장음표시 사용
101쪽
suetudo atrona ait ho miseriores eo ostendens, quo iam quasi liceatfaciunt, quod per tuam aeternam Iegem numquam neebit; etimpune ae facere arbitrantur, cum ipsa faciendi caecitate puniantur, et incomparabiliterpatiantur peiora, quam faciunt. Ergo quos
more cum studerem meos esse nolui, eos cum docerem cogebar perpeti alienos; et ideo Elacebat ire, ubi talia non fieri omnes qui noverant indicabant. Verum autem tu, apes mea et portio mea in terra viventium, ad mutandum torrarum locum pro sal Sanimae meae, et Carthagini stimulos, quibus indoavelle ver admovebas, et Romae inecebras, quibus ad traherer, proponebas mihi per homines, qui diligunt
vitam mortuam, hinc insanafacientes, inde vana pollicentes; et ad corrigendos gressus meos utebaris eculta et illorum et mea perversitate. Nam et qui pertu babant otium meum, foeda rabie caeci erant; et qui invitabant ad aliud terram sapiebant. Eo autem, qui detestabar sic veram miseriam, illi falsam felicitatem adpetebam. Sed quare hinc abirem et illuc
irent, tu sciebas, Deus; nec indicabas mihi, nec matri, quae me profectum atroeiter pianxit, et usque ad mare secuta est. Sed fefelli eam violenter me tenentem, ut aut revocaret, aut mecum pergeret, et finxi me amicum noue deserere, donec vento facto navigaret.
Et mentitus sum matri, Et illi matri, et evasi quia etho tu dimisisti mihi mit,ericorditer, servans me ab quis maris, Plenum exsecrandis sordibus, usque ἐσaquam gratiae tuae, qua me abluto siccarentur numina maternorum oculorum, quibus pro me quotidie tibi rigabae terram sub vultu suo. Et tamen recusanti sine me redire vix persuasi, ut indoco, qui proximus nostra navi erat memoriaigat cypriani, maneret ea nocte. Sed ea noete elanculo ego profectus sum; illa nutem remansi orando et flendo. Et quid a te petebat, Deus meus, tantis 1acrimis, nisi utaturigare me non sineres Sed tu His eonsidens et exaudiens
102쪽
cardinem desiderii eius, non curasti quod tunc Petebat ut in me faceres quod semper petebat. Finxi Ventus, et implevit ve1 nostra, et littua subtraxit a apectibus nostris in quo mane illa insaniebat do orae et quaretis, ac gemitu implebat aures tua contemnentis ista; cum etme cupiditatibus meis raperea ad finienda ipsas cupiditates, et illius camiae desideritis iusto dolorum flagello vapularet Amabat enim
aeeum praBaentiam meam more matrum, ed multis
multo amplius, et nesciebat, quid tu itu gaudiorum
facturus essea de absentia mea. Nesciebat, ideo nebat et eiulabat, atque tuis cruciatibus arguebatur in ea reiiquiarum Evae, cum gemitu quaerens uod eum gemitu pepererat. Et inins post accusationem fati Iaciarum et crudelitatis meae eonversa rursus ad deprecandum te pro me absit ad solita, et ego Romam. C. IX. Et ecce, excipior ibi sagail aegritudinis corporalis, et ibam ad inferos, portana omnia mala, quae commiseram et in te et in me et in alio multa et pravasta e originalia peccati vinculam, quo omnea in Adam morimur. Non enim quidquam eorum mihi donaveras in Christo nec solverat ille in eruce sua inimicitias, qua tecum contraxeram plenaetis meis. Quomodo enim eas Oiseret in cruce Phane
amatis, quod de tuo eredideram Quam ergo falaamihi videbatur mors carnis eius, tam Vera erat animae meae; et quam vera erat mora carnis tua, inmfalsa vita animae meae, quae id non credebat. Et ingravescentibus febribus iam ibam et peribam. Quo enim irem si tunc hinc hirem, nisi in ignem nimie tormenta digna factis meis in veritate ordinia tui Et
illa hoc nesciebat, et tamen pro me orabat Rhaena. Tu autem ubique praeaena, ubi erat, exaudiebas eam et ubi eram, miserebaris mei, ut recuperaremniautem corporis mes, adhuc innanua corde asterilego.
