장음표시 사용
101쪽
CIRCA INF1DELES CONVERTENDOS, c. s
Cum ergo, inseri, subuenire ei, cui periculum mortis temporalis imminet, fraterna Charitas&docet& iubet, malo do desumta rid nexu praecepto subuenienduan ei, aeuius animai examinatur
riclitatur Ieiunam hanc esse philosophiam, quis non animaduertit Si quid veri huic argumento inesset, etiam conuerso vioDnta insidelium approbanda foret, sub hoc praetextu, quod sicuti perire volenti resistendum sit, ita multo magis, cui aeternae lalutis iactura imminet, per vim ad conuersionem rapiendus sit. Vtrumque quidem praecauet dum, sed dispari ratione. Illud quidem etiam vi adhibita, ut etiam qui sibi manus violentas inferre intendit, propossito reuocetur,4 impediatur hoc vero, quia curam animae tangit, adhibita tali medela, quam sana ratio, teligionis indoles approbat, quae ab omni coactione aliena est. Eodem argumento infideles haeretici, maxime Sarac ni uti possent, si dominante religione praeualerent, cum nos infideleso haereticos esse credant, quod tamen ZASIVsiis haud indulgebit. Interim tamen, quod quisque iuris in alterum statuit, idem ius quoque contra se admittere debet. Tertium argumentum huc redit, quod homo magis tueetium at- Dei, quampatris naturalis, a quo tanquam causa inmirin gumentum acipali corpus habet, cum Dea sit corporis creator animae. Iam vero, pergit, pater iste temporariUS Deo creatori re . . idnniti resultareue non debet, filio flaos per Principes, qui a reuocatui:
Deo sunt constituti, in familiam suam vindicansi,o quasi liberali causa a daemonis grauissima seruitute asserendi Dominium creatoris violari credit, dum patris iuri parcitur, absurdumque esse, ut modicula patris potestas plus possit ad perdendum, quam augusta creatoris dominatio ad saluandum. Cedat ergo, animos concludit, tu inpersidis Deo fideli, perditor saluatori, trux benigno, cruent innocenti, mancipium domino, daemonDproles De Iio, tenebrae luci bae coelo, Datque cum uapotestate cotauiosi; pater,ut suum cindicet tamininus creator Si ΖΑsius fuisset iudaeus vel Sarac nus, eodem suae dubio argumento contra Christianos ut
retur quid vero tum ipsemet responderet ZAsso alicui fi-
102쪽
96 SECT. I CAP. II DE IURE SACRO
deli imprudendi quodam et aestuanti Q Lerit hic de dominio Dei in creaturas, IV d clytrirepotestati praeferendum esse negari nequit. Quis vero illud dominium in his terris exercere debet Respondet ZASIVS : princeps, cui eo ipso dominatum in animam& conscientiam tribuit, quia ipse Deus dominium in corpus& animam exercet Veriarnlio magis Iero videtur indulsisse, qui ministerio principis in his, quae ad fidem tonuersionem spectant, uti solet, in quo absurdo refellendo ulterius non immorabor. iiii . h. g. XIX. Hic non subsistit Asius plures addit ratio- ' . , hii ne friuolas,quae imbecillitatem iudicii eius arguunt.Qua esse aci ta enim eius ratio haec est baptismus ad salitem est emcal b ptismi 'φ' cio verbi diuini pr Edicatione. Si ergo ei socordia impu- sumtum ηδ tatu , qui publicare diuinam seriem negligit, multo fortius minὸς imputandum est et,qui cum potuit,par Iulos infideles fonte salutis non lauerit. lustrat hoc ipsum ex dicto Prophetae, nati dictuna esse e r qui opin negligenter faciat. Respexit forsan Assus ad eorum sententiam, qui infideles ad conciones audiendas cogi posse opinati sunt, quos iam supra refutaui vel si huc non collineat, ex eius argumento contrarium inferri posse autumo. Sicut enim infidelibus inuitis verbum diuinam obtrudi nequit, ita nec bapti m inuitis dandus illisque obtrudendus, qui sub lege libertatis conscienti e recepti sunt, quam integram seruare nequeiant, si fidesChristiana illis obtrud Itur,qui ab eorum educatione pendent. Id semper in baptismo paruulorum creditum
