장음표시 사용
81쪽
6s MEDITAT. AD PANDE . vii Nechten migenitivi ὲu transen, heraehen mus: Eo eridein trann nhero se viet, da, Lucius dem Cato die an SahIung6 statisingenommene Deine ivit der si iureten Muthis 9p. IV. Vera traditio cum bona Me ouiuncta praefertur fictae, et sin tempore pri0ri. Evenit saepe, ut duae traditiones invicem Concurrant, mcta una, altera vera. Tunc si is, cui vere res tradita, tempore prior sit, dubium non est, quin praeferatur. At, si ficta traditio p cessit, intricatior iis exoritur. Exemplum supra in Specimine CLXXX. de Obligatione mandantis, medit. 4. commemoravi. Duo fruges maturas, sed adhuc in agro haerentes, emunt; prior in emtione manipulos aliquot in signum adprehelisae possessionis evellit, posterior fruges ipsas demetit avehitque. Quaeritur nunc, quis ex his potior it ' Disceptant inter se interpretes. Carpet ius P. a. Con1t. 3δ. der. I . n. q. fictum istiusmodi possessorem anteponit illi, qui postea realem possessi nem nactus est. Contra Gotho iri ad L. 13. C. de Rei vin-licat. lit. h. eum antefert, qui rem Vere accepit: cum quoia ego sentio. Namque prim0, si aequitatis rationem habeas, illi magis semper favendum est, qui melius vigilavit,& omnia palam gessit, prae eo, qui clanculum ad rem adrepit. Deinde es securitatis publicae & commerciorum interest, ne clandestinae M symbolicae traditiones praes rantur manifestis, quum alias in omni venditione metuem dum foret, ne alius iam eandem rem emerit, & per fictam traditionem ius in illa acquisierit. Porro argumentim prc, mea sententia ex istis Legis I S. C. de Rei d. verbise ιentu non datorum instrumentorum; ducitur, atque ex iis aeolligitur, priorem emtorem, cui instrumenta tradita, po-
82쪽
SP. CCCCXLIV. DE UERA TRADITIONE.
steriori, qui rem ipsem accepit, postponendum. Tum regula generalis in omnibus sietionibus iuris prascripta,
ne per eas naturalia iura corrumpantur, A veritas immutetur, L. 8. de Capite minutis, L. a. β. . de Usufructu earum rerum, etiam hic locum invenit. Adde Alte firmam de V, ctionibus iuris tract. I. C. I. Denique in pari caussa possessorem potiorem haberi, iubet Paulus in L. I 28. pr. iuris. Quae quum ita sint, veram traditionem fictie antepono quidem, sed cum hac limitatione, nisi is, qui Vererem accepit, eam iam alii ante ficte traditam sciat, atque sic in mala fide Versetur.3 V. lTraditio per confessionem instrumento insertam non prγ
Traditio vera verbis fieri nequit, sed actum corporalem desiderat, L. 48. de acquirenda vel amitt. posscs L. 2O. C. de Paciis, quibuS non Obstat Lex I. l. ai. de acquir. vel amitti post . in qua Paulus: Non est, inquit, corpore a Iu necesse adprehendere piissessionem. Ex sequentibus enim verbiS apparet, eum non omnem actum corporalem excludere, sed m,nimum oculOS, h. e. demonstrationem ex parte tradentis,& Obtutum ex parte accipientis, cum assectu, sive animo occupundi coniunctum, requirere. Is ergo, qui traditam sibi rem, Se se per hoc dominum factum adfirmat, hoc probare debet; auquam probationem non sussicit confessio in instrumento emtionis a Venditore facta, se rem vendidisseia tradidisse. Istiusmodi formula quippe saltem de com 'suetudine instrumentis inseritur. Res vero non instri mentis geruntur, ut recte Gesares in L. ia. C. de Probationibus aiunt. Itaque linos Vitembergenses aliquando illiu modi probationem ex consessione in instrumento facta desumtam reiecita recordor.
83쪽
t. Traditionem inter modos adquirendi dominium iuris naturalis refert Iustinianus in si ψο. I. Errum divis in re '. V P. L. a. c. g. g. v. breviter quidem, at solide docet, ad cl minii translationem naturaliter traditionem non requiri. Neci opus est diiunctione, quam Pifendor s de Iure nat re grait. L.M. e. s. g. adfert, inter dominium separatim a posititione consideratum, & cum eadem coniunctuin. Nam quid opus est, dominium euin possessione coniungere, quum alterum sine altero esse commode possit ra. Ad traditionem vox: trado; in contractu adhibita non sufficit. Dixi in Sperimina CCVII. de traditione re occupatione reι venis dirae med. I., Is qui rem sibi promissam, non exspectata traditione, occupat, pec-' eat, ct alnislsione iuris sui punitur, g. r. I. de Di bonorum raptorum, L. V. Quod metus causa, L. 7. C. unde vi. Venditor, qui in instrumento venditionis emtori rem occupare permittit ; hoc ipso tamen non tradit. Itaque emtor ne tunc quidem possessionem, invito venditore, adprehendere potest. Dixi in eodem Specimina CCVII. medit. I.
