장음표시 사용
411쪽
0NTOLOGIA. 387desdeiu et limite, aut 0ntrahi ad aliquem uniuxat gradum deserminatum, quin ulterius Xfundatur. nine sit nul es formas one0pium insiniti ut 0ucupium nulli, quibus i ducessis e0neepius abstraelius quid li- talis absolui Q per se puelaide in propriis haraeluribus atqui haec eris Dolio in qua nugalio propria
siniti undatur non auium undatur in Dolion m niti, ut volunt niologi Rirevitur, ad sinitum constipiendum Salis est Sic apprehendere aliquid, ut ab eo indolerminal 0Xeludatur ulterior purseolionis gradus. Haec auium exelusio optime concipitur Vol 90 graduum perseelionis qui in aliis onlibus oti Spiciuntur, Vel ope quid dilatis abstrae ldu, quae non lota in enluillo relucet V. g. apprehendo hominem lum ingenio, tum Matura magnum deinde apprehendo alium hominem ingenio et statura pusillum, ut illic innas 'itur in me conceptus limitis, ac proinde mili .
DE INFINITI ET FINITI I QUIPOLLENTIBI S.
153. Insiuitum dieitur olium ens a se, ut unitum, eus ab alio Hane divisionem alligit Augusti laus, lib. de
Coynitione erae itae, cap. Vn, ut ad Stendendum, Deum SSo, eam primo loco eonssiluit Ista locutio eae Se Vel a se esse, ossi quid positi exprimere viduatur, altamen aliquid negativi dii oelo Xprimit nam ens
lion o alio habies esse. Per hane negationem declaramus positivam ei simplicum persectionem illius uniis quod ita in sui essentia sua claudii ipsum Xistere, Utu nullo illud reeipiat. Et si exponendi sunt aliqui
412쪽
Puirus, cum dicunt buum esse sibi causam sui esse, substanti δ' sapiunt i id Sud', uis'. 156 2 Infinitum dicitur uitam ens uecessorium 'i
sumuntur hic proui dicunt habitudinum ess eius ad
Causam neeessario Vel libere aguntum sumiturneeeSSarium absoluto in ratione existendi, o hoc modo eris necessarium dicitur quod ita habet esse, ut
non possit illud non habere. Contingens nullam dicitur quod ita habu esse, ut possit illud non habere. 157 3 Infinitum dieitur olium ens peresse/ὶtiam Sellimparticipatum sinitum vero, ensperparticipationem Seu participatum. En purissentiam si illud quod per
se et vi suae essentiae habet esse, non receptum, neque partistipatum at alio ; en aulem per participalionem econtrario ost illud quod non habet esse nisi communicatum et ni lieipatum ab alio. Ex qua torminorum declaratione conflat, divisionum hane aequipollere praecedentibu S. D 58. Infinitum dieitur oliam ens incremum; et smilum, λὶ creatum. Hae membra, ut ni et immediatam oppositionem prae sessorunt, os inro coincidunt cum praeeodentibus, Solumque disserunt, pra Sertim ab illis primis a se ut ab alio, quod illa Verba magi generalia Suni Sumuntur enim o habitudine ad dependentium in communici haec vero Sunt magi Specialia, Sumpta e poeuliari actione seu dependentia realioni S. uia lamon realio est prima manali ab alio
cum dependentia ab illo, atque generalis est aliquomodo omnibus onlibus quae ab alio dependent, ideo membra haec cum illis eoincidunt nam si dependentia negatur simplietior de aliquo, etiam hane in particu
dari entia reata. quam dari enlii dependentia ab
413쪽
ONTOLOGIA. 389 alio, ideo sub his terminis non est tam nola quoad uos lide divisio, nisi uomun eruationis sumatur Onua serieii pro produellibue ex nihilo, sed latius pro quacumque vero ossuctione Seu propria dependentia. I 59 5 inlinitia in lium dieitur purus actus; et sini-lum, ens potentiale. mne enim oris aut non habet
aliquid pol ius tale, ut dieitur rectus urus, quia Stomnino adiuule aut habui aliquid polentiale. Haec divisio habet aliquam tui minorum obscuritatem;
lam n in re est Optima atque eadem cum prἴdeed nil. Λ Plus purus dieitur ens quod tu si habui, ut nihil nequirere aut amittere possit, quia aelu habet omnia ut si modo quo habere poleSt. VOX actus a d hanc perseelionem significundam optimo adhibetur, in Sermo no enim consueto illa distuntur Xi Stero quae elu Sunt mon Vero ea quae sileriani, aul sutura sunt. uum prodiere alicujus illis existentia nobis in ordine naturali manifestetur per ejus aclum quum aliundo rectus es esse apud Doram non distinguantur ab inVieem, ideireo boum dicimus actum purissimum.