fuit, parentum fidelium, liberos baptismo osserentium, si- dem liberis quoque prodesse, quod ad hunc casum n lito modo applicari poterit. Quintam rationem rursus eYJimi- tibus patrite poto alis deducit, ostenditque ex variis iuris In o patria articulis, quod haec in perniciem liberorum qiadere non
hauila repro debeat quod si verum est, ait, Vbi de temporariis comm0b Iux dis agitur, quanto magis procedere debet, ubi de aeternis de spiritualibus, de cura animarum truct aitur. Verum hOC argumento tantum probatur, libero praeceXtupstid e pote-
disii impediri non posse, quo minus Ponte ad nostram
103쪽
C1 C INFIDELES CONVERTENDOS, ce
transeant religionem ut autem inuitis parentibus diripiantur,4 ab iis in ea aetate, in qua nullum adhuc sensun religionis habere possitiit, separentur, inde minime euinci poterit. Neque enim,si inuitis parentibus baptizati essent, eorum educationi ulterius permitti possent, sed principi
permissum foret, ad instar mancipiorum infantes recens natos parentibus praetextu religionis auferre, quod admodum luctuosum foret, omnique humanitati, quae tamet subditis debetur, contrarium, quod agnoscit FERMOSINvS cit. L n. a. Neque enim subditi qua tales, sime fideles fuerint, siue infideles, mera principis sunt mancipia,sed liberrat ciui gaudent,&iure familiae suae fruuntur.
f. XX. Sextum argumentum lepidum est,&eXquis Sextum a quiliis pristinarum tenebrarum natum. Ait nudaeo seruos gumentum
esse, sic per principem tanquam mancipia vendi, vel, si ita . videatur, bonis suis tanquam metitii iure exspoliari posse, ς' quod ex iure canonico, eiusque interpretibus illustrat quo infido Huic argumento paucis ropono illud HORATII ori profa les sint man. num vultu se arces. Sectione sequentis num infidelium ab cipia. iniuria malevolorum vindicabo, ostensurus, eos seruorum proprie dictorum inumero non habendos, sed subditorum ceterorum classi inserendos esse oppidoque falsum bona eorum iure peculii iis recte auferri,quod tot legibus&canonibus aduersatur. Ipse Asius in argumentis adductis Pan potestatis eos compotes fecit quomodo ergo in hoc argumento eos seruis annumerare potest, qui parriam potes tennia liberos nullam habent Aut ergo hoc argumento abstinexe, aut vero in prioribus argumentis simpliciter negare debuisset, iudaeos in potestate sua liberos non habere.
In septimo argumento rursus sui immenaor est, illudque inmum rursus ex viribus patriae potestatis trahit, quod pater libe- , ' ζ μ
ros, quos male tractat, aut ad impietatem deducit, emanci et uili quiuipare debeat. Teneamus lupum auribus. Quid ero inde pater ab im- aliud concluditur, quam quod pater ad liberos religionis pietatem li-
intuitu emancipandos cogi possit, si scilicet sponte nostris ' 'ζάφ'
sese offerunt sacris, siserio ad conuersionem adspirant, a d ' 'β'
104쪽
qua per pateriaam disciplinam retra runtiir Id ipsum vero ad infantes tenellos, in cunis adhuc de gentes, applicari nequit, utpote quibus nullum desiderium ambiendi sacra no- Oct RV yx si ratribui poterit Octaua ratio minus conciuesit. Ait,nora i 'ti quo est e maiorem potestatem patris iudaei in fi: ios, quam patris a pati tu , , te Christiani in liberos suos hunc autem cogi posse, ut libe- stata hi istia ros suos baptismo offerat, ergo etiam illum. Sed ratio di- notum dis, uersiitatis in propatulo esst,quod Cristianis ibis eccloia iisdς tum P0 ci, vitia acrio11 iudaei, sic illi iure communi Christiano
Hudit debeant, quo CXemti 1 includaea, quantum ad religionis culturam attinet,Vt si prisit cap. L. f. '. p. 4 .euictum est. Ceterum plura adhuc Circa hoc argumentum moneri poterant, cum etiam illud alia ratione in abusum trahatur, a qui bus tamen abstineo, interim B. L. ablego ad illa, quae PHILIP- P sis 1 1ΜAORCH in hi or inquisit. lib. IIuc M. p. 97. . de hoc Non ratio argumento ediderit. Nona ratio cum tertia fere conuenit.
