장음표시 사용
61쪽
4 MEDITAT. PANDE . SPECIΜEN CCCCXLIII.
Res immobiles derelictae a privatis occupari possunt, F titulus. dicis de omni agro deserto adhuc in usu est. Miratus saepe sum sterilitatem Iciorum nostrorum
in doctrina de rebus derelictis, argumento nobili & tam in vita communi quam in iudiciis frequente. Cuius rei caussam hanc esse deinde animadverti, quod, qui de hac materia scripsete, saltem derelictionem rerum mobilium explicant, de rebus vero immobilibus vel plane tacent, Vel duo vix verba dicunt. Fateor autem, res mobiles rarius derelinqui, atque adeo controversias de iis vix unquam oriri. Cerre Praeses nubtam sibi, quamdiu iuri dicundo & respondendo operam dederit, obvenisse reminiscitur. Contra res immobiles quotidie deseruntur, ac innumeras lites excitant. Et exstat de iis in libro M. Odicis Iustinianti titulus de omni agro deferto, ad quem iudices in decisione harum litium recudirere oportet, quantum Vis non imorem, esse, qui de usu eius tituli dubitent. Praesidi meo, ut is mihi narravit, quum aliquando in illustri collegio de caussa quadam rela ret, & decisionem eius eX modo memorato titulo peteret, obiectum fuit, postremos tres Codicis libros, in quibus ibtulus hic reperiatur, nullam in foro auctoritatem habere. Caussam huius obiectionis diu requisivi, nec reperire potui, donee in Struvii Bibliothecam iuris incidi, atque haec in c. 6. j. I H. apud eum legi: Huc pr0prium qi antiquorum, ut
62쪽
SP. CCCCXLIII. DE REBUS DERELICTIS.
tres pusteriores Codicis libros communi fere ratisne omitterent idque partim, quod ad statum recentis rem parum conducerent partim etiam, quod ius publicum K0manurum, quod iisdem continetur, ipsis plane hyet ignotum. Et ipse multa in histribus libris agnosco, qu e Germaniae nostrie statui vix
conveniunt. 0uaedam tamen conVeniunt ο'time, in ciuibus regula locum habere debet, 9uod utile per inutile
non vitietur. Licet etiam ex PrisciS Commentatoribus nonnulli istos tres libros non attigerint, ii tamen, qui auctaritate ceteris serieitant, eoS aici gerunt, Λ , communis praeceptor, discipulus eius Accursitus, Gloss e auctoria Bariolus. Uu:e quum ita sint, non dubito, quin adhuc hodie privati praedia deserta occupare dominiumque e rum adquirere queant. Ita certe lCti Helmlladienses
63쪽
Occupatio praedii ab initio vitio a per derelictionem domini
iII. Ad probandum animum derelinquendi non ordinaria praescriptio requiritur, sed biennium susscit. Dominus praedii obserati & inculti, quum ipse id tueri
non posset, amico cuidam hoc in iudicio donat. Sed quum donatarius nec debita nec tributa solVeret, atque cubturam negligere pergeret, iudeX commotuS tandem omnes, quorum interesset, ediciali citatione conVocat, ac, quum
nec sic quidquam proficeret, praedium hastae publicae subiicit u plus licitanti addicit. Sed in ista edictali citatione& in subhastatione varie peccarat, & multa ex hiS, quae le- es praecipiunt, omiserat. Emtor tamen, homo simplex, orum i arus M auctoritate iudicis fretus praedium occupat, aedificia collapsia restituit, agros incultos fertiles reddit, debita solvit, tributa pendit. Spectat haec tacitus ille, cui praedium donatum fuisse supra dixi, tandem elapsis plus quam viginti annis, ubi omnia egregie florere videt, adest, praedium Vindicat. Opponit posses1braddictionem sibi sub hasta faciam; sed respondet actor, totam subhastationem& addictionem, quum neutra secundum leges facta sit, nubtam esse. Urget porro reus silentium tot annorum. Re-. y 1 m
64쪽
spondet iterum actor, in sua provincia ius Saxonicum obtinere, quod XXX. annOS in praescriptione rerum immobialium desideret. Actis ad I Ctos Helm stadienses mense Februario anni coraccxvIII. delatis, hi exceptionem derelictionis, quae advocato rei in mentem non Venerat, suppleverunt, atque contra actorem iudicarunt. Movit eos
inprimis boni publici ratio. Interest enim maxime reipua blicae, ut agri, domino cessante, deserti ad privatum pariter publicumque commodum excolantur, ac boni & sed uali cultores in posse IsionibuS suis conserVentur, nec expulsione illorum alii a cultura fundorum vacuorum absterreantur. Accedit & legum civilium auctoritaS. Constat nem.
