장음표시 사용
161쪽
CXXX is Sient ablactatus est super matre sua. Unde ei Dominus discipulos suos, d novo conversos, a jejunio excusavit, ut patet Matth. IX. Et hoc est quod dieitur I. Petr. II a Sicut modo geniti insanies, lac coneupiscite , ut tu eo cres-
Ad tertium dieendum, quod restituere math ablata proximis, et salissa re eis de injuriis illatis est essare a peccando; quia hoc ipsum quod est detinere aliena, ei proximum laesum I 0 placare, est peccatum n ideo peccatoribus baptietatis injungendum est quod satisfacian proximis, et qubd desistanti peccato, non est autem eis injungendum quod pro peccatis praeleritis aliquam senam pasiantur.
'rum precaιsres a baptismum accedentes teneantur sua peccata consteri.
1 sextum si proceditur l). Videtur quod peccatore ad baptismum accedentes teneantur sua peccata confiteri. Dicitur enim Matth. III, ubdis baptigabantur multi a Joanne in Drdane, confitentes peccata sua. Sed baptismus Christi estpemetior qu,m baptismus Ioannis. Ergo videtur qubd mulibraris illi qui sunt baptigandi baptismo Christi debeant sua
2. Praeterea, Provere. XXVIII, dicitur : Mui abscondit Melera sua non dirigetur; qui autem confessus suerit et reliquerit ea, misericordiam consequetur Sed ad 0 aliqui baptigantur, ut de peccatis suis misericordiam consequantur. 8re baptigandi debent sua peccata confiteri. 3. Praeterea, paenitentia requiritur ante baptismum, Secuniti illud Aetor. II Agite paenitentiam, et baptigetur sillusquisque vestrum. Sed consessio est pars poenitentiae. Srgo videtur quod consessio peccatorum requiratur ante bap
162쪽
D conua est, quo confessio peinatorius data essa evin
iramnis ista varietas constienda est e desten- Sed, sicut Auibrosius dicit 2 , hi grati Dei tu baptismo non requirit
gemitum neque planctum n Ergo a baptizandis non eat requirendi consessio pecc/ιurum. CONGssio. - Cum confessio peccatorum ad Faenitentiae Sacramentum pertineat, accedentes ad baptismum non oportet c0nfiteri peccata sacerdoti, sed soli Deo, ea nimirtim mente recogitando atque dellendo. JRespondeo dicendum, quod duplex es peccatorum consessi : Una quidem interi0r, quae sit Deo. Et talis consessio peccatorum requiritur ante baptismum, ut scilicet homo sua e cata recogitans, de eis d0leat; si non enim potes incohare novam vitam, nisi paeniteat eum veteris vitae, vis dicit Augustinus in lib. De pomittentia cap. 2ὶ Αlia ver est consessio peccatorum exterior, quae sit sacerdoti. Et talis confessio non requiritur ante baptismum Prim quidem, quia talis consessio, cum respicia personam minisιri, perιinet ad poenitentiae sacramentum, quod non requiritur aut baptismuvi; quia est anua0mnium sacramentorum Secundo, quia consessio exierio quae sit sacerdoti, ordinatur ad hoc quod sacerdos consilentem absolvat a peccatis, e liget adipera satisfactoria, quae baptizandis non sunt imponenda, ut supra dictum esι art. 5); nec etiam baptizati indigent remissi e peccatorum per claves Ecclesiae, quibus omnia remittunιur per bapsismum. Tertio, qhia ipsa particularis consessio homini facta est paenosa, propter verecundiam consilentis Baptizato autem nulla exterior poena impqnitur. Et ideo , baptigatis non requiritur specialis consessio egeatorum, sed sufficit generalis, quam iaciunt, cum secundum riιuae Ecclesiae, abrenuntiani Satanae
et omaibus pompis ejus. Et hoc modo, diei quaedam Glossi δὶ
1 Ex adulterino liis misero et ais paeniis is, eap. i , hoc desumitur. 2 Iam supra notavimus haec verba non esse Ambrosu, sed alterius supposititii. 3 Ex Rabano in eum locum sumitur. Ipse ex Beda st arxare., illud sumpsit.