cum f mu'd si domino temporali, ait, si patri naturali exhiberi si- uesti binum tuam prolem petenti interdicto succurritur, quan-
de libeti ex to magi Saeterno domino patri suum&seruum prohiberniis de lem in familiam suam reducere cupienti mos est gerendus.
sumta Argumentum hoc a foro ciuili petitum est, sed ita comparatum, Ut inde appareat, nihil tam abstu dum, quod non aliqua ratione iuris insulse applicata colorari incrustari queat. Merito hic inquirendum orer, quisnam nomitae Dei de liberis 1 hibemus agere deberet' Si dicis, princeps; utique prius ad causam se legitimare deberet, quod hanc
potestatem a Deo acceperit,qui quidem vult omnes homi,. nes saluos fieri, sed non per brach uγλ culare, verum per DςςΤ yy alia in aedia spiritualia. Decimam rationem petit eXPraece' inimi eo uiri pio Saluatoris, QUO immicos nostros diligere iubemur, chari- petita reiici tati S autem primarium signum esse, ait, reuocare errantem.
iuri Haec ratio plus probat, quam debebat, quia si eidem aliquavis inestet, sub praetexta charitatis inta deles indistincte rapi possent ad baptismum, quod absurdum est Charitas Coactionem nullam admittit, maxime in iis, quae conscien
. iam tangunt, quaeque non possunt seri se tuo iure Commu-
hiulacii , i, tuo quilibur gaudet Denique in ultima ratione prouo-
105쪽
cat ad illud p ΑΡ1N AN1, quod summa sit ratio, quae pro religione facit, quaeratio talato ICto indigna est. Loquitur ICtus ethnicus de religione, siue qualitate, quae epulchras olim tribuebatur, ex hac hypothesi maxime erronea Concludit, in quaestionibus controuersis primario illam esse rationem admittendam, quaere et fauet, sime qualitati se pulchrorum accommodata est. QUIS vero inde argumentum ad religionem,quatenus doctrinam Christianorum de notat, traheret In sequentibus respondet ad rationes dissentietitium, quas antea adduxerat, quod ut sub incudem reuodemus, haud necesse est, qui argumenta ab ipso mcontrarium adducta iam satis reprobata sint. Superesset tpro firmanda nostra sententia argumenta RICCIVLO In medium adduceremus,quae tamen pleraqUe, cho Icatheo
logia desumta sunt, ut sub his secure contea dere 1 liceat. Hoc unico ergo nostram sententiam firmabimus praesidio, quod nullum solidum argumentum proferri possit, quo principi ius iudaeorum, in tutelam publicam semel receptorum,sibeios auferendi attribui possit. Denique etsi n1
civLLvs MFERMosiNus aliique nobi Scum conspirent, addunt tamen quasdam limitationes, in quibus sententiam contrariam admittendam censent, Veluti paruuliis in mortis articu 3 constitutus sit aliaSque quas ita compara tas esse iudico, ut facile reiici pol Sint Talem sane metho . . dum conuertendi infidelium liberos Cristisius haud praescripsit, quam proinde eius serui ministri quibus hoc
negotii datum est, minime adhibere debent. g. XXI. Docent vero tum obiectioneSTasianae,tum ancipio-
nostrae responsiones, hoc, de his in idelibin, qui uiri Meri,
nec in alterius proprietate constituti, intelligendum esse. . . h. hIllis enim ius saluum&illibatum in BDros relinquendum, ptishinec parentes infideles a consortio liberorum abstrahendi, ii possunt, quod necessario faciendum esset,si inuitis iis ad baptismum trahi possenn REI LING. de regim. cuUib H nos. a. c. s. n. J Captiuorum infidelium, qui in iustam seruitutem sunt deducti iure retorsionis,diuersa est ratio, cum nati ex ancillis dominorum proprietati subiiciantur, vi cuius dominus a naOX
