장음표시 사용
41쪽
I te. Vidisti, Domine, eum adhue puer essem, et quodam die pressu stomachi repente aeainarem Paene moriturus; Idisti, Deus meus, quoniam eu- Atos meus iam eras quo motu animi et qua fide,
Ptismum Christi tui, Dei et Domini mei, flagitavi a
Pietate matris meae, et matris omnium nostrum Ecclesiae tuae. Et conturbata mater carnis meae, quoniam et nempiternam salutem meam carius parturiebat corda easto in fide tua, iam cur rei festinabunda, ut aaeramentia salutaribus initiarer et abluerer, te, Domine Iesu, confitens in ramissionem peccatorum, nisi statim recreatus essem. Dilata est itaque mundatio mea, quas naeena esset, ut adhuc ordid
Ter si viverem quia videlicet post Iavaerum inud maior et pericu1osior in sordibus desietorum reat foret. Ita iam credebam, et illa et omnis domu ital Pater solus, qui tamen non evicit in me tua matereat pietatis, quo nilnus in Christum crederem, sicut illo nondum crediderat. Νam illa satagebat, ut tu mihi Pater esses, Deus meus, potius quam ille et in hoc adiuvabas eam, ut superaret irum, ut melior serviebat; quia et in hoc tibi utique id iubenti aerviebat. Rogo te, Deus meus, veIIem scire, si tu etiam velles iquo consilio dilatus sum, ne tunc baptiΕarer utrum bono me mihi quasi laxata sunt Iora peccandi, an non Iaxata sunt Unde ergo etiam nunc de alii atque Hila sonat undique in auribus nostris sine tuum, faciat quod vult, nondum enim aptizatus est Et
tamen in salute corporis non dieimus sine Vulneretur amplius, nondum enim sanatus est. Quanto ergo melius et cito sanarer, et id ageretur meeum meorum
meaque diligentia, ut recepta salus animae meae tuis esset tuteIa tua, qui dedisses eam lmelius vero. Sed quot et quanti fluctiis impendere tentationum post pueritiam videbantur Νoverat eos tam illa mater, et terram per eos, unde postea formarer, quam ipsam iam effigiem committere volebat.
42쪽
C. XII. In ipsa tamen pueritia, de qua mihi minus, quam de adolescentia metuebatur, non amabam Iiter , et me in ea urgeri oderam; et urgebar tamen, et bene mihi fiebat, nec faciebam ego bene non enim discerem, nisi cogoer Νem autem invitus benefacit, etiamsi bonum est, quod facit. ecqui me urgebant, bene faciebant; sed bene hi fiebat abs te, Deus meus. Illi enim non intuebantur, quo referrem, quod me diseere cogebant, praeterquam ad satiandas insatiabiles cupiditates copiosae inopiae et iεnominiosae gloriae. Tu vero, cui numerati sunt capilli capitis nostri, errore omnium, qui mihi instahant, ut diseerem, utebaris ad utilitatem meam meo nutem, qui discere nolebam, tabaris ad poenam meam, qua plecti non eram indignus tantinus puer et tantus Peccator. Ita de non bene facientibus tu benefaciebas mihi, et de peccante Ine ipso iuste retribue- has mihi. Iussisti enim, et sic est, ut poena sua sibi sit omnis inordinatus animus. C. XIII. Quid autem erat causae, cur Graecastitera oderam, quibus puervius imbuebar me nunc quidem mihi satis exploratum est. Adamaveram enim Latinius, non quas primi magistri, sed quas docent qui Grammatici vocantur. Νam illas primas,
ubi legere et scribere et numerare discitur, non minus onerosa poenalesque habebam, quam omnes Graecas. Unde tamen et hoc, nisi de peccato et vanitate vitae, quia caro eram, et spiritus ambulans et non revertensimam utique meΙiores, quia certiores
erant primae illae literae quibus fiebat in me, et factum est, et habeo ilΙud, ut et legam, si quid seriptum invenio, et scribam ipse, si quid voloi, quam
illae, quibus tenere cogebar Aeneae nescio cuius errores, oblitus errorum meoruni et plorare Didonem mortuam, quia se occidit ob amorem, cum interea me ipsum in his a te morientem, Deus vita mea,
