Dissertatio inauguralis iuridica, de iure sacro et profano circa infideles,

131쪽

CIRCA INFIDEI E NON CONVERSOS.

T- rito id tantum in disceptationem veniat annoni Tu ine nor uni in cauli sciuilibus iurammorum

iit exemplo Christianorum, usquedum annum. U. excesserint quod recte sumus j in. assirmat,&ex his, quae actylus icta sunt, facile liquet. CYRIACI, Conta rium decidentis, auctoritas non est tanta, ut eius decisio Infirmis suffultae rationibus, stari debeat, quam ut es maxime adhuc plures copias in aciem producer

opponi possent. Secundum&quartum exemplum eXVno eoaemque errore fluunt Supponunt, testamenta m

. r ilium aifi Vivensi distributionem Maala

dam inter liberos per ammisse.Qum quod aliunde mei testame tum semper esse condendum se adum

libi sunt exemti. In tertio eXemplo maior probabiux'xiβ ... ,4 ita foecies occurrit, cum negari nequeat, uena eadQmOς ii, domitiua Gubliea ino 'civitate, niversitatibusque quibuSdamnisecialem succedendi ordinem indulgeri posse. Sic mi ac ciuitate ciuibus academicis incognita est successio an Gerdam Oeergewetiam nobiles in Saxonia, Marchia,

uenae oh o iure in successionamus gaudent.

1 rum hoc ideo, quia talis priuilegiat laccessi us indui. zel' ' Vel tacite, longo usu scilic et Sinueterata

consuetudine accedente. Tale priuilegium si etiam in-d pro se adducere, vel ad inueteratum usum prouocareoosthim, secundum successionem ad ius Mosa1cum do natam merito pronunciatur, si controuersia desuper in

Iri,sei iri hoc deficiente,subsistendu icuam plures etiam e veteranis in hac causa defendunta ud TIRA ELLVΜci . l. n. 2I. Speciatim vero plenius apud civLLVM cit. tr. c. b. n. 3beqq. Quintum Xern-

132쪽

116 IECT. II CAP. I. DE IURE PROFANo

amo Leon. trahasit Multo magis

iure communi filiuntur quod non re.

cedit a lege Mosaica Cum Christianis non aequali gaudent iure sic matrimolium cum fit libus non intrahunt

plum admittimus, si tale peculiare statutum legitime pro-hari potest. Sextum vero prorsus reiicimus, cum iudaei sint seque subditi ac Christiani, & hi in contractibus ineundis leges loci, non proprias sequi teneantur, illiso fata in certa si ecie contradivum inueteratus usu peculiare quid inter eos constituerit. Siclaicta dotalia ex antiquis ma obseruantia a Rabbinis eorum conscribi solent, quibus sidem tribuurit plenam, quam iudex admittere tenetur, cum etiam in probando mustum consensui titi antium

tribuendum siti.

9- cum ita sint, euidens est, iudaeis, ceteris

que infidelibus eo mimus esse deneganda illa iura commu- nia, quae ne quidem a iure forens recedunt, vel ei contrariantur. Sic liberos habent in potestate teque ac Chri

libera udaeorum, quamdiu in potestate sunt, condunt testamenta suntque suis parentibus aeque sui haeredes ac Christiani. IRA GEL L. ci . l. Statutum quod prohibet mulieres sine certis solennitatibus contrahere, iudieas in

Iieres etiam continet SVRDVS CUN. n. a. CYRIAC. c. I. n. 2I.

