut υδεIumen exees.surum esse mire credit. Quanquam neque altera ratio videtur exeludi deberer ingens enim aquae e pia . quae quolidio tum bibitue alii, iue humanis usit a consumitur , lumfluviis ogeritur in mare , pluvia sola vix potest reparari, ut ipse sene in Da e. η dieit, quae non mod anni parte vix decima in regioni a temperatis in terram deridit , sed tua etiam magna pars, tum a terraei stirpihus imb liatur, tum evaporatur. Quid quod, quum gelu omnia duranis tur, sontes fluviosque manare haud desinere, a mari quam a pluvia melius repetitur. Neque Livius aliter Dei, videtur, quum siceo ιν iam ianua non caelestes modo destasse aquas. sed terram quo a ingeni o humore emisse , ait . et Dis au Perennes anila fecisse amnes IV. Cf. μια de ramo. splisera. lib. I. Mel. Terraa muria Porreetia stin .. Oxἱ- ditis. Metamorph. lib. I . v. 43r M. L aehia longo margine terrarum ρων erat Amphitrite. Bouil. Ergo ex ilia... semiami ' soerati tribuli hane similemve opinio DemPlisio in Phaedone . quam memorat Ari,toteles Meteorol. lib. Il, cap. 2, sed relieit loeo hine quem supra inter plures Mel. p. 295, e laev. allegavi Tο δ' ἐυ-, etc. R. X. Asa. Spiritus sub terra Dige Metis et segnis in aquam eo herlitur Etiam hae e hypothesis amietis interreee ii res inveni . imprimis De
n o non omnino, a l. re ieienda est,
quandoquidem nos Stoici uoque ala.
296쪽
terram intra se Cavos recessus , et multum spiritus e
qui necessario Digescit, umbra gravi pressus. Deinde Piger et immotus, in aquam , quum se desiit ferre, convertitur. Quemadmodum supra nos mutatio aeris imbrem facit, ita infra terras flumen aut rivum agit. Supra nos staro non potest segnis diu et gravis. Aliquando enim sole tenuatur, aliquando ventis e Xa panditur. Itaque intervalla magna imbribus sunt. Subterra vero quidquid est, quod illum in aquam convertat, idem Semper est, umbra perpetua, frigus aeternum, inexercitata densita P: Semper ergo Praebebit sonti, aut flumini causas. Placet nobis terram
esse mutabilem. Hoc quoque quidquid emavit, quia
non aure libero concipitur, crassescit, et proti Sin humorem convertitur. X. Habes primam aquarum sub terra nascentium causam. Adiicias etiam licet, quod stant omnia ex omnibus. Ex aqua aer: ex aere aqua : ignis ex Rere:
tuimus, terram esse mutabilem in aliud elementum. Ruhk. Ventis evanditur. At si ipsi veniἱ sunt agitatus aer aut fluens, ut infra 32, et V, 3 , , dicit, quomodo aer dici potest a ventis expandi pImmo, nostris barometris indicibus , extenuatur et constringitur, aut elastita eius vis imminuitur, quando quidem ad intimos suos gradus descendere pluvio tempore solet. Quare sine dubio re pexit Seneca ad tolam nimosphaeram , qua in venti motu extrorsus ultra solitum , ut ita dicam, v lumen dilatari optuaretur. Infra V. 6, ubi curiosius hac de re agit, a solis calone rem ex parte deducens, carasam profundius scrutatur, seque quasi in ordinem cogit, dum non iam a vento expandi aerem, sed aeris sina hane expansionem opus esse fatetur. Ibi nos diligentius sontes, unde hoc haustum sit, investigabi mus; tum quoque de ipsa re iudiea bimus. Mel. Siab lema. . . densitas. Vid. excurs. I, ad eate. libri. Bouil. X. Ana. Terra ex aqua, et rursus aqua ex terra lit. Anaxagoreum hoe esse dogma constat. Cori . Valchen.