Νeque enim desiderabam in illo tanto pericvio b Ptismum tuum, et meΙior eram puer, quando iuum de
103쪽
materna pistate flagitari, leui iam 'eordatus vinum 4wnfessus sum. Sed in dedecus meum ea veram, et Monsilia medicinae tua demena irridebam, qui inenon sivisti taIem bis mori. Rus vulnere si feriretur
Cor mutris, numquam sanaretur. Non enim satis Ho-quor, quid erga me ha bat animi, et quanto maioreso1licitudine me parturiebat spiritu, quam eam pe-Pererat. Non itaque video, quomodo sanaretur, si mea talia illa mors transvor easset viscera dilectionis eius. Et ubi easent tantae preces et tam crebrae sine intermissione musquam, nisi ad i. An vero tu, Deus misericordiarum, aperuere cor contritum et humiliatum viduae e tamae a riae, is quentantia elaemosynaa, obsequentia atque servientia sanetia tuis, nullum diem praetermittentia oblationem ad Qtare tuum, bis in me, mane et vespere, ad ecclesin euam aine uua intermissione venientis, non ad vanas fabulas et aniles loquaeitates, sed ut te audiret in tuis sermonibus, et tu istam in suis orationibus Huiusne tu lacrimas, quibus non te numm et argentum petebat, nec aliquod mutabile aut voIubiie bonum, sedaiautem animae filii aut tu, cuiust munere talis erat, contemnere et repellerea ab auxilio tuo mequaquam, Domine. Imo vero aderaa et exaudiebas et faciebas ordine, quo praedeatinaveras esse faciendum. Absit, ut tu fallere eam in illis visionibus et respon-nia tuta, quae iam commemoravi, et quae non comon emoravi, quae illa fideli pectore tenebat, et semper omnitamquam chirographa tua ingevehat tibi. Dgnaris enam, quoniam inaaeculum misericordia tua,
eis, quibus omnia debita dimittis, etiam promissionibus tuta debitor fieri. C. ereasti ergo me ab ilia aegritudine, et
aaisum fecisti filium ancilla tuaε, uno interim eo 'ore, ut esse eui salutem meliorem atque erit-em
dares iungebar etiam tune Romae a1sIs illis Naue Iuuentibua anetis: non enim tantum auditori-
104쪽
bus eorum, quorum e numero erat etiam ia, in euius domo aegrotaveram et eonvalueram, aedita etiam quos electos vocant. Adhuc enim mihi videbatur, non esse nos qui peccamua, ne ne acto
ruam aliam in nobi a peccare naturam. Et eleetabat superbiam meam extra culpam esse et eum aliquid mali fecissem, non confiteri me fecinae,
ut sanare animam meam, quoniam peccabat i, nedexc are eam amabam, et ade aremeaei quid aliud. quod moeum esset, et ego non essem. Verum Rutem totum ex eram, et adversum me impi eas mea me diviserat et id erat peccatum insanabilius, quo me peccatorem non est earbitrabar; et exsecrabilia iniquit Ra te, Deus omnipotens, te in me ad PQ rniciem meam, quam me a te ad are Iutem malle sup rari. Nondum ergo posueras custodiam ori meo, et ostium continentiae cireum labia mea, ut non
