장음표시 사용
171쪽
tia multa dixi tibi: Et tu, Domine, usque quo lisquequo, Domine, irasceris in finem me memor fueris
iniquitatum nostrarum antiquarum Sentiebam enim eis me teneri. Iactabam voces miserabiΙes: Quamdiu quamdiu Cras et cras Quare non modo quare non hac hora finis turpitudinis meae Dicebam haec, Qt flebam amarissima contritione cordis mel. Et ecce audio vocem de vicina domo cum cantu dicentis et crebro repetentis, quasi pueri, an patellae nescio: Tolle lege; tolle lege. Statimque mutat vultu
intentissimus cogitare coepi, utrumnam solerent pueri in aliquo genere Iudendi eantitare talh aliquid nec
occurrebat omnino audivisse me uspiam Repressoque impetu inerimarum surrexi, nihil aliud interpretans, nisi divinitus mihi iuberi, ut aperirem eodicem, et legerem, quod primum caput invenisgem. Audieram enim de Antonio, quod ex evangelica lectione, cui forte supervenerat, admouitus fuerit, tamquam sibi diceretur, quod legebatur: Vade, vende Omma, guae habes, et pauperibus, tu abebis thesaurum in Coeri; et veni, sequere me Μatth. Is II.); et tali
oraculo eonfestim ad te esse conversum. Itaque
Concitus redii ad eum Ioeum, ubi sedebat Alypius; tibi enim posuexam codicem ApostoIi, cum inde sum Texeram. Adripui, petat, et legi in silenti capit Ium, quo primum coniecti sunt oculi mei: Non in comessat nibus et ebrietatibus, non intubilibu et san- pudieiisis, non in contentione et aemulatione; sed sat ite Dom-- Lesum Christum, et earnis providen-ασm ne Deeritia in concupiseenias. Rom. I3 I3. I . Nec ultra volui legere, nec opus erat. Statim quippe eum fine huiusce sententiae, quasi luce securitatis infusa eordi meo, omnes dubitationis tenebrae diffingerunt. . Tum interiecto aut digito, aut nescio quo Milo signo, eodicem clausi, et tranquillo iam vultu
indieavi Misio. At ille, quid in se ageretur, quod ego nesciebam, sic indicavit petit videre, quid Iegia-
172쪽
sem ostendi et adtendit etiam intra, quam ego Iegeram, et igno am, quid sequeretur. Sequeb vir vero IUrmum a tem in fide reci M. Rom. ILI. Quod ille ad se retulit, mihique aperuit. Sed tali admonitione firmatus est placitoque ne proposito bono, et congrueritissimo uis morinus, quibus a me in melius iam olim valde Iongeque distabat, in vita turbulenta unotatione eoniunet Mat. Inde ad matrem ingredimur. Indicamus Eaudet. Rrrumus, quemadmodum gestum sit: exsultat et triumphat; et benedie at tibi, qui potesta es ultra quam petimus aut intelligimus faeere, quia tanto amplius ibi a te eoncessum dae me videb&t, quam petere solebat mia rabilibus flebilibusque gemitibus. Convertiati enim me ud te, ut ne uxorem quaererem, nee liquam spem saeculi huius, atans in ea remis fidei, in qua me ante tot anno ei meis eras. fCf. 3, II. Et eonvertisti luetum eius in gaudium multo uberius quam vo-Iuerat,et multo carius aeque quatitis, quum de nepotubus carnis meae requirebat.
C. I. o nomine, ex servus eum, ego servus tm et iam aneinae uae --- iseria mea, sta saer Ieab saeriferum laudis. Pa. III. . 8. Laude re ρο- meum, et Anu mea est Omnis sosa mea Geant: --- ne, quia rimina tibi meant, et remonae miai; et age animae meae salua rua ego sum. Psora, a Io. Musa ego et qualis ego quid non mali aut facta mea, aut ni non facta, dicta mea, aut si non diota, voti in me fuit Tu autem, Domine, honus et miserioor Et de ter tua respiciens profunditatem mortia meae, em do eordis mel exhauriens abusaum ore pia mis.
