장음표시 사용
251쪽
I. as I. Gloris p. Gloria Deo tribuitur, quateiau voluptatem percipit ex si rore eo, mmd novit vero iudicio entium inIelligentis ibi non pos M V. Ie ridui nisi perfectio rem O sanctitarem absolute summam, judicium hoc voluntate approbante vult. In nobis gloria gaudium est, quod percipitur ex aliorum de nobis nostri que benigno judicio, quo scilicet, quae fecimus, bene ac recte a nobis suci a , ct quae nobis sunt, bona esse affirm tur , 763. UTHOL ewpir. . Deo competit summa per-1mflio g. i S quoad actiones sanctitas summa f. 247. . Quamobrem si ens intelligens verum de eo seri judicium, summam eidem quoad realitates inexistentes persectionem ct quoad actiones sanctitatem summam tribuit. Quoniam itaque gaudium Deo tribuitur, quatenus ex bono praeseu- te voluptatem percipit, iudicium vero verum de summa Dei persectione ct sanctitate persectionem intellectus juducantis loquitur, quemadmodum nemo non largitur; a de que Deus omnem persectionem possibilem continuo imtuens f. I99. , ex isto judicio , etiam quatenus possibile spes itur , voluptatem percipit c . 5H. PDchoc empir. Igloria eidem tribui potest , quatenus voluptatem percipit ex eo, quod novit vero iudicio entium intelligentium sibi non posite tribui nis persectionem es sanctitatem absolute
summam. Et quia porro gaudium Deo tributum conia tae voluntatem approbantem boni prauentis 3. 2I9. , De vero aliter velle nequit, nisi ut ens intelligens verum de
summa ejus persectione ct sanctitate judicium serat, quod per se patet; quin voluntate approbante judicium inud volit dubitari nequit g. at . . Quare gloria Deo tributa imvolvit quoque voluntatem approbantem iudicii entium intelligentium, quod ipsi conveniat tutuma persectio 2 quoad actiones Lanctitas suQuaa.
252쪽
ira Deus non modo semetipsum eognoseir, quam distinctissime . 89. , sed necessario quoque omnia, quae praeter ipsum pollibilia I. io 3. quatenus seipsum cognDicit f. IO2.).ti novit quid sub data conditione suturum esset I. Iss.). Quamobrem eum ipsemet sit ens perfectissimum f. ivi) &attiones ipsius omnes rectae sint s=. 246.); novit utique, si praeter ipsum daretur adhuc aliud ena intellectus persectismi , ejus judieio summam sibi persectionem & summam ad iosum rectirudinem , adeoque sanctitatem summam tributum iri cs. 247. , immo nec aliter ens ullum finitum judicare poste , squidem judicium verum sit. Ex notione itaque gloriae intelligitur , quatenus eam ab omni impers ilione liberatam Deo tribuimus I 7o. 37. , Deum ita agere , ut nec quoad intellectum , nec quoad voluntatem judi-eio entis intellectus prorsus illimitati seu persectissimi aliquis notari possit desectus, consequenter ut quod fecit, probetur ipso iudicio Dei : cui simile quid est in artifice, quem illoria impellit ad faciendum opus a se approbandum, si vel
maxime non intelligerent de sectus ceteri , ubi quos admitteret. Gloriae adeo Deo tribuendae notionem animo distincte comprehensam non tenent, quotquot mundi optimi electionem reprobant.
f. 2 2. Pudor Deo prorsus repugnat, nec λα modo tribui po- Pudor eurio. Etenim pudor in nobis oritur, si mala, quae secimus, Deo NE ves nobis siuit, aliis innotescere, ac ab iis agnosci nobis re- g t praesentamus, Vel Opinione censurae aliorum , quam ob malum a nobis perpetratum , vel quod nobis est , incurremus 3. 773. PBchol. empir. . Ueus est ens perso
ctissimum f. i4. , adeoque nihil prorsus mali ibsi est =.
37I. pari. I. Theon nα. . Omnes praeterea actiones ejus rectae
sunt f. 246.) , ct quidem in gradu absolute summo f.