eli re eo meum in verba - - ad Me an a excusatione in peeeatis eum hoministia operandi a iniquitatem, et taeo Gue eombinabam cum Meetia εὐ-rum. Pa. I I, . eo. LXX. . Sed tamen iam desperans, in ea salsa doctrina me posse proficere eaque ipsa, quibus si nihil melius reperirem,contentus sae ereveram, iam renitasius negligentiusque retinabam Etenima ortaestellammihi cogitatio, prudentiores caeterisfuisse tuos philosophos, quoa Academi- eos adpellant, quod de omnisua dubitandum ense eemauerant, nec aliquid veri ab homine comprehendi ponae decreverant. Ita enim et mihi liquido aenaisae videbantur, ut vulgo habentur, etiam illorum intentionem nondum intelligenti. Nec dissimulavi eumdem hospitem meum reprimere a nimia fiduci sunm tena eum habere de rebus fabulosia, quibus Manichaei libri yΙeni sunt Amicitia inmen eorum familiarius utebar, quam caeterorum hominum, qui in illa haeresi non tuissent. Nec eam defendebam pristina ani-
105쪽
mositate; sed tamen familiaritas eouam plures enim eos Roma occultat pigrius me faciebat aliud qua
rere, praesertim desperantem, in ecclesia tua, Domine coeli et terrae, creator omnium visibilium et invisibilium, posse inveniri verum, unde me iIli avere rant, multumque mihi turpe videbatur, credere figuram te habere humanae carnis, et membrorum nostrorum lineamentis corporalibus terminari. Et quoniam eum de Dε meo contare velum, cogitare nisi moles corporum non noveram neque enim id atuvmihi esse quidquam, quod taIe non essen, ea maximae et Prope sola causa erat inevitabilis erroris mei. Hinc enim et mali substantiam quamdam credebam esse talem, et habere suam molem tetram et da Ommem, sive crassam, quam terram dicebant, arve tenuinem atque nubtilem, sicut est aeris corpus, quam malignam mentem per illam terram repentem imaginantur. Et quia Deum bonum nullam malam natum creasse, qualiscumque pietas me credere cogehat, constituebam ex adverso sibi duas moles, utramquBinfinitum, sed malam angustius, bonam Mandius. Et ex hoe initio pestilentios me caetera Haerilegia --qusbantur. Cum enim conaretur animus meus recurrere in catholicam fidem, Tepercutiebar, quia non erat catholica fidos, quam esse arbitrabar. Et magis pius mihi videbar, si te, Deus meus, cui confitentur ex me Miserationes tuae, vel ex caeteris partibus infinitum crederem, quamvis ex una, qua tibi moles mali opponebatur, cogerer finitum fateri, quam si ex omnibus partibus in corporis humavi forma te opinarer finiri. Et melius mihi videbar credere, nullum malum in creasse, quod mihi nescienti non solum aliqua substantia, sed etiam eo ore videbatur,silinet mentem cogitare non noveram, nisi eam subtile corpus esse, quod eamen perdoei spatia diffunder tur, quam reuere abs te esse, quoem putabam naturam mali. Ipsum quoque Salvatorem nostrum, unl-
106쪽
genitum tuum, tamquam de massa lucidiissimae molia tuae porrectum ad nostram salutem ita putabam, ut aliud de illo non crederem, nisi quod possem vanit te marinari. Talem itaque naturam eius nasci non pome demaria vir ne arbitrabar, nisi carni concerneretur. Concerna autem et non inquinari non videbam, quod mihi tale figurabam metuebam ita Eeredere in carae nutum, ne credere cogerer ex eam
inquinatum. Nunc spiritalea tu blande et amanter ridebunt rite, si h eonfessione me Iagerint aediamen talia eram.
