장음표시 사용
81쪽
nes humanitent O stuItum hominem immoderate humana patientem, quod ego tune eram Itaque aestuabam, autUrabam, nebant, turbabar; nee requies erat, nee consilium. Portabam enim eonscissam et cruentam animam meam, impatientem a me portari, et ubi eam ponerem non inveniebam. Non in amoenia nemoribus, non includi atquo eantibus, nec in suave olantibus locis, nee in convivii adparatis, neque in
voluptate e illa et Iecti, non d/nique in libris atque carminibus adquiescebat. Horrebant omnia, et ipsa Iux et Pudquid non erat quod tu erat, improbum
et odioam erat, praeter gemitum et Iaerimus. Nam in eis soli auquantes requies. Jhi autem inde auferebatur anima mea, onerabat me grandia sarcina miseriae. Ad te, Domine, levanda erat et euranda; neleham .ed ne volebam, nec aiebam, eo magis,
xia non mihi eras aliquid solidum et firmum, eum
e te eo tabam. Non enim tu eras, sed vanum phan- tuam et error meus erat Deus meas. Et conabar eam ibi ponere, ut requiesceret, per Inanodahebatur, et iterum Tua e super me, et ego mihi remanseram infelix locus, ubi us eas possem, neo inde recedere. Quo enim eor meum fugeret u eorde meo quo a moiva lugerem quo me non sequerer Et tamen fugide patria minua enim Eum quaerebant scuti mei,uhi ridere non solebant atque ThagastensLoppido veni aethaginem.
C. VIII. Non vacant tempora, nee scisse volonem per aenaua nostros fuerunt in animo mira opera.
mee veniebant et praeteribam de dis in diem, et ve-Mondo et praetereundo inserebant mihi species Misset Misis memorias, et paulatim resarciebant me pri-atinis generibus delectationinn, quibus edebat do- Io me cille ae succedebant non quidem dolores alli, ausae tamen aliorum4olorum. Nam unde me facillime et in intima dolarille penetraverat, nisi quia fuderam in arenam aulmam meam, dili-
82쪽
gendo moriturum ac si non moriturum m acinae quippe me reparabant atque recreabant aliorum aulicorum solatia, cum quibus amabam quod pro te amabam et hoc erat ingena fabula et longum mendacium, cuius adulterina coufricatione eorrumpebatur mens nostra pruriens tu auribus. Sed illa mihi fabula non moriebatur si quis umieorum meorum moreretur. Alia erant, quae in eis amplius capiebant animum colloqui et corridere, et vicissim benevole Obsequi, imul legere Iibros desciloquos, almes nugari, et simul honestari dissentire interdum sine dio, tamquam ipse homo secum, atque ipsa rarissim dissensione condire cona Ensiones Iurimas; doeere aliquid invieem, aut discere ab invicem, desiderare sentes cum moIΘ-Stia, suscipere venientes cum laetitia his atque huiusmodi signis, a corde amantium et redamantium Procedentibus per os per linguam, per oculos, et mille motu gratissimos, quasi fomitibus consitare animos, et ex pluribus unum facere.
C. IX. Hoc est, quod diligitur in amieis, et sic dili tur, ut reaalibi sit humana conscientia, si non
amaverit redamantem, aut si amantem non edam
Verit, nihi1 quaerens ex eius corpore praeter indicia benevolentiae. Hinc iue laetus, si quis moriatur, et tenebrae dolorum, et versa dulcedine in amaritudianem cor madidum, et ex amissa vita morientium mors viventium. Beatus qui mat te, et amucum in te, et inimicum propter te Solus enim nu uum carum amittit, cui omnes in illo cari sunt, qui non amittitur. Et quis eat iste, nisi Deus noster, Deus, qui fecit coelum et terram, et impiet ea, quia implendo ea feeit ea Teis
in amittit, nisi qui dimittit. Et qui dimittit, x it aut quo fugit, nisi a tollaeid ad te iratum
Dam ubi non invenit Iegem tuam in poena sua Et lex tua veritas, et veritas tu.
