장음표시 사용
281쪽
lla vimine omnimii finarum auperbarumque doctrunarum verba superaturae. Vellem quippe, si tunc ego essem Μοyaec ex eadem namqu. maasa omnea
ventinua et quid eat homo, nisi quia memor es eius 3 vellem ergo, si tunc ego asem quod ille, et mihi abs te Geneaeos liber acribendus iniungeretur, talem mihi eloquel di facultatem dari, et eum texendi sermonia modum, ut neque illi, qui nondum queunt intelligere, quemadmodum eua ereat, tamquam excedentia Ire suas dicta recusarent; et illi, qui
hoc iam poasunt, in quamlibet veram sententiam cogitando veniasent, eam non Praetermissam in paucis
verbis tui famuli reperirent; et a alius aliam vidisset induce veritatia, nec ipsa in iisdem verbia intelligenda de aedic. XXVII. Sicut enim sona in parvo IOeo uberior eat, pluribusque rivis in ampliora spatia fluxum ministrat, quam quilibet eorum rivorum, qui per inulta locorum ab eodem lante deducitur ita narratio dispensatoria tui, aermocinaturia pluribus profutura, Parvo aermonia modulo calet nventa liquidae veritatis undo albi quisque verum, quod de his rebus
potest, hae illud, ille illud, per longiorea loqueIarumuintractus trahat. Alii enim, cum naeo verba legunt vel audiunt, cogitant Deum quasi hominem, aut v si aliquam molam immensa praeditam P0testate, novo quodam et repentino placito, extra se ipsam, tamquam Iocia distantibus feeias coelum et terram, duo magna coryod a supra et intra quibus omnia continerentur; et cum audiunt dixit Deus fiat iuud, et factum eat illud cogitant verba eoepta et finita, sonantia temporibus atque transeuntia, post quorum transitum statim e latere, quod i sum est, ut exsisteret; et a quid forte aliud hoc modo ex familiaritato
ostreis opInnntur. In quibus adhuc parvuli animali. hus, dum isto huminimo genere verborum, tamquam materno sinu eorum gestatur infirmitas, Hubriter
282쪽
aedificatur fides, qua ereum habeant et teneant,
Deum fecisse omnes naturas, quas eorum sensus ubrabili varietate circumspicit; quorum si quispiam
quasi vilitatem dictorum adspematus, extra nutritorias cunas superba imbecillitate se extenderit, heu cadet miser. Et Domine Deus, misererct, ne impimmem pullum conculcent qui transeunt viam; et nubis angelum tuum, qui eum reponat in nido, ut vivat,
C. XXVIII. Alii vero, quibus haec Verba non
iam nidus, sed opaca frutecta sunt, vident in visi tentes fructus, et volitant laetantes, et garriunt scru-lantes, et carpunt eos. Vident enim, cum haec verba legunt vel audiunt, tua, Deus, aeterea et stabili permansione cuneta praeterita et futura temporaam Peram, nec tamen quidquam eas temporalia ereaturae, quod tu non feceris cuius voluntas, quia id est, quod tu, nullo modo mutata, vel quae antea non fuisset exorta voluntate, fecisti omnia, non de teaimilitudinem tuam formam omnium, sed de nihilo dissimilitudinem informem, quae formaretur Per si, militudinem tuam, recurrena in te unum pro captu ordinato, quantum cuique rerum in auo genere, tum est; et fierent omnia bona valde alve maneant circa te, sive gradatim remotiori distantia per tempora et loco puIchras variationea faciant aut patiantur. Vident haec, et gaudent in luce veritati tuae,
quantulum Ilic valent. Et alius eorum intendit in id, quod dictum est in pristipis ferit Deus, et respicit sapientiam principium, quia et loquitur ipsa nobis. Alius itidem intendit in eaden verba, et principium intelligit exordium reruni oonditamin, et sic aeeipit: in principio fecit, ac xi diceretur primo feeit. Atque in eis, qui intelligunt in priseipio, quod in sapientia
fecisti coelum et terram, alius eorum ipsum coelum et terram creabilem materiam oveli et terrae si easeeredit cognominatam alius iam formatas diatincta
283쪽
que naturas alius unam forinatam eamdemque spirD Hem coeli nomine, aliam informem corporalis in teriae terrae nomine qui autem intelligunt in nominibus Oeli et terrae adhuc informem materiam, Q qua formaretur coelum et terra, nec ipsi uno modo id intelligunt sed alius, unde consumin etur imstelligibilis sensibilisque creatura; alius tantum, uud. sensibilis moles ista corporea sinu grandi continens Perspicuas promptasque naturas. ec ini uno modo, . qui iam dispositas digestasque creaturas oelum tterram vocari hoc loco credunt sed alius invisibis Iem atque visibilem alius notam visibilem, in qua
Iuminosum coelum auspicimus, terram saliginosam, quaeque in eis sunt.
