장음표시 사용
201쪽
animam meam adscendam ad illum. Transibo vim meam, qua haere sorpori, et vitaliter compagem eius reseo. On ea vi reperio Deum meum; nam reperiret et equua et mulus, quibus non eat intellectus, quia est eadem vis, qua vivunt etiam eo corpora. Est alia via non avium qua vivifico, ad etiam qua sensifico camom meam, quam mihi fabricavit Dominus, iubens beuIo, ut non audiat, et auri,
ut non videat; sed illi, per quem videam, huic, per quam audiam et propria sininlatim caeteris aenai-hua aedibus auis et Osriciis suis, quae divara per eoaugo, unus ego animus Transibo et istam vim meam; nam et hane habet equus et mesus sentiunt enim etiam ipsi per corPus. c. VIII. Transibo ergo et latam vim naturae meae, gradibus adscendens ad eum, qui fecit me; et venio in campos et Iala praetoria memoriae, ubi sunt thesauri innumerabilium imaginum de cuiuscemodi rebus sensia invectarum. Ibi reconditum est, quidquid etiam cogitamus, ve augendo e minuendo, vel utcumque variando ea, quae sensus adtigerit; et si quid aliud commendatum et repositum est, quod nondum absorbuit et sepelivit obstivio. Ibi quando sum Posco, ut Proferatur quidquid volo, et quaedam statim prodeunt; quaedam requiruntur diutius, et tamquam de abstrusioribu quibusdam reeeptaculis eruuntur; quaedam catervatim se proruunt, et dum aliud petitur et quaeritur, prosiliunt in medium quasi dicentia ne forte nos sumus E abigo ea manu cordia a facie reeordationi meae, donee enubiletur quod volo, atque in o pectum prodeat ex abditis. Alia faciliter atque imperturbata serie, sicut Poscun .
tur, subgeruntur, et cedunt praeeedentia consequentibus, et cedendo conduntur, iterum cum voluero Processura quod totum fit, cum aliquid narro memoriter. Ibi sunt omnia distincte generatimque servatis, quae suo quaeque aditu ingesta sunt, sicut Iux av
202쪽
que omnes colores formaeque corporum per oculos; per aures autem omnia genera sonorum Omnesque odores per aditum narium; omnesque sapores Peroris aditum a sensu autem totius corporis, quid durum, quid molle, quid calidum frigidumve, lene aut
asperum, grave seu IeVe, sive atrissem sive intrinsecus corpori. Haec omnia recipit recolenda, eum pus est, et Tetractanda grandis memoriae Θ-
cessus, et nescio qui secreti atque ineffabilε sinus eius, quae omnia suis quaeque foribus intrant ad eam, et reponuntu in ea. ec ipsa tamen intrant,aed rerum sensarum imagines illi praesto sunt cogitationi reminiscenti eas quae quomodo fabricatae sint, quis dicit, cum adpareat, quibus sensibus raptae sint, interiusque reconditae Nam et in tenebria atque in silentio dum habito, in memoria mea profero, si volo, colores, et discem inter album et nigrum, et inter quos alios volo nec incurrunt soni reique perturbant, quod per oculos haustum considero, cum et ipsi ibi sint, et quasi seorsum repositi I teant. Nam et ipsos posco, si placet, atque adsunt illico. Et quiescente lingua ac silente gutture canto qua tun Volo, imaginesque illae οIorum, quae nihilominus ibi sunt, non se interponunt, nΘque interrumpunt, cum thesaurus aliua retractatur, qui instini ab auribus. Ita caetera, quae per sensus caeteros ingesta atque congesta sunt, recordor, prout libet et
auram liliorum discem a violis nihil olfaciens et . mel defruto, lene aspero, nihil tunc gustando neque contrectando, sed reminiscendo antepono. Intus haec ago in VI ingenti memoriae meae. Ibi enim mihi coelum et terra et mare praesto sunt, eum omnibus, quae in eis sentire potui, praeter illa, quae oblitus sum. Ibi et ipse niihi Occurro, meque recolo, quid, quando, et ubi egerim, quoque modo, cum agerem, adfectus fuerim. Ibi sunt Omnia, quae Ive experta a me, sive credita memini. Ex eadem copia