83쪽
C. . Deus istutum eonverte no8, et Oεtendeo: Hem tuam, et sala erimua. Ρη. 80 4. Νam quoquoversum se verterit anima hominis, ad dolores figitur,
alibi praeterquam in te tametsi figitur in puIchris
extra te et extra se quae tamen nulla essent, nisi essent abs te, quae oriuntur et occidunt, et Oriendo quasi esse incipiunt, et crescunt ut perficiantur, et perfecta senescunt et intereunt. Et non omnia senescunt et omnia intereunt. Ergo eum oriuntur et tendimi esse quo magis eleriter crescunt ut sint, eo magis festinant ut non sint. Sic eat modus eorum. Tantum dedisti eis, quia partes sunt rerum, quae non sunt omne simul; sed decedendo a succedendo agunt omnes universum, cuius partes sunt. Ecce sic Peragitur et sera o noster per signa sonantia. onenim erit totus sermo, si unum verbum non decedat, Eum sonuerit partes suas, ut succedat aliud. Laudet te ex tuis anima mea, Deus creator omnium, sed non in eis infigatur glutine amoris per sensus orporis. mi enim, quo ibant, ut non sint, et conscindunt eam desideriis pestilentiosis; quoniam ipsa esse Vult, et Tequiescere amat in eis quae amat. In illis autem non est, ubi quia non alant, fugiunt; et quis ea sequitur sensu carnis au quis ea comprehendit, vel cum praesto sunt Tardus est enim sensus Carniis,guoniam sensus carnis est; et ipse ea modus eius.
ius ei ad aliud, ad quod factus est; ad illud autem
non aviscit, ut teneat transcurrens ab initio debito usque ad finem debitum. In verbo enim tuo, Per quod creantur, ibi audiunt hinc et hucusque. C. M. Mi esse vana, anima mea, et obsurdescere in aure cordia tumultu vanitatis tuae. Audi et tu. Verbum ipsum elamat, ut redeas; et ibi est Iocus quieti imperturbabitis, ubi non deseritur remor, si ipse non deserat. Ecce illa discedunt, ut alia succedant, et omnibus sula partibus constet
infima universitas. Numquid ego aliquo discedo
84쪽
ait verem Dei. Ibi fige mansi.nem tuam mi eommenda quidquid inde habes, anima mea, saltem satia gata fallaciis. Veritati commenda quidquid tibi esta veritate, et non perdes aliquid, et reflorescenti tria tua, et sanabuntur omnes Ianguores tui, et nuxa tua reformabuntur, et renovabuntur, et constringe tu ad te; et non te deponent quo descendunt aedatabunt tecum, et permanebunt ad semper alantem ac permanentem Deum. Ut quid pervera aequeri Carnem tuam Ipsa te sequatur eonversa. Quidquid per tuam sentis, in parte est; et Ignoras totum, cuius hae partes sunt, et delectant te tamen. Sed si ad totum comprehendendum esset idoneus sensu camia tuae, ac non et ipse iri parte universi accepisset pro Poena tua iustum modum, velles, ut transiret quidquid exsistit in praesentia, ut magia tibi omnia piae rent. Nam et quod loquimur per eumdem senaum earnis audia; et non vis utique star syllabas, nedtransvolare, ut aliae veniant, et totum audias. Ita aemper omnia quisua unum aliquid eo tat, et non
simul sunt omnia ea quibus constat plua deIectant omnia quam singula, si possint sentiri omnia. Sed longo his melior qui fecit omnia, et ipse est Deus noster, et non discedit, quia nec sueeoditur ei. Si placent corpora, Deum ex illis lauda, et in artisseem eorum retorque amorem ne in his, quae tibi plaeent, tu displiceas. C. XII. illae en animae, in Deo amentur, quia et ipsae mutabiles sunt, et in illo fixae stabiliuntur alioquin irent, et perirent. In illo ergo amentur; et rape ad eum tecum quas potes, et dic eis hunc amemus, hune amemus; ipse feeit haec, et non est Ionge. Non enIm feeit atque abiit, sed ex illo in suo sunt. Eece, ubi est ubi sapit veritas Intimus cordi eat; sed eor e rarit ab eo Rediis praevarieatores ad Oor, et inhaere e tui, qui fecit vos. State cum eo, et stabitia. Mo
