장음표시 사용
221쪽
Mat. Audis vocem iubentis Dei mei. Non graventur corda vestro in ervia et ebrietale. Lue. II, 3ἀλ-xieta iunge eat a me misereberis, ne adpropin- qim mihi Crapuis autem nonnumquam a repit neo tuo; misereberis, ut iunge nae, me. Nenio enim3 eatos- continena, nisi tu dea. ulta nobis orantibua tribuis et qui 'id honi, antequam τυε--- a epimus, a te necepimus; et ut hoc postea ς' oaeteremus a is ne pim . Ebriosus alla qua fui, ad ebrioao a te ashrio idiotos ego nou Ergo a te laetum est, ut hos non omen qui numquam fuerunt aerum eat, ut hoc non emperessent, qui haerunt a quo etiam facem eat, ut scirent utriue, a quo factum ori Audiri aliam vocem tuam ιniae
.ae eonavia Misa rua non eas, et a voti talea a tuo, qu- multum navi Ne e re manducaverimus,
inue eastrorem eisiae tum, non Pubria, quod nos a in . Sed momento, Domina, qui pulvis sumus,
o do pulme laetati hominam, experierat, et inve tu ast. Nec tuo in se potuis, q-aidam puisis
quam in in dioetarum natat inae in 'ammas a maeui. Omma Moaum, in ui an ' - - eonfortat. Confurta mo, ut pominia Dalaiad iubem, et iube quoavia latea Rocvisae eonfitetur,et quod gloriatur, in vomino gloriatur. Audivi ali-rogantem, ut accipiat :Aufer .ano, inquis, e mea a sinam noris. Sirno 23, 1. Unde. ad aTet,aaneis neu meua, is dare, eum isse
quod in orna fieri. oeulati me, er bone, Omnis
222쪽
man eat, non mandueantem non pereat et qui non
mandueae, myrn eantem non adiset Rom. 14, 3. Didiei haec gratias tibi, laudeatini, Deo meo, m glareo meo, visatori aurium mearum, iuuatratorieordis mu Eripe me ab omni tentatione. Non ego immundatiam obsoni timeo, is immunditiam eupidi laetis. Scio, o omne camis aetnus, quod cibo esset uaui, manducare permissum Etiam cibo camis refectum Iohannem, mirabili abstinentia praeditum, animalibus, hoc eat, Iocuatia in ea ni eodentibus non fuisse pollutum. Eescio Esau lanticulae cono iacentia deceptum; et David propter aquae desiderium arae ivs reprehensum et Tegem nostrum non de came, sed de pane esse tentatum. Ideoque et popuIus in eremo, non quia carnea deride- rarit, e quia eaeae desiderio alversus Dominum murmuravit, me ui improbari. In his ergo tentationibus positui certo quotidie adversu eoncupiscem clam mandueandi et bibendi. mon enim est, quod aemel praecidere, et ulteriua non adtingere decedinum, sicut de eoncubitu potui. Itaque irent guram ria temperata relaxatione et nonstrictione tenendi aruit. Et quia est, Domine, qui non rapiatur aliquaminium extra meta necessitatis quisquis eat, magnus est; magnificet nomen tuum. Ego autem non sum, qui peccator homo sum. Sed et ego magnifi- eo nomen tuum; et interpoliat te pro peceatis meis qui viei saecuIum, numerana me inter infirma membra corporis sui; quia et imperfectum eis riderunt oeuli tus, et in bro tuo omnes aer entur. Pa.ISRI C. XXXII. me illecebra odorum monisatago ni imis. cum insunt, non requiro, eum adsunt, non divus, paratus etiam ei semper carere. Ita mihi vi
223쪽
deor fortasse fauor. Sunt enim et istae plangendae tenebrae, in quibus me latet faculta mea, quae in me est, ut animu' meus de viribus auis ipse se interrogans, non faciis sibi credendum existimet, quia et quod inest, plerumque Occultum est, nisi experientia manifestetur. Et nemo securua eas debet in ista vita, quae tota tentatio noxii natur: utrum qui sieri potuit ex deteriore malior, non fiat etiam ex meliore deterior. Una apes, una fiducia, una firma promissio, misericordia tua. C. XXXIII. Voluptates aurium tenaciua me implieaverant et subiugaverant; sed resoIviati, et libea asti me. une in sonis, quos animant