Et hoc erat totum nolle quod volebam, et velis quod
173쪽
volebas. Sed ubi erat tam armoso tempore, et de imo altoque ageret evocatin est in momento tib rem arbitrium moum, quo subderemiservicem leni iugo tuo, et humeros levi sarcinae tuae, Christe Iesu, adiutor meus, et redemtor meus quam suave mihi subito factum eat, carere suavitatibus nugarum, et quas amittere metus fuerat, iam dimittere gaudium erat Eliciebas enim eas a me vera tu et summa su vitas eiiciebas, et latrabas pro eis, omni voluptate dulcisae, sed non carni et sanguini; omnique clarior, sed omni aecreto interior omni honore sublimior sed non sublimibus in se. Iam liber erat animus meus aeuria molldacibus ambiendi, et ad uirendi,
et volutandi, inque aeadendi scabiem libidinum et garriubam tibi elaritati meae, et divitiis meia et a Iuti ineae, Domino Deo meo. C. II. Et placuit chlcia eo pectu tuo non tu-mvituose abripere, sed leniter subtrahere ministerium linguae meae nundinia loquacitatis, ne viterius puer
meditante non legem tuam, non pacem tuum, sed insalitas mendace et bella forensia mercarentur ex ore meo arma uxori suo. Et opportune iam pameissimi Mea supererant ad vindemia es ferias statui tolerare illos, ut solemniter abacolerem, et redemtusa et iam non redirem venalia. Consilium ergo' atrum erat coram is, coram hominibus autem nisi nostris non erat in convenerat inter nos, ne passim cuiquam essur- tur quamquam tu nobi alon abie lorationis adaeendentibus, et cantantibus eantu cum graduum dederas sagitta noutas, et carbones vantatore adversus linguam subdolam, esu conam endo contradio. eis, et sicut cibum adsolet ama do consumentem. Qua eras tu es nos ritate tua, et gestabamus eis in tra fixa vise Dbus; et exempla servorum tuorum, quos de nigris lucidos, et de mortuis avsa Mema, congeat in D num cogitationis nostrae urebant, et absumebant
174쪽
avem torporem, ne in m Vergeremus; et nerem debant no valide, ut omnis ex litigua a d Ia comtradictionis status inflammare nos acrius Posset, non Exstinguere. Verumtamen quia propi nomen tuum, quod .anctificasti per terras, etiam laudatore utique haberet votum et propositum nostrum, iactantiae aLmile videbatur, non opperiri tam proximum feriarum tempus, sed de publica profesaione atque ante oculos omnium sit ante discedere, ut conversa in factum meum Ora cunctorum intuentium, quam vicinum indemialium diem praevenire Voluerim, vita dicerent, quod quasi adpetissem masnus videri. Et quo milii erat istud, ut putaretur et disputaretur de animo meo, et blasphemaretur bonum nostrum Quin etiam, quod ipsa aestate literario Iabori nimio pulmo meus cedere coeperat, et dimouΙter trahere auspiria, doloribusque pectoris testari seisaucium, vocemque Clariorem productioremve recusare, primo perturba e-r't me, quia magisterii illius sarcinam paene iam necessitate deponere cogebat, aut si curari et conu Iescere potuissem, certe intermittere. Sed ubi pIena OIunta vapandi et vivendi, quoniam tu es Dominus oborta mihi est atque firmata, nosti, Deus meus, etiam gaudere coepi, quod haec quoque suberat non mendax excusatio , quae offensionem hominum ten Peraret, qui propter liberos auo me Iiberumissae numquam volebant. Plenus igitur tali gaudio toIerabam illud interviatum temporis, donec decurreret, nescio utrun vel viginti die orant; sed tamen foribter tolarabantur, quia recesserat cupiditas, quae me- eum solebat ferre εrave negotium, et ego premendus remanseram, nisi patientia succederet. Feceas-ae me in hoc, quisquam servorum tuorum fratrum meorum dixerit, quod iam pleno corde militia tum Passus me fuerim e una hora sedere in cathedra mendacii. At ego non contendo. Sed tu, Domine misericordissime, nonne et hoc peccatum eum DRe-