85쪽
quiescite in eo, et quieti eritis. Quo itis in aspera quo itis Bonum quod amatis, ab illa eat; sed quan 'tiam ea ad tuum bonum eat et suave. Sed amarum erit iuste, quia iniuste matur deserto ilio, quidquida illo eat. Quo vobis adhuc et adhue a viarem dissicile AEt laboriosas mon est requies, ubi quaeritia eam. Quaerite quod quaeritis aedihi non est, ubi quaeritis. Beatam vitam quaeruria in regione moriam: non est illic. Quomodo enim heata vita, ubi me vita Et descendit huc ipsa vita nostra, et tulit mortem nostram ei oseidit eam de
undantia vitae suae, et tonuit clamans, ut redeamus hinc ad eum in iuud secretum, unde processit ad nos, in ipsum primum virginiaem uterum, ubi ei nupat humana reatura, caro mortalis, ne esset aemper mortalis et inde velat sportatis proeedem de thalamo suo exsultavi ut gigas ad eurrendum viam. Ps I9,6. Νοu enim tardavit; sed cucurrit clamans dictis, faetia, morte, vita deaeensu, adscensu, et ana ut redeam ad eum. Et discessit ab oculis, ut redeamus ad ori et inveniamus eum. bscessit enim, et ecce hic est. OIuit nobiscum diu aesae, et non reliquis nos. Iuue enim abacessit, undariumquam reeesait, quia mundus per eum factus eat; et in se mundo erat, et venit in hunc mundum Pes--torea salvos facere eui eonfitetur anima mea, et
sanat eam, quia peccavit illi. Filii hominum, usquequo graves corde Numquid et post descensum vitaΘnon vultis adseendere et vivere Sed quo adscenditiis, quando in ali estis, et posuistia in coerum os e- atrum Descendite, ut adscendatis, et adscendati ad Deum. Cecidistis enim adscendendo contra eum. Dic eis lata, ut plorent in convalle plorationis, et Bie eos rape tecum ad Deum; quia de spiritu eius hi eo dicis eis, si diei ardona igni caritutis. c. XIII. mae tune non novaram, et Rinabam
Pulchra inferiora, et ibam in pr'fundum, et dicebam
86쪽
amicis meis: Νum amamus aliquid nisi puIchrum suuid est ergo pulchrum et quid est pulchritudo suuid est, quod nos adlicit, et conciliat rebus quam amamus 3 isi enim esset in eis decus et species, nuNI modo nos ad se moverent. Et animadvertebam Et videbam in ipsis corporibus aliud esse quasi totum et ideo pulchrum aliud autem, quod ideo deceret, quoniam aete adcommodaretur alicui, sieu Parseorporis ad umversum suum, aut calceamentum a pedem, et similia. Et ista consideratio scaturivit in animo meo ex intimo corde meo; et scripsi libros dΘvulchro et apto, ut duos aut tres. Tu scis, Deus; nam excidit mihi. Non enim habemus eos, sed aberraverunt a nobis, nescio quomodo. C. XIV. Ruid est autem, quod me movit, Domine Deus meus, ut ad Hierium Romanae urbis orato-xem scriberem tuos libros, quem non noveram facie, Eed amaveram hominem ex doctrinae fama, quae inieIara erat Et quaedam verba eius audieram, otilacuerant mihi. Sed magis, quia placebin aliis, et efferebant eum Iaudibus stupentes, quod ex homine Syro docto prius Graecae facundiae, postea in Latina etiam dicior mia abius exstitisset, et esset scientia-εimus rerum ad studium sapientiae pertinentium, mihi placebat Laudatur homo et amatur absens. trumnam ab ore laudantis intrat in cor audiuntis amor ine Absit. Sed ex amante alio accendituralius. Hinc enim amatur, qui laudatur, dum non fauaci corde laudatoris praedicari creditur, id est, cum amans eum Iaudat. Sic en1m tunc amabam hominea ex hominum iudicio non enim ex tuo, Deus meus, in quo nemo fallitur. Sed tamen cur non sicut auriinaiobilia, sicut venatori studiis popularibus diffamatus; sed longe aliter et graviter, et ita quemadmodum et me laudari vellem Νο autem vellam ita laudari et amari me ut histriones, quamquam eo et ipse laudarem et amarem sed eligens latere, quam ita notua