243. , consequenter nullus in iisdem, five voluntatem A
noluntatem , sive intellacium spectes F. 244. , notatur
253쪽
desectus. Cumque ejus selicitas ab omni ente alio sit ii dependens 3. 227.), ipseque prorsius impassibilis sit j. 73.), consequenter quia passio rationem extra subjectum in ente alio agnoscit I. 7i4. Oηtol. , nihil in Deo inesse possit, cujus ratio detur eXtra i plum in ente quodam alio ab ipis diverso; ex iniquis aliorum de Deo judiciis nullum eidem emergere potest malum , quemadmodum nobis acciditi Impossibile adeo est , ut ratio pudoris in Deo ponatur. Quamobrem nec fieri potest, ut eidem ullo modo pudor tribuatur g. IIS. Ono ) , sed idem potius eidem prorsus repugnat f. 79. Ontol. .
Pudor, qua effectus, tristitiae quaedam species est 4.
Fchol. empir. 3. Quamobrem cum tristitiam Deo tribui non prorsus repugnet 224.); nec repugnare videbitur pudor, sed aliquis potius sensus concipi posse censebitur, quo Deo tribuatur. Enimvero si quis demonstrationem propositionis praesentis rite perpendit, dubium hoc protinus evanescit. Etenim ratio pudoris sufficiens Deo prorsus repu- pugnat, quemadmodum ex eadem intelligitur. Quamobrem eum asse us eidem tribui nequeant, nisi quatenus distineta boni ae mali cepra sentatio est ratio volitionis ae nolitionis, qualis confusa in nobis excitat assectus 9. 2i3. ; faeile imtelligitur, Deo nee per eminentiam affectum tribui posse ubi mali repraesentatio, quemadmodum in casu praesente obtinet, nulla in eodem dari potest. g. 2 3
Gratitudo Deo nullo modo tribui potest. Etenim hicas stus amor benefactoris ob beneficia f. 784. Poetit empir- . Enimvero ens nullum ad felicitatem Dei conserre quicquam valet cf. 227. , adeoque ipse benefac' rem nullum agnoscit, sibimetipsi sitssicientissimus f. 76. . Quamobrem impossibile est , ut in Deo concipiatur amor
254쪽
benefactoris, consequenter gratitudo nullo modo ipsi triabui potest.
Cum Deus si summe bonus erga entia alia g. 23I. , benes nor summus ipse est, sed beneiactorem non habet, nec habet eodem opus. Ipsi igitur debetur gratitudo, sed gra-riredinem ipse nemini deber. Quamobrem nec ullibi S. S. Deo licet tribuens asiectas , gratitudinem tribuit, quin po tius eam ab eodem removet, veluti cum Paulus Iconi XI. 34. Quis . inquit, prior dedit Deo, ct retribuetur ei 3 Unde pater, eum nullibi de Deo loqui humano more, nisi ubi verba admittunt sensum Deo minime repugnantem : id quod notasse non easgui momenti est.
Favor Deo tri itin quatenus placet recte agendi sth Favor quodium, quat M MIe Meruium felicitatem magis curae ha- seniuDG tri .et, quam aliorum. Favor enim in nobis amor est alte- buarum rius Ob bonum, quod ipsi tanquam singularo consideramus, inprimis ob mores ac habitus animae nobii acceptos f. 79I. PD . emp. . Quoniam Deus ex sanctitate sua, adeoque ex actionum propriarum rectitudine β. IC63. pari. I. Theol. nat.), Voluptatem percipit f. 248.), quin ex studio recte agendi percipiat voluptatem dubitari nequit. Enimvero placet id , ex quo voluptas percipitur cf. 54a. V h. emp. ). Deo igitur placet recte agendi studium. Quoniam itaque amor ex eo oritur, quod quid in altero obie vemus, quod nobis placet f. 649. 0 h. empir. , Deo autem amor hominum aliorumque cntium intelligentium tribui potest g. 232. 233. ); quin etiam amet recte agentes ob recte agendi studium cxtra omnem dubitationis aleam positum est. Enimvero amor qua enectus Deo tribuitur, quatenus voluptatem ex felicitate cntium aliorum percipit hancque ipsam vult cf. 238. . Quamobrem ipsi tribui, potest. Diuiti sed by Cooste
255쪽
potest amor, favor, quatenus placet recte agendi studium ct ob hoc ipsum recte agentium stlicitatem magis curae habet, quam aliorum.