Qui ij pro dote sua communi priuilegio gaudent, quod

in I. a C. qui potior in pign. hab traditur. Vid. IRA est In Io: ICCIVLL. lib. V c. I. Similiter quae de donationibus ii iure sunt constituta iura singularia, recte quoque ad infideles applicantur. Vid. RICCIVLL. Bb. H. c. I . nos. Et denique omnia alia iura communia, quae modo ad insideles possimi applicari, eos quoque ligant, cum sint subditi, E in eodem cum reliquis territorio vivant, nec vilibi excepti. g. XI Non aequali tamen semper iure utuntur,quando cum Christianis ipsis agendum est. Sunt enim quaedam negotia infidelibus quidem concessa, prohibita tamen, ne cum Christianis suscipiantur. Huc primo pertinet matrimonium, quod iam Patres in primitiua eccle

tia admodum dissuadebant, variaque incommoda allega,

133쪽

bant, quae ex coniviactione fidelis cum infideli nasci solebant. Vid. ERTvLLIAN. ad uxor Neque enim talia matrimonia ab initio absolute prohibita existimabantur, lege sacra deficiente, quod plenius euictum est in obseruationibm Halen b. tom. Obs. Io. g. δ sqq. Animaduertebant tamen primi Christiani infinita incommodae eiusmod1 matrimonio oriri, quae vix poterant euitari averti propter grauissima odia, quae animos infidelium adeo occupauerant, ut non posset non intima animorum conspiratio, in matrimonio requisita, deficere. Hinc fallit Avet onrit. obferu lo credens, has molestias, quae contra haec matrimonia a Patribus allegantur, casu Me accidenti coi ii iiise atque pietate, modestia ac prudentia alterius coniiuris facile corrigi potuisse talem enim philosoph1am haud admittit status temporum, quibus infinitis malis Christiata torquebantur, unice ob religionis disparitatem, seu ob nouao peregrina sacra,quas molestias ipse Christus iam praedixerat. Admitto facile disparitatem religionis

matrimonio obstaculum de iure naturae non parere, neC

sola incommoda molestias prohibitionem iuris inuoluere, quippe quae tantum dissuadent, non necessitant. Facile tamenis e ciuitas inde occasionem arripere potest, id prorsus prohibendi, quod tantum recta ratio dissuadet. Vtroque sane iure tam ciuiri, quam ecclesiastico talia matrimonia prohibita sunt, adeo Vt per constitutionem 1 HEo- Dosti coniunctio inter fidelemo infidelem adultera v1cem habere dicatur in I. 6 Coae de iudaeis. Similiter in Concilio

Aurelianens III anno 338. celebrato c. II apUd HARDI IN. tom. II concit . I aes sub poena excommumcations haec con-

iusta sunt interdicta,id quod variis aliis Conciliis repetitum. Vid. Concit Toleton. IIL de anno 389. c. I . apud HAR-mis. tom. III p. ΤΙ. Romon die anno 7 3. c. o. apud MMDV1Ν cit. I. p. stas. JOnf. c. 6.9seqq. C y. . Mucia enmagis haec prohibitio postquam creditum fuit, i matri monio fidelium sacramentum quoddam itare, quod ii I-

gens discrimen, prout sect . cap. ostensum, interm

134쪽

128 SECT II CAP. I. DE IURE PROFANO

trimonia fidelium infidelium latroduxit, iuxta c. 7. X. de diuort.4 quamuis Protestantes ab hoc conceptu ut plurimum alieni sint, ex aliis tamen causis merito ab hoc ma- obiectiones, trimonio abstinent. Urget quidem Avaeos cis observ. Io resoluuntur hisce matrimoniis nullam solidam rationem obstare, sed potius illa licita esse, i)quia alium quemcunque contractum cum iis celebrare licet, a quia nec principibus interdictum foedera cum infidelibus pangere, 3 quia nec leges naturales huic matrimonio resistunt, quin hisce

coniugiis exempla veteris&noui testamenti maxime fauent. Verum ex his rationibus haud essicitur, ut tales coniunctiones promiscue, pro satu praesenti, in quo vivi mus, admitti posIint, quod unice in quaestione est. Nam α) a ceteris contra istibus ad coniugia nulla valet cons quentia, quae intimam animorum consensionem desiderant, vix sperari potest in tali consortio. β Foedera, quae a principibus ineuntur, itidem subsistere possunt, in te absentes, sine tali conspiratione voluntatum. Haec nullam indiuiduam vitae consuetudinem inducunt, neCvincula perpetua habetit, uti coniugium. Et quamuis γ ratio naturalis tale matrimonium haud impediat, iuste tamen princeps ex rationibus urgentibus illa prohibere potest, ex quibus rei publicae maiora incommoda imminere