lil SUBSTANTI COMPLET, ET INCOMPLETA.
160. Completa dieitur substantia quae est reapSe integra, Vel quae concipitur per modum Substantiae integrae incompleta vero die illaria quae est par Sub- Si infide, Vel per modum partis constipitur Substantini si completa et incompleta ut physice, Vel logice, prout natura Sua aut sola mentis consideratione ila constituitur. Sic arbor est substantia physice completa; dum solia, Vel etiam maloria et forma ejusdem arboris Suni substantiae neompletae et ita palet quonam SenSuPatrus delusiost dixerint duas esse in homine Substan-
414쪽
animal rationale respuelli hominis. Disseruntia autem, uti rationale respeetu hominis, est substanti Iogice incompleta onus et Species quaelibet, Si absobite, non autem relati V sumantur, diei possunt subflaui idelogice completae, quia implieit ineludunt individua in quibus Xistere possunt Vide Suar. Metaph. diSp. XXXIV, Seet. 1. Ideo disperentia non potest poni iuratione prae dicamonii, bene ero genu et Spucle aut Si ponatur, ponitur tantum ut qualitas et eoi dens, non vero ut par integrati S.
13 SUBSTANTIA PRIMA ET SECUNDΛ.
161 Seholastidi post Aristotelem, substantiam distribuerunt praeterea in primam et secundam : primaS substantia voeabant individua, ut Petrum, hanc arborem Seeunda autem substantias distebant genera et SpecieS, mi hominem, mimal, plantam. Hae distuntur Secundae, quia nonnisi per primas oblinent rationum Substantiae. uaro haec divisio eadem est quam divisio in Singularem et universalem; ideoque non est divisio totius elualis in diversa membra realiter distincta; sed ejusdem rei in diversos latus, di VerSasque OnSiderationes. uia Vero individua Sunt maxime SubSlantiae, tela sunt substantiae primae : Substantia enim primario et essentialiter importat subsistere in se, et Secundario Substare accidentibus : porro utrumque
415쪽
ONTOLOGIA. 391 individuis potissimum eonvenit nain prim individi aper so a identibus subsiani si non sim in Om- in uni sed hic homo a Vrotui, currit, studet, Olci Secundo individua per se principalius subsistunt, quia genera e species non subsistunt realiter nisi in individuis eum quibus identicleantur, illi species humana in Thonia Augustino.
DE NOTIONE SUPPOSITI ET PERSOX E.
162. Substantiam ompletam sub triplici aspectu considerare possumus 1 in quantum subsistit in se, ei non in alio in quantum est Operationi principium in quantum Se possidet elisi suijuris Primus eonee plus Xhibe SubStantiam Secundu naturam, quae desinitur substantia completa prout includit vim operandi; lertius denique coneeplus subsistentiam exhibet quae idcirco deliinitur : Modus eiistendi quo sit ut substantia completa sesepossideat, nec cum altero Se communicet, atque ideo plenum est et adaequatum suarum operationum principium. En quod ita existit, si generatim Sumatur, dicitur suppositum eoalescit natura et subsistentia polosique definiri Substantia undique completa, sui Veneris et alteri incommunicabilis. Suppositum, si habeat intelligentiam, VocalurperSOλla,
quae deliniri polos Substantia rationabilis completa, sui juris et alteri incommunicabilis.