203쪽
etiam similitudines erum, vel experiarum, vel ex eis quas expertus sum creditarum alias atque alias, et ipse contexo praeteritia, atque ex his etiam tituras actiones, et eventa, et apes ethne Omnia rumaus quasi praesentia meditor Faeiam hoc aut illud: dico apua me, in ipso ingenti sinu animi mei pleno tot et tantarum rerum imaginibus Echo aut illud sequetur. O si esset hoc aut illudi vertat Deus ho ut illud Dico apud me ista et eum dIco, prRento sunt imagines omnium, quae dico, ex eodem th sauro memoriae, nec omnino aliquid eorum dicerem, si defuissent. agna ista vis ast memorine, magna nimia, Deus meus, penetrale amplum et infinitum. Quis ad fundum eius pervenit Et vis est haec animi mei atque ad meam naturam pertinet, nec ego Psecapio totum, quod sum. Ergo animus ad habendumae ipsum angustu est. Et ubi sit, quod sui non ca- .pit Numquid extra ipsum ae non in ipso Quomodo ergo non eapit multa mihi super hoc oboritur admiratio; lupor adprehendit me. Et eunt hominea admirari alta montium, et ingenteis Metua maria, et latissimos 1 sua numinum, et oceani ambitum, et DTos siderum, et relinquunt se ipsos, nec mirantur, quod haec omnia cum dicerem, non ea videbam culis nee tamen dicerem, nisi monte et fluctu et fimmina et sidera, quae vim et Oeeanum, quem credidI, intus inmemoria mea viderem aptatua tam laxentibus, quasi foris viderem. Νε ea tamen videndo absoribui, quando vidi oeulis nee Ipsa sunt ud me, sed imagines eorum. Et nori quid ex quo aena corporia impressum sat mihi. c. IX. Sed non ea sola gestat immena lata ea- Pacita memoriae meae. Hic nunt et illa omnia, quae de doctrinis liberalibus pereepta nondum exciderunt, quia remota interiore laco, non loco nec eorum
imagines, sed res ipsas gero. Nam quid ait literatura, quid peritia disputandi, quot genera quaestionum,
204쪽
quidquid humant scio, sic est in memoria mea, ut non retenta imagine rem fori reliquerim, aut nonuerit et praeterierit, sicut vox impre3salor aurea eatbgio, quo rediteretur quasi sonaret, cum iam non ηο-naret aut sicut odor, dum transit et evanescit inventos, olfactum adficit, unde traiicit in memoriam Imaginem sui, quam reminiseendo repetamus; aut aie- ut cibus, qui certe in ventre tum non fame, et tamen in memoria quasi sapit aut sicut aliquid, quod eo pore tangendo sentitur, quod etiam separatum nimnia imaginatur memoria. Istae quippe res non intro mittuntur ad eam, sed earum solae imagine miraeeleritate apiuntur, et miris tamquam euia reponuntur, et mirabiliter recordando proferuntur. C. X. At vero eum udio tria gener esse quaeationum an ale, quid ait, quaIe sit, sonorum quidem, quibus haec verba confecta sunt, imagines teneo, et eos per urna eum inrepitu transiisse ac iam non easeseio res ver ipsas, quae illi significantur sonis, neque ullo sensu corpori adtigi, nec uspiam vidipi aeter animum meum; et in memoria recondidi non imagines earum, sed ipsas quae unde ad me intraverint, dicant, si possunt. Nam Percurro ianua omnes earnia mete, nec invenio, qua earum ingressae inhQuippe oeuli dicunt: at coloratae sunt, nos ensium liarimus. Aurea dicunt si sonuerunt, a nobis indicatae sunt. Narea dieunt: at oluerunt, per nos tran ierunt. Dicit etiam enaua gustandi: Laapor non est, nihil me interroges. Tactus dicit: si eo Memtum non est, non contrectavi; si non ebntrectavi, non indicavi. Unde et qua haec intraverunt in minoriam meam meselo quomodo nam cum ea didici, non credidi alieno cordi, aed in meo Beognovi, et vera esse adprobavi, e eommendavi ei, tamquam . reponens, unde proferem, cum vellem. Ibi ergo erant et ante quam ea dicissem, sed in memoria