videntur. Nec denique δ exempla particularia ex sacrocodice petita generalem regulam constituunt, quin potius contrarium inde colligi poterit, quod Deus postea

matrimonia cum gente Caanitica inire seuere interdixerit, Od. XXXIV, 1 Deut VII, 3 idque in Salamone reprobatum fuerit, . Reg. XI, . a. ne hoc modo idololatria iii gente iudaica introduceretur, id quod merito quoque adhuc hodie ex eiusmodi matrimoniis metuendum est. Infidelibus 9. XII. Similiter olim interdictum fuit, ne iudaei vel ' -- ό. im pagani Christiata mancipia, ullo titulo acquirerent, usa si a thi '' metus iustus erat, ne eX dominica potestate inuita circumsu,sidetent ciderent,d ad sua sacra cogerent, id quod sub poena capitali prohibituni est in I. L Coae ne Christ. cip. haeret vel

135쪽

CIRCA INFIDETES NON CONVERSOS. 9

ud Cupagan hab. Idem quoque in iure Canonico repetitum, quod, s sit, quern Christus redemit, blasphemum Christi in seruitutis incum detinere, ut dicitur in c. . . de iud nisii forsan adscriptitii serui fuerint, qui colendis terris

eorum diutius adhaeserunt. c. a. X. delud: Ex eodem fundamento in C. 3. Xa eam L nefandum esse dicitur, quod iudaei faciant Christianas filiorum suorum nutrices, ex illa ratione, Aodpra Iriduum, ut quσm με lactent, nec nutrices dereJaciant in latrinam. Hoc quidam limitant, si extra domum per nutrices Christianas suos infairtes laetari faciant: Vid. RICCIVLLVS lib. II. cit tr. c. 2y. IZ FERΜΟSINVS ad . . a. X. de Iudis N id quod tamen alii reiiciunt ex nimio in infideles odio, ut liquet e do strina FERΜOSIN cit. I. n. o. 9sqq. Quin si rationem Pontifici Sinc. I. ci . intuemur,

ne quidem permissum erit iudaeis famusis fideles habere silii liberae is famulentur ancidae, sed tanquam serui a Do

mino reprobati, in cubus mortem nequiter coniurarunt, se Lrem pre sectum operis recognoscant seruos Eorum, quos Chri- si mors Uerosit ob seruos es ecit. Dubito vero, an hodie huic probitioni amplius locus sit, imprimis in terris Protestantium, cum saepe contingat, ut alias nutrices habere non possint iudaei, quam Christianas mulieres, ipsae

matres tamen ad lachandum inhabiles sint. g. XIII. Sic di plura alia antiquo iure prohibitare nee ili in i periuntum quae segre in praXin deduci queunt, eluti quod ni ab eis me. Christiani a iudaeis non possint recipere medicinam C. V. dicinam eis Cay qu. I. FERMOSIN. Ad C. Lade tuae qu. I. n. .seqq. Id ipsum ipere, GREGORIUS XIII. an oris8r adeo prohibuit, ut non solum hynx medicis iudaeis aegrotantes Christianos visitantibus grauissimam poenam dictauerit, sed etiam factamenta sepulturam morientibus denegauerit, quod admodum barbarum est recte iudicat sΑs MAGE dans Phipolredes quis lib. IX. c. U. . . Mouet inter nostrates etiam hanc quaestionem NICH. BERNII VALENTIN in an lectis medico-Qalib. P. I.sM. . f. . Sed qGid, ant, deludaeis in exterorum academiis pubi