163쪽
Matra. M, quod si baptismo loanais exemplum abatur baptizandia onuendi peeeata et promittendi meliora n sivi tamen baptizandi ex ovotione sua peccata mustiari, leni esse eorum eonsessio audienda, non ad hoc quod eis s iisdictio imponeretur, sed ad hoc quod contra paeeata consuetatis spiritualis vitae insormatio traderetur. Ad primum ergo dieendum, qubd in baptismo Joannis non remittebantur peccata, sed erat baptismus paenitentiae; et ideo eonvenienter accedentes ad illud baptisma confitebanturpe aia, ut secundum qualitatem peecatorum, eis paenitentia determinaretur. Sed baptismus Christi est sine exteriori 63-
alientia, ut Ambrosius dicit ubi supraὶ Unde non est similis
Ad secundum dicendum, quod baptigatis sulficit eonfessio talarior Deo saeis, et elian exierior generalis, ad hoc qubddirigantur et misericordiam consequantur; nec requiritur confessio specialis eas dirim sicu dictum est in eo . 3. Ad tertiuia dicendum, qud coasessio es pars poenitentiae sacramentalis, quae non requiritur ante baptismum, ut dictum est, sed requiritur interioris centientiae virtus.
c. rum eae paσι baptizati requiratur intentio suseipiendi ineramentum baptismi.
Ad septimum sic proceditur 1 . Videtur ub ex pariebaptiuati non requiratur intentio suscipiendi saeramentum M usaei Baptigatus eat se habe sicut patiens in saeramento. latentio autem non requiritur ex parte patientis, sed ex partie gentis. Ergo videtur quod ex parte baptizati non requiraturinisatio viscipieadi baptismum. 2. Praeterea, si praelaraeitiaιur id quod requiritur ad baptis-mae, homo est denuo baptizandus, sicut ouae praeteri iniuiuar
164쪽
156 PAR III, QUAEST. LXVIII, M. VII.
invocatio Trinitatis, ut supra dictum est qu. 67, ari. in . Sed ex hoc non videtur aliquis esse denuo baptigandus, quislinientionem non habeat suscipiendi baptismum, alioquin eualde intentione baptizati non constet, quilibet posset petere se denuo baptigari propter intentionis defectum. Non videtae ergo quod intentio requiratur ex parte baptigati, ut suscipias
3. Praeterea, Baptismus contra peccatum originale alsir Sed originale peccatum contrahitur sine intentione nascentis. Ergo baptismus, ut videtur, intentionem non requirit ex parubaptigati. Sed contra est, quod secundum ritum Ecclesiae, baptigaudi profitentur se petere ab Ecclesia baptismum per quod preti tentur suam intentionem de susceptione sacramenu. CONCLUsio. Cum per baptismum velari vitae moriamus, noVamque inchoemus, necessaria est baptizando baptismi su cipiendi intentio, qui nova vitae principium est. Respondeo dicendum, Obd per baptismum aliquis moritissveleri vitae peccati, et incipit quamdam vitae novitatem, secundum illud Rom. V Consepulti sumus Christo et baptismum in moriem, ut qu0modo Christus surrexit a m0r- luis per gloriam Patris, ita et nos in novitate vitae ambuldimus. AEt ideo, sicuCad hoc quod homo moriatur veteri vitae requiritur, secundum Augustinum ubi suprkὶ, in habeau usum liberi arbitrii voluntas qua eum veteris vitae poeniteat, ita requiritur voluntas qua intendat vita novitatem; cuius pris cipium est ipsa sit scepti sacramelili. Et ideo ex parte bapi gati requiritur voluntas sive intentio suscipiendi sacramentum.
Ad primum ergo dicendum, qud in justificatione quae uiper baptismum, non est passio coacta, sed voluntaria. Et ideo requiritur intentio recipiendi id quod ei atur. Ad secundum dicendum, quod si in adulto deesset intelliis
suscipiendi sacramentum esset rebaptigandus. Si lamen hoc non constaret, esset dicendum a Si non es baptigatus erie baptiZ0. Ad tertium dicendum, quod baptismus ordinatur, non soluti contra originale peccatum, sed etiam contra actualia, saepe voluntatem et intentionem causantur.
165쪽
Utriam ea requiratur ex parte baptizati.