sicci oculis ferrem miserrimus quid enim miserius
43쪽
set non miser te se ipsum, et stente Didonis mortem, quae fiebat amando Aeneam, non stent autem mortem suam, quφe fiebat non amando te, Deus, lumen cordis mei, et pania oris intus nimae meae, et virtus maritans mentem meam et sinum cogitolionia moae Νο te amabam, Qt fornicabar ab te, et
fornicanti sonabat undique euge, euge. Amisi enim mundi λου- Ο atis eat abs te Jac. 6 4.3; et euge, euge dicit ' ut pudeat, si non ita homo sit Ee haec non flebam, aediebam Didonem exstinctam,
ferroque extrema seeutam, sequens ipse extrema condita tua, relicto te, et terra iena tu terram; et si
prohiberer ea legere, dolerem, quia non legerem quod dolerem. Talis dementia honostiore et uberiore Iiterae putantur, quam illae, quibus legere et scribere didici. Sed nunc in anima mea clamet Deus meus, et veritas tua dieat mihi non est ita, non sat ita melior est prorsus doctrinia tua prior. an ecce paratior sum oblivisci errore Aeneae, atque omnia eiusmodi, quam scribere et Iegere. At enim vela pendent liminibus grammaticarum cholarum; sed
non illa mafiis honorem secreti, quam temnientum erroris significant. Non clament adversus me, quos iam non in eo, dum confiteor tibi, quae vult anima mea, Deus meus, et adquiesco in reprehensione, Iarum Iarum mearum, ut diligam bonas vias tuas. Non Iamen adversum me venditorea grammatteaeveLenitores; quia si proponam eis interrogans, utrum verum . sit, quod Aeneam aliquando Carthaginem venisse poeta dicit indoctiores se nescire respondebunt, doctiores autem etiam negabunt Verum esse. At si quaeram, quibus literis scribatur Aeneae nomen, omnes mihi, qui hae didicerunt, verum respondebunt, secundum id pactum et placitum, quo inter se homines ista si na firmarunt. Item si quaeram, quid horum maiore vitae huius incommodo quisque' blivi-acatur, legere et acribere, an poetica iIIa figmenta:
44쪽
quis non videat, quid Tesponsurus sit, qui non est penitus Oblitus sui Peccabam ergo puer, eum inae inania istis utut ribu amor praeponebam; e potius ista oderam, illa amabam. Iam vero unum et unum duo duo et duo quatuor, odiosa canti mihi orat et duleissimum spectaculum vanitatis equus igneus Plenus armatis, et Troiae incendium, atque ipsius umbra creusae. C. XIV. Cur ergo Graecam etiam grammaticam oderam taIia cantantem mani et Homerus peritus texere tiaestabellas, o dulcissime vanus est, et mihi tamen amarus erat puero Crad etiam Graecis pueris virginus vasit, cum eum sic discere coguntur,
ut ego inum. Videlicet e cultas, dim Ita omnino ediseendae peregrinae linguae, quasi felle adspergebat omnes suavitates Graecas fabulosarum narrationum. ulla enim Verba illa noveram, et saevis terroribus ne poenis, ut nossem, instabatur mihi vehementer. Nam et Latina aliquando infans utiqtie
nulΙa noveram; et tamen advertendo didici sine ullo metu atque cruciatu inter etiam blandimenta nutri- eum, et ioca arridentium, et laetitias aΙIudentium. Didici vero iΙIa sine poenaI onere urgentium, cum me urgeret cor meum ad parienda coneepta sua, quae non possem, nisi aliqua verba didicissem, non a docentibus, sed a loquentibus, in quorum et ego auribus parturiebam quidquid sentiebam. Hinc satis elucet, maiorem habere vim ad discenda istadiberam curiositatem, quam meticulosam necessitatem. Sed
illius luxum haec restringit legibus tuis, Deus, Iegbhus tuis a magistrorum ferulis usque ad tentationea martyrum, valentibus legibus tuis miscere salubres amaritudines, revocantes nos ad te a iocunditate pestifera, qua recessimus a te.