cem doctores promotis An. iiD1 m opem Christianiso

136쪽

conscientia i=nplorare pinn, An. 11 edici Chrsiani eosdem

ad consiliationes a inittere, cum iis curis morboriιn scialere tenentur utrumque p. vi responi Facultatis Theologicae hoc confirmat, quo multis argumentis causa haec exornatur, pc δ' academiae ArgentoratensiIS&Rostochiensis consensus subiicitur. Rationes potistini iones mum hae sunt. Ι)Qu'dvsus medici iudaei sit contra ver- prohibitionis bum Dei, praeceptum de vitandis blasphematoribus. examinat Iur JHaec ratio plus probat, quam debebat, quia alias nullum commercium cum ipsis peragendum foret. II)Quod sit contra Apostolorum monita, qui, si quis aegrotet, seniores ecclelis vocare iubent. Sed hi non excludunt medicos, nec ad medendum vocantur. III Quod sit contra Patrum sancita, IV contra recessus imperii, aliaque iura tam sacra, quam ciuilia. Verum Patrum sententiae

plus odii saepius spirant, quam Verre rationis, quod etiam de aliis iuris canonici textibus dicendum. In legibus ciuilibus4 recessibus Imperii altum de hac prohibitione silentium est. V QuDd venena loco medicamentorum de consensu Thalnaudi adhibeant, VI ita aegri praesentaneo sese periculo exponant. Sed vix hoc metuendum est, postquam iudaei inter Christianos duris constringuntur vinculis, ut tale acinus committere vix audeant.

Sparguntur plures calumniae in iudaeos, quae ab aliis satis detectae sunt. VII Qus diudaei in superstitione confo tentur, qUse ratio omni conneχione destituitur. VIII)Quod testimoniis destituantur qualia quae sint non capio. Quid enim si publice iudaei in doctores promotismi IX,Quod neque iudaeis facile Christianos consulere liceat quod tamen experientiae propriae repugnat. X Quod sint infames, Momnibus honoribus priuentur; verum de hoc infra videndum est. Concludo itaque iudaeos rite promotos in doctores medicinae absolute noli posse excludi a cura aegrotantium Christianorum, postquam hodie eXempla non desunt, eis etiam gradum hunc

conferri solere. f. XIV.

137쪽

iv. Faeilius admitti potest, ite iussiet ad tute An Iudi iam Christianorum admittantur, quod quidem in I. possint esse S. e excusitstor permissum est, aegre tamet ad praxita V applicari poterit. Equidem afferunt c. I. s. de Christia sti n0ruiny nis esse accipiendam, quippe qui primis temporibu iudaeorum nomine apud gentiles veniebant. Sed si vel Dxime hoc verum sit, facile tamen liquet, diuersitatem religionis tutelae haud obfuisse, quippe quam gentiles ut

muniui bilaum fere unice considerabant, cita percind1- rectum beneficio iudaeos assici credebebant, si ab hoc onere in tantum essent immunes. modi vero hac sola ratione non ducimur in tutela deferenda, quin potius ad mores tutorum respicimus, ut ViX tutela ei permittatur, qui diuersae sedis inter Christianos addictus R. Nec entilium exemplum nobis praeiudicat, qui eam anu securam haud habuerunt, quae Christianis commendata esse debet, quibus accedunt tot aliae constitutiones ecclesiasticae, quae tali directioni, quam tutor in pupillum consequitur, resistunt Cons GHILI E exerci at.

s. seqq. Id facile concesserim, posse etiam ex rationibus iustis admitti, ut iudaeus curatelam suscipiat quid

enim si Christianus cum iudaeo commUnem negotiationem exercuisset, iro eius Continuatione in testamento suo cauisset, ut iudaeus socius curatelam illorum gereret, adiuncto Christiano tutore, qui educationem liberorum susciperet, quod nec SCHiLTERVS cit L DL absolute ne are videtur. ConDRICCIVL lib. I iit. r. c. o. .

XV Similiter passim prohibitum est, ne dae1 An possint

possint inter Christianos bona inamobilia acquirero, quod I

alias de iure communi iis concessitam, Ut constate a, e intes Chii. de udaeis c. LX dedecim. Vid. RICCIVM lib. II. GF0. Sa stiano,3

138쪽

spCT. II CAP. I. DE IURE PROFANotam impetrauerit, ad quod aegre admittuntur iudaei pr pter statum eorum dubium. Interim praxis quotidiana docet, iudaeos nihilominus aedes, sub nominibus Clui- stianorum acquirere, quod eo facilius permittitur, quia

eas hoc casu possidere possunt citra acquisitionem iuris

ciuitatensis.