Facile probari poterat, quae hic de favore Deo tribuen do di euntur , etiam quoad principia demonstrandi eonsormia esse S. S. Etenim in ea docemur , Deum singularem . quandam euram habere hominum recte agentium , Quae providentiae specialis nomine venit. Unde etsi promiseue benefaciat omnibus hominibus . quatenus providentia pro videt omnibus generali, recte tamen agentes eeteris praeseri, quemadmodum nos eum allis , quos amamus , in promo
venda felicitate praeserimus , cui favemus g. 793. Pischol. empir. . Et recte id fieri ostendemus suo loco in philosophia practica . quando re s fuerit favor. Etsi enim vulgo improbetur, quod savori dentur omnia ; id tamen nonanis inde est, quod favor minus recte sese habet. Aliter vero sese res habet quoad Deum, cui summa tribEenda acti num rectitudo 3. 24s. . ab omni desectu qua intellectum, qua voluntatem ae noluntatem libera g. a . . Notio sa-voris divini plurimum influit in praxin, praesertim Christia norum qua talium.
fu Psorin turam novit, vult. Enim in nobis spes oritur, si bonum nobis repraesentamus tauquam obtentu possibile g. 799. POcb. empir. ct consistit in voluptate ex bono obtine do , conlequeater quod habere Volumus , percepta 3.796 PBeso empir. J. Quoniam itaquo assectus Deo tribui nequit, nisi quatenus distincta boni repraesentatio est ratio volitionis, qualis in nobis affectum excitat 3. 2I3. , Deus autem sutura omnia praescit f. I36. ; spes ei alio sensu tribui nequit, nisi quatenus bovum , quod suturum novit, vult.
256쪽
Hine Deus sperare dicitur resspiscentiam hominum male agentium, quando novit eos ad meliorem frugem reversuros atque hoc fieri vult. Unde patet, spem divinam minime fallacem este , qualis saepe eit spes hominum tanquam obtentu post bile existimantium , quod non est.
I. 2SSDeus dici nequit ea siperare, quae nunquam eventur uni quaenam a Quod nos dum speramus, nobis tanquam obtentu possibi- De Deo trile repraesentamus g. 790. PBchol. evnpii . , id in spe Deo Aiendarem tribuenda spectatur tanquam futurum cI. 233. . Quam ri mur. obrem cum ea non speremus , quae impossibilia obtentu a
nobis spectantur g. 798. Pnchol. empir. ; nec Deus dici
potest sperare, quae nunquam eventura sunt. Quod si Deo tribueremus spem eorum , quae nunquam eventura iant, etsi humano more de ipso loquentes, eidem tribueremus sudicium incertum de eo , quod futurum : id, quod repugnat certitudini Universili judiciorum divinorum 3. 133.ὶ ωpugnat eum principio heuristico, quod Deo tribuenda non snt, quae ullo modo desectum aliquem in Lνunt I. 37.)f. 2 7. Iratus Deo nulla prorsius modo tribui potest. Etenim M. tu, eust metus in nobis oritur, si quod malum nobiS repraetenta- Deo 1 ύο mo. mus.tanquam eventu possibile. f. Saa. PDchol. ensis. . do tribui pose Malum in relatione ad nos .ectatum cum ad imperlectio- it se in nostra in quid conserat =. 73I. part I. Theol. nat. 9, Deus autem ens absolute persectissimum g. a . , quoad summam persectionem suam prorsus immutabilis sit l. 9.); impossibile est ut mali qtiicquam ipsi eveniat. Metus igitur eidem nullo modo tribui potest.