non erant. mi ergo Aut quare eum dicerentur
205쪽
agnora, et dixit ita est, verum eat; nia quia lamerant in memoria ae tam remota et retrusa, quaai in caveis abditioribus, ut nisi admonent aliquo eruerentur, ea fortasse eo tare non possem C. M. Quocirca invenimus, Rihil eas aliud discere lata, quorum non per aenaua haurimus imagunea, sed sine ima nibua, sicuti sunt, per se ipsa imtua cernimus; nis ea, quae passim atque indisposite memoria continebat eoo ad quasi eoui ere, atque animadvertendo curare, ut tranquam ad manum
posita in ipa memoria, ubi apara priua et neglecta latitabant, iam familiari intentioni Iaeua oecurrant. Et quam mesta huiusmodi m in memoria mea, quae iam inventa sunt, sicut dixi, quaai ad manum ponitu, quae didieiana et no-ε dicimur magis modestia temporum intervallia recolare derivero, ita ruraua demerguntur, et quari in emotiora penetralia dii buntur, ut denuo velut nova excogitanda sint indiadem iterum neque enim eat alia regio eorum , eteogenda rursus, ut sciri ponatae, id est, velut ex qu dam dispernione colligenda, unde dictum eat cogitare. - .go et cogito ale eat, utrum et agito, Laeto et facito. Veriam tamen atri unimus hoc verihum proprie vindieavit, ut non quod alibi, sed quod In animo colligitur, id ea eogitur, eogitari proprie
iam dientur. C. XII. Item eontinet memoria numeroriam di- . mensionumque ratione et Iegea innumerabiles . Tumminam corporis aenis impronait; quia neoripa coloratae sunt, aut sonant, ut olent, aut gustata aut contreetatae sunt. Audivi sono verborum, quibus significantur, cum de his di oritur; sin illi assii, istae autem alia sunt. Nam illi aliter Graoee, aliter Latine sonant; irine vero nec Graeea nee Latinae sunt, ne aliud eisquiorum genus. Vidi tineas f hrorum, vel etiam tenuis mas sieu filum arnneae; ne illae aliae sunt; non sunt imagines emunt, quas
206쪽
mihi nuntiavit camis cuius. ovit eas quisquis sine uua cogitatione qualiscumque corporis intus agnovit eas. Sensi etiam numero omnibus orporis sensibus, quo numeramus; sed illi alii sunt, quibus numeramus, nec imagines istorum sunt; et ideo abde sunt. Rideat me ista dicentem qui eo non videt; et ego doleam ridentem me. C. XIII. Haec omnia memoria teneo, B qu modo ea didicerim, εmoria teneo. uua etiam, quae adversus haec falsissime disputantur, audivi, et memoria teneo, quae tametsi falsa sunt, tamen ea meminisse me non est falsum, et diserevisse me inter illa vera et haec falsa, quae contradicuntur et hoc memini. Aliterqua nune video discemere me lata, aliter autem memini saepe me diacrevisse, eum est saepe cogitarem. Ergo et intellexisse me aepius ista memini; et quod nunc discern et intelligo, e-eondo in memoria, ut postea, nune intenerisse meminerim. Ergo et meminisse me memini, meis postea quod haec reminiaci nune potui, si record Dor, utique per vim mamoriae Meordabor Adfectiones quoque animi mei eadem memoria eontinet, non illo modo, quo eas habet ipse animus, eum patitur eas; sed ali minum diverso, sicut sese habet vis memoriae. Nam et laetatum me fuisse, reminiaeor non laetus et tristitiam meam praeter m recordor non tristis; et me aliquando timuisse, reeoIo aute timore et pristinae eupiditatis in eupiditate summemor. Aliquando e contrario tristitiam meam transactam laetus reminiseor, et tristis laetitiam. C. XIV. Quod mirandum non est de eo ore; aliud enim animus, aliud corpua. Itaque a1 praeteritum dolorem corporis gaudens memini, non ita DTum est hic vero, cum animus ait etiam ipsa mem ria. am et cum mandamus inquid, ut memoriter