C. XXIX. At ille, qui non aliter accipit in principioseis, quam si diceretur primo fecit, non habet, quo modo veraciter inteIligat coelum et terram, nisi viateriam coeli et terrae intelligat, videlicet univerinae, id est, intelligibilis corporalisque ereaturae. Si enim iam formatam velit universam, recte ab eo quaeri poterit: si hoc primo fecit Deus, quid fecerit deinceps et post universitatem noninveniet, ac per hoc audiet invitus quo modo illud primo, si postea nihil Cum vero dicit: primo informem, deinde fommatam, non est absurdua, si modo eat idoneus discemnere, quid praecedat aeternitate, quid tempore, quidetectione, quid origine aeternitate, Icut eua
omnia tempore, sicut sto fructum electione sie- ut fructus florem Origine, sicut sonu cantum. In his quatuor primum et ultimum uuae commemoravi,
disicillime intelliguntur, duo media facillime. --que rara visio est nimis ardua, eonspicere, Domine, aeternitatem tuam ineommutabiliter mutabilia I cientem, ac per hoc priorem. Quia deinde sic ac tum cernat animo, ut sine labore maguo dignoscera vaseat, quo modo ait prior sonu quam cantus, ideo,
quia cantua est formatu sonus, et esse utique aliquid
284쪽
non formatum potest, formari autem, quod, n est, non potest Sic est prior materies, quam id, quod ex ea fit non ideo prior, quia ipsa efficit, eum potius fiat, nec prior intem ullo temnoris. Neque enim
priore tempore sonos edimus informes sine cantu, et eos posteriore tempore in formam cantici eoamamus aut nummua, sleu ligna, quibus arca, Vel argentum, quo vaseulum fabricatur. Tales quippe materiae tempore etiam praeeedunt formas remam, quae fiunt ex eis. At in eantu non ita es Cum enim cantatur, auditur sonus eius; non prius informiter sonat, et deinde formatur in cantum. Quod enim primo ubeumque sonuerit, praeterit, nec ex eo quidquam reperies, quod resumtum arte componaa; et ideo eam tua in sono suo Vertitur, qui sonus eius materies eius se. Idem quippe formatur, ut eantua sit; et ideo, sicut dicebam, prior materies sonandi quam forma cantandi, non per faciendi potentiam prior; neque enim sonus est cantandi artrix, sed eantanti animae subiacet ex corpore, de quo eantum faciat: nae tempore prior simul enim cum cantu editur:
nec prior eleetione non enim potior sontis quam eantus, quando quidem cantus est non tantum sonus, Vorum etiam sonu speciosus sed prior est origine, qui non cantus fumatur, ue sonu sit, sed sonus lammatur, ut cantus sit. Hoc exemplo, qui Potest, imtelligat, materiam rerum primo factam, et, en eam coelum et terram, quia inde facta sunt eoelmn et terra nee tempore primo laetam, quia formae rerum exserent tempora, IIIa autem erat informis, iamque in temporibus sinu advertitur, nec tamen de illa narrari aliquid potest, nisi velut tempoTe prior sit, eum pendatur extremior, quia prodiet metiora sunt fora ala, quam informia, et praecedatur aeremitate ereatoris, ut esset de nihiIο, undemnquid fieret. s. XXX. In hae diversitate sententirerum ver mam eoneordiam pariat ipsa veritas, et Deus noster
285쪽
misereatur nostri, ut Iegitim lege utamur, praeeepti fine, Pura earitate. Ac per hoc si quis quaerit ex me, quid horum Moyses iue inua famulua senserit,
non uni hi sermone eonfessionum mearum si tibi non confiteor, nescio; et scio tamen illas vera emeaententias, excepti eamalibus, de quibus, quantum istimavi, Iocutus sum quos tamen bonae Pelia vuIoa haec verba libri tui non territant, alta numiliter e pauo eoptoae. Sed omnea, quo in eis e bia vera cemere ac dicere fateor, diligamus nos invi-eem, pariterque diligamus te, Deum nostrum, fomtem veritatis, si non vana, sed ipsam sitimus eumdemque famulum tuum, acripturus huius disDenant rem, Spiritu tuo planum, sta honoremus, ut hoc eum te revolante eum hae aeriberet, adtondisse cred