C. V. Exaudi, Domine, deprecationem meum, ne deficiat aninia mea sub disciplina tua; neque deficiam in confitendo tibi miserationes tuas, quibus
45쪽
erulas me ab Ommbua Ha meis pessimis ut dulce-nca mihi nuper Ommea seductiones, qua sequebar; si amem te validiarime et amplexe manum tuam lotia praecoistis meis, et erua me ab omni tentatione usque in finem. Ecce enim tu, Domine, rex meus
et Deu meus, tibi serviat quidquid utile puer didiei;
tibi serviat, quod loquor et aeribo, et lego et numero ἔquoniam eum vana discerem, tu disciplinam dabas mihi; et in eis vanis peceata deleetationum mearum dimisisti mihi. Didiei enim in et multa verba utilia; sed et quae in rebus non vanis disci pomunt e ea via tuta est, in qua pueri ambulare . C. XVI. Sed vae tibi, sume. moria humani lucis resistet tibi Quamdiu non aleo aris Quoua, quo volvea Evae filios in mare magnum et formidolosum, quod vix transeunt, qui lignum eo cenderint Nonne ego in te legi et tonantem Iovem et adulteram tein me utique non posset haec duo sed aetum est,
ut haberet auetoritatem ad imitandum verum duiterium, Ienoeinante sala tonitruo Quis autem Paenu νIatorum magistrorum audit aure sobria, ex eodem pulvere hominem elamantem et dieentem: ringebat haec Homerus, et humana ad deo transferebat; divina mallem ad nos Cic. Tusc. I, 2εὶ Sed verius dicitur, quod fingebat hae quidem ille; εd hominibus stagitiosis divina trib.endo, ne flagitia stat tia
putarentur, et ut quisquis en fecisset, non homine perditos, ae coelestea deos videretur imitatus. Et tamen, o flumen Matureum, iactantur in te filii homunum eum mercedibus, ut haec discant et magna res agitur, cum Me agitur publice in foro laionapeetulegum a ra mercedem Maria decernentium; et saxa tua percutis et sonas dicena hinc verba discuntur, hinc adquiritur eloquentia, rebus persuadendia sententitaque explicandis maximo necessaria. Ita
Vero mon cognosceremus verba haec imbrem a
reum, et gremium et fucum, et templa coeli, et alia
46쪽
verba, quae in eo logo eripta sunt, nam Terentius induceret nequam adoleaeentem, proponentem ibi Iovem ad exemptiam lupri, dum spectae tabulam quamdam pictam in pariete, ubi inerat pictura haec; Iovem quo pacto Danaae misisse aiunt in gremium quondam imbrem aureum, fucum factum mulieri. εEt vide, quemadmodum ae eoncitat ad libidinem, quasi coelesti magisterio. At quem Deum inquit. Qui templa coeli summa sonitu concutit. Ego homunicis id non facerem Ego vero illud feci ac lubens. Terent. Eun. 3, 5, 36 as. Νο omnino per hanc turpitudinem verba ista commodius discuntur; sed ver haec verba turpitudo ista confidentius perpetratur. O Meus verba quaa vasa electa atque eretiosa sed vinum erroris, quod in ei nobis propIn batur ab ebriis doctoribus; et nisi biberemus, caede-hamur, nec adpellare Hiquem iudicem sobrium licebat. Et tamen ego, Deus meus, in cuius conspectu
iam secura est recordatio mea, libenter haee didiciet eis delectabar miser, et ob hoc bonae spei puer adpellabar. C. XVII. Sine me, Deus meus, dicere aliquid et
de ingenio meo, munere tuo, in quibus a me delir mentis adterebatur. Proponebatur enim mihi negotium animae meae satis inquietum, praemio laudis et dedecoris, ve plagarum metu, ut dicerem verba Iunonia irascentia et dolentis, quod non posset Italia
Teucrorum avertere egem, quae numquam Iunonem