habeatur, dicimus vide, ut illud in animo habeas; et eum obliviscimur, dicimus: non fuit in animo, et:
207쪽
elapsum est animo, ipsam memoriam Vocantes animum cum ergo ita sit, quid est hoc, quod eum tri- alitiam meam praeteritam laetus memini animus hahet laetitiam, et memoria tristitiam, Iasiusque est animus ex eo, quod ineat ei laetitia, memoria vero ex
eo, quod inest ei tristitia, tristis non est mum forte non pertinet ad animum Quia hoc dixerit inimirum
ergo memoria quasi venter est animi, laetitia vero ab que tristitia quasi cibus descia et amarus eum memoriae commendantur, quaa traiecta in ventrem, recondi illic possunt, sapere non possunt. Ridicu- Ium est haec illi similia putare, nec tamen sunt Omnimodo dissimiIia. Sed ecce de memoria Profeso, cum dico quatuor esse perturbationes animi cupiditatem,
Iaetitiam, metum, uiaticiam; et quidquid de his disputare potuero, dividendo ingula per pecies sui cuiusque generis, et definiendo, ibi invenio quid di-
eam, atque inde profero, nec tamen ulla earum perturbatione perturbor, cum eas eminiscendo commemoro, et ante quam recoleretitur ame et retractarentur, ibi erant; proptere' inde per recordationem potuere deuromi Forte ergo, sicut de ventre cibusTuminando, sic lata de memoria recordando proferuntur. Cur igitur in ore cogitationi non sentitura disputante, hoc eat, a reminiacente, laetiti e dulcedo vel amaritudo moestitiae an in hoe dissimile est, quod non undique simile est quis enim talis volens
Ioqueretur, si quoties tristitiam metumve nominamus, toties moerere vel timere cogeremur Et tamen non ea loqueremur, nisi in memoria nostra non tantum nonos nominum aeeundum imaginea impressas a sennibus corporis, seditiam rerum ipsarum notionea inveniremus, quaa nulla ianua camia aecepimus, sed Raipse animus per experientiam Passionum suarum entiens memoriae commendavit, aut ipsa sibi haec etiam non commendata retinuit.
C. V. Sed utrum per imaginea, an non, quis
208쪽
Imn eum rea ipsa non une sensibus meis; in memoria sane mea praesto sunt imagines earum. Ν -
minis do orem corporis, nee mihi adest, dum nihildoIet nisi tamen adesset imago eius in memoria mea, nescirem, quid dicerem, nec sum in disputandBa voluptate discemerem. Nomino salutem eo oris, eum an a sum eo orer adest mihi quidem res ipsa, verum tamen nisi et imam eius inesset in memoria mea, nullo modo rectis ster, quid huius nominis vimineare nomis ne aegrotantes aenoscerendis Iut nominata, quid mine dactum, nim eadem imum vi memoriae teneretue, quamvis ipsa res abesset a
corpore. omino numeros quibus numeramus, endauu in memoria mea non ima ines orem, aedipst. Nomino iuramnem solis, et nae adest in memoria mea; neque enim imamrem imaginis eius, sed ipsam seolo ipsa mihi reminiseenti praeae est. Nomino memoriam, et agnoseo quod nomino. Et ubi agnoseo uiri in ipsa memoria Num et ipsa pex im ginem auam inhi adest, ne non per se ipsam C. M. Quid eum, oblisionem nomino, at vitidem agnoseo quod nomino, unde agnos rem, nisi meminisaem Non eumdem sonum nominis leo, sed rem quammmineat, quam si oblitus ensem, qmdiu valero sonus, moseere utique inmolerem. Ergo cum memoriam memini, per se ipsam sibi praesto est ipsa memoria eum vero me ui oblivionem, et memoria praeses est et o Ilvio , memoriae qua meminerim, oblivio quam meminerim. e quidisse oblivio nisi privatio memoriae quomodo ergo d-