mus, quod in eis maxime et lueo veritatia, et fruge utilitatis excellit. C. XXXI. Ita eum a ius dixerit hoc seniat,
quod ego et alius imo illud, quod ego reli osius
me armisor ieero eurissi utrumque potiua, si
utrumque verum est Et si quid tertium, et si quid quartum, et si quid minin aliud verum quispiam lahis verbis videt eur non in omnia vidiane exedatur, Per quem unus Deus sacras Iitern vera et diversa visuria multorum sensibus temperavit Ego certe, quod intrepidus de eordo mo pronuntio, si ad euhmen auctoritatis aliquid acriberem, sic mallem acribere, ut quod veri quisque de his rebus capere posset, mea verba resonarent, quam ut unam veram sentaentiam, ad hoc apertis ponerem, ut excluderem Caeteras, quarum falsitas me non posset ollendis . Nolo itaque, Deus meus, tum mine a me, ut holinum virum de te memisse non credam. Senale ille omnino in his vaerbia atque cogitavit, cum ea scribo .ret, quidquid hi eri potuimus invenim, et quidquid nos non potuimus, ut nondum possumus, et tamen in eis iuveniri Potest.
286쪽
C. WxII. Postremo, Don ine, qua Deus es, et non car et ammis, si quid honto minua videt, numquid et Spiritum tuum bonum, qui deducet me in ter. Tum rectam, latere potuit, quidquid eras in eis verbis tu ipse revelatur degentibus posteria, etiam si ille, Per quem dicta sunt, ainam fortasai ex invitiaveris
sententiam cogitarit Quod si ita est, si irtur illa,
Ram emtavit, aeteris exeelsior Nohaa autem, omine, aut ipsam demonstru, in quam placet alteram veram ut sive nobis hoc, quod etiam illi homini tuo, sive aliud ex eorumdem verborum occaaione satefacias, tu tamen pascas, non error illudat Eeee, omine Deus meus, quam mutta de paucia verbis, quam multa, oro te, scripsimus quae nostrae vires, quae tempora omnibus libris tuis ad istum modum sumetent Sine itum me brevius in eis confiteriti-hi, et eligere unum aliquid, quod tu inspiraveris, verum, certum et bo-m, etiam si multa occurrerint, ubi mina oceurrere potemni ea fide confessionis meae, ut si hoe dixero, quod sensit miniater inua recte atque optime id enim conari me oporten quod a1 adsecutus non fuero, id tamen dicam, quod mihi per eius verba veritas tua dicere voluerit, quae illi
c. I. Invoco te, Deus meus, miserieordia mea, qui fecisti me, et oblitum tui oblitus non es. Invoeste in animam meam, quam praepara ad capiendum te ex desiderio, quod inspiras ex nune invocantem te ne deaeras, qui prius quam invocarem, Praevenisti et institisti crebrescena multimodis vocibua, ut audirem de Ioriginquo et converterer, et vocantem me in Oearem te Tu enim, Domine, delevisti omnia ν
287쪽
Ia merita mea, ne retribuere manibus meis, in quibus a te defeei, et Praeveniat omnia bona merita mea, ut retribuere mannua diua, quibua me fecisti; quia et prius quam essem, tu ema, ne effam, cui Praestares, ut essem. Et tamen oce sum ex hon tale tua praevenient totum hoc, quod me fecisti, et unda me laetati. Neque enim effuisti me, aut ego tale bonum sum, quo tu adiuveris, Domine me AEtoe meus; non ut tibi aio aerviam, quasi ne fatigeris in agendo, aut ne minor ausoleata tua area Obaequio meo, nsque ut aie te olam, quasi terram, ut aia incula , a non te colam; aed ut aerviam tibi et eo- Iam te, ut de te mihi bene sit, a quo mihi eat, ut aim, cui bene ait.