Non urgemus , metum ellia ex opinione mali adventuri
257쪽
tionis Amri i avolvere f. 6oet. Dig. , consequenter nec hoc nomine tribai Deo poste g. 37.
et q. τλιν euin Timor Deo nasso mori tribui potest. Timor in nobis Deo nullo mo- Oritur, si malum aliquod nobis tanquam appropinquans re- Arribilis si prUentamus 3. 823. Pyclol. empir. . Unde porro eΟ-μ- dem, quo ante 257.j, modo ostenditur, timorem Deo nullo modo tribui posse.
Timor merus quaedam species est . 8a O. N hol. empir. .Qriamobrem cum metus Deo nullo modo tribui possit I. nec timor eidem tribui potest
f. et Q. Duperati. Dici ratio Deo nullo modo tribui potest. In nobis de-
cur Deo modi speratio oritur, li nobis malum reprae lentamus tanquam με Npugnet. inevitabile , inprimis ubi simul idem nobis reprae sentamus
tanquam intolerabile I. 823. 'ν ML empir.). Unde porro eodem prortiis, quo ante l. 237.), mado ostenditur, desperationem Deo nullo modo tribui posse.
Equidem inutile videbatur a Deo removere , quae eidem non sicile quisquam tribuerit, propterea quod eidem repugnare levi ad notiones confusas attentione deprehendus ruri Enimvero non solum praesens instituti ratio postulat, ne omit- . tantur, quae intellectu facilia sunt, modo snt vera; verum etiam ratio, cur ea Deo repugnent, distincte exponendo, ut, quorum est de Deo loqui hanano more, linguam temperare norint, ne recte de Deo sentientes aliis instillent, quae desectu in quendam involvunt, O cum persectione ejus summa pi' int. Uncillimum enim est, ut , di m de Deo humano
more loquimur, dictio ali tu id vitii eor trahat. ct ad autor,tate in s. s confirmandim ct aliis persiaden d im facit, si ostendi possit S. S. de Deo humκno mose loquentem uti dictione , quae n hil prorsus vi ii habet, si vel summo rigore examinctur c . 66 fart. I. Iracia. nat. .
258쪽
f. 26O. Terror reo prorsus repugnat om nullo modo inbui - Terror eurre'. Terror in nobis oritur ex adventu mali improviso Deo imbuis 3. 827. PDi hoc empir.9. Quamobrem Cum codem modo, quo ante f. aJ7. , pateat, in Deum non cadere posse malum ullum,aneoque multo minus evenire ex in proviso, adventu improviso praeicientiae futurorum repugnanis te f. i56. θ; terror Deo prorius repugnat, neque ullo modo eidem tribui potest.
Terror in nobis major est, si praeter spem omnem ae opinionem malum ingruν . 829. Qinchoc empir. . Unde denuo pater, pugnare rerrorem cum omni scientia Dei, ac in
primis cum praescientia, quae ejus aliqua pars estis. 26 I. Ddo nihil diei potest bonum , nisi quod facit ad paIGa- quid bonumctionem gloriae ipsius. Bonum quoad ens aliquod es f. quod Deo dicatur. in perlectionem ipsius influit, Vel ejusdem signum est 3. 37O. pari. I. Theot nato. Jam Deus ens summe perkoum est g. i ) , ac quoad eandem prorsus immutabilis f. i7J, co:isequenter nihil persectioni ejus accedere, vel etiam decedere potost , quod restaurari habeat opus. Et vero etiam libimetipsi sus scientissimus 3 76. , adeoquere nulla alia extra se indiget ad sui perstitionem f. et7. pari. I. Theot nato, ac praeterea impassibilis 73. ) , ut nihil quicquam a te diversium in persectionem ipsius influere possit f. 7i . Ontol. . Quamobrem Deo nihil dici potest bonum , quia ad persectionem ipsius quicquam confert, aut quomodocunque in eandem influit. Signum persee ionis entis alterius est . si ex eo, quod facit, colligere datur, quaenam ipsi iniit pericinio 3 93α. OnIM. . Quamobrem cum actiones Dei omnes sui rej ae
259쪽
f. 2 6. , adeoque rationem sufficientem in essentia Sattributis citis habeant 3. 95O. p t. I. Theoc nat. 9 ς ex ejus actionibus, adeoque iis , quae facit, colligere datur, quaenam ipsi insit persectio, consequenter alia ab eo diverissa signum esse possunt persectionis ejus summae f. 932. Onto P. Bonum igitur quid Deo dici potest, quatenus est
signum persectionis ejus summat 3 3ΠO. pari. I. Theotnat. Enimvero gloria divina est complexus attributorum divinorum, quatenus a creatura rationali agnoscitur cf. 6io. pari. I. Theoc nat.' , adeoque per ea, quae sunt illorum signa, patefit. Quamobrem Deo bonum dici potest, quod facit ad patefactionem gloriae ipsius.