Christianis 3. XVI. Praeterea quamuis alias cessio&venditio sit interdictum licita quibuscunque permissa, tamen in R. I. de an I H Π0myn g, Ordin polit de anno σπ tit. 2o. f. 2o hic quoque di Mihi, tersita quaedam quoad iudaeos introducta, cita cautum:

In b. q. Si hoc Vlterius confirmatum: iidem molion unaes obicie nivir das te in eo berte iten Notarii, o de condere Sortiis

daeorum nomina admodum suspecta ubique fuere de furaria prauitate; ne elo Christiani de hoc vitio participa rent, talis prohibita est cessio. Id indicant verba . . dic A

139쪽

CmC INFIDELES NON CONVERSOs.

prauisare non constat,&Vbi contractus iudici im est celebratus, videturque respexisse ad cit. R. i. o. ubi stimulcautum, ut iudaei omnes obligationes Iudicia r contrahant, quo omnis absit si audis usuraris suspicio. Verum id quidem contra mentem dicti Recessus esse videtur. Duo Omnino sunt articuli, qui inci . . yo. traduntur: si ut obligationes a iudaeis iudicialiter ineantur: a ne nomima tua aduersus Christianum alii Christiano cedunt. Generalis est haec prohibitio, ut recte obseruat LAVTERBACH de procurat in rem Dam th uo quae ad eum restrinfii nequit casum, ubi extram inliter, sic nulliter contracta est obligatio, cum eius cessio aliunde in alida esset, quod nullum est, cedi nequidem iudaeo vel alii infideli possit. Nec sus fori Saxonici, de quo ARΡΣ. cit L post eum 111 ΟΡΡΙnd deri EDαὰδ ob f. 1. n. 3. seqqAOq iamr, niuersalem praxin imperii facit, sed potius iuri communi in dubio

6. XVII Alias commercia cum udaeis tacilius admitti possunt, quam cum Saracenis, Christiani nommi . quotitie hostibus immanissimis, quibus arma ferrum' ligam ima quae ad bel- galearum, aliaque ad instruendam militiam deferre prolii tum instrutum est in P. LX de iudaeis, si vel malvu ne treuga sit facta, endum perti- uuippe quae tantum inducias ad tempus continet, bellum Πς , non finit. c. La eod. Hoc ipso haec prohibitio perpetua est quin cum infidelibus nunquam pax, sed tantum indu cii ineuntur. multo magis ergo haec prohibitio locum habebit, bello cum Turcis adhuc durante. c. II. X eod. Merito tamen differentia adhuc est facienda inter tempus hedi Scinduciarum illo omne commercium cum Saracenis sistitus hoc vero non item, adeoque merces ad eos deferri possunt, exceptis illis, quae ad instruendam mili

tiam tendunt, BARBOS ad P. II. I. ora. FERMOSIN.

c. r. X. de iudaeis v. i. n. . id quod quoque iam olim prouisum fuit in tit C. quae res expori non deb. Idem quoque repetitum in dei Caninaevo periora ordia de Vmo TXX.

140쪽

SECT. II CAP. I. DE IVRE PROFANO

An dedera Neque haec prohibitio iuris Canonici latatum modo pri- cum iis per uatos stim et ipsi Reges etiam ei subiiciuntur, ut aliis mi quoque iuris huius dispositionibus. Id ipsum CAROLUS V. applicandum esse censuit ad FRANCISCvMI Regem Galliae, foedus cum Turcis contra Imperium percutientem, id

quod nefas fuisse credidit. Hac de causa in R. f. de anno σψ . . . H. hac de iniuria ita conquestus est lint die aeci l

quidem secundum ius canonicum iudicare potuit CARO-Lvs V., cuius tamen placita inter gentes vim nullam habere debebant. An itaque de iure gentium et lam eo dein modo iudicari debeat examinauit Dia PRAESES in lir. rub uniuers. P. Oec. lib. a. c. I. f. a. in not. sit. q. quod hic

non repetam.

f. XVIII.