장음표시 사용
91쪽
centa confestim, reliqua statis diebus exsolvere promittit. Conficitur instrumentum, inseritur ei conventio modo dicta, A Marco simul hypotheca in reliquum pretium rese vatur. Quibus peractis, die ad tradendam domum & solvenda trecenta praefixo comparet uterque, M Iustus qui. dem trecenta adfert, sed ducenta saltem exsolvit, A cet ra centum sibi tanquam mutuum relinqui petit. Annuit Marcus M chirographum accipit. Postea iustus foro cedit. Concurrunt creditores; & inter hos Marcus residua centum petit, atque se inter hypothecarios collocari postulat. Negant creditores alii, hypothecam ipsi competere. Ille instrumentum Venditionis profert, in eoque sibi reservatam hypothecam ostendit. Respondent credutores, hanc hypothecam ad ista centum, quae Iusto tamquam mutuum relicta & singulari chirographo cauta sint, haud pertinere. Tum Marcus se ex l. 3. I. Quibus mindis tosiitur obligat. U L. ult. C. de Nouationibus tuetur, in quibus constitutum est, tunc solum novationem prioris obligationis fieri, quoties hoc ipsum inter contrahentes e pressum fuerit: alioquin ia manere pristinam obligati
nem, M secundam ei accedere, ut maneat ex uitaque Camst obligatio. Sed ICti Helmstadienses mense Aprili anni
cla II ccxxIV. contra Marcum iudicarunt, atque eum inter
93쪽
i. vaditio in medio aevo investitura dicta variisque signis peracta fuit, . quorum plurima recenset Frente in Glashrio medim re in Lmae latinitatis arti Invsitura omisi tamen aliqua, quae ex ' .prilcis auctoribus & diplomatibus suppleri facile pollunt. Sic non inve' o. spud illuin positionem schedae, qua res ecclesiae tradendae deleribebantur, in altari, quae tamen frequentissime adhibita fuit. Taceo alia. Inter traditiones symbolicas praecipua est ea, quae per claves fit. Hane non privati soluin, sed ei iam liberae gentes principesque inter se adhibuerunt seinper, & adhuc adhibent. Sie liodi num oppida & castella per claves saepe traduntur. Iure tamen Romano haec traditio aliter rata non est, quam si ibi fiat, ubi res tradendae reperiuntur. L. Tq. de Contrahenda milava. Id non semper observatu in inter liberas gentes. Sie Ugonius lib. 7. de μgno Italiae ad annum 7 F. narrat, Fulradum, Pipini
Francorum regis procuratorem claves urbium, pontifici Romano donatarum, Romae in templo Petri deposuisse. Et apud Leonem Ostiensem in Chronico Cosmmsi lib. a. cap. v. Capuanus princeps B ditio, Imperatori ConstantinopolJlano, claves aureasini sit, atque per has ct urbena Capuam & totum principatum suum ei tradidit. Isiusmodi tamen traditio possessionem tran serre non potuit, quum rem ipsam potesati eius, qui claves accepit, non subiecerit. ' in
94쪽
SP. CCCCXLVI. DE RESIGIATIONE IUDICIALI. γs SPECIMEN CCCCXLVI.
D. XVI. Λ V G. cIa Io cc XXVII.
Germani veteres resignationem iudicialem in alienatione tam-rum immobilium uniuersali consuetudine desiuerarunt. - II. Ratio eius iuris intestigatur. . III. Eadem resignatio actuc hodie in tenris iuris Saxonici, Lubsecensu , Brunsiicensibus, Luneburgicis S multis aliis . nece saria est.
pristo iure Germanico alienatio bonorum immobilium
aliter rata non est, nec, quamvis traditione aecindente, dominium transfert, nisi solemniter in iudicio declaretur. Declarationem hanc vulgo resignatiOnem iudicialem, die geri ilictu rutilaifunq, voeant. Necessi- . ratem huius res attonis ex iure natum derivare non POL sumus, quippe quo simplex domini rem sitam in alterum transferre volentis declaratio ad dominii mutationem sum-cit, nec ad ius gentium referre, quum hi etiam, qui ius gentium
95쪽
-tium a iure naturae distinctum sibi fingunt, huic tamen originem resignationiS nostrie adscribere non audeant, faten ceKkiuio in dissent. de Γes rati e liniiciali cap. I. n. 7. Aliqui eum Amir. III ero de Investitit a MX0nica Cap. 2. n. Iς. eandem ex antiquissimis RomanGrum iuribuS, obsoleto nempe illo dominio bonitario & quintario, trahunt. Infeliciter admodum, quum dii crimen illud inter dominium quiritarium M , bonitarium ante, quam iuSIustinianeum Germanis innotuit, sit abrogatum. L. Nir. C. de Flido iure Puiritium tollendo. Optime itaque faciunt, qui maiores nostros sola utilitate Scsecuritate publica induciOS necessitatem resignationis iudietatis sanxisse dicunt. Iempe & reipublica: interest, scire, quos praediorum sibi subiectorum possessores oneribus publicis ferendis obnoxios habeat, & singulorum quoque civium, ne in emtione& Pignoratione istiusmodi bonorum decipiantur. Saluberrimum itaque hoc iuS de resignationis iudicialis in bonis immobilibus alienandis necessitate non soli Saxones, ut Nulgo creditas, εἴ ab Omnibus fere perhibetur,
sed Germani omnes universali consuetudine receperunt.