Allamen subsistentia absolute sumpla non est idem ac SuppOSilum: en enim SubSistens non omnimodam I. 23
416쪽
imp0ria incommunicabilis alam, tum suppositum illam imp tui. Unde in divinis uia iura subsistens, sicut
Sit complutum oliorsoelum oris communicabilis est tribus suppositis, non ut ab eis pendeat, ne quod illis indigunt ad subsistendum, sed propter suam institialem, ratione cujus communicatur mullis suppositis inussabili quodam modo per summam identi talem ut
Simplicitatem. In realiaris autem non habet locum modus illo communicationis, et duo si ros subsisten SSit ollam completa est omnino ineommunicabilis atque UppOSilum. Subsistentia incompleta constituit rem ineommunieabilem per modum rei inhaerentis, non tamen per modum partis nam hoc ipso quod ineomptela St, potest esse pars, et ideo illi non repugnat Ommunicatio per modum partis. Dupliei autem modo, scille et eae se et accidentaliter Seu ratione talus, Subsistentia potest esse incompleta priori modo est incompleta subsistentia animae rationalis et ideo Sive eonjuncta, Sive Separata Sit, Semper Stis Se neompleta, Semperque S communicabilis meque post separationem habet aliquem modum positivum ommunientioni repugnantem, et propter hane rationem non os per Se SUI3ΡOSilum Seu perSOna, dum singuli angeli sunt per-Sonae. Posteriori modo est incompleta subsistentia parti aquae, quando Unita Si alteri parti, quae un-laXat propter latum non os terminata proprio et incommunicabili termino in propterea, Si Separali Γ, acquirit talem ierminum estque Verum Supp0Situm habuit substantiam completum. Sed huc Oeeurrit duplex quaestio dissicilis, an sellie et in rebus realis persona Seu substantia coneret e Spoelala re aut ratione tantum disserat a natura
atque uirum haec subsistentia sit aliquid posilivi, aut mera negalio Durandus et cum illo generatim
417쪽
0XTOL0GIA. 393oninus philosophi qui mysterii christiano resigi inis ignoraui, poSleriorem parium amplectuntur: o sor- fasse nunquam ratio humanu hasmiti stione I OSutSSel, si nobis divina revelatio non illuxisset. Alii autem cum philosophis eliristianis ire qui vatim in contrarium Sentiunt eum quibus
Datur reale discrimen intes naturam et subsistentiam creaturo 163. Prob. 1 Si natura sinita non esset distincta a sua Subsistentia esset substantia completa quidquid praedieatur de substantia completa, OSSet quoque de natura praedicari V. g. quemadmodum dieitur Petrus est Petrus ut Homo est homo, dici posset Petrus est sua humanitas, et Homo est humanitas. Hoc concedit Durandus. Atqui hoc dicor non licet, quia inhumani lal nihil aliud invenitur praeler animalitatem et alionabilitatem, quae non constituunt indivi
2' aiura si nila, si sumntur in ratione Substantiae, Si in ratione naturae, non importat rationem subsistentiae. alio substantiae requirit ut ipsa per Se Siet, non Vero ut sese possideat, alioquin non daretur Substantia ineompleta. alura importat constitutivaeSSenlid Seu Specie tantum gr. natura liumana in Suo conceptu importat lanium animal rationale atqui in ratione essentiae vel specie non ineluditur ratio subsistentiae seu incommunieabilitatis, nee apparet alio cur non possit communicari dum in ratione personae
Ili Deo senim qui1 est purissimus actus, substantia a natura diseriminatur, n0n reali, sed virtuali distincti0ne.
418쪽
tuntia. 3 Fidos ullioliea rem extra omne dubium ponit; nam per inearnationem Verbi ipsa humanitas singularis sui assumpta et unita hyposlulie Verbo divino: non sui aulem Ssumptum Suppositum creatum et humanum; sed natura humana completa fuit per Subsistentiam orbi. Atqui lumen Verbum non partim, Sed tolatile assumpsit humanam naturam. Ergo daturpente discrimen inter naturam creatam et ejus SubSiSientiam.
