장음표시 사용
51쪽
que sientio. Persequenti eiuS excessit, dominium nullum h xς δ. Q iundo
52쪽
stoisene Drohungm ὲu vers assen, oudi fernere Turbation der Dolioritis in Diis en tu derhuieti. XV. Ius glandium V saginandi iuri venandi adnexum non est, sed ad dominum stluae spectat, ni si contrarium lege aut coissuetudine alicubi stabilitum sit. Acerrima est de fructibus sylvestribus, dem mitten obstund Eidiein, contentio, utrum illi ad eum, qui Venandi & forestae iure gaudet, an ad sylvse dominum pertineant. optime & accuratissime hanc litem excussit Harprectius m Vesum. IV. Responsiorum criminaliam es cibilium resp. 69. atGue monet, ante omnia leges & consuetudines cuiusvis loci inspiciendas esse, quarum multas domino sylvae favere,
53쪽
favere, auctoritate ordinationis forestalis WUrtembergicae, Bavaricae, Brunt,icensis & HOhenloicae, ostendit. Obodsi autem leges eiusmodi provinciales se narrare, tum . nihilominus pro sylvae domino pronunciandum esse centet, quum utique fructus, tam Pendentes, quam separati in dubio domino attribui debeant. Nec obest, Quod fructus eiusmodi feris, ne fame pereant, relinquendi, nec hae, per glandis collectionem, fugandae esse dicantur ; nam hanc rationem proprietarium a iure suo non penituS excludere, sed hoc solum aliquo modo restringere, docet, ac insuper
plurium Doctorum auctoritate sententiam suam confirmat.
interim alii fructus sylvestres ei, qui iure venandi & sorestae gaudet, adscribunt, quo nomine diversos auctores laudat 'sed eos hypotheli, nondum ad liquidum deducta,
verum in circulum potiuS recurrente, quod facultas decutiendi M legendi glandes iuri venandi cohdereat, niti, simul
admonet, id adiiciens, sententiam illam ex Gallio male intellecto, imo in editione anni l6K. etiam corrupto, fere habere originem, quum tamen Gallius sylvae proprietario fruetus sylvestres non plane abiudicet, sed eum, in ptaeiudicium domini forestalis, ius suum non nimis extendere debere, solum doceat, qu. e sententia, uti rationi est consentanea, ita aliis auctoribus quoque probatur. Solidius quidem fundamentum sententiae suae dissentientes in longaeva consuetudine, quae fructus sylvestres domino forestali tribuat, reperisse existimant. - Verum consuetudiis nem illam iactari quidem, sed non probari, demonstrat; imo tantum abesse eVincit, ut generali consuetudine senistentia illa firmata sit, ut potius in plerisque locis contraria iura, vel scripta vel non scripta, obtineant, Gallius etiam & Eride rus, quorum authoritate distentientcs potissimum nituntur, consuetudinent talem minime asserant, sed domino forettali fructus competere, si longa consuetudine
54쪽
dine ius illud acquisiverit, solum doceant, inter quae duo
magnam este disserentiam, nemo non videat. Ex his r tionibus facile refelluntur eae, quas Sti ius in Usu moderno de Glande legenda l. 3. 4. S. pro contraria sententia adfert. Interim negari nequit, hanc, pro qua Stryhius pugnat, maiori ICtorum parti placuisse, ut eam in multis provinciis receperint, atque nonnulli lege quoque firmari secerint. De Marchia Brandenburgica 'hoc testatur Mu in in Resolutione Marchica 2 Ol. n. I . t q. IS. de ducatu Mag-deburgico Herold in Obserri fore1tali l3. n. 9. secundum quem I Cti Helm stadienses mense Novembri annicis II cc XVI. iudicarunt: Dasi eS ὲaear bed dem a m et s. Ian. 1716. erit,ei item abistheide verbleibet, jedocli init dieser Erflariing,
55쪽
56쪽
, SP. CCCCXLII. DE INVENTIONE. SPECIΜΕN CCCCXLII.