C. u. Ex plenitudine quappe bonitati tuae ere tura tua a sistit, ut bonum, quod tibi nihil prode set, nec deae aequiae tibi essή tamen quia ex is neri potuit, non deesset. Quid enim te promeruit eo
rum et terra, quas fretati in principio Dieant, quid
te promemerunt amritalia oorpor suumnatura, quaa
Melati in sapientia tua, ut inde pensiarent etiam in- Choata et informia quasque in genere suo, vel apiritali vel corporali, euntia in immoderationem, et in
Ionginquam dissimilitudinem tuam spiritale informe praestantius, uuam a formatum eo ua emet; Corporala autem intorma praesta tua, quam si omnino nihil e en atqua ita penderent in tuo vectori formia, nisi per idem verbum ovoearentur ad unit tem tuam, et formartatur, et ement ab uno te nummotion univorsa bona valde. Quid te promeruerunt, ut agent saltem informia, quae neque hoc amni,
nisi ex te quae te promeriai materie corporulis, ut esset saItem -- ina et Mesa eam; quia n.-que hoc eaaet, nisi quia Melati eam, ideoque te, quia non erat, Homereri, ut emat, non poterat Aut quidete promerui inehoatio ereaturae piritaria, ut ant tem tenebrosa stultaret similia abysso, tui discimius,
288쪽
nisi per idem verbum converteretur ad idem, a quo facta eat, atque ab eo illuminata lux fieret, quamvis non equaliter, tamen conformis formae aequali tibi Sicut enimiorpori non hoc eat esse, quod pulchrum esse, alioquin deforme 'as non posset ita etiam ereato spirit non id ea vivere, quod sapienter Duere, alioquin incommatabiliter saperet. Bonum autem tui eis haerere tibi semper, ne, quod adeptus
ea conversioue averrione Iumen amittat, et relabatur in vitam tenebroaa ahyaso imalem. Nam et nos, qui secundum animam erentura apiritalia sumus, avera a te nostro lamine, in ea vita fuimu aliauando tenebrae, et in reliquiis obseuritatis norime Iaboramus, donec simus iustitia tua in unico tuo sient
monte Dei. Nam iudicia tua fuim , sicut aisas multa. Pa. 35, I se LXX. C. III. Quod autem in primi conditionibus dubati Fataux, etfaeta ea lux Gen. I, 3. , non incongruenter hoc intelliεο in creatura spiritati; quia eratiam qualiaeumque vata, quam illuminares. Sed sicut non te promeruerat, inissae talia vita, quae illuminari Pomet, ita nee cum iam esset, promeruit te, ut illuminaretur. Neque enim eius informitas placeret tibi, si non Iux fieret non e istendo, sed intuendo illuminantem lueem, eique oohaerendo, ut et quodcumque vivit, et quod beate virit, non deberet nisioneiae tua. eonversa per commutationem meti rem ad id, quod neque in melius, neque in deterius mutari poteat, quod tu solus ea, quia solum implicit' es, cui non eat aliud vivere, aliud beate vivere, quia tua beatitudo tu es.