106쪽
mox infantem matri auferre, educationem eius aliis committere,& sic quoque eum suo iure, quo pater,baptismo οὐ
voti expost n. N. D. Neque dubium est, quin etiam infantes ab infidelibus parentibus exposui baptismo a Christianis, qui eoruria
Curam educationem, quam parente dereliquerunt, Usceperunt,baptismo osterri poli int,cum hoc modo nemini iniuria inferatur. Denique idem quoque dicendum vide-An ex stupro tui vi liberis exsupro in delium natis, si rationi vulgari Dd. Dati inhaeremus, quo communiter ex viribus patriae pote alis desumi solet,quam hoc casu leges patri denegant. Ego hi . subsisto, cum ab efficaciapatriae sos satis decinonem unico haud petendam esse existimauerim, sed potius ab educatione, quae parentibus debetur, quaeque οργὸν naturalem iis conciliauit, ob quam durum foret, liberos a parentibus auellere. Qui ex stupro nati sunt, licet in potestate parcntum ciuili non sint, in matris tamen potestate narurali sunt, a qua auelli,tanquam mera mancipia, haud debent nec possunt. Ne dicam inter Germanos matri quoque quandaris potestatem in liberos legitimos competere, nec omnia it
ter nos componi posse ad scita rigorosa patriae potestat
QuHs siseri XXII. his ruboris habent argumenta ZAsIi alitea eo in casu,si liberi infidelium,sub potestate uiderasib hiu i , adhuc constituti, eius tamen aetatis, ut religionis negotiuiri parentibus intelligere sensum pietatis admittere possint, sponte sese offerant baptismo, serio conuerti desiderent. Asius caetr. de iudaeis qu. II. speciatim hoc thema pertractat, docetque, quod, non obstante contradictione parentum, alba ptismum admitti posssint. Agitata est ante biennium, quod excurrit, haec quaestioBerolint,in casu,quo duae puellae, iudaeorum silire,tenerioris adhuc aetatis, fidem Christianam ampled si desiderabant, patentibus anxievi sollicite id agentibus,ut eas a proposito uocarunt, contenderentque,
107쪽
sibi liberos suos esse exhibendos restituendosque Duplex hic ducestio tum de voluntate liberorum sufficiente, tum eiur, arentum ci sit mante legitimam talemJar1uSle se exserit, adeoque quae illa dicenda sit, indiscrimen am
tes quandoque impetu quodam iuuenIll,sine Vero conuer i. iiii stolais desiderio, adduci, ut se baptismo offerant, cum vix Lensum religionis habeant. Asius cit. I. ORICCIVLLVS cit Le uer annum Uptimuxv impletum sussicere putant, ut de iderium eorum admitti possit, idque inde probant, quod hac
aetateriam tali sint intellectu praediti, ut possint quaedam nepotia ciuilia peragere, peccare,in se naturalive obligare, adeoque vel ex Christi monito paruulo non esse impediendos, quo minus ad eum veniant, inde colligit. Ego u sus hic subsisto, nec ex solis annis, sed ex ali 1 circum Raabilis, quae desiderium conuersionis in paruulis generarunt, iudicandum esse arbitror, an serio volui atatem sese comuertendi habeant Id negotii dandum est Theologis da-scretis, qui, quod factum est in casu Berotinensii, tima cordium eorum perscrutentur, quo facto, gratis diuinae, quae in iis operatur, locus relinquendus est. De urer arentum contranitentium hic non adeo quaerendum est, cum potestas eorum ad ea, quae gratia diuina in liberas operatur, Xtendi non debeat, quin quod plerique contendant, transeuntem