eloquia tua, cum suavi et artifieiosa voce cantantur, fateor, ID quantulam adquiesco uon quidem ut haeream,'sed ut surgam, cum Volo. t tamenetum ipsi sententiis, quibus vivunt, ut admittantur ad B, quaerunt in eorde meo nonnullius dignitatis Iocum, et vix ei prae-heo congruentem. Aliquando enim pIus mihi videor honoris ei tribuere quam decet, dum ipsis anctis dictis religiosius et ardentius entio moveri animos nostros in nammam pietatis, eum ita cuniantur, quam si non ita cantarentur; et onines adfectus spiritus nostri pro aut diversitate habere proprios modos in voce atque estntu, quorum nescio qua occulta famili ritate excitentur. Sed deIectatio ea ni meae, cui mentem nervandam non oportet dari, saepe me fal- ut, dum rationem sensus non ita omitatur, ut patiem ter sit posterior; sed tantum quia propter illam meis ruit admitti, etiam praecurrere M ducere conatur. Ita in his pecco non sentiens; sed postea sentio AHquando autem hanc ipsam fallaciam immoderativaeaven erro nimia severitate; sed valde interdum, ut meIos omne cantilenarum suavium, quibus David, eum psalterium frequentatur, ab auribus meis rem veri velim, atque ipsius ecclesiae, tutiusque mihi videtvit, quod de uexandrino episeopo Athanasio ae-
224쪽
Pe mihi dictum ommemini, qui tam modie nexu
vocis faciebat sonare lectorem psalmi, ut pronuntianti vicinior esset quam canenti. Verum tamen cum reminiaeo lacrimas meas, quas fudi ad cantua ecclesiae tuae in primordiis iacuperatae fidei meae, et nunc ipso quod moveor non cantu, sed rebus, quae eantantur, cum liquida voce et convenientianima moduIatione cantantur, magnam instituti huius utilit tem rursus agnoseo. Ita fluctuo inter perieulam vo-Iuptati et experimentum salubritatis mamque -- dueor, non quidem irretractabilem sententiam proferens, cantandi eonsuetudinem adprobare in ecclesia, ut per obiectamenta aurium infirmior animus in adfectum pietatis adsurgat tamen eum mihi a ivit, ut
me amplius eantua, quam Teri quae canitur, moveat, Poenaliter me peecare confiteor, et tune mauem non audire eantantem. Ecce ubi sum. Flete mecum, et
pro me stete, qui aliquid boni vobiscum intus agitis, unde facta procedunt. am qui non agitis, non vos
haec movent. Tu autem, Domine Deus mous, exam di, sapite, et vide, et miserere, et sana me, in uiua
oculis mihi quaestio factus sum, tripae eat languor
C. XXXIV. Restat voluptas eviorum lae vincarnis meae, de qua Ioquar confessiisnea, quas audiant,ures templi tui, aures fraternae ac piae, ut concludamus tentationes concupiscentiae emis, quae me adhuc pulaant ingemiscentem, et habitaculum meum, quo de coelo eat, superindui cupientem. Pulchras formas et varias nitidos et amoenos colores amant oculi. Non teneant haec animam meam; dineat eam Deus, qui fecit haec bona quidem VHde; sed ipse est bonum meum, non haee in tangunt me vigilantem totis diebus, nec requies ab ela datur mihi, sicut datur a vocibus canori aliquando ab .mnibus in silentio. Ipsa enim regina colorum lux ista, Perfundena cuncta, quae cernimus, ubi ubi par
225쪽
diem fuero, mulii modo adlapsu blanditur mihi aliud
agetiti, et eam non advertenti. Insinuat autem se ita veheni ter, ut si repente subtrahatur, cum desiderio requiratur; et si diu absit, contristat animum Olo, quam videbat Tobias, cum clausis oculis istia filium docebat vitae viam, et ei praei ha pede caritatis nusquam errans aut quam videbat Isaac praegravatis et opertis senectute carneis luminibus, cum filio non agnoscendo benedi cere, sed snediceudo agnoscere meruit aut quam videbat Iacob, cum et ipse prae grandi aetate captus oculis, in filiis praesignata futuri populi genera Iuminoso corde radiavit, et nepotibus suis ex Ioseph divexas mystice manus non sicut pater eorum foris corrigebat, sed sicut ipse intus discernebat, imposuit Ipsa est lux una est, et unum omnes qui viden et amant eam. At ista corporalis, de qua loquebar, illecebrosa ac periculosa dulcedine condit vitam saeculi eaecis amatoribus. Qui autem et de ipsa Iaudare te norunt, Deus creator