Diatrib. p. 4 , et in pp. ad Platon. Phaedon. 3 37. Gorg. 46. Stoae quoque dogma fuit, omnia ex omnibus fieri. De mann, Srsrem d. Stois . Philos. II, p. 67 sqq. tibi etiam nostri Ioel memor fuit. Sed alii quoque philosophi, e. c. Aristoteles de Gener.eι Corrupi. 2, 4, tuentur illud Ana
297쪽
ex igne aer. Quare ergo non terra fiat ex aqua, et ex terra aqua quae si in alia mutabilis est, et in aquam: immo maxime ii hunc. Vtraque Cognata TeS USt, Utraque gravis, utruque densa. utraque in extremum mundi Compulsa. Ex aqua terra sit. Cuc non aqua fiat e terra Τ Λt magna flumina sunt. Quum videris, quanta sunt, rursus. ex quanto Prodeant,
aspice. Miraris, quum labantur assidue, quaedam
vimque Pondere, rursus In Persa re tentiissimus emicat ignes. Inde retro redetiue, idemqtia rei aitur oruo.
Ignis enim denatim visaaltis in atra transit; me in vi ius et tetitis glome- la cogitar tiridia. Bouil. Quare sem non... maxime in have. Quod si Seneca nostrorum i valeorum aut ehemi rum ea perimenta oculis usurpasset , quae terram ui Iemetitum in aliud elementum vel vehemenitis;mo igna mulabilem non esse prohant, eontrarium sibi haud persuasisset: unde eum alienare ruet
Plato potuisset, qui immutat ilitatem Inter elementa Lute propriam esseaeiebat. Neque plus praesidii liabet in
Anaxagorieti. An agoras enim iam procul aberat ab eo, ut identilatem dynamiearia elementorum praeciperet, ut nota potius elementa in suilia alia divideret, diversa inter se . quae misceri non κατ' αλ ei Mu, I, E. -- eundum mutationem, sed κατα παραθεσιυ h. e seeundum ad unetionem ,
reserenie Plutareho de Pl. Phil. I, 4 7, putabat , ita ut alierum non abiret in alierum, sed transiret ad alie .
mam eique se aggregaret. si ei ομογως esset, atque Ate omitia eleia menta in omnibus rehus eis iungerentur. πω ευ παντέ. Ain Drooγευες, coniunctio, nedum mutatio alterius in alterum, nullo modo loci haho. Lal. Atqui Anaxagoras σερογέη tαν interesse elementis statuehat. neque igitur promiseuam elementorum in reliqua motalionem tradere poterat.
maam. His . I lillos. l. I, p. 546. I IEStoica qti idem doctrina nulla condi- citae aut restrietione sumebat omnia fieri ex omnibus. Et hoe ipsa Sene- eae verba iudicant, ea quibus elementa non omnia in omnia exerint
sod in .ie tia lanium et assinia. Immo eius prineipes Zomo ei Chry,ippus hoenogabant . ut Nuperiora probant, eap. 26 2. Ne igiive hoe illi contradieat, dicendum , aut Seneram aliter senissisae atque illos. aut hoc ita intel-kxἰsse ut non per se. sed per alia mutari elementa in reli tria omnia voluerit. Sed illud vagum est, hoe Precarium . eis; etiam Galentis ita sensit de Simpl. Fae. IV, p. 49 ; t. II, με rasti ta, dieens. τα uis sentinata ad Itiet ei: α ληια , τὰ δi διἁ μέσοι ἐτέρω, . CL Ccim ment. in Hippocr. l.