ad fidem catholicam liberari a patria potess te, pΕpMos1Nus adc. F. X mi aei,.qu. . , . statuit, quam sententiam sect It c. a. examinabo. Quamu1 vero Ont1-fex in cf. X de conuers. in de rationem aliquam in statis habendam esse existimauerit, de hoc casu tamen non loquitur, sed de eo Potissimum consultus filii, apud Quem secuto diuortio lilius educandus sit, utrum apud patre deIein, an matrem in elem ubi pro patre dec dendum esse statuit tum obpatriampotestatem, tum obuore dei. Con REINXING. cit. l. n. 6. Ceterum sit caussis, suae conscientiam tangunt. opus conuersionis concernunt, potest a principis eiusque imperium quiescit,
108쪽
1o SECT. I. CAP. II DE IURE SACRO
ecquis quaeso patri maius imperium in liberos coiacedet, qui ad diuersam religionem accedere voluntΘhbhui ditis g XXIII. Quodsii infideles ad fidem nostram transi
si tum eate re Parati sunt, rursu nouum tum induunt,4 quidem, anchumeno te baptismum, catechumenorum; post illum vero, fidelium, xum induunt qui in multis adhuc distinguebantur Scilicet quamdiu infideles adhuc praeparandi erant,desin rudimentis fidei in formandi, quod imprimis per cateches a fiebat cat hibis, infidelium numero absolute accenseri non poterant, sed in quadam cum Christianis iam erant communione, quae
demum plen per baptismum perficiebatur. A baptismo
enim uniuersiuris acri ter Myles dependebat communio, qua catechumeni nondum gaudebant. Inde diuersus eorum status, diuersaque iura, quae nec hodie in totum ce dii sint In e sal t. Sic I)nondum dicuntur esse in eoo a, quatenus haecclesia coetum denum denotat, qui tales demum dicuntur post baptismum. In hoc sensu stricto Patres viplurimum ecclesiae conceptum formant, quo posito, cateChumeni ecclesie accenseri non pollunt, quod ulterius illustra RICCIVLLvs In limine de Vib/Lcit. r. c. . 'faciamen II iam infi=3mae sunt eccle clesiae sunt s.', non absolute extra ecchsiam dici possunt, nec antiquitas eos ab otat exclusiit, adeo, ut nonhunquam catechumenos ad episcopatum admouerit, ceu e mplo AMBROSia constat, id in inime factura, si nullum prorsus cum ecclesia habereta commercium. Vid. GISBERT. OETIUS P. I. polit eccies lib. I. c p. .p. 32. Inde in quibusdam cum reliquis Christianis fidelibus conueniebant, in quibusdam disserebant, imodialechumenortim classes erant, ut ostendit BAsnage si ri. a. de cat chlam. . a. tomo II annal ecclo. p.Fos. inserta, ex quibus etiam quandam iurium inter se diuersi-1erilliu de talem habebaiae. In eo cum I bus conueniebant, quod clesiae subie Catechumeni legibus Christianorum se subiicerent, ut ob- is seruat ALBA SPINAEV ad can. o. Concilii Eliberini in n. simulque reciperent, se tu isti legem secuturos, ut IDEM cITU Iu ian. delubuit. . . docet, quamuis posterius de il lis
109쪽
C1st C IN FIDELES CONVERTENDOS, c. IOI
sis intelligendum sit, quoru in baptismus iamiam proxime
α quod nota pariter clam e bruorarent, nec CUcharistiae 'Vi ' ' hii interessent, multaque iiDOCCulsarentUr Cominiani prer busta eri, cum oceucharistiae summum Gyramis; οπώmentum erat, inde CLEMENS lib. III. conuitumn cap. o. ait: fidelis una cum cinechumeno tu domi orat. Non es enim quum,mitiatum una cum eo, qui non est initia , coinquinari. id BAsNAGE cit. I. Imo ne quidem orationem Dominicam recitare poterant, obserUante ALBASPINAEo veterib eccle fritis observ. s. . . DPq. sed pol st primas conciones&ante celebrationem eucharistiae secedere tu hebantur. In Co)rta OAras cano I. anno 9. Celebrato cas dias ap. HARDV1Ν tonet V conciseor. p. yyy adeo indigne habentur, ut ne quide in ad baptisterium accedere potuerint Additur praeter ex is denumi nedictiones etiam inter