c. I. Deinde, quae illi in scripturis tui reprehenderant, defendi posse non existimabam; sed alux-- fame cupiebam, cum aliquo illorum librorem
et mimo eonferre singula, et experiri, quia inde aeneiret. Iam enim Helpidii euiusdam adversus eosdem anichaeos coram loquentis et disserentia ae monea etiam apud Carthaginem movere me coeperant, cum talia de scripturis proferret, quibus restati facile non posset, et imbecilla mihi responsio videbatur istorum. Quam quidem non facile palam promebant, sed nobis aecretius, cum dicerent, aeripe vas novi testamenti falsatas fuisse a neacio quibus qui Iudaeorum legem inserere Christianae filei, Iuerunt, atque ipsi incorrupta exemplaria nulla proferrent. Sed me maxime captum et offocatum quodammodo deprimebant eo oriasta cogitantem molesillae, sub quinua anhelans in auram tuae veritatis liquidam et simplicem respirare non poteram. c. XII. Sedulo ergo agere oeperam, propter quodveneram, ut doeerem Romae ariem rhetoricam, et prius domi congregare aliquos, quibus et Per quos innotescere oeperam, et ecce e Vaco alia Romae fieri, quae non patiebar in Africa Nam revera innamversiones a perditis adolescentibus ibi non steri, in nifestatum est mihi. Sed subito, inquiunt, ne mer-eedem magistro reddant, conspirant multi adole-
107쪽
acenisa, et transferunt ae ad alium, duaereosea fidei, et quibus prae peeuniae caritate iustitia vilia est. εOderat etiam istos eor meum, quamvis non Perieoto. odio. Quod enim ab eis passurus eram, magia Od ram fortasse, quam eo, quod cuilibet ulicita faciebant. Certe tamen turpes sunt talea, et fornicantur abs te amando volatica Iudibria temporum et lucrum Iuteum, quod cum adprehenditur manum inquinat, et amplectisndo mundum fugientem, eontemnendo tamanentem et revoeantem, et ignoscentem redeunti ad te meretrici animae humanae. Et nunc tiae odi pravo etdistortos, quam taeos eorrigendos diligam, ut pecuniae doctrinam ipsam quam diaeunt praeferant, ei vero te, Deum, veritatem et ubertatem eorti boni et pacem castissimam. Sed tunc eo magis pati nolebam malo propter me, quam fieri propior te bo
C. In Itaque postea quam missum atRΜediolano Romam ad praefectum urbis, ut illi civitati
rhetoricae noster provideretur, impertita otiam evectione publica, ego ipse ambiri per eosdem istactamnichaeis vanitatibus obrios, quinua ut earerem ibam; sed utrique nesciebamus, ut latione proposita me probatum praefectua tune Symmaehuami, teret. Et veni Mediolanam ad seMoatum piae pum in optimi notum orbi terrae, pium cutiorem tuum, cuius uno eloquia strenue ministrabant adipem menti tui, et Iaetitiam olei, et sobriam vini ebrietatem populo tuo. Ad eum autem duoebar aha
temeaeiena, ut per eum ad te aciona dueerer Suae
pit me paterne ut homo Dei, et peregrinationem meam satis opiscopaliter dilexit. Et eum amare eoe-Pi, Primo quIdem non tamquam doctorem veri, quod in uetesia tua proraua desperabam, sed tamquam hominem benignum in me. Et studioae audiebam disputantem in populo, non intentione qua debui, sed quasi exstorana ei lacundiam, utrum conveniret
108쪽
-Bau ., n maior minoaeve proflueret,qum ymedueabatur; et orbis tua auspendebar intentus, rerum aratem incurionus et contemtor adstabam; et deIeet harauavitate sermonia, quamquam eruditioris, minus
tamen hilar centia atque mulcentia quam Fausti erat, quod adtinet ad dicendi modum. Caeterum resum ipsa in nulla comparatio; nam lue permanichaeas anaeia aberrabat, lato autem aiauberrime docebat avia tem Sed longe est a peccatoribus avius, qualia Egoetune aderam; et tamen Propinquabam aenaim et
C. XIV. Cum enim non Magerem diacere qu edicebat, ae tantum quemadmodum dieobat audire ea mihi quippe iam desperanti ad te viam patere homini inania cura remanserat , veni aut in animum meum imul cum verbia, quae diligebam rea etiam, quas negligebam. eque enim ea dirimere Pot ram. Et dum cor aperirem ad excipiendum quam diserte diceret, pariter intrabat, et quam vere diceret, gradatim quidem. am primo etiam ipsa defendipo e mihi iam coeperant videri et fidem catholieam, Pro qua nihil Poase dici adversus oppugnantes