Ad oetam sic proceditur lin. Videtur qubd fides requiratur ex parte baptigati Sacramentum enim baptismi DChristo si institutum. Sed Christus sormam baptismi radens,idem baptismo praemittit, dicens, Marci, ult. uraui crediderit et baptigatus fuerit, salvus erit. v Ergo videtur qudd, nisi si fides, non possit esse sacramentum baptismi. 2. Praeterea, nihil frustra in aeramentis Ecclesiae agitur. Sed secundum ritum Ecclesiae, ille qui accedit ad baptismum, de fide interrogatur, eum dicitur is Credis in Deum Patrem n etc. Ergo videtur qub fides ad baptismum requira
3. Praeterea, ad baptismum requiritur intentio suseipiendi sacramentum. Sed hoc non potest esse sine recta fide, cum baptismus sit reue fidei saeramentum per eum enim incorporantur homines Christo, ut Augustinus dicit in lib. De baptismo parvulorum 2 . Hoc autem non potest esse sine recta fide, secundum illud Ephes. III Babitare Christum per fidem in cordibus vestris. AErgo videtur quod ille qui non habet rectam fidem, non possit suscipere sacramentum baptismi. 4. Praeterea, infidelitas est gravissimum peccatum, ut in II. part habitum est 2, 2 qu. 10, et 3 . Sed permanentes inprecato non sunt baptizandi. Ergo etiam nee permanentes in
infidelitate. Sed contra est, quod Gregorins scribens uirino Episcopo, diei antiqua Patrum institutione didicimus, ut qui aDd haeresim in Trinitatis nomine baptigantur, eum ad sancis De his etiam IV, Sent. dist. 6 qu. , art. 3, quaestiunt l, et M. 2 art. 2, quaestiunc. 3; et dist. , art. 2, quaestiune. 2 ad 2.12 Sive De eeeatorum meritis ει remissione , ut etiam anae inserinitur, eap. 26.
166쪽
tam Molesiam redeunt, aut unctione chrismatis, aut imp sitione manus, aut sol p sessione fidei, ad sinum matris Ecclesiae revocentur. Hoc autem non esset, si recta fides esset de necessitate baptismi. Non ergo recta fides ex necessitate requiritur ad susceptionem baptismi. CONCLusI0. - Εx parte grave quam quis per baptismum consequitur, exigitur in suscipieuis fides; ex paris vero haracteris, non necessaria est.
Respondeo dicendum, quod sicut ex dictis patet M. 62, ari Metri, ei qu. 63, ait. 6ὶ duo esstciuntur in anima per baptismum; scilicet character et graxia. Dupliciter ergo aliquid ex necessitate requiritur ad baptismum. Uno modo, sine quo gratia haberi non potest, quae est ultimus effectus sacramenti; et hoc modo recta sides ex deessita, requiritur ad bapti mum, quia, sicut dicitur Rom. Ill a Iustitia Dei es persidem Iesu Christi. Alio modo requiritur aliquid ex necessitate ad bapιisaeum, sine quo character baptismalis imprimi non potest. Et sic recta fides baptizati non requiritur ex mcessitate ad baptismum, sicut nec recta fides baptimatis, dummodo adsint caelara quae sunt de neeessitate sacramenti; non enim sacramentum perficitur per justitiam hominis dantis vel suscipientis baptismuin, sed per inuiem Dei.