175쪽
teris horrendis et funereis in aqua sanet ignovisti et remisisti mihi ,
C. III. acerabatur aurietudine Verecundus dolato nostro bono, quod propter incula sua, quibus tenacissime tenebatur, deaeri ae nostro consorti Videbat, nondum Christianua coniuge fideli ea ipsa tamen arctiore prae caeteris eo ede ab itinere, quod adgressi eramus, retardabatur. se Christi num esse alio modo se velle dicebat, quam illo, quo non poterat Benigne sane obtulit, ut quam diu ibi essemus, in rure De eius essemus. Retribues illi, Domine, in resurrectione luatorum, quia iam ipsam sortem retribuisti e quamvis enim absentibu nobis eum Romae iam essemus, corporali aegritudine correptus, et in ea Chriistianua et fidelis factus, ex hac vita emigravit ita misertu ea non solum eius, ae etiam nostri, ne cogitantes egregiam erga nos amici humanitatem, nec eum in grege tuo numerantes, dolore intoIerabili eruciaremur. Gratias eibi, Deus noster tui sumus; indicant hortationes et eon notationea tuae, fidelis promissor. Reddes Verecundo pro rure in eius Cassiciaeo, ubi ab aestu saeculi requievimus in te, amoenitaten sempitem virentia paradisi tui, quoniam diministi ei peccata super te mm, in monte inc eato, monte tuo, monte uberi. Angebatur ergo tunc ipse, ebridius autem eouaet batur. Quamvis enim et ipse nondum Christianus in illam foveam perniciosissimi in oris inciderat, ut veritatis filii tui camem phantuam crederet, tamen nde emergen sic sibi erat, nondum ullis colatiae tuae saeramentia imbutua aed inquisitor ardentiarimus veritatis. Quem non multo post converat nemnoatram et regenerationem per baptismum tuum,
ipsum etiam fidelem atholicum eastitate perfecta atque eontinentia tibi aervientem in Africa apud suos, eum tota domu eiu par eum Christiaua facta mae eam solvisti; et nunc ille vivit in sinu Abraham.
176쪽
quod illo significatur sinu, ibi ebridiua meus vivi
dulcis amicus meua, tuus autem Domine, adoptiuua
ex liberto filius; ibi vivit. Nam quis alius tali animno
Iocua Ibi visit, unde me multa interrogabat homuncionem laesertum Iam nonponit auremad OA meum, sed spiritiae oa ad fontem tuum, et bibit quantum potest sapientiam pro aviditate sua, in fine felix. Ne si eum arbitror inebriari ex ea, ut oburia turntei, cum tu, Domine, quem potat ille noam sis memor. Sic ergo erum Nemeundum eo Ouinisa --atem, alva amicitia de tali ianversionis nollem, et eauioriantes ad fidem gradus aut vitae cilicet eoniugalis Nebridium autem opperientes, quandis aequeretur, quod de tam proximo poterat et erat iam iamque facturus eum e e voluti sunt dies illi tandem; nam longi et multi videbantur prae amore libertatis otiosae, ad cantandum de medullis nutibus: dixis eo meum quamvi vultum tuum, statum et , Domine, reguiram. Pa. 26, 8Zae LXX. c. Iv. Et venit diea, in quo etiam actu aois effa professione rhetorica, undo iam cogitatu orituaeram. Et laetum est, et eruisti linguam meam, undBiam eruera cor meum, et benedieaam tibi gauden profectus in villam eum mei omnibus. Ibi quid egerim in literia, iam quidem semiei tinua tibi, aed adhue superbiae scholam tamquam in atione anhela tibus, testantur libri disputati cum praeaentibua et eum da me solo oram tela Auguri Telmet. I, I- H quae autem eum absente ebridio, testantur epistolae. Et quando mitu austela tempus commemorandi omnia magna erga nos beneficia tua in tuo tempore, praesertim ad alia maiora properanti in vocat enim me recordatio insa, et eliIoe mihi fit, Domine, confiteri tibi, quibus intomis me atimuli peridomueris, et quemadmodum me complanaveris hamilitatis montibus et eonibus cogitationum mearum, Et
177쪽