Probe notandum est, quo sensu quidpiam diei possit Deo bonum, etsi re nulla extra se indigeat, sibimetipsi sustietemtissimus. Notio enim boni facit ad intimiorem ac facilio. rem voluntatis divinae cognitionem. quid Deo optimum di.
ci possit. f. 262. Quoniam bonum est in relatione ad Deum, quod ad gloriam ipsius patefaciendam facit c g. 26I. ; in relatione ad Vsian utimum est, quod ad gloriam ejus patefaciendam omnium maxime facit. f. 263. Cupiditas Cupiditas Deo tribui potest, quatenus futurum esse vult, quosnODeo quod tendit ad perfectionem gloriae sue. Quod nos cupi-rri, tum mus , id nobis repraesentamus tanquam nobis valde bonum 3 8o8. PBcboc empla.) , consequenter cum appetamus, quod nobis tanquam bonum repraesentamus f. 389. PDch. empir. , idem appetimus. Enimvero Deo nihil dici potest . bonum , nisi quod facit ad manifestationem gloriae ipsius
f. 22. , nec assectus tribui possunt, nisi quatenus diastincta
260쪽
stineti boni ac mali repraesentatio est ratio volitionis ac nolitionis, qualis confusa in nobis excitat assectus 3. 2I3.). Cupiditas adeo eidem tribua nequit, nisi quatenus vult futurum, quod tendit ad patefactionem gloriae suae.
Oritur nimirum eupiditas ex repraesentatione boni absen' , iis, quatenus scilicet tanquam nobis bonum spectatur β. 8io. 8os. Pstchol. empiri P. atriobrem respectu Dei, quod tendit ad patefactionem gloriae suae, spellari debet tanquam futurum , ubi cupiditatem eidem tribuere volucris. Quem admodum autem in nobis cupiditas, utpote affectus , vehementem arguit appetitum F. 6o3. 0 h. impis.); ita Deo cu piditatem tribuimus, ut inalgitemus , eum vehementer aliquid velle, seu ad signifieandam seriam ejus voluntatem, ingratiam eorum, qui non satis intelligunt, quid dicatur, nisi. de Deo humano more loquamur.
. 264. Malum quoad Deum dici ne it, nisi quod rei gnum Malum iri imperfectionis usius , seu quod, si in eum caderet, impers Iηρώ D mctionem quandam in eodem argueret. Etenim Deo seu , quod perinde est , in relatione ad ipsum nihil dici potest bonum , nisi quod facit ad patefactionem gloriae ipsius cf. 26I. , consequenter signum est summae ipsius perlectionis β. 93et. Ontat, Quamobrem cum malum in relatione ad aliud dicatur, non modo quod ad imperfectionem auterius quid consere, verum etiam quod ejusdem signum est 3. 37I. pari. I. I heoc nat.); quoad Deum malum quid dici nequit, nisi quod foret signum imperfectionis ipsius, seu quod, si in eum caderet, imperfectionem quandam in
eodem argueret. Non quaeritur hie, quid sit maIum Deo, neque enim tale quid datur; sed tantummodo quid in relatione ad Deum ma- Ium dier possit, quoniam id suo non destituitur usu. Nimb