Ad primum ergo dicendum, quod Dominus loquitur ibi de baptismo, Meuudum quod perducit homines ad salutem paegratiam justificantem quod quidem sine recta fide esse non potest. Et ideo signanter dicit alui credideri e baptiraius
Ad secundum dicendum, ubd Ecclesia intendi homines
baptizare ut emundenturo peccato, secundum illud Isai., XXVII a Bio est omnis ruetus, Pauleratur peccatum. Et ideo, quantum est de se, non intendit dare baptismum nisi habentibus rectam fidem, sine qua no est remissio peccat rum; et propter hoc interrogat accedentes ad baptismum, an credant. Si tamen sine recta fide aliquis baptismum inscipiat extra celesiam, non percipi illud ad suam salutem. unde Augustinus dicit, lib. IV De Baptimo, e iam Donatistas cap. 1): si Ecclesia, panici comparata, indicat nobis posse quidem baptismum ejus homilies etiam a Mei-
167쪽
pera, ad salvisac Mutatius extra eam neminam percipere ut istam l . Ad tertium βicandum, quod aliam non habens rasium fidem
urea alios artigvlos, potes habere rectam sidem circa inor aevinci apsismi et ita non impadiis quin possi babare illientionem suscipiendi sacramentum baptismi. Si tamen etiam circa hoc saeramentum non recta sentiat, sumen ad perceptionem sacramenti geueralis intentio, qua intendit suscipere baptismum, sicut Christus insιuiuii et sicut Leelasia vadii. Ad Marium dicendum, qω sicut satu ameaιum baptisuit non est conserendum ei qui non vult ab aliis peceatis recedere, ita etiam nec ei qui non vult infidelitatem deserere uterque tamen suscipi saeramentum, si ei conseraιur, lichi noli ad
id nonum sic proceditur νὶ Videtur quod pueri non sinilapsigandi. In eo enim qui baptizatur, requiritur intoniis suscipiendi sacrameninae, ut supra dictum est an ). Briu aeddi autem intentiundae non possunt pueri habere, cum onhabeaut usum liberi arbitrii. Ergo videtur qub non possint suscipere sacramentum baptismi. s. Praeterea baptismus si dei saeramentum, ut supra dieium est qu. i, ari l). Sed pueri non habent fidem, qare eontis,it in credentium voluntate, ut Augustinus dira ruper Dan. Tract. XXVI, et De y-destinui. Sanetorum, p. 5 . Neo etiam potest diei quod salventur in fide parenistri, quia quandoque parentes sunt infideles, et sic magis per es miniidelitatem damnareniur. Ergo videιur quod pueristo possint baptigari.
168쪽
3. Praeterea M. Petr. III, dicitur quod homine salvos facit baptisma, non areis depositio sordium, sed conscientia bonae interrogatio in Deum. Sed pueri neque eonscientiata habent bonam vel malam, cum non habeant usum rationis, neque etiam convenienter ipsi interrogantur, cum non intelligant. Non ergo pueri debent baptigari. Sed contra est, quod Dionysius dicit, uti cap. Eccles. hierarcho a Divini nostri duces scilicet postest in probaverunt infantes recipi ad baptismum v C0NCLUsIo. - Pueri baptigandi sunt, cum in originali peccato obnoxii, et ut , pueritia in religione christiana nutriti, firmius in ea perseverent.)Bespondeo dicendum, qud sicut Apostolus dicit, Rom. V:u Si unius delicto mors regnavi per unum scilicet per Adamin, muli magis abundantiam gratiae, et donationis, et justitiae accipientes, in vita regnabuli per unum Iesum Christum. Pueri autem ex peccato Adae peccatum originale contrahunt; quod patet ex hoc quod sunt mortalitati subjecti, quae per peccatum primi h0minis in omnes pertransiit, ut Apostolus ibidem dicit. Unde muli magis pueri possunt per Christum
gratiam aecipere, ut regnent in vita aeterna. Ipse autem DF minus dicit, Dan. Ill quod, nisi quis renatus fuerit Iaqua et Spiritu sancto, non potest introire in regnum Dei. sUnde necessarium fuit pueros baptizari, ut, sicut per Adam damnationem incurrerent nascendo, ita per Christum salutem consequantur renaseendo. Fuit etiam conveniens pueros hap- ligari, ι apueritia nutriti in his quae sunt christianae vitae, similis in ea perseverent, secundum illud Provere. XXII: uadolescens juxta viam suam, etiam eum senuerit, non recedet ab ea. I hane rationem assignat Dionysius, ult, eap.