pe ex L. S. pr. pr0 dereliola, titulum derelictionis etiam illi prodesse, qui rem alio titulo, sed non sumciente aut vitio 1b, primum acquisivit. Deinde, quod ad senescriptionem attinet, ordinarium illud tempus, quod in adquisitione aliarum rerum desideratur, in rebus derelictis haud requiritur. Ibi enim biennium susticit, quo elapso, Uetu S dominus secundum L. 8. C. de omni a ro desieri0 omnis possessionis Mdominii iure privatur. Sed adnectam ipsas rationes deci dendi a ICtis Helmstadiensibus sententi suae subiectas: E Uhat ;mae glago is mel bepgehradi, das ditio die .von Serhard Seel haustia, dessen Glaeager und abari fenden roruders Curatoresethane auo im Amte δriedeburg ad interim bestatigie Sten tun q, m nichi ein v)llistb Osenthum, menig stetiὁ ein altereo Neli, ald Geflagie haben, oui thia transferiret morden, foIglidi die anget te flage nat ter istatur der actionis publicianae suit. sani gegrundet sepi bey mel der Bemanditisi, Wad da der Ceilagiensnedit mel neuer, duo bed der Citation, Praeclusion, Sub hast, tion und Adiudication ni t eben alle don den Ne tε , geli rem effoderie Ztucte so gargen au in Pichi genommen Morden, daόUnsthen geminuet, ob maren geda te Bellogie Iu abiretuna deS
65쪽
bringen aedile, Pona I9. NOV. I 687. e inges isset, da thm deni
the ;u stet Seu dei id et, Norumcn er jeddo die Billisse it, fidem hastie iudicialis, die deuitidi herdor leud)tende Dereliction sei, nes iuris, die ullgemone Modieri iste Ne te in tit. C. de omni
66쪽
Iudex praedia deserta et, qui se illa susceptimum V culturum
altero occuparum rei adire nequit.
bosi sior praedii, importunis creditorum sitorum flagita- . tionibus fatigatus, publice declarat, se solvendis debitis & colendis agris imparem praedio cedere. Adest mOX alter, qui suscepturum se illud profitetur, iudicemque, ut
id auli met sibique addicat, orati Paret iudex, Consentientibus creditoribus, & de nominibus suis cum novo possessore transigentibus. intrat igitur novus possessor villam, satisfacit creditoribus, instaurat tedes, agros colere incipit. Verum anno nondum elapso, supervenit derelinquentis filius, negot iudicem in addictione paterni privdii legitimum ordinem servasIe, oportuisse se ante omnia in ius vocari Maudiri, deinde praedium ipsum hastae publicae subiici, ac plus licitanti addici. Porro, ait, si etiam omnia legitime 'peracta fuerunt, ego tamen proximus prioris postessoris heres retractum gentilitium habeo, atque pi edium derelictum meo iure reVoco. At ego, & iuuicem hic recte proceLsisse & retractui locum non esse, existimo. Iudex scilicet nihil ex his, quae leges u. hi Id. C. de omni agro deserto in addictione praediorum derelictorum requirunt, omiserat. Nulla ibi subhastationis mentio fit. Nec filium vocari
67쪽
MEDITAT. AD PANDE .s necessiim erat, postquam pater omni se iure suo abducarat, quod utique moribus nostris sine liberorum her dum te consensu facere potet t. Retractus vero propterea locum non inveniebat, quod is in solis venditionibus & sumilibus contractibus admittatur, non in aliis negotiis, a que adeo nec in derelictione, secundum Zoesium de Retractu n. 8S. Cessiat porro retractus, quoties res iudicialiter,ia ex caussa necessaria alicui adiudicatur, arg. L. I. C. Si
propter publicas pensitationes, id quod pluribus ostendunt
68쪽
Praedio deserto servitus imponi nequit. vII. Imposita tamen, accedente XXX. annorum praescriptisne,