84쪽
SP. CCCCXLV. DE FICTA TRADITIONE. τι. SPECIMEN CCCCXL V.
D. XXX. IUL. cla Iocc VILLTraditis instrumentis ad rem pertinentibus, res ipsa
Traditio tamen in humenti de praesente contractu confecu
Inter traditiones symbolicas reserunt communiter eoubitionem instrumentorum ad rem, quae tradi debet, Pertinentium atque hoc ex L. I. C. de Donationibus probant. Nec male. Animadverto tamen subinde, istam legem ab advocatis non satis intelligi, at9ue perperam saepe adplicari. Credunt nempe, in ea agi de instruimento, recenter inter eos, inter quos traditio fieri debet, consecto, atque autumant, emtorem donatariumV hoc Rocepto possenionem ipsam accepisse, & plene securum esse. Recordor ego, aliquando emtorem ex consilio caussidici Praedium emtum, quod venditor adhuc tenebat, priora a. γ ctoritate
85쪽
Traditionem inter modos adquirendi dominium iuris natura. is refert Iustinianus in si Wo. I de Rerum divis. Contra Grol. ae: I..H. N P. L. a. c. g. g. v. breviter quidem, at solide docet, ad dominii translationem naturaliter traditionem non requiri. Nec opus est distinctione, quam Pus orsus de Iure nai reg/nt. L.M. c. s. g. adfert, inter dominium separatim a possessione eonsideratum, & cum eadem coniunctum. Nam quid opus est, dominium cum possessione coniungere, quum alterum sine altero esse commode possit 3 Ad traditionem vox: trado; in contractu adhibita non susticit. Dixi in Sperimina CCVII. vi traditione re occupatione reι venditae med. r. Is qui rem sibi promissam, non exspectata traditione, occupat, pec- ' cat, & amiluone iuris sui punitur, s. r. I. vi vi bonorum raFtorum, L. II. Quod metus causa, L. 7. C. unde vi. Venditor, qui in instrumento venditionis emtori rem . occupare permittit ; hoc ipso tamen non tradit. Itaque emtor ne tunc quidem possessionem, invito venditore, adprehendere potest. Dixi in eodem Specimine CCb L mriit. I.
86쪽
SP. CCCCXLV DE FICTA TRADITIONE. a. SPECIMEN CCCCXLV.
Traditis instrumentis ad rem pertinentibus, res ipsa tradita censetur. I
Traditio tamen instrumenti de praesente contractu confecit non susscit. Inter traditiones symbolicas referunt communiter esiti
bitionem instrumentorum ad rem, quae tradi debet, Pertinentiumῆ atque hoc ex L. I. C. de Donarionibus Probant. Nec male. Animadverto tamen subinde, istam legem ab advocatis non satis intelligi, at9ue perperam saepe adplicari. Credunt nempe, in ea agi de instrumento, recenter inter eos, inter quos traditio fieri debet, confecto, atque autumant, emtorem donatariumV hoc 3γcepto possestionem ipsam accepisse, & plene securum esse. Recordor ego, aliquando emtorem ex consilio causidici Praedium emtum, quod venditor adhuc tenebat, primia au-ὸ ctoritate
87쪽
N MEDiTATip AD PANDECrctoritate occupasse, persuasum scilicet a caussidico, se vim nullam facere, sed possessionem olim, quum instrumentum venditionis ei traderetur, acceptam saltem continuare. ιnexcusabili erroret Lex ista I. C. de Donationibus de instrvi mentis antiquis, ex quibus olim res ad Venditorem pervenit, agit. Praesens igitur documentum non sufficit, tametsi venditor in eo, se rem emtori tradere, declaret, urg. L. 48.