Clane sunt constitutiones Speculi Saxonici lib. I. art. 8.. 9. inelthlaldi art. IO. Spectili Suedici art. 3O8. Iuris Luberentis Pali. R. tit. 6. art. I. Neque obsoletum hodie est hocius. Retinuere quippe hoc omnes, & adhuc servant, quotquot iura Saxonica M ius Lub ense retinuerunt & servant,
Miliai, Thuringi, Anhaltini, Halberlladienses &c. Et ex
iis etiam, qui prisca iura SaXOniea antiquarunt, multi tamen resignationem iudicialem aut nunquam abiecerunt, aut abiectam aliquando, cognita eius utilitate, ae- duxerunt. In ducatu Magdeburgico necestitas bona immobilia iudicialiter alienandi cunctis imponitur per O dinat. pulit. cap. 22. l. 2. Ita ducatu Luneburgico cives omnes per ordinati inem politicam Chri)liani ducis cap. I i. q. I. ia in ducatu Brunsvicensi rustici de bonis suis iudi-
96쪽
DE REsIGNATIONE IUDICIALL si iudicialiter contrahere iubentur, Musvile Traunsdiveiqistherinde6, Drdnung art. I . In civitatibus Brunsviga & Helm- stadio no fis legibus resignationis iudicialis necessitas quod ad bona immobilia stabilita fuit. Receperunt eandem Hamburgum Pan. a. Statutorum tit. 8. art. 6. item Lun bursa ciuitas is ordinat: polis. Part. a. tit. g. I. De Bltavis, Geldris, Flandris vide Urinium de Resignatione iudiaciali c. I. n. I43. M. Ceterum de hoc argumento optime meritus est illustris Bergerus, atque id non solum ipse luculento commentario, quem de Hilitate usucapionis in probando dominio, iis praesiertim in locis, quibus recepta est resis nitio iudicialis, inscriput, explicuit, sed & eidem lucubratium culas variorum auctorum, qui idem argumentum pertinet Verunt, subiecit.. IV. Venitor praedium venditum, antequam iudicialiter resignauit, ualide oppignorat. In iis locis, in quibus iudicialis resignatio recepta est, d minium rei venditae, quamdiu res alio illa non acceD sit, penes venditorem manet. Hic ergo rei servitutes Monera imponere eandemque creditoribus suis pignorare potest, arg. L. 6. C. Si res aliena pignori. Vide Berorum c de Hilitate usucapionis in probando aminio β. 8. Dillentit quidem Titius in Observatione 369. ad Laute achium, sed infirmis admodum rationibus, dum negat, Venditoris verum dominium esse. Ast non video, cur dominium hoc verum non sit. Est quidem, quod non dissiteor, Venditor oppignorans in mala fide. Sed haec mala fides creditori, qui in bona fide est, nocere non debet, Verum ei potius, quem tempestive sibi vigilare atque de procuranda resignatione iudiciali solicitum esse oportebat. Itaque Icii Helmsta- . 'dienses mense Maio anni cla IΘ ccxIX. pignus a Venditore, qui non resignaverat, impositum confirmarunt ex his ratio. I Tom. VII nibus:
97쪽
Omissio resignationis iudicialis contractum ipsium nullum
Contrahens ergo ad implendum contractum V refiginationem sociendam agere pste' In iis, quibus resignatio iudicialis recepta est, locis quaestio
haec trequentissime agitatur, utrum ipse contractuS, per quem alienatio facta, ob omissam relignationem iudicialem nullus sit, atque ab alterutra parte, invita altera, retractari possit. Quae ut recte decidatur, inspici ante omnia oportet verba legis qua resignatio iudicialis exipatur. Habemus quippe leges, quae contractum totum irritum declarant, aumagistratus aliquam eius rationem habere vetant. Vide die duriit iste ad rauni liveiqis e fandedi Ordiiung art. IS. ibi: Elle savii Eriest rc. sollen din Rursiliden Semlern und den Sesrid tS i terren eo elaqch und vota densubigen bellatiget, sonstenaber daruber nichi gehaden iverten, item ordinat. politi civit. Lumb. P. a. tit. I. verbis: stine Arast Dben, und Iu reli
98쪽
SP. CCCCXLVI. DE RESIGMATIOVE IVDICIALI. s,tarii Luneburgici disserentias infigitores cap. I. l. 2. Vbi vero poena ha et nul litatis lege comprehensia non est, des ctus resignationis iudicialis tranStationem quidem dominii impedit, Contractum vero ipsum nullum haud reddit. Ita sentiunt Berlich. P. 3. decis. 34S. v. IS. metuitis de Resiimalim