298쪽
per aqua nova 7 Quid si mireris, quod quum venti
totum aera impellant, non deficit spiritus, sed per
dies. noctesque aequali er uult, nec, ni flumina, Certo alveo sertur, sed per vastu in caeli spatium
lato impetu vadit 3 Quid si ullam undam superesse' mireris, quae superveniat tot stuctibus fractis 2 sihil defieit quod in se redit. Omnium elementorum, at terni recursus sunt. Quidquid alteri perit, in alte
rum transit. Et natura partes suas velut in ponderibus constitutas examinat: ne portionum aequitate
turbata , mundus praeponderet. Omnia in omnibus sunt. Non tantum aer in ignem transit, sed nunquam sine igne est. Detrahe illi calorem: rigescet, stabit, durabitur. Transit aer in humorem : sed nihilomi-
ε nus non sine humore. Et aera et aquam iacit terra: sed non magis unquam Sine aqua eSt, quam Sine
aere. Et ideo facilio P invicem transitus est, quia il-
ra extremiam. Vltimum locum, quatenus levitas maior aeris ignisque in causa est, ut hoc utrumque elementum superiorem locum , illud utrumque inferioram teneat. RAI. si mireris. ... Dadiu Vide, Se Neea, ne tuum simile claudicet. Aeris enim nuentis orbis nusquam in
terceptus cernitur, quum aeque ma
nantis circulus haud integer videatur. Nam non elare intelligitur nedum conspicitur, unde provideantur et expleantur immensae illae copiae aquarum , quae quotidie ad mare prolluunt, et quidem eadem via ae meatu, id quod miraculum auget, ita ut non sicut aer directe perque Vices sua ut atque refluant. Mes. Examinat. Examinine hic esse idem quod librare nobis metire en equi. labra vix monendus erit meoriam lectorum aliquis, que forsan mecum in posterioribus, vocem in em in duas voces scindere malit vid. n.
Omnia in omnibus sunt. In hane sentetitiam iacile erat incidere primis in rerum naturam inquirentibus , quippe qui elementa, quae assume bant, illa quatuor ita inter sese iun
cta et coanexa videbant. ut unum ex
altero nasci videri posset. Coniun-eliones illae et ortus. quem postea in mythis scilicet invenire non dubita. bant , ipsis videbatur commutati :qui error iacillimus et vix evitabilis, instrumentis aliisque rebus deficien-libus. Quare illud Anaxagoreum smodo laudatum, IIcts rv rraveti μικται, originem duxisse videtur. R I. DAcem. Lego in incem , h. e. in aliam conditionem, naturam; ut in fra VI, 3 6, 4: Nisi in inem ista excur- -
299쪽
NATUR. QUAEST. IIB. iv. a 99 Iis, in quae transeundum est, iam mixta est. Habet orgo terra humorem: hunc exprimit. Habet aera: liunc umbra hiberni frigoris densat, ut faciat humorem. Ipsa quoque mutabilis est in humorem : na
XI. e Quid ergo Τ inquis, si perpetuae sunt causae, quibus flumina oriuntur, ac sontes ; quare aliquando siccantur, aliquando quibus non fuere locis exeuntΤis
Saepe motu terrarum itinera turbantur , et ruina interscindit aquas , quae retentae novos exitus quae
runt, et aliquo impetu faciunt, aut ipsius quassa tione terrae aliunde alio transferuntur. Apud nos evenire solet, ut amisso canali suo flumina primum resundantur, deinde, quia perdiderunt viam, faciant. Hoc accidisse ait Theophrastus in Coryco monte, arerem. Ita Livius , lib. VI, 34 r Poma in υicem fidei cesserat, et Columellade R. R. V , 6i In uicem n Meltam
au iam substituat. In hune sensum praestaret oratio ita expleta r eius inuicem aliorum tr. est, quibuscum me. Iius cohaererent τα mixta est, quae
tum , 3b aliis non intercepta , habent, quo iusta lege grammatica reseran. tur ἱ quum alias suspensa sint, in Oee inDieem pluribus subiectis, ut videtur, habentibus, eoque omnibus Hemeniis reserendis. Mel. XI. Asta. At eur numina sontesque exareseunti Itinera. ' Flumiuum ae sontium. Exempla quaedam allulit Aristoteles Meteorol. I, M. Sie Rhodanum inter Genevam et Lugdunum ruina moti intium delapsorum interscissum subterra aliquandiu fluere constat. MUI. Ait eo rati .Loeus TLeophrasti quem innuit Noster, nisi fallor, periit. FOvlasse Oecurrit in eius libro περι υδα ou, nunc deperdilo. Cf. F
brie Bibl. Ge. II l, 7, p. 455. IIartes. Rem Plinius, N. Η. XXX, 4 et 5 .