Ad primum ergo dicendum, Obd regeneratio spiritualis,qnae fit per baptismum est quodammodo similis nativitati ea nati, quantum ad hoc quod, sicut pueri in maternis uteris
constituti, non per seipsos nutrimentum aecipiunt , sed ranutrimento matris sustentantur ita etiam pueri nondum habentes usum rationis, quasi in utero matris Ecclesiae eonstituti, usos, sed per actum Ecclesiae salutem suscipium
169쪽
iinde Augustinus diei in lib. De peccatorum meritis et remissione lib. I, cap. 25 Mater Ecclesia os malernum paratulis praebet, ut sacris 3steriis imbuantur, quia nondum possunt corde proprio credere ad justitiam, nec ore proprio eonfiteri ad salutem. Si autem propterea reel fideles voeantur, quoniam fidem per verba gestantium quodammodo profitentur, cur etiam non pomitentes habeantur, cum per eorumdem verba gestantium diabolo et huic saeculo abrenuntiare monstrentur orat eadem ratione possunt dici intendentes, non per actum propriae intentionis, cum ipsi quandoque contra nitantur e plorent, sed per actum eorum a quibus
Ad secundum dicendum, quod sicut Augustinus , scribens Bonifatio, dicit Epist. XcIIIlὶ In Ecclesia Salvatoris a
vuli per alios credunt, sicut ex aliis quae in baptismo remi, tuntur peccata traxerunt. meo impeditur eorum salus, si parentes sint infideles, quia, sicut Augustinus dicit, eidem Boni-lario scribens, a offeruntur parvuli ad percipiendam spiritualem gratiam, non tam ab eis quorum gestantur manibus quamvis ei ab ipsis, si et ipsi boni, fideles sunt i, quam ab universa societate sanctorum atque fidelium Ab omnibus namque offerri mei intelliguntur, quibus placet qubd offeruntur, et quomin harilate ad communionem sancti Spiritus adjunguntur. Infidelitas autem propriorum phrentum, etiamsi eos post aptismum daemoniorum sacrificiis imbuere conentur, pueris non nocet, qnia, ut Augustinus ibidem dicit, puer semel generatus per aliorum carnalem voluptatem, clim semel regeneralil fuerit per aliorum spiritualem voluntstem, deinceps non potest vinculo alienae iniquitatis obstringi, si nulla sua voluntate consentit, secundit illud Ezech. XVIII : Sient anima patris mea est, ita et anima filii Anima quae peccaverit, ipsa morietur Sed ideo ex Adam traxit quod sacramenti illius gratia solveretur, quia nondum erat anima separatim vivens. Fides antem unius, imo totius Ecclesiae, parvulo prodes per operationem Spiritus sancti, qui uni Ecclesiam, et bona unius alteri eommunicat. Ad lenium dioendum, iubdsieut puer, cum baptizatur, non per seipsum, sed per alios credit, ita non per seipsum, sed er
170쪽
alios interrogatur, et interrogpii Miastinias fidem Malas cia per Ona pueri, qui huic fidei aggregari per fidei saeramemium. Conscientiam autem hosam eonsequitur puer etiam in seipso, non quidem actu, se babiιu, per gratiam justia
Ad decimum sic procediιur l). Videtur quia pueri Iudaeorum vel aliorum infidelium sint baptigandi, etiam invitis parentibus Magis enim debet homini subveniri contra periculum mortis aeternae qu, contra periculum mortis Hipporalis. Sed puero in periculo mortis temporalis existenti est subvenieFduin etiamsi parentes per malitiam costrasilerentur. Ergo mulio magis es subveniendum pueris infidelium filiis, per baptismum, c0uir periculum mortis aeternae, etiam invitis parentibus. 2. Praeterea, filii servorum sunt siervi, et in potestate domibnorum. Sed Iudaei sunt servi et regum et principum et quicumque etiam alii infideles. Ergo absque omni injuri pose sunt principes filios Iudaeoru vel aliorum servorum undelium sacere baptigari. 3. Praeterea, quilibet homo es magis Dei, a quo habes animam, quam patris carnalis , quo habe corpus. Non euergo injustum si pueri infidelium filii parentibus carnalibus aufer ntur, et Deo per baptismum consecrentur. In contrarium est, quod in Decret. disi. 45 ex macilio Toleiano, si dieitur de Judaeis is Praecipi sancta Inodus nemini deinceps ad credendum vim inferre; non enim tales inviti salvandi sunt, sed volentes, ut integra sit forma iustitiae . n CoscLusio. - Filii infidelitim, cum anis usum liberi adibitrii sub parenium cura sint, non hun est te ore iuvitis 1 B. bis etiam 2, 2 qu. io, art is o ou ib., Π,