omnium, adsumunt eam in hymno tuo, non absumuntur ab ea in somno suo sic esse cupio. Resisto
seductionibus oculorum, ne implicentur pedes mei. quibus ingredior iam tuam; et origo ad te invisibiis Ies ocuIos, ut tu evelIas de laqueo pedes meos. Tu subinde evellis eos; nam illaqueantur. Tu non cessas evellere, ego autem reor haereo in ubique sparsia insidiis quoniam non dormies, neque dormitabis, qui custodis Israel. Quam innumerabilia variis artibus et opificiis in vestibus, calceamentis, Vasis, et cuiuscemodi fabricationibus, picturis etiam, diversisque figmentis, atque hi usum neeessarium Nque moderatum et piam significationem longe transgredientibus, addiderunt homines ad inecebra ocu-Iorum, foras sequentes quod faciunt intus relinquentes a quo facti sunt, et exterminantes quod facti sunt. At ego, Deus meus et deeus meum, etiam hinc
dico tibi hyminum, et sacrifico laudem sanctificatori
226쪽
meo quoniam pulchra traiecta per animas in Hanus artificiosas ab illa puIehritudine veniunt, quae sufferanima est, cui auspirat anima mea die ac noete. Sed pulchritudinum exuriorum operatore et sectatores Inde trahunt adprobandi modum, non autem inde trahunt utendi modum. Et ibi est, et non videnteum, ut non eant Iongius, et fortitudinem auam ad te custodiant, nec eam spargant in delicios Iaanitudinea. Ego autem haec loquena atque lacerae etiam isti puIchris gressum innecto; sed tu evenis, Domine, eveIlia tu, quoniam misericordia tua ante oculos meo est. Nam et ego capior miserabiliter, et tu evellia miserieorditer aliquando non aentientem, quia suspensius incideram, aliquando eum dolare quia iam inhaeseram. C. XXXV. Huc accedi alia forma tentationis niuuiplicius perieuIosa. Praeter eam nam e ne ibacenixam carnis, quae inest in delectatione omnium aensuum et voluptatum, cui ervientes depereunt, qui longe a faciunt a te, inest animae per eosdem sensus corporis quaedam non se oblectandi in eame, aed experiendi per earnem vana et curiosa cupiditas, nomine cognitionis et scientiae paulata Quae quoniam in adpetitu noseendi est, oculi autem auat ad cognoseendum in sensibus Principes, eone iscentis oeularum Ioquio divino adpellata est. I Iob. I, Iε.)Ad occio enim proprie videre pertinet. Utimur autem hoe verbo etiam in caeteri sensibua eum eo adeo noscendum intendimus eque enim Scimus: audi, quid rutilet; aut: Isae, quam niteat aut g sta, quam splendeat aut palpa, quam fulgeat videri enim dicuntur haec omnia. vicimus autem non
solum: vide, quid luceat, quod soli oeuli aentire pos-aunt; sed etiam vide, quid aonet vide, quid oleat; vide, quid sapiat vide, quam durum sit. Ideoque teneralis sexperientia sensulam eoneuplaeentia sicut ictum est) ocuIorum Oeatur, quia videndi omelum,
227쪽
in quo primatum oeuli tenent, etiam caeteri sensuasibi de simiIitudine usurpant, cum aliquid cognitiunia explorant. Ex hoc autem evidentius discernitur, quid voluptatis, quid euriositatis agatur per sensus;
quod voluptas pulchra, canora suavia sapida, lenia sectatur curiosita autem etiam his contraria tem tandi causa, non ad subeundam moIestiam, sed experiendi noscendique libidine. Quid him voIuptatis habet videre in laniato eadavere quod exhorreas Et