dixisse audieram sed figmentorum poetieorum vestigia errantes sequi cogebamur, et tale aliquid dicere solutis verbis, quiae poeta dixisset versibus. Et illa dicebat laudabilius, in quo pro dignitate adumbratae personae, irae ac doloris similior adfectu eminebat verbis sententias congruenter vestientibus. Ut quid mihi illud, o vera vita mea, Deus meus, quod mihi reeitanti neclamabatur prae multi coaetaneia eteonlectoribus meis monne ecce tua omnia fumua et
47쪽
ventus Itane aliud non erat, ubi exerceretur ingenium et lingua mea Laudes tuae, Domine, Iaudes tuae per scripturas tuas suspenderent palmitem cordis mei, et non raperetur per inania nugarum turpia pragda volatilibus. Non enim uno modo sacrificatur transgressoribu an elis. C. XVIII. Quid autem mirum, quod in vanitatos ita ferebar, et a te, Deus meus, ibam foras, quando mihi imitandi proponebantur homines, qui aliqua facta sua non mala si eum barbariamo aut soloecismo enuntiarent, reprehensi confundeb.antur; si autem libidines suas integris et rite consequentibus verbis copiose ornateque narrarent, Iaudati Ioriabantur Vides haec Domine, et taces, longanimis et multum misericors et verax. Numquid semper tacebis Et nunc eruis de hoc immanissimo profundo quaerentem te animam et sitientem delectationes tuas, et cuius cor dicit tibi: quaesini vultum tuum, Dum tuum, Domine, regu ram σs 27 8. Νam longe a vultu tuo in adfectu tenebroso Νο enim pedibus aut spatiis locorum itur abs te, aut reditur ad te. Aut vero filius ille tuus minor equos aut currus vel naves quaesivit, aut avo Iavit penna visibili, aut moto poplite iter egit, ut in1onginqua regione vivens prodige dissiparet, quod dederas proficiscenti Dulcis pater, quia dederas, et egeno redeunti dulcior. In adfectu ergo libidinoso, id enim est tenebroso, atque id est Ionge a vultu tuo. Vide, Domine Deus, et patienter, ut Vides, Vide, quο- modo diligenter observent filii hominum pacta literarum et syllabarum, accepta a prioribus Iogutoribua, et a te accepta aeterna pacta perpetuae salutis negligant, ut qui illa sonorum vetera placita teneat aut doceat, a contra disciplinam grammatteam sine adspiratione primae syllabae ominem dixerit, dispu-eeat magis hominibus, quam Leontra tua praeeePtu
48쪽
hominem devit, munmt homo Ru i vero que Iibet inlineum hominem pereucrositis entiat, quam ipsum odium, quo in eum irritatur, ut v tet qui quam Persequendo alium gravius, qu- cor aurimu tu inimicando Eliseris non eat interior uter rum acientia, quam acripta eo eientia id ae alteri Meexe, quod noli pati. Quam tu aee tua ea hahitans in exeatiis in intentio, Deus solus magnus, lege infatigabiti apamens poenala eaecitate auper illicitas eviditatea Cum nam eloquentiae famam vim rit, datana ante hominem iudicem, reumatanta hominum misitudine, inimicum suum odio immans almo insectana, vigilantissime cavet, ne per un-mae errorem dieair inter hominibva; et nopermentia furorem hominem auferat ex hominibus, non est BLC. IX. Homis ago puer morum in limine laeE-bam Maer, et huiua arena palaesis erat tua, ubi magis timebam barb-iamum facere, quameavebam, si laterem, non facientibua invidero. Die hae e confiteor tina, Deus meua, in quibus laudabae ab via, quibus placere tunc mihi e thon te vivere. Non enim videbam voraginem eum pitudinis, in quam proloetua eram ab oeutia tuis Νam in iniciam Quid in foedius fuit, abi etiam evit-hua div ebam, inuendo inmamerabilibus mendaci ae paedagoFum, et magiatma, et parentes amore I dendi, aludio aDeetandi nugatoria, et imitandi Iaedieris inquist ina Furia etiam faeiebam ea auario . rentum et d. manan, euguri imperitanis, HI ut haberem quod darem pueris, rudum suum mila, quo pariter Miuue delactabantur, tamen vendantibus is quo etiam in araudiae a victorias, ipse an e eellentia eupiditais Actua, saepe aue abar. Quia autem tam nolebam pati, M. atrociter, a deprehenderent, arguebam, quam ad quod aliis taelevam,