Traditio instrument ι recentioris tunc ad inarisserendum domι,1-niun obstit, quuna ea hoc oviso in Thesin hanc, quae limitationem praecedentis meditationis continet, probo ex L. 77. de Rei Vindicat. cuius haec species est: Mulier donat alicui praedium, ac epi stolam, qua donatio continetur, donatario in ipsos dio priesenti vati: Respon-
88쪽
SP. CCCCXLV. DE FICTA TRADITIONE. 7 Respondet ICtus, hoc ipsum, quod donatarius in eo agro qui donabatur, fuisset, quum epistola emitteretur, sussicere ad traditam postessionem, licet actus alius non intervenisseti Et convenit hoc lUti responsum analogiae iuris Secundum hane etiam traditio tria requirit, facultatem tran terendi dominium, Voluntatem Radium corporalem. Ista tria vero in hoc, quem dixi, casu concurrunt. Recte iocitur Moenini in Commentario Dreris nit. 47. β. 2. n. cmat, praedium traditum censeri tunc, quum iecificariri proventuum in re praesente traditur. d ICti se hergenses mense Iulio anni cla I cc IX. responderunt, traditione instrumenti recentis dominium ideo translatum non fui cse, quod illa in re pnesente facta non effet: tommi dem aio Ne Hebergebung deS derstriiqim Documenta, in
Constitutum posse sportum explicatur.
Resei Patio Gusfructus in parte rei venditae non es feta
Constitutum p se sportum dominium in emtorem, quamdiu is γλ
tium non soluit, haud transfert. nter traditiones fictas nobilissima species est constitutum a polIenqrium, quum scilicet is, qui hucusque rem iured minutenuit, declarat, se eam imposterum alterius nomine postellurum. Εa declaratio aliquando expressa est, ut in P. l8. pl. de AllPiri vel amitti pis4s plerumque tacixa, cuius varia pauim in iuribus nostris exempla occurrunt, Veluti si venditor aut donator rem ab emtore aut donatariσTw. VII. K conis
89쪽
MEDITAT. AD PANDE T. conducat, L. 77. de Rei vindicat. Vel annuam ei pensionem in dominii recognitionem solvat, c. 9. X. de Re stitutione spoliatorum, vel usumfructiam retineat, L. 28. C. de Donitionibus, vel precario in fundo vendito aut donato more. tur. L. 6. β. a. de Precario. Vt tamen constitutum posse sorium intervenisse dicatur, de animo possessionem in alterum transferendi constare certo debet. Is quippe in dubio nunquam praesumitur. Memorabo litem a ICtis 'Vitembergensibus mense Aprili anni cla la cc 1x. decisiam. R sina domum suam Abrahamo vendit, sed in contractu sibi conclave aliquod per annum adhuc inhabitandum resem vat. Conficitur munimentum, subscribitur, signatur, traditur. Ipsiam tamen domum venditrix non tradit, sed cum conclavi isto, quod sibi reservarat, cetera etiam conclavia retinet. Emtor constitutum possessorium intervenisse, simque per id possessorem & dominum esseetum credit. Petit igitur a iudice, ut inquilini, qui a Rosina olim conclavia conduxerant, ad mercedem sibi persolvendam per mandata poenalia adigantur. Verum I s Vitembergensibus aliter visum fuit. Negarunt illi, reservationem conclavis pro traditione aut constituto polietario haberi posse, idque ex duplici ratione, primum, quod retentio ususfructus, de qua in L. et8. C. de Donationibus agitur, non in parte rei venditae aut donatae, sed in re tota fieri debeat. Qui enim in par te sibi reservat usumfructum, tunc demum alieno nomine possideri incipit, quum reliquam partem tradidit. Deinde, si vel maxime reservatio conclavis pro traditione ha- heri potuisset, ea tamen dominium in emtorem, qui pretium nondum solverat, non tranStulisseti Nam, ut recte Diraquestus de jure constituti postqDrii Part. I. n. 27. monet, quum, pretio non soluto, aut nde de eo non habita, etiamsi vera traditio intervenerit, non transferatur dominium,f. 4i. L de Remm divis L. IS. C. de Rei uindicat. eadem ra.
90쪽
Traditioni per brevem manum novatio aliqua inest,mprior odiligatio per eam perimitur. Craditio brevi manu fieri dicitur in L. 43. l. I. de Iure δε-- tium, R describitur, in L. 3. β.penuit. de D mat. inter vir.
V ux. quando celeritate coniungendarum inter se actionum una actio occultatur. Exempla in L. IS. de Rebus cireditis . . habentur, si scilicet debitorem meum tibi mutuum a me sagitanti pecuniam Qlvere iubeam, vel debitorem meum pecuniam mihi ex mandato debitam crediti nomine retinere permittam. Ipsa Vero recta ratio indicat, omni traditioni per brevem manum inesse novationem, atque peream priscam obligationem perimi. Exemplo res optime illustrabitur. Iustus domum a Marco pro mille emit, & πει Κ a Centa