tamen sie Liaeeat, concurrunt, ut conrelatentur, ut
paveant. Timent Miam, ne in somnia hoe videantiquasi quisquam eo vigilantea videre coegerit, ut pulchritudinis ulla fama persuaserit. Ita et in caeteris sensibus quae persequi Ion m est. Ex hoc morbo eupiditatia in spectaculis exnibentur quaeque miracula. Hinc ad perscrutanda naturae quae Praeter nos eat operta proceditur, quae scire nihil promeat, et nihil aliud quam scire homines cupiunt. Hino etiam, si quid eodem perversae scientiae fine per a te magica quaeritur. Hinc etiam in ipsa religione Deus tentatur, eum signa et prodigia flagi antur, non ad aliquam salutem, sed ad soIam experientiam desiderata. In hac tam immensa silva plena inaidiarum et perieulorum, eece multa praeciderim et a meo coride dispulerim, sicuti donasti me facere, Deus salutis meae. t tamen quando audeo dicere, cum circum quaque quotidianam vitam nostram tam multa huius generia rerum circumstrepant, quando audeo dicere, nuna re tali me intentum fieri ad spectandum et vana eura eapiendum Sane me iam theatra non rapiunt,
nec curo noBae transitus siderum, nec a.ima mea umquam responsa quaeatri umbrarum omnia aerilega sacramenta detestor. Α te, Domine Deus meus,
cui humilem famulatum ac simpIieem debeo, urentis mecum auggestionum machinationibu agit inimicus, ut nignum aliquod petam Sed obsecro te per regem nostrum, et patriani Ierusalem, simplicem, astam, ut
228쪽
quemadmodum a me Ionge est isti consensio, ita resemper Ionge atque Iongius. Pro alat autem euiusquani cum te rogo, alius multum differens finia est intentionis meae, et te facientem quod vis, das mihi et dabis libenter sequi verum tamen in quam mutitis minutissimis et contemtabilibus rebus curionitas quotidie nostra tentatur Et quam saepe Iahamur, quis enumerat quoties narrantes inania primo qu sitοΙeramus, ne offendamus infirmos, deinde pavi tim ibenter advertimus Canem currentem Post Ieporem iam non specto, cumineirco-at; at vero in agro, si casu transeam, avertit me fore ala et ah aliqua magna cogitatione atque ad se convertit IlIavenatio, non deviare cogens corpora Iumenti, sed eordis ineIinatione. Et nisi iam mihi demonsisata infirmitate mea cito admoneas, aut ex ipsa visione peraIiquam considerationem in te adaurgere, audit eum contemnere atque transire vanus hebesco. Quid eum me domi sedentem stellio musca captans, et amnea retibus suis irruentes impIicans, saepe intentum ει- eitimum quia parva sunt animalia, ideo nona --dem geritur Pergo inde ad Iaudandum te creatorem mirificum, atque ordinatorem rerum omnium aednon inde intentus esse incipio. Aliud est cito gurgere, aliud est non cadere. Et tesibus vitae mea plana est, et una spes mea magna VaId misericordia tua. Cum enim huiuscemodi rerum conceptaculam fit eornostrum, et portat copiosae vanitatis catervas, hinc et rationes nostra saepe interrumpuntur neque turbantur, et ante conspectum tuum, dum ad Rures tuas vocem cordis intendimus, neget unde inuentibus nugatoriis cogitationibus, res tanta praeciditur. c. XXXVI. Numquid etiam ho inter eonte, inenda deputabimus, aut aliquid nos redueet in spem, nisi tota misericordia tua, quoniam coepisti mutare nos Et tu scia, quanta ex parte muta eris,
qui me primitus sanas a libidine vindicandi me, ut
229쪽
propitius fias etiam caeteria omnibus iniquitatibus
Maeis, et sanes Omnes Ianguorea ineos, et redimas de Corruptione vitam meam, et eoronea me in miseratione et misericordia, et sati ea in bonia desiderium meum; qui compressisti a timore tu superbiam
meam, et mansuefecisti iugo tuo cervicem meam.