tortuosa mea direxeris, et aspera lenieris quoquis modo ipsum etiam Alupium fratrem eordis mei s egeris nomini unigeniti tui, Domini et Salvatoris nostri Iesu Christi, quod primo dedignahatur inseri literia nostris. agi enim eas vaebat redοIere Pinnariorum cedros, quas iam contrivit Dominus, quam salubres herbas eclesiasticas adversa serpentibus. Quas tibi, Deus meus, voces dedi eum legerem psalmos David, antica fidelia, et sonos pietatis excludentes turgidum spiritum, rudis in germano amore tuo eatechumenua in villa, cum catecnumeno Alypio feriatus, matre adhaerente nobis muliebri haestu, vl-rili fide, anili securitate, materea caritate, Christiana
pietate quas tibi voces dabam in psa is illis, et
quomodo in te inflammabar ex eis, et accendebar eos recitare, si possem, toto orbe terrarum, adversus typhum generia humani Et tamen toto orbe cantantur, et non est, qui se abscondat a calore tuo quam
vehementi et aeri doIore indignabar Manichaeeis; et
miser ar eos rursus, quod illi sacramenta ilia medicamenen nescirent, et innani essent adveraus antl-dotum, quo sani esse potuissent Vellem, ut alic iluxta essent tune et me nesciente quod ibi essent, intuerentur faciem meam et audirent voces meas,
ruando legi quartum psalmum, in illo tunc otio, quid
me Meerit ilIelsaunus crum invoearem, Gaud si me Deus sustitiae meae; ει tribulatione dilataui mihi maerere mei, nomise et exauasi Orationem meam. Ps RI. Audirent, ignorante me utrum audirent, nem prore se in dicere putarent, quae inter haec verba dixerim; quia et revera nec ea dicerem, neonte ea dicerem, si me ab eis audiri viderique sentirem, nee si dicerem, si acciperent, quomodo meDum et in hi oram te de naniliari adfectu animi mei. Inhorrui timendo, ibidemque infectui merando et exsultando in tua misericordia, Pater. Et hae omnia
.ribant per oculos meos et vocem meam, eum On-
178쪽
versus ad nos spiritus tuus bonus ait nobiat MMIam nun , quo, que grases eorde Ut quid diligitis an ratem, et quaeratis mendaritim V. 3. Dilexeram animVanitatem, et quaeateram mendacium. Et tu, Domine, iam magnificavera sanctum tuum, uacuans eum mortuis, et collocans ad dexteram rusum, unde mitteret ex alto promissionem suam, Parmetum, spiritum veritatis. Et miserat eum iam sed ego nesciebam. Μiserat eum, quia iam magnificatus erat, resurgensa mortui et a licen na in coelum Ante autem Spiritus nondum erat datus, quia Iesua nondum erat eI
Tificatus. Et clamabat prophetia: Quo usque graves eorri in quid cingitia sanit tem et quaeritis mendarium Et estote, quoniam Domistia magnifiearie sanctum suum. V. 3. . Clamat quo araque clamat: scitote. Et ego tam diu nesciens vanitatem dilexi, et mendacium quaesivi; et ideo audivi, et contremus, quoniam talibus dicitur, quaΙem me fuisae Femiarine har. In phantasmatis enim, quae pro veritate tenueram, Vanitas erat et mendacium. Et insonui invita aviter ac fortiter in dolore recordationis meae. Quae utinam audissent, qui adhuc usque diligunt, D
intem, et quaerunt mendacium Forte conturnarentur, et evomuissent iliud; et exaudire eos, eum Iam rent ad te; quoniam vera morte earnis mortuus algo nobis, qui te interpellat pro nobis Lege uarmarimini, et nοMepeecare. v. b. Et quomodo mo-VBbar, Deus meus, qui iam didiceram irasci mihi de praeteritia ut de caetero non peccarem et merito arasei, quia non alia natura gentis tenebrarum de me Pe ahat, sicut dicunt, qui sibi non irascuntur, et the-aaurigant sibi iram in die irae et reveIationis luati Iudieii tui Nec iam bona mea foris erant, nee Iia carneis in isto sola quaerebantur. Volente enim gaudere forinsecus, facile evanescunt; testandum tur in ea, quae videntur, et temporalia sunt; et ima