87쪽
sae; et vel haberi odio, qua ii sic amari. Ubi distri-huuntur ista pondera variorum et diversorum amo--m in anima una quid est, quod amo in alio, quod Tursus nisi odissem, non a me detestarer et repellerem, eum sit uterque nostrum homo momenim stetit equus bonus amatur ab eo, qui nouet hoc esse, etiamsi posset, hoe et de histrione dicendum est, qui naturae nostrae octua est. Ergone amo in homIne, quod odi esse, eum sim homo Grande profundum Qui ipse homo, cuius etiam eapillos tu, Domine, numeraton habes, et non 3nuuntur in te; et tamen capilli eius magis numerabiles sunt, quam adlaetus eius, et motus cordis eius. At ille rhetor ex eo erat Θnere, quem sic am am, ut vellem me esse talem,r errabam typho, et direumferebar omni vento, et nimia oecuit gubemabar abs te. Et unde scio, et
unde certus confiteor tibi, quod illum in amore Iaudantium n agis amaveram, quam in rebus ipsis, de quibus laudabatur quia si non laudatum vitupera- τε it eum iideli ipsi, et vituperando atque spemendo
En .sanarrarent, non accenderer in eum et non excitarer. Et egrte res non aliae forent, nec homs ipse alius, ae tantummodo alius adlaetus areantium. Eece, ubi iacet anima infirma nondum haerena oliditati veritatis Sicut aurae linguarum flaverint RPectoribus opinantium, ita fertur et Vertitur torquetur a retorquetur, et obnubilatur ei Iumen, et non cernitur veritas. Et ecce est ante nos. Et magnum quiddam mihi erat, si sermo meus et studia mea illi viro innotescerent. Quae si probaret, flagrarem magia si autem improbaret, saueiaretur cor vanum et inane soliditatis tuae. Et tamen pulchrum illud atque aptuis, unde ad eum acri-Pseram, libenter animo vera am, ob os contemplationis meae, et nullo eouaudatore mirabar. C. V. Sed tantae rei eardinem in arte tua nondum videbam, omnipotens, qui faeis mirabilia solus,
88쪽
et ibat animus meus per forma eorporeas; et uxelirum, quod per se ipsum, aptum Rutem, quod astaliquid adcommodatum deseret, definiebam etdiatinmebam, et exemplis corporei adstrueham. Et converti me ad animi naturam; et non me sinebat fala opinio, quam d spiritalibua habebam, ver u Eernere. Et irruebat in oculos ipsa via veri et avertebam pHpitantem mentem ab incorp-ea re ad lineamenta et colore et tumentes magnitudines. Et quia non Pot-Mam ea videre in animo, Putabam me non osse videre animum meum. Et eum in virtute pauem um rem, In vitiositata autem odissem diacordiam in illa unitatem, in ista quamdam divisionem notabam. Inque in unitate mens rationalia et natura veritati ac summi boni mihi osse videbatur in ista vero divisi ne irrationestis vitae nesei quam substantiam et naturam summi maIi, quae non solam essetis atantia, sed omnino vita esset, et tamen abs te non e et, Deus meus, ex quo sunt omnia, miser opinabar. Et tamen illam monadem adpellabam, tamquam ine ullo sexu mentem, hanc vero .adem, iram in mei-noribus, tibidinem in flagitiis, nesciens quid loquerero on enim novetram nequa didiceram, nec uuant substantiam malum esse, nee ipsam mentem n atrum
summum atque incommutabile bonum. Sieut enim facinora sunt, si vitiosus est illa animi motua, in quo est impetua, et se iactat insolenter ae turbido et stagitia, si est immoderata illa anima adfectio, qua carnales hauriuntur voluptates ita errore et falaae opiniones vitam contaminant, ni rationesia mena ipsa vitiosa eat, qualis in me tune erat nesciente, alio Iumine illam illustrandam esse, ut ait parete a Ver taris, quia non est ipsa natura veritatis; oniam is. gmnabis Meemam meam, Dom-ene meaea,4 minabis tenebras meas Ps. I8, 29. et demenisadinerua nos omnes aere mus. Ioh. I, I6. Ea enim tu lumen verum, quod illaminat omnem hominem ve-