Manichaeoa putaveram, iam non impudenter adaeri extatimabam, maximo audito uno atque uero, et saepius aenigmate soluto descripturis veteribus: ubi, eum n litaram Mesperem, occidebam Spiritaliter itaque pleriamo illorum Ithrorem exporalia oeia, iam rvrehondebam deaporationem meam, tuum dumtaxat qua eredideram, Legom et Prophetas detestantibus atquo irridentinua resisti omnino non posse. Nee tamen iam ideo mihi ea holicam viam tenendum Esae sentiebam, quia et ipsa poterat habere doeto adae tores uva, qui e loae et non absurde obiecta relabierent nee ideo iam damnandum ilhad, quod ten ham, quia dolanatonia paris aequabantur. Ita enim eathouea non minis Ma videbantur,ael nondum etiam victrix adparere Tune vero fortita intendi an,
109쪽
mum ui ouo modo possem certis aliquibus documentis anachaeos convincere falsitatis. Quod si possem spiritHem substantiam cogitare, at in machinamenta tua omnia solverentur et abiicerentur ex animo meo; sed non poteram. Verumtamen de ipso mundi huius corpore Omnique natura, quam aenaua aenis adtingeret, multa probabiliora plerosque aenalaae Philosophos, magis magiaque considerans atque eom- Rarana indicabam. ItaqueAcademicomm more, aleutextatimantur cf. de civ. deias, o, dubitans de omni-hus, inuo inter omnia fluctuana,manichaeos quidem relinquendos eoae do evi; non Rrbitrans eo ipso tempore dubitationi moae in illa ecta mihi permanem dum me, ut iam nonnullo phu opho praepon bam; quibus tamen philosophia, quod sine nomiue salutari Christi ement curationem languori animae meae committere omnino recusabam. Sisini ergo tamdiu esse catechumenus in eatholicaeecIesia, milhia parentibus continendata, donec aliquid uerti elueeret, quo eursum dirigerem.
C. I. Spes mea a iuventute mea, ubi mibi emis, et quo receaseras An vero non tu feceras me, et via- crevera me a quadrupedibu et volatilibu eoeli Sapientiorem me feeera et ambulabam per tenebe et I xicum, et quaerebam te foris a me, et non inveniebam Deum cordis mei; et veneram in profundum marix, et dissidebam, et desperabam de inventione veri. Iam venerat ad me mater pietate fortia, terra marique me sequens, ut in perieulia omnibus de te secura. am et per marina diaerimina ipso naut eo oIabatur, a quibus rude ativas vi Oroa eum perturbantur consolari solant, pollicen ei Perventionem eum salute, quia hoc ei tu per laum pollieitua
110쪽
eras. Et inveni me periclitantem quidem graviter desperatione indagandae veritatis; sed tamen ei cum indicamem, non me quidem tam sae anichaeum,aed neque catholieum Christianum, non, quasi inopinatum aliquid audieris, exsilivit Iaetitia cum iam secura fieret ex ea parte miseriae meae, in qua me tamquam mortuum, sed resuscitandum tibi fiebat, et feretro eoritationis efferebat, ut diceres filio viduae: iuvenia, tibi daeo surge et revivisceret, et inciperet Ioqui, et traderes ilium matri auae. Lue Ra . a. Nulla ergo turbulenta exsultatione trepidavit Oreius, cum audisset ex tanta parte iam factum, quod tibi quotidie plangebat ut fieret Veritatem me no dum adeptum, ea falsitati iam ereptum imo vero quia eerta erat, et quod restabat te daturum, quieto- tun promiseras, placidissime et peetore pleno fid elae respondit mihi, credere se in Christo, quod Briu quam de hac vita emigraret, me visura esset fidelem
eatholicum. Et hoc quidem mihi tibi autem, fons
misericordiarum,prece et Iacrimas denatorea, ut a colerare adiutorium tuum et illuminare tenebras meas, et studiosiua ad ecclesiam currere, et in Ambro-aium ora auspenssi ad fontem salientia aquae in vitam aeternam Diligebat autem tuum virum, sicut angerum Dei, quod per illum cognoverat me interim ad illam aneipitem auetuationem iam eas perductum, per quam transiturum me ab aegritudine ad sanitatem, Intereurrente arctiore Periculo, quasi per Reeea-aionem, quam eriticam melici vocant, mea praea mebat C. II. Itaque eum ad memorias sanetorum alaestin Atrie solebat, pulte et panem et merum adiuua-aee, atque ab ostiario prohiberetur ubi hoc viaeopum vetuisse cognovit, tam pie atque obedaenter aemplexa eae, ut ipse mirarer, quam faciis nee atrix Pollua consuetumnia suae, quam viseeptatrix iuius