gine eorum famelica cogitatione lambunt. Et mai
179쪽
latigentur inedia, et dicant: Quia ostende nobis bona δm dicamus, et audiant Signatum est in nobis iumenvia, tus, Domine. V. I. Non enim lumen nos sumus, quod illuminat omnem hominem; sed iuuinin murate, ut qui fuimus aliquando tenebrae, simus lux In te. O si viderent internum flumenJ aeternum, quod ego, qui gustaveram, frendebam, quoniam non eis pqteram ostendere, si adferrent ad me cor in oculis suis foris a te, et dicerent: Quia ostendet nobis δοMay Ibi enim, ubi mihi iratus eram intus tu cubili, ubi
Eompunctus eram, ubi sacrificaveram mactans Vetustatem meam, et inchoata meditatione renovatio iis meae, sperans in te ibi duIeescere coeperas et dederis Iaetitiam in corde meo. Et exclamabam legona haec foris, et agnoscens intus; nec volebam muliiΡΗ- euri terrenis bonia, devorana tempora, et devoratus temporibus, eum haberem in aeterna simplicitateiaiust frumentum et vinum et oleum. Et clam am in Consequenti Versae Iamore alto cordis mei: in pa-eel sin idissum quid dixit thobdormiam elaom umeaptam 1 v. s. Quoniam quia resiste nobis, cum fiet
nemo, qui acriptus est absorpta est mors in victo--- Cor. II, 55. Et tu es id ipsum valde sui
non mutaris; et in te requies obliviscens laborum omnium, quoniam nullus alius tecum, nec ad Misi multa adreiscenda, quae non sunt, quod tu. Sed tu nomine, singulariter in spe conatavisti me. V. s. iegebam, et ardebam nec inveniebam, quid facerem nurdis mortuis, ex quibus fueram eatis, Iatratornmarus, Misaeeus adversus literas de meΙi coeli melleas, et de Iumine tuo luminosas et super inimi- ei seripturae huius tabeseebam. Quando TeeOrdabor oninia dierum illorum feriatorum Sed nec oblitus sum, nec silebo flage1li tui asperitatem, et miseri cordiae tuae mirabiΙem celeritatem Dolore dentium tunc exerueiabaa me; et cum in tantum ingFRVesee-Tet, ut non valerem Ioqui adscendit in cor meum, ad-
180쪽
monere omnes meoastu aderant, ut de Marentur te Pro me, Deum siautia omnimodae. Et scripsi hoc incera et dedi ut eis Iegeretur m ut genu suPPIDei adfectu fidiamus, fugit dolor ille. - quia dolor
aut quomodo fullit Expavi, fateor, Domine meus, Deus meus nihil enim tale ab ineunte aetate e BF- tua fueram. Et intinuati sunt hi in profundo nutus tui, et gaudens in fide laudavi nomen tuum. Et ea fides me securum esse non sinebat de praeteritia peccatis meis, quae mihi per baptismum tuum emi
C. V. Renuntiavi peractis vindemialibus, in scholasticia suismediolanenses venditorem Vein rum num providerent, quod et tibi ego servire delegissem, et in professioni prae dimovitate spirandine doIore pectoria non viseerem. Et incinuavi Per litera antistiti tuo, viro saneto Ambrorio, pristinos errores meoa, et Praesens votum meum, ut moneret, quid potissimum mihi de libris tuis legendum esset, quo percipiendae tantae gratiae paratior aptiorque fierem. DiIis iussit Esaiam prophetam
eredo, quod prae caeteris evangelii vocationiaquo gentium ait praenuntiator apertior. Verum tamen ego primam huius lectionem non intelligena, totumque talem arbitrana diatun repetendum exercitatior in dominico eloquio. C. VI Inde ubi tem a advenit, quo me nomendare oporteret, relicto rure indiolanum reme- mus. Plaeuit et Alypio renasci in te meeum Iamri dulo humilitate sacramentis tuis congrua, et tortillasmo domitori corporis, uaque ad Italisum solum glaciale nudo pede Aterendum inso leo auau. Munximus etiam nobis puerum Adeodatum, ex me natum eamanter de peccato meo. Tu bene Legem eum. Annorum erat ferme quindeeim, et ingenio me niebat inulto graves et docto visos'. unem euntibi confiteor, Domine Deus meus, creator omnim