minii priuatus 6LDe iuventione rerum in mari St. littore maris iacentium agitur in j. 18. I. de Rerum diis L. a. de Diavisi e rerum & L. I. l. I. de Adquir. vel amisi. pos . 1 1b dominiumque earum inventori adscribitur. uou in his textibus de mari & littore maris dicitur, ad omnia loca, quae publici iuris nec privatorum aut fisci dominio attributa sunt, pertinet. Ergo si quis quid in flumine, monte, loco inculto reperiat, quod nullius adhuc fuit hoo suum facit. Verum, si plerisque iurium nostrorum Interpretibus credas, in Ventio iam diu modus adquirendi dominii privatus esse desiit. Ita certe Sirmius & ex eo Hoppius au ἔ. I 8. de Rerum diυis in Ultu hodierno aiunt, Hodie hic acquireudi modus exiguae admodum videtur esse utili tatis, cum, uti littorum usum, sic qlioque ea, quae in littoribus inveniuntur, ut ilis apprehendendi res, quae in nullius domi nium iuxta naturam suam pervenere, commliniter fere reo aliabus suis adscripserint Principes. Inde non amplius succis imcoli gere licet cuivis in Bor sia, sed specialis ad id a superiore requiritur permisi , de qu0 vid. ivs prodinc. Pruten. L. a. ut Iuri. 3. 3. Male hἰec cohaerent cum principio isto, quod iidem ad 3. 2. i. de Rerum divis. in Usu hodierno proponunt Ouousque Princeps risum rerum publicarum n0n resti xit vel
57쪽
MEDITΑΤ. AD PANDE T. vili, videtur conce stus. Rad Quia usus illarum rerum ab initio liber fuit,Womnibus ex populo competiit refrictior aut factus per Iupervenientem prohibitionem principis; Atqui vero princeps inmersium earum usum non sustulit, nec tollere potuit, sed in aliquibus duntaxat re1strinxit, aut certos usu interdixit, ut adeo, ubicumque nulla praecessit rotrictio, vel prohibitio, ibi nec hodie
denegari debeas liber eiusmodi rerum D s. Atque hoc principium aequitati naturali longe convenientius est. Extenderunt potestatem suam principes iam plus satis. ICtos ergo illam amplificare, & ad res, de quibus principes nec cogitarunt, proferre haud decet. Fac igitur, principem in Prussa sibi succinum adscripsisse. Idem tamen in Pomerania, ubi talis lex haud adest, inventori cedit. In Saxonia iaceteris, quas novi, Germaniae provinciis aurum ex fluminibus publicis colligere nemo prohibetur, etiam principe in- consulto. Et in Bohemia gemmas nitidioresque lapillos investigare & sibi adquirere quilibet potest. Il.
Thesauri pristo iure Germanico ad fissum pertinebant,
hodierno priuatis relinquuntur.
Inventio thesauri de iure Romano est modus adquirendi dominii privatus. Atque hoc iuri etiam naturae convenire, fatetur Gotius de Iure belli ac pacis lib. I. cap. 8. g. 7. sed addit, nunc ius commune & quasi gentium elle, ut thesaurus principis sit, atque, hoc in Germania, Gallia, Anglia, Hispania & Dania observari, adfirmat. Et Galliae quidem Angliaeque antiquas hac de re leges chartasque memorat du Hresne in Glo sario mediae V infimae latinitatis art. Thesam
rus. De Hispania quoque et Dania num Verum dixerit otius, non inquiram in praesens. De Germania vero nostra res dubia est admodum. Si priscum ius spectes, hoc thesauros sine dubio fisco regis adscribit. Clarissime Ius Suevicum cap. 2I8. g. I. roer under die bigrebettieser
58쪽
tiefee denti ein pnuq gat, dee gehori 3ii dem Noniglictaen Geomali. Equidem staminius in notis ad In llitur. 1uylin. tit. de Rerum diuisione p. 14s. ius Suevicum sibi ipsi non constare, atque aliis in locis thesaurum inventori, qui eum in fundo
proprio reperit, attribuere, ait. Pro Vocat nempe ad cap.
388. li 389. quibus capitulis ego nihil, quod capitulo ai8.