est, Meam meminerim, quando eum adeat, meminisse non possum At si quid meminimus, memoria retinemus oblivionem autem nisi meminissemus,ntquaquam possemus, audiis isto nomine, rem quae illo significatur agnoscere memoria retinetur Nuvio. Adest ergo, ne obliviscamur, quaeri u adest,
209쪽
'bliviscimur. An ex hoc intolligitur, aeo. seipsam inesse memoriae, cum eam mmminimus, ea per ima nem suam, quia alio aου ipsam PT Bais emae oblivio, non ut meminisaemus a.st ut oblivisceremur esneeret Et hoc quis in lem ierlambit uis
comprehendet quomodo ait Ego emto, nomine I horo hic, et laboro his in i or Iaam amn uia terra distavitati et sudoris nimii Mequo suam nun seri tamur plaga coeli, aut riderum i erra an lamet, mur, vel tenae Ilisamanta maerimus ego sum, qui memini, ego minua. Non ita murmis, a. a modo . est uidquid ego no sum untd ----pinquius me 3pso mihi Et ecce memoria. meum anotheism prehenditur a me, cuin ipsum m. aeotadaiam praeter illam. Quid eui dicturinam mando milia earium est meminias me oblivio hem disturiis sum nouesse in memoria mea quod memini An dicturus sum ad hoc inesse oblivionem in memoria mon, ut non
obliviscar Utrumque aba dissimum eat. 'in itilud tertium, quo pacis dieam im tineis oblivionis
memini Quo age et hoc daca , mando uidemetam imprimitu ne aut quo im o iis memoriis, priua necesse eae, ut ad si res ira unde illa imagoyossit imprimi mi enim Carthaginas inmina, sis omnium locorum quibus intersui, sie facies hominum
quas Vidi et caeterorum aenauum nuntiata aio. tua corporis siautem, sivΘ dolosem eugis praeato Maona fata, cepit ab eis imagines memoria, quam intueatos Praementea, et retinatarem antino, eum illa et a --tia renuniscerer Ri orgo ex imaginem suam, nomper e lyaam in hem in teisetur oblisio, uam ut que derise, ut tua imago caperetuae. - . adesset, momodo imaginem suam, iis memoria --
acribebat, quando id aliam, quod iam notatum nit, Praeaentia aua delo livis in tamen qu cumque modo licet si modus iste incomprohenia
210쪽
lis et inexplicabilis, etiam ipsam oblivionem meminisse me, certus sum, quia id quod meminerimus
obruitur. C. XVII. Magna vis est memoriae, nescio quid horrendum, Deus meus, Profunda et infinita multiplicitas et hoc animus est, et hoc ego ipse sum. Quid ergo sum, Deus maus quae natura sum πι- via, muΙtimoda via, et iminens vehementer. Ecce in memoriae Hae eampis, et antrIs, et cavernia in- .umerabilibus atque innumerabiliter plenis innumerabilium rerum generibus, sive per imagines, sicut omnium corporum; si e Per Praesentiam, sicut a Mum sive per nescio quas notiones vel notationes, sicut adfectionum animi, quas et cum animus non patitur, memoria tenet, eum in animo sit, quidquid est in memoria per haec omnia discurro et volito hae atque tuae penQtro etiam quantum Possum, et finis nusquam. Tanta vas eat memoriae, tanta vitae
vis stin homine vivente mortaliter Quid igitur
Rgam tu Ver mea vita, Deus meus Transibo et hanc vim meam, qua memoria vocatur, transiboeam, ut Pertendam ad te, dule lumen. Quid meis mihi Ecce ego adscendens per animum meum ad te, qui desuper mihi manea, tranatho et istam vim meam, quae memoria voeatur, volens te adtingere, unde adtingi potes, et inhaerere tibi, unde inhaereri tibi potest. Habent enim memori m et pecora et aves; alioquin non cubilia nidosve repeterent, non alia multa, quibus insueseunt; neque enim et adsuescere valerent ullis rebus, Bia per memoriam Transibo ergo et memoriam, ut adtingam eum, qui separavit
me quadrupedibus, et voIatilibus coeli sapientiorem me fecit. Transibo et memoriam. Et ubi te inventam, vere bona et aeeum auaritas Et ubi te inveniam c. XVIII. Si praeter memoriam meam is invenio, immemor in aum. Et quomodo iam inveniam