C. IV. Quid ergo tibi deesset ad bonum, quod
tu tibi es, etiam si ista ei omnino nun essent, Vel informia remanerent, quae non ex indigentia fecisti,ae ex plenitudine bomitatis tuae eonnena 2sque
eonvertena ad formam, non ut tamquam tuum D
dium ompleatur ex eis Perlaeto enim tibi displi
289쪽
ce eorum imperfectio, ut ex te perficiantur et tibi placeanε, non autem imperfecto, tamquam et tu eο-rum perfectione perilciendus sis. Spiritu enim tuus honus superferebatur repe aquas: non ferebatur ab eis, tamquam in eis requieace t. In quibus enim requiesMre dicitur Spiritus tuus honus, hos in se requiescere facit. Sed superferebatur incorruptibilis et incommutabilia voluntas tua, ipsa in se sibi sum- Ciena, super eam quam feceras vitam, cui non est hoc vivero, quod beate vivere, quia vivit etiam fluitans in obseuritate sua cui restat converti ad eum, quo facta est, et magis mapsque vivere apud fon-eem vitae, et in lumine eius ridere lumen, et perstet, et in trari, et beari.
c. V. Ecce adparet mihi in aenimate Trinitas, quod es Deus meus, quoniam tu pater is principi sa-Pientiae nostrae, quod eat tua sapientia de te nata, nequalis tibi et eoaeterea, id est in filio tuo feriata
esinem et terram. Et multa diximus de eoela eoeli, et de terra in triti et ineomposita, et de abysso tenebro- aa, ecundum spiritalia informitatis vagabunda de , quia, nisi converteretur adaeum, a quo erat qualiseumque vita, et illuminatione fieret specloga vita, et esset coelum coeli eius, quod inter aquam et aquam Postea factum est. Et tenebam tam patrem iniri nomine, qui fecit haec, et filium in prinora nomine, in quo feci haec; et Trinitatem credens Deum meum, sicuti Medebam, quaerebam in eloquiis sanetia elus, et eo e risus euua vemerebatur super aquas. Ecce Trinitas Deus meus, Pater et Filius et
Seiritus sanctus, creator universae creaturae. C. VI. Sed quae causa fuerat, o iumen veridi- eum tibi admoveo cor meum, ne me Vana doceat, diseuis tenebras eius, et die mihi , ohaecro te per matrem caritatem, obsecro te, dic milia, quae causu fuerat, ut Poat nominatum eoerum et terram invisibilem etiam Oritam, et tenebras aver abyraram, tum demum
290쪽
acriptura tua nomin&ret is risum tuam An quis oportebat eum ala insinuari, ut diceretur a parot re et non posset hoc diei, nisi priua illud commemor retur, cui superferri Swritu tuus posset intelligi Nec patri enim, nee filio superfarinarur ne auP. ferri recte diceretur, at nulli res superferretur. Priua ergo dicendum erat, eui superseeretur, et deinde iue, quem non oportebat aliter eommemorari, nisi ut a perferri diceretur cur ergo alitor eum im uari non
oportebat, Mai ut nuperferri diearetur C. VII. Iam hinc aequatur, qui potest intollaeis, apostolam tuum dicentem, γα eari a tua M usa estta eordibus nostris per Spiritum metum qu Eatae eae nobis Rom. 5, 1. , et de spiritatibua dueentem et e
monstrantem austereminentem Ham aritatis r. II, 3I. , et neetentem genua pro nobis ad te, ut e gnoscumua supereminentam aetentiam earitatis Clauati. Eph. 3, A. Is. Idooque ab initio nupereminensa eσerctatur ver a d a. Cui dieam quo modo dicam de pondere eupiditatis in abreptam ab ammiet de sublevathona earitati per Spiritum tuum, mauperserebatur auster aquas Cui dieam Quo modo dieam fmergimur, et emergim η Neque enim I ea sunt, quibus memimur, et emergim . Austa, milius, e quid diamnuiua Adlaetua sunt, amores nunt, immunditia apiritus noriri destuans inferius
amor eurarem, et aanetata tui adtollena noxa riua amore aeeuritatis, ut aureum evit haheamua ad te, ubi Spiritu tuu auperfertur aver luna, et v niamus a supereminentem requiem, eum Perimus terit anima noatra aquas, quam uni suae a aisnua.
c. VIII. Defluxit anges , Mauri anima hominia, et indieaverunt a Mum univerane miritalisereatura in protundo ten mas nisi vix aaeui ab initio: Misa, et faeta emo iux, et Iahaerere tibi omnis ob diens intelligentia eoelantia civitatis tuae, et requisaeerest in Spiritu tuo, quaaruper artur in m