Eliam memoravit, haud dubie ex Theophrasto. R. - Sed cs. Excura. II ad ealcem libri. In Coryco monta. Corycus mons Ciliciae orientalis, haud procul Seleucia, hodie voeatur parum mutato nomine. α h. Ad radices montis urbs itidem appellata et antrum Musis Merum . . Montes cognomines in pluribus regionibus siti commemOrantur; quos inter, Parnassi iugurn quoddam, specu Musis dicato pariter celebratum ; unde Musae Corycides dictae. Ovid. Melam. lib. I, vss. 3 6 sqq. Mons ibi Derlici M peste ax usaura duobias, bomine Parnaessus, s eratque cacumine titiles. rite tibi
sit; Corycidas Nyn has,. α ntimitia monetis addrant, Fatidieamque The- min. Plernique tamen mons Cilicius
300쪽
3OO L. ANNALI SENECAE in quo post terrarum tremorem nova vis sontium emersit. Sed et alios quoque casus intervenire qui dam opinantur , qui aliter evocent aquas, aut a Cursu suo deiiciant, atque avertant. Fuit aliquando aquarum inops Haemus : sed quum Gallorum gens a Cassandro obsessa in illum se contulisset, et silvas cecidisset, ingens aquarum copia apparuit, quas videlicet in alimentum suum nemora ducebant ; quibus excisis , humor, qui desiit in arbusta consumi, Superfusus est. Idem ait et Circa Magnesiam accidisse.
Sed pace Theophrasti dixisse liceat, non hoC est simile veri: quia sere aquosissima sunt, quaecumque
intelligitur, nulla quippe regionis nota addita. Mela, I, 33, ibi s. Voss. Mannert. VI, 3 , P. 339.
me mua quem nunc alii vocant Tehengie, in Thracia, nunc Roum
Ili, quam a secunda Maesia nunc Bulgario dividebat, a Rhodope monte ad Euxinum usque in longitudinem
porrigebatur; nomen a rege Thracum Uaemo mutuatus , qtrem Iupiter in montem vertit. Ovid. Melam lib. VI, vss. 87 sqq. Threiciam Rhodopen habet angulus uritis, et Haemon, Misgelidos montes, mortalia comoraviaondam; Nomina summorum sibi qui tribuere Deorum. Cf. Sirah. lib.
VII, Plin. IV . c. 2 , tum Busching
Geog. T. II, p. 663 , ed. Oct. Mhk. Gallorum. Hi Galli, Pannoniae et Illyriae incolae, ter patria relicta, invaserunt Thraciam et Macedoniam ante ol. CXX, Cambaule duce, dein inde ol. CXXIV . variis ducibus, qui, roge macedoniae Ptolemaeo Cerauno victo in praelio ei interempto, mox a Sosthene fugati sunt; tertii pgminis Pars altera, Brenno quodam duce
sive nomen proprium δileis fuit, sive ducem vox illa signifieavit , vicit
Sosthenem, sed postea deleta est, altera parte in Asiam migrante ibique Gallograeciam condente. Ex his quidem primum agmen, quod ante ol. CXX irruperat in Thraciam , a Cassandro obsessum fuerit Neresse est rnam Cassander, rex Macedoniae,
mortuus est ol. CXX , an. 3, ante Chr. not. 298. Pausanias huius rei nullam mentionem secit lib. X , cap. 39, Fae. Melu Graecorum, i. e. Casinsandri, in patriam recessisse tradit,
Galalarum. Norimberg. 4743. R Excisis. Sic omnes codd. et edd. Sed Palat. ap. Griit. habet emersis.. Signat digito, quod in regio extat
Britannico e quibus e rsis. Neque spernendum est. Grou. - Exempla a Gronov. allata docent , eMertere
pinum bene dieit sed alia satis obvia
et nota monstrant quoque, silvas pinum excidere aeque bene dici. lnvulgata itaque acquiescamus. Restia. Magnesiam. Incertum , sueritne
Magnesia ad Sipylum, an M. Lidiae ;de i Ila es. Mannere VI, 372 ; de hac ibid. p. 267. R L 'Non hoe est simile veri, etc. Sene