89쪽
nientem in hunc mundum; quia in re non es era mutatio ne momenti Obumbratis. Iae. I, II. Sed e conabar ad te, et repellebar abs te, ut a ape-Tem mortem, quoniam superbis restatis. Quid autem superbius, quam ut adaererem mira dementia, me id esse naturaliter, quod tu es Cum enim ego ensem mutabilis, et eo mihi manifestum esset, quod ideo utique sapiena esse cupiebam, ut . deteriorem Hor fierem, malebam tamen etiam te opinari mu-t ilem, quam me non hoc ease, quod tu es , Itaquae xυε 1 ar, et resisteba ventosae cervici meae, et imam a forma corpore , et e ro amem adeu-aaham, et spiritu ambulans nondum revertebar adeo et ambulando ambulabam in ea quae non sunt, neque in te, neque in me, neque in eorpore neque mini re antur a veritate tua, sed a mea vanitate
fingebantur ex corpore. Et dicebam parvulis fideli-hua tuis, civibus meis, a quibus neseiens exsulabam, dicebam illis garrulus et ineptus eur ergo errat anima, quam feeit Deus Et mihi nolebam diei cur ergo errat Deus Et contendebam magia incommutabilem
tuam a stantiam eoaetam errare, quam me-mutabi emisponte deviam et poena errare confitebar. Et eram aetate annorum fortasse viginti ae aut ae-ptem, cum tua volumina aeripsi, volaena apud me eo ore figmenta, obstrepentin eordis mei auribus, ruas intendebam, dulcia veritas, iminteriorem meloiam tuam, eogitans de pulchro et apto, et stare emptena et audire te, et gaudio Pudere propter vocem sponat, et n. Poteram qua vocibus erroris mei rapiebar foras, et pondere superbiae meae in ima deeid am Non enim daba auditui meo gaudium et Iaetitiam, aut exsultabantias mea, quae humitiata non erant.
C. XVI. Et quid mihi proderat, quod annos natus
ferme viginti, cum in manus meas venissent Miato leue quaedam, quas adpellant decem categorias
90쪽
quarum nomine cum eas rhetor Carthaon alam agister meus buccis ivpho crepantibus commemoraret, et alii qui docti nabebantur, tamquam in nescio quid magnum et divinum suspensus inniabam , I 'eas soIus et intellexi quas cum contuIissem cum eis, qui se dicebant vix ea magistris eruditissimis non loquentibus tantum, sed multa in pulvere o pingentibus intellexisse nihil inde aliud mihi Meere Potuerunt, quam ego solus apud me ipsum Iegens cognoveram. Et satis aperie mihi videbantur loquentes de substantiis, sicuti est homo et quae in illis essent, sicuti est figura hominia, quHis sit et atat
ra, quo edum sit, et cognatio, cuius frater sit, aut ubi sit constitutus, aut quando natus aut alet, reuesedeat, aut calceatus vel armatus sit, aut aliquid faciat, aut patiatur aliquid et quaecumque in ni novem generibus, quorum exempli gratia quaedam pones, ve in ipso substantiae genere innumerabilia
reperiuntur. quid O mihi proderat, quando et
Oberat, cum etiam te, Deus meus, mirabiliter simplicem atque incommutabilem, illis decem praedio mentia putans quidquid esset omnino comprehensum, sic intelligere conarer, quasi et tu subiectus esses magnitudini tuae aut pulchritudini, ut IIIa aent in te quasi in subiecto, sicut in corpore; cum tu magnitudo et tua pulchritudo tu ipse sis corpus autem non eo sit magnum et pulchrum, quo eo us est, quia etsi minus magnum et minus pulchTum esset, nihilo minus corpus esset Falsitas enim erat, quam de te cogitabam, non veritas et figmenta miseriae meae, non firmamenta beatitudinis tuae. Iussema enim, et ita siehat in me, ut terra spinas et tribulos pareret mihi, et eum labore pervenirem ad panem
meum. Et quid mihi proderat, quod omnes libros
artium, quas liberale voeant, tunc nequissimus malarum cupiditatum servus per me ipsum legi, et intellexi, quoscumque legere potui Et gaudebam in eis.