domestica orationes, in quantum caueri potes' segregandi informandique sunt, ut se reuocent, signandos vel benedicen uos semotim sperant. Quam sedulo praetere a iis Misciplina arcanorum occultata fuerit, docet BASNAGE Cn. q. Hac de causa si in statu catechumenatu decedebant, CCo siastice non sepeliebantur, quod constitutum est in Concilio α iis
Iopiismi defunctis, simili modon que oblationis commemora tio, neque odendi stendatur Dium. Ex his enim oblationibus, quae pro de fune is fiebant, communio ecclesiasti ca inducebatur, a qua ad hiic eXclusi enant ante bapti imum catechumeni, ut plenius ostendit san. PRAE E in dyert de are deneganda comm nion coemet Sch q. Inde admo dum errat ALBASPINAEVS lib. I. cit obs o. in f existimans, catechumenorum oblationes recepta fuisse ante baptismum defunctorum, quod testimonia contraria reperire non potuerit, quorum vestigium tamen iamiam adductum est. Quemadmodum vero tam seuere hodie cum catechume
110쪽
SECT. I. CAP. II. DE IURE SACRO
nishaon agitur, nec ipsim et a coit unioneprecum eXcluduntur, quod vix in maioribus nostris excusari poterit ita quoque nec conrmunio coemeterii illis deneganda erit, si serium studium conuersionis prae se tulerint, praesertim cum nec olim,'qui insatupoenitentiae mortui erant, ab hac communione excluderentUr.
delinquente; g. V. Praeterea quodueis non iisdem, quibus si- poenitentiae deles, subii glebantur censuris ecclesiasticis. Qui per baptismum tium numero adscripti erant, ad conmunionem ecclesia ica1n admissi, per delicta grauiora illa excidebant, dc per excornrnunicationem eiiciebantur, nec restituebantur in integrum, antequam poenitentiam ecclesiastica egissent. Quia vero catechumen nondum in communionem erant admissi, etiam ab illa nec excludi, necpublicaepa nitentiae subiici poterant, in hunet finem, ut communioni restituerentur. Obseruat id ipsum ALBASPINAEus lib. H. de Ceterib. ecc . ritib. c. I. n. a. aieni Publicam non fuisse poenitentiam, catechumenos non fuisse coactos inforibus aut hi u-1ie ten7plorumpoe=ritentiae eges subire,neque qua baptizati to- Ierare teneba=itur poenis, se ictationes, argumento , indi-eio illa est, quod nullibi apud Patres deprehe=idas, neque OLMm proferre exemplum possis, quo quisquam catechumenus uafido quodam sacco, quo opertus in conspectum ecc a sese
dederit. D de non ea de res vllam verburn ctum legaF,quem' tiam catechumenum poenitentiae publicae gradum ingressum,nut inter flentes lamentantesque, aut audientes,sub ratos aut ne oblatione communicantes,qui sunt quatuor poenitentiaesu- blicae gra iis Interim alia quadam ratione coercebantur, veluti quodsigentes genua audire verbum tenerentur,in si in peccato perdurarent, prorsus abiicerentur, ut cautum in Concilio Ne caesarien anno 14 celebratoc apud HAR-DvIN. tom. I. concit. p. I . In Concilio Nicaeno can. I . catechumenis lay se riniunctum,ut tribus annis sint inter audien-m tantummodo,posthaec autem cum catechumeni orent. Similem disserentiam quoque obseruauit THEODOSIUS M.