dare habat istane ea innocentia parer fisom
49쪽
est, Domine, non est, oro te, Deus meus. ammaeeip sunt, quam paedagos' et magistris, a nucibus et pitulis et Maeribus ad praefectos et reges, aurum, praedia, mancipis, haecipa omnino quae sum cedentibus maioribus aetatibus tranaeunt, sicuti fer lia malom mireuela mi Mutat. Humautatis ergo signum in Matura pueritiae, rem noster, probasti, e natati: a m eae re-- --ν-. mariti. Is I . c. xx. Sod tamen, Domine, tibi meo lentissimo atque optimo eonditori et metori univeraxeae a Deo
victam interior aeriau integritatem eumrum meo. rum, inque data nota amarem tu rerum cogit tionibus veritato olaetabar. Fiati nolebam, memoria vigebam Iomatio- instruebar, amisitis tacebar,
fugiebam dolorem, ablestioinem, ignorantiam. Quid in tali animanta nota mirabiis aequa laudadiis Aa ista omnia Dei mei dona mine non malu ego Mia haec;
et bona sunt, et hae omnia ego uomio emo eat qui feci mo et ipso ea Minum meum, e in exstillo boni amnibus, quibus Mimn mer rima Hoc enim peccabam, quo non in .ao, ne in Meaturis eius, me M. e--la, vo Eptastea auismitae , veritates quaerebam M. ita is obam in eoisrea, confusiones, Novos Gratia tibi, dulcedo mea, et honor meus, et L ela mea, Deus meus. Gratias tibi dedunis tuis; ad tu mihi ea serva. Ita enim servabis
me; et nugebuntur et per elantur, quae dedisti mihi, et ero illa meum; qua et die sam tu dedisti mihi.
50쪽
C. I. Recordari olo transactas λε'itates meas, et carnales eorruptiones animae meae; non quod eas amem, sed ut amem te, Deus meus. Amore amoris tui facio istud, recolens vias meas nequissimus in amaritudine recogitationis meae, ut tu dulceaeas mihi, MIeedo non fallax, dulcedo felix et secura, et conigens me a diapersione, in qua frustatim discissus sum, dum ab uno te aversus in multa evanui. Exarsi enim aliquando satiari inferis in adolescentia, et aliseseere auaus sum variis et umi rosis amoribus; et contabuit species mea, et eomputrui eoram oculis tuis, placens mihi, et placere eupiens oculis hominum
C. II. Et quid erat, quod me delectabat, nisi amare et amari Sed non tenebatur modus ah animo
usque ad animum, quatenus est luminosus timesamieitiae; sed exhalabantur nehulae de limosa concupiaeentia eamia et scatebra pisertatis, et obnubi abant atque obfuseabant eo meum, ut non discemneretur serenita dilectionis a ealigine linidinis. Utrumque in eonfuso aestuabat, o rapiebat imbeciIIam aetatem per abrupta eupiditatum, atque mersabat gurgite stantiorum. Invaluerat super me ira tua, et nesciebam. Obsurdueram atridore catonae mori litatis meae, poena suPerbiae animae meae; et ibam Iongius a te, et sinebas es laetabar, et emandebar, et diu uebam, et ebulliebam per lamieationes meas, et tacebas. O tardum gaudium meum PTae amitine, et ego ibam porro longe a te in plura et plura steritia aemina dolorum, superba deiectione et inquieta a aitudine. Quia mihi moderaretur aeriunnam meant. et novissimarum rerum fugaces pulchritudines in usum vorteret, earumqu suavitatibus metas praeti