ne iudiciali cap. Io n. 7S.'cap. I. n. l43. q. M HS ad ius Lu- hec. P. J. tD. 6. art. I. n. 6. Quod si ergo ipsa alienatio rata
est, is, in quem ea facta fuit, agere quoque, alterumque ut rem tradat, aut, si iam tradidit, ut iudicialiter resignet, cogere 1 qteit. Vide Me erum de In Ceylitura Saxonica cap. 6. n. I 3. Bergerum de Utilitate usucapionis in iis locis, quihus recepta est reii tio iudicialis β. IS. Obiicietur nobis fotianlex. s. pr. C. de Legibas, in qua Caesares omnia contra leges facta non solum inutilia esse, sed pro insectis etham haberi iubent, licet legislator fieri prohibuerit tantum, nee specialiter dixerit, inutile esse debere, quod factum est. Sed haec lex ad quaestionem nostram trahi nequit. Iura enim, quae resignationem iudicialem desiderant, contractus extra iudicium celebrari haud prohibent, verum iudicialem confirmationem sinitem superaddi iubent. Quamobrem Ioi
99쪽
rer Urit , Erbin Molageni nothmendi g feo; so Rhiad diese ange*he. M umflande und Argumenta niti hilitatistit, die an den altesten Studer g. Mithene tarallieruns deS meitisen Dau96 umιustoffen. v II. Resignatio iudicialis etiam in diuisionibus hereditariis, in quibus praedium allaxi ex coheredibus addicitur,
Fx responso in praeceuente meditatione adlato constabit, dubi cassh olim l Ctos Helmstadienses, sitne resignatio iudicialis necessaria tun quum in divisione hereditatis praedium hereditarium coheredi, ceteris coheredibus pecunia satisfacienti, addicitur. At enim vero deinde, re rectius reputata, scrupulus omnis exemtus est, perVicitque sentemtia haec in iis locis, quae resignationem iudicialem receperunt, per addictionem praedii hereditarii uni ex coheredibus factam non transferri dominium, nisi resignatio ista accesserit. Namque illa generalis ratio, propter quam resignatio iudicialis introducta est, ut nempe dominia rerum certa sint, etiam in addictionibus praediorum hereditari rum locum invenit. Accedit porro, quod istiusmodi assi dictiones verae venditiones sunt, L. i. C. Communia viris
que iudicii, L. φ. C. Communi diuidundo, quemadmodum latius ostria sum fuit in Specimine CXVII. de Impugnatione diu, num hereditariarum medit. I. Iosue sic responderunt lini inlitadientes mense Iunio anni clata cc xxvu. ili die seri ti
100쪽
ter resignatam, vindicare nequeunt. Π quidem, resignatione iudiciali omissa, dominium penes. - venditorem manet. Videtur igitur heredibus eius vindicatio rei, quam ille alienavit M tradidit, sed nondum iudicialiter resignavit, competere. Verum non competit. Nam, sicut stupra in medit. s. ostendi, omistio resignationis iudieialis saltem dominii translationem impedit, alienationem vero ipsam nullam non reddit, nec emtori actionem emti adimit. Quod si ergo ipse venditor actione tenetur, heredes eius, qui una cum illo perλna sunt, Novella ψ8. pr. tenebuntur pariter. Magis vero, si ipsi agant, exceptione doli, aut rei venditete M traditae repellentur. L. l. L. 3. I. de Exceptione rei venditae, L. II. L. 78. D. L. I 4. C de GLctumibus. Et se responderunt ICti Hesm stadienses mense Iunio anni cIo lacc xxvii. Dcicob in neider tu abraunis meis verilorben, und hat 4 Eruder und clipellari Auider nebitl ὲmeden Eruder69 deό, sindern na fid) qtlassen. El6 nundie,ὶ se Iehiere nat dem ordenti isten Erbqanq Ne te mit lenen ni t concurriren tbnnen, is uerlongen sie λu rerissen, ob sie an den vonj threm Elteri Uater, dem Christian ZGneider, herrithrenbm, dom. verstorbenen Aacob ,ΞΦneider ehemolῆ von semem Sesthmister beo ver Erbtheilunq abgetr tenen ober niemal8 qerichilidi auigelassetnen unbem glichen Sulcrii Tnfptino maden tbnnen. Nun veri