Hactenus de adsuirendo rerum derelictarum dominio dictum. Alia est: ratio servitutum. In his nihil prorsus interest reipublicae, quum praedia deserta per se vitutis
69쪽
vitutis impositionem nec cultiora, nec oneribus publicis ferendis idonea emciantur. Quin imo absterrentur m gis alii a suscipiendis colendisque fundis, quos servituimbus onerari vident. Itaque non est cuiuis liberum, pro dio vacuo servitutem imponere. Sed, si quis deinde id suscipere & colere paratus superveniat, hic ad servitutem praestandam haud obligatur. Addo tamen limitationem, nisi praescriptio tricennaria accesserit. Quum enim servututum praescriptio eodem modo, quo rerum immobilium, ζrocedat, L. ult. C. de Praestri .smo temp. res immobies autem absque omni titulo triginta annorum usu assi
quirantur, L. 3. L 8. β. I. C. de Praescriptione xxx uel XL amor. idem ad servitutes eXtendimus. Id quod magis etiam tunc obtinebit, quum ipse dominus, qui fundum tuum diutissime neglexit A vacuum iacere passtis est, post longissimum tempus ad eum revertitur. is quippe servia tutes interim a vicino impositas A per XXX. annos exemcitas nequit recusare, ac frustra negligentiam suam pro declinando onere allegabit. Sic t Ctos Helm stadienses mense lutio anni cIa Dccxx. iudicasse, Praeses mihi retulit: Dasi flager aeol berechtiget, da8 Sa fer vota seinem spost in de8 2bet lagien Dau6 ὲu letten, und die bedderseitου verursariis te uniolien gegen einander austuheben feynd. 23. N. Racidec. hlager praetendiret duro deε Setlagien Dau6 servitu
70쪽
sP. CCCCXLIII. DE REBUS DERELICTIS.
νso Iange et muste gelegen, einen Derrn gehabi, alis tardi defensacta und entiaradee auSdruuli e oder stillic eigentie ConceLsion gae molli mit ei iter servitut besdmeret merden thnnen; is haben mie nal Anhali uia serὁ urthelό ertaiant. vIlI. Derelinqliens quod ad rem derelictam pro mortus reputatur. Gui rem derelinquit, omnis possessionis M dominii iure carere iubetur in L. 8. C. de omni agro deserto. Igitur Juod ad illam rem, quam deseruit, civiliter interiisse dicenus est. Id quod illustri exemplo nunc confirmabo. In tabulis pacis Osnabr. art. S. l. 26. haec leguntur: Omnia monaIleria, fundationes Ddalitia mediata, quae die prima Ianuarii, anno millesimo sexcentesimo vigesimo quarto, Catholici realiter po sederunt, pisideant S ipsi similiter, ututia Aug. Cui e gremis Statuum territoriis es ditionibus ea sita
fuit, non tamen in alios res Horum ordines, quam quorum regulis primitus dicata sitit, commutentur; nis talium rei, grosiorum o do plane interciderit. Tunc enim Magylratui Catholicorum liberum, ex alio in Germania ante dijsidia Religionis exorta inimio ordine n0uos religiosos subjlituere. Contigit vero in facto, ut familia quaedam religiosa monasterium quoddam suum in terris principis evangelici situm,
cuius membra omnia vel mortem obierant Vel sponte emigraverant, desereret. Tum Vero episcopus in id monasterium ecclesiastica: iurisdictioni suae subiectum aliam familiam religiosiam ex antiquis inducere cogitat. Intercedit princepS evangelicus, nec posse hoc episcopum, nisi ordo religiosus, qui monasterium hucusque tenuerit, plane imtercidat, ait. Contra episcopuS negat Vocem: interciderit; in tabulis Osnabrugensibus positam captari oportere. Mens, ait, paciscentium sat clara est. Voluerunt illi ante omnia religioni ςatholicae prospicere, ac, ne quod mona.