Et nunc porto ilΙud, et lane est mihi, quoniam sic promisisti et fecisti; et vere sic erat, et nesciebam, quando id subire metuebam. Sed mimquid, Domine, qui solus sine typho dominaris, quia solas verus Dominus es, qui non habes dominum, numquid hoc quoque tertium tentationis genus cessavit a me, aut ces--re in hac tota vita potest timeri et amari veΙle ab hominibus, non propter aliud, sed ut inde sit -- clium, quod non eat gaudium maera vita est et foeda iactantia. Hinc fit vel maxime non amare te, nec caste timere te. Ideoque tu superbis resistis, humi-Ithus autem das gratiam, et intonas super ambitiones Enecvii, et contremunt fundamenta montium. Itaque nobis, quoniam propter quaedam humanae societatis officia necessarium est amari et timeri ab hominibus, itiata adversarius vera beatitudinis nostrae, ubique svargens inclaqueis 'uge, euge ut dum avide colligimus, incaute apiamur, et a veritate tua gaudium Mostrum deponamus, atque in hominum fallacia ponamus libeatque nos amari et timeri non propter te, sed pro te atque isto modo aut similes factos ae- Cum habeat, non ad concordiam aritatis, sed ad consortium supplicii, qui statuit sedem suam ponere in aquilone Ies. ILIq. , ut te perversa et distorta
via imitanti limita vi tenebrosi frigidique servirent.
Nos autem, Domine, pusitIus grex tuu ecem umus; tu non posside Praetende alas tuas, et fugiamus au eas. Gloria nostra tu esto propter te memur,
et verbum tuum timeatur in nobis. Rui Iaudari vu1 ab hominibus vituperante te, non defendetur ab hominibus iudicante te, meo
230쪽
eripietur damnante te Cum autem non Pece tor laudatur in desideriis animae uae, nec qui iniqua erit benedicitur Pa s,2 . aec Lxx. , sed Iaudretur nomo propter aliquod donum, quod dedisti ei, at illa plus gaudet sibi laudariae, quam ipsum donum h vero unde laudaetur, etiam late te vituperante laud turi Et melior iam ille, qui laudavit, quam late, qui laudatus eat. Hui enim plaeuit in homin donum Dei, huic amplius plaeuit donum hominis, quam Dei. C. WVII. ' Tentamur his tentationibu quotidie, Domine; aine cessatione tentamur. Quotidiana fornax nostra eat humana lingua Imperas nobi et in hoc Fenere continentiam. Da quod iubea et iube quod via. Tu nosti de hac re ad te gemitum cordia
mei, et numina oeciorum meorum. ineque enim facile oui O, quam im ab ista peste mundatior, et multum timeo occulta mea, qua norunt oculi tui, mei autem non Ea enim qualiscumque in aliis generibus tentationum mihi facultas explorandi me; in hoc paene nulla est. mam et a voluptatibus earnis,
et a curiositate nupervacanea cognoscendi, video, quantum adsecutus sim posse refrenare animum meum, cum eis rebus careo, vel voluntate, Vel eum absunt Tunc enim me interrogo, quam magis minusve mihi molestum ait non habere. misitis vero, quae ob hoe expetuntur, ut alicui istarum trium cupiditatum, vel duabus earum, ei omnibus serviant, si Persentiaeere non potest animus, utrum ena habens contemnat, possunt et dimitti, ut se probet. laude Vero ut careamus, atque in eo experiamur, quid Pο - sumus inumquid male vivendum est, et tam perditentque immaniter, ut nemo no noverit, qui non detentetur Quae maior dementia dici aut cogitari potest At si bonae vitae bonorumque operum come et solet et debet eas Iaudatio, tam omitatum eius, quam ipsam bonam vitam deseri non oportet. inon autem' entio, sine quo esse aut aequo animo, aut aegre νοε-