Dices: Humani lati Christi non deest aliquid, sed potius habet aliquid ratione cujus non est SuppoSilum reatum, nempe, quod Sit in Verbo, quod proprie dieitur habere humanitalem ipsa Vero humanita Sdicitur esse in Verbo tanquam forma in SuppOSilo, et ideo illa humanitas non potest dici SuppoSitum, quia habet alium existendi modum ratione cujus potiuSeStin alio quam in Q. Resp. 1 Haec sententia doneeli in opinionem coli reponentis Subsistentiam in negatione alterius subjecti perficientis, quae ad minus valde dubia est 2 Materiae sorma uniis non e se conSlituunt Suppositum, Ut constat de corpore et anima Christi. ' Saneli Patres Videntur aliam sententiam tenero vid Vigilium papam I contra Eutychem Damase. I de Fide 3 Epiphan in VI Synod. vet. Vi . Sed ut clarius assulgeat responSio, Sit SequenM:
Subsistentia in creaturis non est mera estatis, Sed
oliquid positisum. 164. Pr0b. 1 Tres pers0nde divinae 110n eonStituuntur
419쪽
ONTOLOGIA. 395 per re negationeS, Sed per res relationes, et quidem
per res relationes positivas. Si ergo in divinis persona addit ualui de aliquid positivum, quamVi ratione dun laxat distine lum pariter in creatura persona addit aliquid positivum, in re tamen divineium, propterim perseelionem creaturae. aiura enim divina est per se essentialiter Subsistens, et nihilominus, Secundum rationem, ei addi potest aliquid positivum incommunicabile, quod relativum eSSe Oportet, propter Dei per- Delionem, in quo nihil absolutum potest eSse Omnino
ineommunicabile: in reatura Vero natura non Stper se et essentialiter Subsistens ergo muli magiso addi polos aliquid positi' um.
2 Verbum assumpsit quidquid ad naturam, non ero id quod ad personam humauam spectat; et hic loquendi modus est Patrum atque Doelorum, conciliorumque. Porro, Si personalitas e SSet mora negatio, hic loquendi modu non SSet accuratus, neque foret ratio cur lamaeriter eum defendissent Patres contra haereticos.
3' egalio quasi extrinsequet inseparabilis ab aliqua re Semper fundatur in aliqua ratione positiva, et ideo Seolus ipso doeel, individuum addere specie aliquam positivam disserentiam. Igitur illa negatio Xlrinseca
reali praesupponit fundamentum reale atque intrin- Secum, quod prorSu non St natura ipsa alioquin quoties esset natura, toties foret illa negati Seu personalilaS. Ergo. i Personalitas dat naturae ultimum ejus complementum in alio ne existendi. Atqui ultimum Omplomentum seu persectio in ratione Sude naturae non potest esse negatio inlioquin natura esset OX Se perseelior quam perSOna, quia proprium negationis est adimere aliquid. uapropter natura quae in personam erigeretur, nedum dignitalem VSeipores, contra dejiceretur aliquatenus a Sua dignitale.
420쪽
165. Iduo suppositum ut natura disi inguuntur inter se sicut includens et inelusum nam suppositum addit naturae subsislonliam inuo sit ut natura possii de polentia absoluta conservari sine subsistentia,
quia illam forma litor in eludit o per eam in esse alis substantiae essentialiter constituitur. Subsistentia igitur et natura inter se distin Diuntur anquam duo X- trema Omponentia Suppositum reatum. Quanta ero sit haec distinctio, non nisi summa lim innuere PDS- sumus. Subsistentia non est Substantia, neque ne i
dens, Sed modus XiStendi, qui complet substantiam quin existentia creaturae potest esse Vel in se, Vel in alio. Modus qui facit ut existat in se, complet ejus Oxistentiam, et dicitur Subsistentia matura enim ereata, utpote ponden ab alio, est imperseeta, et ideo non remoVet talum incompletum Subsistentia igitur est modus substantialis, quo sit ut substantia sit completa, sui juris et alteri incommunieabilis ostquidem connaturalis, non ero essentiali naturae, ideoque natura Sine ea Olos servari per divinam potentiam, eodem fere passio quo aestiden servari potest sine naturali inhaesione subjeci Suo.
DE CAUSALITATE SUBSISTENTIAE ET DE MODO QUO ACTIONES SUNT SUPPOSITORUM.
166. Alii opinantur subsistentiam esse per Se prinei pium sol malo omnium elionum suppositi, in inle grum Saltem partiale, ita ut simul influat eum natura, atque actio non minus immediale ae per Se pendeat a Subsistentia quam a natura. Alii praesertim ominale SeXiSlimant, subsistentiam nullo modo esse principium