contrarietur, animadverto. Sic enim in Goldili editione, qua Thomasius etiam usus esse videtur, legitur: und ist Oajjemand icti vine uti i item e gen Gur, iras iii syn init reir, ob ex eo undet det Erd nit findet, uno tino Erdrim syn e gen ist. und findet e in triann Gut an einee freniden stati, die ibin nit 3ii stat: meo das Erbrim isti da das Gut uti funden Urard des iii aui das ur. Das beroeri das de lig Eoangelium, da o sprimi alio: Das Himmelr hi gle stet einem escrer, do dee
deni das i si des N clas: und dem Vinder soli aut det vierdiemexden. und Dindet ein triann Gut uti dex ste en Strassen ubet dee Erde, dasset bis soli et dem nact)sten pfarrex gebeii 3u bebalten. re. Vides, hic thesaurum in terra defossum acobus in superficie terrete iacentibus distingui, hasque solas clomino soli adiudicari. Verba clara sunt: ob ex eo underdee Eld nil findet; item: Π eii das Erdrim isti da das Gutvli funden mard. Schilterus tamen Gerc. ad Pandecti. 4 . g. 32. alios iuris Suevici codices commemorat, in quibus cap. 2l8. Plane non reperiatur, capita vero 388. & 389. in capite 3IO. prorsus immutata habeantur, & loco Verborum: Db et es undet der Erden nit vindet; positum sit: Ob ee es undex det Exden vinder. Sed quidquid sit de iure Suevico, ius Saxonicum vetus lib. I. art. 3S. clare fatis: ZIIe Echineunter det Euden begrabeni riefer als ein pnus geberi Phoren
59쪽
MEDITAT. AD PANDECT.3u dee Roniglichen Gemalr. Quae Verba de thesauris aperate agunt, ut recte observat Bacb0dius ad Treuiterum uol. 2.disip. 2O. k. a. lit. G. benigne tamen Elector Saxoniae in ConjLM. Part. I. locum istum de metallii dinis explicavit, a
que thesauros privatis inventoribus adscripsit. I taque posmquam in ipso Saxoniae electoratu ius priscum Germanicum sublatum est, in aliis autem Germaniae provinciis ius R. manum viget, M specula illa antiqua patria prorsus obliterata iunt, hodie secundum leges Romanas de thesauris iudicandum est, nili nova lex alicubi eos fisco adscribat.1 II. Oui thesaurum in confinio inuenit, partem in 'a terra iacentem' 'lis retinet, partem alteram cum vicino dividit. Inter varias, quae passim de thesauris recensentur, lites ea mihi maxime memorabilis videtur, quam Monoaucon in Diario Italico pag. 24S. his Verbis narrat: In qua via habitant
fidium artifices, proxime palatium Cancellariae, tempore Iulii Papae III. memini repertam fusile sub cella cinaria Pompeii stituam marmoream, palmorum quindecim id hi, pedum regiorum decem) m cuius collii fundabatur medianus murus: ita ut
caput exstaret in domo vicini eius, qIi fodiendo reliquam 1latuam
detexerat. Hinc lis inter ambim eX0ritur: nam titerque loesiae statuae dominum arbitrabatur. Oui saluam repererat, plignabat sitiam eje, piam invenissit is, ct cuius maxima pars in aedibus eset si H. ister cmtoedebat ad se pertincre statuam, cuius caput, n0bilior sicilicet portis, pexes sie domi sci; ex quo, cuiusicon e et, digi ficebatur. Cum diu hac de re litigassent, decre
fit demum imperitus iudex, Ni excisiuni caput alter acciperet, alter vero truti olim ubtineret, utqVe ita snglili, quae domi te imbaut impetrarent. Miserlim P0mprivmi Aunun satis erat ciput ipse a Ptolemaes amplitutum, ut eritim marmorea eius statuo tu funile pericvllim veniret 8 At cum tam stulti iudicii fama
ad Cardinalem Cap0 di servo deventu et, abscisi me supersita re
60쪽
iu sit, Iulianique Papam adilata rem ei denunciadit. Ttim imum rem sententiam miratus Pontifex, hi sit quam primum erui ad seque deferri sta mauu ; ij, ut labor memuria, quingenti s iu- er partes diuidendox numm0s Diuit, statuamque Caresinali Cmbo di ferro dono obtulit. P0ntisce digna sane sententia opuse
me ferreo capiti congruens, m aedibus ad pontem Sixtum latua consi sit. Statuam hanc thesauri iure censendam su-sse non dubito. Etsi enim Paulus in desinitione thesauri
Iecuniam requirat, L. 3 I. β. I. de A. Vir. rerum domin. Pe-runiae tamen Vocem eX L. vn. C. de I hesauris de omnibus
nobilibus explicandam esie, alii iam Observarunt. Qu.estiori redit, an quis thesaurum in suo quidem, sed in con-anto, repertum adquirat totum, an Vero cum Vicino, in cu-us fundo pars reperta fuit, dividere cogatur. Et dividemtum esse thesaurum, atque eatenus iudicem Romanum recte udicaste, censeo. Eundem tamen in duobus aberrasse, Cr
lo, primum, quod totam illam partem, quae in vicini cella acuerat, huic adiudicarit. Oportuisset semissem eius partis idiudicari. Nam omne id, quod in suo repererat inventor,nventoris erat; idem quoque dimidium eius, quod in ali aq solo requiescebat, inventionis iure sibi vindicare la d nino alteram tum partem relinctu ere poterat. Deinde
tuoque in eo foedissime lapsus est iudex, quod statuam pro e dividua reputariti Erat illa sine dubio, & quidem natu- aliter individua. Naturaliter scilicet individuum est, quod ine detrimento & imminutione aestimationis in partes dupesci nequit, cuiusque partes distractae simul considerimeantum non Valent, quantum integra res valebat. Vide Pramidis Specim. CXVI. de rebus hereditariis uni adiudicandis meae I. Recte ergo fecisset iudex, si statuam Vero pretio aestim am ipsam quidem inventori, ad quem maior pars pertininrat, reliquisset, arg. L. 34. g. 2. C. de donat. hunc vero λnul quadrantem pretii vicino solvere damnasseti SPE.